IS Gzn.
x-, Rijn-,
hampagne
etc.
er
lewyn
uren.
No. 81 TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zaterdag 11 Juli 1914
gunstig bekende
voor
uitenlandsche
'oorraad
10LEN vanaf de
orten tot in prij-
50 gulden. 7)
jwsche Reuzel
reukei markt, Goes.
iw gezondheid
ELANGE BOTER.
.slagersknecht
irsknecht of
i Halfwas
buitehiahd.
EEN DOORNENKROON.
EN DETAIL.
i, DAM G 29,
IC
KKER, Goes.
KOST
it p pond.
euwsch Spek
Bij 5 pond f 1,60.
yordt 30 el. terugbetaald.
te nemen
e tot den dood stroomt
udelijk door de nieren
worden. Indien de
of zwak worden, kun-
niet behoorlijk filtree-
ge onzuiverheden in het
dan ziekte door uw
gint zich onnatuurlijk
en dof te gevoelen, hij
,r en ellendig. De on-
en zich nestelen in de
chten en rheumatische
n. De urinewegen kun-
worden en waterzuch-
vertoonen zich. Het
goed te werken, de
zijn dikwijls koud, en
aanvallen van duizelig-
dikwijls lastig te ge-
zoo vaak ongestoord
inen ontwikkelen. En
;en zullen ongetwijfeld
■ij nog verder verwaar;
legint daarom reeds bij
leden van de bovenge-
nselen met het gebruik
gpijn Nieren Pillen, die
om tot werking brengen,
ken, de urine afscheiding
cwalen doen verdwijnen,
rkrijgb. bij de h.h.de
te Middelburg bij dhr.
Vlasmarkt K 157- ^oe'
dt franco na ontvangsi
1.75 voor één, oi
f 10— voor zes doo-
zen. Eischt de echte
Foster's Rugpijn Nie-
ren Pillen, weigert
ML elke doos die mei
Rh voorzien is van ne-
venstaand kandel
ars. merk.
Vraagt
nt per pond.
Dam, Middelbuig;
agd een
ORTER, Hansweerd-
raagd een
n.
iLIECK, Schilder, Ha"8
OOSTENRIJK HOVhVIll.li:.
De proclamatie des Keizers,
vervat in een eigenhandig schrijven van
4 Juli en gericht aan den Oostenrijkschcit
minister-president, graaf Sturgkh, den
Hongaaxschen minister-president, graaf
Tisza en den gemeenschappelijken mi
nister van financiën Von Bjlinski luidt
als volgt:
„Ik gevoel mij' diep geschokt en blijf
onder don indruk van het tragische feit,
dat mij mijn welbeminden neef is ont
nomen te midden van de taak, waaraan
hij zich met een levendig plichtsgevoel
had gewijd en welke hij vervulde aan
de zijde van zijn moedige gemalin, die
erop stond stond bij hem te zijn in het
uur van gevaar. Deze gebeurtenis hoeft
smartelijken rouw gebracht over mij en
mijn huis. Indien iets de^e bittere droef
heid kan verlichten, dan zijn het onge
twijfeld do tallooze bewijzen van innige
deelneming' en van oprecht medelijden,
welke mij uit alle kringen der bevolking
bereiken. Een misdadige hand heeft mij
Iteroofd van een bloedverwant, die mij
dierbaar was, van een trouw medewerker;
zij heeft den kinderen op jeugdigen leef
tijd en' terwijl zij nog de zorgen behoeven
van hun natuurlijke beschermers, ont
nomen wat hun het liefste was op aarde
en over hunne onschuldige hoofden na
meloos leed bracht.
De waanzin van eenig'e mannen, die
tot dwaling zijn gebracht, zal de heilige
banden, die mij en mijn volken vereenigen,
niet kunnen verbreken; zij kan niet aan
tasten de gevoelens van diepe gehechtheid
jegens 'mij en mij sedert eeuwen regeercnd
liufs, gevoelens, welke opnieuw en op
zulk een ontroerende wijze gebleken zijn.
(ieduirende vijf en zestig jaren heb ik
met de volken droefheid en vreugde ge
deeld, altijd denkende, zelfs in de moei
lijkste uren, aan mijn hooge plichten, aan
mijn verantwoordelijkheid voor het lot van
millioenen menschen, waarvan ik reken
schap zal moeten afleggen aan den Aller
hoogste. De nieuwe eu smartelijke be
proeving, welke de ondoorgrondelijke raad
slagen van God mij en den mijnen hebben
opgelegd, zal in mij bevestigen het besluit,
om tot aan den laatsten ademtocht to
blijven voortgaan op den weg, die als
de lieste erkend wordt voor liet heil van
mijn volken, en, indien ik eenmaal aan
mijn opvolger het pand van hun toe
wijding zal mogen overdragen als een
kostbare nalatenschap, zal dit do schoon
ste belooning zijn van mijn vaderlijke be
zorgdheid. ik draag u op, om aan al
degenen, die in deze dagen van smart
met beproefde trouw en toewijding rondom
mijn troon zijn geschaard, mijn diep ge
voelden dank over te brengen.
FRANZ JOZEPH."
De toestand in Bosnië. Tc
Serajewo zijn opnieuw een aantal Ser
viërs gevangen genomen in wier woningen
bommen en revolvers werden gevonden.
In- het geheel zijn 60 Serviërs Bosnië
uitgezet terwijl ongeveer 300 hetzelfde
lot te wachten staat. Tot de uitgezetten
behooren, Pawlowits, verantwoordelijk
redacteur van bet blad „Srbskaritse" en
Radoelowits, de uitgever van de „Narod".
Hoezeer men zich in Servië en in
Rusland over deze strenge maatregelen
moge ergeren, als over een soort weer
wraak tegen het Panslavisme, het kan
geen verwondering wekken dat de re-
geeriug te Weenen daar thans met ijzeren
hand gaat regeeren. „Laten wij", zoo
wordt in een dagorder, uitgevaardigd
door den bevelhebber van het vijftiende
legerkorps gezegd, „den moed niet zinken.
De afschuwelijke moordenaars en vooral
de lichtschuwe opruiers moeten weten,
dat zij hun schandelijk doel nooit zullen
30)
„20,580 daalder," herhaalde de oude
kauwend, „veel geld, lieer Brandt, veel
geld zooals ge ziet. Kunnen echter niet
meer wachten, 't gaat niet, wij moeben
hebben ons geld, alles, anders moeten
wo klagen voor 't gerecht. Wij doen het
niet graag, heer Brandt, klagen niet graag;
maar de tijden zijn slecht; we moeten
ons geld hebben, morgen, anders moeten
wo ui verklagen. jWaarom wilt ge uwe
vrouw niet spreken van de schuld; hebt
jo ons niet altijd verzekerd, dat gij zoudt
betalen van haar geld. God weet dat we
u niet zulkr een groot vertrouwen geschon
ken hadden, God weet; we liehlxm u 'ge
houden voor ©en eerlijk man."
„Maar gij zult toch niet van mij vor
deren, dat ik heden avond reeds alles
geef", riep de ontvanger, wien de enorme
hoogte, tot welke zijn lichtzinnig gemaak
te schulden nu onder de woekerende han
den der Joden waren aangewassen, half
waanzinnig scheen te maken.
„God weet; ho© kan ik heden avond
hebben mijn geld; moet uwe vrouw niet
ondortcekenen do concession. Maar mor
gen, hoer Brandt, morgen zult gij gespro
ken hebben met uwe vrouw. Om 10 uur
bereiken. Daarvoor zal het leger zorgen.
En uit de betoogingen van de bevolking
van alle deelen van het rijk blijkt, dat
wij in ons streven door onze medebur
gers zullen worden gesteund." Die „licht
schuwe opruiers" wie zijn zij Waar
moeten zij gezocht worden Te Belgrado
in regeeringskringen Te Sint Pe
tersburg? Niemand die daarop met be
sliste zekerheid liet antwoord durft of
kan geven. („Tijd")
Do Kroatische en Mohammedaansche ad
vocaten te Serajewo hebben besloten,
om de plegers van den aanslag op aarts
hertog Frans Ferdinand niet te verdedigen
en, als zij daartoe ambtshalve worden aan
gewezen, liever boet© te betalen.
Eon nieuwe arrestatie. Te Sem-
lin, de Iiongaarscho grensstad, is Dinsdag
do Servische student Popowitsj gearres
teerd, wijl hij verdacht werd medeplichtig
te zijn aan' den moord op den aartshertog
en zijn 'gemalin. Popowitsj wilde juist
den Donaui oversteken om naar Servië
terug te koeren, toen de Hongaarse!» po
litie hem aanhield.
De arrestant bekende dat hij in Sera
jewo tegenwoordig was, in de melksplon,
toen daar revolvers en hommen werden
uitgedeeld. i
Kleingeestigheid aan het hof
te W,oenen. Zooals men weet, was de
gemalin van den troonopvolger, de her
togin van Ilohenberg, niet „ebenbürtig".
Zekere „grootheden" van liet hof te Wee
nen hebben daarin aanleiding gevonden
om zelfs de begrafenisplechtigheden met
hun kleingeestigheid te ontsieren. Zoo
werden de lijken van de kapel naar het
station niet vervoerd op klaarlichten dag
en met grooten praal, doch in den nacht,
zonder plechtigheid. De eerbewijzen wer
den geweigerd aan den aartshertog, opdat
de aartshertogin er geen deel aan zou
hebben.
Deze maatregelen verklaren dan ook
het 'zwijgend protest van 120 leden van
den hoogen adel, die in dien nacht bij
de overbrenging der lijken aanwezig waren
en ondanks het verbod plaats namen in
den stoet en de lijkkist volgden tot aan
het station. Aldus toewezen zij aan de
hertogin de eer, welke het hof weigerde.
Toch heeft de hofceremoniemcester
Montenuovo van den keizer een schrijven
van dankbetuiging ontvangen.
BGL6IË.
VIaamscli liooger onderwijs.
Minister De Broquevillo hèeft to Turn
hout in een polilieke rede medegedeeld,
dat de regeering voornemens is om, te
beginnen 1 October 1915, een volledig
Vlaamseh hooger onderwijs te Gent in
to richten
Hetgeen de minister voor de Vlamingen,
en in het algemeen voor het rechtvaardig
bestuur van het land met zijn twee groe
pen van inwoners gedaan had, lichtte
hij uitvoerig nog too om voor het vol
gend jaar de oplossing toe te zoggen van
de kwesties, die nog ten opzichte van
het hooger onderwijs bestonden.
Do rede werd met groot gejuich be
groet en verschillende Vlaamscho spre
kers, hoewel aandringend op oen veir-
vlaamsching van de Gentsche liooge-
school, spraken hun volle verhouwen in
den minister en in de regeering uit.
GentTer neuzen. Van de spoor
wegmaatschappij van dien naam wials
Nestor Wjlmart, die thans terecht staat
voor oplichting en vervalsching, de di
recteur. Zelf heeft de man aan dén rechter
©enige mededeelingen gedaan over zijn
beheer.
Do vervalsc,hingen in de kasboeken der
maatschappij heeft hij erkend en er bij-
zullen wo komen terug. Kom Mozes,, kom;
het is al laat. Dus morgen, heer Brandt,
morgen." j
Hiermede stonden de beide joden op;
de jongste pakte zorgvuldig zijne papie
ren weder samen, en dan verlieten zij1,
door Brandt met een stom hoofdknikken
gegroet, liet huis.
Nauwelijks had zich do deur achter hen
gesloten, of zij opende zich weer ©n Ber
tha wankelde, bleek als een lijk, dei kamer
binnen. Van schrik bevangen sprong
Brandt in do hoogte, en terwijl hij haar
met wijd geopend© oogen aanstaarde, pro-
velden zijne bevende lippen de woorden:
„Om Gods wil, Bertha, waar komt ge
vandaan?"
„Ik heb alles gehoord," antwoordde zij
mot bedrukte stem en viel dan machteloos
neer; zoodat, indien hij haar niet in zij
ne armen had opgevangen, zij op den
grond zoude gevallen zijn. Het duurde
een geruimen tijd, alvorens zij weer ©eni
germate tot bezinning was gekomen. Sid
derend als een boosdoener, zat hij! voor
haar. Eindelijk richtte zij zich eenigszins
op, doch liet aanstonds woder het hoofd
onder een vloed van tranen op de tafel
neerzinkenHet was' een weenen dat haar
diep, bijna rochelend uit do horst kwam,
een! uitstorting van de brandende smart,
die liaar doorwoelde. Brandt had, toen
hij om hare hand verzocht, op haar geld
gesjjeculeerdhij was (een bovenmate liclit-
gevoegd, dat 'hij1 die veiValschiiigeii heeft
bedreven, om door voorspiegeling van een
winst, die eigenlijk niet bestond, de over
name van den spoorweg door den staat
mogelijk te maken. 'De eigenlijke boek
houding van de spoorwegonderneming ver
klaarde hij nooit te hebben ingezien.
De brand, die Zaterdag j.l. in het mu
seum van Mechelen heeft gewoed, is blij
kens het onderzoek te wijten aan nalatig
heid van loodgieters, die op liet dak be
zig waren met herstellingen.
De aangericht© schade is zeer aanzien
lijk en prachtige verzamelingen prenten,
archieven, enz. zijn een prooi der vlam
men geworden.
Eien der meest kostbare stukken van
do verzameling, het Guldenboek van Mar-
garetha van Oostenrijk, heeff men ge
lukkig kunnen redden.
Het proces W i 1 m a r t. De offi
cier van justitie bij bet hof van gezwo
renen te Brussel heeft zijnrequistoir te
gen Wilmart en zijn medebcklaagden
ten einde gebracht en hun veroordeeling
geeischt.
Na het requisitoir wendde Wilmart zich
tot de perstribune en zeide „Ik heb ge
speeld. Als ik gewonnen had, ware alles
weder in orde gekomen. Ik heb verloren;
ik betaal thans de rekening. Als men
mij straft, alsof ik voor mij de opbrengst
van de vervalscliingen heb gehouden,
zal men mij doen betreuren, dat ik deze
niet in mijn eigen zak heb gestopt, om
naar den vreemde te vertrekken. Ik heb
er slechts aan gedacht do maatschappij
te redden. De waarheid is, dat ik in deze
zaak een fortuin van drie millioen heb
gelaten
Jammer, maar waar zitten die nu,
vraagt „De Tijd".
ITitllË
Do burgemeester van Rome.
Vorst Prospero Colonna is tot burgemees
ter van Rome gekozen. Van de 78 stemmen
verkreeg hij er 60; de anti-clericale bloc-
minderheid leverde blanco-briefjes in. Tol
wethouders werden o. a. gekozen de twee
Katholieken Benucci en Giovenale.
Op het Kapitool-plein had een grootsche
belooging plaats om de verkiezing van
Colonna en de overwinning van de Katho
lieken en gematigden te vieren.
Nathan, de anti-clericale ex-burgemees
ter heeft dus nu gelukkig afgedaan. Slechts
enkele oogenblikken heeft deze vrijmetse
laar gehoopt, dat hij weer op het kapitool
zou terugkeeren. 'tWas op de thuisreis
van San Francisco, dat Nathan een draad
loos telegram ontving, waarin gemeld
werd van een groot© anti-clericale over
winning in Rome en de heugelijke tijding
van zijn eigen verkiezing. Nathans had
uitgeroepen: „Nu wordt ik weer burge
meester; kellner: champagne!" Alle eerste-
klasse-passagiers had hij1 op bruisenden
wijn getracteerd, maar plotseling kwam
toen oen heel ander bericht.
Thans is Nathan op zoek naar den
grappenmaker, die hem het valsche be
richt zond, ten einde van dezen een scha
devergoeding voor de verschonken cham
pagne te kunnen eischen. (Msbode.)
In hot Vatikaan. Z. H. do Paus
hoeft in bijzonder eu buitengewoon ge
hoor ontvangen de teerlingen der Zee-
vaartakadiemie van do Vereenigde Staten
te Annapolis, vergezeld van hunne offi
cieren en leeraars en hun aalmoezenier.
De Amerikaanse!» bisschoppen, die thans
te Rome verblijven de onder-rector van
riet Noord-Amerikaansch college Van Home
en verscheidene hooggeplaatste Amerika
nen woonden de ontvangst bij.
(„De Tijd")'
zinnig verkwister; hij had haar belogen
en smadelijk bedrogen. Deze drie gedach
ten stonden met ontzettende zekerheid
voor haren geest en overstroomden haar
miet ©ene smart, die slechts door bedro
gen liefde, beleedigd zelfgevoel, door er
kenning der grofste dwaling en gloeiend©
schaamte, als zij' veneenigd op ons los
stormen, kan worden voortgebracht.
De droom, waarin zich een onervaren
meisjeshart zoo gemakkelijk én zoo gaarne
wiegelt, dat het slechts haar eigen ik,
slechts hare persoonlijkheid zelve is, die
door den paaienden man gezocht wordt,
is zoo betoovorend schoon, en heeft ook
inderdaad, wanneer een kuischo, sterk©
in God en deugd wortelende liefde dé
verkeering leidt eu ondersteunt, iets edels,
iets roerend schoons in zich, wijl dan een
van God komend en tot Iiem voerend ge
voel, denzelven ten grondslag ligt. Maar
hoe dikwijls zijn hot ook geheel andere
onedele belangen, die zich daar, hoewel
verborgen, maar daarom niet minder
machtig verheffenbelangen, die den zaeh-
tc:n glans van do reinheid en onbaatzuch
tigheid der liefde verdooven, ein zich zeer
spoedig, wanneer de storm des levens be
gint op te zotten, in al hunne afschuwe
lijkheid vertoonen, om het bedrogen hart
te Iaat lot de erkenning te brengen, dat
het zijn kleinood in den schoot eens oïi-
waardigen heeft weggeworpen. Het is een
'diepe, meer nog in hare geheel uitgestrekt-
FKAKHBU 14
Verscherping der Schei
ding sw e t. De Parijsclie correspondent
van „De Tijd" schrijft dd. 2 Juli:
Met de maand juli 1914 treden we
in een nienw tijdperk van anti-clerica-
lisme.
In 1904 n.I. gaf de Scheidingswet een
termijn van tien jaar aan de Congregaties,
om te verdwijnen. De noodlottige termijn
is verstreken en de laatste opruiming
heeft plaats.
O, indien nu tenminste de Katholieken
een waren Maar ik lees in de „Lanterne"
van beden dit zinnetje„L'anticléricalisme
est entré dans le cléricalisme," een ont
zettend zinnetje, omdat we het niet ge
heel tegen kunnen spreken. Of beter
zou het misschien zijn te zeggen, dat er
bij de Katholieken een soort hatelijke
geest begint te heerschen, die in sommige
gevallen zelfs anti-clejicaal is.
Ik ontdek in verscheidene katholieke
kringen een liaat tegen de rijken, een
haat, die nog weinig uitgesproken wordt
doch steeds groeiende is en zóóver gaat,
dat ze aan den Fransclien priester verwijt,
de rijken te steunen. Nog gisteren zeide
Drumont, de hoofdredacteur van het
katholieke blad „La Libre Parole"„De
rijken hebben nu de eerste plaats in de
kerk, die voor de armen gesticht was".
Aan de rijke katholieken wordt steeds
„haat en onverschilligheid" verweten.
En zóóver gaat de antipathie der overige
Katholieken tegen de gefortuneerde
geloofsgenooten, dat er geen kreet van
protest is opgegaan tegen het sluiten
van het klooster van Evaux waar de
„Dames du Verbe Incarné" allen zeer
gefortuneerd zijn.
Van samenwerking en unie tussclien
de Katholieken, om zich gezamenlijk
tegen liet verjagen van kloosterlingen
te verzetten is niet alleen geen sprake,
maar zelfs woedt er vijandschap tusschen
de verschillende groepen.
En toch heeft men redenen zich te
verontrusten, als men denkt aan de
plannen, die de anti clericalen er op na
houden. Mei den roof van kloosters en
het verjagen van priesters en zusters
zijn ze niet tevreden. Zij komen er rond
uit mee voor den dag, dat ze een toe
stand willen als in 1792 en 1793, en dat,
dus vervolgd zullen worden „familiarités,
confréries, penitents de toutes couleurs
et toutes au tres associations de piété"
mitsgaders al degenen, die „medeplich
tigen" zijn van priesters, waarvan geen
enkel meer geduld moest worden.
De noodzakelijkheid doet zich gevoelen,
zoo zeggen de Blocards, dat er aan de
Scheidingswet enkele artikelen worden
toegevoegd. En het staat ernstig te
voorzien, dat het zal gebeuren.
Die reis van den president. De
Kamer heeft Dinsdag beraadslaagd over
het te verleenen crediet voor de reis
van president Poincaré naar Rusland,
Noorwegen en Denemarken.
Jam-és. verzette zich tegen het toestaan
van het crediet, omdat Frankrijk zich door
zijn alliantie met Rusland in militairen
zin do handen gebonden heeft. Maar de
premie r Viviani wees er op, dat geen
enkele verplichting betreffende biiinon-
landsche politiek kon worden aangegaan,
zonder dat hierin heide Kamers gekend
werden. Frankrijk en Rusland blijven ge
heel vrij1 wat hun binnenlandsche politiek
betreft. En verder herinnerde do minister
aan do diensten, door het bondgenoot
schap tusschen beide landen aan "den we
reldvrede bewezen.
iZooals f© verwachten was, werd de
credietaanvrage van 400.000 fes. tenslotte
aangenomen met 428 tegen 106 stemmen.
Al de socialisten tegen. i
Op vacantie. Ovfer een paar da-
gen gaat de nieuwe Fransche Kamer met
heid gevoelde, dan bewuste schaamte,
die zich dan van het hart meester maakt,
en het verteert.
In zulke smart verzonken, zat Bertha
op dit oogenblik voor haar man. ,Wat
wogen al zijn© vroegere bewijzen van
liefde en teederheid, tegenover dat een©
diep ontmoedigende, dat hij aan geldgie
rige Joden, in wier armen hij zich licht
zinnig geworpen had, terzelfder tijd, waar
in hij do oprechtste belangelooste liefde
jegens haar huichelde, reeds haar vermo
gen beloofd, en dus van zijn aanzoek om
haar een© „speculatie" gemaakt had?
Zij kond© van schaamte over zich zelve
wol in den grond zinken. Daarbij kwam
nog do ontwijfelbare zekerheid, dat zij
zich ©enen met. schulden overladen man
had toevertrouwd ien nu een bedelares jwas.
Want om 'die Joden tevreden te stellen was
haar ouderlijk vermogen nauwelijks toe
reikend. Ofschoon zij eigenlijk nooit trolsch
op haar geld geweest was, zoo was haar
toch het bewustzijn, in' geldelijk opzicht
oen onbekommerd leven te hebben, steeds
©en aangenaam gevoel geweest, dat haar
menigen kleinen kommer had helpen ver
dragen. Dat alles was nu voorbij'; arm,
zonder eigen middelen van bestaan, zou
zij nu alleen van het inkomen van Brandt
moeten leven, dat, mocht het ook al op
zich zelf genomen een voldoend bestaan
opleveren, toch voor zulk een verkwisten
den en lichtzinnigen man niet toereikend
vacanti© naar huis; maar het is nog biet
eens. zéker, dat ze 'dan klaar zal zijn
mei liet onderzoek van de geloofsbrieven
van al haar leden.
Van de 602 verkiezingen zijn er thans
589 goedgekeurd. Naar twee. verkiezin
gen heeft de Kamer een onderzoek be
volen, en tien andere verkiezingen, waar
van vijf in de koloniën, moeten nog on
derzocht worden. Waarschijnlijk, dat hot
onderzoek der vijf laatste niet a%eloo-
pen zal zijn, vóór de Kamer .op reoes
gaat.
Een der twee verkiezingen, die „on
derzocht" worden 'betreft die van den
uitmuntenden Katholieken Rijselsohen ad
vocaat Grousse.au. De blocards gouden
hem graag het beentje lichten.
mjITSCHLAWD.
K e i z e r W i 1 li e 1 m kwam Maandag te
Kiel aan om zijn gewone „Nordland-
reise" te gaan ondernemen aan boord van
de „Holienzollern". Een talrijk publiek
juichte den keizer bij het station en de
aanlegplaats toe. (Msbode.)
Naar do Lokal-Anzeiger verneemt, zal
-keizer Wilhelm tegen 't eind van Augus
tus keizer Frans Jozef een bezoek bren
gen en 'ook het graf van aartshertog Frans
Ferdinand bezoeken.
ALBAK1Ë.
Een oordeel over den Prins
v o n W i e d. De gezant der Vereenigde
Staten, de heer Williams, legde, naar
Reuter meldt, de volgende verklarin
gen af:
„Mijn eerste verklaring is ernstig ge-
critiseerd, doordat ik te veel de verant
woordelijkheid schoof op den prins von
Wied, Ik 'tlieb gedaan, op grond der vol
gende feitenDe prins kan niet tegen
spreken, dat kolonel Thomson benoemd
was tot gouverneur van Argyrocastro
en Corytza. Als zoodanig kwam hij tot
een vergelijk met Zograplios over de
logische voorwaarden voor de verzoening.
De prins overwoog die niet eens. De in
ternationale commissie en liet Albanee-
sclie kabinet verwierpen de voorwaarden,
door den kolonel voorgesteld.
Essad pasja vroeg toen 2500 man om een
veldtocht tegen de Epiroten te onder
nemen. Thomson weigerde en 't voorstel
van Essad bleef zonder resultaat. Doch
de prins riep Thomson terug en verwij
derde daardoor van de politieke onder
handelingen de eenige vredelievend-ge-
zinde persoonlijkheid.
De prins is een zwak man.
De mogendheden die hem benoemden,
moeten een deel der verantwoordelijkheid
aanvaarden.
De prins moet verantwoordelijk gesteld
worden voor zijn ministers, die alleen
handelen, om hun eigendommen te be
schermen in plaats te zorgen voor het
welzijn der bevolking."
De heer Williams gaf verder den no
tabelen in liet district Valona, die bedreigd
worden door de Muzelmannen uit het
Noorden en de Epiroten in het Zuiden,
den raad, de onafhankelijkheid te pro-
clameeren. Hij vreest, dat de Mohamme
danen weldra Epirus zullen binnenrukken
en den godsdienstoorlog zullen uitlokken.
Albanië is nog geschikt voor zelfbestuur
mits het worde gezuiverd van de mis
dadige invloeden die te Durazzo heer-
sihen.
Koritsa gevallen. Aan hot de
partement van oorlog te 's Gravenhage is
het volgende telegram ontvangen.
„Koritsa is 6 Juli 's avonds gevallen
in handen van de Epiroten, in Verbinding
met de opstandelingen.
De Nederlandsche officieren zijn op weg
naar Valona. Geen der officieren gedood
of gewond."
was. En dan waren die heide Joden
d© ©enige schuldeischers van haar man;
kon hij nog niet menig ander hebben?
Waar het mistrouwen eenmaal is wakker
geschud, wordt het van zelf immer groo-
ter. Wat haar echter het meest van alles
pijnigde, was de wijze, waarop hij haar
getracht had te bedriegen. Want al had
zij reeds haar geloof grootendeels in ©en
oppervlakkig, lichtzinnig naturalism©, be
graven, toch was haar nog een natuur
lijk© afschuw van ieder bedrog, van iede
re misleiding en leugen overgebleven, en
deze natuurlijke afschuw keerde zich nu
mot alle geweld tegen haar man. Onwiller
keurig kwam haar da ontmoeting in de
wandeldreven van Straatsburg voor den
geest. Als Brandt in staat was, haar zoo
snood te bedriegen, gelijk hij het op dien
avond beproefd had, was hij' dan ook
niet bekwaam, de haar voor God aan
het altaar gegeven trouw to breken? Aan
het altaar gegeven? Welke kracht kon
zulke belofte in zijne oogen nog hebben?
Wat was hem hel altaar waard; wat Was
hem heilig? welke godsdienstige handen
vermochten hem to binden, hem, die al
len godsdienst, alle geloof reeds lang
over boord geworpen had?
(Wordt vervolgd.)