Dienstbode. ens. Gewogen en te licht bevonden. ons. No. 14. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 1 Februari 1913. LMes 42 65 m\<«. FEÜILLETOH^ inkoop van ng te geven, i aanbieden. 82' 90c 69' en 20 ct. er Hordijk's Bank. GOES. ■>slfo-renfe. iding thans 3Vs een jaar vast 4 °/0. KNECHT DIENSTBODE 's Levens Eb en Vloed. Zelandia Antiqua. ovezand. Twee waarschuwingen. ntalons latoen met :en i, 221/s en 24 cent. 5 en 75 cent. ent. jerdoekjes. 225ct. onder prijs 28 ct. 45 ct. en 39 ct. liteit62 ct. I irgeval en trouwgeval niet bij M. RENTMEESTER, Ovezand. 1 tegen Mei een en waschgeld. Adres Finua 1DKIKSE, Gravenstraat, Nlid- huwelijk der tegenwoordig0 ene fatsoenlijke by Mej. E. STIEGER, Groote 08S. I. (Ingezonden). Het anti-tariefcomité hield in Kot Ame- rican-Hötel te Amsterdam zijne eerste jaarvergadering en waar het verslag door de geheele pers loopt, mag het zeer zeker geen verwondering baren, als het daar verhandelde eens nader bekeken wordt. Al heeft tot onzen spijt de geachte voor zitter weinig eerbied getoond voor de taal zijner tegenstanders, die hij vlotweg o n- gekuiscüt noemde, dat noemt niet weg, dat zij nu daarmede tot zwijgen ver wezen zijn. Ook zal hij een compli ment Va.n deze zijde over zijn ijver wel niet aanvaarden. Ma,ar hét zij toch vergund, om de aandacht van vóór- en tegenstanders te vestigen op het vage en algemeene daar ten beste gegeven, over een jaar werkens Van het comité, dat, over ruime middelen beschikkend, veel van zich heeft doen hooren, maar weinig diep gaande sporen achtergelaten heeft in de volksmeening. De ondergrond, waarop men het fort ter verdediging van de vrijhandel, heeft willen optrekken, was te "droog, te los, en zonder draagkracht. Bij zulk een gedruischvol begin had men ernstiger arbeid kunnen verwachten dan het plaatsen van dure, korte adver tenties, waarmede men op Amerikaansohe manier 312 dagen in 98 dag- en week bladen, het publiek maar danig verveeld heeft. 'tGaf zelfs aanleiding tot spot, toen men die korte beweringen zonder blewijs gevolgd zad door een kernachtige tegen spraak. Het wapen richtte zich daardoor dik wijls anders dan gewenscht, wijl het verweer uitlokte, dat vooral in de door den voorzitter zoo gesmade kleinere pjers met genoegen, soms gratis opgenomen werd. De waarde der door hét anti-comité geplaatste advertenties bepaalde zich giet- woonlijk tot een schouderophalen der bescbermingzoekenden en tot ©en ja-knik ken van de anti-tariefminnenden, die toch niet meer bekeerd behoefden te worden. Zeer royaal werd dan ook bekénd, dat die beweringen zonder bewijs vaak beori- tiseerd werden, maar een pleister werd op de wonde gelegd door de geruststel ling, „dat het moeielijk is, het iedereen naar don zin te maken". In ieder geval toont het Bestuur zich tevreden, dat lh:et er in geslaagd meent te zijn, algemeene belangstelling voor het vraagstuk van den vrijhandel te wekken. Een machtig optimisme! Want een kind kan hot weten, dat de regec- ring, thans aan het roer, reeds naa,r alle zijden een massa deskundigen raad pleegde, de zaken van allo kanten bicfeeklen had vóór het anti-comité met zijn actie voor den dag kwam. De belangstelling was er, want de behoefte aan bescher ming was er reeds lang en diep! g e- voeld; en het grootste deel des volks wil van den vrijhandel af, ziet de Ta.- riefwel gaarne komen. Maar da,t ligt niet aan het igéld, dat het anti-comité aan advertenties wilde geven, noch aan de millioenen plakzegeltjes, waarmede ver schillende kooplieden uit de beide Hol landen hunne clientèle niet vergroot heb ben. Menige brief is ongeopend teruggegaan en menig koopman heeft de aanzegging thuis gekregen, da,t men die beplakte briefjes niet meer aannemen wilde, Het Comité wees er verder op, dat er een paar werken over den vrijhandel, met name genoemd, zijn. Die moeite had men zich genist kunnen sparen. In de laatste 25 jaren zijn zoovele werken en brochures uitgegeven over Vrijhandel ten bescherming, dat deze beide werken niet veel nut stichten, hoe goed ook geschre ven. Zij komen niet in de handen van het volk en bereiken evenmin den mid denstand. Want va,n redeneeriingem hoeft men nu eenmaal genoeg. Een kwart eeuw lang heeft men geredeneerd en gepraat 3) Zij bezat geene rijkdommen meer, maar meende geene schulden of wissels te betalen te hebben en had derhalve, berekend, dat de verkoop van haar huis raad, hare schilderijen en kleinoodiën haar een vast, maar matig inkomen kon verzekeren. Zij deelde deze gedachte aan Leopold mede; hij beleed haar daarop met een schaamteblos op de kaken, dat die hulpbron, hun laatste redmiddel, hun ging ontsnappen. De speeltafel en renbaan zijn kostbare vermaken en Leopold, wien de fortuin noch in zijne weddingschappen noch in zijn dob belen gunstig geweest was, had voor een aanzienlijk bedrag aan wissels ge- teekend. De vervaltijd was bijna daar. en het kostbare huisraad, de scliilderijen, de bloemen en palmboomen uit de broei kas, het juweelkistje, het tafelzilver enz. zouden, de prooi wordende der deur- over het geluk, dat de vrijhandel bracht en is de wagen netjes in hét zand geloopen. Beter, veel heter had h|et comité ge daan een aantal practische, onbevooroor deelde, weinig zeggende, maar dies te meer handelende en helderziende mannen even de grenzen over te zienden, om daar dan de uitwerking van de bescherming met eigen oogen te constateeren. Wat baten ons honderd boeken, waar nood is en gebrek geleden wordt, de werkman over de grens moet gaan, om het noodige levensonderhoud voor zich en zijne familie te winnen. Maar het anti-comité heeft daar geen ooren naar. Dat de lvéeren eens zelf gaan zien, hoe men de Duitsclie en Belgische overpro ductie hier het land 'in brengt, om de toestanden Koe langer hoe ellendiger te maken, dan zullen zij hun theoretische stellingen in die geleerde boeken vervat, van zelf opbergen en nog minder „korte stellingen" in 312, zegge 312 bladen ieder 98 maal plaatsen. Wat een weggeworpen geld, waarmede men menig haasje dooi de buitenlandsehe mededinging knechtje geworden, weer rechtop1 'had kunnen zet ten. Maar het is weer de oude rijkmalkérij op het papier, het oude 'beloven van gouden bergen, die steeds aan den horizon verdwijnen, de oude schijnbeelden, die men in die advertenties den volk© wieier heeft willen vóórtooveren, naast het aan jagen van een heilzamen schrik. XXX. Deze eigenmachtige beschikking was al ras het onderwerp van alle gesprekken. Een algemeene teleurstelling volgde op' de hoopvolle verwachting. Lang had men getwijfeld en toen werd het op een mooien dag ruchtbaar, dat de dorpskerk weer zijn vorig aanzien zou herkrijgen, dat het Onbloedig Offer er weer zou opget dragen worden, de pasgeborenen zouden er, gelijk voorheen, gedoopt, de jonget- lieden in den echt verbonden. Te 's Heo renhoek, ja! had men een „kerk" mo gen bouwen met ©en woning voor den Pastoor, maar in weerwil van alle vrij heid, gelijkheid en broederschap mocht dat gebouw zoo weinig mogelijk op een Godshuis gelijken. Eerst later konden de „pakhuisramen" verwijderd en een to- reutje gebouwd, dat zoo aardig even bo- v,en het geboomte kwam uitsteken en ©en weenendc St. Petrus geplaatst iu de fronte spies van het ruime, aangebouwde por taal. Het kerkgebouw, daar was de strijd om gestreden, niet om een min of meer groote som gelds. En nu was alles voor- hij: de afstand was geteekend. Neen, nog niet alles. De Katholieken hadden reeds in 1798 qpi 16 Juli aan de woth en o-p 17 Dec., aan den kerfeamad der Hervormden op ondubbelzinnige wijze doen blijken, dat zij de naasting verlangden, waarop zij volgens de nieuw© Staatsregeling het recht hadden. Het de. creet van 10 Maart 1.1. leed toch waarlijk niet aan onduidelijkheid, De gemachtig den heriepen zich te hunner verontschul diging op een decreet van 11 Febr. 1799 en dat de Hervormden, zoo zij verkozen, de goederen konden behouden, mits zij do taxatiesom met een tiend© verhoog den en naar rato uitkeerden aan de Ka tholieken: een uitvlucht, want het laat ste decreet verklaart uitdrukkelijk, „dat het Roomsche kerkgenootschap te Ove- zande als de meerderhieydt van zielen uytmakende tot de naasting van het kerk gebouw en Pastoriehuys ailezints gewet tigd is" en het tot zich nemen van goe deren geldt alleen wei- en bouwland, boschgrond, erfpacht, tienden, geen gebou wen. In de 2e der bepalingen staat het ondubbelzinnig uitgedrukt. Jan van de Pas c.s. had in opdracht alles te doen, wat noodig zon blijken, om de naasting te bewerkstelligen, doch tot afstand waren die mannen niet gemachtigd. Daarom waarders en in het openbaar verkocht, ternauwernood voldoende zijn om die schulden aan te zuiveren. Toen hij deze bekentenis bad afgelegd, welke zijne vrouw en zijn zoon aan armoede prijs gaf, zweeg Leopold verplet van schaamte stil; maar de slagen van het ongeluk, waartegen hij zich niet manmoedig wist te verzetten, brachten daarentegen in Eulalie eene geestkracht aan den dag, waarvan zij zich zelve oubewust was. Geven wij ons niet aan moedeloos heid over! mijn vriend, sprak zij tot haren echtgenoot. Wij moeten iü alle geval ten onze eer reddenlaten wij aan onze scliuldeischers het weinige,' dat ons rest, overlaten en werken! Werken! antwoordde Leopold. Ach mijn God wat zouden wij kunnen doen Ik zou misschien les kunnen geven, lispelde Eulalie, en wat u betreft, gij zijt immers advocaat? Ja, maar ik weet niet veel meer van de rechtsgeleerdheid; ik heb nooit gepleit en sedert lang niet gestudeerd. Welke zijn dan uwe plannen?her nam Eulalie zachtmoedig; ik heb u de mijne opengelegd, deel mij thans de moest tijdig tegen deze onrechtmatige han deling opgekomen worden, of de gevol gen konden noodlottig zijn. Er werd een rechtsgeleerde geraadpleegd en weldra taa kenden al de katholieke mannen -van Ovjej- zand een op een zegel ,van 8 st. gej- schreven stuk, jekat op1 pooten stond, de gemachtigden uitgezonderdNiet minder dan 77 personen protesteerden tegen biet afstand doen en daaronder trreffen w© zelfs twee van de Passen aan: Norberi- tus, reeds meer genoemd, en Pietor; voortsJan Laur. Rijk, Jacob Jz. Rijk, Pieter Jansse Rijk, Corn. Adr. Rijk, At- bregt Laur. Rijk, Albregt en Marinus Pz. de Jonge, Jan Adr. Rijk, Pieter Jac. de Jonge,Corn. Corn. Pover, oud-schiepene. De in functie zijnde schepenen konden moeielijk aan het teekenen deelnemen, daar het stuk aan de wetli w:as gericht. „De geregtsbode in Ovezande, zoo ving het stuk aan, of zoodanig ander publiek persoon hiertoe gemagtigd gelieve zich uit naam en wegens de Leden van lilet R.-C. kerkgenootschap te Ovezande te ver voegen aan de Municipaliteit of de pre sident der Municipaliteit van Ovezande en aan dezelve te doen do navolgende insinuatie". Eerst werd in herinnering ge bracht het decreet van 10 Maart 1.1. en hét daarbij bepaalde en vervolgens te kennen gegeven, „dat de ondieigeteekem- den alzoo onderrigt zijnde van hun regt en aanspraak op de voorschreven gebou- wen en daaraan behoorende baten en goederen derzelv© met de uiterste ver wondering hadden vernomen, dat Jan van de 'Pas, Machiel Lambregtze en Pieter Marinusse 'de Jonge als gequalificeerden van wegen het R.-C. kerkgenootschap tot het doen der Naasting van het plaatse lijk kerkgebouw, pastorij en goederen daart- aan 'annex overeenkomstig de Staatsregei- ling en publicatie van het intermediair Uitvoerend Bewind in dato 12 Julij 1798, van zigh hadden kunnen verkrijgen, om zonder eenige gequalificatie, buiten weten en iconsent van de ondergeteefeenden, hun ne eenige en wettige oommitonten, quasi op 'grond van een decreet van het Verte genwoordigend Lichaam van den 14 F©br. 1799, bij een onderhandsch contract met gecommiteerden uit de Hervormde ge meente Van Ovezande, aa,n de laatstge- melden te cedeeren en over te geieven liet regt va.n eigendom op' de voorschre ven gebouwen met den aankleve van dietn, aan de ondergeteekenden bij decreet van het Vert. Lich. in dato 10 Maart 1801 toegekend en wel znlks tegen aanneming en beloften door geoommiteerders der Her vormden van aan het R.-C. genootschap voor en inplaats van den afstand der voorschreven gebouwen met den aankleve va.n dien in contante penningen deszelfs aandeel, na rato van het getal der zie len en wel in zoodanige som als volgens decreet van 10 Maart 1801 en hét plan van schikking daarbij vermeld, quasi zou de zijn bepaald, en wel met den tiende verhooging der voorschreve som". Dat decreet van 12, niet 14 Febr. 1799 wordt ook aangehaald in het decreet van 10 Maart 1801, juist omdat daarop het recht gegrond was der Hervormden, om de goederen, oorspronkelijk tot do klerk behoorende of uit de kerkefondsen aange schaft, te benaderen, als zij' ze te laag geschat meenden, en dan met ©en tiende verhooging en het evenredig delel aan do Katholieken uitkeerend. Het is zeer moeielijk aan te nemen, dat iemand, die behoorlijk lezen kan, zich hier te goeder trouw vergist en ook de gehouwen zelf vatbaar acht voor benadering. Da,t de Her vormden zoo'n uitleg gretig aanvaardden, valt van hun standpunt gemakkelijk' te begrijpen: zij waren in het bezit en wenschten zich daarin te handhaven, zij het met opoffering van eenig geld, van meer geld zelfs,, dat zij, strikt genomen, behoefden uit te koeren, want de verhoo ging sloeg niet in op de gebouwen. Maar lezen we verder, wat die Katho lieken aan flie weth te berichten had den: „Dat de ondergeteek-onde in hunne voorschreven relatie aan het meerder© doorzigt dezer municipaliteit niet noodig oordeelen -open te leggen die gronden, welke ten deugdelijks!© doien zien, dat den afstand van voorschreven kerkgebou- uwe mede. Luister, antwoordde Leopold, niet zonder eenige verlegenheid te laten blij ken. Gij weet, dat mijn vader een broeder had, die te Angers is blijven wonen, waar hij een uitgebreiden handel in ijzerwaren drijft. Hij leeft alleen met zijne zusterbeiden zijn ongehuwd. Ik heb aan hem geschreven en hij stemt er in toe u met onzen Olivier bij zich in liuis te nemen, terwijl ik onze zaken te Parijs zal regelen. Bevalt u dat plan? Ja, sprak Eulalie met bedaardheid hoewel haar hart bijna brak bij de ge dachte, om onder een vreemd dak te moeten gaan leven en de Here armoede en onafhankelijke arbeid haar duizend werf verkieslijker schenen. Gij zoudt binnen eenige dagen kunnen vertrekken? sprak haar echtge noot tot haar. Wanneer gij het zult verkiezen. Hij drukte haar de hand en zeide met tranen in de oogen: Eulalie! dit was het lot niet, het welk wij voor ons kind gedroomd had den! Gods wil geschiede! antwoordde wen cum aiinexis, buiten eeniige spe ciale qualificatie ofte homologatie van de ondergeteekende daargesteld, is weder regtelijk, nul en van onwaarde, dat zij enkel en alleen ter kenniss© van den municipaliteit brengen, dat de qualificatie van genoemde gecommitteier- ders' zigh alleenlijk heeft bepaald om dat gene te bewerkstelligen, hietwielk tot hot intameeren en volvoeren der Naasting toe1- trekkelijk en dienstbaar was en dat hief de uiterste ongerijmdheid met zigh bneingt, dat uit de voorschreven qualificatie zoude kunnen worden afgeleid het regt !en de bevoegdheid van die gecommitteerders om zonder consent en toestemming van d© ondergeteekenden als eigenaars der voor schreven gebouwen een zoo onbestaan baar als ongehoorde afstand ter preju dicie van het verkregen regt dier onder geteekenden te ©ffectueeren Ion daar te stellen, dat de ondergeteekenden zigli nog al verder over het wederregtelijk ge drag der voorschreven gecommitteerders en van diegenen met welke zij getracht Ijebben dusdanig onbestaanbaar contract aan te gaan, moeten verwonderen, als zij een -oogenblik stilstaan en in over weging nemen hét decreet in dato 14 Febr. 1799, waarop de zoo wederregto- lijke als nietige afstand der voorschre ven gebouwen is gebazeerd, dat wiel bij hét decreet van 10 Maart 1801 aan het afstand doenend Kerkgenootschap', het welk in het onderhavige geval de get- meente der Hervormden, is vrijgelaten, om oordeelende dat de Tauxati© van ©enig perceel of alle peroeelen: landerijen ©nz. aan dit of geene kerkgebouw of pasto-rijhuis aanhoorig, beneden de wiaaide gedaan was, dusdanig perceel of peroeelen naar zigh te mogen nemen of te mogen be naderen met een tiende vierhooging der waarde en bij contante betaling, dan dat het tevens niet minder zeker ©n uitge maakt is, dat dusdanige conditioneele Naastingh zigh enkel en alleen bepaald tot de landerijen aan kerkgebouw ©n pas torijhuizen toebehoorende, maar met geen mogelijkheid kan worden geapiplioeerd ©n toegepast op de gebouwen zelve, te dien effecte dat dezelve miede aan dus danige conditioneele Naasting zoude sub ject of onderworpen zijn, dat ofschoon de ondergeteekenden zigh miet alle fi- dutie laten voorstaan, dat de voorschre ven afstand is van dien aart, dat uit kragt vau dezelve aan het Gereformeerd Kerkgenootschap geene de minste regt ofte bevoegdheid teeg-en de ond©rgetaek©ndien in hunne voorschreven relatie is geboo- ren, zoo hébben zij' echter vermeiend om des onaangezien en ter wegnteiming van alle nadeelige gevolgtrekkingen, welkle door hun stilzwijgen in prejudice van hun verkregen regt op' de voorschreven kerkgebouwen op' den voet van hiet de creet van 10 Maart 1801 zouden kunnen en worden gesussineerd, zigh door deiezen geregthhoode te vervoegen bij len aan den voorzitter van de municipaliteit dezer get- rneente en dezolvte gelast om den voorr schreven president hij' dee-z© aan te zeg gen, clat de ondergeteekenden in hiumn© meergemelde relatiën het effect van het decreet des Vertegenwoordigenden Li- chaams in dato 10 Maart 1801 reclamee ren en verzoeken, dat door of van weer gens de municipaliteit wordt gezorgd, dat overeenkomstig hetzelve decreet wierd ge handeld met verdere verklaring, voor zoo veel desnoods, dat alle het gunt ten deeiz© wegens een Naasting door gecommitteer ders der Hervormden op den voet van het wederregtelijk contract miet quasi ger committeerders der R.-C. van deze plaast aangegaan, door den ondergeteekenden ten eenmaal worde afgekeurd en voor on waarde gehouden, reserv-eerend© de on dergeteekenden als boven in eas van on verhoopte wijgering zoodanige middelen van employ te zullen maken, als dezelve tot bekoming van het effect des decreets van het Vertegenwoordigende Lichaam in dato 10 Maart 1801 nodig zullen oor deelen. De geregthhoode zal copy van deze acte van Insinuatie uitgeveu aa,n den voorzitter van het Gemeantob'astupr van Ovezande met verzoek, om zigh dien conform te gedragen en zal voorts gelijke copy mede afleveren aan gecommitteier- zij met eene vrome onderwerping. Als wij bij elkander kunnen blijven wonen, en ons kind een goede opvoeding geven, zal ik mij zeer gelukkig aehten. Zij sprak de waarheidwant zij zocht het geluk slechts in de eenvoudigheid en de liefde. Het was zonder spijt of leedwezen, dat zij zich op het punt zag, dat vorstelijke verblijf te moeten ver laten, hetwelk haar in het oog van de wereld zoo menigmaal tot een voorwerp van afgunst gemaakt had. Zij entving weinig afscheidsbezoeken, want zij had geene bloedverwanten en telde weinig vrienden onder die vergulde menigte, welke zij slechts in de feesten ontmoet had. Eenige dames hadden haar eene zekere genegenheid betoond, maar weer houden door hunne omzichtige eclitge- nooten, die de vertrouwelijke mededee- lingen vreesden van de vriendschap en de geldleeningen, welke daarvan misschien het gevolg zouden zijn, legden zij geen bezoek af, maar stelden zich tevreden hare schuld aan het ongeluk af te doen, door aan mevrouw Guilbert eenige min zame brieftjes te schrijven. Eulalie had zoo veel onverschilligheid niet verwacht, ders der Hervormden tot informatie en narigt en zal eindelijk deszelfs wederva ren relateeren in geschrifte. Actum Ove zande den 14 Meye 1801, biet 7e jaar der Baitaafze vrijheid". L. Wij hebben gewacht op wat Pierre l'Er- mite over de verkiezing van Poinoaré schrijven zou. De slag is Vrijdag gele verd en Zondags verschijnt zijn artikel. Hier is het, aldus het „D. v. N. B." De strijd is warm. geweest En er liggen tweeërlei lessen in. Er bestaat nu een map, die er gisteren nog niet was. Hie man, wiens naam herinnert aap. een slag op de gong, heet: Pams. Ik heb dien naam het eerst gehoord laat 'ns zienvoor een maand. Pas op Pams, zei men mij. Op Pams??? Maar die wordt misschien President der Republiek Ik keek mijn zegsman vragend aan, mee- nend niet goed verstaan te hebben. Welnu, alle Franschen waren even onwetend als ik. Wie hier kende Pams voor 'n maand? Niemand. .Deze man, die voor ons niet be stond, is door de Vrijmetselarij naar voren geschoven, is plots midden op de publieke markt gesprongen als het dui veltje uit het doosje. Br.: Pams werd plots de kandidaat der Loge. Dat is mijn man, schreeuwde ze uit bij monde van al hare bladen. Frankrijk keek hem aan en zag er geen zijner zonen in. Toen heeft men hem gekeerd en nog 'ns gekeerdmen heeft hem latem dan sen voor het publiekCombes en Clé- menceau hielden de touwtjesen toen een indringer (Dubost) zich naast hem waagde, joeg men hem met zweepslagen weg, al was deze man ook President van den Senaat. Toen hij door al dat dansen voor het publiek de aandacht begon te trekken, vroegen wij, Franschen Maar op grond waarvan wil die man President onzer Republiek worden? Wij kennen hem niet. Is die man tus- schenbeide gekomen, toen de groote mogendheden met de sabels kletterden? Heeft hij beroemde wetten gemaakt? Het leger of de vloot verbeterd ooit een belangrijke redevoering in de Karper uit gesproken Neen. En toen fluisterde men het volgende verbazingwekkende antwoord aan Frank rijk in het oor: Neem hem toch maar, ondanks uw ach terdocht, want deze mijnheer is r ijk, zeer rijk, en zeer liefdadig! De Loge behandelde Frankrijk! als een kind. Hier lette men op de haast grenzelooz© macht der Vrijmetselarij in Frankrijk'. Zij is met haar rijken stroopop bijna geslaagd. Het was een dubbeltje op1 z'n kant. Haast gekozen, deze Pams. En gedurende een gansche week hieeft Frankrijk geleefd onder den druk der nachtmerrie, dat het in 't geheim zou worden verkocht en geleverd aan een onbekenden vrijmetselaar, die hiet land opnieuw zou overleveren aan Combes, aan Pelletan, aa,n André Gelukkig zijn wij den dans ontsprongen. Pams is alweer in het rijk der onbe kenden verdwenen. De Vrijmetselarij is geslagen op' het gewichtigste oogenblik van ons nationaal leven. Moge dit het begin van een nieuw tijd perk worden. Tweede waarschuwinguit het gebeurde blijkt tevens de macht derjjiers. maar zij ledigde ook dezen bitteren kelk mat gelatenheid en vertrok, na verloop van weinige dagen, door haar zoontje vergezeld naar Angers. II. HET HUIS VAN St. ELOI. Het begon reeds duister te worden toen Eulalie in de oude hoofdstad van Anjou aankwam. Er hing een dikke mist, zoo dat de zwarte stad door dien nevel nog somberder dan gewoonlijk scheen en toen de jonge vrouw een langen zoekenden blik om zich heen wierp, toen zij zag, dat er niemand was om naar af te halen, toen zij zich geheel alleen en verlaten zag in die vreemde stad en zij begreep, waaraan die weinige voorko mendheid te moeten toeschrijven, toen kromp liaar hart van weedom ineen en benevelde een wolk hare oogen, toen was zfi eene bezwijming nabij. Maar zij onderdrukte die aandoening met geweld en baar zoontje bij de hand lioudeude, vooraf gegaan door ei-n kruier, die haar koffertje en haren reiszak droeg, beklom zij de steile straten van het oude Augers. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1913 | | pagina 5