No. 9
Dinsdag 20 Januari 1914.
Tiende Jaargang.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- in «MM.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
UIT ZEELAND
•- «Ju./ I t»1'.
Abonnementsprijs p'. 3 maanden voor Goes ƒ0.76, daarbuiten 0.96
Afzonderlijke nummers 5 cent, dubbele bladen 10 cent.
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
balf drie en .Vrijdag vóór eeu uur 's namiddags.
Kantoor v. d. Administratis; Gansepoortstraat C 209, GOES
Reclamebericbten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Advertentiën van 16 regels ƒ0.50; iedere regel meer 10 Ct.
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. contant.
De abonné's op dit blad, in het bezit der door de I gulden bij verlies van beide I 9* gulden bij
directie uitgereikte polis, zijn, overeenkomstig de |l La I 11 I lianden, voeten of oogen. jl I I verlies van een
daarvoor vastgestelde Verzekeringsvoorwaarden, I 11 11 I Voorts bij ongëneeselijke I 11 I hand, voet
GRATIS verzekerd tegen ongelukken voor: verstandsverbijstering; of oog; duim;
De uitkeeriug der bovenstaande bedragen is gewaarborgd door de „Hollandsche Algemeene Verzekerings-Bank" te Schiedam.
I P" gulden bij I 4% gulden bij gulden bij P*
I I verlies van een I II I verlies I verlies van M
hand, voet I I 11 I van een I fl een M 1
I VU of oog; duim; wijsvinger.
gulden bij
verlies van
eiken anderen
vinger.
V Het gelag betalen.
Reeds vroeger wezen wij erop, dat het
gelag van de groote verkiezingsfuif, die
links aan het roer bracht, zou betaald
moeten worden door den belastingbetaler.
.Het Centrum" stipuleert dit nog eens
in de volgende driestar
„Het is een hoogst onpleizierige mede-
deeling, die de minister van Financiën
lieden den belastingbetalers, over bet
hoofd van den heer Patijn heen, heeft
gedaan. Namelijk dat niet alleen weldra
een ontwerp tot het heffen van opcenten
op de Vermogens- en Bedrijfsbelastingen
is te wachten, maar dat ditmaal niet met
10 opcenten zal kunnen worden volstaan
en dat er bovendien nog opcenten op
andere belastingen zullen worden voor
gesteld. Alleen de invoerrechten en do
accijtisen werden bij voorbaat uitgezon
derd, overigens schijnt geen enkele be
lasting geheel veilig te zijn voor het
opcentenonheil. Het zullen wel vooral de
Grondbelasting en het Personeel zijn die
worden bedreigd".
Aldus begint het „Handelsblad" zijn
Kameroverzicht.
Dit blad is niet het eenige, dat zulk
een verzuchting slaakt over de ministe-
rieele mededeeling.
En in 't land hooien wij reeds een
algemeen gezucht over dit aangename
vooruitzicht.
De belastingbetalers de Nederland-
sche belastingbetalers wel te verstaan
en speciaal de reeds zoo zwaar belaste
middenstanders zullen weer wat dieper
in hun portemonnaie mogen tasten.
Het buitenland gaat vrij' uit.
Het tarief, de invoerrechten zullen
angstvallig worden ontzien.
Kr zijn wel ettelijke millioenen uit te
halen, inaar aan dat „heilig huisje" mag
men niet raken, o neen
De kiezers, die verleden jaar de Tarief-
wet weg stemden, beleve.i wèl pleizier
van hun votum
De Tariefwet is van de baan, tot
groote vreugde van het buitenland, van
buitenlandsche huizen en vertegen
woordigers van buitenlandsche huizen,
maar de eigen burgerij, een groot deel
der werklieden inbegrepen, mogen thans
alléén het tekort dekken.
Er zijn nog geen opcenten genoeg.
Men krijgt ook nog geen belastingbil
jetten genoeg.
Bij tien opcenten zal men het thans
niet laten en de ervaring leert, hoe
gemakkelijk regel wordt, zelf in verscherp
ten vorm, wat men aanvankelijk bij wijze
van tijdelijken maatregel heffen ging.
De directe belastingen hebben hun
uiterste grens bereikt, verklaarde reeds
jaren geleden een vrijzinnig minister.
De meeste belastingbetalers zullen dit
van harte toegeven en zelfs verklaren,
dat die grens sinds lang overschreden is.
Maar een aantal opcenten hoeveel
zouden het er wel zijn kunnen er
nog wel bij, oordeelt de Regeering, die
Zoo angstig is voor het Tarief.
De Nederlandsche huisvaders en huis
moeders, die zoo dikwijls te rekenen en
te worstelen hebben, om aan de hooge
eischeu van den fiscus te voldoen, zullen
beduidend meer hebben op te brengen.
De Tariewet, die minstens tien millioen
in de schatkist had kunnen brengen, wat
voornamelijk door het buitenland zou zijn
gefourneerd, is van de baan.
Erg gelukkig, niet waar
Leve de uitslag der Kamerverkiezingen
van 1913
BK LOIË.
Een kijkje bij de „Genossen"
der Belgische S. D. A. P. „Een
socialistische leider uit de Boriiiage,
volksvertegenwoordiger, klaagt in een
dagblad over het gebrek aan vertrouwen
dat in zijn partij neerscht
„Wij vervullen gewetensvol onzen
plicht, zegt de klager, wij leveren veel
werk af en toch worden we verdacht.
We worden in alles en over alles be
knibbeld we moeten uiterst behendig
zijn om de strikken te ontwijken, die
ons gespannen worden. Men bespiedt
ons, men ziet alles na en zelfs verdenkt
men ons betrekkingen te hebben met
andersdenkenden, aan wie wrj de partij
verraden."
Die socialistische volksvertegenwoor
diger, zegt het katholieke Belgische „N.
v. d D.", moet zich niet verwonderen
over de verdenkingen. Voor een twintig
tal jaren liepen mannen met voeten
door de schoenen en 't haar door de klak,
steden en dorpen af om propaganda te
maken voor de „partij der verlossing".
Die havelooze kerels van vroeger, zijn
nu dikke, vette heeren geworden, die er
fameus warmpjes in zitten en die hun
collectivistische gevoelens in den binnen
zak gestoken hebben. De werklieden zijn
natuurlijk verbaasd te zien, dat dezen,
die vroeger riepen dat eigendom diefstal
is, dat iedere bezitter een uitbuiter is,
nu zelf eigendommen hebben en dus zelf
bezitters geworden zijn. Ook besluiten
de werklieden met te zeggen, dat een
socialistische leider, die zich zelf eerbie
digt, er bovenal aan houdt in den vetten
kaas der coöperatieven en andere der
roode inrichtingen te geraken, ofwel
volksvertegenwoordiger te worden. Ja,
ja, de tijden zijn veranderd en de men-
schen ook, en zoo komt het, dat de werk
lieden geen vertrouwen meer hebben in
de lieden, die hen vroeger in het vuur
joegen tegen de kapitalisten, waarvan
zij zeiven echte specimens geworden zijn".
tBASKHlJ K.
Uit de „Croix". „Eenigen tijd ge
leden werd een man te St. Ktienne-du-Bois
(Vendée) door de zwarte pokken, een
zeer besmettelijke ziekte, zooals men
weet, aangetast, en spoedig was hij door
allen, familieleden en vrienden, verlaten.
Doch in een Christelijk land vindt de
verlaten mensch steeds een vriend, die
hem trouw blijft, den priester. Zoo ook
hier. Herhaaldelijk bezocht de pastoor
der parochie, abbé Berthet, den zieke
om hem de vertroostingen van den
godsdienst te brengen.
Op zekeren dag wilde de man, geheel
onder den indruk van deze heldhaftige
opoffering, den priester de hand drukken,
en ook dit weigerde de geestelijke, zonder
vrees voor het gevaar, niet
Eenige dagen later werd de pastoor
zelf door de ziekte aangetast en stierf
ais slachtoffer van zijn zelfopoffering, tot
het laatste toe bijgestaan door zijn kape
laan. De bevolking is diep onder den
indruk over den dood van den priester,
die zulk een schoon voorbeeld van Chris
telijke naastenliefde gaf. (Msbode.)
Herroepen. De Fransclie minister
van Marine is gemachtigd om het Goede
Vrijdag-besluit (volgens 't welk de Fran-
sche oorlogsschepen in sommige vreemde
havens op Goeden Vrijdag meedoen aan
het gebruikelijk rouwbetoonhet hijscheu
der zwarte vlag) te herroepen.
Minister Baudiu, uit het Kabinet
B a r t li o n, had de deelname aan dit
rouwbetoon enkel en alleen geoorloofd
verklaard om opportunistische beweeg
redenen, teneinde in sommige havens
van het Oosten geen ergernis te geven.
Doch het tegenwoordige ministerie is
met de herroeping van dit besluit terug
gekeerd tot den „echt republikeinschen
geest" I (Centrum".)
Het oude liedje! In de „Cri de
Flandre", het door Mgr. den bisschop
van Rijssel ter lezing verboden blad,
komt, naar uit Hazebrouck gemeld wordt,
een artikel voor, waarin verklaard wordt
dat abbé Leniire, zonder te kort te doen
aan eer, waardigheid en geweten, niet
heeft kunnen antwoorden op den brief,
waarin de bisschop van Rijssel van hem
verlangt zijn redevoeringen te verlooche
nen, de uitgave der „Cri de Flandre" te
staken en afstand te doen van het recht
om candidaat te zijn voor liet parlement.
Zooals we zeiden het oude voor
wendsel van alle rebelleerende geesten.
Abbé Lemire houdt er blijkbaar enkel
en alleen een burgerlijke eer en dito
geweten, alsmede een persoonlijke waar
digheid op na. Als priester cijfert hij zich
geheel weg bestaat hij voor zich zelf
niet meer. De burger en het eigen-ik in
hem zijn voor hem alles. Hij stelt ze
verre boven de verplichtingen, welke
onder het opzicht van eer, waardigheid
en geweten zijn priesterlijk karakter
oplegt aan zijn individueeleu persoon.
De hoogmoed' en het menschelijk opzicht
spreken in betreurenswaardige gevallen
als deze het eerste en het laatste woord.
(De Tijd)
Naar aanleiding van de maatregelen
door het kerkelijk gezag toegepast op
abbé Lemire heeft Mgr. Charost in een
interview met een medewerker van de
„Éclair" uitdrukkelijk verklaard, dat deze
volstrekt niet genomen waren onder den
invloed der monarchisten en dat er bij
hem geen enkele monarchist geweest was
om over abbé Lemire te spreken. Overi
gens, aldus zeide de bisschop, behooren
politieke bemoeiingen niet tot uiiju bis
schoppelijk ambt, hetwelk slechts het
katholieke belang te behartigen heeft.
Indien abbé Lemire zich tevreden had
gesteld met gewoon republikein te blijven
en met te trachten liet lot der arbeiders
te verbeteren, dan zou ik er niet aan
gedacht hebben hem daarin te hinderen.
Maar hij heeft dikwijls het katholicisme
gecompromitteerd door ongelukkige pnn-
cipieele verklaringen, geïnspireerd door
de „Declaration des Droits de i'Homme"
en veroordeeld door het kerkelijk gezag.
Hierom en hierom alleen is Lemire
veroordeeld.
Al de katholieke bladen drukken hunne
droefheid uit over de verkiezing van abbé
Lemire tot vice-voor sitter der Kamer.
De „Croix" o.a. zegt dat de blocards
den abbé Lemire niet tot ondervoorzitter
gekozen hebben om zijne verdiensten,
zelfs niet om zijn republikanisine, doch
doodeenvoudig omdat hij in opstand is
tegen zijne geestelijke overheid.
K Al Ct K li A M I».
Britsche onderzeeër gezon
ken. De Britsche marine is Vrijdag
wederom getroffen door een ramp, die
vermoedelijk een dertiental menschen-
levens heeft gekost. De onderzeesche
boot A 7 is n.l. nabij Plymouth gezonken,
zooals in 't kort in de laatste berichten
van het vorig nummer werd medegedeeld.
Het ongeluk gebeurde tijdens de ma
noeuvres met andere onderzee-booten in
de baai van Cawsand, omstreeks zes
mijlen van Plymouth. Na eenige oefe
ningen bemerkte men, dat één der booten
verdwenen was.
Te Plymouth werd hulp gevraagd en
bergingvaartuigen gingen aanstonds naar
de plaats van het onheil onderweg. Tot
acht uur 's avonds bleven de pogingen,
om den onderzeeër te lichten, zonder
resultaat. Eu hoewel is vastgesteld, dat
de bemanning van onderzeeërs van deze
klasse onder water ongeveer twaalf uren
in leven kan blijven, heeft men in oi'tici-
eele kringen alle hoop op het behoud
der bemanning opgegeven.
SrAlIJfi.
Men meldt uit Barcelona. In geheel
Caialonië hebben, hetgeen in 27 jaar
niet het geval is geweest, lievige sneeuw
stormen gewoed. De temperatuur steeg
tot 4 graden onder nul.
IHlTSCHIiAMB.
Eeuwfeest van Karei don
G r o o t e. Op 1 Februari zal te Aken
op. grootsche kerkelijke wij'ze herdacht wor
den het 11de eeuwfeest van het overlij
den van Karei den Groote (811).
De pontificale Hoogmis in den Dom
zal door den Aartsbisschop van Keulen
om 9r/2 uur worden opgedragen.
Er wordt eén feeststoet georganiseerd,
waaraan minstens 8000 personen zullen
deelnemen. Door vereenigde zangvereeni-
gingen zal gezongen worden, met. bege
leiding van muziek. In de kerk zullen
zoo mogelijk de vaandels der vereenigin-
gen worden opgesteld.
Verwacht worden, behalve Mgr. dr. von
Hartmann, de wijbisschop dr. Müller, de
bisschop van Luik en de vicaris-capitu-
laris van het bisdom Roermond. Minstens
200 autoriteiten zullen worden uitgenoo-
diigd.
ZUlll.Al'KlKA
De staking in Zuid-Afrika
verloopt. Bij massaas hervatten de
werklieden den arbeid. In de meeste
Randmijnen ging het werk zijn gewonen
gang, en olliciëeie telegrammen uit de
voornaamste spoorwegcentra berichtten
dat een groot aantal arbeiders zich weer
kwam aanmelden. Het krachtige optreden
der regeering heeft blijkbaar zijn uit
werking met gemist. Haar houding was
dan ook zeer beslist. De officieren hadden
dezelfde bevoegdheid als m oorlogstijd.
Het publiceeren van valsche ofalarmee-
rende berichten in de bladen was ver
boden.
Iedereen, die zich nabij openbare ge
bouwen, spoorwegbruggen, lijnen, tele
graaf of telefoon, kraclnstations of water
werken bevond, moest bij eerste aan
maning der militairen de handen omhoog
steken, daar men anders werd doodge
schoten.
Revolutionair complot? De
Daily Express publiceerde Vrijdagmorgen
een opzienbarende mededeeling van haar
correspondent te Johannesburg, welke de
toestand in Zuid-Afrika in een geheel
ander licht stelt. Den correspondent is
het gelukt een reeks gewichtige docu
menten in handen te krijgen, welke tot
in alle bijzonderheden uitgewerkte plan
nen bevatten voor een revolutie in
Zuid-Afrika. De revolutie zou, aldus
meldt de correspondent verder, 111 April
uitbreken en beginnen met een algemeene
staking welke gelijktijdig in geheel Zuid-
Afrika zou worden geproclameerd. Het
doel der revolutie was de vestiging eener
Zuid-Afrikaansche arbeidersrepubliek op
syndicalisuscheii grondslag. De spoorweg
staking kwam evenwel den leiders der
beweging onverwacht, hetgeen daaraan
geweten moet worden, dat de leiders
der spoorwegarbeiders het personeel niet
langer m toom konden houden.
De correspondent heeft de bewuste
in handen gekregen documenten ter
beschikking van de regeering gesteld.
De Koningin bij Jan Ligthart.
Omtrent het bezoek, dat H. M. de Ko
ningin Donderdag in Den Haag gebracht
heeft aan de school van Jan Ligthart,
verneemt de „Nieuwe Crt." nailer, dat
hierbij inderdaad het strengste incognito
in acht werd genomen, waardoor het hoofd
der school aan de Tullinghstraat in de
gelegenheid Was aan H. M. den gang van
het onderwijs te laten zien zooals het
werkelijk iederen dag van de week gegeven
en ontvangen wordt. Dat er vreemd be
zoek komt, ook vn.n dames, daaraan zijn
de kinderen op deze school zoo zeer
gewend geraakt, dat het op het onderwijs
geen storenden invloed meer uitoefent.
Niemand herkende dus H. M. en zelfs
de onderwijzers bleven er onkundig van
en stonden tijdens het hooge bezoek aan
hun klas, niet het minst onder den in
vloed er van.
Toen nu de Koningin het onderwijs ook
in de hoogste klasse gevolgd had en voor
nemens was te vertrekken, vroeg Ligthart
haar vergunning een enkel jyoord in haar
Welk weder zullen wij hebben
Verwachting tot den avond van 20 Jan.
Zwakke tot matigen, Oostelijke tot Zuid-
Oostelijken wind. Gedeeltelijk bewolkte lucht
of nevelig. Weinig of geen neerslag. Lichte
tot matige vorst, om het vriespunt overdag.
tegenwoordigheid tot de kinderen te mo
gen spreken. En nu volgde ongeveer deze
toespraak
Kinderen, je weet dat Jan Ligthart on
langs bij de Koningin is geweest.
Luide, instemmende kreten van alle kin
deren. I
Welnu, dan zal ik je eens vertellen
hoe zich dat toegedragen heeft. Ik kwam
aan 't Koninklijk Paleis in het Noordeinde
en daar werd ik al dadelijk op mijn ge
mak gezet door dien mijnheer daar (Ligt
hart wees 'op den secretaris van H. M,), die
mij allervriendelijkst ontving en mij bij' de
Koningin bracht. En toen gaf de Koningin
mij een hand en ik kreeg er ook een
van Prinses 'Juliana. Ziet, kinderen, dat
deed bij mij alle beschroomdheid wijken.
De Koningin was toen zoo vriendelijk
met mij' een gesprek te voeren en toen
het uit was, gaf de Koningin mijl weer
een hand. Ik kon toen niet nalaten tot
de Koningin te zeggenMajesteit, nu moest
u mij in mijn school ook eens een bezoek
brengen I
En wat deed de Koningin? Ziet, daar
staat zijl, kinderen!
Toen do ontroering wat bedaard was
de 'kinderen stonden letterlijk paf!
verzocht Ligthart zijn kinderen een lied
voor Koningin en Prinses te zingen.
En daar begon het uit volle borst on
der leiding van den onderwijzer.
Zoo was het bezoek van de Koningin
aan Jan Ligthart's school.
De Tango-Woede.
Blijkbaar begint er ook in de kringen
van de caféhouders zelf oppositie te ko
men tegen de dwaasheid der mode, onr
ook al in de café's de moderne dansen
in te voeren. In „Het Hotelbedrijf" lezen
we toch een stukje, dat er op wijst, hoe
zeer het hun zelf tegenstaat
„Wel zouden wij het wenschelijk ach
ten uit te maken of in een bona fide-café
iets dergelijks thuis behoort. Wij hebben
de laatste jaren al de café's met muziek
gekregen, waardoor een tusschenvorm
in de wereld kwameen deels café,
deels publieke vermakelijkheid, en waar
bij men soms niet wist wat de overwe
gende hoofdzaak van het établissement
was. Thans gaat men café's-met-dans
maken. Morgen café's-met-bioscoop, over
morgen metden hemel zal weten wat.
„Wij vragen ons af waar datheen moet?
Als de een begint, kan de ander niet
achter blijven. (De tangogeschiedenis is
ten deze zelfs zeer leerrijkZoodoende
worden wij van caféhouder ondernemer
van publieke vermakelijkheden en wij
gelooven niet, dat dit ooit of te immer
in het belang van het vak zelf kan zijn,
hetgeen voor een gezonde ontwikkeling
zoo de geheele krachten van de beste
leiders vordert. Vooral in de moeilijke
omstandigheden, waarin het door allerlei
ooizaak gébracht is." (T.)
Mr. Aalberse, naar België.
Naar wij vernemen gaat de heer inr.
Aalberse een reeks lezingen houden in
België. Volgende week Dinsdag en Woens
dag spreekt hij respectievelijk in Antwer
pen en Brussel over de Nederlandsche
politiek. De week daarop zal hij te Leu
ven, Mechelen, on Gent spreken over de
sociale actie in Nederland. (De Tijd.)
Goes. Vergadering van den Gemeente
raad van 19 Januari 1914, des namiddags
te halfvier ure.
Voorzitter de heer De Beaufort, bur
gemeester.
