.EN
STROOI-AVOND 1920
:e
nlO'
Een jolig Sint-Nicolaasfeest!
rs.
aatsciiappij,
>t
bijlage: van de nieuwe zeeuwsche courant
van 1 december 1920
HARUS"
SURPRISES
667-48
isstraat 64,
00.000.
jks 19 te storten,
n kapitaal bezit-
e een dergelijk
1698-40
NTEN gevraagd.
ZOOIEN,
seer, VLISSINGEN,
141.
ntanversieringen.
iten van graven, em.
aatsen. 1678-20
bestaat gelegen
en opgeleid voor
Sen, die de derde
of een daarmede
jdiere school met
het Diploma A
'iploma A betreft
skundige vakken
ia B. 1066-50
lag toegezonden
Paketvaart Maat-
te Amsterdam.
i „Lang leve St. Niklaas en Moeder de vrouw,
riep Pa. En toen zongen allen in koor: „Lang
zullen ze leven in gloria! Hiep! hiep! hiejpl
koera
De galm van !t laatste „hoera!" was nog nieli
Weggestorven, toen de bel opnieuw klonk. „Da's
voor Kees, wed ik,' zei Nel. En ze bleek goeil
geraden te hebben'n groote kist werd dootij
Grietje binnengedragenKees z'n adres stond
el' op.
..Ha.! nu krijg ik toch! ook eindelijk' "n beurt'.''
riep Kees v#olyk. De kist was terdege dichtge
spijkerd en er moest zoowaar 'n breekijzer aaü
*e pas komen om ze open te krijgen. Kees- k'peieg
•'ter warm van.
„Jongen! jongen!' plaagde Pa, „da's werken,
koor. Als 'tnou def moeite maar loont.
Eindelijk was 't deksel eraf. De kist Was vol
hooi. Kees deed er 'n greep in en vischte 'n pakje
op. Er kwain 'n groote knol uit. „Die lust ik
*el,' 'zei Kees en stak hem in z'n zak. Nog eena
gevischt; weer 'n pakje: 'n aardappel.
„Die is voor Moeder," ging Kees voort in 'n
aulle hui. Wat dieper in 'thooi vond hij nóg 'a
pakje: 'n groote wortel. „Hier, Daan!" zei KeeSj
..jij ook wal Toen greep hij met beide Juindjtp,
ia 'thooi en haalde 'n doos op.
..Daar hel) je de aap!"- riep hij. terwijl hij 'n
kuitenflikker maakte. Toen opende hij de dood
cB: ..OoooH! 'n fotografeertoestel 1" kwam. 'ter
juichend uit. Met stralend gezicht keek Kees er
naar; toen lichtte hij 't' deksel op.... „SssslJ!
daar siste "n slang over de tafel en kronkelde zich'
m allerlei bochten, 'n Gegil en geschreeuw, en ge-
lacli en allerlei uitroepen volgden en 'theele ge
zelschap vloog- van' schrik achteruit. Toen Idö
slang eindelijk stil op de fefel bleef liggen, durfden
ze weer wal nader bij komen. 'tWas 'n Ibeösfj
Wel zoo dik als Kees z'n arm en zeker 'n ureter
lang. Ze.bekeken het dier eens goed cn zagen toén»
dat het gemaakt was van een lap groen katoen en
•precies geschilderd als 'n echte slang'. Van binnen
was een"kolossale v'eef aangebracht door 'theels
lichaam en zoo was 't beest, in elkaar gedrukt,
in het toestel verborgen geweest. Toen ze van
hunne verbazing bekomen waren, moest ieder op
z'n beurt de kunst- vertoonencn pret dat
hadden! Eindelijk werd het dier voorgoed in z'n
gevangenis gestopt en Kees ging verder op zoek
in de'kist- of er nog wat te halen was. Ja, daapj
kwam nog wat voor den dag; 'n keurig pakj^
dat 'n chic doosje bleek te bevatten. Er lag 'n fijn
'flesckje in met 'n blauw; lintje dicht gesnoerd pai
op het' etiquet stond: „Om don groei van epp,
knevel te bevorderen." Och, och, wat werd KeeU
geplaagd. Hij zat ook zoo dikwijls aan het ander
halve haartje onder z'n neus te trekkenNij
kreeg' hij wat te hoorenMaar Kees had er zelf
de grootste pret van. Hij',tastte nog 's en nog 'd
in 'thooi, maar vond niets meer. Dat viel 'Jieiri
toch niet erg mee,., want dat fotograJ"pcu,tofej=rt|e!
was maar fopperij. Hij bekeek 't-nog 'u keek,,
Het de.slang nog 's sissen, onderzocht de waakten,
niets te vinden. „Kees!" riep Daan, „draai 'a
oin! Kees- draaide zich om: ,,Wa:t- is er jog?."
■Nee. jij niet, maar 'tding!" zei Daan; ik zag
wat wits tegen den bodem." Kees keerde 'ti
toestel om en zag 'tnu ook. Er was.'n .enveloppe
met- Kees z'n adres tegen den bodem geplakt.
Toen die. losgemaakt was. en opengesneden, hield
Kees n papihrtje in z'n hand„Goed voor jeon'
paar schaatsen," stond er op. „Da's nog' 's leuk!"
riep Kees. „Ik vind deze bon heel wat aardig(e|r
dan n broodbon, Ma."
„Dat- geloof ik best!"- lachte Ma, „maar ik' zou
toch niet graag willen dat mijn broodbons in
schaatsenbonnetjes veranderden, want dan zou
den onze .magen leelijk te pas komen.'
He rommel werd opgeruimd, want Kees had
k links en rechts hooi gestrooid. Kees stopte do
Bfc slang' Weer in het toestel en beloofde, dat hij! er
den volgenden dag pret mee op de H. B. S. zou
hebben.
„Pos maar op. mannetje!" waarschuwde fa,'
„dat kon wel eens verkeerd uitkomen.
„Wel neen Fa!"- beweerde Kees jj.met Stl.
Eiklaas niet. De. Paters gunnen ons wel 'n preitje.'-'
Tingeling, tingeling 1 Daar kwam Grietje jveeir
aan inet een pakje voor den doktor.
„Wel, Griel!" zei Mevrouw, „wat heb je 't tóch'
druk vanavond"?
„Da's niks Mevrouwals de kinderen -©aar
pl.zier hebben, daar heb ik wel wat vooi' over.''
Pa was al bezig z'n pakje los te maken, maar
toer. 't papier eraf was, vond ie 'n tweede, en ei;
stond -het volgende versje op:
Neem mij niet kwalijk, dat ik u stoor, i
Maar ik ben aan 't* verkeerde kantoor
IjWas bij abuis, dat-uw naam werd vermeld
■k Moot eerlijk Wezen bij Grietje van 't Veld.
„Das ook wat moois!" mopperde. Pa. ,,'t Is'
aiet eens voor mij."
„Griet, Griet! Kom 's gauw!" schreeuwde Nel
door do. gang. ,.'n Pakje voor jou!"
„Och. konr!" lachte Grietje ongcloovig.
„Echt. waar, Griet," vertelde Nel, „Pa's adres
stond er op, en toen hij 't open maakte, was 't
voor jou".
„Hoe wist Pa dat dan?"- vroeg Grietje ver
wonderd. ,,'t Staat in 'n versje," antwoordde Nel.
„En wat zit er in 'tpakje?"
„Daar zijn we juist allemaal nieuwsgierig naar;
want er zit: nog 'n papier om en dat moet Ijiji
zelf open maken."- - -
Grietje begreep er niets van, maar ging toch
mee. „Kijk 's Griet," zei .Pa, „da's voor jou gei
komen."
„Dank u wel, Mynheer!" stamelde het ineifjje
verlegen en wilde er mee naar de keukën gaan.
„Je moet St. Niklaas bedanken, maar mij niet,''
g-ing Pa. voort, „maar ik zou er nog maar even mee
wachten, tot je weet', wat er in zit. En maak he(B
hier maar open, dan wet'en we het metelen."
Blozend en onhandig sneed Grietje de touwtjes!
los, en zie, in 'ni cartonnen 'doos lag een popje in
zustexkleeren, precies zooals Grietje er over 'n
paar maanden zou uitzien. Grietje wist niet' walt
ze zag. „O, Mevrouw," riep ze, terwijl ze hare han
den in elkaar- sloeg, „hoe ia 't mogelijk'! hoe is 'tl
mogelijk! ;Wat zal m'n moeder dat aardig vinden*
Mag ik 'thaar geven?"- i
„Wel natuurlijk mag je dat," zei Mevroulwv,
De pop lag met haar hoofd op 'n kussentje, eij
dat was nogal groot en voelde hard aan,
Grietje 'twou neerleggen. Ze aarzeldo even ën nani
het er nit, Want ze zag, 'dat' Mevrouw wdimj-
laclit-e. „Ik geloof gerust, dat er wa t' in zit, zei
Grietje.
„Dan zou ilk 't zaakje maar eens onderzoeken,"
ried Pa aan. Grietje knipte: 'het naaisel los en toen.
vond ze, in 'n mooi 'foédraaltjo, 'n keurig gebonüeH
kerkboek: Des Heeren Bruid.
„Dat is veel te mooi! veel te mooi!" riep ze.;
„Ik ben er heusch Verlogen mee!"
„Ik zou niet weten waarom,' 'zei Mevropw;
„jo hebt liet waarlijk wel verdiend. En Grietj
als je nu later in dit boekje bidt, dan taoet 'ju
nog 's aan St .Nicolaasavond denken."
„Foei, vrouw!" berispte Mijnheer Koorman, „je
mag Grietje geen verstrooiende gedachten in
blazen."
1 „Och, Meheer, dat meent Mevrouw zoo niet,"
verontschuldigde Grietje bedeesd. „Maar ik zal'
heel zeker eiken keer, dat ik in dit boekje bid, de
belangen van Mevrouw en Meheer en de kinderëp
bij -O. Li. Heer aanbevelen, dat beloof ik u,."-
En om hare woorden kracht bij te zetten, knikfto
zë eenige malen met' d'r hoofd. Toen ging eze
met haar schat naar de keuken.
„Ma.," vroeg Mies, „hoe hebfu dat toch klaar
gespeeld?"
„Nou, ik wil 't jullie wel vertellen," antwoordde
Ma „de Zusters hehben me geholpen, die kun
nen altijd zoo aardig knutselen."
„Beeldig!" zei kleine Nel. „Ik had het! zoo
graag gehad; maar toen Grietje vroeg, of ze 't
aan haar moeder mocht geven, durfde ik 'tniet
t;e zeggen."
„Da's maar góed ook," vond Pa, „want dan
h'ad Grietje 't misschien niet willen weigeren,
en haar moeder heeft er veel meer aan dan jij."
„Hè, is dat! schrikken," riepen Nel en -dp
jongens, toen er 'n harde ruk aan dót bel kwam.
„Lieve hemelhoudt het nou nog niet op-?"
klaagde Ma* ,,'t Ziet er hier uit als 'n staler;
kan niets meer bij."
„O Moeder, da's niets," zei' Mies, „morgen hóu
den we groote sohoonmaak."-
G rietjes had intusschen do voordeur open gedaan
en was in druk gesprek met 'n man. Toen volgde (er
'n gestommel in de gang; de voordeur ging- weer
dicht en Grietje bracht 'n mand binnen yoo$.
Mevrouw. 't Heele gezelschap stond er dadelijk1
omheen. Over de mand was 'n lap van grof zak-
kenlinnen genaaid, 'n oud ding, vol gaten. Nel-
streek er met haar handje overheen, 'maar ze trok-
het met 'n griezeligo beweging terug; ,,'t'Leeft
in de mand!" gilde ze. c
„Mal wicht spotte Daan, „dat verbeeldt jij
je maar.'-' -
„Ik heb het.zelf gevoeld, hoor!" hield Nel vol,
Toen moesten ze er allemaal het hunne yam
hebben. Ze betastten de lap en... Ja, er Wad
teven in de mand. „Zien jullie nou Weltriom
feerde Nel. „Ik heb 'tme lekker niet verbeeld!
„Wie durft de lap er af t'e doen?" vroeg M&.
„Ik!" presenteerde Kees, moedig, maar hij nani
zich in stilte voor om rechtsomkeert te makten;
zoo gauw als er iets. uit zou springen. Hij'' sneeft
het touw door, waarmee de lap was vastgenaaid)
en keek door 'n kleine» opening-. Hij zag niejsr
maakte toen nog 'n stukje los, voelde voorzichtig
in.de mand en kreeg 'n lik op z'n hand. „Potstau-
send!" riep liij, ,,'t is 'n hond!"
Toen sneed hij de lap er af en daar lag 'n doitjjq
van 'n schippertje, in 'n wit mandje, gevuld met
hooi. Het keek met z'n kraaloogjes verbaasd om
zich heen. „Wat 'U snoesje! wat. 'n schattig dier
tje!' rjep de een na den ander. Ieder wou hef
beestje, hebben, ,,'t Is van Mn," zei Pa, „die moet
het 'teerst zién."- i
Ma nam 't hondje op d'r schoot en streelde hjetj
't Kleine ding likte Ma's handen, draaide zich in
'nkuiltje- en ging rustig liggen. Daan kwam met
'n bakje, Water-aanloopen en Nel. voerde -het diertje
'n koekje, dat, hij zich goed liet smaken.
•"tl Witte mandje werd onder Ma's' bureautjfe
gezet; dit zou voortaan Jenny's plaats zijn. Miess
bad voorgesteld, het beestje Jenny te noemen.-
Terwijl ze Jenny nog aan 't bewonderen hyarep,)
ging 'n kier Van de deur open en 'n zwart
gehandschoende hand stortte 'n regen van choco
lade en borstplaat oyer de kamer uit. In 'n wip,
lagen de kinderen van groot tot klein op deji
grond om, onder stoeien en lachen, al kruipends
de lekkernijen op te rapen. Jenny blafte er nu en
•dan eens tussahen in. 'tWas 'n dolle pret en 'ij
duurde 'n heel poosje, eer ze alles gevondfcm
'hadden. Telkens kwam er nog wat tusschen dep
rommel të voorschijn. Eindelijk zei Pa: „Nu, kin-
ders! dat- is 'n mooi slot geweest!"
Ma, die nog steeds met haar schippertje op d'r
schoot zat, vroeg: „Wien moet ik nu eigenlijk voor
dit lieve beestje bedanken?"
Allen keken Pa aan, die 'n onschuldig ge zielig
Wou zettenmaar 't ging 'hem niet' goed af.
„Dank je, Sint Niklaas!" zei Ma .lachend mi
reikte Pa 'n hand' over 't hondje heen.
„Wat hebben we toch 'n pret gehad!" riep Nel,
Daan vond het „eenvoudig dol" en Mies en Kees
beaamden het. Ook *Pa- en Ma hadden genottar
van 't gezellige, huiselijke feest.
„Me dunkt,'-' zei Ma, „jullie bent wel doodop.
Laten we nu nog 'n obgenbiikje rustig gaan, zitten,
dan krijgen we van 'Mies nog 'n kopje jftflien
met wat er bijl Daarna, kinderen, zullen we O. L,
Heer gaan bedanken vooj al Zijn goede gaven ;.en'
den heerlijken avond, dien Hij ons in Zijn goed
heid liet beleven. I
„En dan wordt de „taptoe"- geblazen," vuldó
Pa, aan.
„Maar de rommel'?" vroeg Mies, „"die kan tooli
zóó niet blijven liggen
„O, dat beredder ik wel' met Grietje/ 'zei Mat
„Als de grootste rommel maar weg is-. de rest
komt moTgen wel ln orde
En zóó geschiedde. Na 't avondgebed ging ftj
jonge volkje welgemoed en recht voldaan naap
boven; Pa en Ma volgden al spoedig, want (het
waa ook voor hen 'n vermoeiende, maar toch eehlT
gelukkige avond geweest.
Ma nam Jenny mee en Pa droeg' hef mandjhl
Het beestje was ook moe van de reis en allé'
VTéemde gewaarwordingen en liet geen kik je. 'den
h'eelen nacht. t
ZutpheB.
A. M. J. VAN LEEUWENBERG.'
De krant stond' vol Sinterklaas-advertenties!!
Hiér kon je 't beste terecht voor koek, bhnkjet
en andere luxé-consumptte; -daar voor fijne ga
lanterieën een andere firma vertelde met veéü
ophe.f, dat jo nergens ter wereld een zoodeg-èó
lijke en luxie,use St. Nicolaasverrassing kon koo-
pen als bij haaren Weer een vierde tractetbo
het publiek te overtuigen, dat niéts ging bovefi
haar -artikelen, die het besjt', hét mooist en tege
lijkertijd het goedkoopst' waren,
i 't Was toch eigenlijk allemaal verwaande zelf!-
opkanimerij, die heele .reclame, waar geen meiflsch
zich door liet beetnemen, vond Mies de Grooïtlj
die even de "krant 's inkeek en nu verdwa(ail!di-
was. in do advertentieafdeeling. En onwillekeu
rig moest ze denken aan een schrijfvoorbeeld!
uit haar schooljarenEigen roem riekt. Ze lachte».
wat oin de „roemriekerige" reclame, maar las
de advertentiën tóch en één firma, een zecl4
bekende galanterie-zaak: Damhof en Co., hield
zoowaap haar denken in beslag. Niet door dp
heele rits Sinterklaasartik'elen, die ook daar al
weer het hoogst van kwaliteit en laagst van
prijs waren, maar door een „vertrouwelijke" (me-
dedceling vooral aan jongelui waarin dq
firma te kennen gaf, dat zij- tegen geringe-Jv(er-
goeding do zaakkundige inpakking', en correcfei
verzending van surprises op zich nam*" cn er
voor instond, dat zijop 'den juisten tijd bezorgd|
werden. De risico was geheel voor de firma.
Nou, ze mochten thuis best weten, wat ze
met St. Nicolaas aan haar beminde geven zou,
'En zelf' kon ze een surprise wel leuk inpakken'
ook, hoor ,al zei ze 'tzelf, daar kwam bittejr
Weinig „zaakkimdigheid" bij te pas. Maar, wat
baar in de vertrouwelijke mededeeling zoogoed|
aanstond, was de besliste verzekering, dat tie
surprises op den juisten tijd aan liet' goede adreis
zouden bezorgd worden. Daar- kon je bij verzen
ding pel' post of per Van Gent en Loos zoo-
slecht op aan. Was verleden jaar bet cad,eaMti$
voor haar Jan niet ll/g dag to laat gekomen! Dan
was de Sinterklaas-aardigheid er totaal af. En
haar surprise was reeds in den morgen van 5
December gebracht!
Een St. Nicolaasverrassing moest je ontvan
gen op. St."Nicolaasavond. En als do firifia Dam
hof en Co. daar nu voor zorgen kon, ja en voor
instond, dan voelde zij er veel voor om haar galant(
Jan Virieze, op den öen December eens „zaak
kundig en correct" te verrassen.
,Wat was er bij Damhof en Co. zoo al te koop,
waar ze haar beminde blij moe kon maken En
van AZ ging ze nu de rits artikelen na, |di|é'
door dc firma met veel' ophef werden aangeprezen.
Ja, er was wel wat bij, veel zelfs, wat Jan's'
hart bekoren kon. En stellig ging ze morgen pf
overmorgen de stad in om bij Damhof en Cob
de surprise-zaak in orde te brengen. i.
Maar den volgenden dag reeds belde de stads-)
reiziger zooals hij zich met groot'c- beweeglijk
heid voorstelde bij Do Groot aan.
Mies deed open'. 1 i
.„Ja ,ziet u, juffrouw', ik kóm van .de firma!
Damhof en Co., welbekend niet waar! En zekèy
heeft u onze St'. Nicolaas-advertentié wel gelezen^
waarin de firma de zorg voor inpakking «en
verzending van surprises op zich neemt. U heeffl
meermalen bij ons gekocht vond' ik' in de adressan.
en zoo kom ik ook hier met onze gerjenomlmaard'ej
Sinterklaasartik'olen
Kijk k- hiér, juffrouw en als handig (reizii
ger stalde hij vlug zijn waren uit -waf 'rf
pracht van cadeaus. U is stellig geëngageerd
mooie, degelijke rookspulletjes, portemonnaies, por
tefeuilles, tuxe-notitrieboekjes, etc.... Wat zegif
u hiervan... echt barnsteen' pijpje, f2.5Q.d.w
dit fijn nikkelen sigarettendoosje f3.50.... deze,
prachf-étui
galant om
punt-af knipper in
f 3.— Voor uw
van te watertanden
Moeder de Groot, die in 't gangportaal jen'
heer zoo druk hoort praten, kómt' 's kijken waSJ
dat is
„De stidsreiziger van Damhof cn _'C<v,;
mevrouw," stelt de man zith dadelijk voor en',
overstelpt ook baar mét zijn drukke oratie. -
„We belasten ons natuurlijk in de eerst'e plaafi^
met den verkoop onzer gerenommeerde surprise'
artikelen, maar ook' met de inpakking en vers
ZendingKijk 's, mevrouw, zoo'n fijne porte
feuille, f 4.of deze elcctrisehè sigarenaan
steker, f 2.50 of dit of dat En zië(t ai
hier 's dames zijn tweede tasch openend
allerlei leuks voor de inpakking der gekóchte
artikelen. Kijk, dat barnst'eenen sigarenpijpjp;
f 2.50, past zoo aardig in dit antieke póppajtje
Uw galant heeft er een half uur voor noodig1
om te ontdekken, dat er zoo'n fijn rookspullja-
tje in zit 1
Die inpakgrappigheidjesf kosten per stuk 40
'Cent en voor de' verzending rekenen Ave eën,
kwartje per surprise. En u -kunt' er op aan, dajt
do cadeaux arriveqren op den St. Nicolaasayon'di
tusschen! 6 en 9 uur. Laati de posterijl u dat eena
verzekeren, of die mijnheer Van Gen'd en Loos.
Wat is het meestal? Een dag te laat of te vroeg,
of bij twaalven 's nachts wordt jé nog wakker
gebeld
En mocht door onvoorziene omstandigheden
de verzending mislukken, maar in onze nieuwa
branche is dat nog nooit' geheurd dan vergoedt
de firma geheel de gemaakte kosten. Ziet u?"
en met druk gebaar laat ie 'n kwitantie zién';
waarop de firma extra de geruststellende mede
deeling heeft laten drukken.
„Heeft u al keus gemaakt, dames?,"- driugt
hij adn r
Maar moeder en dochter zijn eigenlijk een beeljë
verbouwereerd door dén fluse de boujjhe van den
voileerden reiziger.
Maar Mies voelt anders veel voor dat barnstea-
nen pijpje en 't antieke fantasie-poppetje. En moe
der De Groot lijkt de portcf'uille te moeten kóopen
in den pseudo-Engelschen dietionnaire,'of ze. wil
of niet.
„Maar hoe gaat het dan verder als we die tlin-
getjes van u-nemen", informeert Mies',
i „O, maar dat is zoo makkelijk mogèHjk, juf
frouw Kijk 's, u betaalt samens f 3,25 en s
f.4.65 is... f7.80'..,, ?kgeef u elk' een kwitantie
hij heeft er al twee hij de hand en wijst nog
eens op den waarborg, dien de firma geeft -
en voor u is tklaar. Onze extra-bedtel'd^enst/,.
geroutineerde loopers, bezorgt dan St. Nicolaasi
avond tusschen zes en negen uur de keurig inge
pakte surprises aan de opgegeven adressen. 'kZal
even de kwitanties invullen, hé en z'n vulpen
houder voor -den dag halend, gaat ie onmiddellijk
aan den gang.
i. - „Ziezooen mag ik nu nog even t juiste
adres, juffrouw, van den gelukkige"-.., glimlacht
de handige reiziger.
„Jan Vrieze; Da üostapark 16, 1 hoog'Y
antwoordt' Mies haast zonder het te weten.
„Maar kind, -doe je 'tdan werkelijk?" vraagü
moeder, -die als van Lotje getikt staat bij den
overstelpenden woordenvloed van den reiziger.
'tGaat zoo gauw allemaal"..;.
„Ja, mevrouw, er moei -in den betrekkelijk
korten Sinterklaastijd ook wat gebeuren in ouzo
zaak. 'k ben nooit zoo moe 's avonds als in deze
veartien dagen..;. En 'tadres van mijnheel' De
Groot is..;. - o, wacht, 'k heb 'tal. a klaar ,;i,
Ziet u, hier zijn de kwitanties
Mies pakt ze beiden aan, - daar moeder geen
hand uitsteekt.
„U wil misschien uw naamkaartje er bij laten'
inpakkenof anders, 'k' heb' hier blanco kaart
jes met enveloppen zet u even zelf uw naam
er op, dat is aardiger, niet' Waarhier is inkt',
Zoo u er gebriiik van maken wilt.en gracieus»
biedt hij Afi-es zijn vulpenhouder aan..,. „Of wil
u liever „onbekend"- blijven", glimlacht-ie.
Mies schrijft haar naam, wat knoeierig,
schrijft zoo lastig met den muur als lessenaalr.
„Maar," verbaant moeder zich. „krijgen we
onze gekochte dingen dan niet in huis? Ik kan
die portefeuille toch zelf wel aan mijn man
geven, daar heb ik gerust uw hardloopers nieli
voor noodig,' 'lacht ze. „Geef maar gauw hier,
dan zal ik geld halen."
i„Nu Wordt u Zelf „gauw", zegt de 'reiziger,
die, maar toch even teleurgesteld, lijkt 'twel,
haastig portefeuille en doos weer voor den dag
haalt.
1 „Net wat u wilt'; 'tis voor u ook een Bij
zonder geval, maar onze speciale besteldienst'
grenst anders in correctheid aan 'ti volmaakte
zou u 's zien!"
De reiziger wordt betaald en vertrekt. Moe
der en dochter bekijken npg even de portefeuillë
en „dictionaire". i
„Wat kon die man tóch praten," moeten
ze nog eens opmerken. „Daar werd je zelf stil'
van," lachte moeder.
„Wat had ie antlers leuke dingetjesen nu
krijgt Jan z'n surprise op den juisten tijd. [Echt
idee van Damhof."
„Maar bewaar je kwitantie maar goed, kind,.
Die loopers mochten 's met' je pijpje „op den
loop gaan. Ik „loop' 'liever zelfO, o, nou
heeft die haastige kerel me mijn kwartje niet
teruggegeven
„U heeft alvast een „surprise", mop," grap,t
Mies
