NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 21 Juni 1913.
No. 72.
BLAD
fEUSLLÊTOS*
Van kwaad tot erger.
De geest der N Rott. Courant.
Voor wie onder de onzen nog voort
gaan met te beweren, dat de „Nieuwe
Rotterdamsche Courant" een blad is,
dat aan onze Katholieke overtuiging
geen schade doet en onze Katholieke
Sevoelens respecteert, meenen wij
goed te doen hieronder twee artikelen
af te drukken, die het Dagblad „De
Tijd" aan dit onderwerp wijt en waar
door als met één forschen zwaai de
blinddoek wordt weggerukt voor de
oogen van dergelijke ongeloovige Tho
massen.
Het eerste stuk heet:
Op Springen 7
Het is nu reeds, schoon de stembus
nog openstaat, duidelijk, dat hel kar
retje der Vrijzinnige Concentratie
niet op een zandweg staal. Noch de
agitatie tegen de Tariefwet, noch die
tegen de sociaal-democratie kan haar
politieke eer meer redden. Het cenige,
wat haar traditie nog moet ophouden,
is haar anti-clericahsme.
De „Nieuwe Rott. Ct.", haar leidend
orgaan, schrijft niet meer maai* raast.
„Aan den tweesprong'" heette Maan
dagavond haar stembusaptikel, dat al
dus aanvangt:
Kiezers! Nu komt het erop aan!
Groote gevaren bedreigen ons land.
Doch zij! kunnen afgewend worden.
Aarzelt gij nog*? Aarzel! gij, of het
clericaal bestuur, waaronder het land
zucht, of de kerkelijke meerderheid
met haar geloofsfanatisme, haar zede-
lijkheidshoovaardij „het canaille
stemt links!" haar onwaarachtig
heid en haar baantjesgekonkel, nog
langer gehandhaafd moet worden*?
Zoudt gij dat dulden?
Weet dan, wat u onmiddellijk staal
te wachten.
Vóórop protectie: nijverheid en han
del door hooge invoerrechten ader
gelaten de productieve krachten des
lands door zware belasting belas
ting naar de talrijkheid van het ge
zin! ondermijnd; trustvorming; ta-
rievenoorlogcorruptie. i
Dan eene grondwetsherziening, die
tot hoofddoel heeft, de openbare
school te vernietigen, en het algemeen
volksonderwijs, grondslag voor allen
maatschappelijke» vooruitgang en ont
wikkeling, aan geestelijke drijvers en
adviseurs toe te vertrouwen. De natie
van de prilste jeugd af in secten ver
deeld, en in verdeeldheid groot ge
bracht; de school aan kerkelijke en
politieke belangen dienstbaar ge
maakt.
Nevendoel van de hervorming is
een kiesrecht, voor gezinshoofden, be
delmonniken, en van de kerk bedeel
den, als uitverkozen „organen" dei-
burgerij, pasklaar gemaakt. De vrouw
echter buitengesloten, en de volksin
vloed op het beleid van 's lands zaken
verminderd.
En als toegift: kcrkelijike processiën
op straat ook hier ie Rotterdam,
waar onschuldige wandelingen met
muziek reeds aanstoot schenen le
geven.
Ten derde: allerhand staatssocialis
me en bureaucratie.
Ziedaar het allernaaste verschiet
onder voortgezet kerkelijk bestuur.
Hierna volgt een opsomming van
de zegeningen, die het volk le wach
ten staat, als de liberale partijen de
meerderheid zouden krijgen en aan
gezien de „N. Rott. Ct." dat natuur
lijk zelve niet gelooft, wordt in een
slotparagraaf de deur opengezet voor
de sociaal-democratie. Het beet daar
in n.l.„Wie hel getal der sociaal
democraten in de nieuwe Kamer doet
aangroeien, weert althans het kwaad
af, dat ons behoud van de tegenwoor
dige meerderheid staat te wachten."
Deze aanhitsing om op socialisten te
stemmen volgt op de erkenning, dat
hun partij „belooft al wat maar de
massa kan aangenaam zijn, doch lot
handelen voorloopig niet wil over-
i
gaan. Hetgeen onmisbaar is, om be
loften in daden over Le zetten: de
wil om tegenover Kroon en Parle
ment voor de uitvoering van een pro
gram mede verantwoordelijk te zijn
juist dat ontbreekt haar. Haar
naaste doel is slechtsstrijd, oppo
sitie. Regeeringspartij wil zij niet zijn.
Daardoor is zij de partij van de zui
vere ontkenning geworden. Thans
streeft zij' ernaar, het Kabinet te doen
vallen. Doch zij gordt zich reeds aan,
om óók het volgend Kabinet le doen
sneven."
Ziedaar een politiek advies van een
leidend politiek orgaan! Dat dreigen
met katholieke bedelmonniken en be
deelden en met processiën op straat
is allerbelachelijkst. Maar het aanstu
ren op een toestand, waarin het
eigen toekomstig Ministerie reeds voor
zijn geboorte op de doodenlijsl komt
te staan, is een verkiezings-razernij'.
waartoe men alleen komen kan, als
men waant „Aan den tweesprong" te
staan, maar men ziel, dal er „een
driesprong" is.
Liberalisme en Anti Papisme
Evenals bij vorige verkiezingen
maakte het liberalisme ook ditmaal
weer gemeene zaak met het anti-pa
pisme, dat getrouw om de vier jaar
een beroep op den godsdiensthaat
komt doen. Van den beginne af is de
beweging van Ds. Hoogenhuyze
krachtig in de vrijzinnige pers be
vorderd, het heeft in haar kolommen
hartstochtelijke stukken van dissiden
te christelijk-historischen geregend,
en mannen als Drion, Muller, Quasi,
Bronsveld c.s. konden op geregelde
bescherming van de liberale redacties
rekenen. Want het anti-papisme is een
welkome politieke bondgenoot, het
kan met zijn hartstocht aanvullen wal
aan gezond verstand te kort schiet,
het is wel avontuurlijk in een mate
om een fatsoenlijk man te comprom-
mitceren, maar dat hebben de vrij
zinnigen er voor over, mits maar aan
Rome slagen worden toegebracht.
Vooral de „N. Rott. Ct. speelt met
het anti-papisme onder één hoedje.
Schreef zij niet in Januari j.l. in een
polemiek aan ons adres: „Tegen hel
ultramontanisme, dat de macht van
den staat en de vrijheid van het volk
bedreigt, ja, daar tegen strijden wij;
en waar de Roomsche geestelijkheid
de tweedracht onder ons volk ver
groot, de wetenschap aan banden wil
leggen, waar zij in één woord zich
tegen de vrije beschaving keert, daar
komen wij tegen haar op!
Tegen net „ultramontanisme" gaat
inderdaad rusteloos de strijd van de
„N. Rott. Ct.", d.i. tegen de leer, de
instelling, de werkzaamheid, die over
de bergen haar oppersten leider bezit,
en „tegen de roomsclie geestelijkheid",
d.i. tegen de onmiddellijke vertegen
woordigers van dien oppersten leider
en van Dengene, dien liij zelf verte
genwoordigt.
Geheel handelend in dien geest, is
het groot-liberale blad dan ook gedu
rende deze heele verkiezingscam
pagne het toevluchtsoord geweest van
de rondzwervende geuzen-vrijschut
ters, de kleine benden papenjagers
en het avontuurlijk volkje, dat bij zul
ke gelegenheden uit de krochten van
zijn verborgenheid opduikt, om de
lósse hulptroepen van het georgani
seerde liberalisme te leveren, lleeft
de hoofdredacteur der „N. Rolt. Crl."
er niet een eer in gesteld, de
vergadering te presideeren, waar
in mr. Piet Tideman een dier
boutades ontboezemde, die lot de
schandelijkste verkiezingslitteratuur
van het jaar 1913 zullen blijven be-
hooren
En pas heeft de anli-paapsche Leid-
sche hoogleeraar dr. B. D. Eerdmans
zijn ophitsend gelegenheidsgeschrift:
„Het Roomsclie Gevaar" uitgegeven,
of de „N. R. Ct." haast zich, er de
1| i 'li
meest gepeperde gedeelten uit at te
schrijven. Men weet, dat deze pro
fessor een specialiteit is in professo
raal geuzendam, en als zoodanig een
geregelde leverancier van de meest
gewenschte kopy aan het Rotterdam
sche orgaan. Zij gooien elkaar hel bal
letje toe, en gelijk de „N. R. Ct."
hem aanmoedigt, zoo prijst hij haar.
„In de laatste jaren schrijft hij
in zijn pamflet zijn de omstan
digheden zóó gewijzigd, dat Rome
zich reeds kan veroorlooven met toe
nemende vrijmoedigheid op te treden.
Hel voert een feilen strijd legen de
onafhankelijke pers. Het tracht door
allerlei middelen en verbodsbepalin
gen haar eigen kleine pers lot de
eenige lectuur der Roomsche leeken
le maken. Het doet dit echter niet,
zonder de pers, die op onafhankelijke
wij!ze wenscht le schrijven, in kwaad
daglicht te stellen. Het heeft zelfs niet
geaarzeld, in een openbare vergade
ring een hoogstaand orgaan als de
„Nieuwe Rotterdamsche Courant" op
de meest ergerlijke wijze stelselma
tig aan te randen.
„Ons land is groot geworden, toen
het van Rome's druk was bevrijd,
toen hier in ruimer male dan in
eenig ander land, vrijheid, verdraag
zaamheid, welvaart, nationale macht
en grootheid werd aangetroffen. Ons
land is ontwoekerd aan de golven,
ons volkskarakter is ontwoekerd aan
Rome. Zooals wij onze dijken heb
ben om ons land le behouden, zoo
moeten wij ook onze verwering heb
ben tegen den stijgenden Roomschen
vloed, die het zoo duur gekochte weer
wil wegspoelen.
„Overal, waar de geestelijkheid tot
gehoorzaamheid oproept, voelt men
terstond in welke richting gestuurd
wordt. Het is de richting van het
meest onverdraagzame ultramonta
nisme".
Het „hoogstaande orgaan" aan de
Rotte is natuurlijk erg gevleid met
het compliment aan haar „onafhan
kelijkheid" en de verdediging tegen
die grimmige „kleine roomsche pers".
En de broederschap is hartelijker dan
ooit tusschen den Leidschen profes
sor in anti-papisme en den Rotter
dam sch en hoofdredacteur, die met
anti-papisme en liberalisme zoo aar
dig weel te spelen in de kolommen
der „N. R. Ct."
V Gevallen in eigen strik.
Het is uitgekomen, zooals wij giste
ren voorspelden.
Het resultaat van de onteerende
campagne, tegen rechts gevoerd, is
niet geweest een „Verjongd libera-
ralismc niet zelfs de neder
laag d c r Coalitie, maareen
nederlaag der Concentratie.
Het is waar, dal in enkele districten,
gelijk Kampen, middelen als de be
dreiging van het „handen wasschen
in 't Geuzenbloed" zoogenaamd door
Roomsch-Katholieken, inderdaad dooi
de „vrienden der verdraagzaamheid",
de Vrijzinnigen, aan de kerkdeuren
aangeplakt, op de eenvoudige land
bewoners hunne uitwerking niet heb
ben gemist.
Maar, mócht deze ophitsing tol ze
telwinst leiden, dan zou men deze
toch moeilijk als een winst voor de
„vrijzinnige beginselen" kunnen boe
ken tenzij men ophitsing onder
die beginselen tellen mocht.
Beter doet men o. i. in die geval
len te spreken van een mogelijke
t r i u m f der misleiding.
Doch, in alle gevallen waar deze
triumf niet verwacht kan worden, is
de kans voor liberale triomfen
in eigen kracht uilgesloten.
De kuil die men voor ons gegraven
had, is men zelf ingevallen.
Karakteristiek is in dit opzicht de
uitslag in Rotterdam.
Drie districten zijn reeds bij eerste
26)
En de goede Jeanne schreide van vreug
de. De arme moeder! ach! indien zij
alles gezien, alles geweten hadZij zou
op haren zoon zijn toegesneld en hem
hebben toegeroepen: dood mij; maar
hem nimmer!
En in dien tusschentijd schreed Marcus
langzaam voort, beefde bij het minste
gedruisch, beefde van schrik, en naast
Trerigo voortstappende zeide hij
- Voorzichtig; daar ligt een steen,
daar de wortel van een boom; hier is
een haagnu dezen wegdaar is de weide
en waar het licht brandt, daar is het
Marcus stond stil. Trerigo insgelijks,
die hem onthutst aanzag.
Wat is het?
Daar achter zeide Marcus, terwijl
hij op het geopende venster weesdaar
achter zie ik mijne schaduw.
Marcus verviel in diep gepeins. Hij
stond tegen een boom te leunen, terwijl
Tregori met angst zijne bewegingen
volgde. De ellendeling zag een groot
misdadiger voor zich, die door een hevigen
hartstocht werd bestookt, en bewaarde
een diep stilzwijgen
Louise was eveneens blijven stilstaan,
zij las met angst op het gelaat van haar
jengdigen meester de heillooze gedachten
waarmede hij zich onledig hield.
In de ziel van Marcus had geen eigen
lijke strijd plaats. Hij dacht slechts aan
de ruwe woorden en strenge kastijdingen
zijns vaders.
Louise, zijn goest des kwaads begon
bevreesd te worden, dat hij in zijn be
sluit zou wankelen. Daarom zeide zij
Ja, Marcus, het aanzien der hoeve
moet uw gemoed zeker nog meer ver
bitteren, te meer als gij denkt, hoe gij
daar behandeld zijt.
Eensklaps hield zij op, een dof gerucht
van stemmen trof haar oor; Marcus te
veel in zichzelven gekeerd; scheen het
niet te hooren.
En indien hij nochtans zijn vader gehoord
had, indien hij begrepen had, wat hij
zeide, zoude zijn haat eu toorn eensklaps
verdwenen zijnhij zou zich naar huis
gespoed, de deur geopend hebben, binnen
getreden zijn en hebben uitgeroepen
Hier ben ik.
Maar hij hoorde het niet.
Maar Louise, die ongemerkt het venster
was genaderd, had alles gehoord, en
haar haat was nog grooter geworden.
Vreeman sprak van vergeving, van
verzoening, van geluk; hij sprak ook van
haar en zeide tot zijn vriend
Wat de meid betreft zij moet da
delijk vertrekken; zij is eene'slang.
Eene slang, fluisterde Louise, die
haar meester zal dooden.
Welnu, Marcus, mijn jongen, zult
gij daar den ganschen nacht staan droo-
men, sprak zij, zich tot Marcus wenden
de. Wacht gij mogelijk tot hij u met
stokslagen komt halen?
Gij hebt gelijk, sprak Marcus kort
af ik heb te veel geleden.
Gij moet vrij worden, zeide Louise
want uw vader veracht Minahij be
schouwt haar alsof zij eene slang ware
Marcus verbleekte en sprak
Heeft hij dat gezegd
Hij heeft het gezegd,
Wanneer?
Gisteren nog hij zeide dat zulke
vrouwen als Mina en 'Maria de pest in
een land waren.
Marcus sidderde.
Vervolgens kwam hij eensklaps tot
stemming den liberalen ontvallen. Een
vierde kan slechts met behulp der so-
cialisten voor ditmaal behouden wor
den.
En het staat reeds n u vast, dat
ook in Rotterdam IV een volgend
maal de liberaal voor den sociaal
democraat zal moeien plaats maken.
Evenals in Haarlem. i
De uitkomst der anti-clcricale drijf
jacht eindigt met het verongelukken
van den jager. i
Het edel wild, schoon gekwetst, ont
snapt; de vervolger valt in den zelf-
gespannen strik en bezeert zich doo-
delijlc.
De doodsstrijd is slechts een kwestie
van tijd. („De Nederlander")
DE VERKIEZINGEN.
Persstemmen.
„De Tijd" zegt o.m.
„De Rechterzijde heeft /dop gehad; wij
weten reeds, dat zij hare sterke meer
derheid zekér niet behouden zal. De so'-
ciaaï-democraten zijn de overwinnaars, de
helden van den dag. De concentratie zit,
daartusschen in benauwdheid inet vrij.
wel een échec.
De stemmingen van Dinsdag hebben ons
gesterkt in 'onze opvatting van hetgeen de.
toekomst ons meer en meer brengen zal.
Vrijliberalen neigen 'naar de Rechterzijde,
vrijzinnigtdemocraten naar het socialisme.
De tusschenpa.rtijen geraken beklemd tud-
schen twee buffers.
Het anti-papisme is niet nieuw en zal
altijd blijven bestaan. De kracht daarvan
is echter 'ook nu weer niet groot geble
ken. Deze 'onsmakelijke actie doodt de
macht der coalitie niet.
De anti-Tarief-beweging zal er niet ab
tijd zijn. Dit middel van den strijd tegen
de Rechterzijde is slechts van o ogenblik-
'Lelijke beteekenis. Wie verder ziet d.an.
het moment, blijft vertrouwen Koest-eren
in de macht der Christelijke politiek in
Nederland.
Het schijnt, dat ons volk, hetgeen zich
thans voordoet, zal moeten doorzieken,-
om weer te komen tot gezonde politiek.
Een opzet hij de verkiezingen, zooals wij
thans aan de linkerzijde beleefd hebben,
strijd tot afbreken van een Regee'-
ring, waarvan men weet, geen betere in
de plaats te kunnen stellen, met als ach'-
tergrond de versterking van oen partij,
waarmee nooit 'te regeeren valt, -zoo'n
opzet k'an 'zich niet herhalen".
De „Maasbode" schrijft:
„De eerste indruk, welken ieder met
zich naar buis heeft gedragen, is er zec
ker een van verwardheid. Ons volk, hér
en der getrokken heeft zich bij dezie stem
bus niet positief en geprononceerd uit
gesproken.
En deze situatie van onbestemdheid
kan niet anders dan hij de herstemming
rechts ten goede komen. Ieder recbtschte
kiezer had zeker niet anders gewenschit,
dan dat wij de vijftig hadden benaderd
om 'bij 'de herstemmingen een beduidende
meerderheid te 'halen.
Maar de geweldige actie van het anti1
tariefwef-comité, de ophitsing togen Rome,
de verbrokkeling Van reohtsohle kracht
ten, welke 'aanleiding heeft gegevien tot
de vorming van velerlei kleine partijtjes,
dit alles heeft voorloopig belet, dat rechts
bij de eerste stemming de meerderheid
heeft gehandhaafd.
Zal rechts hij de Werstemming deze
meerderheid, hetzij 'dan ook' een klein1©,
alsnog verwerven?
Op hot oogenhlik' is 't moeilijk, hierop
een horoscoop te trekken, maar wel zal
het onzerzijds niet al te overmoedig klin
ken, als wij als pnze meening uitsprei
ken, dat wij de herstemming met goed
vertrouwen kunnen tegemoet gaan.
Voorts wijst het blad er op;, dat in
elk geval reeds in 41 districten de kie<-
zers zich 'beslist voor een Rechtsche Re-
bezinning, greep Tregori bij den arm en
zeide
Kom.
Tregori volgde zijn meester.
De twee mannen naderden het venster
Louise ging tegen een boom staan leu
nen terwijl haar blik tot wraak aanzette.
De twee mannen stonden stil. Zij kon
den thans alles goed onderscheiden wat
in het vertrek voorviel.
Vreeman en zijn vriend Leeman zaten
nog aan tafel. Jeanue liep de kamer in
en uit.
Twee of driemalen ging zij voorbij het
venster, en dan sloeg Marcus den blik
neder. Maar in zijn hart was geen plaats
meer voor vergeving. De laatste woorden
van Louise hadden zijn hoofd geheel op
hol gebracht. Dat zijn vader Mina en
Maria durfde lasteren was hem onver-
dragclijk. Hij beschouwde hem met blik
ken, die van haat vonkelden, hetgeen
Tregori niet ontging, en zeide
Wij zullen geen geweer noodig
hebben, als gij aldus voortgaat
Vreeman keerde het venster den rug
toe. Hij zat tegenover Leeman Marcus
aarzelde. Hij kon dien man treffen of
zijn moeder als zij voorbij het venster
ging. Na cenige minuten'—een eeuw;
1 l
geering veiklaarden 'en in 47 hun oem
deel opischorten. Dezö kunnen 'zicht bij
de herstemming nog wel in ovérwéldi'
gentle meerderheid voor Rechts uitspre
ken.
Want te ontkennen valt het niet, dat
de concentratie met haa.r elf diplomai's
een geweldig fiasco heeft gemaakt. Ne
derland heeft overtuigend getoond, dat
het van de concentratie niet gediend is.
Zij heeft zich op: genade of ongenade,
aan de heerschappij van Troelstra over
te geven.
De geweldige Hetze van de Tariefwet
heeft nu haar werking gedaan.
'Ons nuchtere Hollandschic volk zal nu
tot bezinning 'komen.
En dan is er voor ons nog veel te
bereiken.
Als wij in de komende dagen kalm
de balans opmaken en de kansen nog
eens toverwegen, dan zal het blijken,
dat niet de coalitie, (maar zeer ze
Ker de concentratie den 17en Juni.
als een fatalen datum heeft aan te te-e-
kfcnen.
Het „Huisgezin" is teleurgesteld in den
uitslag; het acht Rechts in a,l haar dee-
len getroffen. Maar:
„Zetels verloren heeft als wij aan
nemen dat er in Gorkum herstemlmingl
is de rechterzijde nog niet, maar nie
mand durft, hoe groot optimist hjj ook
zij, aannemen, dat zij er zonder 'kleer
scheuren zial afkomen.
Hoe zou het kunnen, daar hij de her
stemming alles wat link's en alles wat
dissident is zal te hoop loopen, om de
rechterzijde tot minderheid fe maken..
Maar als dat gelukt, zal het geen over
winning van de concentratie, doch een
overwinning van het anti'-papisme zijn,
dat de vrijzinnigheid yoor een oogenblik:
nieuw bloed en nieuw leVen heeft ingei-
stort".
De „N. R. Crt." begint aldus:
„De coalitie heeft in liet eerste treffen
het nadoel beslist aan Kaar kant gehad.
Zoo ernstig is deze uitslag voor haai*,
dat er groote kans bestaat, dat zij' bij
de herstemming door verschillende drei
gende verliezen in de minderheid zal gei-
bracht worden. In een elftal districten'
zal zij met niet veel uitzicht op de over
winning den strijd opnieuw moeten aan
binden en er zijn er nog enk'ele, waai
de keuze van een vrijzinnige of van een
sociaal-democraat niet geheel buitengeslo
ten is.
l)e rechterzijde heeft, ioo al geen feite
lijke, dan toch reeds een gevoelige mo-
reele nederlaag geleden".
Daarna .spreekt de courant over het
sterk toegenomen cijfer der socialisten,
hetgeen wil zeggen: afbrokkeling van het
liberalisme.
Het „Handelsblad"
„Ons volk' heeft de coalitie doen we
ten, dat het geen ooalitierageering m'eer
wenscht, dat hét or ruim genoeg van
heeft.
Indien alle kiezers, die nu hebben ge
toond de politieke zuivering het eerste-
noodige te achten, blijven volharden
den brengen de herstemmingen ons een
belangrijke linksche meerderheid.
Een concentratie-meerderheid krijgen
wij, helaas, niet. Die ka.ns is thans reeds
volkomen uitgesloten. Want, dit zal de
analyse van den uitslag, die wij geven
zullen, duidelijk' toonen, de grootste winst
in aantal uitgebrachte stemmen is vooi'
de sociaal-democraten geweest".
De „Nieuwe Courant" gewaagt van een
„geduchten slag", der rechterzijde toege
bracht, overziet dan de kansen en voor
spelt
„Wij houden het voor mogelijk, dat de
rechtsch© meerderheid, die thans 59 le
den telt, bij de herstemmingen tot 45
a 46 zal worden teruggebracht. En dat
zij boven de 50 zal blijven, achten wij
reeds nu in hooge mate onwaarsehijhlijfc.
Men weet het: de rechterzijde moet het
van den eersten slag hebben. Bij de hér
stemmingen legt zij altijd het lood je't
stond Leeman op en deed eenige
schreden om liet vertrek te verlaten.
Waar gaat gij heen vraagde Vree
man, wiens stem duidelijk door de drie
op wacht staande personen gehoord werd.
Ik kom terug, antwoorde Leemen,
ik zal eens gaan zien of Jan wat hooi
aan mijn paard heeft gegeven. Ik wil
vertrekken.
Wacht, ik ga met u mede, zeide
Vreeman, die insgelijks opstond.
Marcus strekte toen den arm uit, en
wees Tregori zijn vader, die juist opstond.
Hij is het, sprak hij op gedempten
toon.
Dit was het afgesproken toeken.
Tregori nam zijn geweer en legde lang
zaam aan.
Marcus voelde zijn hart met verdubbel
de slagen kloppen, hij opende den mond,
strekte op nieuw den arm uit om Tregori
tegen te houdenmaar het was te laat.
Het geweer ging af, een vreeselijke
kreet weerklonk in de ruimte.
Vreeman draaide in het rond en viel
neder.
Marcus had Tregori bij den strot ge
grepen.
Ellendeling 1 riep hij uit.
(Wordt vervolgd).
