No.
BINNENLAND.
UIT DE PERS.
Gemengd Nieuws.
KERKNIEUWS.
Openbare Verkoopingen.
Verpachtingen.
Aanbestedingen.
PETRUS HOPitfAïj
Schending der neutrale post?
Namens de Nederlandsche kolonie te
Freiburg wordt het volgende geschreven
aan „De Tijd":
Uit naam van de Nederlandsche kolonie
aan de universiteit van Freiburg deelt
ondergeteekende mede:
dat brieven en briefkaarten uit Neder
land eerst 1317 dagen na afzending
Zwitserland bereiken, terwijl drukwerken
reeds na 2 a 3 dagen aankomen;
dat het vaststaat, dat eenige brieven,
waarbij aangeteekonde, geheel verloren
gaan;
dat ten slotte andere voorzien zijn van
den Duitschen stempel: „Emmerich. P. K.
überprüft und zu befardern".
De post van het neutrale Nederland
naar het neut r a 1 e Zwitserland wordt
dus blijkbaar door de Duitsohe autoriteiten
tegengehouden en onderzocht. Zou, in
dien deze toestand aanhield, de Neder
landsche Regeering geen maatregelen moe
ten nemen, om het vrije verkeer harer
onderdanen te beschermen Wij pro
testeerden reeds bij onzen gezant te Bern,
maar meenden ook in 't Vaderland de
zaak bekend te moeten maken. Waar
schijnlijk zijn wij niet de eenige slacht
offers.
(w. g.) FERD. L. R. SASSEN,
phil. docts.
Freiburg, 13 Febr. 1915.
De heer Van Kol te Parijs.
In de pers is ernstig bezwaar gemaakt
tegen de met de neutraliteitsplichten strij
dige wijze, waarop de heer Van Kol zich
bij zijn jongste bedoek aan Parijs oveg'
den oorlog heeft uitgelaten.
„Het Volk", dat het omtnent de uiting
van den heer Van Kol verspreide bericht
eerst eenigszins in twijfel trok, vertaalt
thans uit de „Humanité" de korte mede-
deeling omtrent het bezoek van Van Kol
aan de Fransche Kamerfractie. Hij werd
verwelkomd door Varenne, die hem ver
klaarde „welk gewicht de Fransche socia
listen hechten aan de meening van de
socialisten der neutrale landen". Dan
volgt
Van Kol sprak zijn groote sympathie
voor Frankrijk uit; hij hoopt, dat het
zal overwinnen; de nederlaag van het
Duitsohe militarisme zal een verzwak
king van het barbarendom beteekenen.
Hij heeft vele landen bezocht, en over
al keurt de meerderheid der socialisten
de houding der Fransche socialisten goed.
Van Kol uit zijn vertrouwen in liet pro
letariaat; hij is overtuigd, dat de In
ternationale zal herrijzen.
De „Nieuwe Crt." merkt op, dat hieruit
blijkt, dat de socialistische senator dus
inderdaad zijn mond heeft voorbijgepraat
op een wijze, die van 't standpunt der
onzijdigheid, hetwelk ons land inneemt,
ten strengst» moet worden afgekeurd.
„Wij constateeren met voldoening, dat
ook „Het Volk" (zij het met een geheel
ongemotiveerden snauw naar den kant
van „de bourgeoispers" en in zwakken
vorm) dit optreden laakt. Het zou beden
kelijk warden schrijft het blad
als het voorbeeld, door Vliegen en Van
Kol gegeven, weer door anderen werd
gevolgd; „daarom waren ook de voor
beelden betei' achterwege gebleven".
„Inderdaad!" (De Tijd.)
Steuncomité Curasao.
In de Kolonio Curasao gaat hot se
dert jaren niet zeer voorspoedig. In
1908 verkeerde do kolonie door de po
litieke verwikkelingen in Venezuela in
groote moeilijkheid, in 1912 werd de ko
lonie, in 't bijzonder de eilanden Aruba
en Bonaire door rampen van honger hand
geteisterd. Thans dreigt in de kolonie
dringende nood als gevolg van ongewone
weersgesteldheid en de door den oorlog
verwekte tijdsomstandigheden.
Zoowel van bestuurswege als van de
zijde van particulieren in de kolonie
wordt het mogelijke gedaan tot leniging
der armoede.
Toch zal er nog veel noodig zijn om
de 'arme negerbevolking, waai-van het
overgroote deel katholiek is en aan het
Moederland gehecht is, op eenigszins af
doende wijze te helpen.
Op vorstelijke wijze, gaf Hare Ma
jesteit do Koningin, die de bescherm
vrouwe is van het comité, het goede
voorbeeld door een aanzienlijke gift ter
beschikking van het comité te stellen,
terwijl van Hare Majesteit de Koningin-
Moeder en van Zijne Excellentie den Mi
nister van Koloniën belangrijke bijdragen
werden ontvangen.
De afdeeling Breda van de Vereeni-
ging „Oost en West" heeft zich loffe
lijk bereid verklaard voor Breda en om
streken de giften in ontvangst te ne
men en zal tot dit doel door den secre
taris dier Vereenigjng, den heer J. C.
van Klijn, Bredasche weg 152, Prinoeiï-
hage, aan de ingezetenen eene lijst ter
inteekening worden aangeboden.
Elke bijdrage, groot of klein, zal met
gelijke dankbaarheid in ontvangst wor
den genomen.
Wie spoedig helpt, helpt dubbel.
Breda, 13 Febr. 1915.
W. H. BOGAARDT,
Lid 2e Kamer Si-Generaal.
Tegen den Paus.
Onder het opschrift „een perfide aan
val op den Paus" schreef de „Nieuwe
Koerier" voor een paar weken:
De brief van Kard. Mercier heeft hij
alle Belgen bewondering en enthousiasme
gewekt. Ook de meest flauwe katholiek
erkent de hooge zedelijke kracht, die de
moedige Kardinaal in zijn (godsdienst put.
Het vertrouwen in de geestelijkheid voor
al in België door een godsdiensthatend
liberalisme met alle middelen ondermijnd,
keert weer.
Kunnen, zelfs in dezen droeven tijd,
do godsdiensthaters onder de (Belgen deze
herleving van het vertrouwen in de Katlio-
ke geestelijkheid niet verdragen?
Ilelaas! wij vreezen het, nu wij in hot
nummer van j.l. Zaterdag van een dei-
door de Belgen uitgegeven en voor de
Belgen bestemde bladen, een aanval op
den Paus lazen, zoo perfide als slechts
denkbaar; pn het stuk uverd door de
Redaktie zonder eenig commentaar ge
plaatst.
De schrijver, die zich een „catholiquio
beige désabusé" (een ontgoochelde'katho
lieke iBelgj noemt, protesteert tegen de
houding van den Paus, die zwijgt over do
behandeling van België, beïnvloed, izooals
hij zegt, door de Oostenrijkse!» Jonkers,
de Hongaarsche Magnaten en de inter
confessioneel© Duitschers. En deze „katho
liek" roept alle Belgen op, om tegen do
houding van Home te protesteeren en ver
langt een lijst van iprotesteerenden te ope
nen ju de hier verschijnende Belgische
bladein.
Zou deze katholieke(?) Belg dan niet
het (minste begrip hebben van de liefde
des Pausen, die zich toch zeker op de
allereerste plaats uit jegens de katholieke
landen?
Heeft deze katholiek den brief vol
teederheid niet gelezen, door Z. H. lie-
nedictus XV aan Kardinaal Mercier ge
schreven?
En als de Paus op dit oogenblik niet
verder gaat, begrijpt dan deze katholiek(?)
pielt, dat Ihet niet gebrek aan liefde, niet
gebrek ,aan moed, maar hoogero beweeg
redenen zijn, die don Paus tot nog toe
doen zwijgen?
Ziet-geheel de wereld fniet uit naar een
onpartijdig staatshoofd, dat, zoodra er
maar kans op slagen'is, de vredes-onder-
handelingen zal inleiden
En zijn er niet zeer velen, die den
Paus als don eenig mogelijken bemiddelaar
erkennen
Was het de Paus 'niet, die een wapen
stilstand voorstelde in de Kerstdagen?
Was het de Paus niet, die thans de
uitlevering heeft verkregen der invalide
krijgsgevangen?
En zou de Paus, als hij nu reeds er
een goed gevolg van hoopte terugschrik
ken om België ter hulp te komen?
Zwijgt de Paus, dan is het, en daar
twijfelt geen enkele goede katholiek aan,
omdat hij een hoogere beweegreden heeft,
wellicht ,om eijn invloed des te eerder
te kunnen gebruiken voor het herstel van
den wereldvrede.
Wantrouwen, achterdocht, ontevreden
heid Wekken jegens den Paus, en ver
dachtmakingen uiten zooals wij er boven
aanhaalden, doet geen katholiek.
En daarom vreezen wij, dat maar al
te waar is het reeds lang verspreide ge
rucht, dat tot de redactie vau de in ons
land uitgegeven Belgische bladen de re-
dakteurs Ibehooren van de meest anti
godsdienstige Belgische bladen, die ook
nu nog voortgaan wantrouwen en achter
docht tb (zaaien tegen de Katholieke Kerk.
0, Dr. Bronsveld, Mr. Tideman, Prof Muller
en alle gij „Protestanten" 1
De (antirevolutionaire) „Rotterdammer"
schrijft
Rome's macht moest worden gebroken.
Tegen papistische stoutigheden diende
front te worden gemaakt.
Een krachtig „tot hier loe en niet ver
der" behoorde aan Rome te worden toe
geroepen.
Dat werd ons in den Zomer van 1913
van alle kanten toegeroepen.
Het „o moeder die papen" werd met
bijzondere innigheid gezongen.
Warme protestanten vereenigden |zich
tot verdediging der protestantse!» belan
gen en i n naam van het protestantsche
bewustzijn werd de val van het Ministe
rie-Heemskerk geëischt.
De Protestanten kregen hun zin het
Kabinet viel.
Sindsdien werd met smachtend verlan
gen uitgezien naar maatregelen, die het
protestantsch karakter der natie zouden
handhaven en Roomscben overmoed be
teugelen.
Zij kwamen niet maar de hoop bleef.
En ziet, daar komt Woensdag in de
Eerste Kamer de vraag aan de orde of
niet het Nederlandsche gezantschap bij
den Paus diende te worden hersteld.
Nu zou komen een vurig protest van
het Ministerie van het Protestantsch l>e
wustzijn!
Maar eilaoie, daar verklaart Minister
Loudon, namens de heele Regeering, dat,
al was het tijdstip nu ongeschikt, deze
„zeker niet vijandig staat tegenover een
eventueel heislel der Missie".
Ai mij, o Dr. Bronsveld, Mr. Tideman,
Prof. Muller, mijne heeren Kip en Dif
fered, en alle gij „protestanten"!
Aandoenlijk.
De beide broeders Brom zijn nu, drie
dagen de een na den ander, aan een
zelfde plotseling opgekomen krankheid
op nog betrekkelijk jongeren leeftijd van
ons genomen.
De eerstgestorvene was onder ons min
der bekend, dan de laatstelijk ons ont-
vallene, Dr. Gisbert Brom.
Deze toch was langs tweeërlei weg in
onze kringen ons bevriend geworden.
Allereerst door zijn hoofdredacteur
schap van liet „Centrum" en laatstelijk
door zijn Directoraat te Rome.
Aan het hoofd van het „Centrum"
heeft hij ook steeds aan de Antirevolu
tionaire partij hartelijke sympathie be
toond, en vso ral op sociale hoofdpunten
steeds een samengaan mogelijk gemaakt
en aanbevolen. Niet met alle organen
der aan dit blad verwante pers ging dit
even warm. Wel kwam het in grossen
Ganzen ten slotte tot een zeer afdoende
samenwerking, die dan ook op den loop
van onze politiek zeer merkbaren in
vloed had, maar toch hokte en haperde
het nog al eens, zoowel met meer dan
één blad beneden den Moerdijk, als met
andere organen in het noorden van ons
land. Vanzelf rezen er telkens kleine
moeilijkheden.
Alleen het „Centrum" maakte hierop
een gelukkige uitzondering; zoolang Dr.
Brom de leider van dit blad was, sprak
de homogeniteit zich zelfs vaak sterk
uit, en trokken „Standaard" en „Cen
trum" veelal langs éénzelfde lijn.
En hierbij kwam dan in de tweede
plaals, dat 'toen Dr. Brom te Rome di
recteur van het Nederl. Ilist. Instituut
was geworden, geen moeite hem ooit te
veel was, om wie onzerzijds Rome be
zocht, op de innemendste en vriende
lijkste wijze, in hoogeren zin, als gast
heer en literator te dienen.
Zelfs bracht dit Dr. Brom nog meer
dan het redacteurschap van het „Cen
trum" met velen onzer in persoonlijk
contact. Voor wie als vreemdeling in
Rome aankwam, was het dan goud waard,
zulk een gids te vinden. En daar hij elk
jaar 't vaderland bezocht, gaf dit telkens
ongezochte gelegenheid om die aange
knoopte vriendschap te vernieuwen.
Reeds lang misten we Dr. Brom in
onze journalistiek, thans zullen onze vrien
den iiem ook te Rome missen.
Zij daarom ook onzerzijds, nu hij zoo
vroeg, reeds op 50-jarigen leeftijd, van
ons ging, aan zijn nagedachtenis een
woord van dank en hulde gewijd.
(Standaard.)
Rijke Oogsten.
Onze landbouwers waren er de laatste
jaren aan gewoon geraakt hunne oogsten
sterk te vergrooten. Waren zij in vroeger
jaren, toen zij alleen stalmest ter beschik
king hadden, niet in staat aan de be
hoeften der planten te voldoen, konden
ze toen niet anders dan duur bemes
ten, omdat de stalmest de plantenvoo
dingsstoffen slechts in een bepaalde ver
houding bevat, thans konden ze, dank
zij hel oordeelkundig gebruik van kunst
mest, aan elk gewas geven hetgeen het
noodig heeft, en dat niet alleen, maar
ze konden het plantenvoedsel ook in de
juiste verhouding toedienen. Zoo is het
eenige jaren gegaan. Onze boeren ver
heugden zich ten zeerste in den vooruit
gang en linantieel maakten zij er goede
zaken bij.
Maar daar zette de oorlog op eens meer
dan half Europa in vuur en vlam en
onze landbouwers zitten in zak en asch.
Hoe zullen ze thans hun weiden, akkers
en landerijen van het noodige planten
voedsel voorzien? „Uit het buitenland
moet de kunstmest komen en er zal niets
geen kunstmest verzonden worden", zoo
klagen ze reeds maanden lang. Hoe is
het dan mogelijk nog rijke oogsten aan
den grond te ontwringen De kunst om
dit doel te bereiken verstaan reeds velen,
dank zij de vrij algemeene voorlichting,
maar de middelen zullen ontbreken, wijl
er geen aanvoer komt, zoo vreezen zij.
Gelukkig kunnen we hen, gedeeltelijk
tenminste, reeds gerust stellen. De Kali
meststoffen toch, die alleen uit Duitsch-
land kunnen worden betrokken, en welke
men vreesde in het geheel niet te kunnen
bekomen, zullen evenals andere jaren naar
Nederland worden verzonden. Wel zal de
prijs enkele centen per baal hooger wor
den, maar dit verschil zal met dien van
gewone jaren betrekkelijk niet zeer
groot zijn, zooals wij uit een goede bron
vernamen. Alleen is het gewenscht in
tijds de noodige bestellingen te doen,
aangezien het verkeer per spoor en te
water nog wel eenige moeilijkheden on
dervindt in deze buitengewone omstan
digheden.
Een dappere vrouw. De dor hier
van de familie K. te Weert, die met een
thans in het Belgische leger strijdenden
Brusselaar getrouwd is, vertelde aan een
onzer oorrespondenten
Nadat de Duitschers Brussel hadden be
zet, werd het mij te benauwd in die
stad, waar ik geen bericht over mijn man
ontving. Ik ging naar Nederland, om le
trachten daar iets over hem te vernemen.
Het bleek al spoedig, dat hij niet onder
de geïnterneerden was, waarom ik be
sloot naar Engeland te gaan. De "zeereis
was wel niet aangenaam en de Engel-
sche taal ben ik niet machtig, maar ge
lukkig ontmoette ik te Londen een ver
pleegster van het Roode Kruis, die
Fransch verstond. Ze hielp me voort en
door onze nasporingen kwamen we tot do
overtuiging, dat mijn man zich niet in
Engeland bevond.
Ik stak dus het Kanaal ,over naar Bou
logne. Daar wist iemand mij de plaats te
noemen, waar de generale staf zich be
vond. Ik ging er heen en men zei mij
daar, dat mijn man nog leefde en zelfs
niet gewond was. Zoodra hij werd afge
lost, mocht ik hem bezoeken.
Drie uur later had ik hem dan einde
lijk gevonden, al was hij bedekt met vuil
en modder. Dat waren onvergetelijke
oogenblikken, waarover ik niet \eel be
hoef te vertellen.
Mijn man was tot onderofficier bevor
derd, wat ik niet zou bemerkt hebben,
als hij zijn strepen niet had schoonge
veegd en -aekrabt van de modder.
Vier weken lang ben ik daar geweest,
vlak achter het front. In een kelder mocht
ik voor de compagnie van mijn man ko
ken.
Op den duur werd het er echter te
warm door de herige kanonnades van
dien Dutsoh. Ik wou niet heengaan, maar
mijn man wilde het. Van eenige Belgische
jongens kreeg ik ge'.d, zoodat ik, met het
bewijs van mijn man, een aardig sommetje
bij elkaar kreeg.
Daarmede heb ik den terugtocht aan
vaard over Engeland. Nu ga ik naar den
consul om een pas naar Brussel. Daar
zal ik kleeren en ondergoed halen, zoo
veel ik dragen kan en dan ga ik weer
gauw naar mijn man terug."
(„Telegr.")
„BIijl van mijn lijf'. Het geheul
de, meldt het ,llhl." te Gent in de„„Kom-
mandantur".
Honderden menschen staan voor het
gebouw en wachten geduldig op hun
beurt om voor de Duitsche Komman-
danturheeren te verschijnen? Van tijl tot
tijd laten de 'wachten een groepje men
schen binnen.
Zeven Duitsche officieren met streng
uiterlijk zitten achter een lange groene
tafel en spreken barsch de menschen toe.
De meesten vragen een pas om zich naar
Nederland te begeven, maar men is
uiterst streng en van de honderd aan
vragers worden er zeker acht en negentig
afgewezen
Het is de beurt aan een flinken jonge
ling van rond de twintig jaar. Onbe
vreesd nadert hij de groene tafel en
aanstonds merkt men een levendige be
langstelling bij de Duitschers.
Wat verlangt gij?
- Ik wil een pas voor Nederland 1
De hoofdofficier springt op:
Gij een pas voor Nederland? Hoe
oud zijt gij
-Negentien jaar.
Wat wilt ge in Nederland aanvan
gen?
Ik wil mijn militairen dienstplicht
gaan ver\ uilen.
Al de officieren springen op en de over
ste roept:
Wachten, neemt dien man in hech
tenis
De wachten schieten toe en willen den
jongeling vatten, doch deze zegt, altijd
even bedaard
Blijf van mijn lijf! Ik ben Hollan
der! Ik moet mijn vaderland dienen!
De 'zeven officieren vallen in hun ze
tels verpletterd. De aanwezigen moe
ten zich den zakdoek in den mond stop
pen om niet in een schaterlach los te
barsten.
De „Tribuna" meldt., dat de reden
van het aftreden van den Belgischen
gezant hij den Heiligen Stoel te zoe
ken is in de ontevredenheid in
toonaangevende Belgische kringen over
de houding van het Yatikaan ten opzichte
van de oorlogvoerenden. Tot zijn opvolger
is, naar men weet, de vroegere minister
van justitie Vau den Heuvel benoemd.
Tc Stockholm is de Zweedsche uitgave
van Sven Hedin's boek „Van het front in
het Westen" verschenen. Sven Hedin heeft
naar men weet in September van '1 vorig
jaar, dus toen de oorlog al meer dan een
maand aan den gang was, gelegenheid
gehad den Keizer te spreken. Hij vertelt
van dat gesprek o.m. het volgende: De
Keizer betreurde de noodzakelijkheid om,
tegen zijn wil, zijn leger tegen de Fran-
schen in 't veld te brengen, en hij hoopte
op een tijd dat Duitschers en Franschen
een wederzijdsche goede nabuurschap zou
den onderhouden. De Keizer had, naar
hij zeide, 25 jaar aan het bereiken van
dat doel gewerkt en hoopte dat uit den
huidigen oorlog een geheel nieuwe staat
van zaken zou worden geboren. Een
Duitsch-Fransche overeenstemming zou
een onverbreekbare waarborg vormen voor
den toekomstigen vrede.
Eerst moest Duitschland echter de over
winning behalen op de onafzienbare legi
oenen, die vier groote mogendheden op
de grenzen van Duitschland en zijn kolo
niën hadden geworpen, en dan zou er
een vrede kunnen worden gesloten, die
voor alle partijen eervol zou zijn en een
vaste waarborg zou bieden.
De Vonviirls, van deze uitlating van
den keizer gewagmakend, noemt het een
nameloos ongeluk voor de wereld, dat de
toenadering tusschen Duitschland en
Frankrijk, waaraan de socialisten in beide
landen onvermoeid hebben gewerkt, niet
tijdig genoeg is tot stand gekomen om
den oorlog te verhinderen. De taak, die
bijna was volbracht, is nu ontzaglijk ver
zwaard. Niettemin dient naar dit hooge
doel onverdroten te worden gestreefd en
bij den vrede mag het niet uit hel oog
worden verloren.
Volgens een bericht uit Cettinje, zijn
Zondag 2 Oostenrijkse!» vliegers over
Rjeka gevlogen, waar de winterresidentie
van den Koning van Montenegro is, en
hebben met hun machinegeweren op den
Koning, de Koningin en de prinsessen
geschoten, die buiten het paleis in een
groepje naar hen stonden te kijken. De
aanslag liep zonder ongelukken af.
Aardappels. De aardappel heeft ©en
extra voedende waarde, mits men zijn,
schil niet verwijder©.
Niemand minder dan de Duitsche Kei
zer, heeft het wijze voorbeeld gegeven,,
door zijn veldkok de opdracht te geven,
hij gelegenheid van 's Keizers verjaardag
de aardappelen ongeschild op tafel te;
laten verschijnen.
Het is noodig, om telkens weer te her
halen, dat men in tijden van duurdere
levensmiddelen verstandig doet, uit onze
dagelijksche voedingsproducten alle waar
de te halen, welke er in zit, en dat men
door het verwijderen van de aardappel
schil niet slechts tien percent van den
aardappel opoffert, maar dat in het weg
gesmeten deel juist de grootste voedings
waarde vervat is.
In Ierland bijvoorbeeld eet zoowat het
geheele volk, levende hoofdzakelijk vau
aardappels, den aardappel ongeschild; in
Engeland spreekt men van „potatoes in
jackets."
In iele verschillende kookboeken der we
leid komt natuurlijk dit gerecht herhaal
delijk voor. Kenners beweren, dat er min
stens een honderdtal recepten bestaal.
om ongeschilde aardappelen te bereiden.
En op één punt stemmen zij overeendat
de aardappel het smakelijkst is en voed
zaamst tot zijn recht komt, wanneer men
hem „ongeschild" als „gebakken aard
appel" opdient. (HM.)
Processie Broederschap van 0. L. Vrouw
van het Heilig Hart.
Donderdag I.I., op den feestdag van
Maria's verschijning te Gourdes, verga
derde te Nederhorst-den-Berg het Bestuur I
der l'rocessiö-Broedersoh. ter eere van
O. L. Vr. van het H. Harl. Gewoonlijk
worden i n deze Voorjaarsvergadering do
de data's der Processie vastgesteld. Dil
geschiedde ook nu ondanks de tijdsoin- I
standigheden, die nog van dien aard zijn, f
dat alle gemaakte plannen niet ten uil-
voer kunnen worden gebracht. Het Bo- I
stuur was echter vol goeden moed, ver- I
trouwend vooral op de vele gebeden der I
geheele wereld en hoopte op den ge- I
wonen tijd te kunnen uittrekken, n.l. op I
8, 9 en 10 Juni. De H. Mis van Dank- j
baarheid zal dan gehouden worden den
7den Juli en het plechtig Jaargetijde dor
overledenen den lilden November.
Zeker zal dit jaar onze Processie eeno I
betuiging van dankbaarheid zijn aan O. L. I
Vr. van het H. Hart, die ons voor do I
rampen bewaarde, welke onze naburen J
vooral getroffen hebben. Met die inten- I
tie vragen wij dan ook de hartelijke en I
aanhoudende gebeden van de vele Leden j
onzer Broederschap, die zeker niets vuri- j
ger wensc-hen dan een spoedigen vrede.
Het Bestuur zal in tijds alle- regelingen
bekend maken en ook, wanneer de Pro- J
cessie om tijdsomstandigheden later zon I
gehouden worden ,zal dit door adverten-
jties en biljetten aan Zelatrizen, Zela- jl
teurs en Leden tijdig worden bericht, j
Februari.
22 's Heererthoek, inspan, v. d. Kloes.
24 en 25 'sHeer Arendskerke, kapitale
boeren-inspan, Pilaar.
24 Kortgene, inspan, Hioolen.
'25 Kloetinge, woonhuis en tuin, v. Dissel.
26 's Heer Arendskerke, vrachtrijders-
inspan, v. Dissel.
Maart.
1 Heinkenszand, bouwland, v. Cleef.
1 Ovezand, boeren-inspan, Neervoort.
3 Kloetinge, kapitale boereninspan,
v. Dissel.
4 Ovezand, kapitale boeren-inspan,
Neervoort.
5 's Heer Arendskerke, kapitale boeren-
inspan, van Cleef.
II 'sHeer Arendskerke, hoornvee en ge
reedschappen, Hollmann Verhoek
Febr.
26 Goes, bouw- en weiland, Pilaar.
Abonnementsprijs p. 3 maande
Afzonderlijke nummers 5 ce
Advertenliën worden ingevva
half drie en Vrijdag vóór e
Mrt.
17 Nisse, verbouwen Openb. lag. school,
Burgemeester en Wethouders.
De abonné's op dit blad, in lil
directie uitgereikte polis, zijnl
daarvoor vastgestelde Verzil
GRATIS verzekerd tegen onl
door de genade Gods en de gul
den H. Apostolischen Stol
BISSCHOP VAN BREDI
aan de Geestelijkheid en de Gei
van ons Bisdom.
Zaligheid en Viede in den tl
o
(Slot.) I
Als wij nu de vermaning vl
H. Vader den Paus hooren, oinl
onder do menschen te doen
en dan overwegen, hoe ecfelnl
de liefde hebt beoefend tegeij
ongelukkige vluchtelingen, dan 9
ons met de zoete hoop, dat gij H
herderlijk woord in zijn gehoell
volgen, dat gij u niet alleen A
lijdende menschheid verdienste]}®
ken door hun lijden le vcrzachtiH
uit hun ellende zooveel mogell
heffen, maar ook dat ge u zoh'A
zult weten aan te doen om I
te onderhouden, waar hindea-p-a®
weg worden gesteld, dat gij aan I
dracht, waar die mocht bestaan. A
zult maken en het zwijgen zuil®
aan alle twisten. Mogen toch de A
soms een scheiding heeft gelegi®
geheele familiën, tusschen led-u®
zelfde huisgezin, ophouden <H
vriendschappelijke omgang oiuU-^J
worden gezocht; moge de klove,H
geheele parochiën in twee elk®
andige kampen heeft gesplitst,I
worden; moge de tweedracht®
katholieke vereenigingen doet®
en ten slotte tot groot nadee^B
katholieke zaak doet onde-rgaai^B
nen worden; moge het onrecht®
kiezingen en andere dergelijke®
heden geleden, worden vergetei®
geven; moge het heftig, twist®
dracht zaaiend geschrijf in de bil
goed een einde nomen en pln.;i^H
voor eendrachtig strijden voor I
lieke zaak.
„In die zaken, waarover vri^|
disputeerd worden, mag ieder A
ning verdedigen, maar, zoo z<®
Vader „van deze polemieken w®
wijderd gehouden allen scherp®
kingen, die grootelijks afbreu®
doen aan de liefde. Ieder verijl
meoning vrij, maar op beschei®
En men meen© niet, dat het H
is lien, die de tegenovergesteld®
zijn toegedaan, alleen om -die®
mogen beschuldigen van veiBB
loofstrouw of van gebrek aan o®
heid."
„Wijl het in iedere vercoit^B
menschen, zegt Z. H. om welk®
zich ook vereenigd hebben, voi^fl
slagen van hel gemeenschap;^^
van hel hoogste belang is, dat
de grootste eendracht naar het®
streven, moeten wij zorgen, dal®
en oneenigheden van welken I
onder de katholieken ophouden ^B
dat er geen nieuwe ontstaan, I
zij allen hetzelfde gevoelen en !H
„De vijanden van God en wiA
begrijpen, dat iedere oneenigh;'^|
zen in de bestrijding strekt tui®
winning. Daarom zijn zijl gewc^B
de katholieken meer aaneengo.-®
om op listige wijze het zaadA
dracht onder hen te zaaien en I
de eendracht lo verscheuren.®
opzet niet zoo dikwerf van hei^fl
tot groote schade van den ^B
Derhalve waar het wettig geza<®
heeft voorgeschreven, is het li®
oorloofd dat voorschrift te Vcn^B
omdat hij het niet goedvindt, 1
onderwerpe zijn iiioening aan A
van hom, wien hij onderwol®
gehoorzame hem uit gewetenspl®
Laat nu, bemind© gcdoovigcn^B
ning van den Paus der liefde H
vruchten blijven, zet allo perso®
ven op zij1, verzoent u met cll®
op u-w krachten en uw kosth;®
verspillen ami onvruchtharon
slechts ten doel heeft persoon®
