IS Gzn. x-, Rijn-, hampagne etc. er lewyn uren. No. 81 TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 11 Juli 1914 gunstig bekende voor uitenlandsche 'oorraad 10LEN vanaf de orten tot in prij- 50 gulden. 7) jwsche Reuzel reukei markt, Goes. iw gezondheid ELANGE BOTER. .slagersknecht irsknecht of i Halfwas buitehiahd. EEN DOORNENKROON. EN DETAIL. i, DAM G 29, IC KKER, Goes. KOST it p pond. euwsch Spek Bij 5 pond f 1,60. yordt 30 el. terugbetaald. te nemen e tot den dood stroomt udelijk door de nieren worden. Indien de of zwak worden, kun- niet behoorlijk filtree- ge onzuiverheden in het dan ziekte door uw gint zich onnatuurlijk en dof te gevoelen, hij ,r en ellendig. De on- en zich nestelen in de chten en rheumatische n. De urinewegen kun- worden en waterzuch- vertoonen zich. Het goed te werken, de zijn dikwijls koud, en aanvallen van duizelig- dikwijls lastig te ge- zoo vaak ongestoord inen ontwikkelen. En ;en zullen ongetwijfeld ■ij nog verder verwaar; legint daarom reeds bij leden van de bovenge- nselen met het gebruik gpijn Nieren Pillen, die om tot werking brengen, ken, de urine afscheiding cwalen doen verdwijnen, rkrijgb. bij de h.h.de te Middelburg bij dhr. Vlasmarkt K 157- ^oe' dt franco na ontvangsi 1.75 voor één, oi f 10— voor zes doo- zen. Eischt de echte Foster's Rugpijn Nie- ren Pillen, weigert ML elke doos die mei Rh voorzien is van ne- venstaand kandel ars. merk. Vraagt nt per pond. Dam, Middelbuig; agd een ORTER, Hansweerd- raagd een n. iLIECK, Schilder, Ha"8 OOSTENRIJK HOVhVIll.li:. De proclamatie des Keizers, vervat in een eigenhandig schrijven van 4 Juli en gericht aan den Oostenrijkschcit minister-president, graaf Sturgkh, den Hongaaxschen minister-president, graaf Tisza en den gemeenschappelijken mi nister van financiën Von Bjlinski luidt als volgt: „Ik gevoel mij' diep geschokt en blijf onder don indruk van het tragische feit, dat mij mijn welbeminden neef is ont nomen te midden van de taak, waaraan hij zich met een levendig plichtsgevoel had gewijd en welke hij vervulde aan de zijde van zijn moedige gemalin, die erop stond stond bij hem te zijn in het uur van gevaar. Deze gebeurtenis hoeft smartelijken rouw gebracht over mij en mijn huis. Indien iets de^e bittere droef heid kan verlichten, dan zijn het onge twijfeld do tallooze bewijzen van innige deelneming' en van oprecht medelijden, welke mij uit alle kringen der bevolking bereiken. Een misdadige hand heeft mij Iteroofd van een bloedverwant, die mij dierbaar was, van een trouw medewerker; zij heeft den kinderen op jeugdigen leef tijd en' terwijl zij nog de zorgen behoeven van hun natuurlijke beschermers, ont nomen wat hun het liefste was op aarde en over hunne onschuldige hoofden na meloos leed bracht. De waanzin van eenig'e mannen, die tot dwaling zijn gebracht, zal de heilige banden, die mij en mijn volken vereenigen, niet kunnen verbreken; zij kan niet aan tasten de gevoelens van diepe gehechtheid jegens 'mij en mij sedert eeuwen regeercnd liufs, gevoelens, welke opnieuw en op zulk een ontroerende wijze gebleken zijn. (ieduirende vijf en zestig jaren heb ik met de volken droefheid en vreugde ge deeld, altijd denkende, zelfs in de moei lijkste uren, aan mijn hooge plichten, aan mijn verantwoordelijkheid voor het lot van millioenen menschen, waarvan ik reken schap zal moeten afleggen aan den Aller hoogste. De nieuwe eu smartelijke be proeving, welke de ondoorgrondelijke raad slagen van God mij en den mijnen hebben opgelegd, zal in mij bevestigen het besluit, om tot aan den laatsten ademtocht to blijven voortgaan op den weg, die als de lieste erkend wordt voor liet heil van mijn volken, en, indien ik eenmaal aan mijn opvolger het pand van hun toe wijding zal mogen overdragen als een kostbare nalatenschap, zal dit do schoon ste belooning zijn van mijn vaderlijke be zorgdheid. ik draag u op, om aan al degenen, die in deze dagen van smart met beproefde trouw en toewijding rondom mijn troon zijn geschaard, mijn diep ge voelden dank over te brengen. FRANZ JOZEPH." De toestand in Bosnië. Tc Serajewo zijn opnieuw een aantal Ser viërs gevangen genomen in wier woningen bommen en revolvers werden gevonden. In- het geheel zijn 60 Serviërs Bosnië uitgezet terwijl ongeveer 300 hetzelfde lot te wachten staat. Tot de uitgezetten behooren, Pawlowits, verantwoordelijk redacteur van bet blad „Srbskaritse" en Radoelowits, de uitgever van de „Narod". Hoezeer men zich in Servië en in Rusland over deze strenge maatregelen moge ergeren, als over een soort weer wraak tegen het Panslavisme, het kan geen verwondering wekken dat de re- geeriug te Weenen daar thans met ijzeren hand gaat regeeren. „Laten wij", zoo wordt in een dagorder, uitgevaardigd door den bevelhebber van het vijftiende legerkorps gezegd, „den moed niet zinken. De afschuwelijke moordenaars en vooral de lichtschuwe opruiers moeten weten, dat zij hun schandelijk doel nooit zullen 30) „20,580 daalder," herhaalde de oude kauwend, „veel geld, lieer Brandt, veel geld zooals ge ziet. Kunnen echter niet meer wachten, 't gaat niet, wij moeben hebben ons geld, alles, anders moeten wo klagen voor 't gerecht. Wij doen het niet graag, heer Brandt, klagen niet graag; maar de tijden zijn slecht; we moeten ons geld hebben, morgen, anders moeten wo ui verklagen. jWaarom wilt ge uwe vrouw niet spreken van de schuld; hebt jo ons niet altijd verzekerd, dat gij zoudt betalen van haar geld. God weet dat we u niet zulkr een groot vertrouwen geschon ken hadden, God weet; we liehlxm u 'ge houden voor ©en eerlijk man." „Maar gij zult toch niet van mij vor deren, dat ik heden avond reeds alles geef", riep de ontvanger, wien de enorme hoogte, tot welke zijn lichtzinnig gemaak te schulden nu onder de woekerende han den der Joden waren aangewassen, half waanzinnig scheen te maken. „God weet; ho© kan ik heden avond hebben mijn geld; moet uwe vrouw niet ondortcekenen do concession. Maar mor gen, hoer Brandt, morgen zult gij gespro ken hebben met uwe vrouw. Om 10 uur bereiken. Daarvoor zal het leger zorgen. En uit de betoogingen van de bevolking van alle deelen van het rijk blijkt, dat wij in ons streven door onze medebur gers zullen worden gesteund." Die „licht schuwe opruiers" wie zijn zij Waar moeten zij gezocht worden Te Belgrado in regeeringskringen Te Sint Pe tersburg? Niemand die daarop met be sliste zekerheid liet antwoord durft of kan geven. („Tijd") Do Kroatische en Mohammedaansche ad vocaten te Serajewo hebben besloten, om de plegers van den aanslag op aarts hertog Frans Ferdinand niet te verdedigen en, als zij daartoe ambtshalve worden aan gewezen, liever boet© te betalen. Eon nieuwe arrestatie. Te Sem- lin, de Iiongaarscho grensstad, is Dinsdag do Servische student Popowitsj gearres teerd, wijl hij verdacht werd medeplichtig te zijn aan' den moord op den aartshertog en zijn 'gemalin. Popowitsj wilde juist den Donaui oversteken om naar Servië terug te koeren, toen de Hongaarse!» po litie hem aanhield. De arrestant bekende dat hij in Sera jewo tegenwoordig was, in de melksplon, toen daar revolvers en hommen werden uitgedeeld. i Kleingeestigheid aan het hof te W,oenen. Zooals men weet, was de gemalin van den troonopvolger, de her togin van Ilohenberg, niet „ebenbürtig". Zekere „grootheden" van liet hof te Wee nen hebben daarin aanleiding gevonden om zelfs de begrafenisplechtigheden met hun kleingeestigheid te ontsieren. Zoo werden de lijken van de kapel naar het station niet vervoerd op klaarlichten dag en met grooten praal, doch in den nacht, zonder plechtigheid. De eerbewijzen wer den geweigerd aan den aartshertog, opdat de aartshertogin er geen deel aan zou hebben. Deze maatregelen verklaren dan ook het 'zwijgend protest van 120 leden van den hoogen adel, die in dien nacht bij de overbrenging der lijken aanwezig waren en ondanks het verbod plaats namen in den stoet en de lijkkist volgden tot aan het station. Aldus toewezen zij aan de hertogin de eer, welke het hof weigerde. Toch heeft de hofceremoniemcester Montenuovo van den keizer een schrijven van dankbetuiging ontvangen. BGL6IË. VIaamscli liooger onderwijs. Minister De Broquevillo hèeft to Turn hout in een polilieke rede medegedeeld, dat de regeering voornemens is om, te beginnen 1 October 1915, een volledig Vlaamseh hooger onderwijs te Gent in to richten Hetgeen de minister voor de Vlamingen, en in het algemeen voor het rechtvaardig bestuur van het land met zijn twee groe pen van inwoners gedaan had, lichtte hij uitvoerig nog too om voor het vol gend jaar de oplossing toe te zoggen van de kwesties, die nog ten opzichte van het hooger onderwijs bestonden. Do rede werd met groot gejuich be groet en verschillende Vlaamscho spre kers, hoewel aandringend op oen veir- vlaamsching van de Gentsche liooge- school, spraken hun volle verhouwen in den minister en in de regeering uit. GentTer neuzen. Van de spoor wegmaatschappij van dien naam wials Nestor Wjlmart, die thans terecht staat voor oplichting en vervalsching, de di recteur. Zelf heeft de man aan dén rechter ©enige mededeelingen gedaan over zijn beheer. Do vervalsc,hingen in de kasboeken der maatschappij heeft hij erkend en er bij- zullen wo komen terug. Kom Mozes,, kom; het is al laat. Dus morgen, heer Brandt, morgen." j Hiermede stonden de beide joden op; de jongste pakte zorgvuldig zijne papie ren weder samen, en dan verlieten zij1, door Brandt met een stom hoofdknikken gegroet, liet huis. Nauwelijks had zich do deur achter hen gesloten, of zij opende zich weer ©n Ber tha wankelde, bleek als een lijk, dei kamer binnen. Van schrik bevangen sprong Brandt in do hoogte, en terwijl hij haar met wijd geopend© oogen aanstaarde, pro- velden zijne bevende lippen de woorden: „Om Gods wil, Bertha, waar komt ge vandaan?" „Ik heb alles gehoord," antwoordde zij mot bedrukte stem en viel dan machteloos neer; zoodat, indien hij haar niet in zij ne armen had opgevangen, zij op den grond zoude gevallen zijn. Het duurde een geruimen tijd, alvorens zij weer ©eni germate tot bezinning was gekomen. Sid derend als een boosdoener, zat hij! voor haar. Eindelijk richtte zij zich eenigszins op, doch liet aanstonds woder het hoofd onder een vloed van tranen op de tafel neerzinkenHet was' een weenen dat haar diep, bijna rochelend uit do horst kwam, een! uitstorting van de brandende smart, die liaar doorwoelde. Brandt had, toen hij om hare hand verzocht, op haar geld gesjjeculeerdhij was (een bovenmate liclit- gevoegd, dat 'hij1 die veiValschiiigeii heeft bedreven, om door voorspiegeling van een winst, die eigenlijk niet bestond, de over name van den spoorweg door den staat mogelijk te maken. 'De eigenlijke boek houding van de spoorwegonderneming ver klaarde hij nooit te hebben ingezien. De brand, die Zaterdag j.l. in het mu seum van Mechelen heeft gewoed, is blij kens het onderzoek te wijten aan nalatig heid van loodgieters, die op liet dak be zig waren met herstellingen. De aangericht© schade is zeer aanzien lijk en prachtige verzamelingen prenten, archieven, enz. zijn een prooi der vlam men geworden. Eien der meest kostbare stukken van do verzameling, het Guldenboek van Mar- garetha van Oostenrijk, heeff men ge lukkig kunnen redden. Het proces W i 1 m a r t. De offi cier van justitie bij bet hof van gezwo renen te Brussel heeft zijnrequistoir te gen Wilmart en zijn medebcklaagden ten einde gebracht en hun veroordeeling geeischt. Na het requisitoir wendde Wilmart zich tot de perstribune en zeide „Ik heb ge speeld. Als ik gewonnen had, ware alles weder in orde gekomen. Ik heb verloren; ik betaal thans de rekening. Als men mij straft, alsof ik voor mij de opbrengst van de vervalscliingen heb gehouden, zal men mij doen betreuren, dat ik deze niet in mijn eigen zak heb gestopt, om naar den vreemde te vertrekken. Ik heb er slechts aan gedacht do maatschappij te redden. De waarheid is, dat ik in deze zaak een fortuin van drie millioen heb gelaten Jammer, maar waar zitten die nu, vraagt „De Tijd". ITitllË Do burgemeester van Rome. Vorst Prospero Colonna is tot burgemees ter van Rome gekozen. Van de 78 stemmen verkreeg hij er 60; de anti-clericale bloc- minderheid leverde blanco-briefjes in. Tol wethouders werden o. a. gekozen de twee Katholieken Benucci en Giovenale. Op het Kapitool-plein had een grootsche belooging plaats om de verkiezing van Colonna en de overwinning van de Katho lieken en gematigden te vieren. Nathan, de anti-clericale ex-burgemees ter heeft dus nu gelukkig afgedaan. Slechts enkele oogenblikken heeft deze vrijmetse laar gehoopt, dat hij weer op het kapitool zou terugkeeren. 'tWas op de thuisreis van San Francisco, dat Nathan een draad loos telegram ontving, waarin gemeld werd van een groot© anti-clericale over winning in Rome en de heugelijke tijding van zijn eigen verkiezing. Nathans had uitgeroepen: „Nu wordt ik weer burge meester; kellner: champagne!" Alle eerste- klasse-passagiers had hij1 op bruisenden wijn getracteerd, maar plotseling kwam toen oen heel ander bericht. Thans is Nathan op zoek naar den grappenmaker, die hem het valsche be richt zond, ten einde van dezen een scha devergoeding voor de verschonken cham pagne te kunnen eischen. (Msbode.) In hot Vatikaan. Z. H. do Paus hoeft in bijzonder eu buitengewoon ge hoor ontvangen de teerlingen der Zee- vaartakadiemie van do Vereenigde Staten te Annapolis, vergezeld van hunne offi cieren en leeraars en hun aalmoezenier. De Amerikaanse!» bisschoppen, die thans te Rome verblijven de onder-rector van riet Noord-Amerikaansch college Van Home en verscheidene hooggeplaatste Amerika nen woonden de ontvangst bij. („De Tijd")' zinnig verkwister; hij had haar belogen en smadelijk bedrogen. Deze drie gedach ten stonden met ontzettende zekerheid voor haren geest en overstroomden haar miet ©ene smart, die slechts door bedro gen liefde, beleedigd zelfgevoel, door er kenning der grofste dwaling en gloeiend© schaamte, als zij' veneenigd op ons los stormen, kan worden voortgebracht. De droom, waarin zich een onervaren meisjeshart zoo gemakkelijk én zoo gaarne wiegelt, dat het slechts haar eigen ik, slechts hare persoonlijkheid zelve is, die door den paaienden man gezocht wordt, is zoo betoovorend schoon, en heeft ook inderdaad, wanneer een kuischo, sterk© in God en deugd wortelende liefde dé verkeering leidt eu ondersteunt, iets edels, iets roerend schoons in zich, wijl dan een van God komend en tot Iiem voerend ge voel, denzelven ten grondslag ligt. Maar hoe dikwijls zijn hot ook geheel andere onedele belangen, die zich daar, hoewel verborgen, maar daarom niet minder machtig verheffenbelangen, die den zaeh- tc:n glans van do reinheid en onbaatzuch tigheid der liefde verdooven, ein zich zeer spoedig, wanneer de storm des levens be gint op te zotten, in al hunne afschuwe lijkheid vertoonen, om het bedrogen hart te Iaat lot de erkenning te brengen, dat het zijn kleinood in den schoot eens oïi- waardigen heeft weggeworpen. Het is een 'diepe, meer nog in hare geheel uitgestrekt- FKAKHBU 14 Verscherping der Schei ding sw e t. De Parijsclie correspondent van „De Tijd" schrijft dd. 2 Juli: Met de maand juli 1914 treden we in een nienw tijdperk van anti-clerica- lisme. In 1904 n.I. gaf de Scheidingswet een termijn van tien jaar aan de Congregaties, om te verdwijnen. De noodlottige termijn is verstreken en de laatste opruiming heeft plaats. O, indien nu tenminste de Katholieken een waren Maar ik lees in de „Lanterne" van beden dit zinnetje„L'anticléricalisme est entré dans le cléricalisme," een ont zettend zinnetje, omdat we het niet ge heel tegen kunnen spreken. Of beter zou het misschien zijn te zeggen, dat er bij de Katholieken een soort hatelijke geest begint te heerschen, die in sommige gevallen zelfs anti-clejicaal is. Ik ontdek in verscheidene katholieke kringen een liaat tegen de rijken, een haat, die nog weinig uitgesproken wordt doch steeds groeiende is en zóóver gaat, dat ze aan den Fransclien priester verwijt, de rijken te steunen. Nog gisteren zeide Drumont, de hoofdredacteur van het katholieke blad „La Libre Parole"„De rijken hebben nu de eerste plaats in de kerk, die voor de armen gesticht was". Aan de rijke katholieken wordt steeds „haat en onverschilligheid" verweten. En zóóver gaat de antipathie der overige Katholieken tegen de gefortuneerde geloofsgenooten, dat er geen kreet van protest is opgegaan tegen het sluiten van het klooster van Evaux waar de „Dames du Verbe Incarné" allen zeer gefortuneerd zijn. Van samenwerking en unie tussclien de Katholieken, om zich gezamenlijk tegen liet verjagen van kloosterlingen te verzetten is niet alleen geen sprake, maar zelfs woedt er vijandschap tusschen de verschillende groepen. En toch heeft men redenen zich te verontrusten, als men denkt aan de plannen, die de anti clericalen er op na houden. Mei den roof van kloosters en het verjagen van priesters en zusters zijn ze niet tevreden. Zij komen er rond uit mee voor den dag, dat ze een toe stand willen als in 1792 en 1793, en dat, dus vervolgd zullen worden „familiarités, confréries, penitents de toutes couleurs et toutes au tres associations de piété" mitsgaders al degenen, die „medeplich tigen" zijn van priesters, waarvan geen enkel meer geduld moest worden. De noodzakelijkheid doet zich gevoelen, zoo zeggen de Blocards, dat er aan de Scheidingswet enkele artikelen worden toegevoegd. En het staat ernstig te voorzien, dat het zal gebeuren. Die reis van den president. De Kamer heeft Dinsdag beraadslaagd over het te verleenen crediet voor de reis van president Poincaré naar Rusland, Noorwegen en Denemarken. Jam-és. verzette zich tegen het toestaan van het crediet, omdat Frankrijk zich door zijn alliantie met Rusland in militairen zin do handen gebonden heeft. Maar de premie r Viviani wees er op, dat geen enkele verplichting betreffende biiinon- landsche politiek kon worden aangegaan, zonder dat hierin heide Kamers gekend werden. Frankrijk en Rusland blijven ge heel vrij1 wat hun binnenlandsche politiek betreft. En verder herinnerde do minister aan do diensten, door het bondgenoot schap tusschen beide landen aan "den we reldvrede bewezen. iZooals f© verwachten was, werd de credietaanvrage van 400.000 fes. tenslotte aangenomen met 428 tegen 106 stemmen. Al de socialisten tegen. i Op vacantie. Ovfer een paar da- gen gaat de nieuwe Fransche Kamer met heid gevoelde, dan bewuste schaamte, die zich dan van het hart meester maakt, en het verteert. In zulke smart verzonken, zat Bertha op dit oogenblik voor haar man. ,Wat wogen al zijn© vroegere bewijzen van liefde en teederheid, tegenover dat een© diep ontmoedigende, dat hij aan geldgie rige Joden, in wier armen hij zich licht zinnig geworpen had, terzelfder tijd, waar in hij do oprechtste belangelooste liefde jegens haar huichelde, reeds haar vermo gen beloofd, en dus van zijn aanzoek om haar een© „speculatie" gemaakt had? Zij kond© van schaamte over zich zelve wol in den grond zinken. Daarbij kwam nog do ontwijfelbare zekerheid, dat zij zich ©enen met. schulden overladen man had toevertrouwd ien nu een bedelares jwas. Want om 'die Joden tevreden te stellen was haar ouderlijk vermogen nauwelijks toe reikend. Ofschoon zij eigenlijk nooit trolsch op haar geld geweest was, zoo was haar toch het bewustzijn, in' geldelijk opzicht oen onbekommerd leven te hebben, steeds ©en aangenaam gevoel geweest, dat haar menigen kleinen kommer had helpen ver dragen. Dat alles was nu voorbij'; arm, zonder eigen middelen van bestaan, zou zij nu alleen van het inkomen van Brandt moeten leven, dat, mocht het ook al op zich zelf genomen een voldoend bestaan opleveren, toch voor zulk een verkwisten den en lichtzinnigen man niet toereikend vacanti© naar huis; maar het is nog biet eens. zéker, dat ze 'dan klaar zal zijn mei liet onderzoek van de geloofsbrieven van al haar leden. Van de 602 verkiezingen zijn er thans 589 goedgekeurd. Naar twee. verkiezin gen heeft de Kamer een onderzoek be volen, en tien andere verkiezingen, waar van vijf in de koloniën, moeten nog on derzocht worden. Waarschijnlijk, dat hot onderzoek der vijf laatste niet a%eloo- pen zal zijn, vóór de Kamer .op reoes gaat. Een der twee verkiezingen, die „on derzocht" worden 'betreft die van den uitmuntenden Katholieken Rijselsohen ad vocaat Grousse.au. De blocards gouden hem graag het beentje lichten. mjITSCHLAWD. K e i z e r W i 1 li e 1 m kwam Maandag te Kiel aan om zijn gewone „Nordland- reise" te gaan ondernemen aan boord van de „Holienzollern". Een talrijk publiek juichte den keizer bij het station en de aanlegplaats toe. (Msbode.) Naar do Lokal-Anzeiger verneemt, zal -keizer Wilhelm tegen 't eind van Augus tus keizer Frans Jozef een bezoek bren gen en 'ook het graf van aartshertog Frans Ferdinand bezoeken. ALBAK1Ë. Een oordeel over den Prins v o n W i e d. De gezant der Vereenigde Staten, de heer Williams, legde, naar Reuter meldt, de volgende verklarin gen af: „Mijn eerste verklaring is ernstig ge- critiseerd, doordat ik te veel de verant woordelijkheid schoof op den prins von Wied, Ik 'tlieb gedaan, op grond der vol gende feitenDe prins kan niet tegen spreken, dat kolonel Thomson benoemd was tot gouverneur van Argyrocastro en Corytza. Als zoodanig kwam hij tot een vergelijk met Zograplios over de logische voorwaarden voor de verzoening. De prins overwoog die niet eens. De in ternationale commissie en liet Albanee- sclie kabinet verwierpen de voorwaarden, door den kolonel voorgesteld. Essad pasja vroeg toen 2500 man om een veldtocht tegen de Epiroten te onder nemen. Thomson weigerde en 't voorstel van Essad bleef zonder resultaat. Doch de prins riep Thomson terug en verwij derde daardoor van de politieke onder handelingen de eenige vredelievend-ge- zinde persoonlijkheid. De prins is een zwak man. De mogendheden die hem benoemden, moeten een deel der verantwoordelijkheid aanvaarden. De prins moet verantwoordelijk gesteld worden voor zijn ministers, die alleen handelen, om hun eigendommen te be schermen in plaats te zorgen voor het welzijn der bevolking." De heer Williams gaf verder den no tabelen in liet district Valona, die bedreigd worden door de Muzelmannen uit het Noorden en de Epiroten in het Zuiden, den raad, de onafhankelijkheid te pro- clameeren. Hij vreest, dat de Mohamme danen weldra Epirus zullen binnenrukken en den godsdienstoorlog zullen uitlokken. Albanië is nog geschikt voor zelfbestuur mits het worde gezuiverd van de mis dadige invloeden die te Durazzo heer- sihen. Koritsa gevallen. Aan hot de partement van oorlog te 's Gravenhage is het volgende telegram ontvangen. „Koritsa is 6 Juli 's avonds gevallen in handen van de Epiroten, in Verbinding met de opstandelingen. De Nederlandsche officieren zijn op weg naar Valona. Geen der officieren gedood of gewond." was. En dan waren die heide Joden d© ©enige schuldeischers van haar man; kon hij nog niet menig ander hebben? Waar het mistrouwen eenmaal is wakker geschud, wordt het van zelf immer groo- ter. Wat haar echter het meest van alles pijnigde, was de wijze, waarop hij haar getracht had te bedriegen. Want al had zij reeds haar geloof grootendeels in ©en oppervlakkig, lichtzinnig naturalism©, be graven, toch was haar nog een natuur lijk© afschuw van ieder bedrog, van iede re misleiding en leugen overgebleven, en deze natuurlijke afschuw keerde zich nu mot alle geweld tegen haar man. Onwiller keurig kwam haar da ontmoeting in de wandeldreven van Straatsburg voor den geest. Als Brandt in staat was, haar zoo snood te bedriegen, gelijk hij het op dien avond beproefd had, was hij' dan ook niet bekwaam, de haar voor God aan het altaar gegeven trouw to breken? Aan het altaar gegeven? Welke kracht kon zulke belofte in zijne oogen nog hebben? Wat was hem hel altaar waard; wat Was hem heilig? welke godsdienstige handen vermochten hem to binden, hem, die al len godsdienst, alle geloof reeds lang over boord geworpen had? (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1914 | | pagina 5