verzekerd!
OFFJr., - GOES.
te Adres
Waarheen bracht man ons?
LAANE,
nd te koop,
's Heer Hendrikskinderen.
Bouwers!
No. 153. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 28 December 1912.
FEUILLETON.
De ontrouwe Gids.
BUITOLAHPa
n i s c h
eine Claude,
oode Peren,
Augurken,
up, Peccalilly.
G. KEIJZER,
Dec. tot 3 Jan.
banfsche Steen,
Roosendaal, lerseke,
meest uitgebreiden zin
van Dank- en Effec-
van alle Assurantiën.
of in massa-
ïderhouden WOON-
UIS met TÜIN,
stand te Hansweerd;
•icht worden voor ieder
en bedrijf;
ond met Schuur, in de-
een perceel Bouwgrond
in de L. Kerkstraat
oegen bij A J. SMET.
te feevelesi.
/jeeff
^c/)/freri'/?cfe rest/fdfen
o/jge/eferci.
op aant/rdgegrdfs en franco
h APOTHEKERS 5 OROÖISTEH
te Goes bij de firma
R en bij W. F. DEN
iddelburg bij JOH. DE
van de artikelen van
R.S. Voor de kinkhoest:
n en Siroop; voor borat-
n, Borstpoeders, Borst-
le zenuwpijnen en hart
Jacobs zenuwpoeders
en haarworm: St. Ja-
agziektenGezondheids-
voor speen en bloe-
wojiderbare Speenzalf;
nderenLevertraan en
'oiatine; voor tandpijn:
roor zuur bij kinderen:
Zeeland alleen verkrijg
en, 'sHeerenhoek.
voor
edrijfskapitaal en
rantie is
OORZIEN VAN
:n Grauwe Voererwten,
hinaboonen en Platte
:ken, Soyakoeken, Ber-
Lijnmeel, Bruinmeel voor
ns f 3.25 per 50 Kilo.
enen draak", M'burg-
s - Middelburg
L ZEELAND kan onderge-
per schip of Staatsspoor,
soorten, tegen de sterkst
prijzen. Monsters op aan-
(E, Koopman te Goes.
ïwoordiger voor Zeeland.
(Ingezonden.)
Dwaze vragen worden soms gedaan
au het adres der voorstanders van pro
tectie, welke vragen niet zoo zeer als
vraag bedoeld zijn, maar een effect moe
ten jnaken op de luisterende menigte,
vragen gesteld ter eere van de tribune.
Als men nu weet, dat links tegen de
beschermende tariefwet is, meest om poli
tieke redenen, rechts beschermende rech
ten wil heffen, om verbetering, te brengen,
bm het zijn nut hebben eene gewone
vraag, die men aan de profcectionisten
iloet en 'die herhaaldelijk opduikt, eens
van naderbij te bezien. Daaruit ziet men
ook den geest van obstructionisme, welke
de tegenstanders, overal ah.n den dag
loggen. In vergaderingen overbrullen zij
je voorstanders van bescherming, in de
bladen stoppen ze overal advertenties,
waar maar plaats is, in de Tweede Kamer
praat men boeken vol, om toch maar te
bewijzen, hoe .goed wij er aan toe zijn.
En men stelt overal de vraag of de
protectionisten, zooals wij kortheidshalve
Je voorstanders eener tariefwet zullen
noemen, voorstanders van bescherming
zijn op grond hunner Christelijke begin
selen of wel om andere redenen, b.v. om
liet algemeen belang te dienen.
't Is zoo'n vraag, alsgegeven een
oorlogsschip, waarom is het morgen Sint
Jutlemis De reden der vraag en de toe
lichting hebben absoluut niets met elkaar
uit tie staan.
Maar het publiek moet in den waan
gebracht worden, dat de tariefwet eene
Christelijke wet is, en dus onaannemelijk
voor hen, die van die beginselen niets
willen weten.
Dan zijn eerstens alle liberalen tegen,
hveedens alle socialen, derdens alle
anti-kerkelijken, vierdens alle agenten van
taitenlandschie huizen en wie al niet
ineer? Men weet wel beter, maar men
zegt het zoo maar.
Men zou op zoo'n 'domme vraag met
fcn wedervraag ,'kunnen antwoorden: als
gij het stelsel in alle geval afkeurt, wat
ian het U dan schelen, of ik het uit
godsdienstige beginselen, uit welvaarts-
gronden of uit anderen hoofde wil inge
voerd hebben? Waarom gunt gij mij niet
fc vrijheid van denken, zeggen en han
delen, die ge voor U zelf steeds opvor
dert en dat waair ge de grootste elastici
teit vertoont in beginselen, gaande viato
blauw over purper heen tot diep rood.
Echter behoeft men een regelrecht ant
woord niet te onlgaan.
Men zou kunnen antwoorden, da.t de
keuze tusschen vrijhandel en protectie
niet bepaald wordt door de ideale leef
regels van den kiezer, maar dat die keuze
loopt over eene geheel stoffelijke zaak en
de invoering eener tariefwet is eene vrije
kwestie, uitsluitend door opportunisme
behcerscht, welke met beginselen eenvou
dig niets te maken heeft..
Laat ons eens zien, hoe de christelijke
partijen, hoe de christelijke regeering er
toe gekomen is, om den weg der be
scherming op té willen.
Zij hebben de oogen goed open gedaan,
gezien, bestudeerd, wa.t er rondom hen
gebeurde.
De behoeften des volks zijn in bizonder-
heden nagegaan, het volk is geraad
pleegd. Als men er niet op in wil hakken
en het aan cle toekomst overlaten, om
de zaken terecht te brengen, is daar tijd
voor noodig. Dien heeft men goed ge
bruikt! Men heeft zekerheid, dat het
staatsschip de .goede richting zal varen
en wil ,het dus ook in die richting sturen.
Dat is het, wat de christelijke partij
wil. Vooruitgang brengen I Wjaat drin
gend behoefte is aan nieuwe bronnen van
inkomsten, wil zij die tevens scheppen.
Zij wenscht verzekerd te zijn, vooraf,
a'. de kosten, die de aanneming der
sociale wetten vorderen, ook betaald kun
nen worden. Men zorgt daarvoor bijtijds
door eene wet, die daarenboven nog on
houdbare toestanden in industrie en han
del wegwerken zal. Deze zal 'aldus eene
dubbele, nuttige strekking hebben.
Al moge men nu van de andere zijde
ook honderdmaal roepen, dat het protec-
lonisme altijd te ver g'aat, men vergeet
daarbij hoe ver men zelf den boel heeft
aten onderkomen met al -dat g'evrij-
(■Ecu episode uit het dagboek van een O/ficier.)
™as> alsof zij uit een gerusten slaap
vin'pi. en 'n ^are bezwijming den dood
fin el1 Evelin vergeten had.
iiin" 1CS ëejaat schitterde vap. aandoe-
Mn6 terwijl hij met een liefdevollen
eem. i aWno attozag, zong hij met
stem- an®zame» van ontroering trillend®
Loinbien j'ai douce souvenance
v. Joh lieu de ma naissance I
sT®ur' qu'Us étaient beaux les jours
Ma
De France!
mon pays, sois mes amours
loujoursl3)
handel en het zal malar wat goed blijken
te zijn het voorbeeld van Duitschland
spreekt luider dan boeken dat de
productievoorwaarden gelijk gemaakt wor
den voor den inwoner met den vreemde
en de buitenlander in zijne protectie
minstens geneutraliseerd worde.
Waar onze huurlieden, Duitschland
en België heide groot zijn geworden
op industrieel gebied en steeds vooruit
gaande bij de huldiging van het tarief
stelsel, waar deze twee landen ons reeds
jaren lang een voorbeeld gaven van
loonende staatsinrichtingen en allies daar
bloeit en hier kwijnt, ligt het voorzeker
op den weg, is het plicht onzer regeering
te trachten hierin verandering te brengen,
zoo noodig een anderen koers in te slaan,
om ook hier herleving te brengen. Om
onze industrie weer een passende plaats
te geven. Waarom nam men dan geen
proef? Met den luchthartigen zin der oude
regteeringslieden eigen, hurl men zichal
zeker het woordje moeten te binnen
brengen
„Wo alles liebt, darf Karl allein nicht
hassen", maar men heeft niets gedaan,
men heeft den boel laten loopen. Men
spande liever do paarden achter den
wagen.
Nü nog vordert men op hoogen toom,
om langs den r e d e n e e r w e g te be
wijzen, dat het oude vrijhandelstelsel niet
deugde, waar de patiënt Nederland door
flauwte en geeuwhonger reeds plat uit ten
gronde ligt en vlakaf door zijne buien
uitgelachen wordt.
Of men heigrepen heeft, dat men den
boel scheef liet liggen. Men zo.u het zeg
gen. Prof. Eerdmans z.g. zei toch in de
concentratievergadcring vian den 16 Nov.
1912 te 's-Gravenhage„de liberalal is een
goed denker, maar een slecht organisator,
dat is gebleken.
Liever liet men het over aan de Christe
lijke regeering .om de kastanjes uit het
vuur te halen. Wat is nu natuurlijker,
gezien de hooge dunk welke de liberale
partij altijd nog heeft van haai' regeerings-
beleid en van hare veehvetendheid, dat
men die pogingen, te redden wat er te
redden is, orde te brengen in dat onge
ordend huishouden, met smalen begroet.
De 'vrijhandel blijkt er mooi maling aan te
hebben, of .onze markten door de mono
polistische buitenlandsohe trusts en orga
nisaties al overstroomd worden, met
waren aan dumping-prijzen.
Spreekt men daarover, dan is men ze
ker in een twistgesprek (e zitten of de
waren wel hehooren tot de overproductie
of niet wat oms eigenlijk niets kan
schelen, waar inmiddels onze handel ver
stikt.
Waar de buitenlander tweedesoort wa
ren de grenzen overzendt aan „schleu-
der"-prijzen, weert men die niet, maar
Igaat de vrijhandel redeneeren, of het vter-
weer door beschermende rechten den
Pruis wel gezond bekomen zou en welk
gezicht hij zal gaan trekken. Wat hiebbon
wij aan die beuzel vragen?
Waar de warenhuizen tot den nok toe
volgestopt worden met voorwerpen „made
in Germany" willen de vrijhandelfiloso&n
in ernst een onderzoek naar de herkomst
der waren en dan weten of de voorwer
pen wel degelijk afkomstig zijn van de
grootfabricatie met dumpingpractijken. Of
is het onze handelaars en nijveren niet
hetzelfde of .ze van de kat of den hond
gebeten werden?
Als hier buitenlandsche huizen hun
afzetgebied vinden, komen werken met
de kracht hunner enorme kapitalen, roemt
de vrijh,andelaa;r hunne energie, maakt
het eigen volk standjes en ziet met
een onbezorgd gelaat toe, dat de Neder
lander dienaar wordt van den vreemde.
Is dat .niet tergend?
Als dan het vreemde grootkapitaal ein
digt met den Nederlandschen nijvere in
een hoek te duwen, haalt de vrij Wan
delaar de .schouders op en zegt zonder
blikken of blozen, dat is werelds loop,
de eene zijn brood, is de andere zijn dood.
Zijn stelsel kan dat niet voorkomen, wijl
het de .hoven alles staia'nde vrijheid van
het individu zou verkorten.
Als eindelijk de vreemde grootmacht
onze kleinindustrie geheel gefnuikt heeft,
zal men over onze grenzen een loflied
hooien en de Nederiandsche vrijhande
laar mag dat dan medezingen, op de
Bij het hooren van dat vers, hetwelk,
door de woorden tenminste, hi'aar aa,n
Frankrijk en de liefde van Evelin her
innerde, richtte zij het hoofd op, wierp
een verwilderden blik om ziob been en
haar aangezicht in hare handen Verber
gende, harst zij in tranen uit.
Ik drukte Gilbrae de hand; door haar
aan het schreien te maken, had hij haar
misschien het leven gered.
Ween maar, ween vrij uit, arm kind!
sprak hij. 01 voor u, mijne lieve Jenny,
zal ik blijven leven.
Tot aan den avond bleef Jenny zacht
snikken en weenein: tenen zonk zij inleen,
fk legde haar op den rug; hare oogen
waren gesloten: zij ademde evenwel nog.
Gilbraille was doodIk had hem
wat van Gilbrae afgetrokken, maar toen
het duister werd, verzocht mij de arme
jonkman hem met het hoofd op zijn ge
trouwen makker te laten rusten.
Ik wil hij hem sterven! sprak hij'.
overgroote gevolgen van het Nederiand
sche vrijhandelstelsel, da.t jammer genoeg
dooT zal moeten klinken tot die slreken,
waar de noodvlag op zoo menig fabrieks
gebouw, zoo menigen timmerwinkel, zoo
menigen molen staat en daar de vuist
z,al doen ballen tegen die filo'sofen yah
den kouden grond.
Maar 't zal goecl zijn bepaalder en in
bijzonderheden de zaak eens te glaan be
handelen.
Dagelijks kan men zien, men behoeft
het den eersten den besten grootindus
trieel maar te vralgien, hoe de Belgische
meelindustxie hoe langer hoe meer met
een groot net Nederland omvangt. Be
Belgische meeltrust is ook meester in
Holland. Men kan in verschillende bladen
advertenties vinden, over twee, drie ko
lommen heen, waarin werkzame agenten
allerwège gevraagd worden, om in Neder
land de bakkers stuk voor stuk te be
zoeken en het Nederlandse,li meel te ver
dringen.
Waarom de Belgen hier goodkooper
kunnen leveren, dan de Hollanders, men
trachfce dat eens op te lossen, waar de
vrij handelaars luide zeggen „de Neder
iandsche meelindustrie staat technisch
hoog", zich zelf wijs makend, dat men
in België slaapt, of sliep. Wq.t heb ik
aan zulken schralen troost, waar onze
maalindustrie last heeft haar meel kwijt
te worden, waar Duitschland bijvoor
beeld nog met bedekte uitvoerpremiën
werkt
Het blijft een feit, dat tal van kleinere
molens in het gedrang gekomen zijn, ledig
staan en voor andere doeleinden gebe
zigd worden als pakhuizen, die veel te
groot zijn, als voorraadschuren, moute
rijen, koffiebranderijen, droogzolders, ter
wijl de terreinen verhuurd zijn aan iawn-
tennisclubs, 'aan praatclubs of ledig liggen.
Bij zulk een toestand doet het pijnlijk
aan, 'te hooren beweren, dat de zaken
„niet onvoordeelig" gaan. Toch roepen
de feiten luide anders.
Er 'zijn echter geen erger dooven dan
zij, die niet hooren willen.
Helaas, er zijn nog1 sprekender voorbeel
den.
bëloig,
Do gemeenteraad van Brussel, die ze
ventig duizend francs per jaar toestaat
voor schoolvoefling aan de kinderen, die
bet openbaar onderwijs volgen, heeft ge
weigerd 5000 francs toe te staan aan de
soupe scolaire1) der bizondere scholen.
Óf neen: geweigerd hleeft hij het niet:
maar alleen er een voorwaarde aan ver
honden. Bat namelijk de kinderen der ka
tholieke scholen zich eiken middag naar
een openbare school zouden begeven om
hun portie te kunnen krijgen.
Een fraaie voorwaarde, die bovendien
bij gemis aan voldoende geleiders onuit
voerbaar is, wat de kleineren betreft.
En van zeer eigenaardige piaiedagogie.
Maar wel liberaal.
Vrijzinnige tyrannie volgens verfijnd sy
steem.
En ook mooi van politieke waardeheb
ben de katholieken niet geld kunnen krij
gen voor hun kinderen?
En hebben ze dat niet geweigerd?
Wat klagen ze dan? (,,C.")
Letterlijk: sehoolsoep, bedeeling van warm
voedsel aan schoolkinderen.
Auto-ongeluk. Den 18 Dec. 'smor-
gens te 9 uur heeft er op de groote Staats-
baan Brussel-Breda tusschen de gemeenten
Waarloos en Rurrtpst en op het grond
gebied dezer laatste gemeente, een Ver
schrikkelijk automobiel ongeluk plaats ge
had.
Uit de richting Van Brussel kwam op
dit uur eene groote auto aangereden en
had een oogenblik van den steenweg af
geweken, ten gevolg® Van de groote wier
ken, die de Waterworks daar uitgevoerd
hebben.
Terug op den steenweg willieinde ko
men, geraakte de autoi op zekere plaats
in eene diepte, die veroorzaakt was door
'de werken en die men niet aangevuld
Ik voldeed aau zijn verlangen, hioewel
het mij ongeloofelijk veel inspanning kost
te. Hij lag ternauwernood eenige minuten
in die houding of hij begon te ijlen. Ik
had niets, nietsom hem eenige Verlich
ting toe te brengen. Ik was zoo zwak,
dat ik telkens duizelingen had en niets
meer hooide of zag daarbij deed do koorts
mijne ledematen schokken; desniettemin
wilde ik hem nog eenige vertroostende
woorden toespreken, maar de woorden
bleven mij in de keel stoktenIk hoor
de hem zingenpratenHij be
woog zich telkens heen en wieder. Met
de rede schteen ook de pijn licni verlaten
te hebben.
Tegen middernacht ging hij overeind
zitten, maakte allerlei gebaren met de
handen, en zong met eene sterke stem:
11 meurt et la joie expire;
II meurt, lui qui si souvent
Vous a fait mourir de rireü...1)
Bij het referein zonk hij achterover.
had, zoodat de aarde zelfs nog geheel
en al los was.
Het wiel zakte er bijna tot aan de
as in en, met op1 den steenwieig te wil
len komen, ook door de vaart der auto
brak het wiel.
De auto maakte een geweldigen sprong,
met het ongelukkig gevolg, dat de vier
inzittenden uit het rijtuig op den weg
werden geslingerd.
De voerder der auto, de persoon die
aan het stuurwiel zat, de heer baron
van Zuylen van Nijvelt, werd verschei
dene meters Ver weggeslagen en op den
slag gedood.
Het slachtoffer moet met gewield met
het hoofd tegen de steenen terecht ge
komen zijn, want de schedel was open
geslagen, en de hersens waren er uit
gespat.
Van de inzittenden werd Mevrouw de
Bassompierre het ergst van al gekwetst;
zij werd in stervenden toestand opgeno
men en men vreest dat zij' hiaréi won
den niet zal overleven.
De twee andere inzittenden: Mej. de
Woot de Trixhc en baron Goffinet, on
derluitenant bij de jagers te paard, in
garnizoen te Bergen, waren minder erg
gekwetst.
Het lijk van baron van Zuylen bleef
voorioopig te Rumpgt.
Het. parket is ter plaatse geweest.
Luitenant Goffmet is de zoon van een
der barons Goffinet, die in Wet leven van
Leopold II eene zoo voorname rol aan
het hof speelden.
Het parket zal nu ter plaatse onder
zoeken, of, en in hoever, de werkten aan
den weg bijgedragen hebben tot dit ver
schrikkelijk ongeluk. („Hbl. v. Antw.")
Uit een nader onderzoek blijkt, da,t het
'ongeluk aan onbesuisd- rijden moet worden
toegeschreven (de auto kon 140 K.M. per
uur loopen). Langs den weg waren waar
schuwingsborden geplaatst, die in 't
Vlaamsch en Fransch vermelddenOpge
past! Losse grond.
FRANKRIJK.
Voor de aanstaande verkiezingen va,n
een president is het Franschje volk on
verschillig, aldus de Parijschc briefschrij
ver van „De Tijd". Dit wil niet zeggen,
dat het geen belang stelt in de politiek.
Het Fransehe volk interesseert zich voor
liet openbare leven, zooals misschien geen
ander volk ter wereld, om ziohl hiervan
te overtuigen, behoeft mien 's morgens en
's avonds maar eens een kijkje te nemen
in de treinen, de trams en in de Metro,
die de arbeiders vervoeren; geen werk
man, geen bankethakkersjongen, die vóór
en na zijn werk niet een oogenblikjo
neemt om zijn krant te lezen. Hier is
iedereen op de hoogte niet alleen van
de politiek, maar va,n de uitvindingen
op wetenschappelijk gebied, de theater
stukken enz. De grens tusschen intollec-
tueelen en niet-intellectueetein is niet
scherp. Eu als men hier spreekt oyer
de algemeene opinie, dan hoeft dit woord
„algemeen" zijn ware beteekenis. Met die
opinie dient rekening gehouden te wor
den. In dien zin is dan ook het volk
souverein.
En die algemeene opinie oordeelt thans,
dat de verkiezing van een nieuwen pre
sident een feit zonder belang is.
Van onverschilligheid getuigt dit niet,
maar wel van een wakker worden van
het gezond verstand. Onverschillig? Neen!
Integendeel het bruist en gist hier. Het
volk begint genoeg te krijgen van bet
anti-clericalisme, -omdat het in zijn hart
niet anti-clerieaal is en dat niet zijn kan!
Precies als kinderen, begrijpt lilet de recht
vaardigheid en ziet niet in, waarom men
menschen over de grenzen z-et, alleen om
dat ze God liefhebben.
Het volk begint genoeg te krijgen van
een justitie, welke de misdadigers vrij
spreekt, die moorden begaan uit harts
tocht, of omdat ze dronken zijn, of,
wat htet allernieuwste is uit medelij
den, bijvoorbeeld oni het lijden van een
zieke te verkorten.
Het volk begint genoeg te krijgen van
eene Regeering, die straffeloos Wet leger
laat ondermijnen.
En daarom is het jammer te noemen,
dat Loon Bourgeois hoogstwaarschijnlijk
de candidatuur voor den presidentszetel
zal weigeren.J) De Republikeinen noemen
hem de persoon, die alleen de Repu-
lk stak instinktmatig de hand uit.... Ik
greep de zijne.Zij was ijskoud, t
Half wezenloos staarde ik hem eene
poos aanDaarop, overviel mij eene
duizeling, ik zonk achterover. De ster
nen flonkerden liefelijk aan het uitspan
sel; ik wilde mijne gedachten verzame
len... maar alles begon voor mijn ge
zicht te draaienIk 'sloot de oogen
ik verloor het bewustzijn.
Welk een aangename herinnering is mij
bijgebleven van het liefelijk oord mijner geboorte 1
O zuster, wat waren de dagen in Frankrijk schoon
O mijn vaderland 1 altjjd zal ik u liefhebben 1
Hij sterft, en de vreugde verdwijnt hij
sterft, die u zoo dikwijls van lachen heeft doen
sterven 11
(Slot volgt.)
bliek kau redden. Bourgeois schijnt ech
ter voorioopig alleen te denkian aan do
feesten en de dinters en geeft voor, dat
zijne gezondheid hem niet toestaat, bij
al die plechtigheden voor te zetten
Dit is intusachen reeds geBchied.
Ked. N. Z. Crt.
De truc van den expert. De
correspondent te Parijs van de N. Rott.
Crt. meldde onlangs aan zijn blad
Het is al eenigen tijd geleden, dat ik
u onderhield over een zeker soort Parij-
sche „zakenmenschen" en „bankiers",
die bij advertentie provinciale en bui
tenlandsche bladen melden, dat ze groote
kapitalen te hunner beschikking hebben
naarmee maatschappijen zouden willen
oprichten en liefst bestaande voor uit
breiding vatbare zaken, cultuurondeme-
mingen en andere, in maatschappijen
zouden willen omzetten.
Ik kan natuurlijk niet zeggen, dat er
onder deze advertenties nooit een ernstig
gemeende is. Maar wel weet ik door
het van nabij gezien te hebbeu dat
er zich wel oplichterij achter verbergt
en dat ec;n waarschuwing in dezen geen-
zins overbodig is Degeen, die op die
advertenties schrijven, worden na een
verlokkende briefwisseling uitgenoodigd,
te Parijs te komen; daar worden ze
in soms per uur door hun correspondenten
gehuurde, deftige bureaux ontvangen
Alles gaat uitstekend. De „zakenman"
of de „bankier" zegt weldra, dat „de
groep" die hij vertegenwoordigt of achter
zich heeft, bereid is binnen zooveel weken
de noodige honderdduizenden of miili-
oenen door een emissie te verschaffen.
De aandeelen, die niet geplaatst mochten
zijn, neemt de groep voor haarrekening.
Maar alvorens die groep zich tot dit
alles verbinden kan, moet ze natuurlijk
zekerheid hebben, met een ernstig persoon
te doen te hebben, die zijn verplichtingen
na zal komen. De provincie- of buitenman
billijkt dezen eisch. Ilij is verrukt en
blind van vertrouwen. De „zakenman"
of „bankier" zegt hem dan, 't eenvoudig
ste zal zijn, dat hij een waarborgfondsje
deponeert, dat hij eenvoudig terug heeft
te nemen, wanneer hij aan zijne verplich
tingen voldaan heeft. Een sommetje van
een 30 a 40 duizend frank. Meer niet
En 't gebeurt, dat ze deponeeren
Als ze er ooit weer een klein beetje
van terugzien, mogen ze vangelukspreken.
't Komt voor dat zc na het deponeeren
ook „bankier" en „groep" niet weer
terugzien en op de kantoren aankomend
er een anderen huurder in zijn financieele
evolutiën aantreffen.
Deze wijze van „zaken doen" begonnu
echter al wat heel bekend te worden en
gelukte steeds minder gemakkelijk. Ze
bracht, wanneer ze slaagde, wel een
goede som op, maar stelde anderzijds
ook aan gevaar bloot. Men kon in de
gevangenis raken, wanneer men gesnapt
werd
Hot kwam er dus op aan wat nieuws
te vinden op dit gebied, en het beproefd
systeem van kapitalen ter beschikking
hebben" en die aanbieden „voor liet
omzetten van goede zaken in maatschap
pijen" op een nieuwe wijze te exploiteeren,
liefst zoo, dat men er niet mee in de
gevangenis kon komen, al bracht het
dan ook wat minder op.
De nieuwe wijze van exploitatie is nu
de „truc van den expert", waar de
Matin vanmorgen ook melding van maakt
en die ik hier ter waarschuwing weer
geef, daar ik weet, dat het bedoelde
soort bankiers ook in Nederland door
hun advertenties of „particuliere circu
laires" aan met slimheid uitgezochte
personen wel slachtoffers maken.
Het begin, de inleiding van de zaad
is dezelfde. Maar als de klant goed
lekker gemaakt is, als hij goed rijp is,
zegt men hem niet meer de bekoelende
woorden van een depot. Neen, dan
neemt men hem mee naar de bank, die
het geld verschaffen, die de emissie doen
zal. Daar wordt hij hartelijk ontvangen.
Men is al op de hoogte. Ilij heeft een
goede rendeerende zaak, die hij wel
wat uit wilde breiden of omzetten in
een maatschappij. Men lieeft goede in
lichtingen over hem. De zaak is in orde.
De raad van administratie zal gewis de
zaak aannemen. Natuurlijk moet een
expert nog onderzoeken en rapport uit
brengen. 'tls het beste, dat de klant
zoo gauw mogelijk dit onderzoek doet
plaats hebben. Ér zijn te Parijs ver
scheidene goede experts voor den spe-
cialen tak, waar het over gaat. De klant
heeft dus maar te kiezen.
Maar de klant kent die experts niet.
Men noemt hem dan twee of drie namen
van experts, die goed moeten zijn. De
klant kiest er een, stelt zich met dien
expert in verbinding. De expert is zeer
bezet, liij kan eerst de volgende week
overkomen voor zijn expertise. De ex
pertise zal, kosten en alles inbegrepen,
ongeveer 1500 frank kosten. De klant
behoeft vooraf echter slechts 500 frank
te betalen voor de reiskosten enz. Op
den bepaalden dag komt de expert,
onderzoekt, lijkt geheel en al gunstig
gestemd en vertrekt, niet zonder de
beste hoop gegeven en van den geluk
kigen klant de andere 1000 frank voor
de expertise in ontvangst genomen te
hebben.