verzekerd! OFFJr., - GOES. te Adres Waarheen bracht man ons? LAANE, nd te koop, 's Heer Hendrikskinderen. Bouwers! No. 153. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 28 December 1912. FEUILLETON. De ontrouwe Gids. BUITOLAHPa n i s c h eine Claude, oode Peren, Augurken, up, Peccalilly. G. KEIJZER, Dec. tot 3 Jan. banfsche Steen, Roosendaal, lerseke, meest uitgebreiden zin van Dank- en Effec- van alle Assurantiën. of in massa- ïderhouden WOON- UIS met TÜIN, stand te Hansweerd; •icht worden voor ieder en bedrijf; ond met Schuur, in de- een perceel Bouwgrond in de L. Kerkstraat oegen bij A J. SMET. te feevelesi. /jeeff ^c/)/freri'/?cfe rest/fdfen o/jge/eferci. op aant/rdgegrdfs en franco h APOTHEKERS 5 OROÖISTEH te Goes bij de firma R en bij W. F. DEN iddelburg bij JOH. DE van de artikelen van R.S. Voor de kinkhoest: n en Siroop; voor borat- n, Borstpoeders, Borst- le zenuwpijnen en hart Jacobs zenuwpoeders en haarworm: St. Ja- agziektenGezondheids- voor speen en bloe- wojiderbare Speenzalf; nderenLevertraan en 'oiatine; voor tandpijn: roor zuur bij kinderen: Zeeland alleen verkrijg en, 'sHeerenhoek. voor edrijfskapitaal en rantie is OORZIEN VAN :n Grauwe Voererwten, hinaboonen en Platte :ken, Soyakoeken, Ber- Lijnmeel, Bruinmeel voor ns f 3.25 per 50 Kilo. enen draak", M'burg- s - Middelburg L ZEELAND kan onderge- per schip of Staatsspoor, soorten, tegen de sterkst prijzen. Monsters op aan- (E, Koopman te Goes. ïwoordiger voor Zeeland. (Ingezonden.) Dwaze vragen worden soms gedaan au het adres der voorstanders van pro tectie, welke vragen niet zoo zeer als vraag bedoeld zijn, maar een effect moe ten jnaken op de luisterende menigte, vragen gesteld ter eere van de tribune. Als men nu weet, dat links tegen de beschermende tariefwet is, meest om poli tieke redenen, rechts beschermende rech ten wil heffen, om verbetering, te brengen, bm het zijn nut hebben eene gewone vraag, die men aan de profcectionisten iloet en 'die herhaaldelijk opduikt, eens van naderbij te bezien. Daaruit ziet men ook den geest van obstructionisme, welke de tegenstanders, overal ah.n den dag loggen. In vergaderingen overbrullen zij je voorstanders van bescherming, in de bladen stoppen ze overal advertenties, waar maar plaats is, in de Tweede Kamer praat men boeken vol, om toch maar te bewijzen, hoe .goed wij er aan toe zijn. En men stelt overal de vraag of de protectionisten, zooals wij kortheidshalve Je voorstanders eener tariefwet zullen noemen, voorstanders van bescherming zijn op grond hunner Christelijke begin selen of wel om andere redenen, b.v. om liet algemeen belang te dienen. 't Is zoo'n vraag, alsgegeven een oorlogsschip, waarom is het morgen Sint Jutlemis De reden der vraag en de toe lichting hebben absoluut niets met elkaar uit tie staan. Maar het publiek moet in den waan gebracht worden, dat de tariefwet eene Christelijke wet is, en dus onaannemelijk voor hen, die van die beginselen niets willen weten. Dan zijn eerstens alle liberalen tegen, hveedens alle socialen, derdens alle anti-kerkelijken, vierdens alle agenten van taitenlandschie huizen en wie al niet ineer? Men weet wel beter, maar men zegt het zoo maar. Men zou op zoo'n 'domme vraag met fcn wedervraag ,'kunnen antwoorden: als gij het stelsel in alle geval afkeurt, wat ian het U dan schelen, of ik het uit godsdienstige beginselen, uit welvaarts- gronden of uit anderen hoofde wil inge voerd hebben? Waarom gunt gij mij niet fc vrijheid van denken, zeggen en han delen, die ge voor U zelf steeds opvor dert en dat waair ge de grootste elastici teit vertoont in beginselen, gaande viato blauw over purper heen tot diep rood. Echter behoeft men een regelrecht ant woord niet te onlgaan. Men zou kunnen antwoorden, da.t de keuze tusschen vrijhandel en protectie niet bepaald wordt door de ideale leef regels van den kiezer, maar dat die keuze loopt over eene geheel stoffelijke zaak en de invoering eener tariefwet is eene vrije kwestie, uitsluitend door opportunisme behcerscht, welke met beginselen eenvou dig niets te maken heeft.. Laat ons eens zien, hoe de christelijke partijen, hoe de christelijke regeering er toe gekomen is, om den weg der be scherming op té willen. Zij hebben de oogen goed open gedaan, gezien, bestudeerd, wa.t er rondom hen gebeurde. De behoeften des volks zijn in bizonder- heden nagegaan, het volk is geraad pleegd. Als men er niet op in wil hakken en het aan cle toekomst overlaten, om de zaken terecht te brengen, is daar tijd voor noodig. Dien heeft men goed ge bruikt! Men heeft zekerheid, dat het staatsschip de .goede richting zal varen en wil ,het dus ook in die richting sturen. Dat is het, wat de christelijke partij wil. Vooruitgang brengen I Wjaat drin gend behoefte is aan nieuwe bronnen van inkomsten, wil zij die tevens scheppen. Zij wenscht verzekerd te zijn, vooraf, a'. de kosten, die de aanneming der sociale wetten vorderen, ook betaald kun nen worden. Men zorgt daarvoor bijtijds door eene wet, die daarenboven nog on houdbare toestanden in industrie en han del wegwerken zal. Deze zal 'aldus eene dubbele, nuttige strekking hebben. Al moge men nu van de andere zijde ook honderdmaal roepen, dat het protec- lonisme altijd te ver g'aat, men vergeet daarbij hoe ver men zelf den boel heeft aten onderkomen met al -dat g'evrij- (■Ecu episode uit het dagboek van een O/ficier.) ™as> alsof zij uit een gerusten slaap vin'pi. en 'n ^are bezwijming den dood fin el1 Evelin vergeten had. iiin" 1CS ëejaat schitterde vap. aandoe- Mn6 terwijl hij met een liefdevollen eem. i aWno attozag, zong hij met stem- an®zame» van ontroering trillend® Loinbien j'ai douce souvenance v. Joh lieu de ma naissance I sT®ur' qu'Us étaient beaux les jours Ma De France! mon pays, sois mes amours loujoursl3) handel en het zal malar wat goed blijken te zijn het voorbeeld van Duitschland spreekt luider dan boeken dat de productievoorwaarden gelijk gemaakt wor den voor den inwoner met den vreemde en de buitenlander in zijne protectie minstens geneutraliseerd worde. Waar onze huurlieden, Duitschland en België heide groot zijn geworden op industrieel gebied en steeds vooruit gaande bij de huldiging van het tarief stelsel, waar deze twee landen ons reeds jaren lang een voorbeeld gaven van loonende staatsinrichtingen en allies daar bloeit en hier kwijnt, ligt het voorzeker op den weg, is het plicht onzer regeering te trachten hierin verandering te brengen, zoo noodig een anderen koers in te slaan, om ook hier herleving te brengen. Om onze industrie weer een passende plaats te geven. Waarom nam men dan geen proef? Met den luchthartigen zin der oude regteeringslieden eigen, hurl men zichal zeker het woordje moeten te binnen brengen „Wo alles liebt, darf Karl allein nicht hassen", maar men heeft niets gedaan, men heeft den boel laten loopen. Men spande liever do paarden achter den wagen. Nü nog vordert men op hoogen toom, om langs den r e d e n e e r w e g te be wijzen, dat het oude vrijhandelstelsel niet deugde, waar de patiënt Nederland door flauwte en geeuwhonger reeds plat uit ten gronde ligt en vlakaf door zijne buien uitgelachen wordt. Of men heigrepen heeft, dat men den boel scheef liet liggen. Men zo.u het zeg gen. Prof. Eerdmans z.g. zei toch in de concentratievergadcring vian den 16 Nov. 1912 te 's-Gravenhage„de liberalal is een goed denker, maar een slecht organisator, dat is gebleken. Liever liet men het over aan de Christe lijke regeering .om de kastanjes uit het vuur te halen. Wat is nu natuurlijker, gezien de hooge dunk welke de liberale partij altijd nog heeft van haai' regeerings- beleid en van hare veehvetendheid, dat men die pogingen, te redden wat er te redden is, orde te brengen in dat onge ordend huishouden, met smalen begroet. De 'vrijhandel blijkt er mooi maling aan te hebben, of .onze markten door de mono polistische buitenlandsohe trusts en orga nisaties al overstroomd worden, met waren aan dumping-prijzen. Spreekt men daarover, dan is men ze ker in een twistgesprek (e zitten of de waren wel hehooren tot de overproductie of niet wat oms eigenlijk niets kan schelen, waar inmiddels onze handel ver stikt. Waar de buitenlander tweedesoort wa ren de grenzen overzendt aan „schleu- der"-prijzen, weert men die niet, maar Igaat de vrijhandel redeneeren, of het vter- weer door beschermende rechten den Pruis wel gezond bekomen zou en welk gezicht hij zal gaan trekken. Wat hiebbon wij aan die beuzel vragen? Waar de warenhuizen tot den nok toe volgestopt worden met voorwerpen „made in Germany" willen de vrijhandelfiloso&n in ernst een onderzoek naar de herkomst der waren en dan weten of de voorwer pen wel degelijk afkomstig zijn van de grootfabricatie met dumpingpractijken. Of is het onze handelaars en nijveren niet hetzelfde of .ze van de kat of den hond gebeten werden? Als hier buitenlandsche huizen hun afzetgebied vinden, komen werken met de kracht hunner enorme kapitalen, roemt de vrijh,andelaa;r hunne energie, maakt het eigen volk standjes en ziet met een onbezorgd gelaat toe, dat de Neder lander dienaar wordt van den vreemde. Is dat .niet tergend? Als dan het vreemde grootkapitaal ein digt met den Nederlandschen nijvere in een hoek te duwen, haalt de vrij Wan delaar de .schouders op en zegt zonder blikken of blozen, dat is werelds loop, de eene zijn brood, is de andere zijn dood. Zijn stelsel kan dat niet voorkomen, wijl het de .hoven alles staia'nde vrijheid van het individu zou verkorten. Als eindelijk de vreemde grootmacht onze kleinindustrie geheel gefnuikt heeft, zal men over onze grenzen een loflied hooien en de Nederiandsche vrijhande laar mag dat dan medezingen, op de Bij het hooren van dat vers, hetwelk, door de woorden tenminste, hi'aar aa,n Frankrijk en de liefde van Evelin her innerde, richtte zij het hoofd op, wierp een verwilderden blik om ziob been en haar aangezicht in hare handen Verber gende, harst zij in tranen uit. Ik drukte Gilbrae de hand; door haar aan het schreien te maken, had hij haar misschien het leven gered. Ween maar, ween vrij uit, arm kind! sprak hij. 01 voor u, mijne lieve Jenny, zal ik blijven leven. Tot aan den avond bleef Jenny zacht snikken en weenein: tenen zonk zij inleen, fk legde haar op den rug; hare oogen waren gesloten: zij ademde evenwel nog. Gilbraille was doodIk had hem wat van Gilbrae afgetrokken, maar toen het duister werd, verzocht mij de arme jonkman hem met het hoofd op zijn ge trouwen makker te laten rusten. Ik wil hij hem sterven! sprak hij'. overgroote gevolgen van het Nederiand sche vrijhandelstelsel, da.t jammer genoeg dooT zal moeten klinken tot die slreken, waar de noodvlag op zoo menig fabrieks gebouw, zoo menigen timmerwinkel, zoo menigen molen staat en daar de vuist z,al doen ballen tegen die filo'sofen yah den kouden grond. Maar 't zal goecl zijn bepaalder en in bijzonderheden de zaak eens te glaan be handelen. Dagelijks kan men zien, men behoeft het den eersten den besten grootindus trieel maar te vralgien, hoe de Belgische meelindustxie hoe langer hoe meer met een groot net Nederland omvangt. Be Belgische meeltrust is ook meester in Holland. Men kan in verschillende bladen advertenties vinden, over twee, drie ko lommen heen, waarin werkzame agenten allerwège gevraagd worden, om in Neder land de bakkers stuk voor stuk te be zoeken en het Nederlandse,li meel te ver dringen. Waarom de Belgen hier goodkooper kunnen leveren, dan de Hollanders, men trachfce dat eens op te lossen, waar de vrij handelaars luide zeggen „de Neder iandsche meelindustrie staat technisch hoog", zich zelf wijs makend, dat men in België slaapt, of sliep. Wq.t heb ik aan zulken schralen troost, waar onze maalindustrie last heeft haar meel kwijt te worden, waar Duitschland bijvoor beeld nog met bedekte uitvoerpremiën werkt Het blijft een feit, dat tal van kleinere molens in het gedrang gekomen zijn, ledig staan en voor andere doeleinden gebe zigd worden als pakhuizen, die veel te groot zijn, als voorraadschuren, moute rijen, koffiebranderijen, droogzolders, ter wijl de terreinen verhuurd zijn aan iawn- tennisclubs, 'aan praatclubs of ledig liggen. Bij zulk een toestand doet het pijnlijk aan, 'te hooren beweren, dat de zaken „niet onvoordeelig" gaan. Toch roepen de feiten luide anders. Er 'zijn echter geen erger dooven dan zij, die niet hooren willen. Helaas, er zijn nog1 sprekender voorbeel den. bëloig, Do gemeenteraad van Brussel, die ze ventig duizend francs per jaar toestaat voor schoolvoefling aan de kinderen, die bet openbaar onderwijs volgen, heeft ge weigerd 5000 francs toe te staan aan de soupe scolaire1) der bizondere scholen. Óf neen: geweigerd hleeft hij het niet: maar alleen er een voorwaarde aan ver honden. Bat namelijk de kinderen der ka tholieke scholen zich eiken middag naar een openbare school zouden begeven om hun portie te kunnen krijgen. Een fraaie voorwaarde, die bovendien bij gemis aan voldoende geleiders onuit voerbaar is, wat de kleineren betreft. En van zeer eigenaardige piaiedagogie. Maar wel liberaal. Vrijzinnige tyrannie volgens verfijnd sy steem. En ook mooi van politieke waardeheb ben de katholieken niet geld kunnen krij gen voor hun kinderen? En hebben ze dat niet geweigerd? Wat klagen ze dan? (,,C.") Letterlijk: sehoolsoep, bedeeling van warm voedsel aan schoolkinderen. Auto-ongeluk. Den 18 Dec. 'smor- gens te 9 uur heeft er op de groote Staats- baan Brussel-Breda tusschen de gemeenten Waarloos en Rurrtpst en op het grond gebied dezer laatste gemeente, een Ver schrikkelijk automobiel ongeluk plaats ge had. Uit de richting Van Brussel kwam op dit uur eene groote auto aangereden en had een oogenblik van den steenweg af geweken, ten gevolg® Van de groote wier ken, die de Waterworks daar uitgevoerd hebben. Terug op den steenweg willieinde ko men, geraakte de autoi op zekere plaats in eene diepte, die veroorzaakt was door 'de werken en die men niet aangevuld Ik voldeed aau zijn verlangen, hioewel het mij ongeloofelijk veel inspanning kost te. Hij lag ternauwernood eenige minuten in die houding of hij begon te ijlen. Ik had niets, nietsom hem eenige Verlich ting toe te brengen. Ik was zoo zwak, dat ik telkens duizelingen had en niets meer hooide of zag daarbij deed do koorts mijne ledematen schokken; desniettemin wilde ik hem nog eenige vertroostende woorden toespreken, maar de woorden bleven mij in de keel stoktenIk hoor de hem zingenpratenHij be woog zich telkens heen en wieder. Met de rede schteen ook de pijn licni verlaten te hebben. Tegen middernacht ging hij overeind zitten, maakte allerlei gebaren met de handen, en zong met eene sterke stem: 11 meurt et la joie expire; II meurt, lui qui si souvent Vous a fait mourir de rireü...1) Bij het referein zonk hij achterover. had, zoodat de aarde zelfs nog geheel en al los was. Het wiel zakte er bijna tot aan de as in en, met op1 den steenwieig te wil len komen, ook door de vaart der auto brak het wiel. De auto maakte een geweldigen sprong, met het ongelukkig gevolg, dat de vier inzittenden uit het rijtuig op den weg werden geslingerd. De voerder der auto, de persoon die aan het stuurwiel zat, de heer baron van Zuylen van Nijvelt, werd verschei dene meters Ver weggeslagen en op den slag gedood. Het slachtoffer moet met gewield met het hoofd tegen de steenen terecht ge komen zijn, want de schedel was open geslagen, en de hersens waren er uit gespat. Van de inzittenden werd Mevrouw de Bassompierre het ergst van al gekwetst; zij werd in stervenden toestand opgeno men en men vreest dat zij' hiaréi won den niet zal overleven. De twee andere inzittenden: Mej. de Woot de Trixhc en baron Goffinet, on derluitenant bij de jagers te paard, in garnizoen te Bergen, waren minder erg gekwetst. Het lijk van baron van Zuylen bleef voorioopig te Rumpgt. Het. parket is ter plaatse geweest. Luitenant Goffmet is de zoon van een der barons Goffinet, die in Wet leven van Leopold II eene zoo voorname rol aan het hof speelden. Het parket zal nu ter plaatse onder zoeken, of, en in hoever, de werkten aan den weg bijgedragen hebben tot dit ver schrikkelijk ongeluk. („Hbl. v. Antw.") Uit een nader onderzoek blijkt, da,t het 'ongeluk aan onbesuisd- rijden moet worden toegeschreven (de auto kon 140 K.M. per uur loopen). Langs den weg waren waar schuwingsborden geplaatst, die in 't Vlaamsch en Fransch vermelddenOpge past! Losse grond. FRANKRIJK. Voor de aanstaande verkiezingen va,n een president is het Franschje volk on verschillig, aldus de Parijschc briefschrij ver van „De Tijd". Dit wil niet zeggen, dat het geen belang stelt in de politiek. Het Fransehe volk interesseert zich voor liet openbare leven, zooals misschien geen ander volk ter wereld, om ziohl hiervan te overtuigen, behoeft mien 's morgens en 's avonds maar eens een kijkje te nemen in de treinen, de trams en in de Metro, die de arbeiders vervoeren; geen werk man, geen bankethakkersjongen, die vóór en na zijn werk niet een oogenblikjo neemt om zijn krant te lezen. Hier is iedereen op de hoogte niet alleen van de politiek, maar va,n de uitvindingen op wetenschappelijk gebied, de theater stukken enz. De grens tusschen intollec- tueelen en niet-intellectueetein is niet scherp. Eu als men hier spreekt oyer de algemeene opinie, dan hoeft dit woord „algemeen" zijn ware beteekenis. Met die opinie dient rekening gehouden te wor den. In dien zin is dan ook het volk souverein. En die algemeene opinie oordeelt thans, dat de verkiezing van een nieuwen pre sident een feit zonder belang is. Van onverschilligheid getuigt dit niet, maar wel van een wakker worden van het gezond verstand. Onverschillig? Neen! Integendeel het bruist en gist hier. Het volk begint genoeg te krijgen van bet anti-clericalisme, -omdat het in zijn hart niet anti-clerieaal is en dat niet zijn kan! Precies als kinderen, begrijpt lilet de recht vaardigheid en ziet niet in, waarom men menschen over de grenzen z-et, alleen om dat ze God liefhebben. Het volk begint genoeg te krijgen van een justitie, welke de misdadigers vrij spreekt, die moorden begaan uit harts tocht, of omdat ze dronken zijn, of, wat htet allernieuwste is uit medelij den, bijvoorbeeld oni het lijden van een zieke te verkorten. Het volk begint genoeg te krijgen van eene Regeering, die straffeloos Wet leger laat ondermijnen. En daarom is het jammer te noemen, dat Loon Bourgeois hoogstwaarschijnlijk de candidatuur voor den presidentszetel zal weigeren.J) De Republikeinen noemen hem de persoon, die alleen de Repu- lk stak instinktmatig de hand uit.... Ik greep de zijne.Zij was ijskoud, t Half wezenloos staarde ik hem eene poos aanDaarop, overviel mij eene duizeling, ik zonk achterover. De ster nen flonkerden liefelijk aan het uitspan sel; ik wilde mijne gedachten verzame len... maar alles begon voor mijn ge zicht te draaienIk 'sloot de oogen ik verloor het bewustzijn. Welk een aangename herinnering is mij bijgebleven van het liefelijk oord mijner geboorte 1 O zuster, wat waren de dagen in Frankrijk schoon O mijn vaderland 1 altjjd zal ik u liefhebben 1 Hij sterft, en de vreugde verdwijnt hij sterft, die u zoo dikwijls van lachen heeft doen sterven 11 (Slot volgt.) bliek kau redden. Bourgeois schijnt ech ter voorioopig alleen te denkian aan do feesten en de dinters en geeft voor, dat zijne gezondheid hem niet toestaat, bij al die plechtigheden voor te zetten Dit is intusachen reeds geBchied. Ked. N. Z. Crt. De truc van den expert. De correspondent te Parijs van de N. Rott. Crt. meldde onlangs aan zijn blad Het is al eenigen tijd geleden, dat ik u onderhield over een zeker soort Parij- sche „zakenmenschen" en „bankiers", die bij advertentie provinciale en bui tenlandsche bladen melden, dat ze groote kapitalen te hunner beschikking hebben naarmee maatschappijen zouden willen oprichten en liefst bestaande voor uit breiding vatbare zaken, cultuurondeme- mingen en andere, in maatschappijen zouden willen omzetten. Ik kan natuurlijk niet zeggen, dat er onder deze advertenties nooit een ernstig gemeende is. Maar wel weet ik door het van nabij gezien te hebbeu dat er zich wel oplichterij achter verbergt en dat ec;n waarschuwing in dezen geen- zins overbodig is Degeen, die op die advertenties schrijven, worden na een verlokkende briefwisseling uitgenoodigd, te Parijs te komen; daar worden ze in soms per uur door hun correspondenten gehuurde, deftige bureaux ontvangen Alles gaat uitstekend. De „zakenman" of de „bankier" zegt weldra, dat „de groep" die hij vertegenwoordigt of achter zich heeft, bereid is binnen zooveel weken de noodige honderdduizenden of miili- oenen door een emissie te verschaffen. De aandeelen, die niet geplaatst mochten zijn, neemt de groep voor haarrekening. Maar alvorens die groep zich tot dit alles verbinden kan, moet ze natuurlijk zekerheid hebben, met een ernstig persoon te doen te hebben, die zijn verplichtingen na zal komen. De provincie- of buitenman billijkt dezen eisch. Ilij is verrukt en blind van vertrouwen. De „zakenman" of „bankier" zegt hem dan, 't eenvoudig ste zal zijn, dat hij een waarborgfondsje deponeert, dat hij eenvoudig terug heeft te nemen, wanneer hij aan zijne verplich tingen voldaan heeft. Een sommetje van een 30 a 40 duizend frank. Meer niet En 't gebeurt, dat ze deponeeren Als ze er ooit weer een klein beetje van terugzien, mogen ze vangelukspreken. 't Komt voor dat zc na het deponeeren ook „bankier" en „groep" niet weer terugzien en op de kantoren aankomend er een anderen huurder in zijn financieele evolutiën aantreffen. Deze wijze van „zaken doen" begonnu echter al wat heel bekend te worden en gelukte steeds minder gemakkelijk. Ze bracht, wanneer ze slaagde, wel een goede som op, maar stelde anderzijds ook aan gevaar bloot. Men kon in de gevangenis raken, wanneer men gesnapt werd Hot kwam er dus op aan wat nieuws te vinden op dit gebied, en het beproefd systeem van kapitalen ter beschikking hebben" en die aanbieden „voor liet omzetten van goede zaken in maatschap pijen" op een nieuwe wijze te exploiteeren, liefst zoo, dat men er niet mee in de gevangenis kon komen, al bracht het dan ook wat minder op. De nieuwe wijze van exploitatie is nu de „truc van den expert", waar de Matin vanmorgen ook melding van maakt en die ik hier ter waarschuwing weer geef, daar ik weet, dat het bedoelde soort bankiers ook in Nederland door hun advertenties of „particuliere circu laires" aan met slimheid uitgezochte personen wel slachtoffers maken. Het begin, de inleiding van de zaad is dezelfde. Maar als de klant goed lekker gemaakt is, als hij goed rijp is, zegt men hem niet meer de bekoelende woorden van een depot. Neen, dan neemt men hem mee naar de bank, die het geld verschaffen, die de emissie doen zal. Daar wordt hij hartelijk ontvangen. Men is al op de hoogte. Ilij heeft een goede rendeerende zaak, die hij wel wat uit wilde breiden of omzetten in een maatschappij. Men lieeft goede in lichtingen over hem. De zaak is in orde. De raad van administratie zal gewis de zaak aannemen. Natuurlijk moet een expert nog onderzoeken en rapport uit brengen. 'tls het beste, dat de klant zoo gauw mogelijk dit onderzoek doet plaats hebben. Ér zijn te Parijs ver scheidene goede experts voor den spe- cialen tak, waar het over gaat. De klant heeft dus maar te kiezen. Maar de klant kent die experts niet. Men noemt hem dan twee of drie namen van experts, die goed moeten zijn. De klant kiest er een, stelt zich met dien expert in verbinding. De expert is zeer bezet, liij kan eerst de volgende week overkomen voor zijn expertise. De ex pertise zal, kosten en alles inbegrepen, ongeveer 1500 frank kosten. De klant behoeft vooraf echter slechts 500 frank te betalen voor de reiskosten enz. Op den bepaalden dag komt de expert, onderzoekt, lijkt geheel en al gunstig gestemd en vertrekt, niet zonder de beste hoop gegeven en van den geluk kigen klant de andere 1000 frank voor de expertise in ontvangst genomen te hebben.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1912 | | pagina 5