len en
landolines
iote Afslag
k! Reuzel!
igbeits en loon, Utiecbl
lap pen.
BRU ARI
TWEEDE BLAD
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 31 Jan. 1914.
l. h. GIESEN,
OFFERMOED.
BUITENLAND.
aanden Maandag
enastraaf A 22, GOES
er gesmolten Reuzel
ïderen worden
Zij omvat o.ni.
en Servetten.
r goedkoop,
ïren.
|n ZIJDE zoowel
BEUKEN.
MONTE-CARLO.
Coöperatieve No. 14
|:hotvereeinging en
arbank te Goes
Irinleggers worden dringend
II, hun BOEKJES, ter ver-
|t de boekhouding en beschrij.
rente,
in te leveren
len worden dien avond niet
If uitbetaald.
Itaanvragen worden als ge
handeld.
HET BESTUUR..
Lpe en duurdere soorten voov
c SHAREN en alle OHDEf-f J
|Aanbevelend, (5
gezouten Spek 10.62
Iger gezouten Spek f 0.7£
van 10 a 14 Kg. f 0.72
|van 25 a 28 Kg. 10.7C
Jkend „Rembours" met 1
[„Af Utrecht". Prijzen per Kg
xagt volledige Prljicouranl. 'm
fij de reclame-
Van Monte-Carlo, liet „grootste speel
hol der wereld" gaf onlangs in „De Maas
bode" een zekere „George" de navolgende
interessanto beschrijving
Laat mij u enkele bijzonderheden gaan
mededoelen over Monte-Carlo met zijn
grootste speelhol der wereld; niet natuur
lijk om de speelzucht of het spel te ver
heerlijken, maar om u vooral een beeld
to geven van de ellende, die de speel
zucht over 't mensehdom brengt.
Voor mij liggen de volgende losse no
tities
Wanneer men te Monte-Carlo arriveert,
staat men onmiddellijk tegenover een van
de meest onvergetelijke boelden van na
tuurschoon en kunst. Het station vlak
aan zeo aan een wijden inham, achter
het station verheffen zich terrassen, rijk
versierd met bloemen en planten en deze
leiden naar het Casino, waarin zich de
speelzalen bevinden. Ofschoon Monte-
Carlo slechts 8000 zielen telt, is de aan
log der stad, wat straten en gebouwen
betreft, die van een wereldstad. Vooral
do bloemen- en palmengroepen voor en
achter hot Casino zijn onovertroffen.
Het Casino zelve is een gebouw van ver
blindende schoonheid; het vertoont de
edelste vormen 'der bouwkunst, de kleur is
helder wit eu wanneer de zon die witte
muren beschijnt, dan weerkaatsen ze het
licht in rijke schittering.
Voor en in het Casino hecrscht voort
durend groote drukte. De rijke, naar zee
afdalende met palmen, olyf- en pijnboo-
men en andere tropische planten begroei
de tuinen en terrassen zijn vooral go-
durende het concert de verzamelplaats
van een internationaal publiek. Bij dei
intrede in het breede portaal van het
Casino, waarin zich de beruchte speelzalen
bevinden, moet hij die er voor de eerste
maal wil binnentreden, zich vervoegen
hij het commissariaat, een groot bureau
met tal van beambten en waarin als
oenige muurversiering kennisgevingen in
alle talen der wereld hangen, waarop do
voorwaarden voor 't betreden der speel
holen afgedrukt zijn.
Daar leest men o. a., dat niemand bij
verliezen verhaal heeft op de bank en dat
do entree-kaart, ook zonder opgaaf van
redenen ingetrokken kan worden. (Daar
voor zullen ze wel dikwijls reden héb
ben).
Wanneer men het speelbedrijf en de
spelers oplettend gadeslaat, kan men hier
merkwaardige studiën maken. Vooreerst
is 't opvallend, hoevelo menschen er met
notitieboekjes en kaarten rondloopen of
aan tafels zitten te rekenen. Er zijn n.l.
tal van menschen, die gelooven, dat rou
lette geen gelukspel is. Do litteratuur over
dit vraagstuk is zeer omvangrijk en niet
slechts in Monaco en Monte-Carlo maar
in bijna alle steden der Italiaansche en
Fransehe Riviera, vooral in Nizza, kan
men boeken in die talen koopen, waarin
allerlei systemen voor de winst bij het
roulettespel worden aangegeven.
Eenigen willen 'beweren, dat de num
mers die aan het mechanisme naast elkaar
liggen even groote kansen hebben. Ande
ren daarentegen rekenen uit hoe dikwijls
rood en zwart, hoe dikwijls even en on
even cijfers winnen, om hiernaar hun in
zet te berekenen. Anderen wederom be
perken hun attentie op een bepaalde reeks
getallen. Weer anderen houden zich aan
eenzelfden croupier omdat zij veronder
stellen, dat het werpen van den kogel
een vaste gewoonte wordt, waardoor de
kogel steeds dezelfde getallen-combinatie
bereikt. Ja, er bestaan zelfs in onzen
verlichten(t) tijd geheele plannen volgens
welke men 100 of 1000, of nog meer
francs dagelijks zeker(l) winnen kan en
allen, die dit willen weten, behoeven
slechts een klein envelopje te koopen,
dat overal i'n de winkelétalages prijkt en
dat 100 francs kost, wanneer men 1000
francs winnen wil enz.
Ach, mjjhheerl nimmer zal ik dat
geld beter kunnen aanwenden.
En voor wie? voor eene familie.,
hm! ik weet het wel. Ik heb Dufaur
meer dan eens myn gevoelen omtrent zijne
vrouw; gezegd; maar hijl was een zwak
man
Mijnheer, spaar mij, bid ik u, ik
kan daar met van hooren.Sta mij
een antwoord toe.
Wat! betreffende dat geld? 'tis eene
dwaasheid! eene minderjarige kan, overi
gens, niet over hare goederen beschik
ken; zjjj kan noch verkoopen, noch koo
pen, noch geven.
.Gij weigert mij dus de eer mijns
vaders
Ik weiger het u niet, maar- do wet
Daar, lees het zelve".
Zjj las, en zag dat ze niets kon win
nen, zo groette daarom haren voogd, die
haar zeide:
Gij moet uwe familie verlaten; \vy
zullen uw kostgeld betalen in een ge-
En dit prachtige „geheim-envelopje"
indt tal van koopers.
Onze „geleerden" en „intellectueelen"
hebben steeds den mond vol van het
bijgeloof der Katholieke Kerk, ze zien
echter niet, dat 't er in de hersenen van
bepaalde menschen, die toch voor zeer
helder" willen doorgaan, treuriger uit
ziet dan in de nog niet electrisch ver
lichte middeleeuwen.
Is het niet belachelijk, dat er nog men
schen zijn, die zoo iets gelooven! Wanneer
slechts in één enkel geval kon bewezen
worden, dat ook maar één enkele winst
gemaakt werd op grond van zulk een
systeem, dan zou de bank immers hare
laatste levensdagen geteld hebben. Dat
zij echter door de lichtgeloovigheid dei-
menschen goede winsten maakt, blijkt uit
de groote luxe, die er heerscht in het
vorstendom Monaco en vooral in het ca
sino zelf.
Ook de zuivere winst toont dit, want
deze was in 't afgeloopen jaar 18 mil-
lioen francs, terwijl de bruto winst het
drievoudige dezer som bedroeg. Eiken dag
blijven ongeveer 130 tot 150.000 francs
brut o in de kas der bank over. Geen
slecht zaakje!
Vooral de vrouwen zijn talrijk bij het
spel vertegenwoordigd. In 't bijzonder de
Fransehe vrouw houdt van het roulette
spel. De Franyaises zitten bij dozijnen
rondom de tafels en spelen meestal hoog.
Dames uit alle landen verschijnen er niet
slechts in de avonduren, maar ook over
dag in groot toilet.
Des avonds is het bedrijf het drukste
en <ie speelzalen bieden een schitterenden
aanblik. Aan kostuums, hoeden, mantels,
diamanten, paarlen en edelgesteenten kan
men hier de grootste rijkdommen der we
reld bewonderen. Men ziet zelfs Amert-
kaanscho dames, die aan alle tien vin
gers brillant-ringen dragen, soms twee en
drie aan een vinger, terwijl zo overigens
nog met halskettingen, armbanden, spel
den overladen zjjn en zelfs diamanten
in haar kapsels schitteren. De waardel
der juweelen van menige: dame gaat in de
honderdduizenden.
Interessant is ook het gadeslaan der
spelerstypen.
Zoo komt «r elk jaar een schatrijke
Rus, bezitter van groote naphta-bronnen,
beschikkende over ontelbare millioenen.
Die man zet altijd blindelings, meestal
biljetten van frs. 1000, soms 3 6000
frs. i n eens, en bij het trente et quarante
spel zelfs frs. 12000 op een enkel nummer.
Behalve dat het lot hem een enkelen
keef gunstig is, verliest de man geregeld.
Zijn omzet per dag bedraagt eenigo hon
derdduizend francs en doorgaans verliest
hij ,2R k 30.000 francs per Idag I De employé
van een bank weet te vertellen, dat deze
man zelfs eens van de 37 nummers alle op
twee na bezet had en wél mei een geza
menlijke som van ca. fr. 20.000. De kogel
rolde, trof een der niet door hem bezette
nummers, en de man was in.één mi
nuut frs. 20.000 kwijt.
Winst en verlies laten hem koud, hij is
slechts opgewonden, wanneer hij zet. Ver
liest hij aanhoudend, dan gaat hij naar een
andere speeltafel en zoo kwam hij na een
groot verlies .aan de tafel van trente et
quarante, vroeg niet eerst hoe de kansen
stonden, maar zette een pakje banknoten
op rood en rood won. Het bleek, dat er
fr. 15000 gezet waren, 12000 is echter
het hoogste en hij ontving dus frs. 12000
plug zijn inzet, 't Geval herhaalde zich
spoedig daarop weer en zoo had hij in
korten tijd frs. 24000 gewonnen.
Zoo wisselt het geluk, maar de regel is
toch verlies. Deze speler liep voortdu
rend rond met een dik pak banknoten
in do hand, alle zakken volgepropt en
kleine zakjes met goud bij zich.
Niet allen zijn even onverschillig bij
winst of verlies. De gezichten weerspie)
gelen dikwijls de meest geheime gedach
ten. Menigeen bijt op zijn tanden, knauwt
op zijn lippen, anderen zijn wit als krijt,
trommelen zenuwachtig met de handen op
sticht, Waar gij tot uwe meerderjarigheid
kunt verblijVen; daar zult ge een vreed
zaam en rustig leven leiden, dat gewis
in uwen smaak zal vallen.
Mijnheer, antwoordde zij minzaam,
dwing mij niet u ongehoorzaam te moeten
worden; laat mij waar ik hen; ik bevind
mij daar goed, geloof mij
Nogmaals groette zij hem, veriiet zijne
woning, en begaf zich recht naar den
heer Richard. De rijke koopman bevond
zich alleen; hij ontving Martha met eene
barsche lieleefdheid, waarin zijtae onte
vredenheid tegen den vader en de on
vrijwillige eerbied, welken de dochter hem
inboezemde, elkander bevochten. Martha
ging recht op haar doel aan: zij legde
hem haar toestand bloot; schilderde hem
haar vurig verlangen, om de schande van
den naam haam vaders af te weren, en
verhaalde hare vruchtelooze poging bjj
haren voogd, en de smart, die zyi daar
over gevoelde. Zij1 zeide dat alles op den
onnavolgbaren toon van oprechtheid- en
waarheid, en besloot haar verhaal met
deze woorden: „Indien gij u gewaardigt,
mynheer, mijn verzoek toe te staan en in
eene schikking te bewilligen, geef ik u
mijn woord, dat ik, op den dag mijner
meerderjarigheid, de gelden, die mij toe-
behooren, en die toereikende, ja, meer
dan voldoende zijn, om uwe vorderingen
do groene tafel en volgen met koortsige
oogen den loop van den kogel. Weer ande
ren bedekken hun gezicht met do handen
en wachten sidderend op de uitkomst.
Men kan daar vreeselijke dingen bele
ven, vooral van personen, wien men op
't eerste gezicht aanziet dat zij tegen eiken
prijs winnen willen en winnen moeten.
Vooral de beroepsspelers vormen een
bijzondere klasse. Het zijn bleeke uitge
mergelde menschen, met onrustige oogen
en zenuwachtige handen. Zij zitten er,
maken notities, rekenen, zetten voorzich
tig, eerst weinig dan meer, winnen en
verliezen weer in voortdurende wisseling.
De kogel rolt alle systemen omver. Voor
menigeen beteekent winst of verlies de
beslissing over hun geheele leven.
Hoe do hartstocht het uiterlijk van den
mensch verandert, hoe hij alle lage drif
ten opwekt, hoe hij den mensch mensch-
onwaardig maakt, dat is te zien aan de
speeltafels van Monte Carlo.
Monte Carlo is het land der contrasten,
die hier vooral scherp op den voorgrond
treden.
In de speelholen woeste zucht naar geld
en winst, ontketening der menschelijko
hartstochten, onmenschelijkheid in do ver
schrikkelijkste vormen, wantrouwen, licht
zinnigheid, wreedheid, allo zonden van
het mensehdom zijn hier vereenigd.
Daarbuiten een onvergelijkelijk schoonc
wereld, een overheerlijk landschap, Gods
beeld in een wonderbare lijst van na
tuurschoon, een meesterstuk der schep
ping, rust, vrede, liefde, vertrouwen, goed
heid en adel ademend.
Hierbinnen een zee van hartstochten,
ontketend in blinde woede en vernielend
werken.
Daarbuiten de zee, in prachtige staal'-
blauwen glans, rustig en ver, het verlan
gen opwekkend naar een ver gelukkig
land; daarboven een hemel zoo schitterend
en schoon .als men hem zelden ziet en
het blauw des hemels vloeit samen met
het blauw van de zee en beidon schijnen
een jubellied te zingen ter eere van don
Schepper.
Hierbinnen kleingeestigheid en vergan
kelijkheid, daarbuiten grootheid en eeuwig
heid.
Ziedaar het beeld van Monte Carlo.
IT4LI
Het verdwenen testament van
Kardinaal R a m p o 11 a. Er komt nog
altijd geen licht in deze veelbesproken
geheimzinnige quaestie.
Het gerechtelijk onderzoek .in de ver
trekken van kardinaal Rampolla is afge
loopen zonder eenig resultaat te hebben
opgeleverd. De rechter van instructie heeft
het bediendenpersoneel en al degenen, die
den ochtend van het sterfgeval in het huis
hebben vtrtoefd in verhoor genomen en er
is gezocht naai' den sleutel van de cas
sette, waarin het testament moet geborgen
zijn geweest. Alles zonder resultaat. Men
zal nu de bepalingen van het testament
van 1883 moeten eerbiedigen en uitvoeren.
Daarbij zullen allo 'stukken, die den heili
gen Stoel' betreffen, aan het pauselijk
staatssecretariaat worden teruggezonden.
De door dit onderzoek bekend geworden
bijzonderheden van het 'leven van dezen
kerkvorst kunnen slechts zijn naam van
weldoener bevestigen. Alleen aan kerken
schonk hij ongeveer een millioen. Uit een
klein kasboekje, door den rechter van
instructie gevonden en waarin de kleinere
uitgaven waren opgeteekend, bleek, dat
do kardinaal in de laatste maand zijn
levens 1800 francs uitgaf aan aalmoezen
voor armen, bijna allen schamelen armen.
Wat de nalatenschap betreft behalve
eenige obligatiën heeft men geen geld of
geldswaardige papieren gevonden, maar
zeer veel kostbaarheden, o. a. met bril
janten versierde decoraties, waarvan de
aan to zuiveren, ter uwer beschikking
zal stellen. Gij' hebt geen anderen waar
borg dan mijne belofte, vergenoegt gij u
daarmede?"
Het hart van den ouden heer Richard
was door de handelszaken een weinig
gevoelloos en door het verkeer der men
schen wat verhard geworden; maar on
der die uiterlijke onverschilligheid en hard
heid, trilden nog gevoelige snaren voor
het schoone en goede. Hij beschouwde
Martha en begreep haar volkomen.
Ja, mejuffrouw, zeide hij met eer
bied, uwe belofte is mijl voldoende, en
ik hoop, da,t de andere belanghebbenden
er ook genoegen mede zullen nemen. Ik
neem op mij om hen uwe voorstellen
mede te deelen, die, naar ik durf ver
trouwen, aangenomen zullen worden.
Ac-h, mijnheer, hoe goed zijt gij I
aidus de eer mijns vaders.
Zal gespaard worden; alles zal in
der minne worden bjjjgelegd; maar gij,
juffrouw, gj) zult van alles beroofd zijn,
en ik betuig u, dat die gedachte niij bijna
uwe aanbiedingen van de hand zou doen
wijzen 1
Och! weiger niet, en wees verzo-
nerd, dat het oogenblik, wjaarop ik u zal
voldoen, het schoonste mijns levens zal
zijn! Vaarwel, mijnheer, eeuwig zal ik
tt dankbaar blijven
kardinaal de meeste nooit droeg, terwijl
sommige zelfs nog in hun origineele ver
pakking ongeopend stonden. Zoo weinig
hechtte de kardinaal aan deze aardsche
eerbewijzen. Slechts één woelde kende de
overleden kerkvorst, die zijner boekerij,
bestaande uit ongeveer 30,000 deelen.
(„Tijd.")
BKI.01K.
Het Vlaamseh is vorige week aan de
orde geweest in de Belgische Kamer.
Heel pleizierig is het daarbij niet voor
de Vlamingen toegegaan.
Ofwel, zegt het „Ilbl. van Antw." is
het één kolossaal misverstand van 't begin
tot het einde, en dient een nieuwe tekst,
bij middel van een nieuw wetsontwerp
op het gebruik der Vlaamsche taal iu
't lager onderwijs, gevonden.
Ofwel is 't één pogen en drijven ge
weest om de Vlamingen in de doeken to
leggen en de stemmingen derwijze te re
gelen, dat het een warboel werd, waar
niemand meer wijs uit worden kon.
De hoofdzaak was: het amendement
van de heeren Franck, Van Cauwelaert
en Huysmans uit den weg te ruimen en
de Vlamingen met het kluitje van M.
Nobels in het riet to sturen.
Men heeft gedurende heel de beraadsla
ging met de vrijheid van den huisvar
der geschermd en zij die er mee scherm
den vroegen niet eens do naainafroeping
over het amendement, dat die vrijheid
waarborgde; het werd bjj zitten en op
staan verworpen.
Verworpen werden, met overgrooto
meerderheid, de verschillende alineas van
het amendement Franck-Van Cauwelaert-
Huysmans en daarmee waren, in de oogen
van M. Woeste en van de regeering, de
lastverkoopers van de baan gekegeld.
Maar.zoo is het nu toch eigenlijk
ook niet vergaan.
Van den tekst van M. Nobels werd
alleen gestemd alinea 1 luidende:
„In al de gemeentelijke, aangenomen
of aanneembare scholen is do moeder
taal do voertaal voor de onderscheidene
vakken van het lager onderwijs".
Maar alineas 2 en 3 van het voorstol-
Nebels en de bijvoeging van M. Woeste
aan alinea 2 werden daarna verworpen,
en zoo blijft er niets over dan de uit
drukkelijke hierbovenstaande tekst.
Als men hem, in den zin zijner be
woordingen uitlegt, is bijgevolg het aan-
leoren cener tweede taal in het lager On
derwijs verboden en is er niemand gefopt,
dan zij die de Vlamingen hebben willen
foppen.
In allo geval, het is droevig, diep droe
vig, bijna heel de rechterzij in 1914 te
zien stemmen tegen eene wet die het
lager onderwijs moet vervlaamschen. 31
jaar nadat bijna de gansche rechterzij de
vervlaamsching stemde van het middel
baar onderwijs.
De Schoolwet. Langzaam maar
zeker gaat de behandeling van de
schoolwet Poullet in de kamer voort.
Woensdag werd artikel 23 aangenomen,
waardoor het dekken der kosten voor
het kosteloos gebruik maken van school-
benoodigdheden aan de provincies wordt
overgedragen. Men begon daarop met
de behandeling van artikel 24 de uitdee-
ling van de „schoolsoep" betreffende.
Verschillende wijzigingen waren voorge
steld. (Msbode.)
Botsing. De bloktrein van Brussel
naar Antwerpen is bij Schaerbeek op een
paar goederenwagens geloopen.
Er zijn een paar gewonden en er is
veel materiëelo schade.
Treinbotsing te Boom. Dins
dagmorgen omstreeks vijf uur is tusschen
Reetli en Boom een personentrein op
een ledigen werkmanstrein gereden. Het
ongeluk geschiedde doordat laatstge-
De koopman liet haar uit, en toen hij
haar zich zag verwijderen, mompelde hij
binnensmonds
't Is vreemd, eene ziel die gelukkiger
is door de opoffering, dan de anderen
door de genietingen en vermaken... 'tis
misschien eene dwaasheid, maar zij' heeft
mij overwonnen
Martha ademde ruimer; eene heilige
vreugde was iu haai' hart afgedaald. Zij
sloeg eene zijstraat in en trad, alvorens
naai' hare woning terug te keeren, den
gewijden drempel des heiligdoims binnen,
om daal' God te bodanken; haar hart
was te vol; zij ontlastte het aan de voe
ten des Tabernakels, en gevoelde toen
de ruime vertroostingen, door deze woor
den toegezegd: „Geef en u zal gegeven
worden; men zal in uwen schoot eene
goede, opgehoopte, welgeschudde en over-
loopende maat uitstorten; want met de
zelfde maat, waarmede gij meet, zal u
weder gemeten worden".
IX.
Weinige dagen daarna, maakte de fa
milie Dufour toebereidselen om de wo
ning to verlaten, welke reeds aan een
anderen koopman verhuurd was; zij liet
do meubelen, die Tiaar niet meer toebe
hoorden, achter, en betrok, arm en be
noemde trein, wegens het onveilig staan
der signalen stilstond, op de lijn waar
langs de personentrein moest passeeren.
De werkmanstrein werd geheel vernield.
Er is alleen groote materiëele schade.
Ouderdomsrente. In België waren
in 1910 209.001 personen die een ouder
domsrente trokken, in 1911 waren er
211.864 en in 1912 212.118, terwijl op 1
November 1913 reeds 207.756 mandaten
waren uitgereikt. In die jaren heeft de
regeering aan die ouderdomspensioenen
uitbetaald fr. 54.777.315, waarbij nog
gevoegd moeten worden frs. 23.016.036,
als zijnde het bedrag der premiën, betaald
aan 'personen, die zelf gestort hadden'
In België hebben belioeftigen op 65
jarigen leeftijd recht op een rente van
frs. 65 per jaar;
ENfiEIiAND
Een uitvaart in auto's. „Bui
tengewoon groot", schrijft de Londensche
correspondent van het „Hbl.", is de
belangstelling geweest, door de de Lon-
denaars betoond bij de uitvaart van Lord
Strathcona, den man, die op de ontwik
keling van Canada in zijn lang leven
zulk een buitengewonen invloed had
geoefend.
„Niet alleen dat de vorstelijke familie
zich had doen vertegenwoordigen bij den
plechtigen lijkdienst in de Westminister
Abdij, en dat daar ook tal van ministers,
gezanten en honderden uit alle kringen
der Londensche maatschappij waren aan
gekomen, doch ook overal in de straten,
waardoor de begrafenisstoet kwam, waren
de menschen saamgestroomd en brachten
den doode een laatsten eerbiedigen groet.
„In Victoria Street, waar nagenoeg
alle vertegenwoordigers der Engelsche
koloniën hun kantoren hebben, liingen
de vlaggen der Dominions halfstok en
waren de gordijnen in het gebouw van
de Dominion of Canada neergelaten.
„Het merkwaardige voor de toeschou
wers langs de straat was wel, dat dit
de eerste uitvaart van beteekenis was,
waarbij geen enkel paard dienst deed,
behalve dan die, waarop gezeten waren
de twee politieagenten, die aan den
lijkwagen vooraf gingen, toen deze van
het sterfhuis naar de Abdij en later van
daar naar het kerkhof te Highgate ging.
„De lijkkist stond, geheel onder kransen
en bloemstukken bedolven, in een auto,
welks wanden geheel van glas waren,
en ook op de kap lagen nog tientallen
kransen gestapeld.
Alle rouwdragenden volgden in een
lange rij van automobielen, en de geheele
rit ging in een gematigd auto-gangetje.
Het zwarte paard uit ons land, dat hier
vooral zooveel werd ingevoerd voor de
begrafenis-ondernemingen, zal vermoede
lijk ook reeds spoedig zijn tijd gehad
hebben.
DUITSCHL 4SO.
Constantijn's „labarum" in het
keizerlijk paleis te BerIijn. Dins
dag op Keizer Wilhelm's verjaardag
prijkte in de paleiskapel vlak bij den
kansel de getrouwe prachtige nabootsing
van het „labarum", het krijgsvaandel,
van keizer Constantijn.
De hoogwaardige abt dom Ildefons der
Benedictijnen van Maria Laacb, in wier
werkplaatsen het labarum is vervaardigd
was, vergezeld van zijn secretaris, het
prachtig afgewerkte stuk Maandag ten
paleize komen aanbieden. De Benedic
tijner-zusters van de St. Hildegard-abdij
te Eibingen bij Rüdeslieim hebben het
goudbrocaat gewerkt op de purperkleu
rige zijde.
Het geheel met zijn goud en hier en
daar aangebrachte edelsteenen maakt een
schitterenden indruk.
rooid, een klein huisje, da,t in een der
achterhoeken van de stad stond. Martha
was zeer bewogen, toen zij als eene bal
ling hare woning moest verlaten. Zij ge
voelde op dat smartelijke oogenblik do
waarheid van het gezegde van een heden-
daagschen schrijver, dat op de plek, waar
wij het eerste levenslicht aanschouwen,
een zeilsteen verborgen ligt, die onze voet
zolen aan dezelve ankert. En evenals een
banneling met het hartgrievendste weo
den grond zijner geboorte, zijn vaderland
verlaat, zeide ook zijl vaarwel aan het
oude vaderlijke huis, waar zij do liefdo
voor hetzelve met de moedermelk had
ingezogen; waar hare wieg gestaan had
en zy onder de hoede van het moederlijke
oog zorgeloos gesluimerd had; waar zij
als kind de eerste klanken gestameld en
op de knieën harer moeder de eerste
kinderzangen had aangeheven; het huis,
waar zij hare moeder de oogen had zien
sluiten, waar zij geleefd en geleden had,
en dat zij beminde om haar lyden zei
ven, want het menschelijk hart, zegt zoo
schoon Chateaubriand, hecht zich meer
door zijlno tegenspoeden dan door zjjn
voorspoed aan het loven.
(Wordt vervolgd.)