ASCHULTEsO
REIZIGER
c. BOUWENSE,
nt gelden a Deposito
No. 81. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zaterdag 12 Juli 1913.
MIDDELBURG
fEüÏLLETQH
Van kwaad tot erger.
BINNENLAND.
)NTVANGEN
DE BESTE,
inter Hordijk's Bank
ding voor een jaar vast 4
orter tijd naar verhouding.
IRIE KEIJZER, Tandarts,
illecteur A. E. JANSSEN,
Vischmarkt te GOES, maakt
d, dat de LOTEN verkrijg-
ïijn en dat de trekking De-
i\ Juli.
ontvangst van het bedrag
porto wordt het verlangde
toegezonden.
uitslag der trekking wordt
in in dit blad den eigen
opgenomenzoo wordt
itslag van 21 Juli bekend
lakt in het nummer dat
ndag 21 Juli verschijnt.
mde Goesche Industrie en
uwe goederen behandelen door
„DE ZON"
LANGE DELFT H2
DROGERIJEN
VERFWAREN
loodhulp gevraagd.
NOODHULP
BAKKERSKNECHT,
Staatkundige beschouwingen
van een Liberaal.
tengewoon fraaie keuze In
|teciale Etalage van dit artikel bij
IELFT 6 3. MIDDELBURG.
endrikskinderenstraat D 95, Goes.
ile zuivering van wandgedierte
ouwen enz. Jarenlang met succes
t. Billijke condities omtrent be-
ia overtuiging van zuiverheid,
eheimhouding.
Middelburg, Dam N. Z. 12
en Dinsdag te GOES te con-
ren ten huize van W. G. v.
TESVELD, Lange Kerkstraat
an 1041/a uur.
iwasscherij Machinale Strijkinrichting
imische Wasscherij - Badinrichting.
rne inrichting Billijke tarieven
ssching met zuiver water zonder
bijtende middelen,
ven op aanvraag gratis verkrijgbaar.
[ichtingen worden gaarne verstrekt
De Directie:
AUG. F. DE PAAUW
W. G. WITKAM.
I
flGROS -• E tl DÉTAIL
■aagd, voor den verkoop van Naai-
[lines, tegen vast salaris en prov.
den verkoop.
echts flinke verkoopers, die met de
ortage vertrouwd zijn, gelieven hunne
citatie te zenden onder letter V
»au van dit blad.
'oor ziekte der tegenwoordige dienst-
ie wordt voor direct een flinke
evr. DE PAAUW—Gei.dof,
fevraagd tegen 1 Augustus een
pn loopwerk), bij J. DEN HERDER'
te Kerkstraat, Goes.
paai
kerkstraat, Goes,
Hoewel de oprechte, eerlijk! denkende
liberalen hoe langer zoo meer gaan Jie-
hooren tot de soort des „rari aves",
„z©ldza,me vogels", vindt men e.r toch
nog; menschen n.l. die, hoezeer ook' ge
hecht aan de beginselen, die zij voor
de ware houden, zich nochtans hoven
kleingeestig partijgepeuter weten te ver
heffen en de zaken zonder partijibril en
zonder hartstocht, kalm en objectief we
ten te bekijken.
Ben zoodanig man is de liberaal, die
vorige week aan den Haagschen brief
schrijver van „De Tijd" liet in de-maak-
zijnde liberale kahi.net mededeelde, welke
mededeeling wij in deze courant publiceer
den en er een paar dagen later de te
genspraak op lieten volgen, die dit be
richt gewekt had.
En ziet, blijkens den jongsten Haag
schen brief in „De Tijd" houdt de li
berale zegsman zijn bewering vol, al
gefeft hij tcfe, dat de namen der ver
schillende titularissen misschien eenigs-
zins anders zullen luiden dan hij aan
gaf.
Verder geeft hij eenige beschouwingen
ten bestle over de liberale partij, het jong
ste linksche sfembussucces en de kabi
netscrisis. Zij zijn, als komende uit on
verdachte bron te merkwaardig om ze niet
althans wat de meest markante ge
deelten betreft hier weer te geven.
Ook van den (politieken) vijand valt te
leenen.
Duidelijkheidshalve brengen wij de uit
latingen van dien liberalen mijnheer
volgens den Haagschen briefschrijver lang
niet de eerste de beste onder een
titel en zullen hier en daar spatieeren.
Liberale Machtshonger.
„Het ongelukvan ons, liberalen,
is: onze schrikkelijke machts
begeerte. Wij hebben zoo lang de la
kens uitgedeeld, dat er onder ons zijn,
die niet schijnen te kunnen slapen, als
wij dat niet doen. Wij we'ten onzen tijd
niet af te wachten, wij zijn altijd gehaast
en wij denken, dat, aTs w'ij maar ach
ter de groene tafel zitten, al
les goed gaat".
Het Concentratieprogram
„Ik ben een vurig voorstander geweest
van de concentratie, die ik toen en nog
beschouwde als een politieke noodzake
lijkheid. Ik heb gehoopt en gedacht, dat
die concentratie den toestand ging zuive
ren en ons, liberalen, even vierkant zou
plaatsen tegenover de sociaal-democraten
als tegenover de rechterzijde. Ik heb na
tuurlijk geen oogenblik gedacht, dat wij,
liberalen, de meerderheid zouden halen,
maar ik heb wel gedacht, dat wijl een
heelen stap voorwaarts zouden doen. Met
mijn geloof in het liberale beginsel vroeg
ik niet meer. Wij waren te ver afge
gleden van de hoogte onzer macht om
er in eens op' terug te komen, maar,
als wij maar weer begonnen langzamer
hand vooruit te gaan, dan, dacht ik, zou
de rest wel volgen. Ik had daarom ge
wild, dat men was gekomen met een
zuiver liberaal pro-gram, waarop in
de gegeven omstandigheden maar twee
dingdn behoefden te staan: behoud van
den vrijhandel en behoud van de neutrale
school als overheidsschool. Ik 'geef toe,
dat het zou geweest zijn een negatief
program, maar voor een partij; die in
gemoed© niet hopen kon de meerderheid
te halen, was dit zoo'n bezwaar niet.
Er moest echter, dat was het begin der
misère, een positief program komen, een,
lach rniet, regeeringsprogram. Men
li e ef t dat toen voor de gelegen,
heid geleend van de sociaal
demo c rate n".
Het niet-uitvoeren der verzeke
ringswetten Talma.
„Alle partijen in Nederland hebben toch
35)
Op bevel weivl Marcus voor de recht
bank geroepen. Er was eeno andere be
schuldigde, Louise.
Tot op het laatste oogenblik wenl zij
gadegeslagen, maar zij behield hare vrij
heid. Ziehier hetgeen aanleiding gaf tot
hare gevangenneming en tot haar verschij
nen voor het Hof.
Op zekeren avond kwam zij, zooals
meermalen gebeurde, in beschonken toe
stand op den molen. Zij kreeg twist met
een voerman. Deze noemde haar een
diefegge. Zij werd driftig en zeidie:
Mij zulten u nog eens als mijn
meester behandelen, lasteraar I Die woor
den werden overgebracht. Louise wterd
naar Moriaan ontboden en naar de ge
vangenis gebracht.
Zij volhardde in een stilzwijgen dat
haar zeer m verdenking- bracht. Zij wei
gerde zelfs ja of neen te zeggen. Men
bewees haar, dat zij bedreigingen had
gebezigd; men herinnerde haar aan ze-
tot nu toe en terecht de gedachte
gehuldigd, dat zie aa,n de wetten van
zijn. voorganger pen fair trialx) moest ge
ven. Van Lynden van Sandenburg heeft
zelfs in 1880 de schoolwet-Kappeijine in
gevoerd, hoewel de geestdrift der libe
ralen met die wet toen al erg bekoeld
was en Kuyp-er heeft niet gedacht aan
de intrekking van de zoo fel bestreden
Leerplichtwet. Zij; die dit alles weten,
beloofden nu maar klakkeloos, dat zij
de wet Talma, reeds ingevoerd, uit het
Staatsblad zouden schrappen. Dat de so
cialisten zulke dingen zeggen, soit, het
ligt in hun lijn zij hebben ook' nooit
de verantwoordelijkheid gedragen maar
dat liberalen, menschen die zelf eens mi
nister waren, iets dergelijks vertellen, ik
kan niet er aan denken zonder mij op
te winden".
Een vrije, ongestoorde proefneming (Red.
N. Z. Crt.J
Liberale succespolitiek.
„In strijd met de liberale traditie, waar
op zij te gelegener tijd zoo fier plegen
te gaan, hebben onze bladen gestookt
tegen de Roomschen en den godsdienst
haat aangewakkerd. Zij hebben al naar
gelang tijd, plaats en omstandigheden, ge.
kriield voor de religieus en politieke neu
trale school of zich heel vroom voor
gedaan als voorstanders van scholen met
een godsdienstig tintje. Ten slotte heb
ben zij zich in die succespolitiek zoo
vast verward, dat zij: bij1 de herstemming,
inplaats van althans te beproeven een
rail pp voet van wederkeerigheid aan
te gaan, hals over kop zijn overgeloo-
pen naar de sociaal-democraten en dien
tengevolge de conoentratie-candidaten, die
met coalitiemannen in hei-stemming kwa
men, hebben gedwongen onder het Cau-
dijnsche juk door te gaan en hun laat
ste beetje zelfstandigheid, te offeren".
Wie zijn de overwinnaars van de
Junistembus?
„Wij, (liberalen) die vier jaar geleden
verpletterd uit den strijd Kwamen een
strijd onder de meest ongunstige omstan
digheden gevoerd, omdat vele liberalen
destijds het behoud van het kabinet-
Heemskerk een eisch van den tijd noem
den wij, die thans onder gunstigs
omstandigheden met het buitenkansje van
een tarief als inzet, als oppositiepartij
in den strijd gingen wijl, die na vele
jaren van scheiding en va,n kibbelen thans
eindelijk weer eens als een compac.t ge
heel aan den strijd deelnamen, zij zijn
uit den strijd gekomen met37 in
plaats van 35 man. Wij trokken op: man
moedig en flink, tegen rechterzijde en
sociaal-democratie beiden, ons tegen elk!
der twee even vierkant stellende en de
uitslag der stemming is, dat er 18 so
cialisten kwamen in stede van zevert.
In plaats van aan eenen kant te zwaar
te zijn belast, zitten wij nu vastgeklemd
tusschen twee, die niets liever willen
dan ons dood te drukken. En dan
het is alsof zij molentjes in hun hoofd
hebben juichen onze bladen en onze
politieke mannen over de schitterend©
overwinning. Nog zoo'n overwin
ning en de liberale part ij kan
voor goed haar koffers pak
ken. Ik voor mij ik wind er geen
doekjes om noem den uitslageen
débacle voor ons, liberalen. Het was
na deze overwinning, dat ik voor het
eerst in mijn leven eraan hen begonnen
te twijfelen, dat de liberale partij nog
een toekomst heeft. Na korten of langen
tijd keert het is de geschiedenis, die
zich altijd repeteert —"de rechterzijde
weer aan het bewind terug, en wie be
taalt dan het gelag? Niet de sociaal-demo
cratenWij, met ons winstje van
twee man, wij z ijn de ge s 1 ag e-
nen, wij zijn de verpletterden".
Zal de Eerste Kamer mak blij ven
„In 'ernst kan toch geen enkel liberaal
meenen, dat deze zich wel mak zal hon
ker gezegde; zij loochende alles; zelfs
do t wisten die zij met Leeman had gehad.
Wij zullen hier het geheela onderzoek
niet mededeelen; het zij genoeg te weten,
dat zij met Marcus voor de rechtbank
moest yerscliijnen.
Alvorens- het oordeel van het hof mede
te doelen, .moeten wij 'eens nader het
leven van Marcus in de gevangenis be
schouwen.
Marcus had in eenige weken de lad
der der misdaad beklom,men. Hij was
begonnen hoogmoedig en driftig te zijn,
on. was met vadermoord geëindigd. Al
die misslagen en die misdaad had hij
onder den indruk van eenzelfde gevóél
bedreven. Marcus was door eene behen
dige en ijverzuchtige vrouw beheerscht
geworden; hij had niet eens gemierktj
dat zij meesteres van zijn wil was. De
arme jongen geloofde vrij te zijn, om
dat hij het vaderlijk juk had afgeschud, en
hij gevoelde niet eens dat hij mice-r dan
ooit onder dwang en toezicht stond. Het
was dus alleen de geest, geenszins bet
hart die bij Marcus de overhand had. Ware
het hart aangedaan geweest, dan zo-u zijn
gedrag geheel anders zijn geweest; hij
zou een vertrouweling gezocht en ge
sproken hebben en hij sprak niet.
den. Waarom dan toch? Heeft niet de
liberale Eerste Kamer het voorstel
Schaepman tot wijziging van art. 192 der
Grondwet laten kelderen, heeft zij niett
toen 'de Staten al om waren de
Hoog'er Onderwijswet van Kuyper verwon
pen? Waarom zou de Eerste Kamer dan
thans niet de intrekking van de wet-
Talma en het Staatspensioen tegenhou
den? Ik zou zeggen: indien zij dit thans
niet deed dan heeft zij de grootst denk
bare flater begaan toen zij die wetten nog
juist vóór de verkiezingen in het Staats
blad bracht".
Hoe denkt zich de liberale zegs
man de oplossing?
Na te hebben bevestigd, dat een con
centratiekabinet in de maak is, zonder
socialisten en in den trant, als hij hij
zijn vorig gesprek aangaf, antwoordt hij
op (je vraag: Wat wil U dan? aldus:
„Wel het eenige, dat op den tegen-
wooïdigen toestand past, een kabinet d'af
faires een neutraal kabinet, zonder poli
tici van beroep en ook niet door politici
van beroep samengesteld, -een kabinet van
onafhankelijke mannen die den steun van
alle partijen aanvaarden, maar z'ich door
geen partij ook niet door de con
centratie eischen laat stellen. Ik zon
wel eens willen zien, welke partij
do sociaal-democraten uitgezonderd
een dergelijk kabinat, als het eenmaal
zij, in de gegeven omstandigheden zou
omverwerpen. Het zou blaffen worden
maar 'met. bijten zou het best schikken.
De hartstochten hadden dan inmiddels
tijd te luwen. Zoo'n zakenkabinet behoeft
zich daarom nog niet te bepalen tot de
demping van de Zuiderzee, de administra
tieve rechtspraak' enz. Heeft niet het za
kenkabinet Heemskerk senior de grond
wetsherziening van 1887 gebracht? Voor
mij is het handelen van een zakenkabinet,
dat het niet kijkt naar de partijen, niet
naar links en niet naar rechts- maar met
beiden rekening houdt".
De Haagsche briefschrijver tee'kènt ten
slotte bij bovenstaande ontboezemingen
het volgende aan
,Men ziet dat hier een onverdacht li
beraal aan het woord is.
Hoewel vermoedelijk daarom geheel on-
noodig stelt uw briefschrijver toch prijs
erop te zeggen, dat voor hij er naar
streefde diens gedachtengang zoo correct
mogelijk! weer te geven hij heeft zich
vooraf overtuigd daarin geslaagd te zijn
hij niet geacht wil worden noch met het
oordeel over personen en partijen accoord
te gaan noch ook met de conclusie van
zijn zegsman in te stemmen".
Troelstra, de Republikein.
[Wij lezen in „De Nieuwe Koerier" l
De hoofdbladen der liberale partij!, zoo
als „Nieuwe Rotterdamsche Courant" en
„Algemeen Handelsblad", zijn van oor
deel, dat de socialisten m e t de liberalen
de verantwoordelijkheid dienen te dragen
van de gevolgen der linksche overwin
ning, en dus zitting moeten nemen in
het op te treden Ministerie.
Wij begrijpen niet, hoe de liberale par
tijen de socialistische partij tot de mede-
regeering van het Land kunnen roepen.
Want de socialistische partij heeft niet
enkel in haar Program van beginselen,
maar wat veel meer zegt, in haar S t r ij d-
p rog ram van 23 Mei 1909 als eerste
punt geschreven:
Democratiseering van alle verte
genwoordigende lichamen en van de
verkiezingswijze der uitvoerende ge-
zagspersonen en lichamen, afschaf
fing der Eerste Kamer, volksreferen
dum, evenredige vertegenwoordi
ging, rep ub l ikeins che re-
geeringsvo rm.
De socialistische partij verlangt alzoo
als punt 1 van haar strijdprogram, dat
in Nederland het Koningschap
verdwijne, om plaats te maken
voorde Republiek.
En wijl het Constitutioneele Koning
schap een van de fundamenten is onzer
staatsregeling, is het ons een faadsel,
ho© leden van eene partij; die deze fun
damenten willen omverwerpen, geroepien
kunnen worden tot hare handhaving,
zooals toch de plicht is der Regeering.
Het is ook een treurig teeken des tijös,
dat de Republikein Mr. Troelstra ten
Hove werd uitgenoodigd, om aan Hare
Majesteit van raad te dienen bij de oplos
sing der ministerieele crisis.
Maar vele bladen zijn van oordeel, dat
het tot de constitutioneele gebruiken be
hoort, om de partijleiders over den poli
tieken toestand te raadplegen.
Zóó is het dan in ons Land, door de
positieve medewerking der liberalen ge
komen, dat een Republikein als Mr.
Troelstra gevraagd dient te worden, om
van raad te dienen aan de Koningin,
hoewel Mr. Troelstra liefst zoo spoedig
mogelijk! Haar als Draagster van de Ko
ninklijke waardigheid zag verdwijnen.
De liberalen hebben met de hulp der
socialisten de christelijke partijen over
wonnen; maar de liberalen zijn nu 'ge
bonden aan de zegekar der vaderlands-
looze en republikeinsche partij der sociaal-
democratie.
Wat een inzinking en vernedering der
liberale partijten ten gevolge van 'haar
haat tegen de christelijke partijen 1
Vragen en Antwoorden.
In „De Vaderlander", het orgaan van
de Liberale Unie, wordt ook over den
Uitslag der verkiezingen gesproken en on
der meer gevraagd:
„Hoe komt het toch, zoo schreef ons
een onzer lezers, dat politieke nederlagen
door de vrijzinnigen met zooveel kalmte
en 'waardige gjelatenheid worden gedra
gen,, terwijl ze de k'erkelijken tot uitin
gen van woede brengen, waarbij alle zelf-
heheersching zoek is, en dat nog wel,
niettegenstaande door hen steeds vooraf
beweerd wordt, dat ze, wat ook de uit
slag moge wezen, hebben te berusten in
Gods wil?"
„De Residentiebode" is zoo welwillend
om het Unieblad te antwoorden; en zegt:
„Van de „uitingen van woede", waarop
„De Vaderlander" doelt en waarhij „alle
zelfbeheersching zoek is", hebben wij,
behoudens een enkele uitzondering, nog
zoo heel veel niet kunnen waarnemen.
Doch hoe het k'omt, dat de vrijzinnigen
„met zooveel kalmte en waardige gela
tenheid" politieke nederlagen dragen
wel, dat kwam èn in 1905 èn in 1907
omdat de vrijzinnigen danig in de rats
zaten. In het eerste geval met hun saam
geraapte meerderheid van 2 boven het
doode punt; in het tweede geval met
de defensie-politiek van .het kabinet-D©
Meester, die jammerlijk zwak was, zoo
dat de nederlaag een verlichting schonk".
Een tweede vraag in het Unieblad
luidde
„En hoe kwam het, dat wij, vrijzinnigen,
ook toen niet weeklaagden? Het antwoord
op die vraag is zeer eenvoudig: Omdat
wij vertrouwen bleven, zooals we steeds
zullen blijven vertrouwen, op de eind-
triomf van onze beginselen".
En alweer antwoordt „De Residentie
bode"
„Blijven vertrouwen op den eindtriomf
van onze beginselen".
„Wezenlijk, het jstaat er!
VVat zijn Onze beginselen Zijn dat soms
het brongen van 1& sociaal-democraten
op de banken van de Tweede Kamer;
straks in den Senaat, zooals thans reeds
in de Gedeputeerde Staten?
En als 18 socialisten het beginsel is,
waar is dan de „eindtriomf van onze
beginselen"?
Somwijlen bij de 50 -(- X sociaal-demo
craten in de Tweede Kamer en het dood
drukken van alle concentratie-menschen?
Slechts één man had eenigen invloed
op Marcus, en die man was de pries
ter, die de gevangenis bezocht. En toch
jaagde de aanwezigheid van den man hemi
schrik aan; hij hoorde naar hem zonder
hem te onderbreken, mhar hij antwoord
de nauwelijks op zijne woorden en dik
wijls vermeed hij, onder het oon of ander
voorwendsel, hem te zien. Later zou die
invloed van dien priester op Marcus
grooter worden, maar het tijdstip daartoe
was nog niet aangebroken.
Toen Jeanne hoorde, dat haar zoon
voor het Hof moest verschijnen werd zij
hevig aangedaan. Twee maal was liet
haar vergund geworden liaar zoon te
zien; ten derden male- werd haar die
gunst t oegesta a n
Jeanne was in den grond des harten
overtuigd, dat Marcus schuldig was; maar
haar moederlijk gevoel bracht haar tot
dezelfde overtuiging als die de rechter
uit zijne lange ervaring had geput, dat
Marcus door anderen was aangezet, en
ofschoon zij het denkbeeld trachtte van
zich af te ischudden, tool: wierp zij den
last der gansohe verantwoordelijkheid op
de schouders der familie Belot.
Eens toen ,zich Jeanne naar de ge
vangen is begaf had zij Mina ontmoet. De
twee vrouwen wisselden een Wik. Die
van Mina was trotsch, maar toch moest
zij dien nederslaan voor den strengen
en verwijtenden blik van Jeanne. Die
ijedele, jonge vrouw verbleekte, toen zij
de ingevallen trekken en grijze haren
van Jeanne aanschouwde. Eene sidde
ring beving haar toen zij die treurende
moeder voor zich zag.
Jeanne ging Mina voorbij en trad schie
lijk achteruit toen haar kleed dat van
Mina aanraakte. De jonge vrouw werd
bleek van schaamte en verwijderde zich
Jeanne trad de gevangenis binnen.
Zoodra Marcus zich voor het ijzeren
hek vertoonde, strekte Joanne de armen
uit.
Ann kind! zeide zij; waartoe heeft
u die vrouw gebracht.
Van welke vrouw spreekt gij, moe
der? vraagde Marcus.
Van Mina.
Verschrikt zeide Marcus - Spreek niet
van Mina moeder; haar naam' komt in
deze zaak niet te pas.
Niet?
Neen.
Wat doet zij dan hier?
Is zij hier? riep Marcus zijn rol ver
getende.
Want dien .weg gaat het onvermijdelijk
uit. Het blauw zal hoe langer hoe meer
verkleuren, de strijd gaat gestreden tus
schen zwart en rood.
Wezenlijk, „De Vad." geeft blijk over
een fijne .woordenkeus te beschikken. De
koppeling der woorden eind-triomf en ge
latenheid in het zinsverband va,n deze
„Nabetrachting" doet den beproefden
smaak van het blad opnieuw, eer aan".
Of „De Vaderlander" met deze antwoor
den blij zal wezen'?
D« Zeeuwsohe Concentratie.
Onder dezen titel schrijft „De Tijd''
in zijn nummer van 8 Juli:
De helft der Provinciale Staten van
Zeeland heeft, zooals men weet, een poli
tiek fortuintje gekregen, waardoor zij
reeds in staat was de Rechtsche leden
van Gedeputeerde Staten uit te werpen.
Hoe dit gebeurd is staat nu zwart op
wit in het volgende strooipapier, dat in
Zeeland is verspreid.
BULLETIN.
De Staten van Zeeland bestaan nu uit:
21 Links.
20 Rechts.
1 Volkswil Van Dalsum.
Meerderheid 22.
De heer Van Dalsum beslist.
Door zijn beslissende stem zijn he
den gekozen tot leden van Gedeputeerde
Staten
In de plaats van den heer mr. Dieleman
de heer VAN NIFTRÏK.
In de plaats van den heer Fruijtier
de heer ELENRAAS.
De kliek ligt voor den grond.
Leve de Volkswil!
Zooals men ziet is de Hulster ridder
van de droevige figuur overgeloopen naa,r
de Vrijzinnige Concentratie. Reeds ver
luidt, dat hij met deze een overeenkomst
heeft gesloten om den heer Lucasse als
lid van de Eerste Kamer te vervangen
door een liheradl.
Het wordt fijn in de Concentratie, die
in Zeeland blijkbaar het stelsel huldigt:
„Je prends mon bien oü je le trouve"
(„ik neem het mijne waar ik het vinden
kan").
Hetgeen inmiddels is geschied (Red. N. Z. Crt.)
Maak ze publiek!
Onder dit opschrift lezen wij in het
„Friesche Dagblad":
Maak de briefjes publiek!
Dat mag, dunkt ons, geëisoht worden
van de S. D. A. P.
Zo heeft gestoft op het feit, dat all|a
liberaler: op één na de heer Van
Foneest ja en amen gezegd hebben op
do krasse lierstemmingsvragen, die zij hun
had gesteld.
Die antwoorden waren voldoende.
Kregen 't roode goedkeuringsmerk.
Doch nu wordt van vrijzinnige zijde
i.n de pers beweerd, dat die antwoord-
briefjes volstrekt niet zoo voldoegde wa
ren, als de socialisten wel zeggen willen.
En prof. Van Hamel heeft te Amers
foort èn van zichzelf èn van mr. de
Beaufort 't getuigenis afgelegd, dat zij niets
anders en niets méér hebben beloofd,
dan er al in het Concentrataeprogram
stond.
Hoe zit dat geval nu?
Wie snoeft er; wie draait?
De S. D. A. P. moest eens met de
briefjes over de brug komen, dan kon
't .gansohe vaderland eens zien, hoe 't
er mee staat.
De Ministerieele crisis.
H. M. de Koningin ontving Woensdag
ochtend op Het Looi in conferentie dr.
D. Bos, lid der Tweede Kamer.
H. M. de Koningin heeft Donderdagmid-
digin Den Haag dr. Wi. H. Nolens, lid dei-
Tweede Kamer, in conferentie ontvangen.
Wist gij dat niet?
Neen.
Pieter is gevangen genomen.
Marcus verbleekte.
Men heeft liem weder ontslagen.
Zijne zuster beeft den rechter gezien. Zij
is eene listige vrouw. Zij zal alles gedogen
hebben en de rechter heeft baar geloofd;
zij is jong zij is schoon.
Moeder! riep Marcus op somberen
toon, moeder! Mina liegt niet.
Zij liegt, zeg ik u; zij is eene laf
hartige, verraderlijke vrouw; zij heeft den
zoon aan zijne moeder ontstolenzij
heeft
Zeg geen woord meer, mloeder, of...
Zie eens, zij behoeft zelfs niet per
soonlijk hier te zijn; ik heb slechts haar
naam genoemd en reeds heft gij die hand
op—om mij te dreigen, of liever wilt gij...
0! Moeder! moeder!
Marcus was op een bank nedergeval-
len en schreide en snikte. Hij had de
gedachte zijner moeder begrepen, en hij
gevoelde dat zij juist gedacht had. Mar
cus had weder het beeld zijns vaders
voor ooigen, op het oogenblik toen hij
hem Tregori aanwees en zeidie: dat
is hijl
(Wordt vervolgd.)