Tweede Blad
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
UIT DE PERS.
Voor de Keuken.
Gemengd Nieuws.
T o o n e e I.
ANECDOTEN.
ZATERDAG 13 NOVEMBER 1920
Br. Kuy'per
Dat de Reclitsche Pers de Anti-
Rcvolutiomiaire organen voorop Dr.
Kuyper in piëteitsvolle artikelen geden-
kon, spreekt vanzelf. Maar ook aan de
overzijde heelt men de verdiensten van
dan genialen leider der anli-revoldtionai-
ren vrij algemeen, op sympathieke wijze
gehuldigd; zelfs „Het Volk'' maakte hier
op geen uitzondering; alleen het artikel
van de „N. Rott. Crt." aari den groeten
dccde gewijd, bevatte ecnige zuur-zocte
kritische opmerkingen, die o- a. heter wa
ren achterwege gelaten. Zeer blinkt uit
liet artikel, door den heer. Eloat in „Het
Handelsblad" aan Dr. Kuyper gewijd
onder liet opschrift „De Klokkenist", waar
int wij het navolgende overnemen:
Nu luiden de klokken in Nederland.
Daar luiden er van de torens der ker
ken, eenvoudige kerkjes voor liet meoirem
deel, waar stijve, rechle inensehea bin
nengaan, met strakke gezichten, 0:11 fe
luisteren naar strakke Keringen en hun
zielen le laven aan den koelen klank del
loutere psalmen. Dat zijn de klokken van
den rouw. Van Kuypers kleine luydeu
om des groeten Kuypers dood.
Baar luiden er in de kranten. Ze lui
den van links en va.11 rechts. En huw
nog zullen ze blijven galmen, tot buiten
de grenzen van het kleine land, dat voo
I de figuur van Kuyper soms te klein was
[Dat zijn de kiokiken van Kuypers faam
Maar er luiden er, luiden er, luiden
I er lang in de harten van die duizen
jden, voor wie Dr. Abraham Kuyper meei
is geweest dan de staatsman, meer dan
Be journalist, meer dan de theoloog, meei
dan de professor, meer dan de litterator
[meer dan de volksleider, meer dan de
mensen. Voor wie hij was: de Profeet, do
van God gezondene, die hen uit nederi".
beid ophief lot een ^.lfbewust leven,
nooidien hij nieuwe Godskracht ju hun
zielen goot.
En dal zijn de klokken van Kuypers
E KT-tlCllt.
De klokken luiden in Nederland, zegt
j (Ie schrijver en wijst dan op verschillende
groote eigenschappen van don overledene.
I De klokken galmen de grillige groot,
jlieid uit van den staatsman; ze zwaaien
Ie van den met niemand anders te ver-
gelijken journalist, die Kuyper was; haal
wuivend rhythm o buigt zich voor den
straiten, sterken theoloog, de Luther-
figuur; ze stampen haat galmen over
t land met den weerklank van den too
venaarsstap, waarmee Kuyper eenmaal
een Lmversiteit stampte uit den grond
ze zingen, de klokken, een volkslied van
de taal, de Nederla.ndse.he taal van Kuv-
fer; ze klinken, de klokken, van oor
ol oor van de vele vooyson, die Kuyper
de volksleider, heeft-gedicht en gesp-wl 1
op het klavier der voiksconsSie"
7e zeggen het groote en het kleine
lm mooie en het leelijke, het i^are e.|
het ^„van^yper den mensch
Moe groot hij m het groote .kon zijn in
zijn conceptie zijn inzicht, zijn pharv
Ja-ie, zijn werkkracht en zijn wil en
me klem soms in het kleine van zonder-
linge ïjdelheidjes. Welk een hartelijk c-n
goedhartig vriend hij voor zijn vrienden
as welk een felle hater van zijn vijan
den (als hij die groot genoeg vond voor
Rn naat) «n welk een meedoogenlioos
kastijuer van de zijnen als ze 't waav-
pen, anders te willen dan hij. Hoe hli
uen Lobman en een Fabiusafsnerpte
Hoe bij een lalnia bij de Drankwëtb'ehun-
pehng, een De Waal Maiefijt in het af.
ciiuwelijk misverstand" ten aanzien van
p botweg verloochende, de arme
Drumme ka.mp's en Van de Velde', o,
hun ouden dag zoo hard te lezen gat
- ze versleten waren etl maar uit de
amer moesten, en het heele ministerie.
deeTl6 ee" ia"8 111 d«» ban
eet als geen „echt wagenschot", omdat
*ok lVarCi-'e ni'et had gevraagd. Maar
or. wat al die menschen te danken had-
I®'® K«Tper, daar heel hun arbeid
en positie stond op 't basement van Kuy-
en kenn Cl-an- h°° wonderlijk slecht
sfo ,1 ran indlviduen dezs man was
*st Z0° ,g0eJ kende d:lt bÜ baar
en »kM z5jn tuovcl'end lied
anzh-n de," m,ar 'de toPl,en yan
evo rim en die 'evens, door het na-
ev-oeH^ -f Rrooten bebben, door zijn
rkfr n 1 V?°r- vl?.ier'j en door een
St- iifk' Z'tn tïguur, waarvan
l| neder,ge afkomst al te snel' in staatsie
fT ge^e'mten, zich telkens weer ver-
mt zhn -?nkele mens«ben en in dat.
u zijn positie eischte, zoodat hij einde
lijn11 grooten misgreep deed van 1905
lel T» T drei"en, de klokke*; bovenal
de stem van den Profeet, .11.. Kuyper
°°l duizenden is geweest,
z-oo luiden de klokken in Nederland.
'liem-inT? dwin?t de Mdere Want
en To, zw'Jgen bij dezen dood van
-n ,1 ?n ''"der sprak in Nederland
en tui6Vens van. tienduizenden, dat zelf
-.,.1/ geweest is, en een toren, en - en
Lena n ?nden tot zicl1 roepend, ge-
zim 1 versbotend, verwenschend, in
-ah vrien? /tiytbme van liefde en haat,
n vervloot- P ten fo,01'n' van zugellmg
n veiytoekmg at en aan, af en aan, in
an errooedijk jveg^h-weder zwenken
7e yonderlijke menschenziel.
er geen een'1 elkailder> do klokken, tot
onsch T TT' ,ZwlJgt' °Y£raI waiu- een
eeft i„ T ederiand een kerk gesticht
ren onTI 6l?en liart' ov'eial waar een
e" klok h idMn fl °Te" iCVeï'
winrrf hel €lge" Zl0l> 'laar
"okkon 1 .spreken, daar gaan de
rbied T'f ll"den. D'e klokken van
Vd(; k.lZvg' bewondering, en ver&e-
omv De STtf Tan,weemoed, smart en
TcIsmT ke'^ °°'k bitterheid en
dien rU»Tan onbehagen en haat.... al
tRTer's leven. daJ1 bi->
Ze luiden nu alie, de klinkende metalen,
muilen, die Kuyper zop lang heeft op
en omgezwaaid. Hun wuivende galmen
gaan nu over 't-land; vanzelf, terwijl hun
touwen niet meer gtrekken en sleppeinf
door den ruk van zijn vuist. Daar klinkt
de klok weer wan de phantasie, en die van
den sterken wil, en die der berusting. Die
van de opstandigheid en die van den d-ee
moed. Die ran hot welen, die- van het
willen, die van het kunnen en die van
doen. De klok van 't ontzag en de klok
van 't gezag. E11 bovenal die van hel
oeroude, simpele, roLsknoestige geloof.
Zingt ook de klok der waarbei 1 mee?
Wel, zoo- ze mocht zwijgen, dan willen
wij haar luiden. Want dezes mans leven
was te groot om iets eruit to verzwijgen
bij zijn graf.
Neen, Kuyper was geen waarheidlie
vend man in dien zin, dat hij niet steeds
de waarheid sprak. Hij heeft, j:i zelfs, 011L
stellend vaak gezondigd tegen de waar
heid. In woord en geschrift, niet liet
minst in zijn methode van Standaard-
polemiek, die vriend en .vijand vaak ge-
ergeid heeft. En de klok der waarheid
kan voor Kuyper zeker niet gaaf luiden.
Ze moet onzuiver klipken.
Maar er is een waarheid van liet mid
del, en een andere van het doel. Een
waarheid van de levensuitingen, en eeai
waarheid van hel leven.
Kuyper schond de waarheid in het
klein. Maar hij beleed haar in het groot.
Want, dat een leven als het zijne ver-
leugend zou zijn, dat hij niet zelf ge
loofd zo-u hebben aan zijn eigen leer, dal
wezen eu uiting bij hem dus voortdurend
twee zouden zijn geweest, dat is niet
aan te nemen. Zooveel zwartheid zou niet
zooveel licht hebben kunnen brengen en
zulk een eigen tweespalt zou niet zulk
een eenheid in duizenden -anderen heb
ben kunnen stichten.
Als geheel genomen, en in '1 groot be
zien, was Kuypers leven een dienen van
wat hem de waarheid was.
En daarom luidt, voor K-uyper, óók
de klo-k der waarheid nu. Hoe talloos vele
barsten hij er dan ook in deed springen.
Dus luiden de klokken in Nederland.
Want de man die, langer en sterkeir
dan iemand anders in de v orige en deze
eeuw, de klokken heeft geluid in het
land, met machtige vuisten beukend op
'1 klavier van 't wondere klokkenspel, dat
de volksgeest is, die ligt nu stil. Voor
eeuwig is zijn hand verstijfd.
D-e klokken luiden zonder zijn roe
ring.
Kuyper, de groote klokkenist, is dood.
Uit dr. Kuyper's intieme leven.
Voor enkele weken schreef in „De Stan
daard" de correspondent „Bijltje", na een
bezoek aan Kuyper's ziekbed, het vol
gende over -den toen nog kranken, nu
ontslapen doctor:
Langer dan een halve eeuw heeft D-r.
Kuyper de groote, hem door Go-d ge
schonken talenten gebruikt in den dienst
van zijn Koning, en ten bate van hen,
die zich voor den Christus buigen. Maar
toch niet alléén van hen, want in zijn
hart was plaats voor, héél ons volk. Zijn
oog was gericht op gansch ons vader
land en reikte zelfs verre over zijn gren
zen. Hij is een trouw dienaar der Kroon
geweest; heeft aan Kerk en Staat en
Maatschappij zijn lieste krachten gege
ven; hij heelt, zooals een zijner tegen
standers het eens uitdrukte, meer dan
drie levens geleefd.
We hebben Mem gekend op '1 toppunt
van zijn-kracht; en ik voor mij denk
't liefst nog terug aan de dagen van het
laatste gedeelte der vorige ee-nvv, toen hij
zijn woonplaats had op de Prins Hendrik
kade te Amsterdam; dadr was hij in den
bloei en in de grootheid ran zijn machtig
leven.
lfoevelen kennen die groote, vierkante»
studeerkamer in dat ruime huis; die ka
mer waar men binnen kwa.m doo-r een-
nauwe gang, vol met boeken. Was men
die door dan volgde een kleine kamer,
die eveneens vol met boeken stond en
daarna trad men de groote kamer bin
nen- Voor een van de drie rainou, die- uit
zicht boden op het IJ, stond zijn ge
beeldhouwde schrijftafel, en daarachter
zijn hooggerugde stoel.
Daar is liet dat men hem, dikwerf in
een ruime Kamerjapon gewikkeld, aan
den arbeid kon zien, gebogen o-ver zijn
schrijftafel; omringd do-or boeken, globes
en allerlei, wat men in de werkkametr
van een wetensehappelijken man moest
vinden.
Daar schreef hij zijn machtige „Hcraut"-
artikelen; zijn roerende meditatiën; zijn
sprekende leaders voo-r „D-e Standaard";
zijn prikkelende -driestarren. Daar zijn
.gehorende groote werken van zijn hand;
daar is veel van het machtige werk voor
de Vrije Universiteit verricht; daar is de
leiding geweest van de Kerkelijke bewe
ging van 1886; daar werden de verkie
zingsveldtochten georganiseerd; op die kar
nier zijn -allerlei gewichtige conferenties
gehouden; is ook liet eerste Christelijk
Sociaal Congres voorbereid; kwamen al
lerlei mannen van naam uit ons land om
mei hem te spreken; geleerden en Staats
lieden en óók eenvoudige broeders, die
in den strijd hun taak en plaats had-den.
in datzelfde huis was óók de huis
kamer. Hoe lokt het me aan, om daar
over iets te vertellen; maar ile beschei
denheid heeft haar eisph'en. D-ocli wie
Dr:- Kuyper ooit gezien heeft aan de huis
tafel, temidden van zijn gezin, door eclit-
genoc-te en kinderen omringd; vrcolijk;
jong, krachtig, voor ieder een vriende
lijk woord of een kleine plagerij over
hebbende, hij ontving den indruk' van een
gelukkigen huisvader, in 't geheel niet
door zorgen en moeilijkheden gekweld;
en toch was hij toen Hoofdredacteur van
De Standaard", van „D-e Heraut"; Hoog-
leeraar aan de Vrije Universiteit; Lid van
de Tweede Kamer; voerde hij een zeer
uitgebreide correspondentie met binnen-
en-buitenland; stond hij aan 't hoofd van
de Antirevolutionaire partij als Voorzit
ter van het Centraal Comité; was hij
Voorzitter van- „Nederland en Oranje"
le Amsterdam; de ziel van de Kerkelijke
beweging in die dagenVoorzitter van
den Nederlandschen Journalistenkring, en
kwam men van heinde en ver om hem
raad en hulp te vragen.
Aan 'dien tjjd terug denken is terug
denken aan den glorietijd van Dr. Kuy
pers arbeid- Wie het voo-rrectit had hem
toen gade te slaan van nabij, werd met
diepen eerbied vervuld voor dsn reuzen
arbeid, door dezen man verricht. Welk
een genie en welk een werkkracht;'welk
een vastheid van doel; welk een. onver
zettelijkheid van wil; het ging om groote,
om heilige goederen; of, laat me het ko-ri.
zeggen met den titel van zijn eerste Hoofd
artikel in „De Standaard" van 1. April
1,872, het ging. in den diepsten grond
der dingen „om de eere Gods' op alle
terrein van het leven.
In later jaren verhuisde Dr. Kuyper
naar de Keizersgracht, waar zijn woon
plaats niet lang gevestigd bleef. In 1901
tot de vorming van een Kabinet geroepen,
trok hij naar Den Haag, en vestigde zich
in de Kanaalstraat 5, waar hij nu zoo
ernstig krank is.
Hier zijn het ook groote dagen -geweest,
en daar, in de Kanaalstraat, is mede heel
wat gebeurd. Niet kalm en rustig was het
leven vooral niet in de Ministerjaren;
jaren van strijd en moeite meest; en dus
ook jaren van groote "krachtsontplooiing.
Hij had zijn Universiteitsarbeid los gela
ten; zijn hoofdwerk bleef in de politiek;
„De Heraut" verzorgde hij mei lust; aan
„De Standaard" arbeidde hij overvloedig;
voor het Centraal Comité behield hij alle
aandacht en overigens rustte de onver
moeide pen niet; hier werden o. a. gebo
ren zijn werken „Antirevolutionaire Staat
kunde"; „Om de oude Wereldzee", enz.
Waartoe al die herinneringen0
Wel, ge begrijpt me wel. Ik kan dat
machtige leven niet anders zien dan zoo
Als ik een. rustig uur neem, nu we mis
schien aan 't eind van dit leven staan,
moet ik wel terugzien naar wat voorbij is
gegaan, om ten volle te beseffen wat het
zeggen wil, als deze oogen zullen worden
gesloten; deze mond niet. meer spraken
zal.
'MEK.ENRECEPTEN.
Voor lijders aan suikerziekte worden
als zoetmakende middelen in plaats
van suiker saccharine, cristallooze of
zuivere glycerine gébruikt. Alle drie deze
stoffen hebben echter ©an onaangenamer!
bijsmaak. Een verstandige' bereiding kan
cok hierin goede diensten bewijzen. Wan
neer men zich van saccharine bedient,
is 'hét 't besté, er een oplo-ssing van in
voorraad te hebben. Men lost daartoe
l gr. saccharine op in een kwart Liter
waier. Hieronder ©enige recepten voo-r
lijders aan suikerziekte:
CIÏROENPUDDINK/E.
i ei, een halve citroen. 1 blad witte
gelatine, wat saccharine.
D-e eierdooier met de saccharine- rpe-
>'eri en daarbij onder fiink roeren, drup
pel voor druppel het sap van een halven
c.itro&u voegen. Dan de gelatine, die me!
een weinig kokend water is opgelost, en
daarna hét zeer stijf geklopte eiwit toe
voegen; af en loe de massa roeren tot
ze gebonden begint te worden, in een
met water omgespoeld kopje gieten en
stijl' laten worden.
-GLUTEN-PANNEKOEK.
1 ei, 1 eetlepel glutenmeel, 2 e&tkïppils
water, 30 gr. boter.
Hel ei flink 'kloppen, daarbij het meel
en het water voegen en dit alles flink
kloppen tol een mooi glad beslag; met de
boter een pannekoek aan beide zijden;-
mooi lichtbruin bakken.
ROOM-PUDDING.
1 d-L. kookroom, 2 eieren. 1 stokje va
nille, wat saccharine.
Den room verwarmen met de saccha
rine on de vanille. De heele eieren- in een
kom flink kloppen en daarbij langzaam
den room met do vanille voegen. Deze
massa overgieten in een met boter inge
wreven vormpje en dit ongeveer een half
uur in een pannetje met' heet maar niet
kokend water laten staan tot de eieren
gestold zijn. Deze pudding Kan koud of
warm gebruikt worden.
K0FFIE-CRÈME.
2 eierdooiers worden mei 1 d.L. sterke
koffie en evenzoo- veel room of melk ge
klutst, waarna men er 4 saccharine 'ta
blelies en een mespunt vanille' doorroert.
Dit alles wordt o-p het vuur ouder ge
stadig roeren ingekookt, Na-lat het is af
gekoeld voegt men er 0 gr. opgelost»
gelatine bij en 2 stijfgeklopte -eiwitten;
vul er een vormpje mee en laat de crème
koud worden. C,C.").
Hoe Lciiin aan T liewiud kwam.
Het Duitsche sociaal-democratische blad
du „Vmwarts" publiceert van de 'hand-
van den bpkenden menjsehewikileider Mar-
torf een artikel onder den titel „Hoe
Lenin aan het bewind kwam".
Op 7 November, aldus de (schrijver,
vierde óc bolsjewistische dictatuur in Rus
land ten derde male haar verjaardag'.
Terwijl zij bij het begin der revolnltie
in 1917 zeer zwak was en bijna geep
invloed bezat in de arbeiders- en sol-
datenraden, in de bekende Maartdagen
gevormd, wist de bolsjewistische partij
binnen enkele maanden zulk een macht te
verwerven, dat zij bijna zonder tegensijand-
de regeering kon overnemen.
De oorzaak van deze machtsuitbreiding
was een gevolg van het feit, dat tijdens
de regeering-Kerenski, uit burgelijken en
socialisten gevormd, de burgerlijken een
politiek achter de coulissen voerden, waar
door zij in botsing kwamen met de vre
despolitiek der andere leden van dc re-
geeiing.
Bovendien de Maartrevolutie was een
gevolg van ontevredenheid onder de ar-
beide;sinassa wegens het gebrek aan le
vensmiddelen en onder de soldate,n, wegens
oorlogsmoeheid en ontmoediging' door de
vele nederlagen. De sociaal-revolutionai
re 11 hoopten op een internationale actie
van het proletariaat, maar deze bleef uit.
Zoo kon het geschieden, dat dc bols
jewisten met hun propaganda van vrede
tot, eiken prijs onder de oorlogsmoed*.
soldaten, arbeiders en hoeren steeds meer
aanhang verwierven. Daar verder door
het Dedoen van het burgerlijke deel der
eoantic-regeering elke poging om krach
tige maatregelen toe te passen werd ge
saboteerd, werden de boeren ongeduldig,
werden anarchistisch en sloten, toen het
agrariersvraagstuk, zooals de onteigening
van hei land der groot-grondbéziltterS'
niet sp'jtdig werd doorgevoerd en zij
daarbij op den tegenstand der autoriteiten
stuitten, zich aan bij de bolsjewistische
partij.
Van den anderen -kant werd de propa-
aandaleuze der bolsjewiki van onmiddel
lijke invoering van de controle op de
productie door het proletariaat zeer po
pulair.
In Augustus en September 1917 ver
overden de belsjewiki de meerderheid in
de arbeidersraden te Petersburg en Mos
kou. Ifet werd steeds duidelijker, dat zij
als de meest yastberadenen onder alle
revolutionnaire partijen de overhand zou
den behalen.
De linkervleugel der sociaal-dcmoera,-
ten wilde het met een zuiver socialistische
regiering probeeren, die onmiddellijk c'on
vrede zou sluiten, de controle op de pro
ductie zou invoeren en het agrariersvraag-
stiik zou oplossen. Dergelijk plan zou op
liet al-Russisch congres der arbeiders- en
datenraden van 7 November worden
ingediend. Zulks was echter niet naar
den zn». der bolsjewistische partij, die
van moening was in snjiller tumpo de
hervormingen te kunnen; invoeren.
Op den vooravond van het cojngr.eü
werden d; strategische punten der stad
bezet, de Kerenski-regeering vpor omver
geworpen verklaard en de dictatuur inge
ete-ld. Zoo stonden dus den volgenden, dag
de arsolraaen voor een voldongen feit.
Het congres kwam bijeen in een gebouw
dat door kanonnen was omgevjon, [terwijl
111 elke kamer de machinegeweren ston
den opgesteld en matrozen en soldadrii*
achter de gedelegeerden hadden plaats
gtnemen, om de anti-bolsjewistische spre
kers te bedwingen. Van een vj-ije beslis
sing van het congrbs was onder derge
lijke omstandigheden natuurlijk geen spra
ke en de sociaal-democraten en socialist-
revjclutiohairen verlieten dan ook onder
protest tegen deze ovjerrompeling de ver
gaderzaal
De bilsjewistische dictatuifi' werd inge
voerd. Reeds na enkele dagen echter wer
den weel pogingen aangewend om de so
cialistische partijen te vereenigen. Ver
schillende protesten verschenen in. de bla
den. waarin de leden der regeering en
volkscommissarissen verklaarden, de ter
reur niet te kunnen goedkeuren, hun man
daten neerlegden en niet langer de verant
woordelijkheid wilden dragen.
Lenin cn Trotzki vooral, steunend op
de groote soldatenmassa, namen toon de
verantwoordelijkheid voor de partijdicta-
tuur op zich. Spoedig daarna bogen ook de
bovengenoemde protesteerende volkscom
missarissen en leden der regeering onder
den ijzeren wil van Lenin en keerden op
hun post terug.
Ook zoo'n heer
Een der „groote" mannén van de Sov
jetrepubliek is Sinoljeff, die een hesstja
anders heet, maar zijn Duitsch-Joodschen
naam gelijk zoo-vele anderen lieeit ver
borgen onder een Russisch pseudoniem.
Hij speelt te St. Petersburg dezelfde
rol als Lenin te Moskou en over hem
worden thans door den naar Parijs uit
geweken sQciaal-revolutio-nnair Berojansky
bijzonderheden verteld.
Sinoljeff is dik eu vet met rood ge
zicht, houdt van goed eten en een flescli
wijn en zorgt dat hij die krijgt, al verhon
gert ook de gehoele. bevolking zijner stad-
Toen gen groote stoet van magere ar
beiders met afgetobde vrouwen voor zijn
paleis een demonstratie hield, waarbij
vaandels werden gedragen mot bet op
schrift: „wij sterven van honger", liet
Sinofjeff hen ©enig© uren wachten. Ein
delijk verscheen hij en v-eikluarde: Gij
liegt. De duurte bestaat sl-echts in je ver
beelding. Ze is je wijsgemaakt door agen
ten van 'de contrarevolutie. Wanneer je
dc ijjken van je kinderen moet eten, dan
is er nood en zullen wij zorgen voor
brood-
Er was een staking uitgebroken in een.
munitiefabriek. Sinofjeff gat cenige tnr-
pedobooten bevel de fabriek ie boinbar-
deeren. Vier en dertig arbeiders werden
gedood, de overigen verbannen.
Bekend is zijn uitspraak: Wanneer ik
alle inwoners van Petersburg iiéveel. bij
een te komen om knoetslage-n te ontvan
gen, zal niemand het wagen, 0111 weg te
blijven.
Maar Sinoljeff eet en drinkt en is vet
WoniugxylltJiidte,
Het Centrum neemt- uit „Voorwaarts"
en „Hel Volk" de beschrijving- over van
een perceel in de Van Brakelstraat te Rot
terdam waar op den zolder zeven wonin
gen zijn gemaakt uitkomende op een ge'
miciifChappelijke gang met één gemeen
schappelijke kraan en gootsteen, voor al-
de gezinnen. Hum-prijs varieert vanf5.59
tot f 7 eer week.
„Toen wij" aldus de beschrijving
in een der kamers waren en even tegen
dc-n wand leunden, waarschuwden, de be
woners ons want er zijn geen. muren I
Men heeft ter afscheiding van de kamers
behangsellinnen gespanpen en daarop pa
pier geplakt!
Van wat er door deze papieren „muren"
eeheuren kan, vertelde men ons eenjgë. ty
pische staaltjes. In twee woningen staan
de ledikanten tegen denzelfden, wand. Een
der mannen gleed in zijn slaap met zijn
hoofd van 't kussen en stootte dooi
den mum' heen. Men begrijpt 'dat zijn
huurman, die ook te bed, lag, vreemd
opkeek! Een ander had een benauwden
droom, hij stak onverwachts zijn been
uit eu verkocht z'n buurman zoo'n
opstopper, dat deze wreed uit zijn minder
onrustigen droom werd wakker gepord.
Meermalen gebeurt het, dat de gezin
nen heel amusante causerieën houden, eik
in zijé eigen woning aan tafel zit ten-a.
De ec-nt' buurvrouw hoort, hoe het water
bij de andere kookt!
De dturen bestaan uit enkele latten
met linnen bespannen en met behangsel
papier beplakt
In elk der kamers is een gaslampj,e
en een' gasstel. Een kachel kan njerg-ans
gebrand worden. Reeds nu ondervinden
de vrouwen op deze „zolderwoningiim"
wat net zeggen wil onder het dak gehuis
vest te zijn én dan geen verwarming te
•hebben. Zij zullen moeten overgaan pe-
troleumkuchtels te koopeiï.
Louis Boiiviiice-sler.
Deze week, bij Louis Bouwme.estjer'-s;
diamanten tooneeljubilée wijdde de heer
Cor Hermus in „De Tijd" den kunstenaar
de navolgende beschouwing:
„Bouwmeester's beteek'enis is tegelijk
historisch en actueel en de fabel, dat zijn
kunst in den tijd, dien wij beleven, aan
waarde verloor, is van 'n stumperige
valsi-hheid. De jongere tooneelgenor.al.ie,
tooncelleiders en tooncel-reformatoren in
cluis, hebben in dezen man hun groot
sten leermeester- te erkennen, want zijn
arbeid leerde door lange jaren die prach
tige, maar veelvergeten waarheid, dat
sehoone-schijn-van-Jeven, dat ware kunst
niet uit 'n boek, niet' uit branderige
eerzucht, niet uit aanstellerij cn sno
bisme, maar sleehts uit de diep-innerlijk'e
ontroering van den wanrachtigen kunste
naar geboren wordt, i IjÉ
Doch belangrijker nog voor de karakte
ristiek van den jubilaris is het contact,
dat er bestaat' tusschen zijn arbeid en ons
volk, van rijk tot arm, van jong 'tot
oud. En weL ontroerend moet dezen man
de gedachte zijn, dat hij in het leven,
dat hern in zoo zeldzame volheid van
tijd en volheid van kunnen werd toe
gemeten, ontelbaar velen met zijn levens
volle kunst verkwikken mocht. Is dit
niet de pracht va.n deze geniale kunste
naarsfiguur, 'tkenmerk barer uitverko
renheid, dat zij uit ecu verbluffende ar
tistieke geladenheid, zooveel groote en
scihoone emoties wekken mocht
In welk een rij van monumentale en
bloed-warme gestalten der dramatische
litteratuur staat Bouwmeester voor ons
herdenken. Welk menschelijk zielsbewe-
gen vond in zijn herscheppingen (vaak'
scheppingen) geen wijdsche verbeelding.
En welk.een verbeelding! Het, zou ons wel
zeer ver voeren den eigen aard van Bouw
meester's talent van allé zijden te be
tichten eu te verwijten bij de wijze,
waarop hij elke passie, elke deugd en
ondeugd, elke nuance van menscbelijk
lijden en verblijden in schoonheid van
zegging en plastiek deed uitklinken en
schijnen over het voetlicht. Niets men
schelijk' is deze. kunst vreemd, en in haar
onverzwakt contact met het leven zelve
ligt haa-r kracht. In zijn rol is Bouw
meester nimmer declamator, nimmer zich
zelf, doch altijd de mensch, dien hij te
schijnen heeft. En dikwijls reiken zijn fi
guren tot een prachtige hoogfe van alge-
meen-menschelijkheid, staat hij voor ons
als een meer dan levensgroot symbool
van nienschelijke hartstochten."
HijVindt ge het goed, als ik vanavond
een vriend mee naar huis breng?,
ZijNu, in ieder géval heb ik het
liever dan dat hij jou thuisbrengt.
I11 het café.
Heer, tot iemand die in een courant
is verdiept: Ik. geloof waarachtig, mijn
heer, dat u op mijn hoed zit, wilt! u niet
eens'even zien?
De ander: Geen tijd, geen tijd, Koop
voor mijn rekening maar een anderen
'hoed.
In het pension.
Dame tot het dochtertje van den pen
sion-houder: „En help je al in de keu-
kén ?'-'
„O, ja, ik moet de vliegen uit de
halen eer ze opgediend wordt."
Dame: „En hoe doet ge dat?"
Het meisje: „Wel, met mijn vingers."
Hnishcer-logica.
Dame: Het huis bevalt mij, maar de
keuken is te donker, daarvoor moet je de
huur wat verminderen.
Huisheer: Waar denkt u aan? De keu-
kén wordt toch niet' lichter, omdat u
minder verwoont
A:, .Waarom loopen de -dienders zoo
te snuffelen
B:, ,Och, er is 'n automobiel gestolen,
en nu ruiken zij naay zijn spoor!"
Kinderlijke roarkynienulifsid'.
Papa, is u bijzonder in uw hu
meur
Ja, Frits!
I Wilt u er graag' in blijven?
Jahoe zoo
Dan laat ik u mijn gedrag-lijstje van
school liever 'n anderen dag zien.
Parvenu (1st zijn vrouw): „Maar Mar-
garetha, schei toch eens uit toet, cla.t be
wonderen der natuur. De menschen zou
den waarlijk gaan denken, dat we voor (de
eerste maal in Zwitserland zijn!"-
