IOUWING 97. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 17 Augustus 1013. Lheeleroodbol halve gulden VERBEEM feuilleton L^dV^lden- 8U8TOLAND. jgen en Spring water, lenlen en Dammen <p de Bermen der Dij. Wegen, in genoemde blegen, op 18 September 1912. Letteren en Kunst. VERBEEM Niervergiften ischmachines prijzen vanaf f 22 50 j ingmachines isdag van 10 - 2 uur o Wsschmachine M'j EERE HERSTELD. geen huisgezin ÈfeEnwatzoui^veT De Besturen van de West oord Zuid- en Nieuwe West. I'S maken bekend, dat gehouden op alle den lijder zijn gezondheid geluk en leven. zijn de belangrijkste organen Ichaam, omdat zij het blood ^Vaaneer zij gezond zijn, dra voor de afscheiding van alle Jnzuiverheden uit het lichaam, hrentegen ziek, dan is het go- Jam ziek, omdat het bloed da Jen op zijn weg door het li- ld edraagt en ziekte in plaats Jlheid en Kracht met zich brengt, beid, rugpijn, rheumatiek, Ifdpijn, vva-terzucht, ontsteking Jaas, ihpvige lendenpijn bij hot lapeloosheid, enz. wonden ver loor de onzuiverheden in hot de nieren eruit hadden tlie- Irwijderen. Een goede gezond- llechts verkregen worden, wan- pelangrijke organen gezond zijn. moet frisch, rein en zuiver I Rugpijn Nieren Pillen genezen en verwijderen de ziekte-ver- J stoffen. Zij genezen de gevol- |wakke of zieke nieren, doordat en genezen. Jarschuwen tegen namaak en opeis erop attent, dat op os de handteekening van ster dient voor te komen. Rugpijn Nieren Pillen zijn verkrijgbaar bjj de fir- pn Emanuölen te Middel den heer Joh. de Roos, Vlas- |57. Toezending geschiedt franco gst van postwissel k f 1.75 voor 110.voor zes doozen. (39) aet 2 jaar garantie) iet 5 jaar garantie), Herinneringen aan Conscience. Bnre zuiderburen hebben pas mot al Tiirieheid, die den Vlamingen eigen eeuwfeest gevierd van den vrucht- L romanschrijver, die zijn volk weer loeren lezen. Onder de menigte ge- Lcidsgeschriften, welke toen aan de tarhlenis werden gewijd van den ook Sus land nog altijd populairen Con- Ice verscheen als een der meest op- L4e het boekske, door A. C. van Crovssen samengesteld uit persoon- herinneringen aan Conscience. Zon- pretentie geschreven in een gemoede- jn kant, bevat het werkje talrijke bij lerheden en karakteristieke trekken, ook voor het ontstaan der Vlaam- fe beweging Wangrijk zijn en die het langer leven zullen verzekeren dan mans aan feestgaven beschoren js. L heer Van .der Cruyssen leerde Gon- Le te Kortrijk kennen, toen deze daar Ljssementscommissaiis was. iMen jee[ het jaar in 1861 en v. d. Cruyssen i in de Leiestad werkzaam als onder la. Notarissen, geneesheeren, advoca- luuUen zich meest toegelegd op het iscli, want met het Vlaamsoh was er ie d'agen niet veel te verdienen, maar jjilenvijzers oefenden 'zich in hunne lertaal uit liefde voor de hoogere der Vlaamsche beweging, die zij Ier de leiding der letterkundigen Gon- W Ledeganck en anderen hadden en waardeeren. eze lieide voor de Vlaamsche lettenen jd destijds fel tegengehouden en ge- ïpt, en het verfranscht onderwijs zette llmderen golurig het werk der ont- ling voort onder de gegoede klassen bevolking. Hoogescholen, colleges en (scholen wierpen een dam op tegen nationaal wenk van Conscience en je geestverwanten, en wat de voliks- lerwijzers en rederijkerskamers tot lid brachten, werd zooveel mogelijk in i dop gesmoord. Jour zijne betrekkingen met andere [erijkers weid de jonge Van der Cruys- 1 benoemd tot onderwijzer te Kortrijk. ir zou hij Conscience leeren bennen, trok er op zekeren dag heen met zijn loolbestumider, die ook dichter was, hij weid uiterst hartelijk ontvangen, inet de officieel© koelheid van een Jiidissementscommissaris tegenover een pohneestertje, maar met de oprecht- 1 van een Vlaamschen leider, die het atje zijner vereendiers en medestrij- rs gedurig en met vrengde ziet aan- jtien; en ook met de gulheid van en 'ten nrenschenvriend, die Conscience llat ons vooral trof in het boekje van a lieer Van der Cruyssen, was het jeelte, gewijd aan de zittingen van het ié Beige", op de Groote Markt te "rijk. Eene schaar vrienden vergaderde schier eiken dag. Allen behoorden e ,groote burgerij en er weid veel iscli gesproken, pmdat al die burgers Pie opleiding in het Fransch .giekre- i hadden. Van der Cruyssen bracht js de taalkwestie te berde en er ont- Mstorm (in de vergadering. Conscience due hem al, djt voortaan nog te doen, "I "Weten hier met het voorbeeld wer- t ze'ide hij, ons niet kwaad maken zw allengskens de menschen bekee- Over dit vraagstuk is men niet te 0"er trouw en wij, overtuigden, pen wel wrevelig worden hij zulke [preking". inderdaad vraagt de schrijver £mmi zijn nu nog Zoovele Vlamingen 'enigers van ©ene vreemde taal, offe- z'J gewillig de hunne op, en staan Pf zÜde der Vlaamschhaters? Zij haten het Vlaamsch niet, maar eiuien het niet voldoende en daar ligt L'U'Pj zi3 besteden al hun tijd om, leeren. Als men hun hef 'en ontneemt is het of men een kreu- zijne krirkkeri. steelt, en kreupelen »ch, onze verkeerd opgevoede Vla beslist de beste ntant «n op afbetaling. Op proef ekomen en in werking te zien •en litsluitend in de filialen der ,jl |3 Goes ige Burg 89 Middelburg dochter dat het voor - kon vertrouwd VON BARDELEBEH'S BRAg ontbreken Heilzaam voer jnden Door alle doctoren in geD 3e echte verkrijgbaar bij N CASTEREN, 's Heerenhoe RIJS PER DOOS *5 CEHT- iekcivi111 Üe, toek°mst onzterl Kkord worden. Wel vierre, en1Jl-;!mDgri^zen en i20'1-® a-i-y lnri nuJ verteren zou gMoud een© SM1; bij een ve rainilt, ®n doen teleggL-, len vwM ,ln staat waxe Emraa a eenri "0etl TOn- Mocht fehvpm'g Z?n reddende f* schoot er ni*»s te koeren, van K1' Strikste sp zfi „Jlf16 '"komsten kon e L nussen' raaar 'dit na niet toereikend zijn om N" .ft het ondervonden, tt?«hoott? iThn? &eh,0ol te- te zulkklaa.P'1© ik, nooit begeerd w'J ,gw,fl onmi' wel op ik ver- voorstel over, Wat spaa Tzfiam- afstaan, zou op J-- v.., te Lon- t verdienen hebben - van Em- moed'ar ant- llijk be- vroegst, beslissing ujue moeflier onmiddellijk' mingen, daar zij liever op Fransche kruk ken springen dan op een paar flinke, natuurlijke Vlaamsche beenen te loopen. Zij zeiven hebben die krukken niet ver kozen, noch hebben zij hunne Vlaaan- sche beenen laten lam worden; men heeft hun uit hooger sfeer gezegd, dat het zoo best was, en zij deden gelijk de vrouwen der Chinpezen, die hare voeten verminken, omidat men ook haar liet ^e- looven, dat zij zoo het schoonst waren. Onze verfranscht© burgerij, van toen en van nu, in onze klein© steden, was en is in haar verminkten toestand al even zoo behaagziek 1 Er werd te Kortrijk' eane „Société litté raire" gesticht, en het Vlaamsch drong er paast het Fransch binnen; dat was beter dan oorlog voeten onder Vlamingen, omdat de eenen hun taal niet voldoen de kenden en de anderen wel. Het Vlaamsch drong binnen, en won er veld; natuurlijk bracht de persoonlijkheid van Conscience er veel toe bij om de volkstaal in eere en niet achteruit te houden. Wat Van der Cruysse, die te Kortrijk dage lijks met Conscience omging, in dezen niet ophoudt te prijzen, is 's meesters groote vrijheidsliefde en zijne groote ver draagzaamheid. „En als hij sprak schrijft hij was zijn taal zoetvloeiend, zijne rede overtuigend." Van der Criiyssen vertelt voorts, dat Conscience te Kortrijk zeer veel werkte. Een twintigtal boeken verschenen van zijne hand tijdens zijn verblijf in de Leie stad. Meer dan een van deze werken had zijn ontstaan te danken aan de eene of andere opwekking, uitgegaan van de Socièté littéraire. „Menschenbloed" kwam in de wereld na eene bespreking over het tweegevecht, „Eene uitvinding des duivels" na een debat over, de jenever- plaag en „De Ziekte der verbeelding" .na een discussie over het magnetisme. Over volksonderwijs werd veel gespro- keu en Conscience was er een overtuigde voorstander vau. Menige voordracht werd er te Kortrijk over gehouden en Con science schreef toen zijn „Havo en Lie- veken", waar veel v!an de verhandelde punten in voorkwamen. Men weet, dat hij met dit werk den vijfjaarlijkschen Staatsprijs behaalde. Hoe Conscience werkte, vertelt Van der Cruyssen breedvoerig. Hij droeg een tijd lang het onderwerp in zich om, besprak het met zijne vrienden, „wond zich op tot zijn geest er gansch yol van was", vertelde dan wa,t in zijn breiu eene ge schiedenis was geworden, zag welken in druk het op de toehoorders maakte, en ging eindelijk aan het schrijven. Van der Cruyssen noemt het opmer kenswaardig, hoe .Conscience, die toch een groot kunstenaar was, zoo gaarne rekening hield met al de opmerkingen, hem door vrienden gemaakt. De meester maakte gewoonlijk een groot plan voor een werk en schetste dan de tafereelen. Elk hoofdstuk in zijne ver halen is daarom ook een afzonderlijk tafereel, contrasteerend met dat van het voorgaande. Niemand in onze latere ro manlectuur heeft een zioo nauw verband tusschen zoo zeer afwisselende taferee len weten te brengen. Diat was het geheim van Conscience's kunst. En heeft men het in de fijnschilde ring en de woordkunst thans verder ge bracht dan hij, toch wacht de schrijver van „De iLoteling" nog altijd zijn meester wat de compositie, het ineenzetten van een verhaal be-treft. Aardige herinneringen heeft Van der Cruyssen bewaard aan den tijd, dat hij met den populairen schrijver te voet door België reisde en de wonderbaar lijkste ontmoetingen had. Zij trokken door de meest afgelegen plaatsen, waar Con science meende .onbekend te kunnen ronddwalen; maar 't was verrassend, zegt Van der Cruyssen, heel Vlaamsch-België, zelfs het Walenland herkende Conscience, waar hij zich verlooo.de, en dan hadden soms, in kleine steden of dorpen roerende tooneeltjes, onverwachte feestjes plaats I („De Tijd".) wilde hootren. Vervolgens maakte zij de juiste .opmerking, dat ik mij niet mocht aanmatigen in (deze zaak' alleen rechter te zijn, maar haar behoorde te onder^ werpen aan het oordeel mijner vrouw. Des anderen daags kon ik katmer na denken, maar. ik volhardde bij het aan vankelijk genomen besluit. Dagelijks dead ik uitgestrekte, eenzame wandelingen, ten einde mijne gedachten den _vrijen loop te laten. Ik' pijnigde mijn ge'est, om de vereeniging met Emma en het verblijf te Rotterdam te doen samengaan. Vruchte loos. Ik moest erkennen, dat de bezwa ren mijner moeder geenszins uit de lucht gegrepen waren, dat hpar helder ver stand zeer (goed doorzag, hoe mijn ver blijf met Emima te Rotterdam eene bron van jammer kon worden. Ik begon mij te vragen, of ik Emma daaraan mocht blootstellen; of het haar niet diep on gelukkig zou maken, wanneer zij in Ne derland miskend werd? Ach, h oe gevoelde ik, dat er eene nieu we, vroeger niet opgemerkte schaduw zijde onzer liefde bestond. Ik had ©enigs zins een vlek op Emma geworpen, door met haar te vluchten; ik had haar min stens eene dubbelzinnige verhouding ver oorzaakt, waarvan de hooae wereld met BELGIE. Het Koninklijk bezoek aan Antwerpen. De blijde intrede van het Belgisch Vorstenpaar met hunne kinde ren, Woensdag j.l„ is een ware Zege tocht geweest. De ontvangst door het Antwerpsche volk was ongemeen hartelijk. Op heel den doortocht werden de Koning en de Ko ningin toegejuicht. Op het stadhuis be groette burgemeester de Vos hunne ma jesteiten, die door hun drie kinderen ver gezeld waren. Op de Meir namen de Koning en de Koningin vervolgens den optocht der scholen en maatschappijen in ooigenschouw. In de feestzaal bood mten hun namens de stad de allegori sche witte en roode rozen met een ge legenheidsvers aan. Het feestmaal in dien dierentuin was s chitterend. Honderden uit- gfeno'odigden hebben er een prachtige Vlaamsche rede van koning Albert, in antwoord op 's burgemeesters toespraak, toegejuicht. De Koning bracht hulde aan Antwerpen, aan Conscience en Lamber- mont, die zooveel voor Antwerpen's bloei heeft gedaan. 's Avonds reed het Koninklijk' echtpaar door de feestelijk verlichte stad en nam er wederom een grootsche hulde van de bevolking in ontvangst. Zoodra het vorstelijk paar aan het paleis op de Meiiplaats was aangeko men, hadden de ontvangsten plaats. Het eerst werd de Nederlandsche missie ont vangen, die de soevereinen namens Ko ningin Wilhelmina complimenteerde. Een Vlaamsche gazet schrijft: De tocht onzer Vorsten door de volks wijken is in den echten zin van bet woord een triomftocht geweest. De be woners van onze volkswijken hadden sinds verscheiden dagen gewedijverd in het „palleeren". Geen huis of bet prijkte met guirianden van kleurig papier, met ballonnekens van alle tinten, miet kran sen van loof, met vetpottekens en lich tjes. Geen venster of daar staken wel twintig hoofden door en op de gaan paden was er geen p-laiatskien te vindien. Op de rigigels der vensters en de lan taarnpaden hingen trossen menschen. Toen onze Vorsten in open rijtuig met hun kinderen in de v-olksstraten kwamen aanrijden, ging er uit deze menigte een gejubel en gejuich op, van zoo wanen en treffenden geestdrift, dat ons Konings paar er zichtbaar door ontroerd was. Dat de kleine prinsjes ruim hun dieel kregen van de toejuichingen, hoeft wed niet gezegd. Tot slof van den avond bracht de kor ninkd'ijke familie een bezoek a,an het schit terend verlichte geboortehuis van Con science, waar zij door den heer Assel- bergh, den eigenaar, wierd ontvangen. Die Koning dankte hem in het Nederiandsch voor de moeite, die hij zich getroost had om België in een zijner grootste schrij vers te huldigen. Mevrouw Antheunis, de dochter van Conscience, weid hier den Koning voorgesteld. Toen de vorstelijke personen daarop naai' buiten kwamen, barstte een donde rend gejuich los. „Leve de KoningLev© de Koningin! Leve de prinsjesI" klonk het duizendmaal. De eerewachten wer den overrompeld, en het jubelend volk drong tot naast het rijtuig door. De stoet reed 'daarop naar dp Meir terug. Des avonds had in den Koninklijken Schouwburg de vertooning van Die Lote- ling plaats, die een groot succes -moet zijn geweest. Met den kous op den kop naar huis. De Brusselsche correspondent van „het Centrum" schrijft: Het verloop der buitengewone Kamer zitting is, zoo mogelijk, voor de ver- eenigde liberalen en socialisten een nog grootesre nederlaag geweest dan d© ver kiezingen van 2 Juni zelf. De houding ijver partij zou trekken, om haar en mij te kwellen. Bitter ondervond ik het, dat elfe misstap ons met een keten van ram pen fluistert, waaraan wij, tot onzen schrik, telkens nieuwere en sterkere scha kels ontdekken I Vier dagen later ontving ik' een brief van Emma, waajin zij mij Ide beste be richten gaf: hoe zij dagelijks met u in de zon wandelde; hoe gij needs begon te lachen en de oogen opsloegt, als mama haar toeriep„waar is Louise waar is mijn 'klein engeltje? waar is papa's groote dochtertje?" en meer van 'die moeder lijke uitdrukkingen. Aan het slot echter herinnerde zij mij, dat het reeds den vijf tienden was. Den zesden placht ik geld te zenden I Die voorzichtige woorden wa ren scherp© dolksteken. Ik gaf mijn© moe der den brief. Toen zij hem gelezen had, peikte zij mij kien sleutel der secretaire. Schoorvoetend opende ik die. Er lag ze ventig gulden in! Ik' vroeg, wanneer er geld ontvangen werd. Op het einde der maand. .Vruchteloos poogde ik den ont snapten zucht te verbergen. Mijne moeder knikte even, zonder mij aan te zien, bij de vraag, of ik vijftig gulden aan Emma mocht .zenden. Nieuwe kwelling I Mij bleek, jd'at het onderhoud der familie te der oppositie is geweest als die van een kwajongen, die naar het strafhok wordt gebracht, terwijl hij te vergeefs door ge stamp en geschreeuw de uitvoering van het vonnis tracht te beletten. Zij kan ook vergeleken worden met den kaartspeler, die verliest, en weigert te betalen. De mannen der linkerzijde meendien zich al te zeker van hun overwinning. Zij hadden die overwinning een half jaar Vooruit, op alle toneu bezongen, moge lijk wel uit tactiek, maar ten slotte ge loofden zij er zelf aan. De ontgoocheling was wreed, ai te wreed, vooral voor sommige leiders, die op een portefeuille hadden geaasd, en voor wie nu die kans misschien voor altijd verkeken is. 't Is tusschen de 40 en 60 jaar, dat de mensch gewoonlijk zijne rol speelt in het politieke leven. Boven de zestig kan men zeker als minister nog aanblijven, doch op dien leeftijd is men te oud om nog uit te gaan op ministerieel avontuur. De hoofd mannen der oppositie, als de socialst Vandervelde en de liberale Hijmans, die al sedert bijna twintig jaar in de Kamer zijn, waren nu juist rijp om minister te worden. Zij meenden de portefeuille maar voor 't grijpen te hebben, en ziet! op 't oogenblik, dat zij er him hand naar uitstrekten, ontsnapt ze hun. De peer, waarvan Vandervelde zei, dat zij rijp was en goed om te plukken, bleek nog gras groen te zijn. Voor mannen, die pRes van de aarde verwachten, moet het een harde beproeving zijn, hun jaren te zien klimmen, terwijl hun verwachtingen op gaan in rook. Dat verklaart den staat van razernij, waarin zij thans verkeeren. Er zijn geen scheidwoorden, 'die zij niet in de afgeloO'pen Kamerzitting den katho lieken ministers naar 't hoofd hebben ge worpen, als moordenaars, jakhalzen, spits boeven, enz. Zij weigerden te gelooven aan hun ne derlaag, en eischten daarom de overleg ging der stembriefjes, ten einde dien uit slag nog eens na te tellen. Tot hun straf, willigde de rechterzijde dien eisoh in. En dan bleek het, dat de katholieken zich geen enkele stem te veel hadden toege rekend. Alleen in het arrondissement Turnhout was er een kleine vergissing geweest; daar hadden de katholieken zich drie stemmen te weinig toegerekend. Zoo is htet debat, waarvan die oppo sitie zooveel verwachtte, op niets uitge draaid; al de uitslagen zijn goedgekeurd en de gekozenen hebben hun eed afge legd. Twee socialisten uitgezet. De Belgische justitie heeft een bevel tot uit zetting uitgevaardigd tegen de twee- Fran sche socialisten, Jochaux en Dejandre, die naar' Gent gekomen waren om pro paganda te maken onder de arbeiders aan de Gentsche tentoonstelling. I' li A X K It IJ K. Haat tegen priesters Aan het „Hbl. v. Antw." wordt door een leizer van dat blad liet volgend© geschreven uit P'arijs „Op mijnen tocht door Parijs heb ik een geval bijgewoond dat eens te meer toont, hoe diep de haat geworteld, is tegen onze priesters, in het land van vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid. „Ik had het genoegen gisteren, tusschen 7 en 8 ure, een katholiek negarpriester te ontmoeten; daar het doel mijner wan deling, zooals bij hem, de kerk Saoré- Coeur was, vergezelde ik den eerwaarde. Het verheugde hem zeer, lieden te ont moeten, die hem in zijne taal, want hij sprak slechts Engelsch, inlichtingen kon den geven over Parijs. „De tocht hield aan en bracht mij langs het beruchte kwartier van Mont- martre. De priester was steeds in ons gezelschap. Eenige lieden, wier priester haat zich beleefdheid noemt, wilden onze vrouwelijke gezellen last veroorza ken en heel beleefd wees de priester hen af. Die beweging volstond om het smeulend vuur in hun binnenst© uit te Lonlden de spaarpenningen mijner goede moeder geroofd had. In plaats dus, dat ik haai' een steun zou zijn, bleek ik haar tot last ite strekken en een nutteloos, geLdverterend lediglooper te zijn. De brief gaf nieuwe stof 'tot gepeins. In de volgende dagen rees mij leven dig voor den geest, welk© afschuwelijke dagen ik in Engeland had doorgebracht. Het scheen mij toe, dat, ofschoon ik Em ma trouw beminde, eene scheiding toch te dragen zou zijn. Was ik' nu niet reeds lang vau haar verwijderd? Ja, ik' had wel steeds meeï naar h.aar verlangd, maar was toch niet gestorven, dewijl die be geerte onvervuld bleef. Moesten zee- en krijgslieden en aanzienlijke ambtenaren zelfs niet vaak' jjaren lang van vrouw en kinderen gescheiden leven? Gij bespeurt, lieve dochter, dat ik begon te reldeneenen, ©n nu weet gij, wat het ge volg moest zijn: toen de acht dagen ver streken waren, zeide ik mijner moeder, haaü voorstel aan Emma's oordeel te zul len onderwerpen. Ik schreef mijner vrouw, dat mijne liefde jegens haar onverzwakt was 'en ik op haar eersten wenk terstond naar Londen zou komen om haar niet meer te verlaten. Echter gevoeld© ik mij ver spuwen en de priester werd het mikpunt hunner beleedigingen en bedreigingen, tot zooverre dat ze hem te lijf wilden. „Koelbloedig als we waren, was het besluit haastig genomen. Een paar aan rollende rijtuigen werden bezet, om alzoo aan de mishandelingen der apachen te ontkomen. Dioch er was zonder den waard gerekend. Op een wenk, werd het eerste rijtuig langs achter aangevallen, om de vlucht te beletten. De koetsier kon er in gelukken met eenige zweepslagen het schuim te verwijd emen. „Een geheim politie-agent was intus* schen aangekomen en deze kon miet be hulp van een andere, het indringen der apachen beletten, in het tweede rijtuig, alwaar de priester miet ons had plaats genomen. In volle vaart staven wij voor uit naar het midden van Parijsde wildien en het toegestroomd© volk aan hun lot overlatende. „Aan de Louvre namen wij van elkan der afscheid. De eerwaarde bedankte om onze tusschenkoaust en heette de Belgen „a kindly people". Fier ovier onze daad en aangedaan door het afscheid vervolg den wij onzen weg." De Grande Chartreuse. De ver eeniging van Architecten van Dauphiné heeft zich per aidres tot de regeering gewend, om den ondergang der Grande Chartreuse te voorkomen. 'Overwegend©, dat het klooster der Grande Chartreuse een voorbeeld is van schoonen kloosterbouw, waaivan het ka rakter in overeenstemming is met d© heer lijke natuur, die het omgeeft; 0. dat dit klooster de wereld door be roemd is als bouwkundig meesterstuk, om de herinneringen, die er aan verbon den zijn en gerekend mag worden onder de merkwaardigste bouwwerken van Frankrijk en Dauphiné 0. dat de staat van verval en verlaten heid van die gebouwen met recht de pu blieke opinie verontrust; Verklaart de viereeniging van architec ten van Dauphiné zich aan te sluiten bij de wettige campagne voor bet behoud der Chartreuse en dringt er met nadruk op aan, dat de gehouwen zoowel van het klooster als van de kapellen zoo spoe dig mogelijk worden gebracht op de lijst der historische monumenten, met het doel ze in goeden staat te "houden, en pro testeert tegen elke verandering in sana torium, gevangenis, hotel of welke andere aanpassing ook, die het karakter van het oude kloostergebouw zouden veranderen. OVITÜCHiAND. Hot tramoingeluk te Bochlum. Het Dinsdag door Reuter geseinde trein ongeluk te Bochum is, naar uit nader© berichten blijkt, inderdaad daaraan te wijten, dat ide bewuste tramwagen te dicht bezet was. Dit was een gevolg van dia drukte, die in de stad heerschte, in ver band met de begrafenis van de slacht offers der mijnramp1. Doordat de rem ran den motorwagen bij het afrijden der steik! bellende Ca- slioperstrasse, weigerde, begon de tram geweldig te slingeren, zoodat reeds een dame vanuit de tram met kracht tegen de straat werd geworpen. Met 'een vanea- selijke vaart reed de motorwagen kort daarop tegen een restaurant aan. De bot sing was zoo hevig, dat ze ©enige hon derden meters van de p'laats van hief ongeluk te hooren was. Het voor- en ach terbalkon van den motorwagen werden vernield. De bijwagen reed een eind veï- der en kwam tegen een sigarenwinkel terecht. Volgens de jongste berichten, werd één persoon gedood, veertien personen zwaar en een aantal personen licht gewond. Vool' korten tijd heeft op dezelfde lijn precies eenzelfde ongeluk plaats gehad. Reeds 'dikwijls was om hlet gevaar, dat de hellende straat voor het tramverkeer opleverde, op verlegging der lijn. aange drongen. v plicht (zoo voer ik voort) haar te vragen, wat zij Icbacht over de hernieuwde opi- richting der firma Van Heek Co. met de daaraan voor ons verbonden© gevolgen. Ik voegde er bij, dat ik hoopt© zijne bezadigdheid. Het maakt© den in- te vergoeden, wat zij voor mij had ge leden. Het antwoord bleef langer uit, dan ik verwacht had. Toten het kwam, trof mjj zijne bezadigdheid. Het maakte den in druk eener ziel, welke met heldenkracht weerstrevende neigingen overwonnen heeft, en zich thans bereid vindt tot af sterving van al hetgene zij vroeger minde en aanbad. Zij vond het voorstel ver standig, verklaarde, dat d© toekomst van ons kind door de aanvaarding kon ver zekerd worden, en betoogde, dat wij moe der dankbaar moesten zijn, dewijl zij zoo goed voor Louise en ons waakte en zorg de. Ik gaf mijn moeder dien brief; on der het lezen verdween de strenge trek! uit (haar gelaat, iets vochtigs kwam in haar oog en op den toon van diep zelf verwijt, riep zij uit: Ach! waarom heb ik (die ©dele ziel niet veel vroeger gekend I Waarom stem de ik niet in dat huwelijk toe! (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1912 | | pagina 5