J. BONNET Tandarts Goes Laatste Berichten Uit de pers. posterijen en Telegrafie. Burgerlijke Stand. Marktberichten. Advertentiën. Spreekuur alle werkdagen De verkooping van den Inspan te lerseke, van de Wed. J. VAN VELZEN wordt tot na dere aankondiging UITGESTELD. dat zij waarschijnlijk een paar uur uit zou .blijven. Maar h en haar vader s avonds thuis kwam, was zij nog nieit terugge keerd. Hij dacht dat z;ij ©en vriendin had ontmoet of door deze ol gene was opge houden. Hij gebruikte alleen ziijh diner hij was reeds lang weduwnaar en ging daarna naar zijn studeerkamer. Zijn doch ter had voor dien avond een uitnoodiging aangenomen en toen de lijd voor de partij was aangebroken en zij' nog niet thuis was begon mr. Mills ongerust te worden. Hij telefoneerde aan verscheidene kennis sen, bijl wie hij vermoedde dat zij kon zijn. Niemand had haar echter gezien, zoo dat hij ten slotte doodelijk ongerust zijn rijtuig liet voorkomen en naar Scotland Yard reed. De hoofdinspecteur was er nog. Hij was een oud-vriend van den welgestelder! bankier, en voor mr. Mills nog ©en kwar tier in 't gebouw was, waren reeds een half dozijn van de bekwaamste defectie ven vo-or hem aan 'twerk gezet. Na twee dagen hadden zij nog: niet de geringste aanwijzing gevonden. Mot dien tijd had mr. Mills de zaak nog zooveel mogelijk ge heim gehouden, maar toen ook de detec tives faalden liet hij de Verdwijning blekend maken. Sherreaf las het verhaal met groote belangstelling. Chambers was wal de meest geschikte peisoon van de Planeet voor dat soort werk. Hij was alle omstandigheden nauwkeurig nagegaan, maar ook al zijn po gingen liepen op' niets uit. Scherreaf vroog zich vol verlangen al', hoelang1 het duren zou, voor hij het zoover gebracht had als Chambers. Hij was nauwelijks vijf maan den bij de Planeet. Hijl zlag nog den glim- lac hop het gelaat Van den directeur toen deze hem op zijn verzoek naar werk had geantwoord„TJw gebrek aan ervaring is voor ons' geen bezwaar mr. Sherreaf. Wij hebben veel liever onervaren jongelui, want dan kunnen wij ze naar onze ziens wijze leeren en er goede Planeet-man nen van maken. Als ge op die wijze wilt beginnen, zouden wijf u wellicht een plaat sing kunnen bezorgen en binnen ©en paar maanden, zeggen, of ei' een Plane&tman in u, steekt. Wij zullen dan uw salaris wat 'verhoogien en verder is 't enkel ©en kwestie van ontwikkeling. Maar met flink Werken, een goeden wil en lust in het vak, zult ge ongetwijfeld slagen. Sherreaf had zij'n .best gedaan, maar tot nu toe was er zelfs nog geen toe speling opi bevordering gemaakt. Wel had men meermalen zijn werkijver geprezen, maar wat gat dat, als men zijn bekwaam heid niet wilde erkennen. De zaak-Mills was een groot mysterie. Vier dagen lang waren de pieuwsbladen er vol van en werkten de meest ervaren mannen van Londen er aan. Men ging stap voor stap 't leven van het jonge meisje na, maar nie mand was -in staat een leiddraad voor haar verdwijning te vinden. Zoover men ken nagaan leidde 'zij hetzelfde genoeglijke leven als de meeste rijke meisjes. (Zij deelde in de gebruikelijke zomer- ©n win tervermakelijkheden en had veel buiten lands: gereisd. Maar hce haar vader ook peinsde, hiji kon niets vinden, dat ©enig licht in de duisternis vermocht 'te wer pen. Na een week moest dit geval plaats maken voor andere belangrijke berich ten in de Planeet, en na een dag of tien vertelde men eenvoudig met een paar regels, dat het meisje nog niet gevonde-n was. Op' een avond, dat de naehtafdeeling wachtte op haar werk, riep de redac teur Sherreaf bij zich. Wij wilden, dat gij dei zaak-Mills dezen ^.vond op u naamt, Sherreaf, zeide hij. Gij zult niet véél anders behoe ven ie doen, denk ik, dan miss Mills opzoeken. Sherreaf boog en vertrok. Bij den uit gang trof hij Chambers, die hem vroeg waar hij ging dineeren. Thuis antwoordde Sherreaf. Ga liever met Brinklow. en mij mee, hernam Chambers. Wij gaan een nieuw Fransch eetpaleis in Fulton Street pro- beeren. Wat hebt ge te doen gekr-egbn, Brinklow? vroeg Chambers; toen zij een poosje bijeen zaten. Een anarchiste-nmeeting, antwoord de Brinklow. En gij, Sherreaf, vervolgde Cham bers. De Mills-verdwijning. Daar valt weinig aan te doen, zei- de Chambers. Dan kan je wel eerst met mij naar den schouwburg gaandesnoods kun je op we-g daarheen even bij mr. Millms aanloopen. Sherreaf stemde toe en toen zij de woning va,n mr. Mills naderden, zeide j Chapibers Ik heb' mr. Mills ill lang niet ge zien; ajs 'tj-e dus niet kan schelen, zou ik wel mee willen gaan. Ik zou 't zelfs heel, prettig vinden, klonk Sherreaf's antwoord, wellicht zegt hij jou meer dan mij. Als je eens alleen ging? Ik wacht dan hier wiel op je. Chapibers ging naar binnen meer kwam a,l zeer spoedig weer 'terug. Geen bijzonder nieuws voor de cou ranten, is al wat ik van mr. Mills we>et mee te deelen. Na de voorstelling scheidden de twee mannen, de een om naar zijn woning, de ander naar 'tkantoor te gaan. Die schrijverij' van jou zal ook niet lang duren, lachtte Chambers. Langer dan je denkt, hernam Sher reaf geheimzinnig en meteen sprong hij op een voorbijkomende Omnibus. Het wais nog geen twaalf uur toen Sherreaf het kantoor van de Planeet be trad. De nachtredacteur zat voor de les senaars, druk bezig met de Kamerversla gen- Ik 'heb de- zaak-Mills zei de repor ter. Dat .weet ik, hoever staat ge er me©? Ik heb het meisje gevonden ant woordde Sherreaf. ,Wat! riepi de- redacteur, haar ge vonden? Ja, zeker, hernam de reporter, ik ont moette haar Jaat in den namiddag en Weet de gehee'le geschiedenis, Waar is zij? vrog de redacteur haastig. In haar huis, antwoordde Sherreaf. O, klonk het teleurgesteld uit den mond van den redacteur, dan weet mor gen iedereen het. Neen, niet bepaald, zeide Sherreaf Zij is niet in baars vaders huis. Zij is in haar w-oning, zij is getrouwd. 'Dacht ik bet niet, lachte de chef. Ik heb Chambers wel gezegd dat er 'n man in 't spel was. Wie is hij'? Dat kan ik niet zeggen. Zij .gaf mij toestemming, de geschiedenis te ver tellen maar ik mocht namen noch plaat sen noemen. Ik mag berichten, dat miss Mills getrouwd is en wanneer en hoe 't gebeurd is. Maar den naam van den man te'n waar zij wonen, kan ik niet zeg gen, zelfs ui niet. Hm; mompelde de redacteur. Daar op begaf hij zich naar 't heiligdom van den 'directeur; waarna hij weer verscheen en vroeg: Sherreaf, zij't ge heel zeker van dit alles? Kunt ge voor de waarheid instaan? Volkomen. Welnu, schrijf., dan alles wat ge weet, zei de redacteur. En Sherreaf schroef. Het verhaal be gon, toen miss Mills, twee jaar geleden huiswaarts 'keerde van aen uitstapje in de Middellandsche Zee. Het schip had met ruw weer te kampen en maar enkele passagiers waren in staat -op bet dek te verschijnen. Onder deze was miss Mills, wier vader echter door de schommelin gen van het zeekasteel niet in staat was zich te vertoonen. Wie wel verscheen, was ©en jong Engelschman. Toen hij' op zekeren dag tegen de verschansing leunde vloog hij' ©en krachtigon rukwind plotse ling iets zwarts over zijn schouder. On willekeurig greep1 hij er naar en kwam in het bezit van ©en dameshoed. Hij keer de Zich om en zag miss Mills naast'hem staan. D© hoed was van haar. Het ruwe weer hield aan en voor mr. Mills weer op 't dek kwam, waren zijn dochter en de Engelschman goede vrien den. Toen zij den jongen man aan haar haar vader voorstelde, nam hij er wei nig Uotiti© van. Later scheen hij echter minder met de kennismaking ingenomen te zijn, want toen .zij in Southampton aankwamen zeide hij' zijn dochter kortaf, dat hiermede de vriendschap maar uit moest zijn. Voor mr. Mills was zij ook ongetwijfeld afgedaan, want zelfs bij haar verdwijning herinnerde hij zich die korte episode niet. Maar 't meisje had haars vaders karakter geërfd. Zij beantwoordde de brieven, die voor haar kwamen. En zoo had de zaak zijn voortgang. Den volgenden herfst kwam de jonge man zelf in Londen en ontmoette op zekeren dag Alice Mills. Zij hadden een lang gesprek dat door andere, nog langere gevolgd werd. Het besluit van dit alles was een geheim huwelijk, en 't meisje achtte het niet verstandig terstond naar huis te gaan en haar vader alles te vertellen. Hij was een trotsch en zeer streng man en zou haar stellig voor goed verloochenen. Veel beter was 't wat te wachten. Het leek een koel berekend spel, maar 't had succes. Gisteren besloot Sher reaf zijn verhaal, werd mr. Mills door den predikant die 't huwelijk sloot omtrent de echtverbintenis van zijn dochter inge licht. Hij was zeer boos, maar ten laatste sstemde hij er toch in toe haar te zien en vandaag zal de ontmoeting in haar eigen huis plaats hebben. Het was ver over twaalven toen Sher reaf zijn kopy inleverde. Toen hij den volgenden dag verscheen, werd hij van alle kanten met gelukwenschen begroet. Het was goed werk. Sherreaf, prees de hoofdredacteur, en het beteekent een bevordering voor je. Kunt ge ons ook iets meedeelen aangaande de ontmoeting met haar vader? Tot mijn spijt niet. Ik had slechts vergunning datgene, dat ik meedeelde, te publiceeren. Om drie uur kwam de directeur en kort daarop werd Sherreaf ontboden. Sherreaf begaf zich vol hoop en vreeze naar zijn chef. Het gelaat van mr. Weod was een en al welwillendheid toen hij' zeide: Gij hebt. u vannacht kranig gehou den Sherreaf. Hoe kwaamt ge op het juiste spoor? Ik heb beloofd, dit niet te zullen vertellen, antwoordde de jonge man. Ik weet dit, hernam de directeur en wij respecteeren je belofte natuurlijk. Wij toonden dit door je kopy zonder voorbehoud te la.ten drukken en wij willen het verder toonen door je salaris te ver- hoogen. Ma,ar ge begrijpt, dat ge voor mij als directeur van de Planeet geen geheim moogt hebben. Gij behoeft geen oogenblik bevreesd te zijn, dat ik het niet heilig zal bewaren. Welnu, zeide Sherreaf aarzelend. Ik ben de man, met wien zij trouwde. (Meijerijsche Crt.) Goes. Handelsbelangen zal morgen avond in spoedvergadering bijeenkomen om te bespreken hoe betalingen zullen worden geregeld en in welken vorm. Breskens. Gisterenavond zijn aange houden drie Engelsclien, die schetstee- keningen maaktenzij zijn naar Middel burg overgebracht. Den Haag. Voor eeu zoo goed als vol tallige Kamer en propvolle tribunes heeft minister Cort v. d. Linden uiteengezet hoe het noodig is dat de Eerste Kamer nog lieden verschillende spoedontwerpen aanneemt. De Kamer besloot aanstonds in de afdeelingen die ontwerpen te onderzoe ken en 0111 half een weer bijeen te komen. In de vergadering, aanvangende te half een werd besloten met voorbijzien van het reglement van orde, die spoed ontwerpen tc behandelen. Na behandeling werden zij aangeno men. De minister-president zeide nog Wij zijn bereid onze neutraliteit, des noods onze onafhankelijkheid te verde digen. Ons voegend naar Gods wil wach ten wij vastberaden en koelbloedig wat het lot ons brengen zal. Maastricht. Boven de stad ging een vliegmachine van Duitscbland naar Bel gië. Delft. Op de paardenmarkt gingen ICO paarden op hol en renden door de stad. Toen de paniek bedaard was bleek de artillerist De Bruin uit Stompwijk, vader van 4 kinderen een caisson over het lichaam te hebben gekregen en dood te zijn. De milicien Den Hartog uit Leer dam brak zijn been. Verschillende mili ciens en burgers werden gewond. Londen. De marinereserve wordt ge reed gemaakt. Een moratorium is afge kondigd. De ministerraad kwam bijeen om te beslissen of de schending van België's neutraliteit door Duitschland een oorlogsoorzaak voor Engeland is. Brussel. „Wij zullen onzen plicht doen" heeft de regeering op Duitsch- land's voorstel geantwoord, wat zeggen wil dat het geen verdrag zal sluiten. De regeering is naar Antwerpen verlegd. De koning heeft Brussel verlaten om zich aan het hoofd van ons veldleger te plaatsen. Over den inval der Duitschers te Visé kon geen bevestiging van het ministerie worden gegeven. Duraz^o. De Nederl. officieren zullen naar hier terug keeren. Kapitein Fabius arriveerde reeds via München. Parijs. De „Matin" zegt dat een En- gelscho vloot het nauw van Calais heeft afgesloten. Dé „Petit Parisien" zegt dat Engeland een expeditielegcr gereed maakt onder bevel van generaal French. Parijs. Voor geheel Frankrijk is de staat van beleg afgekondigd. Consfantinopel. Turkije houdt zich neutraal Stockholm. Zweden mobiliseert ter verdediging van zijn neutraliteit. Kleerexoper op 't oorlogspad. U kent hem zeker wel den Kamer baby, den „Bout-deZan" van de politieke bioscoop, den fameuzen heer Kleerekoper, journalist, student, politicus, lid van de Tweede Kamer, van de Provinciale Sta ten, en van den gemeenteraad, in welke drie colleges bij zich als candidaat van de Amsterdamsche Jodenbuurt in één verkiezing heeft binnengegoocheld. Han diger, goochemer dan wijlen papa Bam berg. Laat den heer Kleerekoper niet merken, dat ge antisemiet zijt, hij zou u met zijn Oostersche welsprekendheid uitma ken voor een onfatsoenlijk mensch, die niet weet, hoe zich in de maatschappij te gedragen. Maar ineheer zelf permit teert zich de weelde van antipapist te zijn. Antisemiet zijn is onverdraagzaam en eenzijdig, maar antipapist dat is „stan ding". Ofschoon de heer Kleerekoper nooit zee heeft gezien, is hij toch in de Kamer de specialiteit in het West-Indische onder wijs, dat hij sterk Roomsch vermoedt. En hij spreekt van de slechte resultaten, alsof hij heel zijn korte leven in de kolonie Curasao heeft rondgewandeld. Maar wat zouden de negertjes van de West, nu daar met een Kleerekoper doen? Oud minister professor Kraus heeft als regeerings-commissaris het katholiek on derwijs in Curacao geënquêteerd, en zijn rapport zou den heer Kleerekoper be schamen, als een Kleerekoper to bescha men mogelijk was. Altijd onvervaard heeft de heer Kleere koper opnieuw in zijn antipapisme ge debuteerd. Als Montenegro aan Oostenrijk zoo heeft Kleerekoper den oorlog verklaard aan den Paus. De Paus zegt de heer Kleerekoper „hijzelf" is de oorzaak van dezen Europeeschen oorlog. De Paus en de Kerk. Dit Israëlietisch neuswijs politicusje heeft dat precies zoo uitgedacht. „De Paus is een instrument in de hand der kapitalisten. Hij had aan hen, die den oorlog wilden, een halt kunnen toeroepen. Den Roomsclien Oostenrijk- schen keizer had bij den oorlog kunnen verbieden. Als Rome een gebiedend veto had gesproken, was de oorlog niet uitgebroken". Aldus de heer Kleerekoper tot zijn Amsterdamsch publiekje. Vlak daarop laat de goochemerd echter volgen, dat hij niet zegt „dat het verbod van den Paus gebaat zou hebben", doch daaruit concludeert de heer Kleere koper, dat het clericalisme een wapen is in de hand der machthebbers. De heer Kleerekoper vertelde er zijn Amsterdamschen luitjes niet bij, dat die kapitalisten die het wel en wee van Europa in handen hebben, rasgenooten van hem zijn, menschen, waarover de Paus, alhoewel hij geen antisemiet is, toch weinig te vertellen heeft. De heer Kleerekoper en zijn kornuiten beweren altijd, dat de Kerk buiten de politiek moet blijven, dat Rome geen suprematie mag hebben op den Staat, en dat de vorsten zich geen vazallen hebben te toonen van den Paus. En nu zijn diezelfde hoeren boos, om dat het juist omgekeerd is. (Maasbode.) Teekenend. Vrijdagavond heeft de S. D. A. P. in do Hoofdstad een meetinggehouden tegen den oorlog alsof in ons land iemand vóór den oorlog zou zijn en het lid der Tweede Kamer, Kleerekoper, een der sprekers, heeft het oirbaar geachtdaar de katholieke Kerk op de felste wijze te bestoken. Naar wij in de Tel lezen ontzag hij zich niet den Paus een „instrument" te noemen in de hand der kapitalisten en trachtte hij terzelfder tijd zijn gehoor te overtuigen, dat als Rome een gebiedend veto had gesproken, de oorlog niet ware uitgebroken. Welbeschouwd zou het dus eigenlijk de Paus zijn, die schuldig stond aan dezen toestand Het is niet noodig, om op het onzinnige van zulke beweringen te wijzen. Maar is het niet teekenend, dat zelfs in plechtige oogenblikken als deze, men het van socialistische zijde gepast vindt op dergelijke wijze de katholieken te krenken Zoo ooit, dan is op een tijdstip als wij thans doorleven, de eenheid des volks een dringende eisch en dient alles ver meden, wat zou kunnen verdeelen. Maar het anti-papisme laat zich blijk baar door geen overweging van welken aard ook het zwijgen opleggen, en zoo krijgen wij een taal te hooren, die iede- ren katholiek ten hevigste moet grieven. Het is meer dan erg, al kan het ons niet al te zeer verwonderen. (Centrum.) Het proces Caillaux te Parijs. De vrijspraak can Madame Caillaux zal, zegt de Nederlander, niet nalaten een diepen indruk te maken. Het is waar, deze gebeurtenis komt niet onverwachts. Zij staat niet op zich- zelve. Zij is slechts een schakel in den keten van gebeurtenissen, die de logische toepassing en uitkomst zijn van de denk beelden, die Frankrijk in de laatste eeuw overheerschen. De oorzaak van Frankrijk's zwakke infernale positie is geen geheim Niemand verheelt zich het feit, dat de schitterende cultuur van Parijs eene tot alle lagen der bevolking doorgedrongen corruptie nog maar nauwelijks verbergen kan. Zoozeer zijn wij gewend aan sommige verhoudin gen, dat wij verleerd hebben ons over het ongelooflijkste te verbazen. Doch zoo gaat het blad voortsomtijds verscheurt een bepaalde gebeurtenis de elegante sluiers, die de ruwe werkelijk heid meestal aan het oog onttrekken,'en staren wij, voor een oogenblik, in een afgrond van perversiteit. En dan, na een scherpe teekening der- feiten, eindigt de Nederlander het voor naamste deel harer beschouwing aldus Ziehier nu een land, waar de vrijzinnig heid, de geavanceerde vrijzinnigheid van alle gading oppermachtig is. Waar aan de souvereiniteit des volks, middels het algemeen kiesrecht uit te oefenen, geen haarbreed wordt in den weg gelegd. Waar het clericalisme overwonnen, ja verpletterd is. Waar, ondank de grondwettige vrijheid van onderwijs, het geven van Christelijk onderwijs, eerst aan de congregaties, dan aan 'de seculaire priesters, eindelijk ook aan de van clericalisme, d. i. van Christelijke gezindheid verdachte leeken is verboden. Waar de schoone kathedralen ledig staan onteigen en verwaarloosd, in het hart der oude steden. Waar de meest absolute neutraliteit aan de gevaarlijke vermelding van den naam Gods in de schoolboekjes een einde gemaakt heeft. Waar geen reactionaire Kroon langer de volledige verwerkelijking van de aller- vrijzinnigste iedealen in den weg staat. Waar een Minister-President, Viviani, in de vergadering der volksvertegen woordiging er op stoft, dat „de lichten des hemels zijn uitgedoofd". Geven we ook nog het oordeel van de „Maasbode" over dezelfde zaak. Het proces-Caillaux is wel de brutaalste wetsverkrachting, die ooit in Frankrijk is vertoond. Het leek veel op een internationalen worstelwedstrijd in een variété, waarbij meestal tevoren achter de coulissen wordt uitgemaakt, wie 't moet winnen en het kampioenschap behalen. En terwijl spon taan de afkeer tegen het echtpaar- groeide, werd toch iederen dag de opinie sterker, dat zij straks zou worden vrij gesproken. Geen middel was daar te unfair voor. Hier zag men een man, die eens de hoogste regeeringspersoon in Frankrijk was, met het testament van zijn tegen stander zwaaien, waarvan hij zich niet schaamde te verklaren, dat hij dit op onrechtmatige wijze in handen had ge kregen. Niet onverdiend striemde Bernstein de jury tegen„gezworenen, als gij morgen door de vrouw van een minister wordt doodgeschoten, weet dan, dat uw testa ment hier publiek wordt voorgelezen". Mevrouw Caillaux is vrijgesproken, en 't. is nu de beurt aan de kinderen van Calmette, om te getuigen, dat er geen recht meer is in Frankrijk. Een getuigenis, welke de edeldenkende mensch beid hen zal naspreken. Is het wonder dat., nu de schoonste sterren, de ster van het geloof in God en die van het gevoel van verantwoorde lijkheid aan Hem, aan Frankrijks hemel zijn uitgeblusclit, ook de ster der ge rechtigheid gaat verbleeken? Het Telegraafkantoor Goes is ge sloten voor het publiek vau 's avonds 9 uur tot 's morgens 8 uur, alsdan wor den alleen regeerings- en diensttelegram- men gewisseld hetzelfde geldt voor tele fonische gesprekken. Op Zon- en feestdagen is het telegraaf- en telefoonkantoor alleen geopend voor het publiek als gewoon. GOES. Huw. alk. 1, Marinus de Koning, 28 j. jm. to Goes en Davina Neeltje Flisse- baaije, 2-1 j. jtl. te Middelburg. GeboBen: 1, Johan, z.v. Leonardos Henneveld en Anna Pietje Postma. Overleden: 1, Arjanna Matthjsse, 82 j., wed. van Johannes de Jonge. HOEDEKENSKERKE Overleden 26, Johannis van Loenhout, 6 w. Geboren 19, Christiania Johanna, d. v. Dirk Lindhout en Maatje la Grand. 26. Pieternella, d. v. Hubert de Jonge en Jacoba de Punder. 29 Giljam, z. v. Adriaan van Damme en Neeltje Adriana Kolijn. I.Tzendijke, 1 Aug. Ter graanmarkt van heden was het marktbezoek niet groot. Er was geen handel. Er heersehte een gedrukte stemming. Gent, 31 Juli 1914. Ter veemarkt van Woensdag en Vrijdag werden te zamen geteld te koop gesteld 2 schapen, O lammeren, O geiten, 210 kalveren, 857 vette varkens, 21 loopers, 915 biggen, 3 melkkoeien, 2 groote ossen, 152 jonge ossen, 163 vaarzen, 122 vette koeien, 182 stieren, 183 magere dieren. Prijzen waren per kilogr. voor: ossen en vaarzenvleescli fr. 2.a fr. 2.08; idem 2e qual. fr. 1.84 a, fr. 1.92;koeien- vleesch fr. 1.67 a fr. 1.83; idem 2e qual. fr. 1.- - a fr. 1.58, stiereuvleesch fr. 1.75 a fr. 1.83kalfsvleesch fr. 2.a fr. 2.33 schapenvleesch fr. 1.70 a fr. 1.80; lam- merenvleesch fr. 0.a fr. 0.varkens- vleesch fr. 1.37 a fr. 1.43. Huiden. Vaarzen, ossen, koeien fr. 1.48; stieren fr. 1.15; kalveren fr. 2.32. Versch roet fr. 0.42 a fr. 0.56 en meer volgens qualiteit. (M. Crt.) Telefoon No. 25. van 1—3, Dinsdags9—5 uur. E. C. VAN DISSEL, Notaris.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1914 | | pagina 3