len en landolines iote Afslag k! Reuzel! igbeits en loon, Utiecbl lap pen. BRU ARI TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 31 Jan. 1914. l. h. GIESEN, OFFERMOED. BUITENLAND. aanden Maandag enastraaf A 22, GOES er gesmolten Reuzel ïderen worden Zij omvat o.ni. en Servetten. r goedkoop, ïren. |n ZIJDE zoowel BEUKEN. MONTE-CARLO. Coöperatieve No. 14 |:hotvereeinging en arbank te Goes Irinleggers worden dringend II, hun BOEKJES, ter ver- |t de boekhouding en beschrij. rente, in te leveren len worden dien avond niet If uitbetaald. Itaanvragen worden als ge handeld. HET BESTUUR.. Lpe en duurdere soorten voov c SHAREN en alle OHDEf-f J |Aanbevelend, (5 gezouten Spek 10.62 Iger gezouten Spek f 0.7£ van 10 a 14 Kg. f 0.72 |van 25 a 28 Kg. 10.7C Jkend „Rembours" met 1 [„Af Utrecht". Prijzen per Kg xagt volledige Prljicouranl. 'm fij de reclame- Van Monte-Carlo, liet „grootste speel hol der wereld" gaf onlangs in „De Maas bode" een zekere „George" de navolgende interessanto beschrijving Laat mij u enkele bijzonderheden gaan mededoelen over Monte-Carlo met zijn grootste speelhol der wereld; niet natuur lijk om de speelzucht of het spel te ver heerlijken, maar om u vooral een beeld to geven van de ellende, die de speel zucht over 't mensehdom brengt. Voor mij liggen de volgende losse no tities Wanneer men te Monte-Carlo arriveert, staat men onmiddellijk tegenover een van de meest onvergetelijke boelden van na tuurschoon en kunst. Het station vlak aan zeo aan een wijden inham, achter het station verheffen zich terrassen, rijk versierd met bloemen en planten en deze leiden naar het Casino, waarin zich de speelzalen bevinden. Ofschoon Monte- Carlo slechts 8000 zielen telt, is de aan log der stad, wat straten en gebouwen betreft, die van een wereldstad. Vooral do bloemen- en palmengroepen voor en achter hot Casino zijn onovertroffen. Het Casino zelve is een gebouw van ver blindende schoonheid; het vertoont de edelste vormen 'der bouwkunst, de kleur is helder wit eu wanneer de zon die witte muren beschijnt, dan weerkaatsen ze het licht in rijke schittering. Voor en in het Casino hecrscht voort durend groote drukte. De rijke, naar zee afdalende met palmen, olyf- en pijnboo- men en andere tropische planten begroei de tuinen en terrassen zijn vooral go- durende het concert de verzamelplaats van een internationaal publiek. Bij dei intrede in het breede portaal van het Casino, waarin zich de beruchte speelzalen bevinden, moet hij die er voor de eerste maal wil binnentreden, zich vervoegen hij het commissariaat, een groot bureau met tal van beambten en waarin als oenige muurversiering kennisgevingen in alle talen der wereld hangen, waarop do voorwaarden voor 't betreden der speel holen afgedrukt zijn. Daar leest men o. a., dat niemand bij verliezen verhaal heeft op de bank en dat do entree-kaart, ook zonder opgaaf van redenen ingetrokken kan worden. (Daar voor zullen ze wel dikwijls reden héb ben). Wanneer men het speelbedrijf en de spelers oplettend gadeslaat, kan men hier merkwaardige studiën maken. Vooreerst is 't opvallend, hoevelo menschen er met notitieboekjes en kaarten rondloopen of aan tafels zitten te rekenen. Er zijn n.l. tal van menschen, die gelooven, dat rou lette geen gelukspel is. Do litteratuur over dit vraagstuk is zeer omvangrijk en niet slechts in Monaco en Monte-Carlo maar in bijna alle steden der Italiaansche en Fransehe Riviera, vooral in Nizza, kan men boeken in die talen koopen, waarin allerlei systemen voor de winst bij het roulettespel worden aangegeven. Eenigen willen 'beweren, dat de num mers die aan het mechanisme naast elkaar liggen even groote kansen hebben. Ande ren daarentegen rekenen uit hoe dikwijls rood en zwart, hoe dikwijls even en on even cijfers winnen, om hiernaar hun in zet te berekenen. Anderen wederom be perken hun attentie op een bepaalde reeks getallen. Weer anderen houden zich aan eenzelfden croupier omdat zij veronder stellen, dat het werpen van den kogel een vaste gewoonte wordt, waardoor de kogel steeds dezelfde getallen-combinatie bereikt. Ja, er bestaan zelfs in onzen verlichten(t) tijd geheele plannen volgens welke men 100 of 1000, of nog meer francs dagelijks zeker(l) winnen kan en allen, die dit willen weten, behoeven slechts een klein envelopje te koopen, dat overal i'n de winkelétalages prijkt en dat 100 francs kost, wanneer men 1000 francs winnen wil enz. Ach, mjjhheerl nimmer zal ik dat geld beter kunnen aanwenden. En voor wie? voor eene familie., hm! ik weet het wel. Ik heb Dufaur meer dan eens myn gevoelen omtrent zijne vrouw; gezegd; maar hijl was een zwak man Mijnheer, spaar mij, bid ik u, ik kan daar met van hooren.Sta mij een antwoord toe. Wat! betreffende dat geld? 'tis eene dwaasheid! eene minderjarige kan, overi gens, niet over hare goederen beschik ken; zjjj kan noch verkoopen, noch koo pen, noch geven. .Gij weigert mij dus de eer mijns vaders Ik weiger het u niet, maar- do wet Daar, lees het zelve". Zjj las, en zag dat ze niets kon win nen, zo groette daarom haren voogd, die haar zeide: Gij moet uwe familie verlaten; \vy zullen uw kostgeld betalen in een ge- En dit prachtige „geheim-envelopje" indt tal van koopers. Onze „geleerden" en „intellectueelen" hebben steeds den mond vol van het bijgeloof der Katholieke Kerk, ze zien echter niet, dat 't er in de hersenen van bepaalde menschen, die toch voor zeer helder" willen doorgaan, treuriger uit ziet dan in de nog niet electrisch ver lichte middeleeuwen. Is het niet belachelijk, dat er nog men schen zijn, die zoo iets gelooven! Wanneer slechts in één enkel geval kon bewezen worden, dat ook maar één enkele winst gemaakt werd op grond van zulk een systeem, dan zou de bank immers hare laatste levensdagen geteld hebben. Dat zij echter door de lichtgeloovigheid dei- menschen goede winsten maakt, blijkt uit de groote luxe, die er heerscht in het vorstendom Monaco en vooral in het ca sino zelf. Ook de zuivere winst toont dit, want deze was in 't afgeloopen jaar 18 mil- lioen francs, terwijl de bruto winst het drievoudige dezer som bedroeg. Eiken dag blijven ongeveer 130 tot 150.000 francs brut o in de kas der bank over. Geen slecht zaakje! Vooral de vrouwen zijn talrijk bij het spel vertegenwoordigd. In 't bijzonder de Fransehe vrouw houdt van het roulette spel. De Franyaises zitten bij dozijnen rondom de tafels en spelen meestal hoog. Dames uit alle landen verschijnen er niet slechts in de avonduren, maar ook over dag in groot toilet. Des avonds is het bedrijf het drukste en <ie speelzalen bieden een schitterenden aanblik. Aan kostuums, hoeden, mantels, diamanten, paarlen en edelgesteenten kan men hier de grootste rijkdommen der we reld bewonderen. Men ziet zelfs Amert- kaanscho dames, die aan alle tien vin gers brillant-ringen dragen, soms twee en drie aan een vinger, terwijl zo overigens nog met halskettingen, armbanden, spel den overladen zjjn en zelfs diamanten in haar kapsels schitteren. De waardel der juweelen van menige: dame gaat in de honderdduizenden. Interessant is ook het gadeslaan der spelerstypen. Zoo komt «r elk jaar een schatrijke Rus, bezitter van groote naphta-bronnen, beschikkende over ontelbare millioenen. Die man zet altijd blindelings, meestal biljetten van frs. 1000, soms 3 6000 frs. i n eens, en bij het trente et quarante spel zelfs frs. 12000 op een enkel nummer. Behalve dat het lot hem een enkelen keef gunstig is, verliest de man geregeld. Zijn omzet per dag bedraagt eenigo hon derdduizend francs en doorgaans verliest hij ,2R k 30.000 francs per Idag I De employé van een bank weet te vertellen, dat deze man zelfs eens van de 37 nummers alle op twee na bezet had en wél mei een geza menlijke som van ca. fr. 20.000. De kogel rolde, trof een der niet door hem bezette nummers, en de man was in.één mi nuut frs. 20.000 kwijt. Winst en verlies laten hem koud, hij is slechts opgewonden, wanneer hij zet. Ver liest hij aanhoudend, dan gaat hij naar een andere speeltafel en zoo kwam hij na een groot verlies .aan de tafel van trente et quarante, vroeg niet eerst hoe de kansen stonden, maar zette een pakje banknoten op rood en rood won. Het bleek, dat er fr. 15000 gezet waren, 12000 is echter het hoogste en hij ontving dus frs. 12000 plug zijn inzet, 't Geval herhaalde zich spoedig daarop weer en zoo had hij in korten tijd frs. 24000 gewonnen. Zoo wisselt het geluk, maar de regel is toch verlies. Deze speler liep voortdu rend rond met een dik pak banknoten in do hand, alle zakken volgepropt en kleine zakjes met goud bij zich. Niet allen zijn even onverschillig bij winst of verlies. De gezichten weerspie) gelen dikwijls de meest geheime gedach ten. Menigeen bijt op zijn tanden, knauwt op zijn lippen, anderen zijn wit als krijt, trommelen zenuwachtig met de handen op sticht, Waar gij tot uwe meerderjarigheid kunt verblijVen; daar zult ge een vreed zaam en rustig leven leiden, dat gewis in uwen smaak zal vallen. Mijnheer, antwoordde zij minzaam, dwing mij niet u ongehoorzaam te moeten worden; laat mij waar ik hen; ik bevind mij daar goed, geloof mij Nogmaals groette zij hem, veriiet zijne woning, en begaf zich recht naar den heer Richard. De rijke koopman bevond zich alleen; hij ontving Martha met eene barsche lieleefdheid, waarin zijtae onte vredenheid tegen den vader en de on vrijwillige eerbied, welken de dochter hem inboezemde, elkander bevochten. Martha ging recht op haar doel aan: zij legde hem haar toestand bloot; schilderde hem haar vurig verlangen, om de schande van den naam haam vaders af te weren, en verhaalde hare vruchtelooze poging bjj haren voogd, en de smart, die zyi daar over gevoelde. Zij1 zeide dat alles op den onnavolgbaren toon van oprechtheid- en waarheid, en besloot haar verhaal met deze woorden: „Indien gij u gewaardigt, mynheer, mijn verzoek toe te staan en in eene schikking te bewilligen, geef ik u mijn woord, dat ik, op den dag mijner meerderjarigheid, de gelden, die mij toe- behooren, en die toereikende, ja, meer dan voldoende zijn, om uwe vorderingen do groene tafel en volgen met koortsige oogen den loop van den kogel. Weer ande ren bedekken hun gezicht met do handen en wachten sidderend op de uitkomst. Men kan daar vreeselijke dingen bele ven, vooral van personen, wien men op 't eerste gezicht aanziet dat zij tegen eiken prijs winnen willen en winnen moeten. Vooral de beroepsspelers vormen een bijzondere klasse. Het zijn bleeke uitge mergelde menschen, met onrustige oogen en zenuwachtige handen. Zij zitten er, maken notities, rekenen, zetten voorzich tig, eerst weinig dan meer, winnen en verliezen weer in voortdurende wisseling. De kogel rolt alle systemen omver. Voor menigeen beteekent winst of verlies de beslissing over hun geheele leven. Hoe do hartstocht het uiterlijk van den mensch verandert, hoe hij alle lage drif ten opwekt, hoe hij den mensch mensch- onwaardig maakt, dat is te zien aan de speeltafels van Monte Carlo. Monte Carlo is het land der contrasten, die hier vooral scherp op den voorgrond treden. In de speelholen woeste zucht naar geld en winst, ontketening der menschelijko hartstochten, onmenschelijkheid in do ver schrikkelijkste vormen, wantrouwen, licht zinnigheid, wreedheid, allo zonden van het mensehdom zijn hier vereenigd. Daarbuiten een onvergelijkelijk schoonc wereld, een overheerlijk landschap, Gods beeld in een wonderbare lijst van na tuurschoon, een meesterstuk der schep ping, rust, vrede, liefde, vertrouwen, goed heid en adel ademend. Hierbinnen een zee van hartstochten, ontketend in blinde woede en vernielend werken. Daarbuiten de zee, in prachtige staal'- blauwen glans, rustig en ver, het verlan gen opwekkend naar een ver gelukkig land; daarboven een hemel zoo schitterend en schoon .als men hem zelden ziet en het blauw des hemels vloeit samen met het blauw van de zee en beidon schijnen een jubellied te zingen ter eere van don Schepper. Hierbinnen kleingeestigheid en vergan kelijkheid, daarbuiten grootheid en eeuwig heid. Ziedaar het beeld van Monte Carlo. IT4LI Het verdwenen testament van Kardinaal R a m p o 11 a. Er komt nog altijd geen licht in deze veelbesproken geheimzinnige quaestie. Het gerechtelijk onderzoek .in de ver trekken van kardinaal Rampolla is afge loopen zonder eenig resultaat te hebben opgeleverd. De rechter van instructie heeft het bediendenpersoneel en al degenen, die den ochtend van het sterfgeval in het huis hebben vtrtoefd in verhoor genomen en er is gezocht naai' den sleutel van de cas sette, waarin het testament moet geborgen zijn geweest. Alles zonder resultaat. Men zal nu de bepalingen van het testament van 1883 moeten eerbiedigen en uitvoeren. Daarbij zullen allo 'stukken, die den heili gen Stoel' betreffen, aan het pauselijk staatssecretariaat worden teruggezonden. De door dit onderzoek bekend geworden bijzonderheden van het 'leven van dezen kerkvorst kunnen slechts zijn naam van weldoener bevestigen. Alleen aan kerken schonk hij ongeveer een millioen. Uit een klein kasboekje, door den rechter van instructie gevonden en waarin de kleinere uitgaven waren opgeteekend, bleek, dat do kardinaal in de laatste maand zijn levens 1800 francs uitgaf aan aalmoezen voor armen, bijna allen schamelen armen. Wat de nalatenschap betreft behalve eenige obligatiën heeft men geen geld of geldswaardige papieren gevonden, maar zeer veel kostbaarheden, o. a. met bril janten versierde decoraties, waarvan de aan to zuiveren, ter uwer beschikking zal stellen. Gij' hebt geen anderen waar borg dan mijne belofte, vergenoegt gij u daarmede?" Het hart van den ouden heer Richard was door de handelszaken een weinig gevoelloos en door het verkeer der men schen wat verhard geworden; maar on der die uiterlijke onverschilligheid en hard heid, trilden nog gevoelige snaren voor het schoone en goede. Hij beschouwde Martha en begreep haar volkomen. Ja, mejuffrouw, zeide hij met eer bied, uwe belofte is mijl voldoende, en ik hoop, da,t de andere belanghebbenden er ook genoegen mede zullen nemen. Ik neem op mij om hen uwe voorstellen mede te deelen, die, naar ik durf ver trouwen, aangenomen zullen worden. Ac-h, mijnheer, hoe goed zijt gij I aidus de eer mijns vaders. Zal gespaard worden; alles zal in der minne worden bjjjgelegd; maar gij, juffrouw, gj) zult van alles beroofd zijn, en ik betuig u, dat die gedachte niij bijna uwe aanbiedingen van de hand zou doen wijzen 1 Och! weiger niet, en wees verzo- nerd, dat het oogenblik, wjaarop ik u zal voldoen, het schoonste mijns levens zal zijn! Vaarwel, mijnheer, eeuwig zal ik tt dankbaar blijven kardinaal de meeste nooit droeg, terwijl sommige zelfs nog in hun origineele ver pakking ongeopend stonden. Zoo weinig hechtte de kardinaal aan deze aardsche eerbewijzen. Slechts één woelde kende de overleden kerkvorst, die zijner boekerij, bestaande uit ongeveer 30,000 deelen. („Tijd.") BKI.01K. Het Vlaamseh is vorige week aan de orde geweest in de Belgische Kamer. Heel pleizierig is het daarbij niet voor de Vlamingen toegegaan. Ofwel, zegt het „Ilbl. van Antw." is het één kolossaal misverstand van 't begin tot het einde, en dient een nieuwe tekst, bij middel van een nieuw wetsontwerp op het gebruik der Vlaamsche taal iu 't lager onderwijs, gevonden. Ofwel is 't één pogen en drijven ge weest om de Vlamingen in de doeken to leggen en de stemmingen derwijze te re gelen, dat het een warboel werd, waar niemand meer wijs uit worden kon. De hoofdzaak was: het amendement van de heeren Franck, Van Cauwelaert en Huysmans uit den weg te ruimen en de Vlamingen met het kluitje van M. Nobels in het riet to sturen. Men heeft gedurende heel de beraadsla ging met de vrijheid van den huisvar der geschermd en zij die er mee scherm den vroegen niet eens do naainafroeping over het amendement, dat die vrijheid waarborgde; het werd bjj zitten en op staan verworpen. Verworpen werden, met overgrooto meerderheid, de verschillende alineas van het amendement Franck-Van Cauwelaert- Huysmans en daarmee waren, in de oogen van M. Woeste en van de regeering, de lastverkoopers van de baan gekegeld. Maar.zoo is het nu toch eigenlijk ook niet vergaan. Van den tekst van M. Nobels werd alleen gestemd alinea 1 luidende: „In al de gemeentelijke, aangenomen of aanneembare scholen is do moeder taal do voertaal voor de onderscheidene vakken van het lager onderwijs". Maar alineas 2 en 3 van het voorstol- Nebels en de bijvoeging van M. Woeste aan alinea 2 werden daarna verworpen, en zoo blijft er niets over dan de uit drukkelijke hierbovenstaande tekst. Als men hem, in den zin zijner be woordingen uitlegt, is bijgevolg het aan- leoren cener tweede taal in het lager On derwijs verboden en is er niemand gefopt, dan zij die de Vlamingen hebben willen foppen. In allo geval, het is droevig, diep droe vig, bijna heel de rechterzij in 1914 te zien stemmen tegen eene wet die het lager onderwijs moet vervlaamschen. 31 jaar nadat bijna de gansche rechterzij de vervlaamsching stemde van het middel baar onderwijs. De Schoolwet. Langzaam maar zeker gaat de behandeling van de schoolwet Poullet in de kamer voort. Woensdag werd artikel 23 aangenomen, waardoor het dekken der kosten voor het kosteloos gebruik maken van school- benoodigdheden aan de provincies wordt overgedragen. Men begon daarop met de behandeling van artikel 24 de uitdee- ling van de „schoolsoep" betreffende. Verschillende wijzigingen waren voorge steld. (Msbode.) Botsing. De bloktrein van Brussel naar Antwerpen is bij Schaerbeek op een paar goederenwagens geloopen. Er zijn een paar gewonden en er is veel materiëelo schade. Treinbotsing te Boom. Dins dagmorgen omstreeks vijf uur is tusschen Reetli en Boom een personentrein op een ledigen werkmanstrein gereden. Het ongeluk geschiedde doordat laatstge- De koopman liet haar uit, en toen hij haar zich zag verwijderen, mompelde hij binnensmonds 't Is vreemd, eene ziel die gelukkiger is door de opoffering, dan de anderen door de genietingen en vermaken... 'tis misschien eene dwaasheid, maar zij' heeft mij overwonnen Martha ademde ruimer; eene heilige vreugde was iu haai' hart afgedaald. Zij sloeg eene zijstraat in en trad, alvorens naai' hare woning terug te keeren, den gewijden drempel des heiligdoims binnen, om daal' God te bodanken; haar hart was te vol; zij ontlastte het aan de voe ten des Tabernakels, en gevoelde toen de ruime vertroostingen, door deze woor den toegezegd: „Geef en u zal gegeven worden; men zal in uwen schoot eene goede, opgehoopte, welgeschudde en over- loopende maat uitstorten; want met de zelfde maat, waarmede gij meet, zal u weder gemeten worden". IX. Weinige dagen daarna, maakte de fa milie Dufour toebereidselen om de wo ning to verlaten, welke reeds aan een anderen koopman verhuurd was; zij liet do meubelen, die Tiaar niet meer toebe hoorden, achter, en betrok, arm en be noemde trein, wegens het onveilig staan der signalen stilstond, op de lijn waar langs de personentrein moest passeeren. De werkmanstrein werd geheel vernield. Er is alleen groote materiëele schade. Ouderdomsrente. In België waren in 1910 209.001 personen die een ouder domsrente trokken, in 1911 waren er 211.864 en in 1912 212.118, terwijl op 1 November 1913 reeds 207.756 mandaten waren uitgereikt. In die jaren heeft de regeering aan die ouderdomspensioenen uitbetaald fr. 54.777.315, waarbij nog gevoegd moeten worden frs. 23.016.036, als zijnde het bedrag der premiën, betaald aan 'personen, die zelf gestort hadden' In België hebben belioeftigen op 65 jarigen leeftijd recht op een rente van frs. 65 per jaar; ENfiEIiAND Een uitvaart in auto's. „Bui tengewoon groot", schrijft de Londensche correspondent van het „Hbl.", is de belangstelling geweest, door de de Lon- denaars betoond bij de uitvaart van Lord Strathcona, den man, die op de ontwik keling van Canada in zijn lang leven zulk een buitengewonen invloed had geoefend. „Niet alleen dat de vorstelijke familie zich had doen vertegenwoordigen bij den plechtigen lijkdienst in de Westminister Abdij, en dat daar ook tal van ministers, gezanten en honderden uit alle kringen der Londensche maatschappij waren aan gekomen, doch ook overal in de straten, waardoor de begrafenisstoet kwam, waren de menschen saamgestroomd en brachten den doode een laatsten eerbiedigen groet. „In Victoria Street, waar nagenoeg alle vertegenwoordigers der Engelsche koloniën hun kantoren hebben, liingen de vlaggen der Dominions halfstok en waren de gordijnen in het gebouw van de Dominion of Canada neergelaten. „Het merkwaardige voor de toeschou wers langs de straat was wel, dat dit de eerste uitvaart van beteekenis was, waarbij geen enkel paard dienst deed, behalve dan die, waarop gezeten waren de twee politieagenten, die aan den lijkwagen vooraf gingen, toen deze van het sterfhuis naar de Abdij en later van daar naar het kerkhof te Highgate ging. „De lijkkist stond, geheel onder kransen en bloemstukken bedolven, in een auto, welks wanden geheel van glas waren, en ook op de kap lagen nog tientallen kransen gestapeld. Alle rouwdragenden volgden in een lange rij van automobielen, en de geheele rit ging in een gematigd auto-gangetje. Het zwarte paard uit ons land, dat hier vooral zooveel werd ingevoerd voor de begrafenis-ondernemingen, zal vermoede lijk ook reeds spoedig zijn tijd gehad hebben. DUITSCHL 4SO. Constantijn's „labarum" in het keizerlijk paleis te BerIijn. Dins dag op Keizer Wilhelm's verjaardag prijkte in de paleiskapel vlak bij den kansel de getrouwe prachtige nabootsing van het „labarum", het krijgsvaandel, van keizer Constantijn. De hoogwaardige abt dom Ildefons der Benedictijnen van Maria Laacb, in wier werkplaatsen het labarum is vervaardigd was, vergezeld van zijn secretaris, het prachtig afgewerkte stuk Maandag ten paleize komen aanbieden. De Benedic tijner-zusters van de St. Hildegard-abdij te Eibingen bij Rüdeslieim hebben het goudbrocaat gewerkt op de purperkleu rige zijde. Het geheel met zijn goud en hier en daar aangebrachte edelsteenen maakt een schitterenden indruk. rooid, een klein huisje, da,t in een der achterhoeken van de stad stond. Martha was zeer bewogen, toen zij als eene bal ling hare woning moest verlaten. Zij ge voelde op dat smartelijke oogenblik do waarheid van het gezegde van een heden- daagschen schrijver, dat op de plek, waar wij het eerste levenslicht aanschouwen, een zeilsteen verborgen ligt, die onze voet zolen aan dezelve ankert. En evenals een banneling met het hartgrievendste weo den grond zijner geboorte, zijn vaderland verlaat, zeide ook zijl vaarwel aan het oude vaderlijke huis, waar zij do liefdo voor hetzelve met de moedermelk had ingezogen; waar hare wieg gestaan had en zy onder de hoede van het moederlijke oog zorgeloos gesluimerd had; waar zij als kind de eerste klanken gestameld en op de knieën harer moeder de eerste kinderzangen had aangeheven; het huis, waar zij hare moeder de oogen had zien sluiten, waar zij geleefd en geleden had, en dat zij beminde om haar lyden zei ven, want het menschelijk hart, zegt zoo schoon Chateaubriand, hecht zich meer door zijlno tegenspoeden dan door zjjn voorspoed aan het loven. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1914 | | pagina 5