De Groote Oorlog.
u, aanbestedingen, eoz.
No. lil.
Vrijdag 18 September 1914.
Tiende Jaargang.
Vcrsckijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
FEUILLETON.
erlijke Stand.
rktberichten.
Staatsloterij.
J gulden bij f gulden bij f gulden bij
EN DOORNENKROON.
Welk weder zullen wij hebben
ile wénscheïi komt brengen
.worden opgewekt de Rus
als trouwe vrienden te
Een Taufae vliegtoestel,
stad werd gezien, is ver-
Driehonderd Eransche
ai werden in wagons naar
d. 's Nachts wisten zij deïil
;ons luit te breken en te!
JIJKE. Geboren 3, Jozina
Andries Hoekman en Su
il, Simon Leendert d. v.
Schot en Johanna van
ide te Tholen. 16, Da-
lelis Harthoorn en Maatje
13, Marinus 3 m., z. v. Pie
's as Haantje Kooijman.
DgifteAdriaan Hollestelle
ha Griep 19 j.
N. Geboren7, Abraham, z.
Bruijne en Cornelia de
vina Jacomina, d. v. Davi,d
ornelia Adriana Riemens;
«lis, z. v. Cornells van der
aria Jacoba de Jonge 10,
eendert de Kraker en Fran-
r; 12, Jan Soseph, z. v,
Dooms en Johanna Hen-
k; Pieter, z. v. Jozias de
dalena Keukelaar.
Pieternella, Catharina, 10
van de Ree en Pieternella
elaar11, Johannes Huber-
Anthonius Mattheus van
isabeth Anna Maria Moers.
(Tern. Crt.)
loping van oppervruchten,
overstaan van notaris E.
te Goes, op 15 September
1.50 tot f4 per H.L. aan
;eed.
Door het Ministerie van
9 September j.l. aanbe-
brengen en planten en on-
423 olmenboomen met bij
en op den Westhavendam
telijk sluisplateau te Veere
ntwegen op de dijken van
or de Oude Arne, behoo-
rerken van het kanaal door
raming was f990. Inschrij-
Wed. P. de Jong, Boom-
:s, f1125; C. J. Stomps,
Middelburg, f 1120; P. v.
Boomkweekerij, Heinkens-
L. Eversdijk, Doomkweeke-
f895. Het werk is gegund
en inschrijver. (Z.)
eniging „Zuid-Beveland".
Goes, 17 Sept. 1914.
1 a 4 ct., afval appels 1
liepeer 3 a 8 ct., Reinnette
3 a 4 ct., Klaassi appels
ville 3a 4 ct., Tuinzoet 4
liam Duchesse 3 a 6 ct.,
6 a 8 ct., Gold Parmain
idsmuil 2 a 3 ct., Constan-
4 a 5 ct., Celline 4 a 5 ct.,
ig 4 a 6 ct., alles per K.G.,
ct., pe(r kin, konijnen 60 a
:uk.
Oostburg, 16 Sept. 1914.
Prijzen onveranderd. Omzet
>een vraag.
zomergerst, haver en rogge
100 KG., kookerwten, paarde-
ineboonen per HL.
f 10.a 1' 12.Nieuwe Win-
a f 10.Zomergerst f 0.a
8.50 a f8.75, Rogge f 8.50 a
enflO.a 112.Voererwten
Paardeboonen f8.75 a f 9.25,
a f 0.—.
Middelburg, 17 Sept.
en de handel waren lieden
narkt redelijk. De prijzen
noteerde producten bleven
terwijl als nieuwe produc-
snoteerd witte, ronde bruine
ne boonen.
a f 12.Gerst {11.—
10K.G. Witteboonen f 16.50
nde bruineboonen f 18.a
bruinebooneu f 11 50 a
iud. Kroonerwten f9.50 a
iud; Maanzaad f 16.50 a
K.G.
"a K.G. 70 a ct, Par-
ct.
10 per 100 stuks. Particu-
Trekking 16 8ept.
i t
17485 18480
3511 4355 16312 1683a
1101 1842 2408 2763
6352 6361 8918 8997
20308 20314 2Ü913 20977
Ie trekking heeft - voor
prijzen beneden f 100 be-
betrekking op; de nummers
,d zijn geplaatst- 1 1
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers 5 cent, dubbele bladen 10 cent.
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
half drie en Vrijdag vóór een uur 's namiddags.
Kantoor v. d. Administratis; Sanxepoortstraal C 209. GOES
Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Advertentiën van 15 regels ƒ0.50; iedere regel meer 10 Ct.
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. a contant.
abonné s op dit blad, in het bezit der door de
rectie uitgereikte polis, zijn, overeenkomstig de
arvoor vastgestelde Verzekeringsvoonvaarden,
RAT IS verzekerd tegen ongelukken voor:
gulden bij verlies van beide
handen, voeten of oogen.
Voorts bij ongeneeselijke
verstandsverbijstering
M ga. verlies van een E 9 verlies 8- I verlies van JB
|l AM hand, voet fi van een een M
iUU of oog; I UV duim; U U wijsvinger, mm W
gulden bij
verlies van
eiken andeien
vinger.
De uitkeering der bovenstaande bedragen is gewaarborgd door de „Hollandsche Algemeene Verzekerings-Bank" te Schiedam.
Sympathieën en antipathieën.
Wij, Nederlanders, houden ons in den
ooten. oorlog neutraal, wenschen de eene
>ch de andere der oorlogvoerende par
eu te begunstigen.
Dit neemt echter niet weg, dat wij
Ier voor ons zelf onze bepaalde sym-
thieën en antipathieën hebben, ontstaan
or den invloed die de gebeurtenissen
onze subjectieve meening uitoefenen.
Mits die gevoelens zich niet uiten in
lorden of daden, welke onze onzijdig-
id als staat in gevaar brengen, valt
niets tegen te zeggen. Sympathieën
anti-pathieën zijn ais vogels in de
eht, d.w.z. volkomen vrij.
Ru zijn er, die ons Katholieken bij
lorbaat willen vastankeren aan de eene
andere der oorlogvoerende partijen,
ior te decreteeren: De Roomschen zijn
lor de Duitschers, of: de Roomschen zijn
lor de Franschen.
Hierop dient geantwoord in de eerste
aats: de Roomschen zijn voor Neder-
nd, dat zij. dienen met hun goed, zoo
it moet ook met hun bloed en dat zij.
et hun overige landgenooten zoo goed
ogelijk door deze benarde tijdsomstandig-
'iden willen heenhelpen.
En waar het de bloot onschuldige, theo-
itische voorkeur betreft voor de eene
voor de andere natie, och daarin zijn
Katholieken zoo goed als hun niet-
atholieke medeburgers verdeeld,
'tls juist zooals de Haagsche brief -
ihrijver van „De Tijd" schrijft:
„Als Katholiek heeft men zeker geen
iden om bijv. Frankrijk, dat een Viviani
in het hoofd der regeering heeft staan
zijn priesters dwingt het zwaard te
ekken, te stellen boven Duitschland;
aar ook niet om Duitschland, dat zijn
renzen voor de Jesuïeten nog altijd ge
nten houdt en in België zijn al of niet
ichlmatigen toorn op kerken en priesters,
lelde, de zege te wenschen. Hij, die
rde en gezag als grondslagen van den
laat beschouwt, gevoelt natuurlijk veel
nor Duitschland en bewondert de orga-
isatie, die niet zóó schitterend zou zijn,
idien niet de probiteit der overheid in
et algemeen boven alle verdenking stond,
ij zou echter geen Nederlander zijn, om
iet tegelijk met schrik aan Zabern te
enken, dat zoo bij uitstek geschikt is,
in hem veel te doen begrijpen van wat
p de slagvelden en in het veroverd land
ilieurt, dat hem anders ten eenenmale
iverklaarbaar zou zijn.
Persoonlijke sympathieën en relatiën,
miliebetrekkingen, voorkeur in het al-
imeen voor het eene land boven het
ld ere of voor de 'taal en kunstinstellingen
in het eene land spreken daarbij' in den
45),
I Doch verlaten wij nu den prijzenswaar-
igen Philip in de aangelegenheden zijns
arten, om tot zijn heer, die voor ons
an meer belang is, terug te keeren. Te
ddden der treurige berichten, die hij
angaaffl.de zijne nicht .kreeg, deed hij
rat hij1 onder zulke omstandigheden al-
n geloofde te kunnen en moeten doen;
ij ging voort met uit het diepste zijner
iel voor haar (tie bidden, en verzocht
ok anderen om hunne voorspraak voor
laar bij God. (Van harte bedankte hij
fceeds den grijzen pastoor voor zijne me-
'edeelingen en zijn gebed ten gunste yan
e afgedwaalde, en smeekte hem, in zoo
"erne hij kon over haar te waken, en hem
an de buitengewone gebeurtenissen, die
r mochten voorvallen, aanstonds in ken-
lis fe stellen. Voor het overige zi^cte
ion Arnuin ook in Frankfort zijne oude
evenswij'ze voort, en zoo ging hem ,de
;ijd spoedig voorbij1.
Middelerwijl werden de berichten van
len pastoor over Brandt's leefwijze en
ïj'ne herhaalde reizen, wier doel nie-
nand kende, steeds bedenkelijker, zoodat
Ie bekommernissen van den grijzen oom
regel nog een woordje mede en laten de
schaal naar de eene of de andere zijde
overslaan."
En dan voegt de briefschrijver op het I
einde van zijn correspondentie aan het
bovenstaande de volgende opmerking toe,
die wij geheel voor zijn rekening laten,
maar die wij toch wel de moeite waard I
achten hier Weer te geven, al was. het
alleen maai- „a titre de curiosité".
„Alleen de oorlog: tegenover België
wordt algemeen als een onrecht gevoeld.
De schending van de neutraliteit van onze
Zuidelijke naburen heeft dan ook aan de
Duitsch© sympathie veel afbreuk ge
daan. Indien ik een© meening daaromtrent
zon uitspreken, dan zou ik wel durven
ggen, dat, onder den indruk van het
proces-Caillaux, op' 1 en 2 Augustus de
openbare meening in Nederland zeer be
slist was voor Duitschland. Men had een
zoo droeven blik gekregen in Fransche
toestanden, dat men de Republiek van
harte de straf gunde, welke haar treffen
ging. De schending van België's neutra
liteit heeft daaraan een einde gemaakt.
Wij, Nederlanders1, moesten meer dan an
deren pijnlijk worden getroffen door het
feit, dat men tegenover kleinere Staten
tractaten als scheurpapier beschouwde,
wanneer oorlogsnoodzaak of strategische
overwegingen daartoe dwongen. Wijl ge
voelden dit bedenkelijke als onderdanen
van een kleinen Staat, maar ook als. be
woners1 van den zetel, der Vredesconferen
tie. Indien deze oorlog, hoe Vreeselijk
overigens ook, ons had laten zien een
trouwe en consciëntieuze naleving van
tractaten en oorlogswetten, dan ware er
zeker geen reden geweest, om met het
vredespaleis of met vredesconferenties te
spotten. In al zijn bloederigheid zou deze
oorlog dan juist zijn geweest èn Voor
vredespaleis èn voor vredesconferenties
de prachtigste reclame. Nu echter een
maal is uitgesproken dat in oorlogstijd,
wanneer de oorlogswetten haar beteekenis
hebben, het recht moet wijken voor het
strategisch belang, nu kunnen wij de be
staande tractaten heter gebruiken als
voedsel voor onze haarden, indien andere
'brandstoffen gaan ontbreken."
De toestand.
Feitelijk nieuws van het oorlogsterrein
is er nog weinig.
De nieuwe groote veldslag over een
front van 200 K. M. van de Maas tot
de Oise, duurt nog voort. Beide partijen
roemen het moreel hnnner troepen als
met iederen dag aangroeiden, en hij het
immer meer betreurde, Bertha's ouder
lijk vermogen niet op deze of gene wijze
voor eene mogelijk© katastrophe in vei
ligheid gesteld te hebben. Doch daaraan
was |nui 'niets meer te veranderen; hij1 kon
er niet meer over beschikken. Zoo kwam
de noodlottige 21 Mei, waarop Bertha
geheel haar kapitaal moest wegschenken,
om .haar echtgenoot nit de handen der
Joden te redden. Bernen vernam nog
denzelfden morgen van den met hem be-
vrienden grijzen burgemeester den toe-
stand der zaken, en .deelde terstond den
kapitein alles mede. Op den voormiddag
van den 22sten ontving .Von Arnum dit
schrijven,' en geraakte, gelijk men zal
begrijpen, daardoor in de grootste entstel-
tenis. i t
Bertha was nu eene bedelares; ver
schrikkelijke gedachte voor Jiem; doch
nog vjjeeselijker was het voor hem te
moeten denken, dat hij haar nu, niet uieer
geldelijken onderstand koude verleenen,
zoo de nood, gelijlk te voorzien was, nog
grooter wierd; immers wat kon het baten
haar geld tp sturen^ dat aanstonds door
haar lichtzinnigen man zonde verkwist
worden. 1
Terwijl bij zich nu des namiddags met
deze kommervolle "gedachten bezig hield,
kreeg ihij van Bernen een nader telegra-
pjnsch bericht over de vlucht van Brandt,
voortreffelijk, beide partijen beweren
successen te hebben behaald, die echter
nog hoofdzakelijk bestaan in het afslaan
van nachtelijke aanvallen op sommige
punten der gevechtslinie. Men kan zeg
gen dat op het oogenblik de zege been
en weer golft, nu den een en dan den
ander begunstigend.
Van meer beteekenis is het bericht uit
Duitsche bron, dat de forten van Verdun
zijn platgeschoten en de val dier vesting
spoedig wordt verwacht. Of die verwach
ting niet wat optimistisch is?
Al zijn de Duitschers van Parijs weg
getrokken, ze hebben de stad nog niet
vergetenop 16 Sept. hebben hun vlie
geniers boven de wereldstad gekruist en
bommen neergeworpen. Ondanks het op
hen geruchte geweervuur wisten zij te
ontkomen. Zoo blijft de schrik er in,
denken zij.
Dat, waar thans het feitelijk nieuws
scliaarsch is, de geruchten vrij spel heb
ben, spreekt van zelf. Zoo wordt er ge
zegd, dat aan het Duitsche leger bevel
is gegeven om al vechtende Frankrijk,
Luxemburg en België te ontruimen en
op den Rijnoever terug te trekken. Zoo
heeft men al medegedeeld, dat Brussel
weer in handen der Belgen is en gouver
neur Von der Goltz in een proclamatie
het vertrek der Duitschers zou hebben
aangekondigd. Tot op heden is geen dier
geruchten bevestigd, Wel is bevestigd,
dat de Duitschers Aerschot weer hebben
heroverd, waarvan nog maar cén straat
over is en dat de Belgen rondom Brus
sel weer flink slaags zijn geweest met
de Duitscherszij hebben eenige bruggen
opgeblazen en spoorwegverbindingen ver
broken, terwijl de forten Waelhem en
Katelijne-Waver zorgden voor het stuk
schieten der pontonbruggen, die de Duit
schers tevergeefs trachtten te leggen over
de Willebroeksche-vaart.
Zelfs moet het Belgische leger van
plan zijn Luik te veroveren en zoo de
verbindingslinie der Duitschers tusschen
Frankrijk en Aken te verbreken.
Dat zou inderdaad een kranig stuk zijn.
Dat de groote oorlog, bijzonder ilie
tusschen Duitschland en Engeland een
economische is, is een publiek geheim.
De stijgende beteekenis van Duitschland
als industriestaat zou Engeland sinds lang
een doorn in het oog zijn en daarom zou
Brittannië er thans alies op zetten om
zijn commercieelen en industrieelen voor
rang in de toekomst boven Duitschland
te verzekeren. Nu liet een uit de Vor-
warts te Londen overgenomen bericht het
voorkomen alsof Eugeland's iudustrie zoo
goed als geen letsel ondervindt van dezen
krijg, Duitschland het daarentegen hard
en de waarschijnlijkheid van het bestelen
der geldkast; hij voegde er de dringend©
bede bijl, aanstonds naar Rheinweih te
komen, om Bertha in deze voor haar
zoo Yreeselijke gebeurtenissen met zijne
hulp ter zijde te staan.
Gedurende ©en .oogenblik bleef Von
Arnuxn, als verlamd, met het telegram
in de hand, midden in de kamer' staan.
Philip, die het hem overhandigde, wilde
zich dé verwarring gijns meesters teiy
nutte maken, en trad nieuwsgierig nader,
om over de schouders van Von Arnum
glurend, don inhoud yan het telegramj
te lezen. Zijn nadering wekte Von Arnum.
op pit zijne ^ogenblikkelijke verdooving.
„Wat wilt gij?" voer hij, zich ras om
wendend, den nieuwsgierige 'met een don
derende stem tegen, zoodat deze- laatste
sidderend ©enige schreden achteruitweek
en verlegen stamelde:
„Och, i'k wilde wil mijnheer de-
kapitein het ontvangbewijs niet teekénen?
De bode wacht er op."
„Hier," sprak Von Arnum, terwijl hij
snel naar zijln lessenaar ging, het bil jat
önderteekende en Philip; met leen verstaan
bare handbeweging de deur wees.
Nu zonk hijl in zijn leunstoel neder en
bedekte vol vertwijfeling het aangezicht
met heide handen.
„Vreeselijk," prevelde hij:, „vreeselijk.
Goed, per, alles weg, door dien schurk.
te verantwoorden heeft. (Zie ons nummer
van gisteren.)
Het Engelsdie finantieele blad, de
„Economist" is zoo eerlijk dit te looche
nen, voor zoover Engeland aangaat. Het
blad zegt:
„De helft van alle weefstoelen van
Engeland staat stil. Eene volkomen werk
loosheid staat in zeer korten tijd voor de
deur, daar de Engelsche textielindustrie
op invoer van Duitsche hulpstoffen is
aangewezen. Engeland heeft meer dan 2
millioen textiel-arbeiders".
Juist dezer dagen is door Duitschland
liet uitvoerverbod dier „hulpstoffen"
verscherpt.
Hetzelfde blad gaat nog virder en
wijst er op, dat deze oorlog, indien hij
op denzelfden voet nog lang zou worden
voortgezet, zeer zware finantieele én
economische offers van al de erbij be
trokken landen zal eischenwaarom het
hoopt, dat het Engelsche Kabinet in zijn
geheel dit wel in overweging zal nemen.
„Het denkbeeld, aldus de Economist,
om den oorlog voort te zetten lotdat ge
heel centraal Europa geruïneerd is, lijkt
niet zeer aanbevelenswaardig. Onze voor
naamste reden, om niet aan een drieja
rigen oorlog te gelooven, waarvan lord
Kitchener had gesproken, is de econo
mische en flnancieele onmogelijkheid, om
de vijandelijkheden op deze schaal nog
vele maanden vol te houden.
Ziedaar de waarheid. Maar deze is
hard, zegt men, en velen sluiten er hun
ooren voor. Zal Engeland dit ook doen
Of te rechter tijd een oorlog helpen be
ëindigen, die het economiscli ten gronde
richt.
LOSSE BERICHTEN.
Een ooggetuige over de verwoesting van
Leuven.
Op een verkenningstocht naar Leuven
vernam een medewerker van het „Einclh.
Dagbl." van den eerw. pater Strijbos,
uit Helenaveen, die in Leuven bij de orde
van het If. Hart is, de toedracht der
nachtelijke verwoesting.
Pater Strijbos getuigde uitdrukkelijk, dat
niet door de burgers geschoten was op
dien schrikkelijken avond der algemeene
verdelging- Er heerschte door de beschie*
ting van Aerschot eene stemming in Leu
ven van: „Doet den soldaten zooveel mo
gelijk goed, en weest jegens hen absoluut
zoo welwillend mogelijk."
Trouwens het kon haast niet anders,
waar alle burgers weken te voren alle
wapens .hadden ingeleverd. En wie het
Leuvensche .volk kent, zooals onze eer
waarde zegsman beweerde, uit jarenlange
Mijln God, mijin God, ho© zal dat nog
afloopen?"
Met donkeren blik en mog somherder
gedachten bleef hij pen tijdlang zitten;
spoedig echter sprong hijl weer op; ieder
tijdverlies 'moest vermeden worden. Trots
al het voorgevallene beminde hij1 ^jjlne
nicht nog bovenmate; misschien thans
nog meer dan vroeger, daar zich nu het
innigste gevoel van medelijden in deze*
liefde mengde. Zoo ver het in zijn ver
mogen was, wild© ;en moest hij helpen.
Maar- oia dat te kunnen, was het noodig,
dat hij ,zich naar Rheinweih spoedde.
Geen minuut tijcis was te verliezen.
Wanneer hijl met den eerstvolgenden trein
afreisde, kwam hij' daar 's avonds ten 10
uur aan. Oogenblikkelijk greep- hij de
schel, en belde met zulke hevigheid, dat
Philip bovenmate verschrikt in de kamer
•stormde, ©n hem met open mond aan
gaapte. j
„Pak aanstonds den kleinen reiskoffer
in (met al het banoodigde voor ©enigé
dagen."
„W.a a 1.1, een© reis; ga ik mede?"
„Neen, gij blijft hier."
„Waarheen?"
jjZwijg en pak terstond in."
„Er js toch geen ongeluk geschied?"
„Wat ,wieêrga, zult gij eindelijk doen,
wat ik uzeg?"
Scjhuchter sloop; Philip! weig, en bracht
Verwachting tot den avond van 19 Sept.
Aanvankelijk nog stormachtige tot krach-
tigen, westelijke tot zuidelijken wind. Zwaar
bewolkte lucht met tijdelijke opklaring. Wel
licht regenbuien. Weinig verandering van
temperatuur.
ervaring, zou met hem moeten besluiten,
dat niet de burgers geschoten hebben.
De directe aanleiding tot den gruwel-
nacht werd het terugtrekken van Duitsche
troepen, die bij Mechelen teruggeslagen:,
naar Leuven ontweken. De Duitsche sol
daten kunnen niet wijken meende een
Leuvensche postbezetting, en in de zeker
heid Belgische jongens voor zich te heb
ben werd er lustig op losgeschoten.
Zoo- hield een langdurig gevecht aan
tusschen de eigen manschappen, hetgeen
begrijpelijk bij de ontnuchterende ontdek
king een kwaadwillige en gespannen at
mosfeer over de stad bracht. Het minste
was nu voldoende om den opstand te
doen ontbranden, en tot daden van ge
weld over te slaan.
Het noodlottig toeval wil, dat een schot
in de buurt van de Rue de la Station
niemand weet van wie, vernomen
werd. De opgewonden en half dronken
soldaten der Duitsche landweer, die met
Belgische geweren gewapend waren, ga
ven dadelijk in het wilde weg vuur van
uit de dieper gelegen Stationsstraat op de
hooger gelegen villa's, die met benzine
bommen aangestoken werden.
Een typeerend voorbeeld van Duitsch
cynisme, vertelde pater Strijbos, die zijne
verklaringen op onzen Utrechtsc.hen prof.
Noyons grondde.
Terwijl de Stationsstraat in vuur en
vlam stond, gaf een Duitsch officier be
vel een pianoi buiten te rijden. Goed vir
tuoos bespeelde hij eenigen tijd het kla
vier, waarbij, een flinke flescli champagne
gedronken werd. De Dnitschers dansten,
de Leuvenaren huilden en krijsfihten.
Toen hij er genoeg van had, moest het
meubel weer in de vlammen geworpen
worden.
Nog vertelde pater Strijbos een episode,
die de Hollandsche paters zelf beleefden.
De Duitschers zijn zeer gebeten op ka
tholieke geestelijken, ze beweren, dat zij
de bevolking zouden hebben opgehitst)!
Op' dien avond waren zes geestelijken
in de Leon XIII bezig de gewonden te
verplegen. Toen het eerste schot bij het
stationsplein gevallen was, kwamen de
Duitsche soldaten het gasthuis binnenval
len met de gevelde bajonet „Si© haben
na een kwartier het gewenschte.
Ijlings Ivoiorzag zich 'Von Arnum van het
noodig© geld, liet Philip den koffer naar
het station (bnangein, ten volgde zelf nm
eenige oogenblikken hem op, den voet.
De trein stond gereed om te vertrek
ken. Eenige qiinuten later stoomde hij
weg. De oude heer verkeerde in de groot
ste onrust en opgewondenheid. Nog nooit
reed id© trein zoo- langzaam als vandaag;
nog nooit stopte hij' aan zoo vele stati
ons, als juist nu. Herhaalde malen zag
hij door het venstertje van den coupé,
of hij nog (niet den kerktoren yan Rhein
weih kon zien, ofschoon hij wist, dat hij
nog (uren ver van het stadje verwijderd
was. Daarop liet hij zich dan weder met
donkeren blik i n den hoek van den coupé
neervallen, om in het naaste oogenblik!
andermaal dooi' het venster in de uitge
strekte yeiden te blikken. i
„Arme, .arme Bertha," zuchtte hij' on
ophoudelijk; „arm kind. O die schoft, die
spitsboef. Ik dwaze, had ik Joch maar
nooit ingewilligd; ik ben de schuld van
alles; ik had voorzichtiger moe|ten zijn.
Welke smaad en schande, echtgenoote van
een schurk, yan ©en bedrieger."
Eindelijk was de trein het laatste sta
tion voor Rheinweih gepasseerd. .Von
Arnum nam zijn handkoffer en maakte
zich gereed.
(Wordt vervolgd).
