nnen,
ims.
DUIF",
No. 43. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 12 April 1913
BUJTOIJIND.
machines
machines
RSKNECHT
PSII5R.
i m m m
k i
FEUILLETON.
OP WACHT.
SiHMEliiAMP:
vanaf f22 50
■m i
an 10 - 2 nur
;hmachine IP
ishoudster,
Dienstbode,
.MAGAZIJN
32, Middelburg.
i, Mantel-
►-Cosluums,
jmrokken,
peignoirs,
►kken,
Corsetfen.
ifdeellng
10 gulden.
m
De Oorlog op den Balkan.
ar garantie)
ar garantie),
s t de b e s te
afbetaling. Op proef
in werking te zien
n de filialen der
Goes
Middelburg
!E, Blindenhoek D 65,
jaar, R.K. met paar-
n sterken drank, zoekt
ETS1ER, bij dokter
lett. O. bur. v. d. blad.
ordt gevraagd een
3RHOEVE, Kit-inland-
and.
1 Juli of I Aug. in
tterdam
iet onder 23 jaar, aan-
120 en f 26 waschgeld.
;r en toewijding voor
poging vatbaar. Br. fr.
JOH. H. STEGMAN's
«straat 53, Rotterdam-
Aanbevelend,
ITALIË.
Een merkwaardige Pauselijke rede.
Verleden week Donderdag, bij deont
vangst van een groote schare pelgrims
gekomi n voor de Constantijusche feesten
liet Z. H de Paus een door hem opge
stelde rede door een der prelaten van
zijn hof voorlezen. Deze rede, door onze
Katholieke dagbladen, hetzij in haar ge
heel hetzij verkort weergegeven is in
hooge mate merkwaardig en verdient
zeer zeker ons aller aandacht.
Na zijne blijdschap te hebben betuigd,
dat de katholieke wereld zoo eenpang
dit eeuwfeest der invrijheidastelling van
het Christendom mag vieren, zet de H.
Vader uiteen, welk een tegenstelling
er heerscht tusschen de voorrechten,
waarmede keizer Constantijn de Kerk-
begunstigde, en de knevelarij, waaraan
zij in menig land tegenwoordig bloot
staat.
Bij zóóveel hoog geprezen vooruitgang
van beschaving en bij zóóveel licht van
wetenschap, moeteu Wij voor de Kerk
tevergeefs, ook van christelijke Regee-
riugen, de vrijheid opvorderen,die zij zelve
erkennen, als noodzakelijk ter uitoefening
van Haar bovennatuurlijke werkzaamheid
op aarde."
Want de Kerk is een wereldomvatten
de maatschappij, in den volstrekten en
volmaakten zm des woords. Zij heeft
alleen God lot Opperheer. Strevend
naar de volmaaktheid der zielen, gaat
haar eeuwig doel boven dat der burge-
lijke maatschappij, die slechts het tijde-
lijk welzijn nastreeft. De Kerk kan daar
om niet aan den Staat onderworpen zijn,
evenmin als de ziel aan het lichaamde
eeuwigheid geen werktuig van den tijd
en God niet de slaaf van den mensch
worden.
De Kerk heeft dus volledige vrijheid
noodig en deze werd Haar door den god-
delijken Stichter geschonken. Vrijheid
van Onderwijs, omdat Haar de opdracht
is verleend, te leeren aan alle volken
en aan alle standen. Vrijheid van bezit
omdat zij een maatschappij van menschen
niet van engelen is. Vrijheid out de zie
len te besturen en de Sacameuten toe
te dienen, zoodat onder geen voorwend
sel een onbevoegde Haar algebakend
heiligdom mag overschrijden,
Voor de handhaving dezer heilige
rechten lieeft de Kerk eeuwenlang ge
waakt, zoo noodig geleden en gestreden
tot het uiterste. Voor diezelfde rechten
blijven Wij nog steeds onwrikbaar pal
staan, al wordt tegenwoordig, onder al
lerlei valsche leuzen, de vrijheid dei-
Kerk aangerand. Meu wil vrijheid of
liever bandeloosheid, voor allen, maar
niet voor de Kerk. Vrijheid van Gods
dienst en van denken, maar alleen niet
voor de Katholieken. Vrijheid van on
derwijs, maar gebonden aan het mono
polie van den Staat, die elke dwaling
en ieder stelsel laat onderwijzen in de
school, maar de catechismus verbiedt
Vrijheid van drukpers, die met ophitsen
de en zedelooze taal het volk mag be
derven maar niet voor de katholieke
pers, die geenszins mag opkomen voor de
rechten der Kerk, zoiider aan strenge een-
cuur onderworpen te zijn en voor staats
gevaarlijk worden uitgemaakt. Vrijheid
van vereeniging, ook wanneer het gaat
om verstoring van orde eii rust, om
kneveling der echte vrijheid ;doch niet
voor de Katholieken, die buiten de kerk
muren geen processie mogen houden.
Vrijheid om te bezitten, voor alten zon
der uitzondering, behalve voor de kerk
(Slot.)
De schildwacht sidderde van het lioofd
tot de voeten. Een strijd voerde hij tot
in het diepst van zijn gemoed, maar een
strijd waarin hij zich zou kunnen bewe
gen, scheen hem lichter dan deze wor
steling met zijn eigen aandoeningen.
Een nevel kwam voor zijne oogeu
toch verhief Siddon nog st- eds de hand
niet. In deze ontzettende mentale over-
spanuing kwam 't hem zelfs voor alsof
hij langzaam verstijfde. Hij hoorde
en gevoelde niets; hij zag alleen.
Siddon knipte met de oogen. Wel
duurde dat knippen slechts ééne angsti
ge seconde, maar die seconde zou vol
doende kunnen zijn voor het sein.
Een ontzettende angst overweldigde
hem. Hoe ver was de nacht reeds voort
geschreden? Stond de vijand reeds om
de vesting heen?
En hij zag hem niet, den sluipenden
onzichtbaren vijand. Dansende dwaallich
ten kwamen voor zijne oogeu ze werden
tot duizenden, tot een lichtende massa
die de groote luchtruimte tusschen hem
en de bergen vervulde.
Licht?
Neen. slechts de met ongeluk dreigende
stille duisternis.
Hij boog zich nog verder voorover
wier instellingen en kloosters van recht
matig bezit worden beroofd.
Ziedaar de vrijheid, die tegenwoordig
aan de Kerk, zelfs in zoogenaamd katho
lieke landen, wordt toegestaan. Maar
dit alles mag en zal ons niet ontmoedi
gen. Veeleer moet het eene aansporing
zijn, om des te moediger (den goeden
strijd vol te houden en aldus nog groo-
tere verdiensten bij God te winnen. Als
strijders voor de groote beginselen van
waarheid en recht, waarop de orde steunt
en de vrede ontkiemt, terwijl op dien
grondslag alleen de ware burgerdeugd
en de beschaving bloeien, oefenen wij,
Christenen, een vruchtbaar apostolaat
uit, dat wel is waar moeilijkheid en te
leurstelling oplevert, maar ten slotte aan
ons de overwinning geven moet, wijl
God-zelf aan onze zijde staat en de zege
praal, nu zooals ten tijde van Keizer
Constantijn, behoort aan het Kruis-"
De toestand van den Paus.
Alleilei geruchten en beschouwingen
over den toestand van Z.H. den Paus,
den aard van zijn ziekte, de bedenke
lijkheid van zijn kwaal, interviews met
dokters, berichten over de pijnen, die
de hooge lijder gevoelen moet, enz. te
veel om op te noemen, doen de ronde
door de pers, door haar omvangrijkheid
tenminsie getuigenis afleggend van de
wereld-belangstelling, die de persoon
van den Roomschen Opperherder wekt.
We laten echter die berichten stil
liggen, niet liet ininst, omdat het ons
zacht gezegd, te onkiesch lijkt den per
soon van Z.H. tot middenpunt te maken
van allerlei sensationeele praatjes en
onbetrouwbare berichten.
Wij bepalen ons nu slechts tot het
weei geven van hetgeen de Romeinsche
correspondent van de „Croix", do. 9
April aan zijn blad nog meldt.
„De plotselinge nieuwe aanval van
influenza, die schorsing der audiënties
medebracht, heeft aanleiding gegeven
tot werkelijk romantische verhalen. De
bladeu publiceeren bizonderheden over
de bezwijmingen van den Paus, over den
aard van wat zij een zware ziekte noe
men en de redacteurs laten den vrijen
loop aan hun fanlade. De koortsaanval
van den Paus, die zich intu-schen niet
herhaalde, heeft een schijn van waar
heid gegeven aan deze onrustbarende
geruchten.
Er is echter niets anders gebeurd dan
hetgeen dr. Marchiafava noemde „una
fiammata", een terugkeer van de iuflu-
enza, misschien veroorzaakt door de
vermoeiende audiënties der laatste dagen.
Deze tegensl.ig is zeer onaangenaam
voor Pius X, die weet, dat in Rome
verscheidene bisschoppen uit Oostenrijk
Hongarije, Luxemburg, Australië en Italë
vertoeven, en die tal van persoonlijke
vroenden heeft onder de 2500 pelgrims
van Vicenza en Treviso, die naar Rome
gekomen zijn. Met moeite verdraagt de
Heilige Vader de gedachte hen ongezien
te moeten laten vertrekken.
Aan het Vaticaan wenscht meii echter
algemeen, dat de Paus zich niet aan
nieuwe vermoeienissen zal blootstellen
voordat de influenza geheel zal zijn ge
weken." (Msbode.)
BBLtHlü,
De algemeene staking.
Naar de Patriot-.-" meldt, heeft de
ministerraad de volgende maatregelen
voorgeschreven met het oog op de staking.
Alle troepen der hoofdstad en van
Henegouwen, die in verband met de
manoeuvres en schietoefeningen naar het
kamp van Beverloo moesten vertrekken,
Wilde de schildwacht over het Bastion
springen? Een straal. Een plotselinge
gedachte. Hij hield den adem in en luis
terde, alsof het gehoor zijn blik zou
kunnen verscherpen.
Hoorde hij niet een geluid? Gefluister?
Terwijl de soldaat daar op wacht stond
was het onweer losgebarsten.
De vaneengescheurde wolkenmassa,
die zich aan den gezichteinder dreigend
had vertoond, verzamelde zich nu boven
zijn lioofd.
Maar hij had het niet gemerkt.
De donder rolde en de bliksem ver
lichtte den zwaren naclit; het stormde
en raasde over hem heen, de wind rukte
aan zijn mantel en de rivier bruisclite
lievig onder hem.
Hij zag of hoorde niets. Hij stond
slechts op wacht.
Een boot kwam met inspanning de
rivier af. Zij was klein en versleten.
Een jonge man zat aan het roer, en
een jonge vrouw met een klein kind
zaten aan den achtersteven.
Maar de hoot was lek geworden en
het water drong erin door.
Ilenry Siddon en mrs. Siddon worstel
den om het levenbeiden schepten met
de hoeden en de holle handen het water
uit, terwijl het kind zich vol vertrouwen
en zonder vrees aan den arm der moeder
vastklemde.
Papa. help ons. Papa komt al.
De stroom voerde het bootje tegen
het naar voren springende bastion aan.
Het water steeg met ontzettende snel
heid. Mrs. Siddon stond tot aan de knieën
zullen hun vertrek uitstellen tot na de
staking.
Daar het effectief der troepenfop het
oogenblik groot is, twee lichtingen
zijn onder de wapenen is er geen
besluit genomen om nieuwe lichtingen
op te roepen.
Van Zaterdagavond af zal cavalerie en
voetvolk ter beschikking worden gesteld
van de burgemeesters der industrie-plaat
sen, vooral in de provincies Henegouwen
en Luik.
De gouverneurs der provincies hebben
opdracht gekregen zich te verstaan met
de hoofden der arrondissementen en de
commandanten der gendarmerie, de be
velhebbers der troepen en de plaatselijke
autoriteiten, over de te nemen orde
maatregelen.
De christelijke werklieden-vi-reenigiu-
gen uit Antwerpen en omstreken hebben
besloten de algemeene staking zoo krach
tig mogelijk tegen te werken, op 14 April
overal aan het werk te gaan en anderen
aan te moedigen dat voorbeeld te volgen.
(De Tijd).
Nog altijd prinses Louise, roept liet
„Hbl. v. Antw." uit.
„Pas is de uitspraak gekend van 't be
roepshof inzake de nalatenschap van
Leopold 11, of men hoort alweer van
haar spreken.
„Beteekend werd, inderdaad langs
rechterlijken weg, dat prinses Louise
voor de som van een half millioen frank
al hare rechten op de nalatenschap liaars
vaders heeft afgestaan aan graaf von
Holienau i.i Silezië, die deze bijzonder
heid ter keu nis der ivgeering en der
princessen brengt.
„Dit bewijst dat, ondanks de millioenen
die te barer beschikking zijn gesteld,
prinses Louise zich alweer in zeer moei
lijken toestand bevindt en zich verplicht
ziet hare toevlucht tot allerlei kuiperijen
te nemen, om aan geld te geraken.
„Zij heeft nu nog het vooruitzicht op
de nalatenschap van hare tante Charlotte
doch het is te voorzien, dat hier ook
weldra schuldeischers zullen te voorschijn
komen.
„Men is algemeen van gevoelen, dat
het met de oudste dochter van Leopold II
nog slecht zal eiudigeu, indien hare bloed
verwanten er niet in gelukken, haar te
ontrukken aan de verderfelijke omgeving,
waarin zij verkeert".
DVITÜCULAA'U.
Keulen's nieuwe aartsbis
schop. Dinsdag deed Mgr. dr Felix
Von Hartmann, Keulen's nieuwe aarts
bisschop, met de gebruikelijke plechtig
heden, zijn feestelijken intocht in zijn
residentie De weg, dien de stoet te
Keulen nemen zou, was prachtig versierd
en stond zwart van de menschen. Aan
deti nieuwen kerkvoogd werd voor het
paleis door de menigte een geestdriftige
ovatie gebracht. De H. Vader zond een
zeer hartelijk telegram van gelukwensch
Mgr. Hartmann's wapenspreuk is: „nee
temere nee timide" (noch onbezonnen
noch bevreesd). Den volgenden dag werd
hij in de kathedraal plechtig geintroni-
zeerd als aartsbisschop. Tot de geeste
lijkheid en de geloovigen hield Mgr. Von
Hartmann een treffende toespraak.
EA'OELAAD.
Kiesrechtvrouwen. Reeds ver-
scheideue dagen posteerden twee of
drie suffragettes voor de Hollowayge-
vangenis, waar mrs. Pankhurst gevangen
zit. Dit feit had de aandacht getrokken
in het zwarte, troebele water en hield
het kind in de armen in de hoogte, op
dat de dood het niet zou bereiken.
Hulp, riep Henry. Maar de figuur
bewoog zich niet.
Kreet op kreet weerklonk daar bene
den van den Hudson en de boot dreef
reeds in den kokenden wervelstroom.
Het angstgeschreeuw van een klein
kind werd gehoord. Het was bang ge
worden toen de moeder begon te wan
kelen.
Het oor van den schildwacht had den
kreet opgevangen. Het was de stem
van zijn kleine Agda.
Zou een vader niet de stem van zijn
kind kennen Zij drong door tot in den
meest verborgen hoek van zijn hart.
De duisternis verborg het, dat de
schildwacht bleek als een lijk was ge
worden.
Gerechte hemel. Zij moeten toch
de jol genomen hebben, de boot is lek
geworden.
Deze gedachte doorvloog zijn brein;
het hamerde als met ijzeren hamers van
waanzin in hem, maar de schildwacht
bewoog zijn blik niet.
Hulp!
Hij kon eenige seconden voortsnellen
hij kon uit het arsenaal een touw te
voorschijn halen, terugkeeren en het
uitwerpen.
Dat was de eenige redding.... Maar....
liet signaal. Het leven der twaalfduizend
kameraden..
Hulp
Een nieuwe angstkreet en het
van het gepeupel en Dinsdagavond laat
kwam het tot opstootjes. De politie moest
tusschenbeide komen en nam twee
suffragettes, die niet wijken wilden, in
hechtenis.
Heden werden zij tot geldboete of
gevangenisstraf veroordeeld; daar zij
weigerden te betalen, werden zij naai
de gevangenis overgebracht
Miss. Olive Wharry, die wegens brand
stichting gevangen genomen was. werd
Woensdag na oen hongerstaking van een-
en-dertig dagen op vrije voeten gesteld.
(Msbode.)
FRAXK KIJ K.
Het einde v.an een misdadig
leven. Over den dood v;ah den Franr
schen bandiet Lacombe, die dezer da
gen, zooals wij reeds meldden, vluchtte
en zich zelfmoordde, meldt „Het Cen
trum" nog het volgende:
Hij was in zijne cel zenuwziek qn ver
langde 't schavot zoo gauw mogelijk te
betreden. Aanhoudend verkeerde hij in
een zenuwachtig opgewonden toestand.
Daarom ook werd het hem toegestaan,
een luchtje te scheppen, op. de binnen
plaats van de gevangenis La Santé.
Zondagmorgen was hij pas daar ge
komen of, terwijl zijn bewaker de deur
sloot, sprong hij naar een ijzeren jooort,
die bezet was met een traliewerk van
drie meters hoogte, en klonterde er blikr
semsnel op, wiaarna hij het dak wist te
bereiken en vandaar een ander dak, dat
zich op acht meter hoogte bevindt. Na
tuurlijk snelden al de bewakers toe. Van
op het dak riep Lacombe tot hen:
„Poogt niets tegen mij. Ik ben vrij
en Wil helt blijven. Wie er naar boven
klimt, wordt verpletterd.
Hij verzocht, dat mem zijn advocaat
zou roepan en toen eenige magistraten
gekomen waren, zeide hij„Ik heb u ont
boden, want binnen enkele oogenblikken
zal ik sterven. U moet ik zeggen al wat
ik heb gedaan en waarom ik dit deed.
Ja, ik heb gedood. Maar na hoeveel lij
den? Daarbij op de 46 millioen inwoners
van Frankrijk vermoordde ik, er twee.
Wat geeft dat? Is dat 'n reden om. mij
te doen lijden wat ik sinds weken, maanr
den, jaren uitsta! 0, de samenleving heeft
me stiefmoederlijk behandeld. Op 4rjarigen
leeftijd doolde ik de wegen af, voortge
sleept door een bedelende moeder. En
sindsdien kende ik enkel lijden en ver
nederingen. Ik ga sterven, maar de maat
schappij heeft mij gedood I"
Even later sprong hij naar beneden en
stond voor Gods rechterstoel.
De toestand. Het Oostenrijksche
„Fremdenblatt" zegt
Uit de verschillende tedevoeringeii dei-
leidende staatslieden, bijzonder uit die
van Sasonoff, Bethmann en Grey, blijkt
duidelijk, dat de hoop gerechtvaardigd
is, dat men met de uoodige vastberaden
heid en geduld, het doel, dat de Euro-
peesche politiek zich gesteld heeft, kan
bereiken, zonder den vrede te verstoren.
Het blad constateert met voldoening,
dat Oostenrijk, wat betreft dit gezichts
punt, en het besluit om niet te dulden,
dat eenmaal door Europa genomen
beslissingen, niet geëerbiedigd worden,
in volmaakte overeenstemming is met de
groote mogendheden.
De vrede. In diplomatieke
kringen wordt medegedeeld, dat het
sluiten van den vrede aan liet einde
dezer week te wachten is. Er zal een
conferentie plaats hebben tusschen alle
gezanten en staatslieden bij de Balkan-
duidelijk hoorbare weenen vauhet kind
Siddon balde de vuisten.
Hulp klonk het weer tot hem.
Ik ben... op wacht, klonk het van
het bastion af, maar de donder overstem
de de woorden, zoodra ze over de met
bloed beloopen lippen kwamen.
De bliksem verlichtte céne seconde
een blond kinderhoofd en de gevouwen
handen der moeder, die het omvatten.
Het was maar 'n seconde.
De schildwacht zag het niet.
Zijn oog week niet van den bergpas
aan gene zijde van de rivier.
Het gold hier leven oi dood voor
twaalf duizend dappere kameraden.
Papa, papa, snikte de weenende
kinderstem zoo innig, alsof liet hart zou
breken. De schildwacht wankelde. De
storm gierde tegen de klippen. Men
hoorde thans geen klank meer maar de
schildwacht op liet bastion wist wat
daar beneden was gebeurd.
Zijn commandant had zich op hem
kunnen verlaten, als op zichzelf.
En daar schoot op hetzelfde oogenblik
de raket in de hoogte, glansde en ver
dween.
Maar op hetzelfde oogenblik weerklonk
een schot, kort en scherp in den nacht.
Het wemelde als zwarte bijen binnen
en buiten de vestingmuren. Zij kropen
en klauterden.
Die stilte duurde een uur, maar toen
de torenklok het eerste uur van den
nacht te Bedford verkondde, volgde op
die stilte een kamp tusschen leven en
dood.
kwestie betrokken, om de grenskwestie
tot een oplossing te brengen.
Skoetari.
De blokkade van de Montenegrijnsclié
kust is begonnen en tegelijkertijd komen
berichten van het staken der vijande
lijkheden 'voor Skoetari. De Servische
versterkingstroepen en convooien met pro
viand, die onderweg waren, keeren naar
Servië terug.
Zal Montenegro dus eieren voor zijn
geld kiezen
Een verklaring vail S h u k r i
P a c h a.
Om de onjuiste berichten, welke ia ile
buitenlandsche pers omtrent de overgave
van Shukri Pacha de ronde doen, te
logenstraffen, deelt het Bulgaarsche hoofd
kwartier het volgende, door de comman
dant in Adrianopel afgelegde verklaring,
mede
„Den 26sten Maart bevond ik mij met
mijn staf in het fort Jildirim. Toen de
troepen door het Oostelijk deel der vei;-
dedigingslinie gebroken wa,ren, gaf ik ber
vel het gevecht te staken. Een half uur
daarna bevond ik mij bij den commandant
der Koninkl. Buig. lijfgarde onder conv
mando van overste Markoleff, die onge
veer een uur bijmij bleef. Vervolgens
begaf ik mij in gezelschap van twee of
ficieren der garde naar generaal Wassoff.
die reeds in de stad was, stelde mij
aan hem voor. Dan begaf ik mij met
den generaal naar de brug, waar de be
velhebber van het tweede Bulgaarsche
legercorps zich bevond, met wien ik een
onderhoud had. dat een half uur duurde.
Hierna keerde ik naar mijn kwartier te
rug, waar gedurende mijn afwezigheid een
een Servische majoor met meerdere sol
daten geweest was. Ik heb ze echter
niet gezien."
De spreker Tideman
Mr. P. Tideman te Bloemendaal zegt
in een brief aan „Het Vaderland" naar
aanleiding zijner beruchte rede te Arnhem
o.m. het volgende
Door mij is te Arnhem niet gesproken
over her seculariseeren der kerkelijke
goederen. Frankrijk is in het geheel
niet genoemd. De ook overigens blijk
baar onbetrouwbare verslaggever van de
R. K. „Gelderlander" heeft mij dtt in
den mond gelegd. Naar mijne meening
zijn aan die zijde vervaardigde verslagen
steeds tendentieus.
Hierop antwoordt de Arhemsclie
berichtgever in „De Gelderlander"
Hetgeen ik schreef over de lezing van
den heer P. Tideman, betrekking hebben
de op het seculariseeren der kerkelijke
goederen evenals in Frankrijk, om het
geld te gebruiken voor staatspensioen,
is de waarheid en wil ik onder eede
bevestigen. Ook kan ik er den verslag
gever van liet „Arnhemsch Dagblad", die
eveneeus aanwezig en in mijn gezelschap
was, als getuige bij halen. Ik vindt het
erg laf van mr. Tideman, het nu te ont
kennen. Het teekent zijn karakter. Ik
heb opzettelijk hetzelfde' woord (secula
riseeren) wat mr. Tideman gebruikte in
het verslag gebezigd. Wat mr. Tideman
nu ook zeggen mag, ik verklaar, dat hij
de woorden wel heeft gebruikt.
Men herinnert zich, dat ook onze
correspondent te Arnhem dezelfde lezing
van mr. Tidemans woorden heeft gegeven
op welke lezing „Het Vaderland" was
afgegaan.
Vermoedelijk weet de lieer Tideman
niet meer, wat hij gezegd heeft of wil
Die menschenmassa, opeengehoopt en
beweeglijk, drong vooruit en werd terug
geworpen; het gedonder van bet geschut
overstemde het krijgsrumoer en hetwa-
pengekleter; en eene aanval volgde op
den anderen, en daartusschen hoorde men
gedempte, kort uitgesproken bevelen.
Bedfolt stond in vttrigen gloed, en do
vesting werd door het roode schijnsel
van de haar omgevende stad en dooi
de blauwe blibsemflitsen verlicht.
De Engelschen werden teruggeslagen
het onweer was opgehouden, het rolde
nu nog hol en dof in de verte, en do
maan, trad te voorschijn.
Omringd door dooden en gewonden,
stond de generaal naast zijn officieren
en soldaten; hij zag zwijgend om zich
he n.
De vesting is gered, zeide hij diep
bewogen, en meer dan het derde gedecll e
mijner twaalfduizend manschappen.
Verscheiden gewonden trachtten op t-
staan; sommigen leunden tegen den
muur, anderen op een kanon.
Niemand dacht aan den schildwacht.
Op het uiterste, meest naar voren
springende bastion, dat juist door don
glans der maan met zilveren licht werd
overgoten, stond de schildwacht, de han I
om het afgeschoten pistool geklemd, te
gen den muur leunende, dood, dooi
den bliksem getroffen. Zijn gelaat was
naar het Westen gekeerd.'maar de oogeu
waren gesloten.
De dood had hem.... op wacht gevon
den.
(D. v. N.-B.)
