sver ik l'
irasetting
anadaboomen
[EM, GOES,
No. 4. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 9 Januari 1915.
I
ANINO.
ch le soort,
jrde Haring,
ACHINES,
Naaimachins
rd
Nn.
Maatschappij.
O ES,
»rkstraat A 120.
[EM GOD
•ijving te pachten.
Pachten:
FEUILLETON.
oedePianin* EEN DOORNENKROON.
SCHRIJVING TE KOOP
■HUISHOUDSTER.
Jiuwde Boerenknecht
BUITENLAND.
BINNENLAND.
OOPT:
T PER POND.
PER POT.
[rd zegt alles, wanne'
Naaimachines zijn e ;u
Irikaat, dat zich reeds
le eeuw voor alle huis.
lustrieel werk met roem
Xft.
In in al onze winkels,
Nan
jpöts alom.
irt koffieboonen voor i
soort voor 52ce;
H 42
|brmeel 20 ct. per pal
nt per pak.
5 cent per pak.
weer a 32,/1 cent p. kn."
|'/j cent per knot.
OLIFANT-SAJET a
cent per ku
Imjaard In Kloetlnje, n.
pen Heer Nisseweg, jf
1. 70 cA., eigendom éJ
"rulfteeltmaatschappll.
larden liggen ter lezing ten
J Notaris PILAAR, bij_ wiet
|worden ingewacht vóór 13
llöt
li y
t
den Grindweg in de Poel
86 A. 70 C.A.
;n te bekomen bij No tare
re koop gevraagd
Losse Oorlogsberichten.
Over den brief ven Kardinaal Mercier
schrijft een Belgisch priester o.m.
Tot het laatste oogeiiblik heeft het Duit-
sche bestuur den Kardinaal niet in staat
geacht, om de daad te stellen, die thans
zoo groot opzien baart. Men vergat ech
ter, dat de Kardinaal behalve kerkelijk
overheidspersoon ook vaderlander is en
dat zijn vurige ascetische ziel, ook in het
vervullen van haar patriottische plichten
tot het uiterste, niet zou achterblijven.
Hij heeft durven zeggen, dat onrecht on
recht is, dat Duitschland een eed brak,
dien Engeland hield en dat de wettige
regeering is en blijft die van Koning Al-
bert. Daarom moet hij thans boeten door
de hand der predikers van de louter Duit-
sche waarheid en het uitsluitend Buitsöhe
recht. Deze wraak zal blijken een nieuwe
domme daad te zijn, want het Belgische
volk, aan hetwelk de werkelijke waarheid
toch bekend is geworden, zal nog meer
verbitterd worden, nu het ook zijn hoog-
sten geestelijken vertegenwoordiger in het
brute geweld ziet. Dat de Kardinaal tot
opstand zou hebben aangespoord, kan me i
hem immers niet verwijten, daar hij juist
zijn onderhoorigen vermaande, onderdanig
te zijn aan liet tweede-hands-recht van
den overweldiger, en de verdediging des
lands over te laten uitsluitend aan het
leger. Juridisch bestaat er dan ook geen
vat op den herderlijken brief.
Uit Turnhout schrijft men aan de „Te
legraaf als volgt:
Wij vernemen ,dat op sommige plaatsen
de voorlezing verboden werd door de
Duitschers, op enkele plaatsen zelfs door
de burgemeesters en op Vele plaatsen
werd door de priesters slechts een korte
predicatie, naar aanleiding1 van den brief
gehouden. De geestelijkheid vreest be
straffing door de Duitsche militaire macht.
Hierin hebben die priesters, naar veler
x meening ongelijk.
liet tweede deel v'an 's Kardinaals
vchrijven is toch niets anders, dan een
Aanmaning tot kalmte en lijdzaamheid.
!e Kardinaal zag', zoo goed als de Duit-
-sche commandanten, in, dat in België
dets vreeselijks zou gaan geschieden,
wanneer niet tijdig de waarschuwende
jStem werd vernomen. Onlusten worden
er overal gevreesd. Men gelooft dat niet?
Maar welk buitenlander kan zich een
denkbeeld vormen van de eindelooz'e ver
drukking waaronder ons volk gebukt gaat?
Dat daarom vooral de wrevel tegen het
Duitsche bestuur en de overweldigers aan
merkelijk is toegenomen, kan ieder vreem
deling iederen dag opnieuw vaststellen,
ito i Al eenige weken lang broeit er Verzet
onder het volkonder het lagere volk
«vvooral.
Hier en daar kwamen reeds relletjes
voor, omdat de Duitschers het laatste
wilden hebben, wat een arm burger in
huis aan voedsel had. Van Herenthals
van Thienen, van Diest en andere dorpen
hoorden wij voorvallen in dien geest.
Ondanks dat houden de requisites niet
op. Nog wordt de laatste kracht uit ons
-f'volk gezogen; stelselmatig duurt de uit
putting voort.
De brief van den aartsbisschop van
Mechelen is er op berekend, de dreigen
de onlusten tegen te gaan. Diaarom richt
de bisschop in zijn eerste gedeelte izioh
met een vurig1 patriotisme tot de Belgen
en roept hun toe, dat Belgenland hun
Belgenland zal blijven; dat zij zich niet
behoeven te onderwerpen aan de Duit
schers, dat België geen Duitsche provincie
js, enz', enz. Maar de Iverdediging
van den vaderlandsc.hen grond komt al
leen toe aan het leger en aan de troepen
van „onze vrienden". Ziehier de wond.
waarop de bisschop den ringer gaat
leggen. Een groot deel van het Belgi
sche volk, opgehitst door vurige patriot
ten, is gaan meenen, dat het zelf eerlang
voldoening voor de duldelooze onmeedoo-
genheid der Duitschers kan eisohen. En
het middel daartoe zou een opstand zijn.
De symptomen daarvan vielen hier en
(do
ogen met prijsopgave en meii
reau van dit blad.
ior werkhout, staande op dc
aan en bij de hofstede Doe
fjes in te leveren vóór of
P. MELIS te 's-Heerenhee
Barbestein". j
huwelijk der tegenwoordig
A. TRÏMPE BURGER Sr. 'I
egen 1 Februari een flink
iodigd met 1 Maart 1915
eschikbaar, bij C. C. STOL? 'k
65)
Toen de wagens aan de poort van het
kerkhof gekomen wanen, namen de dood
gravers de kist en droegen deze naar het
open graf, waar de (geestelijke ze stil
inzegende; vervolgens lieten zij ze lang
zaam i!n de groef neder. Nadat do die
naar der kerk de laatste gebeden gespro
ken en zich Verwijdend had, knielde Bertha
aan het graf neder (en liet Weenend len
biddend aan hare gevoelens den vrijen
loop; hare hegeleiders baden diep ont
roerd "mede, totdat zij weder opstond. In
eerbiedig ontzag voor haar lijden, waag
den Monaldi en zijne echtgenoot® niet,
haar op den terugweg aan te spreken;
hun gevoel zeide hun, dat zij de treu
rende met zich zelve alleen moesten laten
alleen Johanna en Bianca fluisterden zacht
met elkander.
Terwijl Monaldi bij het uitstappen uit
den wagen haar den arm bood, zag zij
den trouwen wel willenden man met een
langen dankbaren blik aan en sprak:
„Ik dank ui van ganscher harte voor
uwe liefderijke hulp; God moge u beloo-
daar op te merken. Het k'almeerend woord
Van den aartsbisschop kwam niet te
laatmaar ook niet te v'roeg.
Zóó denken zeer velen over 's kardi
naals optreden en den toestand in het
bezette gebied. Hier in Turnhout verluidt
zelfs, dat de kardinaal zijn brief aan de
goedkeuring van den gouverneur der pro
vincie heeft onderworpen.
Het bombardement van Zeebrugge.
SLUIS, 6 Jan. (Van onzen oorlogscor
respondent M.) Het jongste bombardement
van Zeebrugge, waarover sommige bla
den hoog opgeven, heeft hoofdzakelijk in
de verbeelding van correspondenten be
staan. Zaterdagmiddag verschenen een
drietal Engelsche oorlogsschepen voor de
haven, waarop de Duitsche batterijen be
gonnen te vuren, hetwelk met een drietal
schoten van een der Engelsche schepen
beantwoord werd. Het geheel was echter
blijkbaar meer een vertoon, of moest mis
schien als verkenning dienst doen. Tot
een bombardement kwam het echter niet.
Zeker is echter, dat steeds meer gevreesd
wordt voor een Engelsche landing. Daar
tegen zijn van Duitsche zijde alle maat
regelen genomen en hebben nog steeds
belangrijke versterkingen plaats. Bijzon
derheden hierover kan noch mag ik mel
den.
In Heyst lieten de Duitschers tijdens
het Engelsche vlootvertoon 11 villa's op
den dijk springen, en zeker is, dat de
kustplaatsen bijna geheel ondermijnd zijn.
(„De Tijd")
Moeilijkheden met militieplichtigen in
bezet België.
BREE, 5 Jan. (V. D.) in Zonhoven wa
ren tegen j.l. Maandag 4 Januari alle jon
gelingen van de lichtingen 1914, 1915 en
1916 opgeroepen, om een verklaring te
teekenen in het college. Verschillende
gaven aan den oproep geen gehoor en
bleven thuis. Sommige vluchtten. Ziekere
Sjef Bos, die eveneens poogde weg te
vluchten, werd zóó deerlijk door :een sol
daat met de kolf van het geweer '.mishan
deld, dat hij per auto naar het;ziekenhuis
moest worden gebracht, waar hij spoe
dig overleed. Een andere jongeman, zekere
H. Leemans, werd na een 'groote worste
ling overmand. Vier Duitsche soldaten zei
den hem, dat hij gefusilleerd zou ivor-
den. Ledmans verklaarde zich daartoe be
reid en ging rechtop staan, zingende uit
voile borst „De Vlaamsche Leeuw". Daar
op is de man weggevoerd over Hasselt.
Aangehouden.
NISPEN, 3 Jan. Hedennacht trachtten
een paar personen door middel van een
karretje Engelsche dagbladen naar België
binnen te smokkelen. De couranten, on
der stroo verborgen, ontkwamen niet aan
den speurzin der Duitsche wachtposten.
Een der vervoerders, J. v. I„ Belg1 Van
nationaliteit, werd gevangen genomen. De
ander wist den dans te ontspringen, of
schoon hem nog eenige geweerschoten
werden nagezonden.
Reeds meermalen ondervonden lieden,
die de grens wilden overwippen, dat de
Duitsche militairen niet spaarzaam met
hun patronen zijn.
Onophoudelijk konongebulder uit weste
lijke richting' wordt den ganschen dag
hier waargenomen. („De Tijd")
Bittere waarheid voor Frankrijk
Mgr. Giannini, apostolisch delegaat Van
Syrië, protesteerde bij den Turkschen gou
verneur tegen de verdrijving der Fransche
missionarissen en de Verbeurdverklaring
hunner goederen. De gouverneur ant
woordde echter, dat de Turksohe re
geering de Fransche missionnarissen gedu
rende den oorlog met Frankrijk behandelt,
zooals de Fransche regeering hen in vre
destijd behandeld heeft.
nen voor datgene, wat gij aan mij, mijln
kind en aan mijn overleden echtgenoot
bewezen hebt; mijne krachten zijn te
zwak, om er u voor te beloonen."
De naastvolgende dagen bracht Bertha
door met voorbereidselen te maken tot
hare terugreis, welke zij wilde onderne
men, zoodra het regelmatige spoorweg
verkeer weder hersteld zoude zijn. Doch
Monaldi bewoog haar, door op de nog
altijd onrustige toestanden van het schier
eiland te wijaen, tot het begin van Octo
ber te blijven en de afreis op Maandag
den 3den dier maand vast te stellen.
Den tijd, die haar nu nog restte, bracht
Bertha meestal in de kerk door, in welke
zij ook niet naliet tal van zielemissen voor
de rust van den afgestorvene te doen lezen.
Trots de innige dankbaarheid en liefde,
welke ziji de familie Monaldi in haar
hart toedroeg, verlangde zij nu toch zeer
naar den dag, waarop zij Rome zou ver
laten; het oponthoud dat daar ter plaatse
deed haar godsdienstig gevoel te smar
telijk aan, want de stad was niet meer
gelijk vroeger; wat goed en vroom in
haar was, trok zich terug, terwijl al het
slechte en gemeene zich op den voor
grond stelde.
Een machtigen bergstroom gelijk, trok
ken immer nieuwe scharen van het wal-
Vredes- neigingen.
De correspondent van de „Times" te
Washington meldde Zondag, dat daar
groote publiciteit gegeVen wordt aan een
telegram uit Londen, volgens hetwelk
Duitschland thans inziet, dat het in dezen
oorlog niet winnen kan. De afzender van
het telegram zegt, dat hij' een brief gezien
heeft v'an een Deensch bankier, waarin
stond, dat de leidende kringen Van
Duitschland de onmogelijkheid om te win
nen inzagen.
Tegelijkertijd, zoo meldt de bericht
gever der „Times" verder, wordt er op
nieuw veel over den vrede gesproken,
vooral in financieele kringen te New-York,
die Duitschland vriendelijk gezind zijn.
Hoe ongerijmd dit moge klinken, het
bewijst, naar 't oordeel van den correspon
dent van de „Times", dat de Duitsch-
Amerikaansche financiers beginnen in te
zien, hoezeer hun vertrouwen op de ver
zekeringen uit Berlijn, dat de oorlog
slechts kort zou duren, wordt beschaamd.
België's neutraliteit.
Het Belgische gezantschap te Parijs.'be-
etrijdt in een nota de beschuldiging van
Duitsche zijde, dat België zich .reeds voor
do oorlog uitbrak aan den kant van
Duitschland's tegenstanders had geschaard
en daardoor zelf zijn onzijdigheid 'had ge
schonden.
Het gezantschap deelt mede dat de Bel
gische regeering, op den dag vóór den
inval der Duitschers, aan alle overheids
personen bevelen had gezonden om de
onzijdigheid des lands zoo strikt mogelijk
te handhaven (en dat deze bevelen stipt
zijn opgevolgd.
Enkele uren voor het Duitsche ultima
tum inkwam, is op bevel van den minister
van justitie Carton de Wiart, 'het dagblad
„Le Petit Bleu", dat propaganda maakte
voor Frankrijk, in beslag genomen.
Het aantal krijgsg«vangenen.
De correspondent van de „Temps" te
Genève deelt mede, dat volgens de jong
ste cijfers van het Roode Kruis te Genève,
het geheele aantal krijgsgevangenen in
dezen oorlog 1.179.800 bedraagt. De bond-
gonooten hebben er nu 604,200 in hun
concentratie-kampen, Duitschland en Oos
tenrijk hebben er 575.600.
Een keizerlijke maaltijd.
De „Figaro" onthaalt zijn lezers op
het volgende verhaaltje over een keizerlijk
diner te Luxemburg, toen daar nog het
hoofdkwartier was. Het had plaats in de
eerste dagen van September, toen het
succes der Duitsche wapenen zijn hoogte
punt bereikt had. De keizer, met von
Moltke, von Tirpitz, den Rijkskanselier
en andere hoogwaardigheidsbekleeders uit
zijn gevolg, dineerden in de groote zaal
van hótel Brasseur, het voornaamste in
de stad, Voor deze gelegenheid waren ge
wone gasten verwezen naar hoekplaatsjes
achter pilaren, van waar zij alles konden
zien. De keizer zat aan het hoofd van
een lange tafel van tachtig couverts, met
von Bethmann-IIollweg aan zijn rechter
hand.
Midden onder het diner kwam een or
donnans binnen en reikte den kanselier
een enveloppe over. Von Bethmann-Holl-
weg vroeg zijn keizerlijken meester verlof
haar te openen, hetgeen toegestaan werd.
De kanselier las het telegram, sprong toen
op eu overhandigde het den keizer, die
glimlachte en straalde van vreugde. Er
volgde een kort gesprek tusschen den
keizer en den kanselier, toen stond de
laatste op en zeide na stilte verzocht te
hebben, op luiden toon: „Mijne heeren,
Verdun heeft zich met 100.000 man over
gegeven".
De mededeeling werd met donderend
hoera ontvangen en men bestelde nieuwe
hoeveelheden champagne. Den geheelen
nacht liepen Duitschers, de „Wacht am
Rhein" zingend, door de straten. Drie da
gelijks te gepeupel, dat tot dusverre zoo
wel Italië als de aangrenzende landen
onveilig had gemaakt, in de stad, om
aan het werk van de „bevrijding" des
Romeinsehen volks mede te werken; leen©
bevrijding van alle handen, die dooi' ge
loof en zedelijkheid om des menschen na
tuur kunnen gelegd worden.
De dag voor de terugreis naar huis
brak ,aan. Het was Zondag, 's Morgens
reed zij na,a,r St. Pieter om van het graf
van den vorst der apostelen afscheid te
nemen. Monaldi had voor haar verlof
gekregen, om in de krypta der confessie
met Johanna eene H. Mis bij te wonen en
onder deze de H. Communie te ontvangen.
Diepe stilte heerschte rondom, toen zijl
in de majesteuze ruimten van den tem
pel trad. N,a een korte aanbidding van het
H. Sacrament, richtte zij hare schreden
naar den koepelpilaar der H. Veronica,
waaruit zij spoedig toegang tot de grotten
kreeg. Gelijk ieder, die in deze donkere
ruimte afdaalt, zoo beving ook haar eene
eerbiedige vrees voor de plaats, sedert
1800 jaren der katholieke wereld zoo
dierbaar. In de nauwe kapel gekomen,
knielde zijl met Johanna voor het kleine,
van goud stralende altaar neder; het H.
Misoffer begon. Te midden der diepste
stilte van het heiligdom scheen zij: zich
gen later hoorde men te Luxemburg, door
een Fransch blad, van de overwinning
der Franschen aan de Marne.
'nMooi verhaaltje 1 Voor de Fransche
lezers van den „Figaro" om ervan te
smullen. Maar overigens se non
Vero, e bene trovato, zegt „De Tijd".
Ten bate der krijgsgevangenen.
Onder verwijzing naar de pogingen, die
Z. H. den Paus heeft aangewend, om het
lot der krijgsgevangenen te doen ver
zachten, heeft Z. Em. kardinaal Amette,
aartsbisschop van Parijs, een rondschrij
ven uitgevaardigd, waarin Z. Em. mede
deelt, dat een Zwitsersch katholiek pries
ter, nl. professor Dévaud van de univer
siteit van Freiburg, de gevangen-kampen
binnenkort zal bezoeken en zorg zal dra
gen, dat voor de katholieke gevangenen
alles gedaan wordt, wat mogelijk is, om
hun lot te verzachten. Z. Em. wekt de
Katholieken op, giften te zenden, opdat
de Fransche en Belgische gevangenen zich
het een of ander kunnen aanschaffen.
Ook lectuur is zeer noodig en kerkboeken
zouden eveneens welkom zijn. De baro
nes Montenach zond reeds 25.000 gebe
denboeken.
Spoorwegverkeer in België.
Het bureau Norden te Berlijn bericht:
Het spoorwegverkeer in België is op 1
Jan in zijn geheelen omvang door de
Duitsche overheid hervat. Ongeveer 8000
spoorwegambtenaren en beambten van
het Duitsche spoorwegpersoneel zijn in
de laatste dagen naar Belgie vertrokken,
o. a. 1100 spoorwegbeambten uit Beieren.
De stemming in Amerika.
De „Morning Post" publiceert een brief
van een Amerikaan, die in de geleerde
wereld een belangrijke plaats inneemt,
gericht tot een vriend in Engeland.
In dezen brief wort gezegd, dat er
in de stemming in Amerika, die in den
beginne bijna algemeen tegen Duitschland
was gericht thans een belangrijke omme
keer is gekomen. Een der oorzaken hier-
van was de krachtige weerstand, dien het
Duitsche leger den Verbondenen en den
Russen heeft geboden, en die, evenals
zijn gebleken voortreffelijke organisatie
en geschiktheid, de eerlijke bewondering
voor Duitsche dapperheid wekte.
Een andere grond voor den ommekeer
in de stemming is de steeds groeiende
overtuiging, dat een overwinning van
Rusland, wanneer daarmede de annexatie
van belangrijke deelen van het Duitsche
gebied gepaard zou gaan, een beslist na
deel voor den Enropeeschen vooruitgang
zou zijn.
De Russen bij Sarykamysj.
PETROGRAD, 6 Jan. Naarmate de
o(ficieele en particuliere telegrammen over
de jongste Russische overwinningen in
komen, neemt het vertrouwen in de Rus
sische „Stoomwals" weder toe.
Bewonderenswaardig was in het ge-
vecht de prachtige volharding der Rus
sische troepen. In het begin van het
gevecht bij Sarykamysj was de verhou
ding van de Russen tot de Turken im
mers 1 tegen 10. De Turken hadden de
gewone. Duitsche taktiek aangenomen en
deden tegelijkertijd aanvallen op het front
en de flanken Gehypnotiseerd door hun
Duitsche leiders stortten zij zich in een
zeker verderf. Zij zwermden bergkloven
af, die aan Zwitsersclie bergbeklimmers
vrees zouden hebben ingeboezemd en
vielen, halverwege weggezonken in de
sneeuw, gehuld in lompen en half be
vroren, de Russen aan, die een vernie
lend vuur uit hun snelvuurkanonnen
openden. De Russen trokken later voor
den schijn terug, met de niets kwaads
vermoedende Turken achter zich aan tot
enkele mijlen van Sarykamysj. Hier ech
ter veranderde de zaak en begon de ne
derlaag der Turken. („Handelsblad".)
zelve als een van het lichaam geschei
den geest toe, die uit den afgrond van zijn
niet, tot den Heer der heerscharen om
hulp roept. Vurig stegen hare gebeden
ten hemel, waarin zij voor hare ouders,
voor ha,ar echtgenoot en oom om rust
in God, voor zich en haar kind om be
scherming en genade, onschuld en rein
heid, had. Alles voor God en voor Hem
alleen, dat was de innigste ivensch van
haar in het vuur van tegenspoed gelou
terd hart. De communie offerde zij, voor
hare dierbare overledenen op. Na het
eindigen van den H. dienst bleef zij nog
tijdlang in stille overweging neerknielen.
De heiligheid -en verhevenheid van de
plaats kluisterde haar met geweld vast.
Daar klonken op eenmaal als uit de verte
heldere stemmen door de donkere kapel;
het klonk ,zoo zoet, zoo liefelijk, zoo ver-
trouwvol1 jubelend door de stilte, dat zij
in heilige ontroering met Johanna bleef
luisteren. Het kapittel van St. Pieter was
in de Chrysosfomus-kapel zijn koordienst
begonnen. „Gloria in excelsis Deo" klonk
het weldra in hare ooren, „et in terra pax
hominibuis, bonse voluntatis." „Eere zij:
God in den hooge en vrede op aarde den
menschen van goeden wil." Ja vrede,
kalmtevolle, hemelsche vrede in God had
Bertha, na ai het lijden, dat ze verduurd
ALBANIË.
De opstand. Uit Albanië komt het
bericht, dat de revolutie aldaar steeds
verder om haar heen grijpt Het grootste
deel van het land is thans in handen der
rebellen en de val van Durazzo staat, zoo
heet het, voor de deur. Zondag jl. zijn
naar de „Vossische Zeitung" meldt bij
een gevecht op de heuvels van Sasboerti
de troepen van Essad pasja verslagen.
Essad liet te Durazzo den staat van beleg
afkondigen. Te Valona loopt het gerucht,
dat de rebellen ook te Berat de overhand
hebben en de gehuchten, welke zich voor
Essad hadden verlaard, plunderden. De
onrust onder de vreemdelingen te Durazzo
neemt toe.
ZFIB-AFB1KA.
Nóg rebellen! De opstand in Zuid-
Afrika is wel dood, doch de opstande
lingen leven nog. Maritz heeft zelf aan
het hoofd van een commando van 800
man, voor het grootste gedeelte rebellen,
met vier veldkanonnen en vier mitrail-
en met Kemp als onderbevelhebber een
aanval gedaan op een afdeeling loyalisten,
ter sterkte van 480 man, met twee mi
trailleuses. De aanval had plaats op 22
Dec. bij Waterhof in de nabijheid van
Schuitdrift, ten Westen van Kakamas.
Krachtig werd weerstond geboden, maar
ten slotte moest men enkele mijlen te
rugtrekken totdat versterkingen kwamen.
Herhaalde pogingen der rebellen om de
loyalisten om te trekken mislukten en
tegen zonsondergang trokken de rebellen
naar Waterhof terug. De loyalisten had
den één gesneuvelde en twee gewonden.
Twee en-negentig man werden gevangen
genomen en een maxim, 80.000 patronen,
een ambulance en 26 leege wagens wer
den buitgemaakt. Vermoedelijk al
staat, dit er in het bericht niet bij
door de loyalisten. (nDe Tijd'
Het gebeurde te Zeist.
In antwoord op de vragen van den
heer Troelstra verklaart de minister van
oorlog, dat hij zich wenseht te onthou
den van beschouwingen over de niet aan
de oppervlakte liggende oorzaken, welke
kunnen hebben geleid tot de ongeregeld
heden, die een krachtdadig optreden on
vermijdelijk maakten. Die oorzaken zijh
van psychologischen aard en liggen bui
ten het invloedsbeneik der Reigpering en
der met de zopg en de bewaking der
geïnterneerden belaste personen.
Aangaande de geuite grieven wolrdt
o.a. opgemerkt, dat de bewegings
vrijheid beperkt moet blijven, daar
met nauwgezetheid tegen ontvluchting
moe,t worden gewaakt en pogingen daar
toe bij herhaling worden gedaan.
He,t niet beschikken over een
c a n t i n e was een gevolg van het eerst
in gereedheid brengen van logiesbarakko|n
met helt oog op het koude jaargetijde.
De p r ij zen mogen niet te hoog worden
geacht.
Inderdaad werd door het ontbre
ken van tochtportalen hij sterken
wind uit sommige richtingen het verblijf
in de barakken onaangenaam. Thans
wordt hierin voorzien.
Omtrent het vuren door de Nedielrj-
landsche militairen wordt opgemerkt:
De Minister, hoewel ten zeerste betreu
rende, dat moest worden overgegaan tot
dit middel waardoor onvermijdelijk slacht
offers moesten vallen, heeft nochtans de
overtuiging, dat het krachtige optreden
niet alleen noodig, maar zelfs niet te
ontgaan was, en „dat de kapitein, zoo
wel als de luitenant, geheel hebben
gehandeld, zooals hun plicht gebood. Al-
had, gevonden. En terwijl de vredestem
nog in .zoete melodie uit de hoogte door
de wijlde ruimten klonk, kuste zij den
H. grond, 'ivaarop zij neerknielde, ©n ver
liet met Johanna de krypta en het maje
stueuze Godshuis.
De dag ging voorbij' onder weemoedige
gesprekken met <de familie Monaldi, die
zich nog volstrekt niet in hare afreis
konde Isohikken. Bianca vooral was trooste
loos; zoo dikwijls zij begon te spreken,
kwamen haar de heldere tranen in de
■oogen, en ©erst toen haar vader haar be
loofde, dat zij Johanna spoedig zoude
terugzien, werd zij iets kalmer. Op den na
middag brachten allen te zamen een af
scheidsbezoek aan de Maria Maggiore.
Bertha's innige, dankbare liefde tot de
Moeder der genade drong haar tot een
laatste gebed voor haar H. beeld; van
daar bracht een rijtuig haar spoedig naar
het kerkhof aan hot graf van Brandt, om
ook van hem in God te scheiden. Toen
zij na.ar de stad terugkeerden, zagen zij
vele woningen verlicht; scharen van in
gedrongen gepeupel trokken, van muzisk-
benden vergezeld, schreeuwend en tie
rend door de straten. De revolutie vierde
weder hare overwinning. Bertha ademde
vrijer, toen zich de huisdeur achter haar
gesloten had. (Slot volgt.)
