3-Magazijn STÜÜISJ apes, Fantasie Paletots. 106. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUW8CHE COURANT Zaterdag 7 September 1912. MPERNELLE. IJRING. worden opgeruimd1 Ïfe-f' dat zeide voor de ^FEUILLETON. SCHULTE Co., ns Azijnessence middelburg NfECTIES. SCHULTE Co., ichts drie weken. D? (Gravenstraat A. SCHULTE Co., MflJQftflAH. Noordbraband. een flinke Zelandia Antiqua. OVEZAND. IN EERE HERSTELD. II OLAND. BELGIË. MIDDELBURG. No. jANDER. ingen MIDDELBURG. MIDDELBURG. Hoe gij vergiftiging urinezuur kunt opmerken. Jieer overvloedig urinezuur zich in phaam begint op te hoopen, zult dig opmerken, dat iedere weersver- r-g uw gestel aandoet, en dat gij, vochtige, nevelige morgens loom, prikkelbaar gevoelt. Uw spieren -i Uan stijf en rheumatisch. Gij krijgt gezwellen onder de oogen en in Je Gij hebt pijn in de lendenen en en een ellendig gevoel in uw 'ooral des morgens bij het ontwa- Uisschien krijgt gij ook stoornissen e urine, neerslag of graveel in uw i e verschijnselen duiden er op, rger kwalen in aantocht zijn, want I mger het urinezuur niet wordt ver ird, des te meer vergiftigt het uw en wanneer het overvloedige niet' door de nieren wordt uitgedreven, bij lijden aan lendenjicht, waterzucht, pking van de blaas, graveel, steen, pnatiek, bloedvergiftiging, en zullen nieren cel na oei vernietigd wer en laten zij het levengevend eiwit appen. ster's Rugpijn Nieren Pillen staan ieren op een zachte wijze bij grootsch werk om het overvloedige izuur af te voeren, en om het lichaam ïiveren van de niergiften, die zou mannen en vrouwen zwak, ziek en leloos maken. ij waarschuwen tegen namaak en ma- er op attent, dat op iedere doos Iteekening van James Poster voor t. De echte Foster's Rugpijn Niw® n zijn te Goes verkrijgbaar ba® a Na,than Kmanuël; en te Mij®' bij den heer Joh. de Roos, >1" kt K 157. Toezending geschiedt feu™ i ontvangst van postwissel a fb I één-, of f 10,voor zes doozc - MIDDELBURG. latschappij van Verzekering op 't 'even' opgericht 8 Maart 18* Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit I van 15 Juli 1895, No. él. Iteekend maatschappelijk kapitaal f 300C-- I serve 28 October 1911: f2.077.596.$' bevestigd te WAALWIJK Agenten gevraagd. Gevraagd XX. Weldra kwam het tot een uitbarsing: het Oranjegezinde volk, niet weinig ge stijfd door het bezoek van den stadhou der Willem V in de zomermaand, zou afrekening houden op Nieuwjaar 1787. Het vormde oploopjes, wierp de glazen in en bedreef allerlei baldadigheid, hij do patriotten. De regeering liet begaan. Pc buitensporigheden van het gepeupel gaven haar aanleiding, de sociëteit en het genootschap te ontbinden. Bij pro clamatie wenden ten slotte de ongere geldheden verboden. Er werd verteld, dat de patriotten in hun gewoon koffiehuis een eed hadden gezworen tot uitroeiing van des stadhouders geslacht, tot ver- nietiging van |den protestantschen en roomse-hen godsdienst, tot verdelging der regenten van den aardbodemNu was er volstrekt geen reden, om de Katholie- i ken te bedreigen. Integendeel, het klinkt waarschijnlijker, dat men hen, die van de Oranjeklanten niets te hopon hadden, heeft zoeken te vinden door het vrij heidsgeroep, al dachten de patriotten er niet aan, te strijden voor de vrijheid van godsdienst. Er kan wel iets waar zijn in dat vertelsel van het zweren, maar dan heeft men de Rocunschen er hij gehaald, om te voorkomen, dat zij in de gehate „keezen" hun bevrijders zouden zien. De eigenlijke strafoefening moest nog volgen. Op Dinsdag 30 Jan. bevonden zich veel Oranjegezinde hoeren in de stad en nu ging het er eerst recht op los. Al lerlei conflicten den ganschen dag. Pres cureiir De Windt en de doopsgezinde pre dikant, twee patriottische voormannen, werden eenvoudig uitgeplunderd, maar met alleen zij, wel 70 huizen in en bui len de stad ondergingen hetzelfde lot. 1 ooral op goud- en zilversmeden had men het gemunt. Ook de soldaten onge veer 200 man zorgden met 6 vierpouders die „als sieraad voor het stadhuis ston den" voor de verdediging van stad en and, boden de behulpzame hand. En kele mcnschen werden totaal geruïneerd De regeering was meester van het ter rein. In overleg met de Staten en den. stadhouder werden De Crane en Osse- waarde uit het collegie verwijderd. De Staten eischfen oen verslag van het ge beurde en bestraffing van de plunderaars maar de regeering beweerde, dat er een opstand zou ontstaan, als men de zóó talrijke schuldigen wou laten boeten. Zij bleven inderdaad voor straf gevrijwaard. afgevaardigden van Zierikz-ee en Vlis- jingen zeiden in de Statenvergadering, Jat Goes met opzet aan de Oranjepartij kvrije hand had gelaten.J De patriotten waren vernietigd. Het ge peupel vierde luidruchtig des stadhouders terjaardag op den Sen Maart. JmfT duizend-en patriotten den rir-lf g™ Trokken en had- SL-J met di« hen reeds voor- afg gaan waren in België, maar voor- at n het Noorden van Frankrijk geves- gebrokenrAna"S 1 gr°°t€ revr°lut'e .uit vendel ni n ten voeten tredend, snnrJ. l°t de grofste huiten- bet schavn? 1 ST" dat niet velm he Voor misdaad gold van ?d mtr zitn of kloosterling, of en de kn'i ^boorte' Zelfs d0 koning Lt wr^n 'leten het leven- 00 hloed fityiZZ Z0° groot' 4at de onschuldige swf hij menigten tegelijk S Ji TOrfa' ,t,ot de bij flkaar tastten en dit «Ja mo°rdbijl sleepten. De hulp van i". die zoo-ih nTn de Piotten Weken'w« ,l maf aJ duidelijk ge- ten> hoe Im'kJ. f ^lf Ili<!ts TOrmoch- eu werkeliik°w- »0n Z1J.. °°k aansloegen, krengen dat W v" Z>'J het zoover te °°k aan' den Vnl .^oluüonnair bewind stadhouder don jL 1° kcJning en onzen kdres hoog loon. Bureau van dit blad. 59. Niet later dan den volgenden voormiddag »>u 7.ij tot mevrouw Van Storen gaan, na deze vooraf schriftelijk verwittigd te hebben, dat zjj haar afzonderlek wenschte te spreken. Dan zou zn verklaren, het in ontvangst nemen der brieven, welke tegen Van Heek moeeten getuigen, geweigerd te hebben, dewijl zij gelukkig door een achtingswaar dig heer nog intijds vernomen had, dat dia papieren werden verschaft door Korf. Dat deze in vroeger jaren bjj de familie Van Heek had gediend en daardoor in het bezit geraakt was van de stnkken, welke hij nu, uit lage beweegredenen voorzeker, wilde bekend maken. Zjj hield zich over tuigd, dat Van Storen den hofmeester onmid- delijk zou ontslaan, zonder zich te verwaar digen dezen eenige opheldering te geven. Aldus werd die gevaarlijke man verwijderd en over Van Heek bleef een nevel hangen. Uitmuntend gevonden 1 Alfred Reeman was te huis gekomen met het stellige voornemen, den last, door Dutaourier trok een Fransch leger de grenzen over, maar na het veroveren van eenige vestingen keerde het weer terug. Dit nog tijdig afgedreven onweer schrikte de heeren op in hun rustige, rust. Namens Burgemeesters en Raden van Goes, benevens de Gecommitteerden, des eilands, schreef de secretaris L. R. van de Spiegel de beroemde ptaats- v. d. Sp. bekleedde als raadpensionaris den voornaamsten post, in den lande, een maal door Oldenbarnevelt en Jan de ,Witt ingenomen, aan de verschillende dorpsbesturen, dat er ,een nauwkeurige lijst moest overgelegd worden van al de weerbare mannen tusschen de 18 en de 60 jaar. Te Ovezand bleken te zijn (1793, 12 Febr.) 109 manschappen, geschikt geacht voor 's lands verdediging. Drie zonden die Gecommitteerden op de in spectie, nu over 8 dagen, kiezen tot kapitein, luitenant en vaandrig, terwijl de keuze van die onderofficieren één op elke 10 man aan het Schepen- collegie verbleef. Natuurlijk was er ook een tamboer van noode en de trommel mioest steeds o-p de wacht zijn, die zoo vaak betrokken werd, als de officiers hel noodzakelijk oordeelden. Op Woensdag 20 Febr. hielden de Goesche hieeren i nderdaad omtrent 5 uren des namiddags de aangekondigde wapen schouwing over liet keurkorps. Elk van landverdedigers had zich „zooveel mo gelijk" van de noodige wapens voorzien. Dat baljuw Westplate kapitein en de beide schepenen Janis Grootemaat en Pieter Onderdijk luitenant en vaandrig werden, was voor niemand een verrassing. Zij, die met dit drietal op de nominatie ston den: Willem Kempe, Lourens Der- gaard t en Dingnus Jeremias, waren trouwens al vooraf tot sergeant benoemd met toewijzing van de manschappen, die, gelijk bet heette, onder hun bevelen werden geplaatst. De andere oderofficieren waren de waard uit de parochieherberg Pieter Paauwe, de smid Corn. Stroosnij- der, Geerard Brandt een schepene, die amper zijn naam kon zetten, de kroeg houder Jacob Maat, die ©en paar koetjes had en ©en stier hield, voorts de land bouwers Pietier Timmerman en Pieter Marinusse de Jonge, waaraan tenslotte, toen 'bij de verdeeling der manschappen, bleek, dat hun aantal grooter was dan de eerst opgenomienen, werd toegevoegd de koopman Mie,hiel Lamibregtse. Acht sergeants hadden elf, twee tien on-der- hoorigen, dus, wanneer men den tam boer niet vergeet en de opper- en onder officiers, komt men tot het resultaat, dat de Ovezandsche Jjurgerwacht niet 109, maar 122 weerbaren telde. Geen wonder, dat Goes en Middelburg telkens aan drongen op nauwkeurigheid. De heldendaden van onze burgerwacht, gedurende het eerste jaar van haar be staan, zullen door den secretaris Wiest- plate hij was immers tevens kapitein uit bescheidenheid verzwegen zijn. Aan wapenen zal het den schutters wel niet ontbroken hebben. Gezwegen van liazen en patrijzen, moest er toch nood zakelijk geschoten worden bij bruiloften. In liet begin van 1790 verscheen Pieter Timmerman voor den gerechte, om te klagen over het gevaar, dat hij gëloopen had tiij den ondertrouw van Corn. Raas en Janna de Jonge, door het afvuren van snaphanen. Van die snaphanen waren er in Oct. 1795 te Ovezand aanwezig 34, pistolen 2, sabels 5, degens of „a,svan vangers" 17, „aalbessen" 3, pieken 1 en de gelukkige 'bezitter van deze, piek was luitenant Grootemaat, die ook drie sabels bezat en een pistool. De secretaris teekent aan, dat „de geweeien hehoorende tot do Leden van het Genoodschap hier buiten niet opgeschreven" zijn. Er be stond dus weer een exceroitiegienootschap, waarbij zich enkele uit Ovezand aangeslo ten hadden. De vele schutters, die geen snaphaan rijk waren, zullen zich bij de exoercities misschien van een hooivork bediend hebben of een dorschvlegel. L. Reevink opgedragen, stipt ten uitvoer te brengen. Hjj had nog met rijpheid onder weg overwogen, hoe zich het best van de taak te kwijten, want hij stelde er een eer in om zijnen ouderen vriend de ruimst mogelijke voldoening te verschaffen. Dadelijk richtte hij zich, bij het betreden van Reerinks kamer, naar het ijzeren kastje en opende het, volgens de aanwijzing met den kleinen sleutel. Op het bovenste boord daar lag het pakje; hij legde het op tafel en sloot de kast weder. Het buitenste pa pier van den bundel was verfrommeld en hier en daar gescheurdhij haalde dus een helder vel velijn om hem daarin te hullen. Nauwelijks echter had hij het onde papier afgerold of een onbeschrijfelijke schrik, gemengd met blijdschap, maakte zich van hem meester. Daar immers lag het pakje brieven vóór hem, met de verschoten roode en wit zijden lintjes, dat hij, twee jaar geleden, plechtig bij het sterfbed van tante Emma beloofd had aan de edele dame te zullen overhan digen, die, door het geschenk eener banknoot van tien pond, in den dringenden nood der familie ruim had voorzien! Maar hoe kwam het, dat William Marley (Alfred dacht nog steeds, dat zijn gezel eigenlijk dien naam voerde) deze stukken De Belgische Anti-Vrijmetselaarsbond. dezen bond werJen door „De lijd de navolgende belangwekkende me- dedeelingen ontvangen, welke wel ver dienen in ruimer kring bekend te wor den. Sedert een paar jaren is in België op gericht d-e Anti-vrijmetselaarshond (Li- gue antimaconniqu-e), welke zich ten doel heeft gesteld aan de hand van authentiek1© stukken de vrijmetselarij en haar perfiede actie hekend te maken en met alle kracht te bestrijden. Dat de oprichting van dien hond voor België alleszins actueel, al lernoodzakelijkst was, hebben de laatste jaren ten duidelijkste bewezen. België's katholieke voormannen zagen den onder gang op alle gebied van hun zuidelijken, nabuur; zij voorzagen, dat hun land, dat door een 'katholieke regeering van 28 ja ren tot een ongekenden bloei gebracht was, hetzelfde lot wachttezoo menig- maal toch, bij stakingen, hij verkiezin gen, bij politieke vergaderingen, in de debatten van Kamers en Senaat zagen zij den toenemenden godsdiensthaat, nu eens op ruwe wijze geuit, dan weer in bedekten vorm, maar niet minder pijnlijk voor hen, die godsdienst en maatschap pelijke orde beminnen. En baart er het ondierwijs niet de grootste zorgen? Be zit de Loge niet een bolwerk in de Uni versiteit van Brussel? Welke is de toe komst van een land, waar de jeugd stel selmatig godsdiensthaat ingestort wordt? Blijkt die haat niet uit de vele berich ten uit België van molestaties van re- hgieusen op de publieke straat, bereikte hij niet zijn culminatiepunt in den snoo- den moord op den abbé Fleuret? Gelukkig wordt ook aan de zijd© der voorstanders van godsdienst en gezag niet stil gezeten. In Maart 1911 verscheen het le num mer van het Anti-vrijmetselaarsblad (Bul letin antimaijonnique). Op den omslag le zen wij, dat in België ©en comité sa mengesteld was onder voorzitterschap van den graaf van Renesse Breidbach, welk comité zich ten doel stelde een hond te vormen, welke degenen vereenigen zou die overtuigd waren van de noodzake lijkheid de Vrijmetselarij te bestrijden. Die bond is gevormd, en het eerste suc ces is onverwacht geweest. Het Bulle tin" van Juli 1912 meldt, dat het ge tal leden van den bond (abonné's, me- dewerkers, enz.) gestegen is tot onge veer 7000. Met kwalijk verbeten woede zien de Br. in België dit stijgende sue- ces. bteeds scherpere maatregelen den ken zij uit, ten einde de geheimhouding hunner beraadslagingen te verzekeren. Daar staat de onvermoeide ijver der be stuursleden van den Antivrijmetselaars- bond tegenover, die rusteloos al 't moge lijke materieel verzamelen, ten eind© het geheime gedoe der Br. aan den dag te brengen Nagenoeg elke aflevering van het Bondsblad bevat een of meer afdruk ken van gefotografeerde convocatiebiljet ten voor loge-vergaderingen; in af- levering 4—5 van 't vorige jaar vinden we een afdruk van een rondschrijven van Br. Verhaegen betreffende de vraag of «n loge 't recht heeft van hare leden welke een plaats innemen in 't politieke leven, verklaringen te eischen over de daden van hun openbaar leven in van Januari 1912 fotografische af drukken van 'n rondschrijven bij gelegen heid van den dood van Br. De Paepe m die van Februari-Maart een interes- santen brief van G. Wangermée, een ka pitein in (d-ien Congo, aan Br. van der Veld© over toestanden in die kolonie enz enz Begrijpelijk is dan ook, wat we <4nige regels hooger schreven, dat deze publi catie de schootsveldragers tot hevige woede prikkelt. Die woede heeft zich o a geuit in een artikel in de „Peuple" van 25 November 1911, waarin de medewer kers van den Bond voor verklikkers (mouchards, casseroles, fiohards) uitge maakt worden. Vooral dat laatste woord geheven de heeren Br. voor zich te hou had erlangd Hy geraakte aan het nadenken en zyn scherp doordringende geest kwam tot onaangename vermoedens Nu en dan had hg over het verloren pakje een vluchtig woord gesproken, in de hoop, dat het Wiiliam mocht zgn in handen geraakt en deze het in dit geval terstond zou overgeven. Doch de vriend had zich steeds voorgedaan, al wist hg er hoegenaamd niet het geringste van. Een onbestemd bewustzijn drong zich aan hem op, dat Marley sterk ingenomen was tegen Van Heek. Voor den laatste waren de brieven wellicht belangrijk en stelde het hem aan aan gevaar bloot, indien zg in vreemde handen vielen. Een oogenblik dacht hg, dat de dame, welke dien avond bjj het Gedenkteeken op den Dam moest komen, Louise van Heek zon zgn, spoedig echter verwierp hij die meening. Marley had immers op „Eikenhorst" duizend gelegen heden gehad om Louise den bundel onge merkt te overhandigen. En daarbij Alfred had een brief voor mejuffrouw Van Gaven bezorgd zg was ongetwijfeld de persoon, die in plaats van Louise te zeven uur zou verschijnen. Het moeilijke van Alfreds toestand laat zich gemakkelijk begrijpen Hg moest den wengch van iemand weer streven, aan wien hg gaarne erkende gioote den, het fiche-systeem, eenige jaren ge leden in 't Fransche leger ontdekt, ligt nog te versch in 't geheugen 1 Die documenten, de artikels, welke naar aanleiding daarvan in 't Bulletin verschij nen, zijn alleszins leerzaam voor ons land. Reeds stipten we aan, hoe af en toe de godsdiensthaat ook in ons land zoo driest den (kop opsteekt; hoe de staag toenemende concentratie der linksche par tijen een vinnigen stembusstrijd vaorsjielt. Dat die verachting van eiken godsdienst, maar bijzonder van den katholieken gods dienst 'twerk der Loge is, staat zeker vast, even stellig als de Logemannen met de grootste hypocrisie durven beweren, dat zij de eenige voorstanders der ver draagzaamheid zijn. Dat in België de samensmelting der Linksche partijen 't werk der Loge is, blijkt eveneens duidelijk uit allerlei aanhalin gen, ontleend aan mayonnieke geschrif ten. Sedert 13 November 1910 had 't Groot Oosten van België op zijn dagorde: ,,'t Rapport van br. Groot-Redenaar over 't voorstel leen mayonnieke bijeenkomst te organiseeren, ten einde na te gaan den gevaarvollen toestand, dien het voortbe staan van het katholieke gouvernement biedt en middelen te heramen, welk» ge schikt zijn het vaderland van de cle- ricale overheerscliing te bevrijden" Eene vergadering van 14 Mei te Brussel ge- houden spreekt unaniem den wensch uit alle kamerleden en senateurs, behoorend© tot de oppositiepartijen, bijeen te zien op deze vergadering (n.l. eene bijeenkomst om t gevaar der schoolwetten te bespre- ken, waarmede 'tland bedreigd wordt), teneinde de nauwe aaneensluiting in hun verzet te bevestigen. Eigenaardig, wat we lezen in een overgenomen stuk uit „L'Ave- nu du lournaisis" van 1 Februari: „Is het niet natuurlijk, het dreigend gevaar (do terugkeer tot de intellectueel© sla vernij, waar de Kerk souverein zou re- geeren I") beschouwend, dat alle verdedi gers der vrije gedachte zich vereenigen om hun gemeenschappelijk beginsel voor te staan, het kostbaarste van alle, dat, waaruit alle andere voortvloeien? De cle' ricalen hebben het cartel noodzakelijk ge maakt. Is 't niet even natuurlijk, dat de Vrijmetselarij niet onverschillig blijft te genover ernstige gebeurtenissen, die ta wachten staan?" Tenslotte de aanhaling van Mgr. Kee- rono"'1- het »Bulletin du Grand Orient lo.o Senaa'szitting van 7 Mei 1J12: „Zoolang de anticlericale partijen met vereonigd zullen zijn door een ver hond en 'tniet eens geworden zijn over een gezamenlijk te verwezenlijken pro gramma van hervormingen, zullen zij ver geefs storm loopen tegen de clericale sterkte in een Tempel moet deze unie bewerkt, voorbereid, verwezenlijkt worden. Ik bid U, geachte Broeders, U aan dit werk te wijden, want géén dringt zoozeer liet voorwerp uit te maken van de bezorgdheid en den arbeid der Vrij metselarij". J Speelt ook in ons land de Loge een dergelijke rol? Is niet de vraag gewet- tlg Loe«-g«vaar hier bestrijding vergt? We herinneren ons een plaat van „De Groene". Daar zagen we een ijs- haan, waarop eenige Hollandsche soharre- aars afzonderlijk voortkrabbelden (ze ver tegenwoordigden de liberale en socialis tische partijen). Groote moeite wendden ze aan, om 'teind der baan te berei ken, waar ©en tent stond, met bovenaan de woorden: Algemeen kiesrecht. Waarom deden ze niet als hun Belgische partij- genooten, waarvan er twee aan een s t o k met stevige slagen over 't ijs voort- schoten en'teind hoopten te "be reiken Zou uit verslagen van Holland sche Logevergaderingen blijken, dat het Linksche cartel ook hier in de Tempels bewerkt voorbereid en verwezen lijkt is? Dat de rechtsche meerderheid op hare hoede zij; dat zij trachte den vijand in zijne positie te verkennen; dat een eens gezind optreden aan de stembus van 1913 bewijze, dat tegenover een linksch cartel een rechtsch bloc in den lande bestaat, "twelk dezen vaderlandschen bodem ver dedigen zal tegen ongeloof, anarchie, ze denbederf, achteruitgang op elk ge bied. Een verkiezingsstrijd, zooals die in België woeden kan, kennen we hier ge lukkig nog niet. De actie der Loge treedt hier niet aan 't licht. Maar is dit een reden om voor een gevaar, waarvan 't bestaan met recht ge vreesd wordt, de oogen gesloten te houden We eindigen dit artikel met een aan beveling van de lezing van 't Antivrijmet- selaarsblad. 't Verschijnt in twee talen, Vlaamsch en Fransch, adres: Rue de Stassart 131, Brussel. S. B. Liturgische leergang. In de „Regina Colli" op den Keizersberg ts Leuven is men begonnen met een liturgische leer gang, die een week duurt en die door vele belangstellende geestelijken en leeken uit België en Nederland wordt gevolgd. De lessen worden gegeven door de Benedik- tijnermonniken der abdij. Katholiek inlichtingsbureau. Naar de „Metropole" vertelt is te Brussel een Katholiek inlichtingsbureau opgericht. Het bureau zal, als het geheel georganiseerd is, een politieke, een apologetische en een sociale sectie omvatten. Aan de eerste sectie werken meerdere senatoren en afgevaardigden mede, voor de tweede sectie heeft men zich verzekerd van den steun dvr kerkelijke autoriteiten en voer de derde sectie van de medewerking van verschillende leiders op het gebied der Katholieke sociale actie. Het bureau staat in nauw contact met gelijksoortige instellingen te Parijs, Reims, Keulen (waarschijnlijk is München Glad- bach bedoeld) en heeft dus een internationaal karakter. Het zal, altijd nog volgens de „Métropole", verschillende Katholieke wer ken in België steunen, communique's sturen aan de pers en een speciaal blad uitgeven. verplichting te hebben. Een onbeperkt vertrouwen, dat in hem gesteld was, moest op zeer grievende wgze teleurgesteld worden. Ja, hg moest daarvan misbruik maken, om iets te doen verloren gaan, waarop zgn verzorger een buitengemeen hoogen prgs stelde. Doch Alfred bezat een krachtig karakter. Gelijk zjjne moeder zich edel moedig had toegewijd aan eese vriendin, zoo ook wist hg' waar het offer behoorde gebracht te worden. Al kan Marley hem misschien vaarwel zeggen, al viel er geen heil meer te verwachten van Emma, die sinds lang in het graf sluimerde haar had hg een plechtige gelofte gedaan en deze wilde hij vervullen. Marley was niet de rechtmatige eigenaar der papieren, en mocht er dus niet nnar welgevallen over beschikken. Zjj hadden eerst aan Emma, toen aan zjjne dierbare moeder behoord, en nu deze er, helaas 1 niet meer was, had niemand er recht op, dan hijzelf. Hg had eenen dubbelen heiligen plicht te vervullen als opvolger zijner moeder moe9t hjj de papieren tot zich nemen, als plechtig aan Emma door eene belofte verbonden, behoorde hg die zonder verwjjl aan mejuffrouw Van Heek te bezorgen. Na zich hiervan volledig rekenschap te hebben gegeven, bracht hjj alle andere overwegingen tot zwjjgen, pakte Een voorbeeld. Het „Hand.bl. van Antw." schrjjft naar aanleiding van het overljjden van den Belgischen staatsman Léon De Lantsheere het volgende „Er is geen enkel liberaal blad, geen eDkel socialistisch orgaan, of het voelt zich verplicht hulde te brengen aan de schit terende hoedanigheden van verstand en geest van den diep betreurden Lóón ds Lantsheere, oud-minister van justitie. „Welnu, die onder oogpunt van verstand uitzonderlijk begaafde man was voorzeker een der diepst geloovige menschen van ons land, die des avonds telkenmale met vrouw en kinderen aan tafel den Rozen krans bad. „Het is niet voor allen een waarheid, maar voor velen is het zooeen beetje verstand verwjjdert van God, veel verstand brengt nader tot den Schepper. „Wjj herhalen het't is geen absolute stelregel en wjj erkennen zonder moeite, dat er tnsschen vrjjdenkers ook uitstekende geesten zjjn. „Maar waar haalt toch de keuteljacht van het liberalisme die aartslompe pretentie, om van ieder geloovig mensch een domper, van elke katholieke school een oord van duisternis en van ieder klooster een krocht een onwetendheid te maken. „Zeker, de politiek der anti-clericale par- tijen is in de laatste halve eeuw van liever lede meer in ongodsdienstigheid ontaard. „Hoe ver ze daar eigenljjk mee gekomen zgn, bewjjzen de waarschuwingen, die er uit anti-clericale rangen zjjn opgegaan om niet verder te hollen op den verkeerden weg, die liberalen in Nederland, Dnitsch- land en Engeland even zoo krachtdadig als wjj bestempelen als den anti liberalen weg. de papieren bjjeen en verliet het huis. Langzaam wandelde hjj naar den Rijn spoorweg, kwam aan het station, lang vóór de trein vertrok, en maakte daarvan gebruik om den maaltjjd te nuttigen, dien hjj thuis verzuimd had. Hjj gevoelde zich een weinig meer op zjjn gemak, toen hjj eindelijk heenstoomde, en zoodra hjj weder uit den wagen stapte, nam hjj in een huurrijtuig plaats eu beval den koetsier naar „Bronlust" te rjjden. Hjj dook zoo diep mogelgk in een hoek, teneinde te verhoeden, dat, zoo Marley soms, uitgelokt door het verbeterde weder, dien weg langs wandelde, hjj herkend werd. Zonder hinderpaal echter bereikte hjj het fraaie landhuis en vroeg daar dadeljjk naar mejuffrouw Van Heek. De knecht keek eenigszins vreemd op en gaf zjjn twjjfel te kennen, of de bezoeker wel zou kunnen ontvangen worden, aan gezien er heeren en juffrouwen gelogeerd waren. Gelief haar ta zeggen, dat ik de juffrouw noodzakelijk moet spreken, hernam Alfred, met aandrang. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1912 | | pagina 5