Laatste Berichten
Marktberichten.
Burgerlijke Stand.
FEUILLETON.
EEN D00RNENRK00N
UIT DE PERS.
KERKNIEUWS.
202.540
420.170
156.070
de
hymne der 0brcnovitch ©n dan het
patriotische lied van den vorst Nicolaas
van Montenegro en gelijksoortige melo
dieën, die reeds in vredestijd de vertegen
woordiger van de monarchie niet zonder
toorn kan aanhooretn, maar die in dit
uur uitdagingen tot den opstand zijn; dat
was het wat wij vernamen. Zij, die er
hij tegenwoordig waren en bij wie men
het Servische type niet zou herkennen,
waren zeer gul met hun toejuichingen,
welke zij echter toch voorzichtigheids
halve niet al te luidruchtig maakten. De
hermetisch gesloten vensters lieten het
geluid niet naar buiten doordringen; de
Hongaarsche musketiers, die voorbijl het
hotel patrouilleerden, konden er geen aan
dacht 'aan schenken. Bijna een uur lang
hadden 'wij' geluisterd naar deze gezangen
vol (enthousiasme, toen de pportier bin
nenkwam, |op zenuwachtige manier tee-
kens gaf en den zangers toeriep dat zij
zwijgen moesten. Wij hoorden het woord
„Potkaskovatschi" (verklikker). De zan
ger verdween alsof de grond hem had
verzwolgen, en de Tziganen hieven met
buitengewone tegenwoordigheid van geest
den Rako-czi-marsoh aan.
Oostenrijk gaat ook zware dagen tege
moet.
De kosten van den wereïld.
oorlog. De bekende Engelsche deskun
dige Edgar Grammond heeft in de „Quar
terly Review" een artikel gepubliceerd
over „D© kosten van den wereld-oorlog".
Naar aanleiding hiervan komt men tot
de volgende cijfers: Duurt de wereld
brand 6 maanden, dan zullen de totaal-
kosten bedragen niet minder dan 30 mil
liard. De handel heeft bovendien dan nog
een schade van 3 milliard, terwijl land
bouw en industrie ieder een schade van
minstens 2 milliard zullen hebben. De
'totaal-schade is dan 37 milliard. En...
de menschenlevens.
Van het Oorlogsveld.
7 Aug. 5 uur 's avonds.
Londen Aan de „Telegraaf" wordt ge
seind, dat Engeland een expeditiecorps
van 140.000 man naar het vaste land
zal zenden.
Rome. De Italianen noodzaakten de
Duitsche stoomboot „Beieren" met 1000
ton ammunitie Napels te verlaten. De la
ding werd in een Duitsche vrachtboot
overgeladen, die met onbekende bestem
ming vertrok.
Den Haag. Het Roode Kruis zond een
vrachtambulance-auto naar Maastricht met
bedden, dekens, lakens, verbandstoffen
enz.
Den Haag. De Amerikaansche regeering
zendt naar Holland 2Va millioen in goud
voor Amerikaansche reizigers op het vas
teland van Europa, die niet thuis kunnen
komen. Ook zal zij schepen naar Holland
zenden om die reizigers thuis te brengen
MIDDELBURG, 6 Aug. 1914.
Graanhandel. "Wegens oorlogstoestand
geen handel en geen noteering.
Boter 45 a 55 ct, Particulieren 55 ct.
Eieren f3 a f3.40 Particuli&ien f3.40,
Eieren Veilings Ver. f3,
Van 67 Aug.
GOES. Gehuwd: 6, Carel Anderson, 35
j. jm. en Jozina Maria Snoep, 20 j. jd.
MIDDELBURG. Ondertrouwd: S. G. de
Groot, jm. 43 j. en S. C. Maas, wed.
38 j.
Bevallen: H. L. Mendels, gel). Jacob
son, d.
Overleden: J. Verwijs, 77 j., man van
E. Barendse.
HEINKENSZAND. Gehuwd: 16, Kors
van Fraassen, 29 j. jm. en Johanna Cor
nelia Nijsse, 27 j. jd.
39).
Brandt een dief, een bedrieger, een door
het gerecht vervolgd misdadiger; haar
kind, het kind van een misdadiger; hiji,
wiens levenslot zij gedeeld had, voor ailtijd
gebrandmerkt. Het was een lijden, waar
onder ziji meende te moeten bezwijken,
zij kon, zij durfde de naamlooze schande,
die over haar gekomen was, niet over
leven. Konde zij zich nu nog onder
menschen begeven Of hoorde zij:
reeds, hoe men over haar oordeelde,
haar het ongeluk gunde, ja, haar als me
deplichtig aan de misdaad beschouwde?
Zij medeplichtig, zij', eene bedriegster,
Bertha von Arnum, de nicht van
grijzen, eerbiedwaardigen kapitein, ©en
driegster?
Maar misschien was Brandt onschuldig,
de geldkast in orde, en hij zelf werke
lijk in Suttgart, bij den zieken bloedver
want. Vol vertwijfeling wilde zij' zich nog
aan deze laatste hoop vastklemmen, maar
toch, zij was er niet tce in staat.
haar binnenste zeicle haar eene stem, kxcu,
hij schuldig was. Hoe, zoude hij er niet
toe instaat zijn gteweest? Stemde het niet
de
niet
den
i be
Geboren: 8, Anthonetta Tannetje, d.
Marinus Willem Koole en "Johanna
Karelse; 11, Apolonia, d. v. Frans Cour
tin en Johanna Langpmaire; 11, Anna
Poulina, d. v. Pie ter de Jonge en Anna
Sandexse; 24, Pieternella, d. v. Marinus
van de Vrie en Catharina Priester.
(Z.)
Nog eens: Onze neutraliteit.
„De Vllss, Grif." deelt als van „.gezag
hebbende militaire zijde" het volgende
mede
De opmarsch van het reusachtige Duit
sche leger is natuurlijk reeds, jaren lang
tot in de allerkleinste hijzlonderheden
door den Diritschen generalen staf uit
gewerkt, daarbij1 Is, zooals vanzelf spreekt
niets vergeten. Wie ©enigszins op de
hoogte is van wat reeds bij' manoeuvres
van de intendance gevergd wordt, kan
zich allicht indenken hce enorme voorbe
reiding no-odig is om zoo'n reusachtig
leger behoorlijk te voeden en vooral ook
wat gevorderd wordt voor de fouragtearing
van de- paarden.
In dit veldtochlsplan nu, ka.n nis een
maal de opmarsch is begonnen en reeds
tweemaal 24 uren heeft geduurd, niets
hoegenaamd meer veranderd worden, om
de eenvoudige reden dat waar de een
maal uitgegeven bevelen alien a.l:s pen
bus in elkaar passen', de schromeJijkste
mistastingen tengevolge zouden hebben en
als gevolg daarvan ©en geheel leger in
de pan gehakt zou, kunnen worden.
De opmarsch van het leger door België
zal dan ook wel reeds jaren een fait
accompli geweest zijin, zoodat dit ar
me land - - wat (reeds hel geval is onge
rechtvaardigd in den strijd betrokken
'Vcor een schending van onze neu
traliteit door Duitschland behoeft dan ook
niet gevleesd te worden: het over
schrijd e n va n o n z-e gren z en konrt,
zocals duidelijk blijkt, niet in het Duit
sche veldtochlsplan voor. Was dit werke
lijk het geval dan zo-u dit (reeds lang'
geschied zijn.
Nu is het misschien wel eens mogelijk
dat aan de grenzen een ontmoeting kan
plaats hebben met een Duitsche patrouille
doch de eigenlijke armé© ons land rechts
zal laten liggen.
Welk gevaar staat ons nu, van En
gelsche zijde te duchten?
Wiji zouden zeggen .absoluut niet het
minste gevaar.
Engeland verklaart den oorlog aan
Duitschland omdat het de Belgische on
zijdigheid niet eerbiedigt.
Zou nu Engeland zelf gaan deen wat
het aanleiding geeft naar de wapens fa
grijpen en dus onze neutraliteit gaan
schenden
Daarvoor is het Engelsche volk to no
bel. -
Doch bovendien: het is niet noodig.
Engeland weet da-t als heit hier troe
pen zou willen ontschepen wiji ons daar
tegen moeten verzetten. Aannemende dat
dit verzet 'tengevolge zou hebben dat de
troepen toch konden worden ontscheept,
dan zouden da Engelsche troepen naar
België kunnen wandelen, want ons sp-oor-
wegmateriee! zou dan reeds lang naa'r
Brabant zijn overgebracht.
In België: Ostende en Zcehrugige en in
Frankrijk in Calais, Duinkerken enz,., kan
Engeland zooveel troepen ontschepen als
hét wil, waar hun, Vrienden hen met open
armen zullen ontvangen. Treinen staan
bij massa's gereed en in enkele dagen
kan het leger zich hiji het Fransöhe en
Belgische Vceg-en, terwijl het over ons
land weken ,zon. duren.
Onzer slotsom is na deze uiteenzetting
dan ook geen andere' als dez'e: Nederland
zal van d-en geheelen oorlog geen ge
vaar behoeven te duchten.
De economische gevolgen laten we na
tunrlijk geheel huiten beschouwing.
t Na twintig eeuwen Christendom.
Het is altijd opmerkelijk, hoe juist de
menschen, die persoonlijk het minst a.an
Christendom doen, steeds klaar staan om
volkomen overeen met zijn lichtzinnig le
ven, en met het snoode bedrog haar aan
gedaan? Doch waren zijne grondbeginse
len niet te streng, dan dat hij' hiermede
zulk een daad kon vereenigen? Helaas
wat golden hem zijn gegeven woord en
plicht, waar ze zij'nen hartstochten in den
weg stonden
Maar neen; mocht da.t alles ook zóó
zijn, hij' kon toch onmogelijk zijne Vrouw,
nadat hij haar ten opzichte van haar
vermogen had bedrogen, ook nog aldus
schandelijk onteeren, hij' kon onmogelijk
haar zoo aan den spot en aan de ver
achting der wereld prijsgeven. Niet? Was
zij hem dan zoo dierbaar; was hij haar
haar dan zoo genegen? Maar hij' had toch
heilige plichten jegens haar te vervullen:
di-e hij zich voor God had afgelegd? Hei
lige plichten, voor God, voor het altaar
zich -opgelegd?
Namelooze, bittere smart ov-erviel haar
bij deze -gedachten, want zij riepen haar,
haar eigen schandelijken afval van God,
als een dreigend spooksel voor den geest.
Konde zij1 'zich tegenover Brandt op
God beroepen? Wat was- God haar en
hem geweest? Wilde, onmachtige toorn
maakte zich van haar meester, toorn en
woede tegen God. „Als Hiji een recht
vaardige God is, kan Hiji dit ongeluk mij
niet overzenden; waarin heb ik misdaan?
het Christendom met scherpe verwijten
te overladen.
Zij hebben den mond vol over de te
kortkomingen van het Christendom, maar
zij- vergeten heel genoegelijk, dat zij zelve
een tekortkoming zijn, omdat zij zelve
niet naar de regelen van dat Christendom
leven, zelve de wetten der christelijke
religie niet betrachten.
Zoo komen menschen, die christelijkheid
een achterlijke opvatting noemen, thans
plotseling met deji uitval, dat 't een schan
de is, dat na twintig eeuwen van christen
dom nog zoo'n oorlog mogelijk is.
Twintig eeuwen christendom heeft de
wereld geen vrede gebracht, maar zelve
denken zij er niet over om, persoonlijk
hun contingent christelijkheid aan de
maatschappij te praesteeren.
Zoo heeft ook „de- Telegraaf" dit ba
nale verwijt in beeld gebracht. Het blad
geeft in zijn Zondagochtendnummer de
prent van een half ontkleede vrouw, waar
over de geesel en het zwaard gelegd zij-n.
De moraliseere-nde teekenaar van „de Tele
graaf" schrijft er onder „de Menschheid
na twintig eeuwen Christendom".
Prachtig, niet waar?
Hier is nu „de Telegraaf", voor wie het
woord „Christendom" een abstract begrip
is, en die zich van haar bestaan af heeft
toegelegd om het positieve christendom
zooveel mogelijk weg te redeneeren, en
die komt nu tot ons met het verwijt en
de klacht, da.t de wereld na twintig eeuwen
Christendom nog zoo barbaarsch is.
Wij zouden het verwijt willen omkeeren.
De wereld heeft zich meer en meer
van het Christendom afgekeerd, en zich
gewijd aan het hooge ideaal der moderne
cultuur.
Die moderne cultuur was beschaving
zonder meer, beschaving zonder beginsel,
zonder ethiek, zonder deugd.
Het Christendom heette een stuk ach
terlijke beschaving, de moderne cultuur
was de triomf der menschheid, de over
winning der wereld.
Die moderne cultuur, waarvan ook een
blad als „De Telegraaf" de dagelijksche
weerglans is, had nu haar hoogtepunt
bereikt.
En daar dreigt nu heel de wereld in
bloed en vuur onder te gaan. De moderne
cultuur stond op wacht voor elke bacil
van besmetting, die cholera en pest tot
ons konden overdragen.
Alles werd dadelijk getotaliseerd,
't scheen alsof de menschheid de natuur
meester was.
En nn breekt een wereldoorlog los, en
slaat de menschheid als het ware met
zinneloosheid.
De volkeren staan tegenover elkaar in
geweld van wapenen, en het samentref
fen zal verschrikkelijk zijn. Dat is niet
liet bankroet van het Christendom, maar
de wrekende spot van de moderne cul
tuur.
Wij, Christenen, erkennen in den oorlog
gelijk met pest en hongersnood, een der
geeselen Gods, die ons tot straf worden
opgelegd.
Wij weten dat zeffs langer dan na twin
tig eeuwen de oorlogsverschrikking nog
over ons zal komen, als de laatste der
dagen naderen, gelijk ons in het Boek
der Openbaring voorspeld wordt.
Maar wij, Christenen, mogen ons niet
overgeven aan de wanhoop bij deze ern-
sstige bezoeking, wij mogen niet kleinmoe
dig worden, gelijk zij, die geen hoop meer
hebben.
Ons christendom, dat van geen kracht
meer heet te zijn, moet ons in deze dagen
leen 'troost en steun zijn. Wij heffen onze
oogen op naar God den Heer, in wien
wij- ons vertrouwen hebben gesteld, en
die ons niet zal beschamen.
Alleen in Zijn hand weten 'wij ons tot
veilig.
Laten wij ons dan ook in deze dagen
van beroering werkelijk Christenen toonen,
menschen, 'die zich niet ongemotiveerd
aan allerlei angsten en opwinding ten
prooi geven.
Onze regeering heeft uitmuntende maat
regelen getroffen, voor ons geld en goed
bestaat geen gevaar, de oorlog-voerende
naties zullen onze neutraliteit eerbiedigen,
Het is onmogelijk." Krampachtig wrong zij
in hare hand een borduursel, dat op een
tafeltje voor haar lag. „Het kan onmoge
lijk zoo wezen," herhaalde zij: weemoedig
„maar hoor, wat een beweging ond-er
die menschenmassa, daaronder op- de
straat; zij kijkt naar beneden. Een bode
van het telegraafkantoor dringt door de
menigte nu- treedt hij1 in huis, zij' houdt
den adem in, en luistert. I
„Breekt de geldkast open!" dus schalt
de stem van den opgewonden inspecteur
naar -boven. Zij beeft van angst. Nu val
eln de hamerslagen met vreeselijk ge->
weid op de ijzeren deuren. Iedere slag
weerklonk in haar binnenste. Een kwar
tier, een half uur gaat voorbij'; de mi
nu,ten schijnen haar jaren toe, nog
een hevige slag, een geweldige ruk
een gemompel; een oogenblik stilte; en
dan hoort zij een stampvoeten van den in
specteur, en bijna terzelfder tijd een lang
gerekte kreet op straat:
„Die dief, die fielt, die bedrieger!"
Onmachtig zonk zij' op een stoel neder,
het was dus waarheid geworden; zij' en
haar kind waren voor altijd onleerd, zij,
de echtgenoot© van ©en vluchteling, van
een voor -geheel de wereld gebrandmerkfen
misdadiger.
Hef gebeurt somtijds, dat het ongeluk
tot zulk een hoogte stijgt, da-t daarbij
Laten wij ons dan onzerzijds kalm en
waardig gedragen, en niet door opwinding
verwarring nog verergeren. Helpen en
steunen wij elkaar in deze benarde da
gen, en denken wij niet egoïstisch aan
onze eigenbelangen alleen.
En verder hoofd en hart geheven naar
Hem, naar Wiens bestel ook deze blad
zijde in de geschiedenis der wereld zal
beschreven worden. (Msbode.)
Saevis tranquillus in undis. j
Prof. J. de Louter schrijft in het
„Utr. Dbld.
De teerling is geworpen. Een diepe
ontroering overmeestert alle denken en
voelenmet ontzetting staart ieder in de
naaste toekomst. Het is thans geen tijd
tot beoordeelen en veroordeelen. Laten
wij, kalme Nederlanders, alleen maar
zorgen ons gezond verstand en rustig
beraad niet te verliezen. Vooreerst niet
door te twijfelen aan de muurvastheid
van de flnancieele en economische grond
zuilen onzer welvaart en door een onzin
nig wantrouwen te koesteren in de kracht
en betrouwbaarheid onzer voortreffelijkste
instellingen, als die der Ned. Bank.
Vooral niet door als een misplaatste
hulde aan de vredesidee, de snelle en
flinke maatregelen der regeering te be
strijden of af te keuren. Ieder, die de
geschiedenis kent en niet blind is voor
de drijfveeren van volken en vorsten, is
overtuigd, dat in tijden van crisis het
meeste gevaar loopt, wie het minst me-
detelt. Een volk, dat geen prijs stelt op
zijn onafhankelijkheid, niet vast besloten
is zich te weer te stellen tegen elke
onrechtmatige aanranding zijner rechten,
wordt geminacht en bereidt zijn eigen
ondergang Geen beter middel daaren
tegen om ontzag af te dwingen en on
wettige inmenging te voorkomen dan
een rustig zelfvertrouwen, zich open
barend in krachtige handelingen. Ver
trapt wordt slechts hij, die zelf op den
grond kruipt in plaats van fier het hoofd
op te heffen tegen iederen aanrander.
Zwaar drukt de verantwoordelijkheid op
lien, die land- of zeemacht hebben ver
waarloosd en onze weermiddelen veron
achtzaamd. Dank daarentegen aan hen,
die met moed en volharding de beschik
bare middelen hebben weten te verkrij
gen en aan te wenden om ons tot een
weerbaar volk te maken.
Laat ons daarom elkander de broeder
hand reiken, alle veeten ter zijde stel
len om één van ziel en zin de oogen te
richten naar buiten en pal te staan voor
de heiligste erfgoederen onzer vaderen.
Geen kleingeestige critiek over genomen
maatregelen of aan te wenden middelen.
Geen ijdel gejammer over persoonlijke
lasten en offers! Laat ons veeleer met
vastberadenheid en zelfvertrouwen als
één man ons scharen om den troon onzer
Koningin, die als een echte Oranje, het
sein gaf tot wakkere plichtsbetrachting
en offervaardigheid, om aldus de gevaren
af te wenden, die onze landpalen bedrei
gen! Deze krijg raakt ons niet en kan
alleen door eigen onverstand of lafhar
tigheid ons meesleepen in den maal
stroom der onberekenbare politieke
krachten.
Devies aan Willem I van Oranje toege
schreven, beteekent: Rustig te midden van de
onstuimige baren.
Geef toch uw zilvergeld uit.
Waar blijft toch al het zilvergeld?
Wel, bij de menschen, in hun kast.
Zij zijn zoo dwaas om het onder zich te
houden.
Laten zij daar toch mee ophouden.
Het geld moet blijven rollen, dat is
in 't belang van allen.
Wie daaraan niet meedoet, en zijn geld
liever in een oude kous bewaart, ver
grijpt zich derhalve aan dat belang van
allen, en aan zijn eigen belang.
In Den Haag zijn „de menschen dat
gaan inzien. Daar vloeit de stroom al
wat ruimer.
En in Duitschland, welk land nog wel
in oorlog is, heeft het gezonde verstand
het hart van den van God afvalligen
mensch -elk standpunt verliest, en radeloos
der vertwijfeling en wanhoop- ten pirooi
valt. Zoolang er nog uitzicht bestaat op
redding uit het aardsche lijden, kan ook
eene van haren Schepper losgerukt© ziel
zich boven water houden, vooral wanneer
aangeboren wilskracht in haar heerscht.
Waan echter elk© kans op hulp vervlogen,
en ook het vertrouwen op God henen
is, daar zinkt de mensch als- gebroken
ter aarde. Eli -bezat van nature een kraoh-
tigen geest. Zij bezat een natuurlijke
wilskracht, die haar tot vastberaden han
delen bekwaam maakte. Maar voor de nu
uitgebroken catastrophe, stond zij rade-
en hulpeloos, als een beklagenswaaiffigte
prooi van het ontzettend wee, dat haar
het hart verscheurde; slechts éen uitweg
vertoonde zich nog aan haar blik, nog een
enkele, maar gruwzame redding voor de
dreigende schande. Met yastgesloten lip
pen en halfgeopende oogen staarde zij
voor zich heen; het was een heilloos
peinzen, een wanhopig: worstelen met haar
lot.
's Avonds tegen 6 uur verscheen de
commissie van het gerecht in haar huis;
het leven op straat had eerder toe- dan
afgenomen; honderden van menschen
stonden in den opg-ewondensten toestand
daar t© zamen. Die inmiddels neergelaten
het van de ongezonde, ongegronde vrees
gewonnen, en betalen de menschen weer
als naar gewoonte, ook met hun groot
en klein zilver.
Menschen, doet toch allen ook alzoo;
en helpt daardoor den geregelden gang
van het sociale leven van ons volk be
vorderen.
Wanneer de Duitschers hun geld ge
regeld blijven uitgeven, niettegenstaande
zij in oorlog zijn, kunnen wij 't immers
nog wel eerder en zonder vreeze doen,
nn wij: niet in oorlog zijn. (De Zeeuw)
Kalender der Week.
Van 9 tot 16 Aug. 1914.
Zondag 9 Aug. Tiende Zondag na Pink
steren (bl. 898); gedachtenis v. d. H.
Petrus Banden (1 Aug. bl. 1311); v. d.
H. Paulus (bl. 1079); en v. d. H. R-o-
manus (bl. 1330); 5de gebed voor den
Paus (bl. 102). De gebeden na de stille
PI. Mis op bl. 120. Vóór de Hoogmis
zegening met wijwater (bl. 69); na de
Hoogmis gebed voor de [Koningin (bl. 122).
Vespers op bl. 1331 en 123.
Maandag 10 Aug. H. Laurentius (bl.
1332).
Dinsdag 11 Aug. H. Antonius Maria
Zaccaria (5 Juli, bl. 1275); gedachtenis
v. h. Octaaf v. d. H. Laurentius (bl.
1332); ten v. d. H.H. Tiburtius enz. (bl.
1335).
V-oor Goes: H. Martha (29 Juli, bl.
1307 ten 248); gedachtenis v. h. Octaaf
v. d. H. Laurentius (bl. 1332) en v. d.
H.H. Tiburtius enz. enz. (bl. 1335).
Woensdag 12 Aug. H. Clara (bl. 1335
en 248); gedachtenis v. h. Octaaf v. d.
H. Laurentius (bl. 1332).
Donderdag 13 Aug. Mis v. h. Octaaf
v. d. IP. Laurentius (bl. 1332); gedachte
nis v. d. H. Wigbertus (bl. 117*); en v.
d. 1I.H. Hippolytus enz. (bl. 1336).
V -0 o r G o e sII. Antonius Maria Zac
caria (5 Juli, hl. 1275); gedachtenis v.
h. Octaaf v. d. H. Laurentius (bl. 1332);
v. d. PI. Wigbertus (bl. 117*); en v. d.
H.H. Hippolytus (hl. 1336),
Vrijdag 14 Aug. Mis V. d. Vigilie v.
O. L. Vr. Hemelvaart (bl. 1337); gedach
tenis v. h. Octaaf v. d. H. Laurentius (bl.
1332); en v. d. H. Eusebius (bl. 1337).
Zaterdag 15 Aug. Feest v. O. L. Vr.
Hemelvaart (bl. 1339).
Vespers op bl. 1342.
De gewone orde der H. Mis, die iederen
dag terugkeert, begint op bl. 71.
Zondag 9 Aug. 10e Zondag na Pink
steren Epistel Gor. XII 111 Evan
gelie: Luc. XVIII 914.
Geloofsberusting.
Maastricht. De correspondent van de
N. Rott. Crt. schrijft; „het is merkwaardig
welke kalmte de bevolking hier put uit
het geloof". Heerlijk en onverdacht ge
tuigenis gebracht aan het Katholicisme!
De O. L. Vrouwekerk is overvol van
biddenden bij het beeld van O. L. Vrouw
Sterre der Zee.
Het wapen van Mgr. A. P. Hopmans, v
Naar wij vernemen heeft Z. H. D. Mgr.
A. P. Hopmans, bisschop van Breda, het
volgend wapen gekozen. In het midden
bevindt 'zich een Christusmonogram; links
daarvan staat een alp-ha en rechts een
omega. Het geheel is omgeven door twee
olijftakken, die van onder aan elkaar ver
bonden zijn en rust op een band, waarop
het devies staat: „Mihi vivere Christus
est".. „Christus is mijn leven".
Een jubelfeest.
Zelfs de troebele tijden waarin wij le
ven ontslaan ons niet van de verplich
ting de aandacht onzer lezers te vestigen
op het eeuwfeest van het herstel der
Jezuïetenorde door paus Pius VII den
7en Augustus 1814.
gordijnen hulden het vertrek der jongte
vrouw in diepe schemering. In een hoek
er van zat de schei-ende dienstmeid en
zocht de- kleine, die weder wakker gewor
den was, bezig te houden.
Het scheen, dat Bertha haar kind ge
heel vergeten had. Geen blik gunde zijl
het.
Op dit oogenblik werd er aan de deur
geklopt. Onwillekeurig riep- zij: „binnen"
en bleef bij het binnentreden van een
ambtenaar der justitie stil en onbewegelijk
op hare plaats zitten. Het was voor
hem een pijnlijke taak, Bertha de reden
zijner komst te ontvouwen. Doch het moest
geschieden.
„Mevrouw Brandt," ving hij aan, na
dat de meid op zijn wensch een der
neergelaten gordijnen had opgetrokken;
„het valt mij' zeer zwaar, n met eenige
vragen over deze treurige gebeurtenis te
moeten lasitig vallen. Intusschen vordert
mijn plicht het van mij, en ik verzoek
n, mij1 met de grootste openhartigheid te
antwoorden. Ik kan, wel is waar, van u
geen eigenlijke getuigenis over de misdaad
van uwen echtgenoot verlangen, maar ik
moet toch, ter getrouwe vervulling van
mijnen dienstplicht, van n eenige ophel
deringen vernemen. Zijt gij' bereid mij die
te verstrekken?"
Bertha, antwoordde met een half on-
A—J
