ASCHULTEsO REIZIGER c. BOUWENSE, nt gelden a Deposito No. 81. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 12 Juli 1913. MIDDELBURG fEüÏLLETQH Van kwaad tot erger. BINNENLAND. )NTVANGEN DE BESTE, inter Hordijk's Bank ding voor een jaar vast 4 orter tijd naar verhouding. IRIE KEIJZER, Tandarts, illecteur A. E. JANSSEN, Vischmarkt te GOES, maakt d, dat de LOTEN verkrijg- ïijn en dat de trekking De- i\ Juli. ontvangst van het bedrag porto wordt het verlangde toegezonden. uitslag der trekking wordt in in dit blad den eigen opgenomenzoo wordt itslag van 21 Juli bekend lakt in het nummer dat ndag 21 Juli verschijnt. mde Goesche Industrie en uwe goederen behandelen door „DE ZON" LANGE DELFT H2 DROGERIJEN VERFWAREN loodhulp gevraagd. NOODHULP BAKKERSKNECHT, Staatkundige beschouwingen van een Liberaal. tengewoon fraaie keuze In |teciale Etalage van dit artikel bij IELFT 6 3. MIDDELBURG. endrikskinderenstraat D 95, Goes. ile zuivering van wandgedierte ouwen enz. Jarenlang met succes t. Billijke condities omtrent be- ia overtuiging van zuiverheid, eheimhouding. Middelburg, Dam N. Z. 12 en Dinsdag te GOES te con- ren ten huize van W. G. v. TESVELD, Lange Kerkstraat an 1041/a uur. iwasscherij Machinale Strijkinrichting imische Wasscherij - Badinrichting. rne inrichting Billijke tarieven ssching met zuiver water zonder bijtende middelen, ven op aanvraag gratis verkrijgbaar. [ichtingen worden gaarne verstrekt De Directie: AUG. F. DE PAAUW W. G. WITKAM. I flGROS -• E tl DÉTAIL ■aagd, voor den verkoop van Naai- [lines, tegen vast salaris en prov. den verkoop. echts flinke verkoopers, die met de ortage vertrouwd zijn, gelieven hunne citatie te zenden onder letter V »au van dit blad. 'oor ziekte der tegenwoordige dienst- ie wordt voor direct een flinke evr. DE PAAUW—Gei.dof, fevraagd tegen 1 Augustus een pn loopwerk), bij J. DEN HERDER' te Kerkstraat, Goes. paai kerkstraat, Goes, Hoewel de oprechte, eerlijk! denkende liberalen hoe langer zoo meer gaan Jie- hooren tot de soort des „rari aves", „z©ldza,me vogels", vindt men e.r toch nog; menschen n.l. die, hoezeer ook' ge hecht aan de beginselen, die zij voor de ware houden, zich nochtans hoven kleingeestig partijgepeuter weten te ver heffen en de zaken zonder partijibril en zonder hartstocht, kalm en objectief we ten te bekijken. Ben zoodanig man is de liberaal, die vorige week aan den Haagschen brief schrijver van „De Tijd" liet in de-maak- zijnde liberale kahi.net mededeelde, welke mededeeling wij in deze courant publiceer den en er een paar dagen later de te genspraak op lieten volgen, die dit be richt gewekt had. En ziet, blijkens den jongsten Haag schen brief in „De Tijd" houdt de li berale zegsman zijn bewering vol, al gefeft hij tcfe, dat de namen der ver schillende titularissen misschien eenigs- zins anders zullen luiden dan hij aan gaf. Verder geeft hij eenige beschouwingen ten bestle over de liberale partij, het jong ste linksche sfembussucces en de kabi netscrisis. Zij zijn, als komende uit on verdachte bron te merkwaardig om ze niet althans wat de meest markante ge deelten betreft hier weer te geven. Ook van den (politieken) vijand valt te leenen. Duidelijkheidshalve brengen wij de uit latingen van dien liberalen mijnheer volgens den Haagschen briefschrijver lang niet de eerste de beste onder een titel en zullen hier en daar spatieeren. Liberale Machtshonger. „Het ongelukvan ons, liberalen, is: onze schrikkelijke machts begeerte. Wij hebben zoo lang de la kens uitgedeeld, dat er onder ons zijn, die niet schijnen te kunnen slapen, als wij dat niet doen. Wij we'ten onzen tijd niet af te wachten, wij zijn altijd gehaast en wij denken, dat, aTs w'ij maar ach ter de groene tafel zitten, al les goed gaat". Het Concentratieprogram „Ik ben een vurig voorstander geweest van de concentratie, die ik toen en nog beschouwde als een politieke noodzake lijkheid. Ik heb gehoopt en gedacht, dat die concentratie den toestand ging zuive ren en ons, liberalen, even vierkant zou plaatsen tegenover de sociaal-democraten als tegenover de rechterzijde. Ik heb na tuurlijk geen oogenblik gedacht, dat wij, liberalen, de meerderheid zouden halen, maar ik heb wel gedacht, dat wijl een heelen stap voorwaarts zouden doen. Met mijn geloof in het liberale beginsel vroeg ik niet meer. Wij waren te ver afge gleden van de hoogte onzer macht om er in eens op' terug te komen, maar, als wij maar weer begonnen langzamer hand vooruit te gaan, dan, dacht ik, zou de rest wel volgen. Ik had daarom ge wild, dat men was gekomen met een zuiver liberaal pro-gram, waarop in de gegeven omstandigheden maar twee dingdn behoefden te staan: behoud van den vrijhandel en behoud van de neutrale school als overheidsschool. Ik 'geef toe, dat het zou geweest zijn een negatief program, maar voor een partij; die in gemoed© niet hopen kon de meerderheid te halen, was dit zoo'n bezwaar niet. Er moest echter, dat was het begin der misère, een positief program komen, een, lach rniet, regeeringsprogram. Men li e ef t dat toen voor de gelegen, heid geleend van de sociaal demo c rate n". Het niet-uitvoeren der verzeke ringswetten Talma. „Alle partijen in Nederland hebben toch 35) Op bevel weivl Marcus voor de recht bank geroepen. Er was eeno andere be schuldigde, Louise. Tot op het laatste oogenblik wenl zij gadegeslagen, maar zij behield hare vrij heid. Ziehier hetgeen aanleiding gaf tot hare gevangenneming en tot haar verschij nen voor het Hof. Op zekeren avond kwam zij, zooals meermalen gebeurde, in beschonken toe stand op den molen. Zij kreeg twist met een voerman. Deze noemde haar een diefegge. Zij werd driftig en zeidie: Mij zulten u nog eens als mijn meester behandelen, lasteraar I Die woor den werden overgebracht. Louise wterd naar Moriaan ontboden en naar de ge vangenis gebracht. Zij volhardde in een stilzwijgen dat haar zeer m verdenking- bracht. Zij wei gerde zelfs ja of neen te zeggen. Men bewees haar, dat zij bedreigingen had gebezigd; men herinnerde haar aan ze- tot nu toe en terecht de gedachte gehuldigd, dat zie aa,n de wetten van zijn. voorganger pen fair trialx) moest ge ven. Van Lynden van Sandenburg heeft zelfs in 1880 de schoolwet-Kappeijine in gevoerd, hoewel de geestdrift der libe ralen met die wet toen al erg bekoeld was en Kuyp-er heeft niet gedacht aan de intrekking van de zoo fel bestreden Leerplichtwet. Zij; die dit alles weten, beloofden nu maar klakkeloos, dat zij de wet Talma, reeds ingevoerd, uit het Staatsblad zouden schrappen. Dat de so cialisten zulke dingen zeggen, soit, het ligt in hun lijn zij hebben ook' nooit de verantwoordelijkheid gedragen maar dat liberalen, menschen die zelf eens mi nister waren, iets dergelijks vertellen, ik kan niet er aan denken zonder mij op te winden". Een vrije, ongestoorde proefneming (Red. N. Z. Crt.J Liberale succespolitiek. „In strijd met de liberale traditie, waar op zij te gelegener tijd zoo fier plegen te gaan, hebben onze bladen gestookt tegen de Roomschen en den godsdienst haat aangewakkerd. Zij hebben al naar gelang tijd, plaats en omstandigheden, ge. kriield voor de religieus en politieke neu trale school of zich heel vroom voor gedaan als voorstanders van scholen met een godsdienstig tintje. Ten slotte heb ben zij zich in die succespolitiek zoo vast verward, dat zij: bij1 de herstemming, inplaats van althans te beproeven een rail pp voet van wederkeerigheid aan te gaan, hals over kop zijn overgeloo- pen naar de sociaal-democraten en dien tengevolge de conoentratie-candidaten, die met coalitiemannen in hei-stemming kwa men, hebben gedwongen onder het Cau- dijnsche juk door te gaan en hun laat ste beetje zelfstandigheid, te offeren". Wie zijn de overwinnaars van de Junistembus? „Wij, (liberalen) die vier jaar geleden verpletterd uit den strijd Kwamen een strijd onder de meest ongunstige omstan digheden gevoerd, omdat vele liberalen destijds het behoud van het kabinet- Heemskerk een eisch van den tijd noem den wij, die thans onder gunstigs omstandigheden met het buitenkansje van een tarief als inzet, als oppositiepartij in den strijd gingen wijl, die na vele jaren van scheiding en va,n kibbelen thans eindelijk weer eens als een compac.t ge heel aan den strijd deelnamen, zij zijn uit den strijd gekomen met37 in plaats van 35 man. Wij trokken op: man moedig en flink, tegen rechterzijde en sociaal-democratie beiden, ons tegen elk! der twee even vierkant stellende en de uitslag der stemming is, dat er 18 so cialisten kwamen in stede van zevert. In plaats van aan eenen kant te zwaar te zijn belast, zitten wij nu vastgeklemd tusschen twee, die niets liever willen dan ons dood te drukken. En dan het is alsof zij molentjes in hun hoofd hebben juichen onze bladen en onze politieke mannen over de schitterend© overwinning. Nog zoo'n overwin ning en de liberale part ij kan voor goed haar koffers pak ken. Ik voor mij ik wind er geen doekjes om noem den uitslageen débacle voor ons, liberalen. Het was na deze overwinning, dat ik voor het eerst in mijn leven eraan hen begonnen te twijfelen, dat de liberale partij nog een toekomst heeft. Na korten of langen tijd keert het is de geschiedenis, die zich altijd repeteert —"de rechterzijde weer aan het bewind terug, en wie be taalt dan het gelag? Niet de sociaal-demo cratenWij, met ons winstje van twee man, wij z ijn de ge s 1 ag e- nen, wij zijn de verpletterden". Zal de Eerste Kamer mak blij ven „In 'ernst kan toch geen enkel liberaal meenen, dat deze zich wel mak zal hon ker gezegde; zij loochende alles; zelfs do t wisten die zij met Leeman had gehad. Wij zullen hier het geheela onderzoek niet mededeelen; het zij genoeg te weten, dat zij met Marcus voor de rechtbank moest yerscliijnen. Alvorens- het oordeel van het hof mede te doelen, .moeten wij 'eens nader het leven van Marcus in de gevangenis be schouwen. Marcus had in eenige weken de lad der der misdaad beklom,men. Hij was begonnen hoogmoedig en driftig te zijn, on. was met vadermoord geëindigd. Al die misslagen en die misdaad had hij onder den indruk van eenzelfde gevóél bedreven. Marcus was door eene behen dige en ijverzuchtige vrouw beheerscht geworden; hij had niet eens gemierktj dat zij meesteres van zijn wil was. De arme jongen geloofde vrij te zijn, om dat hij het vaderlijk juk had afgeschud, en hij gevoelde niet eens dat hij mice-r dan ooit onder dwang en toezicht stond. Het was dus alleen de geest, geenszins bet hart die bij Marcus de overhand had. Ware het hart aangedaan geweest, dan zo-u zijn gedrag geheel anders zijn geweest; hij zou een vertrouweling gezocht en ge sproken hebben en hij sprak niet. den. Waarom dan toch? Heeft niet de liberale Eerste Kamer het voorstel Schaepman tot wijziging van art. 192 der Grondwet laten kelderen, heeft zij niett toen 'de Staten al om waren de Hoog'er Onderwijswet van Kuyper verwon pen? Waarom zou de Eerste Kamer dan thans niet de intrekking van de wet- Talma en het Staatspensioen tegenhou den? Ik zou zeggen: indien zij dit thans niet deed dan heeft zij de grootst denk bare flater begaan toen zij die wetten nog juist vóór de verkiezingen in het Staats blad bracht". Hoe denkt zich de liberale zegs man de oplossing? Na te hebben bevestigd, dat een con centratiekabinet in de maak is, zonder socialisten en in den trant, als hij hij zijn vorig gesprek aangaf, antwoordt hij op (je vraag: Wat wil U dan? aldus: „Wel het eenige, dat op den tegen- wooïdigen toestand past, een kabinet d'af faires een neutraal kabinet, zonder poli tici van beroep en ook niet door politici van beroep samengesteld, -een kabinet van onafhankelijke mannen die den steun van alle partijen aanvaarden, maar z'ich door geen partij ook niet door de con centratie eischen laat stellen. Ik zon wel eens willen zien, welke partij do sociaal-democraten uitgezonderd een dergelijk kabinat, als het eenmaal zij, in de gegeven omstandigheden zou omverwerpen. Het zou blaffen worden maar 'met. bijten zou het best schikken. De hartstochten hadden dan inmiddels tijd te luwen. Zoo'n zakenkabinet behoeft zich daarom nog niet te bepalen tot de demping van de Zuiderzee, de administra tieve rechtspraak' enz. Heeft niet het za kenkabinet Heemskerk senior de grond wetsherziening van 1887 gebracht? Voor mij is het handelen van een zakenkabinet, dat het niet kijkt naar de partijen, niet naar links en niet naar rechts- maar met beiden rekening houdt". De Haagsche briefschrijver tee'kènt ten slotte bij bovenstaande ontboezemingen het volgende aan ,Men ziet dat hier een onverdacht li beraal aan het woord is. Hoewel vermoedelijk daarom geheel on- noodig stelt uw briefschrijver toch prijs erop te zeggen, dat voor hij er naar streefde diens gedachtengang zoo correct mogelijk! weer te geven hij heeft zich vooraf overtuigd daarin geslaagd te zijn hij niet geacht wil worden noch met het oordeel over personen en partijen accoord te gaan noch ook met de conclusie van zijn zegsman in te stemmen". Troelstra, de Republikein. [Wij lezen in „De Nieuwe Koerier" l De hoofdbladen der liberale partij!, zoo als „Nieuwe Rotterdamsche Courant" en „Algemeen Handelsblad", zijn van oor deel, dat de socialisten m e t de liberalen de verantwoordelijkheid dienen te dragen van de gevolgen der linksche overwin ning, en dus zitting moeten nemen in het op te treden Ministerie. Wij begrijpen niet, hoe de liberale par tijen de socialistische partij tot de mede- regeering van het Land kunnen roepen. Want de socialistische partij heeft niet enkel in haar Program van beginselen, maar wat veel meer zegt, in haar S t r ij d- p rog ram van 23 Mei 1909 als eerste punt geschreven: Democratiseering van alle verte genwoordigende lichamen en van de verkiezingswijze der uitvoerende ge- zagspersonen en lichamen, afschaf fing der Eerste Kamer, volksreferen dum, evenredige vertegenwoordi ging, rep ub l ikeins che re- geeringsvo rm. De socialistische partij verlangt alzoo als punt 1 van haar strijdprogram, dat in Nederland het Koningschap verdwijne, om plaats te maken voorde Republiek. En wijl het Constitutioneele Koning schap een van de fundamenten is onzer staatsregeling, is het ons een faadsel, ho© leden van eene partij; die deze fun damenten willen omverwerpen, geroepien kunnen worden tot hare handhaving, zooals toch de plicht is der Regeering. Het is ook een treurig teeken des tijös, dat de Republikein Mr. Troelstra ten Hove werd uitgenoodigd, om aan Hare Majesteit van raad te dienen bij de oplos sing der ministerieele crisis. Maar vele bladen zijn van oordeel, dat het tot de constitutioneele gebruiken be hoort, om de partijleiders over den poli tieken toestand te raadplegen. Zóó is het dan in ons Land, door de positieve medewerking der liberalen ge komen, dat een Republikein als Mr. Troelstra gevraagd dient te worden, om van raad te dienen aan de Koningin, hoewel Mr. Troelstra liefst zoo spoedig mogelijk! Haar als Draagster van de Ko ninklijke waardigheid zag verdwijnen. De liberalen hebben met de hulp der socialisten de christelijke partijen over wonnen; maar de liberalen zijn nu 'ge bonden aan de zegekar der vaderlands- looze en republikeinsche partij der sociaal- democratie. Wat een inzinking en vernedering der liberale partijten ten gevolge van 'haar haat tegen de christelijke partijen 1 Vragen en Antwoorden. In „De Vaderlander", het orgaan van de Liberale Unie, wordt ook over den Uitslag der verkiezingen gesproken en on der meer gevraagd: „Hoe komt het toch, zoo schreef ons een onzer lezers, dat politieke nederlagen door de vrijzinnigen met zooveel kalmte en 'waardige gjelatenheid worden gedra gen,, terwijl ze de k'erkelijken tot uitin gen van woede brengen, waarbij alle zelf- heheersching zoek is, en dat nog wel, niettegenstaande door hen steeds vooraf beweerd wordt, dat ze, wat ook de uit slag moge wezen, hebben te berusten in Gods wil?" „De Residentiebode" is zoo welwillend om het Unieblad te antwoorden; en zegt: „Van de „uitingen van woede", waarop „De Vaderlander" doelt en waarhij „alle zelfbeheersching zoek is", hebben wij, behoudens een enkele uitzondering, nog zoo heel veel niet kunnen waarnemen. Doch hoe het k'omt, dat de vrijzinnigen „met zooveel kalmte en waardige gela tenheid" politieke nederlagen dragen wel, dat kwam èn in 1905 èn in 1907 omdat de vrijzinnigen danig in de rats zaten. In het eerste geval met hun saam geraapte meerderheid van 2 boven het doode punt; in het tweede geval met de defensie-politiek van .het kabinet-D© Meester, die jammerlijk zwak was, zoo dat de nederlaag een verlichting schonk". Een tweede vraag in het Unieblad luidde „En hoe kwam het, dat wij, vrijzinnigen, ook toen niet weeklaagden? Het antwoord op die vraag is zeer eenvoudig: Omdat wij vertrouwen bleven, zooals we steeds zullen blijven vertrouwen, op de eind- triomf van onze beginselen". En alweer antwoordt „De Residentie bode" „Blijven vertrouwen op den eindtriomf van onze beginselen". „Wezenlijk, het jstaat er! VVat zijn Onze beginselen Zijn dat soms het brongen van 1& sociaal-democraten op de banken van de Tweede Kamer; straks in den Senaat, zooals thans reeds in de Gedeputeerde Staten? En als 18 socialisten het beginsel is, waar is dan de „eindtriomf van onze beginselen"? Somwijlen bij de 50 -(- X sociaal-demo craten in de Tweede Kamer en het dood drukken van alle concentratie-menschen? Slechts één man had eenigen invloed op Marcus, en die man was de pries ter, die de gevangenis bezocht. En toch jaagde de aanwezigheid van den man hemi schrik aan; hij hoorde naar hem zonder hem te onderbreken, mhar hij antwoord de nauwelijks op zijne woorden en dik wijls vermeed hij, onder het oon of ander voorwendsel, hem te zien. Later zou die invloed van dien priester op Marcus grooter worden, maar het tijdstip daartoe was nog niet aangebroken. Toen Jeanne hoorde, dat haar zoon voor het Hof moest verschijnen werd zij hevig aangedaan. Twee maal was liet haar vergund geworden liaar zoon te zien; ten derden male- werd haar die gunst t oegesta a n Jeanne was in den grond des harten overtuigd, dat Marcus schuldig was; maar haar moederlijk gevoel bracht haar tot dezelfde overtuiging als die de rechter uit zijne lange ervaring had geput, dat Marcus door anderen was aangezet, en ofschoon zij het denkbeeld trachtte van zich af te ischudden, tool: wierp zij den last der gansohe verantwoordelijkheid op de schouders der familie Belot. Eens toen ,zich Jeanne naar de ge vangen is begaf had zij Mina ontmoet. De twee vrouwen wisselden een Wik. Die van Mina was trotsch, maar toch moest zij dien nederslaan voor den strengen en verwijtenden blik van Jeanne. Die ijedele, jonge vrouw verbleekte, toen zij de ingevallen trekken en grijze haren van Jeanne aanschouwde. Eene sidde ring beving haar toen zij die treurende moeder voor zich zag. Jeanne ging Mina voorbij en trad schie lijk achteruit toen haar kleed dat van Mina aanraakte. De jonge vrouw werd bleek van schaamte en verwijderde zich Jeanne trad de gevangenis binnen. Zoodra Marcus zich voor het ijzeren hek vertoonde, strekte Joanne de armen uit. Ann kind! zeide zij; waartoe heeft u die vrouw gebracht. Van welke vrouw spreekt gij, moe der? vraagde Marcus. Van Mina. Verschrikt zeide Marcus - Spreek niet van Mina moeder; haar naam' komt in deze zaak niet te pas. Niet? Neen. Wat doet zij dan hier? Is zij hier? riep Marcus zijn rol ver getende. Want dien .weg gaat het onvermijdelijk uit. Het blauw zal hoe langer hoe meer verkleuren, de strijd gaat gestreden tus schen zwart en rood. Wezenlijk, „De Vad." geeft blijk over een fijne .woordenkeus te beschikken. De koppeling der woorden eind-triomf en ge latenheid in het zinsverband va,n deze „Nabetrachting" doet den beproefden smaak van het blad opnieuw, eer aan". Of „De Vaderlander" met deze antwoor den blij zal wezen'? D« Zeeuwsohe Concentratie. Onder dezen titel schrijft „De Tijd'' in zijn nummer van 8 Juli: De helft der Provinciale Staten van Zeeland heeft, zooals men weet, een poli tiek fortuintje gekregen, waardoor zij reeds in staat was de Rechtsche leden van Gedeputeerde Staten uit te werpen. Hoe dit gebeurd is staat nu zwart op wit in het volgende strooipapier, dat in Zeeland is verspreid. BULLETIN. De Staten van Zeeland bestaan nu uit: 21 Links. 20 Rechts. 1 Volkswil Van Dalsum. Meerderheid 22. De heer Van Dalsum beslist. Door zijn beslissende stem zijn he den gekozen tot leden van Gedeputeerde Staten In de plaats van den heer mr. Dieleman de heer VAN NIFTRÏK. In de plaats van den heer Fruijtier de heer ELENRAAS. De kliek ligt voor den grond. Leve de Volkswil! Zooals men ziet is de Hulster ridder van de droevige figuur overgeloopen naa,r de Vrijzinnige Concentratie. Reeds ver luidt, dat hij met deze een overeenkomst heeft gesloten om den heer Lucasse als lid van de Eerste Kamer te vervangen door een liheradl. Het wordt fijn in de Concentratie, die in Zeeland blijkbaar het stelsel huldigt: „Je prends mon bien oü je le trouve" („ik neem het mijne waar ik het vinden kan"). Hetgeen inmiddels is geschied (Red. N. Z. Crt.) Maak ze publiek! Onder dit opschrift lezen wij in het „Friesche Dagblad": Maak de briefjes publiek! Dat mag, dunkt ons, geëisoht worden van de S. D. A. P. Zo heeft gestoft op het feit, dat all|a liberaler: op één na de heer Van Foneest ja en amen gezegd hebben op do krasse lierstemmingsvragen, die zij hun had gesteld. Die antwoorden waren voldoende. Kregen 't roode goedkeuringsmerk. Doch nu wordt van vrijzinnige zijde i.n de pers beweerd, dat die antwoord- briefjes volstrekt niet zoo voldoegde wa ren, als de socialisten wel zeggen willen. En prof. Van Hamel heeft te Amers foort èn van zichzelf èn van mr. de Beaufort 't getuigenis afgelegd, dat zij niets anders en niets méér hebben beloofd, dan er al in het Concentrataeprogram stond. Hoe zit dat geval nu? Wie snoeft er; wie draait? De S. D. A. P. moest eens met de briefjes over de brug komen, dan kon 't .gansohe vaderland eens zien, hoe 't er mee staat. De Ministerieele crisis. H. M. de Koningin ontving Woensdag ochtend op Het Looi in conferentie dr. D. Bos, lid der Tweede Kamer. H. M. de Koningin heeft Donderdagmid- digin Den Haag dr. Wi. H. Nolens, lid dei- Tweede Kamer, in conferentie ontvangen. Wist gij dat niet? Neen. Pieter is gevangen genomen. Marcus verbleekte. Men heeft liem weder ontslagen. Zijne zuster beeft den rechter gezien. Zij is eene listige vrouw. Zij zal alles gedogen hebben en de rechter heeft baar geloofd; zij is jong zij is schoon. Moeder! riep Marcus op somberen toon, moeder! Mina liegt niet. Zij liegt, zeg ik u; zij is eene laf hartige, verraderlijke vrouw; zij heeft den zoon aan zijne moeder ontstolenzij heeft Zeg geen woord meer, mloeder, of... Zie eens, zij behoeft zelfs niet per soonlijk hier te zijn; ik heb slechts haar naam genoemd en reeds heft gij die hand op—om mij te dreigen, of liever wilt gij... 0! Moeder! moeder! Marcus was op een bank nedergeval- len en schreide en snikte. Hij had de gedachte zijner moeder begrepen, en hij gevoelde dat zij juist gedacht had. Mar cus had weder het beeld zijns vaders voor ooigen, op het oogenblik toen hij hem Tregori aanwees en zeidie: dat is hijl (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1913 | | pagina 5