DAGBLAD VOOR VLISSINGEN ÏMOSSSS 125D A I150«S175'IT 160 "gr135ga 115 Licht en Vuur. Nummer 107 Donderdag 12 Mei 1921 Zeventiende Jaargang een anderen vinger FEUILLETON De witte Grenadiers. V Gemeente-winkels. Buitenlandsch Overzicht BUITENLAND. DUITSCHLAND COURANT Hoofdredacteur: J. W. VIENINGS. Bureaux van Redactie en Administratie: Westsing Bijkantoren: MIDDELBURG, Markt 1 en 2 Telegram-Adres: Nizeco Directeur JOB. VAN DE GRIENDT. Telefoon' 207 Abonnementsprijs f2,50 per drie maanden, f 0,20 per week, voor Post-abonnés f 2,90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regel» f 1,50, elke regel meer f 0,26, bij contract beduidende korting, - gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen Het goddelijkste van alle godde lijke dingen is met God mede te werken aan de zaligheid der zielen. St. Dyonisius Areop. iWij staan zoo goed als op den drempel van het Pinksterfeest, het feest van het licht en het vuur des Heiligen Geestes. Het feest van het licht I Het licht der geestelijke „Aufklarung, waardoor geheel het verstandswezen der „elven" als van gedaante werd veranderd, zoodat zij do dingen van het Godsrijk zagen in nooit .gekende klaarheid, in al hun lengte en breedte en diepte en zij in gansch haar omvang de taak doorschouwden, die hun met het goddelijk zendingswoord„gaat en onderwijst alle volken op de schouders was gelegd. Het feest van het vuur I Het goddelijk vuur der liefde, dat de zielen der „elven doorzengdo en hunne hazenharten za- ten zij niet bijeen „met gesloten deuren, uit vrees voor de Joden?" herschiep in leeuwenharten, zoodat zij met uitbanning van alle zelfzucht en menschenvvees heen gingen naar alle windstreken, om Christus te prediken en dien gekruisigd. Het feest van het licht en het feest van het vjuur 1 Hoe treft ons dat nu juist meer dan anders, nu wij in Zeeland, aan leze zijde der Schelde, ons opmaken tot sene propaganda-aetie voor onze missiën, met als centrale attractie een missie tentoonstelling in het landelijke Goes1, de geboortestad van den grooten Caspar Ber.se, een der heiligste, ijverigste ,on meest zelfopofferende metgezellen van den apostel Van Indië, Sint Franciscus Xave nue, zoodat deze, vol bewondering vpoi zooveel zielskracht, gepaard aan zooveel vroomheid bij dezen zoon der Zeeuwscho stranden, zijn overste, den II. Ignatius van Loyola, schreef: „da mihi Batavos"/ „geef mij (nog meer van zulke) Nederlan ders". Licht en vuur! Hoezeer hebben wij die noodig met betrekking tot de Missie- Het licht der kennis op de eerste plaats. Wat weten wij over het algemeen nog weinig' van het werk onzer missionaris sen, van de ligging der streken, waar zij arbeiden, van de zeden en gewoonten dei- volken, die zij ev,angelizeeren. Wat geven wij ons over het algemeen weinig moeite om die kennis te vergaren. O, zeker, wij koopen een missiekalender van een zelatriee voor een paai' kwartjes, doch meer om van haar af te zijn dan uit nieuwsgierigheid naar den inhoud van het geschrift, en de kalender verhuist naar de keuken of naar de kinderkamer, om van nog minder gegradueerde plaatsen in het huis te zwijgen. Ook laten wij ons nog wel een abonne ment aanpraten op „Sint Antonius" of „de Volksmissionaris" of „Onze Missio.- narissen", om „de goede zaak te steu nen", zooals het heet. Maar die missietijd schriften inkijken, lezen, bestudeeren, daar passen wij voor. Wij achten dat zoo'n beetje lectuur van minderen graad, goed voor de kinderen, of voor de meid in haar 'vrije uren. En. toch, en toch, zelfs een „Nieuwe Rottèrdamsche Courant" moest nog onlangs (7 Mei 1921) erkennen,: deze tijdschriften „kunnen wat degelijkheid en lezenswaardigheid betreft, den toets der kritiek doorstaan." Lazen wij ze, o, hoe ras zou in o;ns het „kennis kweekt liefde" bewaarheid worden! Hoe zouden wij zien, da.t het schoone kenmerk van Christus' Kerk, .haar Katholiciteit, d.w.z. haar algemeenheid, (door JENNY) Wat,zag hel er gezellig uit in de hoiogst eenvoudige, doch vriendelijke huiskamer. £en lustig vuurtje knapte in den haard, en de behaaglijke warmte binnen deed verge ten, dat het huiten koud, fel koud wast Moeder- had, met behulp van haar oud-i ste dochtertje jiet avondmaal! reeds af genomen en nu mochten de kinderen nog een uurtje „opblijven." Vader zat bijt den haard en blies dikke rookwolken uit .zijn lange pijp; naast hem stonden zijn beide zoons, reeds flinke jongens, en bij moe ders schoot zag men de l'ieve blonde kop jes der nog jeugdige meisjes. „Toe, vaj der, vleide een lieve kinderstem, „ver tel wis nog eens wat van den oorlog." „Ja, }art stemden de anderen in, „van die ge schiedenis van het groote leger van Napo leon, u weet wel, vader, van de witte grenadiers; pcli toe, vertel- ons dat nog, eens En de oude grenadier, die maar al' te gaarne gehoor gaf aan de beden zij ner kinderen, schoof nog wat dichter bij den haard, klopte zijn pijp eens uit eu be gon zrjn verhaal: Het groote leger, dat Napoleon in Euro pa had opgericht, smolt weg in de vlak ten van Rusland Toen de legerkorpsen haar universeel karakter, het heerlijkst uitschittert in den arbeid onzer zendelin gen die het Evangelie prediken aan den Laplander en den P.atagonier, aan den Roodhuid en den Japanees, aan den ne ger van Afrika's binnenlanden zoowel als aan den nienscheneter van Nieuw- Guinea. Namen wij wat meer notitie van de „faits et gestes" van onze missionarissen, wij zouden met rechtmatige fierheid con- stateeren, dat het kleine Nederland, slechts voor een derde deel Katholiek, naar evenredigheid het leeuwenaandeel levert aan verkondigers der Blijde Bood schap in de heidensehe landen, dat het arbeidsveld, door hen bewerkt, meer dan 120.000 vierkante mijlen oppervlakte heeft, d.w.z. tweehonderd maal de grootte van ons yaderland. Heerlijke vrucht van het zaad, eenmaal door Neêrland's apostel, den onvolprezen Willibrord, hier uitge strooid eu aangewassen tot een krachtigen boom van intens Katholiek lev,en, alle stormen van ketterij en ongeloof ten spijt. En naarmate door de gezegende missie beweging, die over ons land in den jong- aten tijd vaardig 'wordt, de kennis yan het zendingswerk onder de heidenen meer en meer wordt aangekweekt en uitgebreid, naar die mate groeit de sympathie en de belangstelling voor dat goddelijkste yan alle werken, zooals St. Dyonisius zegt: met God mede te werken aan de zaligheid der zielen. Na het licht het vuur! Het yuur der geestdrift, ontstoken aan de lamp dei- kennis, het vuur van 'dat heilig enthou siasme voor de uitbreiding v.an het Gods rijk op aarde, dat alle lagere gevoelens der ziel verteert, om er alleen in aan te wakkeren de reine vlam van de liefde tot God en tot de zielen, gesdhapejr naar Zijn beeld en gelijkenis. Heeft eenmaal dat vuur het hart ge' raakt, gelijk het Pinkstervuur de harten der „elven" doorgloeide, dan hegrijpen wij, dat een St. Franciscus Xa.ye.rius, na, honderdduizenden te hebben gedoopt, en voor Christus gewonnen, in heilige ver voering uitriep: „da mihi aminas!" „geef mij zielen, a God, nog meer zielen, om ze te brengen aan Uw voet, yrij van des satans tirannie!" Dan begrijpen wij, dat mannen en vrouwen alles prijsgeven, wat de wereld aan geluk en vreugde biedt; om zich zeiven in het verre, vreemde*' barbaarsche land op te offeren voor het eenwig heil van den armen inboorling- en wij behoeven weer niet yeel verder fcq gaan dan ons eigen land, om- er de heerlijkste voorbeelden v,an religieuze geestdrift voor het zendingswerk aan te treffen, -eeja' Mgr. Groof, een Petrus Donders, een pater Le Cocq d'Arniandville, een Felix Westerwoudt, den bisschop-martelaar Mgr. Hamers, om .slechts- enkelen te noe- men. i Gewis ,de Hemelsche Huisvader roept niet. alleen naar de woest liggende, onge civiliseerde deelen van Zijnen wijngaard, niet allen naar de woest liggende, onge- onder Zijn kinderen voor dat speciale werk der missie. Maai' wel wil Hij, die alle zielen schiep om Hem eenmaal te taan- schouwen, dat de geestdrift voor het! werk der kerstening en het liefdevuur yan- den zielenijver het gemeengoed der christe-* nen zij, opdat door de prediking des eene® en den aalmoes des anderen Zijn Groot machtige Naam den heidenen worde ge predikt tot in de uithoeken der aarde, en het „ons toekome Uw Rijk", Hem dagelijks van millioenen lippen ,-toegestierd, geen dorre gebedsformule zij, maar het levende woord, door werken gestaafd. Licht en vuur! O, smeek'en wij, KatHo' lieke Zeeuwen der „eilanden", die, dubbel- gave, zóó begrepen als boven geschetst, op het aanstaande Pinksterfeest af, als van Cudiuot, van Victor en van Dom- bro-wsky zich te Orcha vereenigden, telden wij nauwelijks 40.000 man. Achter ons brandde Moskou: dikke rook wolken stegen kronkelend ten he inel en de hoog opflikkerende vlaihfnen van het ongetemde vuur kleurden ze miei donkerrooden gloed. W,eli een terugtocht was dat! Noodt beeft 'n nederlaag zooveel! slachtoffers geeischt; doch ook geen en- enkefe overwinning heeft ons ooit den Fran- schen moed meer doen bewonderen. Na de veldslagen bij Mato-Iaroslavets, Mojaïsk, Krasnoïe, toen wij den moed dei Beieren, der Piëmonteezen en der Span jaarden van het leger van Jozef zagen verzwakken, voelden wij met het gevaar den moed onzer oude troepen Bourgon diërs, Normandiërs en Chamipagnaxds aangroeien; zij droomden van het land, dat zij weldra hoopten weer te zien; van ,de dorpen hunner kindsheid, van de vel' den, waar het koren rijpte, en van de hel lingen, waartegen de wijnstok welig op wies,... iZij gingen vooruit stilzwijgend; zij leden, maar toch hoopten zij,.. De lange weg van Viazma naar Smo lensk was eindelijk afgelegd; de vereeni- ging van de troepen van Davout met da keizerlijke garde bracht ons versterking aan. Welke vreugde, oude kameraden te rug te zien, die wij reeds verloTen waan den in de kille doodwaide der steppen I Na 'Orcha kregen wij een beetje rust. De een geheel bijzondere genade voor het welslagen des Missieaetie, welke de vol gende maand in het dekenaat Middelburg wordt ondernomen, opdat wij, met kennis aangaande de missie verrijkt, en met lief de tot de missie bezield, de kloeke aposte len van beider geslacht in het heidensehe' land met ons gebed, met onze sympathie, met onze gave steunen en sterken in hun moeitevollen, zwaren arbeid en dat doen met geestdrift en uit 'thooger beginsel: dat God verheerlijkt worde in en door de zielen die Hij schiep en die Hij zóó liefhad, dat Hij Zijn ecnigen Zoon gaf, „opdat een ieder Blanke en Bruin-a, Zwarte en Gele die in Hem gialooft, niet verloren ga, maar het eeuwige leyen liebbe". Hetgemeentebestuur van Amsterdam heeft besloten tot opheffing van de ge meentewinkels. Dit heeft het „Nieuws van don Dag" aanleiding gegeven den wethou der voor het Levensmiddelen-bedrijf te vragen naar een nadere uiteenzetting' der gronden voor deze beslissing. Wethouder Abrahams, onder wien sinds het aftra den van den 'heer De Miranda als wet houder, 'deze dienst ressorteert, was wel bereid het blad nader in .te lichten. Achttien maanden lang heeft de ge-, meente haar winkels geëxploiteerd, eerst die in Odéon (later Vijzelstraat) en aan den Haarlemmerweg, sedert Januari 1920 ook die in het Hortusplantsoen. De "uitkomst is geweest, dat de exploi- latie over de twee laatste maanden vao 1919 en het jaar 1920, dus over veertien maanden, een tekort heeft opgeleverd van f 2.300 Daarbij komt een verlies op in ventarisatie van 1' 13.300 en aan noodzakelijke afschrijving- wegens waardevermindering op 31 December 1920 JG4.000 zoodat het totaal-verlies tot het eind van 1920 heeft bedragen i' 79.00Q Bovendien is er nog- een- voorraad gpei deien ter waarde van f 660.000, die we gens de prijsdaling niet dan met aanzien lijk verlies van de liand gezet zal kuiinen worden. „Met dit resultaat voor oogen, en ten aanzienlijke daling van den omzet in da laatste maanden", zeide de heer Abra hams, „hebben B. en ,W. gemeend niet to mogen wachten totdat een nieuw college zou zijn samengesteld, maar dadelijk te moeten besluiten tot geleidelijke opheffing van de gemeentewinkels. Mijn oordeel is, dat de gemeentewinkels liun werk hebben gedaan. Het is de plotselinge prijsdaling', die de opheffing- noodzakelijk maakt". Het „N. v. d. D." vernam ook, dat reeds eenigen tijd geleden de directeur van het Gemeentelijk Levensmiddelenbedrijf, de heer Rootlieb, hij wethouder De Miranda liee voorstel heeft ingediend om twee van de drie gemeentewinkels op te beffen. Wethouder De Miranda -heeft op dit voorstel toen niet willen ingaan, omdat do Raadsverkiezingen aanstaande waren en hij -niet wenschte, dat de opheffing van twee van de drie .gemeentewinkels tegen de S- D. A. P. zou kunnen .worden uitge speeld als een verkiezingstruc! Wel aardige lui, die socialisten. Of Vlo gemeente, financieel gesproken, naar den kelder gaat, raakt hun kouwe kieersn niet. Als hun partij' maar floreert. Het kabinet Fehrenhaeh is heengegaan na. lang aarzelen of het wel zou gaan on bevreesd, dat men zijn heengaan voor zwakheid zou aanzien. Dit laatste nu is sappcurs van de eerste divisie, dadelijk door den keizer aangewezen, hadden den bouw ondernomen van een brug over de Berezina Iiun .arbeid moest beschorwkl worden. Het leger der Russische generaals Tsjitsjag-off en Wittgenstein drong van allo kanten toe en bedreigde onze linker vleugels. Indien men slaags geraakte, was het on mogelijk de brug* te leggen; voor ons zou dat een onherstelbare ramp- wezen, want-dan was dei terugtocht afgebroken. In gelicht door generaal Ebl'é gaf de keizer ziijn bevelen, en toen werden ivij aangewezen om de achterhoede, welke bestond uit ach terblijvers, zieken, een trein artillerie en goederen van den generalen staf, tegen de aanvallers te beschermen. Mijn aideeling vatte, -onder bevel van een luitenant, post bij een klein bosch; dat verscholen lag aohter overblijfselen van boomen, welke men nog niet had in in brand gestoken, achter de verborgen af fuiten van eenige kanonen en de patroon- kisten van de artillerie. Tegeu den avond beval do luitenant ons, naast elkaar te gaan 'zitten rondom een Zwak vuur. dat wij niet fel durfden doen branden, uit vrees'onze tegenwoordigheid te verraden, de eerste die geroepen werd om de wacht te betrekken was Jacques Lebadois, een stevige Normandiër. Jacqu.es laadde zijn geweer, knoopte zrjn grooten zakdoek om zijn ooren, hield nog even de handen vcpr een dwaling, schrijft de Berlijnsche cor respondent van „De Tijd". De positie van den staat ten opzichte van onderhand»- lingen kan er sterker door worden. -Kan. Want of een nieuw kabinet op dit gebied nog- iets vruchtbaars zal kunnen uitrich ten, blijft een kwestie, waarop ik met gaarne bevestigend zou willen antwoorden. Fehrenhaeh is niet over binnenlarrdsche moeilijkheden gevallen. Zijn kabinet, dat als mmderheidsregeering van den beginne aan een noodhulp was, had rustig voort kunnen bestaan. Fehrenhaeh valt wegens de buitenlandsche moeilijkheden. Deze dra gen er ook de schuld van, dat liet mi- nisterie-Fehrenbaeh op wetgevend gebied absoluut niets heeft gepresteerd. Het trad op voor de conferentie van Spa en schreed zijn lijdensweg over Londen naar het eindehet ultimatum. Evenals de voorgaande rqgeering vun Herman Muller is het kahinet-Fehreubach achter de coulissen van liet parlement ge storven. Het is niet met de wapens in de hand in den Rijksdag gevallen. Dat is verkeerd. De bodem der openbare parle- mentszitting moet de vechtplaats zijn, waarop een regeering staat en valt. Do „Vorwarts" speelt het, natuurlijk klaar, ,om de bourgeoisie verantwoorde lijk te maken voor de catastrophe. De oor zaak van al die mislukkingen, zegt het blad, .ligt niet hij' de revolutie van9 November 1918, maar hij de ten gronde gegane monarchie. Bethmann, Michaelis, Hertling, Max van Baden Fehrenhaeh, dat is een lijn, waaruit blijkt de politieke oiiDokwaamheid van het burgerlijk-kapita listische Duitschland. Lieve lezer, let op het streepje, dat de „Vorwürts" zei tus- schpn Max van Baden en Fehrenhaeh. Dit streepje beteekent de regeeringen van Ebert, Scheidemann en Muller! En dezen hebben juist hun onbekwaamheid aan heej de wereld laten zien. En .toen ze geen in en uit meer wisten, kon de bourgeois Feiiienbaeh, 'die na dat beschaamde streepje kwam, den boel opknappen, wat niet meer mogelijk bleek. Nu de hoiu-- gp.oisic de schuld geven, Is ongelooflijke huichelarij. Wij' meldden gisteren onder onze 'aat- stc berichten het een on ander over den moordaanslag der Oosfenrijksche commu nisten op den kapitein van Stiermarken, Rintellen geheeten, een man die herhul- deliik eandidaat is geweest voor het kati- sclierschap en zelfs voor ljet president schap der republiek. De moordaanslag heeft groote beroering gewekt. Men ver wacht in de komende bijeenkomst van don iiationalcii raad stormachtige tooneeleu, du ar'de christelijk-sociala partij over deze gebeurtenis zeer verbitterd is. De (se.) A.rbeiterzeitung betoont zich 'terughou dend, maar veroordeelt toch deze commu nistische uitspatting, welke de Rote Fahiie, het blad van de Weensche com munisten, 'tracht goed te praten met de beweging onder de communisten over de vervolgingen, waaraan zij..vooral in Stier marken bloot staan. Men i,s voornemens ftieuwe scherpe maatregelen tegen da com= munisten "te treffen. Dat het onder de geallieerden die in Opper-Silezië toezicht moeten houden, niet botert, was allang een publiek geheim. Nu is hel, naai' de Berliner Zeitung am Mit- tag uit betrouwbare bron verneemt, in dc ifftergeallieerde commissie te Oppaln tot een openlijke breuk gekomen. De Ifca- liaansche en Engelsche leden staan vij andig tegenover de Fransehe, daar zij hun, die volkomen het politiek overwicht hebben, verwijten, dat zij ten aanzien van den stand van "zaken in Opper-Silezië trachten de oplossing uit te stellen. De geschillen zijn zelfs van zuiver persoon lijken aard geworden en hebben tot hef tige botsingen tuss'chen de leden der eom- het vuur en wensclito ons goeden nacht. „Vergeet vooral niet." sprak hij schert send. „mij op tijd af te lossen." Hij vertrok. Een oogenblik later bemerk ten wij hem een honderd passen afstands op een hoogte, die onze stelling behcerseh- te. Regelmatig stapte hij heen en weer; wij zagen de schaduw zijner ho-oge gestalte gaan en komen; bij oogenbïikkfcen kwant de haren muts uit de schaduw te voor schijn, en schitterde het staal zijner bajo> net ons tegen. Langzaam doofde het vuur aan onze voeten uit; wij werden door slaap -overmand. Toen ik wakkkei' werd sneed de ijskoMde noordenwind mij in het gezicht. .Ik zocht met mijn oogen Lebadois weldra onderscheidde ik zijn hooge ge stalte hij stond onbewegelijk en stil. „Drommlefe." dacht ik, ,.;het zal tijd wezen den armen kerel af te lossen!" En ik waarschuwde den luitenant. De officier, die zich in zijn pels gewik keld ihad, werd wakker. I-Iet lantaarntje werd aangestoken, en hjj wees: Le Honnec aan Bij het hooren van zijn naam stond Le Honnec op, laadde zijn geweer eu volg de den luitenant. Weldra waren zij tot op korten afstand van Lebadois genaderd, zij riepen hem aan. Lebadois antwoordde niet „Wel," dachten zij, „de snaak zal in geslapen zijn." De patrouille ging dus vooruit, bij den grenadier gekomen! licht te de luitenant het lantaarntje op en keek missie geleid. De tweede Italiaansche gei vplmachtigde heeft zijh ambt neergelegd! on is vertrokken. Eveneens hebben twee EngelSehe en een Italiaansch kreits-con- troleur wegens onvoldoenden steun i om ontheffing- van hun post verzocht. De geallieerden zijn leelijk geschoren met den Janboel in Opper-Silezië. Hoe er znh uit te werken De diplomatieke me dewerker van de Daily Telegraph hoort verluiden, dat er plannen rijpen, om- den Volkenbond te laten heslissen over de gronsafbokening in Opper-Silezië of liever -eer. commissie uit den bond. waarin geen Bngelschen, geen Franschen en geen Itaa lianen zitting zouden hebben. De uitslagen van de volksstemming en' het rapport van de geallieerde tommissie vormen het volledige materiaal, op grond waarvan de beslissing genomen 'kan wor-: den. De entente blijft er dan verantwoord de lijk voor, om eerbiediging van de uit-i spraak af te dwingen, maar haar troepen zouden -in dat geval een scherp afges takende, taak hebben. Eer in Opper-SileziS ru3t intreedt, zal er echter 'heel waltl water door den Oder moeten vloeien. Dc zitting van den Rijksdag werd Dins dagavond om 9 urn' geopend. Aan de re-i geeringstafel had het nieuw gevormde ka-i hinet plaats genomen. Het Huis en da tribunes waren dicht bezet. De vërtegens WGOrdigers van vreemde mogendheden woonden de vergadering hij'. De president gaf aan Dr. Wirth het woord, die aan den Rijksdag het nieuwe kabinet voorstelda en daarna de volgende verklaring aflegde Er blijft ons niets anders' over dan! aanvaarding of verwerping van het ultiV matum. Een „ja" beteekent, dat wij ons bereid verklaren, de zware financiëele lass ten !d'ie op ons gelegd' worden, in vrijen arbeid te dragen. Een „neen" beteekent, het ingrijpen in onze economie en siaven-i arbeid onder vreemde bajonetten. Vooar oha staat meer dan het gemtè aan melk en brood op het spel. Het geldt hier de toekomst van ons vaderland, het ben staan van het rijk en zijn eenheid. Daarom! verklaart hierbij' de Duitsc-he regiering het ultimatum' te zullen aanvaarden tem einde, de futale gevolgen van een weigei ring te voorkomen. En toen heeft de Rijksdag mei 221 tegen 175 stemmen en één van onwaards het voorstel-Milller om de rijksrege-ring tc machtigen het ultimatum der Ëuteabs te aanvaarden, aangenomen. Voor stemden! hes Centrum, de soe-.-dem. en de onafhaff- kelijken, de helft van de democraten eoi eenige leden van de D-uitsche .volkspartij1. De uitslag dezer stemming werd' door de rechterzijde met geroep van „foei!" ontvangen. Niet geheel onverklaarbaar. Maar wat had men dan gewild? Een afs wijzing' zou de ergste gevolgen voor onafhankelijkheid en eenheid van den! Duiischen Staat gehad hebben. Sn nu mag men altoos nog hopen op een laters wijziging van de drukkende vredesvoors waarden. Het nieuwe Kabinet. Volgens een officieel 'Wolff-telegram zal de nieuwe rijkskanselier dr. Wirth ad! interim buitenlandsche zaken waarnemen-, Bauer, die minister van de- schatkist is:, is tevens vice-kansëlier. De minister vani arbeid is niet de socialist Braun, maar de centrumsman dr. Brauns, die ook in hef! vorige kabinet, minister van tu'heid was. De socialist' Robert Schmidt wordt mis uister van financiën en herstel nog niet aangewezen zijn. Het nieuwe ministerie telt dus vier cena den mail in liet gelaat... 1 Ja, 'hij was ingeslapen! Doch hij sl'iept een slaap, waaruit hiji nimtoer meer ont waken zo-u. Hij w.as een wreeden dood ge storven; hij was bevroren op die ptaafë z-elve Le Honnec, een goed BretagneT, maak te een kruisteeken. zond een Kort, docli vurig gebed tot God en toen, zonder een' woord te uiten, dat vrees of aarzeling verried, stak hij de bajonet op zijn geween en betrok ziin wachtpost. Nu hielden zij met tweeën daarboven! de wacht: Lebadois rechtop in zijn ver- stijfde houding, Le Honnec, die heen et* weer liep op korten afstand van zjjn dooi den kameraad. Twee uren verliepen. Wederom riep del luitenant ons op tot de wacht. Degene, dien het lot ditmaal aanwees, was Pierra le Brave, een echte straatjongen van Pa rijs. -Hij was een snaaksche knaap, die da gevaren van den oorlogj de koude den hevigen wind niet telde. Steeds was hij blijmoedig gestemd, en in de uren van ge vaar en nood moedigden zijn guho laclf, een grappig' daar neergeworpen gezegda ons aan. Pierre voegde zich bij den of-- ticier, en weer verliet de kleine groep het bivouac (Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1921 | | pagina 1