wm
wm
v's BANK,
apelleries.
gens.
an lotingen.
De Groote Oorlog
No. 41.
Donderdag 5 April 1917.
Dertiende Jaargang
OTER NI|J.
)UW5
Mijnt eiken MUNSU-.mSDAE- en VRIIOUiVOHD.
FEUILLETON.
OÏN, Goes.
RWOONHUIS
Onder den grond.
A worden spe-
eden Vrijdag
e hiervoor zijn
het volgende:
redacteur van
it nummer van
loter, welke uit
taat, niet valt
jdag dergelijke
De NV. Sana
thans een spe
ciën handel ge-
bovengenoemde
rerzoek de door
ïerken „Sana",
a heeft ons het
de Sana-Plan-
volstrekt afwe-
de Sana-Maat-
dag gebruiken."
ENBOTER
lodel.
EVOORZIENING.
DE TROMMEL,
te prijzen,
s verkocht.
cinderen bij Go s.
1016
116 millioan
>on 620
igehoden EEN NET
bevr. letter P bureau
UHE ZEEUHSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Goes f 0.90, daarbuiten f 1.10.
Afzonderlijke nummers 6 cent, dubbele bladen 10 cent.
Vdvertentiën worden ingewacht op Maandag aE Woensdag vóór
tilf drie en Vrijdag vóór een uur 's namiddags.
Kantoor v. d. Administratie: Gangepoortstraat C 209, GOES.
Tel. interc.: Directie no. 33. Redactie no. 97.
Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prjj».
Advertentiën van 15 regels ƒ0.625; iedere regel meer 125 Cf
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 J* berekent».
Dienstaanbiedingen 6 regels voor 30 Ct. k contant.
1500
gulden bij verhes van beide
handen, voeten of oogen.
Voorts bij ongeneeselijke
verstandsverbijstering
De abonné's op dit blad, in het bezit der door de
int stie uitgereikte polis, zijn, overeenkomstig de
daarvoor vastgestelde Verzekeringsvoorwaarden,
GRATIS verzekerd tegen ongelukken voor:
De uitkeering der bovenstaande bedragen is gewaarborgd door de „Hollandsche Algemeene Verzekerings-Bank" te Schiedam.
|BS fÊk gulden bij ft gulden bij gulden bij A H
jfl I I verhes van een |fl I 11 I verlies I I verlies van M
S ^8 8 B hand, voet 1 I 11 I van een 1% I I een
of oogf duimwijsvinger
gulden bij
verlies van
eiken anderen
vinger.
Losse Oorlogsberichten.
De Vereenigde Staten en Duitschland.
Blijkens een door ons Dinsdag ontvan
gen telegram heeft President Wilson Maan
dag aan het Congres, te Washington ver
gaderd, gevraagd te verklaren, dat d e
Vereenigde Staten in oorlog
z ij n met Duitschland, of liever, dat
tusschen de Vereenigde Staten en Duitsch
land een oorlogstoestand bestaat, wat niet
precies hetzelfde is als het vorige, maar
er toch zeer veel op lijkt.
Verder hield de President eene zeer
lange redevoering, waarin hij verklaarde,
dat de Ver. Staten geen enkelen twist
hebben met het Duitsche volk. De oorlog
is veroorzaakt door dynastieke belangen.
De naties kunnen een veroveringspolitiek
van een naburigen staat niet dulden en
evenmin afwachten tot voor haar de ge
legenheid gekomen is om toe te slaan. De
gebeurtenissen in Rusland hebben er toe
bijgedragen, de Vereenigde Staten in de
overtuiging te sterken, dat de Pruisische
autocratie niet hun vriend was, noch die
ooit kan zijn.
Verder vroeg Wilson het congres, den
staat van oorlog goed te keuren. De Ver.
Staten zullen dan moeten samenwerken
met de naties, die op het oogenblik
Duitschland bevechten, o. a. door ze een
financieel crediet op bijzonder gunstige
voorwaarden toe te staan, evenals met
het verstrekken van al 'f mogelijke oor
logsmateriaal. De vloot zal in het bijzonder
tegen de onderzeeërs moeten worden toe
gerust.
Ook vroeg hij oproeping van 500.000
manschappen door algemeenen militairen
dienstplicht.
Hij toonde duidelijk aan, dat de Ver
eenigde Staten niet tegen Oostenrijk-Hon
garije en de andere met Duitschland ver
bonden naties zouden optreden.
De stemming blijkt in Washington al
gemeen voor den oorlog te zijn.
Vaandels en vlaggen wapperen voor
de vensters, alle voorbijgangers dragen
de nationale kleuren. Alle rijtuigen zijn
met vlaggen versierd.
Senator Lodge, voorzitter van de par
lementaire commissie voor buitenlandsche
zaken, heeft verklaard, dat hij vóór een
oorlogsverklaring zal stemmen, indien de
president den oorlog noodzakelijk acht.
Een vechtpartij had plaats tusschen den
bejaarden senator en een pacifist, die
hem zijn houding verweet. In deze vecht
partij werd de pacifist tegen den grond
geslagen.
De beraadslaging over de resolutie der
regeering heeft heden (Woensdag) plaats.
Een nieuwe vredesduif
i)
i.
't Was in het jaar 1871, tijdens
de Parijsche Commune. Op een
Maartschen morgen bestegen twee
mannen, die bij uitzondering geen van
heiden de jas of de kepi van nationale
garde droegen, langzaam een der straten,
die naar de hoogten van Montmartre
voeren.
De ochtend was zachj, maar de lucht
beneveld en naarmate de heide wande
laars hooger kwamen op de hellingen
van den heuvel, van welks top het oog
wanneer dé lucht helder is, geheel Parijs
overziet, werd de groote stad hoe langer
hoe onduidelijker onder steeds toenemen
de dikte van den nevel.
Ten allen tijde zijn de hoogten van
■Montmartre, evenals die van Chaumont,
voor do werklieden geweest wat het Bosch
\an Boulogne voor de aristocratie van
den naam of het geld is.
Maar in plaats van er in prachtige
rijtuigen rond te wandelen zooals ron-
de vijvers, wandelde men te voet,
men lootte er om de amandelkoekjes, die
is door Czernin, minister van buiten
landsche Zaken der Donaumonarchie, los
gelaten in den vorm1 van een persgesprek,
dat hij na zijn reis naar Berlijn met
den hoofdredacteur van het Fremdenblatt
heeft gehouden. Het persgesprek werd al
dus gevoerd.
Vraag: hoe kan de revolutie in Rus
land eindigen
Antwoord van den ministerIk kan
me niet met voorspellingen inlaten. Wan
neer de Verandering jn het Russische be-
stuursstelsel er toe leidt, dat de gekwelde
volken van het Russische rijk inzien, dat
den oorlog voort te zetten een misdaad
is en dat ze eiken dag als de andere
leden der entente een eervollen vrede
met de middenrijken kunnen sluiten, zal
deze ongekende menschenslachting haar
einde naderen. Wij kunnen niet worden
verdelgd, maar we willen evenmin ver
delgen. Onze fronten staan steviger dan
ooit. Onze oeeonomische toestand is bui
ten gevaar, wij kunnen en zullen er door
komen. De voorbeeldige offervaardigheid
en de kracht, waarmee de volken der
Oostenxijksch-Hongaarsche monarchie de
ontberingen dragen, zijn een waarboïg
van de eindzege.
Vraag: blijft uwe Excellentie als tot
nu toe bij het voorstel tot deelneming
aan een vredesconferentie van alle oor
logvoerende staten?
Antwoord des ministers: Zeker. Dat is
mijns inziens de eenige weg, om aan dit
alles een eind te maken. Voor hen, die
ivillen doorvechten, beduidt de bijeen
komst eener conferentie geen verandering,
omdat tijdens de conferentie de strijd kan
worden voortgezet. Slechts op een vredes
conferentie kunnen de tallooze vraagstuk
ken, die de oorlog heeft opgeworpen en
die een onscheidbaar geheel vormen, wor
den opgelost. Wij hebben groote 'land
streken van onze vijanden bezet en zij
van ons; op zee gaat de strijd tusschen
de blokkade onzer vijanden en den duik-
booten-oorlog. Alle internationale verdra
gen zijn verscheurd. Het is onmogelijk
enkele dezer vraagstukken van het ge
heel te willen scheiden.
Wie vrede wil moet er ook over wil
len spreken en onderhandelen. Blijkt op
een vredesconferentie overeenstemming
onmogelijk, dan kan de niet eens onder
broken oorlog worden voortgezet.
Op de vraag: „zou het niet mogelijk
zijn onze vredesvoorwaarden in groote
trekken bekend te maken", antwoordde de
minister: „Dat is toch al gebeurd! Ik heb
openlijk verklaard, dat wij een ons op
gedrongen verdedigingsoorlog voeten, en
dat ons doel is, de monarchie een vrije
ongestoorde ontwikkeling te waarborgen.
Wij moeten waarborgen hebben voor ons
vermaard zijn, men juichte er de gra-
pen der potsenmakers toe en men heette
er met volle teugen de frissche lucht
van den berg in te ademen, want de zui
verheid der lucht te Montmartre is voor
iederen P'arijzenaar een onbetwistbaar ge
loofspunt.
Tijdens 'het beleg deed de genie, die
dat hoogste punt van Parijs had willen
benuttigen, er door de mariniers een
reusachtig stuk geschut op slepen, de
Joséphine, als ik mij niet vergis, waar
van geheel Parijs de stem kende, en naast
de Joséphine een electrjsch toestel plaat
sen, waarvan de verblindende stralenbun
dels als zilveren pijlen de duisternissen
van den diksten nacht doorboorden en
door hun fel licht hommen, huizen, dor
pen te voorschijn tooverden, waarvan hot
gebladerte of de daken wit op den zwar
ten achtergrond uitkwamen. Soms door
boorde de peil in zijn vlucht een Prui
sische colonne, die in den nacht naderde,
men zag de verblinde soldaten de hand'
voor hunne oogen slaan en ijlings de
duisternis zoeken. De Joséphine liet er
hun den tijd niet toe, haar bronzen muil
braakte een bliksemstraal uit, en eenige
seconden later had er te midden van
de verschrikte punthelmen een ontzetten
de ontploffing plaats, die een groote bres
bestaan en onze levensvatbaarheid. Zoo
dra zij bereid zijn over een voor hen
zoowel als voor ons eervollen vrede te
onderhandelen, staat niets meer onder
handelingen in den weg".
Wanneer men de onverzoenlijke en on-
verzadelijke Al-Duitschers uitzondert, van
wie een zekere graaf 'Reventlow de spreek
buis is, dan vinden de woorden van Czer
nin grooten weerklank in de Centrale lan
den, maar nog weinig bij de jEntente.
Onlkend kan echter niet worden, dat
men achter deze woorden geen sabelge-
rinkel hoort, maar dat hierin de stem
doorklinkt van een mensch, die langs den
weg der onderhandeling dezen gruwelijken
krijg wil beëindigd zien. En zulks eert
in ieder geval den spreker.
De Revolutie in Rusland.
Volgens den „Berl. Lok. Anz." is de Pe-
trograder arbeidsraad aanzienlijk in macht
toegenomen tengevolge van de aanslui
ting van alle spoorweg-, post- en tele-
graafarbeiders. Aanleiding hiertoe is het
verbod van de regeering tot verspreiding
van socialistische oproepen naar het front.
De Oostenrijksch-Hongaarsche pers publi
ceerde dezer dagen de meeningen van eeni
ge leidende Zweedsche persoonlijkheden
over de Russische revolutie. Allen zijn van
oordeel, dat deze revolutie een stap naar
den vrede is, j,en minste in dien zin, dat
niet tegelijkertijd aan een inwendige reor
ganisatie en een uitwendige krachtsont
wikkeling kan gewerkt worden.
Nog wordt uit Petersburg bericht:
Er is thans definitief besloten tot het
bijeenroepen van de constitueerende ver
gadering te MoriJsou, waarschijnlijk tegen
het einde van de volgende maand.
PETERSBURG, 2 April. In de straten
van Petersburg hebben nog dagelijks op
tochten plaats van troepen, die iiufl geest
drift betuigen voor het nieuwe regiem!.
Ijoode plakkaten worden meegedragen,
waarop opwekkingen staan, gericht tot de
soldaten in de loopgraven en tot de werk
lieden om den oorlog voort te zetten tot de
overwinning en geen andere vrede te
aanvaarden, dan «lie welke waardig is
aan het vrije Rusland. De troepen defi
leerden in volmaakte orde roet hunne of
ficieren aan het hoofd.
0e toestand in het Westen.
De Franschen en Engelschen blijven
steeds vorderingen maken in het westen.
De Engelsche generaal Haig meldt de
bezetting van een geheele reeks dorpen
en gehuchten, waardoor St. Quentin be
dreigd wordt. Die vorderingen der Engel
schen daar tusschen Sorel en St. Quentin
schrijft „De Tijd" mogen niet slechts
als belangrijk op zich zelf, doch moeten
ook als karakteristiek door de ontwikke-
in den levenden muur maakte en de ver
strooide colonne vluchtte naar alle kan
ten, vervolgd door den lichtenden stra
lenbundel en de dood en verderf ver
spreidende granaten.
In de laatste tijden van het beleg was
deze loerjacht een der geliefkoosde
schouwspelen der Par ij ze naars geworden;
intusschen was zij niet altijd gelukkig:
de vijand liet zich, zooals begrijpelijk is,
niet gaarne zien.
Maar het was noch om de frissche lucht
in te ademen, noch om de Pruisen te
bespieden, die zich, helaas! niet meer
verborgen en wier vlag op de forten wap
perde, die door het verdrag in hunne
handen gesteld waren, noch om de groote
overwonnen en bedrukte, in den nevel
bedolven stad te beschouwen, dat de beide
vrienden den heuvel bestegen, die vol
gens de aangenomen spreekwijze der de
mocratische bladen, de Aventijnsche berg
van het volk geworden was.
Montmartre geleek dien dag een reus
achtig menschelijk mierennest, door eeni
ge onbekende oorzaak in beroering ge
bracht, waardoor die steeds aangroeien
de menigte verward dooreen krioelde.
Dat gewoel had een vreemd karakter,
moeielijk te verklaren voor ieder opmer-
ker, die Parijs niet zou gekend hebben,
ling van den militairen toestand worden
beschouwd. De verovering van Heudi-
court, Hesbicourt, Marteville en Vermand
is immers de noodzakelijke voortzetting
van de operaties, welke de geallieerden
in het bezit stelden van Dongavosnes,
Lieramont enz. Het Britsche 'front is in
den loop der laatste dagen steeds meer
geconsolideerd, terwijl d# geheele uitvoe
ring der krijgsverrichtingen ondanks plaat
selijke doch zeer hettige Duitsche aanval
len, een bewijs levert voor de verrassende
offensieve kracht der Engelschen.
De plaatsen, welke thans bezet zijn,
moeten, volgens de Duitsche militaire
schrijvers, tot het uiterste verdedigd wor
den. De Centralen zijn hier evenwel niet
opgewassen tegen den druk der Fransch-
Britsche troepen, terwijl de minderheid
van hunne artillerie steeds duidelijk schijnt
te blijken. Door de jongste vorderingen
der Engelschen wordt de positie van St.
Quentin, welke ten Zuiden van deze stad
reeds zeer benard is, ook van uit het
Noorden meer bedreigd. Zelfs zeer krach
tige tegenaanvallen der Duitschers zul
len, na de bezetting van de linie Sorel-
Harteville, door de Engelsehen bezwaarlijk
kans op succes hebben.
Vertrek van den Amerikaanschen gezant.
WEENEN, 31 Maart. (Korr. Bur.) De
„Neue Frei, Presse" bericht: „De Arne-
rikaansche ambassadeur Penfield zal met
zijn echtgenoote en een deel van het
dienstpersoneel binnen eenige dagen voor
korten tijd naar Washington vertrekken.
De ambassadeur zal de reis maken over
Zwitserland en Frankrijk.
De Amerikaansche minister van buiten
landsche zaken had dringend het verlan
gen te kennen gegeven, Penfield te
Washington te zien, teneinde zijn raad
in zaken, die met den oorlog in verband
staan, in te winnen.
Tijdens de afwezigheid van Penfield zal
de raad van legatie Clark Grew belast
zijn met do leiding van de zaken der am
bassade.
Z. H. De Paus heeft door middel van
den kardinaal-staatssecretaris, zijn dank
doen 'betuigen voor het adres van hulde,
dat de It. Katholieke conferentie van Par
lementsleden uit onderscheidene landen
te Züricli den 12 en 13 Februari j.l.
gehouden, tot den H. Vader had gericht.
De onbeperkte duikbootoorlog
PAIUJS, 3 April (H.N.). Aan den voor
avond van president Wilson's boodschap
aan het Congres, den Ion April des avonds
om 10 uur, is tiet eerste gewapende han
delsschip, de „Astrao", dat van de Ver
eenigde Staten naar Europa ging, door
een Duitsche duikboot in den grond ge-
gemakkelijk herkenbaar voor al wie reeds
een revolutie zou hebben bijgewoond.
Parijs had een gril. Parijs wilde voor
zich zeiven de kanonnen behouden, die
tijdens het beleg gegoten waren en be
taald met de opbrengst der nationale in
schrijvingen. Die kanonnen, die nooit te
gen den vijand gediend hadden, maar te
gen degenen zeiven moesten dienen, die
ze besteld hadden, waren zoo nieuw, zoo
mooi, zoo blinkend, dat men gemeend
zou hebben speelgoed te zien van mas
sief goud. Twaalf- of vier-en-twintigpon-
ders, zij mochten do Eeuw of de Patriot
het Juweel of het Volk, het Itecht of
de Wreker heeten, zij waren zoo elegant,
zoo goed gesteld op hunne affuiten, dat
men er zich wel wat mee mocht verma
ken alvorens ze aan de regeering terug
te geven, die de hare aan de Pruisen
gegeven hebbende, de onkieschheid had
den dapperen soldaten van Belleville en
de wijken van den witten kiel, dat is
te zeggen, van het gestadige oproer, de
hunne af te vragen.
Tijdens do eerste dagen van de capi
tulatie had niets die botsing doen voor
zien; maar wanneer Parijs een inval heeft,
kan men er zeker van zijn, dat het aan
gevuurd wordt door geheime raadsman
nen, door al die aanstokers van omwen
Welk weder zullen wij hebben
Verwachting tot den avond van 5 April.:
Meest matige Zuidwestelijke tot Zuide
lijken wind; zwaarbewolkt met tijdelijke
opklaring, waarschijnlijk regenbuien. Weinig
verandering van temperatuur.
boord. Een Fransche patrouilleboot heeft
een sloep met 19 leden van de beman
ning opgepikt. Er ontbreken nog 28 leden
van de bemanning. (Msbode)
De Paus en de krijgsgevangenen.
Naar de „Reiclispost" meldt, heeft Z.
H. Paus Benedictus XV bevolen, dat op
Zijn kosten op Paaschdag aan alle Oosten-
rijk-Hongaarsche krijgsgevangenen in Ita
lië liefdesgaven van den Paus zullen over
handigd worden. Elke gevangene zal een
pakje krijgen met tabak, sigaren, cigaret-
ten, Zuidvruchten, gebak, vleesch en een
flesch wijn.
Tevens heeft Z. If. bevolen, dat de
bisschoppen er zorg voor zullen dragen,
dat al die gevangenen hun Paaschplich-
ten kunnen volbrengen.
Het bezoek van Keizer Karei.
BERLIJN, 3 April (W.B.) (Officieel).
Keizer Karei en keizerin Zita kwamen
heden in gezelschap van den chef van
den generalen staf, generaal Arz von
Straussenberg én graaf Czernin, in het
Duitsche hoofdkwartier aan om het Duit
sche keizerlijk paar een bezoek te brengen.
0e „Schaldis".
Volgens te Vlissingen ontvangen bericht,
is het Belgische stoomschip Schaldis ge
torpedeerd. Alle opvarenden, uitgezonderd
de scheepskok, werden gered.
De Engelschen in Palestina.
In Palestina heeft een gevecht van nog
al groote beteekenis plaats gehad in de
huurt van Gaza. De Engelsche wapens
behaalden daar .volgens ,een Londensch
telegram, een volkomen succes. De vijan
delijke legermacht van ongeveer 20.000
man werd verslagen; de vijand leed zware
verliezen en de staf van de divisie en
de bevelhebber werden gevangen genomen.
De „Times" is van oordeel, dat de uit
werking van het Engelsche succes in Pa
lestina, zeer vergroot zal' worden door het
feit, dat het zoo spoedig gevolgd is op
't succes van de Engelschen in Mesopo-
tainië. De Turken en hun Duitsche Ieders
zijn zich goed bewust van het militaire
belang van Palestina en de wegen die
er door heen leiden. Alen gelooft dan
ook, dat zij verwaarloosd hadden hun
telingen, die geen ander middel hebben
om tot iets te geraken dan de wanorde
en wier eenige bezigheid is die te doen
ontstaan.
Dat slag van lieden vindt men
overal, waar de revolutie het hoofd
opsteekt, het ontbrak dus ook niet in
Parijs. Geen veiliger schuilplaats voor een
samenzweerder dan de menigte; hij ver
mengt er zich tusschen als in zijn ele
ment en ligt er op de loer in de diepste
holen om bij de eerste gelegenheid te
voorschijn te springen.
Het beleg, waaronder die lage booswich
ten zoo weinig hun dierbaren persoon
hadden blootgesteld, had hen bijzonder
begunstigd door hen te veroorloven zich
in de clubs een zeker aanzien te ver
schaffen door de misdadige buitensporig
heid hunner leerstellingen en door de
verkiezing tot tamelijk hooge rangen in
de nationale garde te geraken, om ein
delijk even te proeven van die onder
scheidingen en eerbewijzingen, waarnaar
de meeste democraten, ondanks hun voor
gewende afkeer daarvan, zoo vurig haken.
(Wordt vervolgd