De Groote Oorlog.
No. 88.
Donderdag 27 Juli 1916.
Twaalfde Jaargang.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
Losse Oorlogsberichten.
BUITENLAND.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Goes 0.90, daarbuiten 1.10.
Afzonderlijke nummers 5 cent, dubbele bladen 10 cent.
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
half drie en Vrijdag vóór een uur 's namiddags.
Kanfoor v. d. AdministratieGanzepoortsfraaf C 2o9, GOES.
Tel. interc.: Directie no. 33. Eedactie no. 97.
Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij; abonnement speciale prjja.
Advertentiën van 15 regels ƒ0.60; iedere regel meer 10 Ct.
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 _X berekend.
Dienstaanbiedingen 6 regels voor 25 Ct. h contant.
De abonné's op dit blad, in het bezit der door de MS dffk gulden bij verlies van beide MS gulden bij
directie uitgereikte polis, zijn, overeenkomstig de M I 11 handen, voeten of oogen. jfl I I verlies van een
daarvoor vastgestelde Verzekeringsvoorwaarden, I I II I Voorts bij ongeneeselijke 5 tl hand, voet
GRATIS verzekerd tegen ongelukken voor; LI verstandsverbijstering; of oog;
De uitkeering der bovenstaande bedragen is gewaarborgd door de „Hollandschc Algemeene Verzekerings-Bank" te Schiedam.
4^ gulden bij A gulden bij M gulden bij H
jfl I I verlies van een |fi I II I verlies I verlies van m
9 B hand, voet g B BI I van een B H een M
of oog; duim; wijsvinger;
gulden bij
verlies van
eiken anderen
vinger.
De toestand.
De strijd om Pozières, in het Sommege-
bied, wordt nog voortgezet. De Engelsc.heni
hebben thans een grooit deel van het dorp
in handen en zoowel bij bet F-oairreaux-
bosch als in de richting van Guillemont
eenig .terrein gewonnen. Toch wordt de
vooruitgang steeds trager en dus de kan®
op een snelle beslissing op dit deel va,n
!hêt oorlogsveld geringer. Tóch is men
aan Engelsche zijde vol moed.
Generaal Haig heeft tegenover sena
tor Henri Bérenger, den medewerker van
do „Ma.tin" verklaard, dat de eindbeslis
sing mn den oorlog op de slagvelden,
in het westen ,zou vallen. Daar zullen
wij, zeide Haig, een vrede bedingen, die
iets waard zal zijn, want wij zullen hem
voldoende betaald hebben.
Wat dat betalen betreft, oojk voor klin
kende munt schijnt Engeland nog niejt
terug te schrikken.
Maandag is het nieuwe Engelsche oor-
logscrediet van 450.000.000 pd.st. bij het
Lagerhuis ingediend. Het is het grootste
bedrag, dat ooit tegelijk door een regee
ring is aangevraagd, zegt de „Times".
Het is het twaalfde crediet tijdens den
oorlog en het derde van dit jaar. Het
tijdens den lieeien oorlog verstrekte cre
diet wordt hierdoor op- hat fabelachtige
bedrag van 2.8S2.000.000 pd.st. gebracht
(bij de 34 milliard gulden).
Het nieuwe crediet gaat er natuurlijk
met vlag en wimpel door.
Niet ver van de plaats waar de 'Lipa
en de Styr samenvloeien, heeft de Rus
sische generaal Sacharoff de Oostenrijkeijd
een 20 K.M. achteruitgedrongen.
De gevolgen van dit wapenfeit zijn van
drieërlei aard, schrijft kolonel X. in „Le
Journal".
Ten eerste: de groote druk, die door
de Oostenrijk-Hongaarsche legers werd
uitgeoefend op den geheelen sector bij
Lnck, wordt thans door de Russen niet
meer gevoeld, diaar een van de nijpers
van de tang waartusschen zij gevaar lie
pen beklemd te geraken, van de spil is
losgeraakt; dit is een beslissend en stra
tegisch uiterst belangrijk resultaat.
Ten tweede de JJostenrijksche legerB)
die naar het Zuiden zijn gedrongen, zijn
hun verbinding kwijt geraakt met de le
gers die bij Wlliadimi-Wplynski staan.
Ten derde het centrum van de Oos
tenrijk-Hongaarsche legers die tusschen
Brody en de Stryp-a. staan, wordt op
zeer gevaarlijke wijze thans in de flank
bedreigd.
Wijl verder ook op de legers van Von
Hindenburg door de Russen druk wordt
uitgeoefend, blijft het onbetwistbaar, dat
op het oogenblik de Centralen zich in
een verdedigende positie bevinden en de
leiding nog steeds in handen der En
tente is.
Het Fransche offensief.
PARIJS, 25 Juli. Het avond-communi
qué meldt:
Behalve een hevig bombardement in
het La,-Laufée-district op; den rechteroever
der Maas niet van belang.
Het Engelsche offensief.
Het rapport van generaal Haig van 25
Juli luidt o.a.: Een poging van den vij
and om gisterenmiddag onzen rechter
vleugel aan to vallen mislukte. Twee in-
fanterie-aanvallen in het centrum bléven
ook zonder succes.
Wij hebben nog .terrein gewonnen ten
Noorden Van Pozières, ondanks den hard-
nekkigen tegenstand der Duitschera.
Gedurende de laatste dagen bracht de
vijand verdere versterkingen in infante
rie en kanonnen naar het Somme-front.
Het Engelsche communiqué van 25 Juli
meldt:
Heel den dag hevige gevechten van
man tegen man en met bommen langs
het geheel© slagfront
Die Duitschers trachtten een infanterie-
aanval op Pozières te ondernemen, doch
weiden |door .artillerievuur teruggedreven.
Gevangenen-ellende.
Het ministerie van oorlog te Berlijn
heeft gegevens verzameld omtrent de- toe
standen in de Russische gevangenkampen.
Aan het bijeenverzamelde materiaal orifc-
leenen wiji o.a. dat het gevangenkamp te
Godorok 9000 sterfgevallen telde in 5
maanden.
Geklaagd wordt over het kamp van
Nowo Nikolajewsk-Godorok.
Door de vervuiling, door gebrek aan
voldoend voedsel bij de gevangenen, en
door de ongehoord slechte hygiënische
toestanden, woedde er typhus en buikloop
op verschrikkelijke wijze en vorderden
er dagelijks talrijke offers. In den tijd
van 15 Maart tot 2 Augustus 1915 zijn
in een der kampen van Godorok van
6200 gevangenen 300 gestorven, in de
drie kampen van Godorok die zich bij
Nowo Nikolajewsk- bevinden stierven op
een totaal van 15000 man ongeveer 9000.
Te Godorok stierven minstens 30 man per
dag, en het hoogste cijfer van 84 op
een dag in het eind van Mei.
Lorenz, een Duitsche gevangene, ver
telt, dat hij 4 maanden lang uit een
bak, waarin 's morgens kolen gehaald wer
den heeft moeten eten. Deze bak werd,
voor men er eten in deed, niet gerei
nigd, maar eenvoudig met stroo en
sneeuw een beetje afgeveegd. Hier moet
nog bijgevoegd worden, dat den gevan
genen als schoeisel slechts schoenen van
stroo werden verstrekt, waarmede zij zich
moesten behelpen, zelfs bij een koude
van 47 gr. Reaumur.
0e koningin der Belgen op een Fransch
Regimentsfeest.
Uit het Bulletin des Armées de la Ré-
publique heeft „De (Belgische) Legerbo-
de" ,h,et Volgende vertaald:
Een regiment van een oinzeü divisies,
die zich in do 'nabijheid der Belgen be
vindt, gaf een dezer dagen aan de sol
daten, die met het Oorlogskijuis gedeco
reerd zijn, een g!ro.ot feest in een van
planken opgetimmeidën Schouwburg, daar
in een veilig beschut hoekje van de dui
nen, op', het vastgestelde uur vol mef ge
duldige en dicht op elkander gepakte poi-
lustoch begon men nog niet en niemand
toonde zich daarover verwonderd.
Iedereen, van den generaal af, die aan
de deur 'heen en weer stapte, tot aan.
laatsten man achteraan in de zaal, wist,
zonder da,t er iemand een woord over
had gerept, dat men iemand verwachtte:
de koningin der Belgen ging komen. In
derdaad, eenige dagen vroeger had de
jonge vorstin, in gezelschap- van den ko
ning, de eerste liniën tot opi dertig meters
afstand van de Duitschers bezocht; zij
had de mannen van dit regiment gezien
en met hen gepraat, zooals zij! dat slechts
kan, met al haar takt en lieftalligheid,
over [de landen van Provence, van Lotha
ringen of Bxetanje, waar de mannen van
herkomstig waüen. Zij wist, flat dit feest
gegeven werd en hedenavond werd de
staf van de divisie per telefoon verwit
tigid, dat de koningin het feest Van hare
.wapenmakkers, die zich nu jn rust ba-
vonden, zou. bijivonen.
Zij kwam tegen het vallen van den
avond heelemaal in het wit en vergezeld
door twee Belgische officieren; begroet
door den generaal, trad zij het reeds, .duis
tere baralcement binnen, waar slechts de
d,uizenden gezichten van de aanwezigen
zichtbaar waren; zoo haast zij! .binnen
trad weerklonk do „Braban^onne"; en zij
leek heel groot, de kleine blonde konin
gin van België, daar te midden van al
onze onbeweeglijke blauwe soldatenjas
sen.
Het was een vroolijk en letterkundig
schouwspel, met dol-Vroolijke aLlèenspri-
ken en operahomiekliedjes, met een on-
iv eerstaanbaar lachwekkenden zanger jn
kwarten Ij-as, nu korporaal-mitrailleur, die
onlangs te Verdun -op- kranige wijze [het
Oo-rlogskruis verdiende.
Toen ialles gedaan was, 'stond de konin
gin op om de kunstenaars geluk te weiv
-schen en nam daarna minzaam, afscheid.
Uit Gent.
De heer A. Kellenaers, die nu en dan
voor 't ophalen van arme kinderen in
België moet vertoeven, verhaalt in „De
Voorhoede" een en ander uit Gent, wat
bij de weinige betrouwbare berichten,
welke uit de Vlaamsche gouwen te krij
gen zijn, wel van belang is. Hij schrijft
o.m.:
't Is er stil, erg stillekes.
In de voornaamste lokalen ziet men
bijna uitsluitend Duitsche militairen.
Het eten is er in enkele lokalen beter
dan te Antwerpen.
In „De Rubens" bijvoorbeeld kan ik
mij aan de hand van een met zorg samen
gestelde spijskaart voor c.a. frs.4 een
diner samenstellen, zooals men hier in
Holland krijgt in de betere restaurants
onzer kleinere provinciesteden. I-k kreeg
er goed en smakelijk wittebrood bij en
de aardappelen waren beter dan in Hol
land.
Toen de baas vernam, dat ik Hollander
Was, kon hij niet uitgepraat komen over
het vele goede, dat Holland voor Gent
gedaan had.
En mevrouw en de kellner kwamen er
bij en zeiden, wijzende op de spijskaart:
„Dat zouden wij u nooit kunnen bieden,
als het goede, brave Holland niet zoo
goed voor ons zorgde."
Ik werd waarachtig "het troetelkindje
van „De Rubens".
Er heerscht -dan ook over het algemeen
in Gent eene zeer dankbare stemming
jegens Holland. Hoe gunstig steekt dit
af bij de Waalsche bevolking en de Frans
kiljons van Brussel, die het Holland maar
niet kunnen vergeven, dat het buiten den
oorlog bleef en zelfs op hunne weldoe
ners durven schimpen. Ik vertelde dit
in een intellectueelen kring te Gent.
„Och", zeide men, ,,'tis zoo jammer, dat
we heelemaal van Brussel zijn afgesloten
en zoo goed als niets van die stemming
vernomen hebben. Maar laat de oorlog
eens uit zijn, dan zullen wij, Gentenaren,
de Brusselaars, die ons wilden v-erfran-
schen, wel eens aan 't verstand brengen,
wat ons volk aan het lieve 'Holland te
danken heeft. Want gij, Nederlanders, hebt
Gent van den hongerdood gered".
Zoo is de volksstemming te Gent onder
alle lagen der samenleving, en toen ik
deze notitie bij de terugreis aan de con-
crole te Gent liet zien, kon een Duitsch
officier zich niet weerhouden op- te mer
ken: „S.ie sprech-en die W&hrheit". Men'
moet dat van nabij zien en hooren.
Overal dankbaarheid jegens Holland.
Niet alleen in de salons der aristocra
ten, maar ook op- straat, ook in de hallen
en winkelgalerijen van Anseele's rooden
„Voor-uit".
Gent is de stad der contrasten.
In vredestijd is het de sta'd van den
oorlog, die daar onophoudelijk woedt tus
schen kapitaal en arbeid, 't Is de stad,
waar rijkdom en armoe zich 't scherpste
afteekenen, waar de klove tusschen groot
en klein het breedste is. Maar in dezen,
oorlogstijd is rijk en arm 't er over eens,
dat Holland allen geholpen heeft en
dat allen kommer en gebrek zouden
hebben geleden, als de weldoende Hol-
lan-dsche engel niet over Gent's daken
ware neergestreken.
Het was dan ook zoo treffend, toen ik
van een Gentenaar het volgende vernam:
„Komt uwe "koningin na den oorlog
ooit jn Gent, dan zal haar weg bezaaid
zijn met de schoonste bloempkes, die wij
op onze velden en in onze serres kweeken.
Want gij weet: het is hier de stad dei-
bloemen."
Zoo verliet ik de stad der bloemen, de
stad van Artevelde, met de fiere gedachte,
een zoon te zijn van dat land, dat „Gent
van den hongerdood gered heeft."
De verwoede strijd in de bosschen
op de linie Bazentin-Longueval wordt uit
voerig beschreven door den oorlogscor
respondent van de „Timies" op het En
gelsche front. H-et bosch van D'elvill-e,
dat gedurende 18 maanden door de Duit
schers versterkt was, gaf aan de Ëngel-
schen -ontelbare moeilijkheden te over
winnen. Overal was het bosch met loop
graven doorsneden, overal stonden ma
chinegeweren opgesteld. Het bombarde
ment deed veel hoornen neerstorten, zoo
dat er op verscheidene punten diepe
gaten -ontstonden, maar niets kon de
Tommies, tegenhouden.
In bet bijzonder woedde een hevige
strijd in liet groo-te bosch van Biazemtin,
waar de D-uitschers drie rijen "loopgraven
hadden aangelegd, die ieder d-o-o-r prik
keldraadversperringen beschermd waren.
Die-ze hindernissen werden door de En
gelsche artillerie vernield. Achtereenvol
gens namen de Britten de drie linies
en na idrie uur vechten was het gieheelej
bo-sch door hen Veroverd.
Het bo-sch ligt nog yol miet gesneu
velde Diuitscliea's. De gevangengenomenen,
behoorden tot 6 verschillende regimenten.
De Duitsche kolonel van het 91ste
regiment werd gevangen genomen jn een
40 voet diepen kuil, evenals zijn adjudant.
Mgr. Tacci Porcelli.
In een particulier telegram _uit Havre
aan de „N. R. Ct." wordt gemeld, dat
Mglr. Tacci Porcelli, de afgetreden nuntius
Jn .België, Zaterdag afscheid van de re
geering genomen heeft.
In een vraaggesprek deelde Z-. E. mede,
flat hij' had blootgestaan aan lasterpraat
jes, waarin Rem een! rol ten nadeel© van
België is toegeschreven. Hiji verklaarde dik
wijls met het (Duitsche) generaalgouver-
nement Je Brussel in contact te zijn ge
weest, maar steeds over! pihilanthropische
doeleinden en teneinde in België naai
de prate van zijn Krachten den nood tg
lenigen.
Hoe is thans de gezindheid der Duitschers?
In pen correspondentie uit Westfalen
a,an de N. R. Ct. lezen wijn
D<e Duitscheïs zijn bewonderswaardig
-om hun lijdelijkheid. D-e zwaarste offers
brengen ziji met een- geduld en onderwer
ping, piet ieen gelatenheid welke, bewo-n-
ring afdwingen. Toch willen ze gaarne
bekennen, dat ook zij- naar- vrrede snakken.
Ook voor hunne dappere zonen is de
tocht naar het front niet langer een tri-
omfmarsch. Zonder -eenige luidruchtigheid
gaan zejjf en, toen nog henen, wel de-ge
lijk zeer onder den indruk van wat hen
elders wacht. Van een Duitscher, die de:-
zer da-g-en in onze grensstreken vertoef
de, om o-p last der regeering hier zaken
to d-oen, en die reeds tal van maanden
laan 't Oostelijk! front .had meegestreden
verschillende litteeken-en bewezen, dat da
man er ook niet zonder wonden was
vandaan gekomen vernamen we de
d-e openhartige verklaring, dat bij een
vrije keuze alle Duitsche dapperen zeer
zeker naar hun haardsteden zouden wil
len terugkeerein. En g-een wonder: waar
zoo verwoed gestreden wordt en waar
de -overwinning nog immer verre schijnt,
moet het verlangen naar den vreedzamen
huiselij'ken haard zoo- langzamerhand wel'
algemeen zijn en sterk. Diat heimwee zal
trouw-ens -onder alle strijdende- volkeren
wel gr-oot zijh.
Vredesgeruchten.
Volgens de „Morning Post" te Was
hington zijn er officieele aanduidingen,
dat Wilson de eerste de beste gelegen
heid zal aangrijpen voor hernieuwde po
gingen tot vredesbemiddeling of althans
het openen van een voorbereiding tot
onderhandelingen. Zijn binnenlandsche po
litiek maakt voor hem een actie in deze
richting vóór de aanstaande presidents
verkiezing in November gewenseht. Dat hij
Amerika uit den Europeeschen oorlog wist
te houden en een oorlog met Mexico
wist te voorkomen, zijn gunstige factoren
voor zijn herkiezing.
Wist hij de Amerikaansche regeering
tot het kanaal voor vredesbemiddeling te
maken, dan zouden zijn kansen nog stij
gen. Hij rekent erop£ dat het groote of-
Welk weder zullen wij hebben
Verwachting tot den avond van 27 Juli:
Zwakke tot matigen, Noordoostelijke tot
Noordelijken wind, betrokken tot halfbewolkt,
weinig of geen regen. Weinig verandering
van temperatuur.
fensief der geallieerden Duitschland zal
overtuigen van de onmogelijkheid te over
winnen en daarom begeerig naar vrede
zal mak-en. Aan alle Amerikaansche ge
zanten is daarom opgedragen oogenblik-
fcelijk te waarschuwen, indien bij eenige-
mogendheid een verlangen naar vrede
wordt waargenomen. Volgens den bericht
gever van de „Morning Post" zullen de
vredesvoorstellen in ieder geval van Duit
sche zijde moeten komen; de Entente is
onvermurwbaar. („De Tijd.")
De Positie van Zwitserland.
Zeer onaangenaam is de positie van
het onzijdige Zwitserland. Men lijdt daar
veel schade door den oorlog. De reizigers
blijven uit en do voornaamste industrie
van het land het „hotelwezen", zooals
men immers zegt, staat bijna stil. Maar het
ergst is, dat men, behalve de re zigers, die
uitblijven, ook geen handelsartikelen uit
het buitenland ontvangt. Men heeft o.a.
behoefte aan steenkolen en ijzerwaren, die
uit Duitschland werden betrokken. De
Duitsche regeering heeft er niets tegen,
dat liare onderdanen die leveren. Maar zij
stelt eene voorwaarde. Anderhalf jaar ge
leden sloten Duitsche handelaars contrac
ten met Zvvitsersche collega's tot levering
van verschillende goederen, die Duitsch
land, waar men niet in weelde leeft, zeer
goed kan gebruiken. De contracten liepen
over een bedrag van ruim zeventien mil-
lioen francs Duitschland wil nu wel
steenkool, ijzer en staal leveren, maar
niet eer de aangekochte goederen in Duit
sche handen zijn. Nu hebben de Geallieer
den den uitvoer van levensmiddelen en
onbewerkte stoffen waarom het hier
gaat uit Zwitserland naar Oostenrijk
en Duitschland verboden en zoozeer han
gen de neutrale staten af van 't goedvin
den dezer groote mogendheden, dat de
Zwitsersche regeering geen toestemming
durft te geven tot den uitvoer.
Zwitserland heeft een buitengewoon
gezantschap naar Parijs gezonden om de
Fransche regeering te overtuigen, dat men
geen contrabande wil uitvoeren en door
het verbod de Zwitsersche bevolking groo
te schade. Maar de „Temps", het groote
blad dat altijd op goeden voet staat met
de Fransche regeering decreteerde: Als
men de Zwitsersche goederen, hoewel het
waar is dat zij niet voor oorlogsgebruik
bestemd zijn, naar Duitschland uitvoert,
verlengt men het lijden der Fransche sol
daten. En bij deze eigenaardige redenee-
ring heeft de Fransche regeering zich aan
gesloten de Zwitsersche Bondsraad is
machteloos
numcHLAWD.
Ernstig ongeluk op de Spree.
Zondag heeft op de Boven-Spree een ern
stig -ongeluk plaats gehad, dat aan 30
menschen, waaronder verscheidene kinde
ren, het leven kostte.
Het -ongeluk gebeurde 's namiddags
tegen vier uur. D-e motorboot stak
van Grünau de rivier over naar Schmet-
terlingshorst. De passagiersboot Hinden
burg kwam van -den kant van Berlijn.
Beide bestuurders hebben blijkbaar ge
meend, elkander te kunnen passeeren en
er werd geen vaart geminderd. Toen de
motorboot dwars voor de Hindenburg
kwam, bleek het, dat aan uitwijken niet
meer te denken viel. De Hindenburg sneed
de motorboot doormidden en liep over
de beide zinkende deelen heen. Er werd
een luide knal gehoord, men zag de beide
