en
GOES
feuilleton.
118. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT Zaterdag 5 October 1912.
10
He ontrouwe Gids.
6EMEN63 NJEUWS
JZK
Kinderbontjes
ïes- en Kinder
toeken.
Doeken.
kens vanaf f 3 50
en hooger.
en -Broeken.
loederen.
-Matrassen.
mtels
ER LAGE
er Dames-,
rmantels. -
teit en ele-
en Capes
icotpakjes
j een groote
verkelijke
Lsenstoffen
ooper dan in
Dekens
goederen
[Het Zeeuwsche Volkslied.
I Aan het oud Oranjehuis 't volk blijft ho-ü
UIT DE PERS.
BÜ1TÜLANB.
w.
de prijzen
itprijs, bij BALJÉ Goes
:n
Gaarne drukken wij, op verzoek van
.afschillende onzer lezers, nog eens het
euffsche Volkslied af, door
iastoor De Menlder van Ierseke gedicht.
Zeeland mijn Vaderland.
(WijzeLimburg mijn vaderland.)
■Waar n dreef de dijken kroiont; steeds
[de koekoek zingt,
Invcr 't malsche korenveld 't lied des
[leeuwriks klinkt;
In'gjr de zeemeeuw flitst en fluit langs
[der stroomen boord:
Iniar is mijn Vaderland, Zeelands dier
baar oord! (bis.)
ItVaar de Schelde, lijk een zee, al bet
[land omvloeit;
'Oester, mossel, kreukel, kreeft op haar
[bodem groeit;
1'tVeteroen bouwland, beemd ©n bosch
[overheerlijk gloort
IDaar is mijn Vaderland, enz.
Iftar der vaadren schoone taal vloeiend
[klinkt en zacht;
I Waar men kloek en fier van aard vreemde
[praal veracht;
lEigen zeden, eigen schoon 'thart des
[volks bekoort
■Daar is mijn Vaderland, enz.
■Waar nit golven fier de Leeuw beurt zijn
[kop en klauw;
[en trouw;
I Trouw aan plicht en trouw aan God
I [hee'rscht van Zuid tot Noord:
|Daar is mijn Vaderland, enz.
Dr. Kuyper en de Roomschen.
gelegenheid van de benoeming van
Jhr. Mr. Van Nispen tot Voorzitter der
Kamer schreef Dr. Kuyper in de
I „Standaard", dat het „oudjufferachtige kwe-
I zelarg" was, om in onzen tjjd, in ons land,
politiek terrein iemand naar achteren
I te schuiven, omdat hij geen lid van de
Volkskerk" (Protestantsche Kerk) is.
Her „Vaderland" was van meening, dat
j Dr. Kuyper wel het minst zoo spreken
Imocht, omdat hy in het verleien in sterk
I anti-papistischen zin gesproken had, en
'1 geprotesteerd had tegen het „af-
van Roomsche stemmen voor onze
I candidaten" en „tegen het in overleg treden
I met Rome, als middel om te overwinnen."
„Standaard" zegt, dat deze citaten
noeid laten, wat het blad over „de
Volkskerk" schreef en gaat dan voort
„Toch heeft de redactie hierin gelyk:
I oeze positie ten opzichte van Rome in de
j politiek is niet meer wat ze vóór 30 h 40
I jaar was.
onze niet, en evenmin die van de
IVa d er 1 a u d-sche groep, die in 1848 niet
i onder Thorbecke met Rome óén lijn
I bok, maar zich in en na 1853 zelfs zoo
liauw aan Rome aansloot, dat Thorbecke
b Noord-Brabant voor de Tweede Kamer
I werd gekozen, terwijl thans Rome veeleer
|»oor deze heeren gebezigd wordt, om de
"""1 gekleurde politiciens voor Rechts bang
„Ook wjj verkleurden dus wel, maar
Imelk geval nog half zoo sterk niet als de
'tienden van het „Vaderland".
„Doch ook afgezien hiervan, waar hebben
I wl) °oit gezegd, dat een Roomsche uit een
P08t geweerd moest worden, omdat
Koomseh was
»En toch, dit en dët alleen was het
IPnut, het eenige punt, waarop 't hier aan-
I wam. Nauwelijks werd het gerucht ge-
I Du ^an Bylandt in ruste
II 011 Nispen wel voorzitter zou worden,
1° m tal van liberale kringen werd dit
fwucht weer tegen Rechts geëxploiteerd,
Tr'g'P a'a lokaas voor die groep
Mer de Christ. Historisohen, die nog altoos
|»et de Volkskerk dweept-
6 redactie had dus ouzeu zet niet eens
|(E«ie episode uit het dagloel: van een O/ficier.)
io(3n.l>an§ was licht en vurig. Gilbrae
lb'm.nZm®ein^e 611 o'lerlei zonderlinge ge-
lovcr ilna: ,ea(le in een draf het plein
■rariiJ'nddels ?almde hij met zulk eene
■cheirior i s-tem Het refrein van een af-
Kiwipi+v Ult' de soKra-ndere ezel, die
Ihiistoron''11? naar dat refrein scheen te
Bid rW00ren spitsende, ongetwij-
lftct sciir nai3v®r aangespoord, eensklaps
ziin m der'6 stem inviel en onder
(den onf!Yieren,li Sebal'k de roulades van
Itemmen r^n. Gilbrac dreigde te over
liet „2: llbrac was er echter de man
Slaan 't„'„ °m Z1-b' ud bet TCld te laten
burme stem in een
[het eeen ,r„rec!ta^6f uitzettende, gaven zij
van j o" op' tot stommei ver-
pa tot oi-rw kinderen der Arabieren
Ken, hond on" nk van de geiten, scha-
[di". eerst ,0,sserl van de daskerah,
peldra stam'ri de vlucht nemende,
bleven, om, ieder naar zijn
Een krans voor België.
België onthield zich van hetj dwepen
met den vrijhandel. Het heeft een tarief
ongeveer gelijk Minister Harte van Tecklen-
burg eertijds, en nu Minister Kolkman het
ten onzent wil invoeren.
In verband hiermee kan het van belang
zijn er op te wijzen, hoezeer ook van liberale
zijde België's industrieele en finantieele
voorspoed geloofd wordt.
Ter voorbeeld kiezen we, wat in het
ultra-liberale „Berliner Tageblatt" van 23
Augustus desaangaande te lezen stond.
Van België roemt de redactie, dat het
de finantieele crisissen, naar verhouding,
schier altoos gelukkig doorstond, terwijl
de hoog-konjuneturen in alle takken van
zjjn maatschappelijk leven steeds duidelijk
in België tot uitdrukking kwamen. De
bijzondere voorspoed van dit land is h.i.
dan ook aan geen twijfel onderhevig. Hier
toe werkt mee wat de Regeering (let wel
de clericale Regeering) deed om het ver
keer te bevorderen. In 5 jaar tijds heeft
België alleen ?oor de verbetering van zijn
kanaalstelsel 220 mill, francs besteed, en
nog 300 mill, staan reeds op het budget
voor hetzelfde doel. België werd zoo rijk,
dat het voor een zoo klein land een zeer
groot aandeel in het kapitaal van buiten-
landsche ondernemingen plaatsen kon. Al
leen in Rusland plaatste België 800 mill.frcs.
en alles samen beloopt het aldus geplaatste
kapitaal 3 4 milliard. Dit kapitaal is
meest geplaatst in zeer secure ondernemin
gen, die niet te hooge rente geven, maar
het kapitaal doen toenemen. België, zoo
zegt de redactie, is in de laatste 15 jaren
„eine der grösten Strassenbahnunternemer
der Welt" geworden. Meer dan 200 onder
nemingen in groote steden van Europa
drijven op België's kapitaal. De toestand
van de Belgische nijverheid is tegenwoordig
„in allen Zwei gen sehr befriedigend". Het
crediet van den Belgischen Staat is dan
ook een crediet van de eerste orde. Zelfs
de laatste emissie van 3 pCt stukken, die
op 80 stond, is in drie maanden tijds tot
81.3 geklommen. De belastingen zijn ver
gelijkenderwijs in België niet hoog. In
geheel het maatschappelijk leven beweegt
men zich vrij en ruim. En zonder zweem
van overdrijving kan gezegd, dat België
schier in elk opzicht financieel prospereert,
en steeds rijker wordt.
Zoo oordeelt niet een clericaal Belgisch,
maar een Duitsch liberaal blad over een
land, dat sinds lang een tarief bezit, gelijk
wij 't eerlang krijgen zullen.
Is 't niet bemoedigend („Standaard")
imiMiii.v i>.
Socialistische vrijheid. in
eene nabetrachting over het onlangs ta
Chernnitz gehouden Soeialistencongnes
zegt de Duitsche correspondent van „De
Tijd" o.a. het yolgende:
Teekenend voor het terrorisme en dp
slaafsche onderworpenheid, die de roodie
partij van haar aanhangers eischt, was
het geval-Hildebrand, waarover het con
gres te beslissen had.
Men weet, dat Hildebrand, die een tijd
lang redacteur van een socialistisch volks
blad was, een boek over koloniale puli-
tiek heeft geschreven, waarin hij andere
dan de loopende socialistische meeningen
dorst verkondigen over de agrarisch©
quaestie, ja, zich zelfs verstoutte te schrij
ven, dat van alle mogendheden Duitsch-
land betrekkelijk nog het best© geregeerd
wordt. Maar daarover heeft hij wat moeten
hooren! Het ging als in de fabel van
den ezel, die een armzalig hapje hooi
liad gestolen, van alle kanten klonk
het „haro sur le baudet!" Ten slotte
is de onverlaat, die er een eigen oordeel
op na dorst houden en zoo boud uit
spreken, voor den partijdag gedaagd, en
daar is een schrikkelijk schervengericht
aan hem voltrokken. Want na lawaaierige
discussies werd hij onwaardig verklaard,
nog langer lid van de partij te blijven,
vermogen, met hen in te stemmen. Dit
vormde een waar monster-concert. Zich
in zijne stijgbeugels overeind richtende,
beproefde Gilbrac een oogenblik, terwijl
hij de maat sloeg, zijne muzikale mede
dingers te leiden; maar dit mocht hem
niet gelukken. Hij zag zich genoodzaakt,
om, wilde hij door dat vervaarlijk leven,
waartoe hij zelf aanleiding gegeven had,
niet doof worden, zijne ooren dicht toe
te stoppenhij was overwonnen.
Deze uitbarsting had ©venwel het geluk
kige gevolg allen te doen ontwaken, die
door h;et geschal van den horen niet uit
hun slaap gewékt waren. Akber en Youse-f,
onze gidsen, spoedden zich naar de plaats
der bijeenkomst en spoedig daarop kwa
men achtereenvolgens uit de verschillende
lanen, waarvan het plein het middelpunt
vormde, Emile Fabre, Pa.ul Evelin en
kapitein Breton, met Jenny aan zijne zijde,
te voorschijn. De hut, waarin ik den
nacht had doorgebracht, stond aan het
plein: ik sprong op mijn paard; ons
gezelschap was volledig.
Emile Fabre en Paul Evelin reden,
hunne paarden allerlei sprongen latende
maken, op Jenny toe, om haar te be
groeten. Jenny zou van de partij zijn.
De kapitein had gemeend, dat de stap
en als een geschopte hond heeft men
hem de deur gewezen. Wiel verklaarden
verscheiden schreeuwers v,an het „weg
met hem", dat zij van Hildebrands hoek
tittel noch jota gelezen hadden, en do
„Vorwarfcs" kwam er zelfs rond voor uit,
dat de meeste partijg-enooten volslagen
onbekwaam waren, om een vonnis in
deze zaak te vellen. Maar dat deed aller
minst ter zake, Hildebrand was in alle
geval een schurftig schaap, en de leiders
hadden gezegd, dat hij niet rechtzinnig-
was in de leer en daarom kreeg hij-
zonder meer den strop 1
En deze lieden durven altijd den mond
vol te hebben over Roomsche gieestes-
slavernij, over Roomsche onverdraag
zaamheid en enghardgiheid van wereld
beschouwing. Maar zij zelve leggen hun
volgelingen aan de partijmeaning vast als
aan een bandketting; hun inquisitie is en-
een van den blinden hartstocht, ien in
hun ruimte van wereldbeschouwing zien
zij niet verder dan het kaarslicht reikt,
waaronder Marx en Lassalie hun mon
strueuze theorieën hebben uitgebracht.
Socialisten gearresteerd.
Liebknecht en 16 andere socialisten, die
het op de protest-meeting tegen de duurte
der lerensmiddellen te Berlijn, het wat te
bont maakten zijn gearresteerd. Liebknecht
werd later weer vry gelaten.
Éen Keizerlijk kaartspel. Vol
gens de „Opinion" heeft keizer Wilhelm
een nieuw kaartspel geteekend, waarin
harten-vrouw de beeltenis van koningin
Victoria draagt. De koningin-mceder van
Italië is ruiten-vrouw, de overleden keizerin
Elisabeth van Oostenrijk klaveren-vrouw
en de tsaritsa schoppen-vrouw.
Paus Leo XIII is schoppenkoning, koning
Humbert van Italië, klaverenkoning, Leo
pold II van België ruiten- en de keizer
zelf hartenkoning.
Bismarck, Gladstone, Orispi en Waldeck-
Roussean zijn de 4 boeren, terwijl de aazen
de beeltenis zullen bevatten van de 4 aardig
ste actrices in Europa.
ËSOELIND.
Een drama te Londen. Een sen-
sationneel drama heeft zich verleden week
Vrijdagmorgen afgespeeld in de „bar" van
een groot hotel Tottenham Court Road te
Londen.
De toedracht der zaak was blijkens de
uitvoerige verhalen in de Engelsche bladen
van bet gebeurde gedaan de volgende
In het hotel het bekende Horse Shoe hotel,
logeerde een vreemdeling Titus, die zich
als een Duitsch-Amerikaan voordeed. De man
onderhield naar het schijnt vriendschappe
lijke betrekkingen met de buffetjuffrouw van
het hotel. In de laatste dagen was echter
een verwijdering tusschen beiden ontstaan,
waarover Vrijdagmorgen in het salon woor
den vielen. Toen de hotelhoudster tusschen-
beide kwam met de mededeeling dat ze
zooiets uiet in haar hotel duldde, haalde
Titus in een vlaag van woede een revolver
te voorschijn en schooi haar recht in den
mond. Twee andere schoten volgden en de
hotelhoudster zakteinelkaar. Spoedigdaarna
was zij overleden.
Daarna richtte de man zijn revolver op
de buffetjuffrouw, die aan den schouder
werd gewond.
De overige personen, die zich in debar
bevonden, liet de woesteling verder on
gemoeid, hij sloeg ijlings op de vlucht.
Alvorens hij op straat kwam, ontmoette
hy echter den portier van het hotel mikte
op hem, doeh schoot gelukkig mis.
Ook een andere man, dien hij in de
hotelgang ontmoette moest het ontgelden,
deze ontving een schot in het gezicht
Eenmaal buiten begon Titus als een
amokmaker razend in het rond te schieten.
Iedereen die hem wilde naderen, werd met
de revolver bedreigd en nadat hij nog
drie mannen had neergeschoten werd de
woesteling ten slotte overmeesterd. Politie
was nu spoedig ter plaatse en bracht den
man in verzekerde bewaring.
van een drommedaris- beter geschikt zon,
zijn voor het jonge meisje, om dien
tocht door het zand te doen, en uit dien
hoofde den ezel, waarvan Gilbrac zich
zegevierend meester gemaakt had, achter
willen laten; Jenny zat schilderachtig op
den rug van den drommedaris.
He,t was inderdaad een zonderling
schouwspel ons met onze naar de Pa-
rijsche mode gemaakte jassen en breed
gerande vilten hoeden onder de zon van
den evenachtslijn, in het midden van een
Arabisehen volksstam, wiens kleeding,
gebruiken, taal en gewoonten ons nage
noeg vreemd waren, gerust en opgeruimd
te paard te zien zitten, als waren wij
op het pnnt eene jachtpartij in h-et bosch
van Meudon te gaan houden.
Jenny was een bevallig meisje van
nauwelijks achttien jaren, met -een blo
zend, zachtzinnig, open gelaat en heldere
bruine o-ogen. Hare lichtblonde lokken
golfden in sierlijke krullen langs hare
wangen op hals en schouders. Een he
melsblauw amazonenkleed omsloot hare
ranke leest en hing vier over hare voieten
af. Zij droeg een ronden hoed, haar sluier
was opgeslagen, haar gelaat toekende
blijdschap. Zij groette ieder vriendelijk
met de hand, maar vergat daarbij Paul
Een der slachtoffers, een krantenverkoo
per verkeert in levensgevaarhij
een schot in den buik.
SPANJE.
Anti-K a tli olieke schoolpoli
tiek. De Kardinaal Aartsbisschop van
Toledo, primaat van Spanje, heeft namens
het geheele Episcopaat een protest bij den
minister-president ingediend, waarin er op
wordt gewezen, dr.t de regeering bezig is,
door administratieve maatregelen, dus niet
eens langs den weg der wetgeving, de
school van haar katholiek karakter te be-
rooven.
Dat geschiedt tot schade der religie, dus
van het waarachtig volkbelang en met mis
kenning van een internationaal traktaat
het Concordaat met den H. Stoel.
De bisschoppen wijzen er op, dat zonder
de volksvertegenwoordiging teraadpleg n,
in geen geval verandering in bestaande
wetten kan worden gebracht.
De katholieken zullen zich dus tot de
rechtbanken moeten wenden, om hun rech
ten te doen vaststellen.
Het volk wil een ontwikkeling van het
schoolwezen, maar niet tot schade van
godsdienst en moraal.
TIJRKUË.
Katholieken-vervolging. De
Weensche „Reichpost" publiceert een be
langrijken brief uit Skoetari, waarin mede
deeling wordt gedaan, van allerlei geuwelen,
die door de Turken gepleegd zouden zijn
op de Katholieke Malissoren in Noord-
Albanië, welke gruwelen natuurlijk door
de groote pers verzwegen zijn.
Volgens dit schrijven zouden de Moham-
medaansche Arnauten, bang gemaakt met
't schrikbeeld van een Oostenrijksche inter
ventie, zich met de regeering verzoend
hebben en hun bondgenooten, de Christen-
Albaneezen, smadelijk in den steek hebben
gelaten, daar deze hun afgeschilderd waren
als landsverraders, staande in dienst van
Oostenrijk en Montenegro.
De vaii van Skoetari zou zelfs publiek
verklaard hebben dat de Katholieken het
niet moesten wagen zich te verzetten, want
dat de Albanees Issa Boletinaz bereid was
met 15.000 man de Turksehe troepen te
hulp te snellen en de Christenen nit te
roeien, om het door dezen bewoonde berg
land te bevolken met Mohammedaansche
Bosniërs die uit hun geboorteland, sinds
het door Oostenrijk geannexeerd is, zijn
Sedert den overval van den Turkschen
post op 19 September, bevinden zich een
honderdtal Christenen iD de gevaDgenis
van Skoetari. Zy hebben dagenlang weinig
of niets te eten gehad en worden iederen
dag gegeeseld. In de dorpen worden de
mannen verjaagd, vrouwen en meisjes ont-
eerd.
De schrijver doet ten slotte een beroep
op Oostenrijk, dat gelijk men weet de
bescherming van de Katholieken in het
Ottomaansehe ryk op zich heeft genomen,
om tusschenbeide te komen.
Eenezelen een boer. Een tragisch-
comisch incident wordt uit Saloniki gemeld,
dat, hoe typisch ook in zgn verloop, intus
schen wel bewijst welke ongeregelde en
gevaarlgke toestanden op het oogenblik in
Turk ij e heerschen
„Even buiten de stad, aldus het verhaal,
zagen een paar wandelaars een muilezel
welke zonder geleide langs den weg in de
richting van de stad draafde. Het dier was
wild en droeg slechts een klein pakje op
zijn rug.
De wandelaars grepen den muilezel vast
en ontdekten tot hun ontsteltenis dat in
het pak een helsche machine verborgen was.
De politie werd gewaarschuwd en de
bom werd onschadelijk gemaakt. Er werd
verondersteld, dat de mannen welke den
muilezel hadden begeleid, onderweg bevreesd
waren geworden voor de gevolgen van hun
voorgenomen aanslag en toen uit vrees
Evelin. Emile Fabre scheen over dat
verzuim uit zijn humeur. Evelin was zijn
mededinger naar het hart van Jenny
en hij wist, dat een meisje bij voorkeur
hem vergeet, die haar het meeste bezig
houdt.
Fabre was bijna zes en twintig, Paul
Evelin vijf en twintig jaren o-ud. Evelin
was van eene middelmatige lengte; zijn
gelaat was niet zeer regelmatig en altijd
bleek; op zijne bovenlip krulde zich een
sierlijk opgestreken kneveltjehij was van
een vurig, dweepzuchtig gestel en nogal
oploopend en onbezonnen. Fabre, die
bedaarder en koeler was-, scheen echter,
hoewel regelmatiger en schooner van
gelaat, niet zoo geschikt om een jong
meisje te behagen en behaagde Jenny
dan ook inderdaad zoo goed niet. Hij
had overigens een rechtschapen en braaf
karakter en was een uitmuntend vriend.
De kapitein droeg Fabre ware hoogach
ting toe.
De kapitein Breton was een man van
acht en vijftig jaren, v'an eene gespierd©
en reusachtige gestalte. Hij had een
eenigszins stroef gelaat, doch eene goed
hartige, vriendelijke inborst. Zijne haren
waren grijs en zijn baard wit. Jenny
was de dochter zijns hroedei'S; hij had
dat de helsche machine zou springen den
ezel in de steek hadden gelaten
Op een handige wijze werd toen de
vermoedelijke misdadiger ontdekt.
De politie bracht den ezel n. 1. weer
buiten de stad en joeg bet dier in de richting
waarvan het gekomen was. De ezel sloeg
den weg naar zijn stal in, gevolgd door de
politiedienaren. Een molenaar bleek de
eigenaar van het dier te zijn, hij werd
onmiddellijk gearresteerd en naar Saloniki
overgebracht.
CONSTANTINOPEL, 2 October. Mede
gedeeld wordt, dat de zending van minister
Ressid geslaagd is. De onderteekening der
vredespreliminairen tusschen Italië en
Turkije wordt elk oogenblik verwacht.
(Dit bericht werd ons Donderdag tele
grafisch medegedeeld en door ons op de
gebruikelijke wijze gebulletineerd.)
Internationale Conferentie?
Het „Journal des Debats" maakt melding
van het te Oonstantinopel loopende gerucht,
dat de Porte met de mogendheden over
het bijeenroepen van een internationale
conferentie tot regeling van de hangende
moeilijkheden in den Balkan aan het
onderhandelen zou zijn.
I>E BALKAN.
De correspondent van de Daily Telegraph
te Konstantinopel verneemt dat RoemeDië
Turkije bij overeenkomst bjjstand, in geval
van oorlog, heeft toegezegd. Deze overeen
komst was gesloten zoodra Turkije ter
oore was gekoueD, dat de Balkanstaten
een militair verbond voorbereidden
De Servische staatscourant bevatte Don
derdag over de interventie van de groote
mogendheden het volgende communiqué
Dadelijk nadat het bevel tot mobilisatie
was uitgevaardigd, zoo meldt dit, hebben
de vertegenwoordigers van groote mogend
heden te Belgrado de Servische regeering
verzocht, het leger niet aan de Turksehe
grens te eoncen'reeren en te zorgen dat
de toestand niet moeilijker werd.
De Servische regeering antwoordde
daarop dat de troepenconcentratie ressor
teert onder het oppercommando en dat de
verdeeling van de Servische krijgsmacht
afhing van de opstelling der Turksehe
troepen.
Inmiddels zou iedere uitdaging van den
kant van Servië vermeden worden en om
aan het verlangen van de groote mogend
heden te gemoet te komen zou Servië er
van afzien, zijn gezant in Oonstantinopel
terug te roepen, zelfs dan wanneer Turkije
niet gunstig beschikte op den eisch van
Servië betreffende den doorvoer van de
ammunutie, voor Servië bestemd.
Een nieuwe kijk op biechtstoe
len. De Aartsbisschop van Philadelphia
(Ver. Staten) Mgr. Prendergast heeft zgn
reis uit Ierland naar Philadelphia bespoe
digd, om een niet allerdaagsche roden.
Onlangs hadden in de rgen zijner geeste-
lgkheid vele sterfgevallen plaats en een
voornaam geneesheer maakte er nu Z, D.
H. opmerkzaam op, dat het alleen priesters
waren verbonden aan kerken, waar de
biechtstoelen kleine hokjes zgn, donker en
zonder ventilatie. Genoemde dokter meende,
dat als daa>- geen verandering in kwam.
het sterftecijfer evenhoog zou blijven, of
zelfs stggen.
Deze zaak houdt de kerkelijke autoriteiten
in Amerika op 't oogenblik ernstig bezig.
In de meeste kerken is elk verloren hoekje
goed genoeg voor een biechtstoel. De archi
tecten sehgnen volkomen onbekend met
het aantal uren, dat een priester moet
doorbrengen in zulk een beperkte ruimte
en daarom is het niet van nut ontbloot,
eens te wijzen op de ongunstige hygiënische
omstandigheden, waarin priesters uren ach
tereen in een lastige houding moeten door
brengen tot vervulling hunner priestelijke
bediening. (Universe.)
het meisje tot zijne dochter aangenomen
en haar dienovereenkomstig opgevoed
hij beminde haar als zijn eigen kind en
liet haar in hare keuze volkomen vrij.
Evelin en Fabre waren Jenny even
waardig. Wij kenden beiden reeds lang,
vóór zij den ouderdom bereikt hadden,
waarin zij iemand konden kennen. Zij
behoorden, om zoo- te zeggen, tot het
gezin. Wat Gilbrac betreft, deze was de
pupil van Breton geweest. Gilbrac was
twee en twintig jaren oud, maa.r tenge
volge zijner gezetheid en zijn omvang
zou men hém wel op vijf en dertig
geschat hebben. De kinderachtigheid van
zijne trrappige invallen yo-rmde een 'aller
zonderlingst contrast met den schijnbaren
ernst van zijn persoon. Wij allen, die
aan de jacht op een hekr-el-onahhasch
deelnamen, van welk© partij de kapitein
de regeling o-p zich' genomen had, waren
derhalve door de banden des bloeds óf
der vriendschap aan elkander verbonden.
Er was hoegenaamd geen gevaar bij dat
uitstapje, zelfs Jenny was onbekommerd.
De woestijn voor een klein gedeelte
doorkruisen, op eene gazelle jacht ma
ken 01 het was allerverrukkelijkst
(Wordt vervolgd.)
