IOUWING
97. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 17 Augustus 1013.
Lheeleroodbol
halve gulden
VERBEEM
feuilleton
L^dV^lden-
8U8TOLAND.
jgen en Spring water,
lenlen en Dammen
<p de Bermen der Dij.
Wegen, in genoemde
blegen, op
18 September 1912.
Letteren en Kunst.
VERBEEM
Niervergiften
ischmachines
prijzen vanaf f 22 50 j
ingmachines
isdag van 10 - 2 uur
o Wsschmachine M'j
EERE HERSTELD.
geen huisgezin
ÈfeEnwatzoui^veT
De Besturen van de West
oord Zuid- en Nieuwe West.
I'S maken bekend, dat
gehouden op alle
den lijder zijn gezondheid
geluk en leven.
zijn de belangrijkste organen
Ichaam, omdat zij het blood
^Vaaneer zij gezond zijn, dra
voor de afscheiding van alle
Jnzuiverheden uit het lichaam,
hrentegen ziek, dan is het go-
Jam ziek, omdat het bloed da
Jen op zijn weg door het li-
ld edraagt en ziekte in plaats
Jlheid en Kracht met zich brengt,
beid, rugpijn, rheumatiek,
Ifdpijn, vva-terzucht, ontsteking
Jaas, ihpvige lendenpijn bij hot
lapeloosheid, enz. wonden ver
loor de onzuiverheden in hot
de nieren eruit hadden tlie-
Irwijderen. Een goede gezond-
llechts verkregen worden, wan-
pelangrijke organen gezond zijn.
moet frisch, rein en zuiver
I Rugpijn Nieren Pillen genezen
en verwijderen de ziekte-ver-
J stoffen. Zij genezen de gevol-
|wakke of zieke nieren, doordat
en genezen.
Jarschuwen tegen namaak en
opeis erop attent, dat op
os de handteekening van
ster dient voor te komen.
Rugpijn Nieren Pillen zijn
verkrijgbaar bjj de fir-
pn Emanuölen te Middel
den heer Joh. de Roos, Vlas-
|57. Toezending geschiedt franco
gst van postwissel k f 1.75 voor
110.voor zes doozen. (39)
aet 2 jaar garantie)
iet 5 jaar garantie),
Herinneringen aan Conscience.
Bnre zuiderburen hebben pas mot al
Tiirieheid, die den Vlamingen eigen
eeuwfeest gevierd van den vrucht-
L romanschrijver, die zijn volk weer
loeren lezen. Onder de menigte ge-
Lcidsgeschriften, welke toen aan de
tarhlenis werden gewijd van den ook
Sus land nog altijd populairen Con-
Ice verscheen als een der meest op-
L4e het boekske, door A. C. van
Crovssen samengesteld uit persoon-
herinneringen aan Conscience. Zon-
pretentie geschreven in een gemoede-
jn kant, bevat het werkje talrijke bij
lerheden en karakteristieke trekken,
ook voor het ontstaan der Vlaam-
fe beweging Wangrijk zijn en die het
langer leven zullen verzekeren dan
mans aan feestgaven beschoren js.
L heer Van .der Cruyssen leerde Gon-
Le te Kortrijk kennen, toen deze daar
Ljssementscommissaiis was. iMen
jee[ het jaar in 1861 en v. d. Cruyssen
i in de Leiestad werkzaam als onder
la. Notarissen, geneesheeren, advoca-
luuUen zich meest toegelegd op het
iscli, want met het Vlaamsoh was er
ie d'agen niet veel te verdienen, maar
jjilenvijzers oefenden 'zich in hunne
lertaal uit liefde voor de hoogere
der Vlaamsche beweging, die zij
Ier de leiding der letterkundigen Gon-
W Ledeganck en anderen hadden
en waardeeren.
eze lieide voor de Vlaamsche lettenen
jd destijds fel tegengehouden en ge-
ïpt, en het verfranscht onderwijs zette
llmderen golurig het werk der ont-
ling voort onder de gegoede klassen
bevolking. Hoogescholen, colleges en
(scholen wierpen een dam op tegen
nationaal wenk van Conscience en
je geestverwanten, en wat de voliks-
lerwijzers en rederijkerskamers tot
lid brachten, werd zooveel mogelijk in
i dop gesmoord.
Jour zijne betrekkingen met andere
[erijkers weid de jonge Van der Cruys-
1 benoemd tot onderwijzer te Kortrijk.
ir zou hij Conscience leeren bennen,
trok er op zekeren dag heen met zijn
loolbestumider, die ook dichter was,
hij weid uiterst hartelijk ontvangen,
inet de officieel© koelheid van een
Jiidissementscommissaris tegenover een
pohneestertje, maar met de oprecht-
1 van een Vlaamschen leider, die het
atje zijner vereendiers en medestrij-
rs gedurig en met vrengde ziet aan-
jtien; en ook met de gulheid van en
'ten nrenschenvriend, die Conscience
llat ons vooral trof in het boekje van
a lieer Van der Cruyssen, was het
jeelte, gewijd aan de zittingen van het
ié Beige", op de Groote Markt te
"rijk. Eene schaar vrienden vergaderde
schier eiken dag. Allen behoorden
e ,groote burgerij en er weid veel
iscli gesproken, pmdat al die burgers
Pie opleiding in het Fransch .giekre-
i hadden. Van der Cruyssen bracht
js de taalkwestie te berde en er ont-
Mstorm (in de vergadering. Conscience
due hem al, djt voortaan nog te doen,
"I "Weten hier met het voorbeeld wer-
t ze'ide hij, ons niet kwaad maken
zw allengskens de menschen bekee-
Over dit vraagstuk is men niet te
0"er trouw en wij, overtuigden,
pen wel wrevelig worden hij zulke
[preking".
inderdaad vraagt de schrijver
£mmi zijn nu nog Zoovele Vlamingen
'enigers van ©ene vreemde taal, offe-
z'J gewillig de hunne op, en staan
Pf zÜde der Vlaamschhaters? Zij
haten het Vlaamsch niet, maar
eiuien het niet voldoende en daar ligt
L'U'Pj zi3 besteden al hun tijd om,
leeren. Als men hun hef
'en ontneemt is het of men een kreu-
zijne krirkkeri. steelt, en kreupelen
»ch, onze verkeerd opgevoede Vla
beslist de beste
ntant «n op afbetaling. Op proef
ekomen en in werking te zien
•en
litsluitend in de filialen der
,jl |3 Goes
ige Burg 89 Middelburg
dochter
dat het
voor
- kon
vertrouwd
VON BARDELEBEH'S BRAg
ontbreken Heilzaam voer
jnden Door alle doctoren in geD
3e echte verkrijgbaar bij
N CASTEREN, 's Heerenhoe
RIJS PER DOOS *5 CEHT-
iekcivi111 Üe, toek°mst onzterl
Kkord worden. Wel vierre,
en1Jl-;!mDgri^zen en i20'1-®
a-i-y lnri nuJ verteren zou
gMoud een© SM1; bij een ve
rainilt, ®n doen teleggL-,
len vwM ,ln staat waxe Emraa
a eenri "0etl TOn- Mocht
fehvpm'g Z?n reddende
f* schoot er ni*»s
te koeren,
van K1' Strikste sp
zfi „Jlf16 '"komsten kon
e L nussen' raaar 'dit
na niet toereikend zijn om
N" .ft het ondervonden,
tt?«hoott? iThn? &eh,0ol te-
te zulkklaa.P'1© ik, nooit
begeerd w'J ,gw,fl onmi'
wel
op
ik ver-
voorstel
over,
Wat
spaa Tzfiam-
afstaan,
zou op
J-- v.., te Lon-
t verdienen
hebben
- van Em-
moed'ar ant-
llijk be-
vroegst,
beslissing
ujue moeflier
onmiddellijk'
mingen, daar zij liever op Fransche kruk
ken springen dan op een paar flinke,
natuurlijke Vlaamsche beenen te loopen.
Zij zeiven hebben die krukken niet ver
kozen, noch hebben zij hunne Vlaaan-
sche beenen laten lam worden; men heeft
hun uit hooger sfeer gezegd, dat het
zoo best was, en zij deden gelijk de
vrouwen der Chinpezen, die hare voeten
verminken, omidat men ook haar liet ^e-
looven, dat zij zoo het schoonst waren.
Onze verfranscht© burgerij, van toen en
van nu, in onze klein© steden, was en is
in haar verminkten toestand al even zoo
behaagziek 1
Er werd te Kortrijk' eane „Société litté
raire" gesticht, en het Vlaamsch drong
er paast het Fransch binnen; dat was
beter dan oorlog voeten onder Vlamingen,
omdat de eenen hun taal niet voldoen
de kenden en de anderen wel. Het
Vlaamsch drong binnen, en won er veld;
natuurlijk bracht de persoonlijkheid van
Conscience er veel toe bij om de volkstaal
in eere en niet achteruit te houden. Wat
Van der Cruysse, die te Kortrijk dage
lijks met Conscience omging, in dezen
niet ophoudt te prijzen, is 's meesters
groote vrijheidsliefde en zijne groote ver
draagzaamheid. „En als hij sprak
schrijft hij was zijn taal zoetvloeiend,
zijne rede overtuigend."
Van der Criiyssen vertelt voorts, dat
Conscience te Kortrijk zeer veel werkte.
Een twintigtal boeken verschenen van
zijne hand tijdens zijn verblijf in de Leie
stad. Meer dan een van deze werken
had zijn ontstaan te danken aan de eene
of andere opwekking, uitgegaan van de
Socièté littéraire. „Menschenbloed" kwam
in de wereld na eene bespreking over
het tweegevecht, „Eene uitvinding des
duivels" na een debat over, de jenever-
plaag en „De Ziekte der verbeelding"
.na een discussie over het magnetisme.
Over volksonderwijs werd veel gespro-
keu en Conscience was er een overtuigde
voorstander vau. Menige voordracht werd
er te Kortrijk over gehouden en Con
science schreef toen zijn „Havo en Lie-
veken", waar veel v!an de verhandelde
punten in voorkwamen. Men weet, dat
hij met dit werk den vijfjaarlijkschen
Staatsprijs behaalde.
Hoe Conscience werkte, vertelt Van der
Cruyssen breedvoerig. Hij droeg een tijd
lang het onderwerp in zich om, besprak
het met zijne vrienden, „wond zich op
tot zijn geest er gansch yol van was",
vertelde dan wa,t in zijn breiu eene ge
schiedenis was geworden, zag welken in
druk het op de toehoorders maakte, en
ging eindelijk aan het schrijven.
Van der Cruyssen noemt het opmer
kenswaardig, hoe .Conscience, die toch
een groot kunstenaar was, zoo gaarne
rekening hield met al de opmerkingen,
hem door vrienden gemaakt.
De meester maakte gewoonlijk een
groot plan voor een werk en schetste dan
de tafereelen. Elk hoofdstuk in zijne ver
halen is daarom ook een afzonderlijk
tafereel, contrasteerend met dat van het
voorgaande. Niemand in onze latere ro
manlectuur heeft een zioo nauw verband
tusschen zoo zeer afwisselende taferee
len weten te brengen.
Diat was het geheim van Conscience's
kunst. En heeft men het in de fijnschilde
ring en de woordkunst thans verder ge
bracht dan hij, toch wacht de schrijver
van „De iLoteling" nog altijd zijn meester
wat de compositie, het ineenzetten van
een verhaal be-treft.
Aardige herinneringen heeft Van der
Cruyssen bewaard aan den tijd, dat hij
met den populairen schrijver te voet
door België reisde en de wonderbaar
lijkste ontmoetingen had. Zij trokken door
de meest afgelegen plaatsen, waar Con
science meende .onbekend te kunnen
ronddwalen; maar 't was verrassend, zegt
Van der Cruyssen, heel Vlaamsch-België,
zelfs het Walenland herkende Conscience,
waar hij zich verlooo.de, en dan hadden
soms, in kleine steden of dorpen roerende
tooneeltjes, onverwachte feestjes plaats I
(„De Tijd".)
wilde hootren. Vervolgens maakte zij de
juiste .opmerking, dat ik mij niet mocht
aanmatigen in (deze zaak' alleen rechter
te zijn, maar haar behoorde te onder^
werpen aan het oordeel mijner vrouw.
Des anderen daags kon ik katmer na
denken, maar. ik volhardde bij het aan
vankelijk genomen besluit. Dagelijks dead
ik uitgestrekte, eenzame wandelingen, ten
einde mijne gedachten den _vrijen loop
te laten. Ik' pijnigde mijn ge'est, om de
vereeniging met Emma en het verblijf
te Rotterdam te doen samengaan. Vruchte
loos. Ik moest erkennen, dat de bezwa
ren mijner moeder geenszins uit de lucht
gegrepen waren, dat hpar helder ver
stand zeer (goed doorzag, hoe mijn ver
blijf met Emima te Rotterdam eene bron
van jammer kon worden. Ik begon mij
te vragen, of ik Emma daaraan mocht
blootstellen; of het haar niet diep on
gelukkig zou maken, wanneer zij in Ne
derland miskend werd?
Ach, h oe gevoelde ik, dat er eene nieu
we, vroeger niet opgemerkte schaduw
zijde onzer liefde bestond. Ik had ©enigs
zins een vlek op Emma geworpen, door
met haar te vluchten; ik had haar min
stens eene dubbelzinnige verhouding ver
oorzaakt, waarvan de hooae wereld met
BELGIE.
Het Koninklijk bezoek aan
Antwerpen. De blijde intrede van het
Belgisch Vorstenpaar met hunne kinde
ren, Woensdag j.l„ is een ware Zege
tocht geweest.
De ontvangst door het Antwerpsche
volk was ongemeen hartelijk. Op heel den
doortocht werden de Koning en de Ko
ningin toegejuicht. Op het stadhuis be
groette burgemeester de Vos hunne ma
jesteiten, die door hun drie kinderen ver
gezeld waren. Op de Meir namen de
Koning en de Koningin vervolgens den
optocht der scholen en maatschappijen
in ooigenschouw. In de feestzaal bood
mten hun namens de stad de allegori
sche witte en roode rozen met een ge
legenheidsvers aan. Het feestmaal in dien
dierentuin was s chitterend. Honderden uit-
gfeno'odigden hebben er een prachtige
Vlaamsche rede van koning Albert, in
antwoord op 's burgemeesters toespraak,
toegejuicht. De Koning bracht hulde aan
Antwerpen, aan Conscience en Lamber-
mont, die zooveel voor Antwerpen's bloei
heeft gedaan.
's Avonds reed het Koninklijk' echtpaar
door de feestelijk verlichte stad en nam
er wederom een grootsche hulde van de
bevolking in ontvangst.
Zoodra het vorstelijk paar aan het
paleis op de Meiiplaats was aangeko
men, hadden de ontvangsten plaats. Het
eerst werd de Nederlandsche missie ont
vangen, die de soevereinen namens Ko
ningin Wilhelmina complimenteerde.
Een Vlaamsche gazet schrijft:
De tocht onzer Vorsten door de volks
wijken is in den echten zin van bet
woord een triomftocht geweest. De be
woners van onze volkswijken hadden
sinds verscheiden dagen gewedijverd in
het „palleeren". Geen huis of bet prijkte
met guirianden van kleurig papier, met
ballonnekens van alle tinten, miet kran
sen van loof, met vetpottekens en lich
tjes. Geen venster of daar staken wel
twintig hoofden door en op de gaan
paden was er geen p-laiatskien te vindien.
Op de rigigels der vensters en de lan
taarnpaden hingen trossen menschen.
Toen onze Vorsten in open rijtuig met
hun kinderen in de v-olksstraten kwamen
aanrijden, ging er uit deze menigte een
gejubel en gejuich op, van zoo wanen
en treffenden geestdrift, dat ons Konings
paar er zichtbaar door ontroerd was.
Dat de kleine prinsjes ruim hun dieel
kregen van de toejuichingen, hoeft wed
niet gezegd.
Tot slof van den avond bracht de kor
ninkd'ijke familie een bezoek a,an het schit
terend verlichte geboortehuis van Con
science, waar zij door den heer Assel-
bergh, den eigenaar, wierd ontvangen. Die
Koning dankte hem in het Nederiandsch
voor de moeite, die hij zich getroost had
om België in een zijner grootste schrij
vers te huldigen. Mevrouw Antheunis, de
dochter van Conscience, weid hier den
Koning voorgesteld.
Toen de vorstelijke personen daarop
naai' buiten kwamen, barstte een donde
rend gejuich los. „Leve de KoningLev©
de Koningin! Leve de prinsjesI" klonk
het duizendmaal. De eerewachten wer
den overrompeld, en het jubelend volk
drong tot naast het rijtuig door.
De stoet reed 'daarop naar dp Meir
terug.
Des avonds had in den Koninklijken
Schouwburg de vertooning van Die Lote-
ling plaats, die een groot succes -moet
zijn geweest.
Met den kous op den kop naar
huis. De Brusselsche correspondent van
„het Centrum" schrijft:
Het verloop der buitengewone Kamer
zitting is, zoo mogelijk, voor de ver-
eenigde liberalen en socialisten een nog
grootesre nederlaag geweest dan d© ver
kiezingen van 2 Juni zelf. De houding
ijver partij zou trekken, om haar en mij
te kwellen. Bitter ondervond ik het, dat
elfe misstap ons met een keten van ram
pen fluistert, waaraan wij, tot onzen
schrik, telkens nieuwere en sterkere scha
kels ontdekken I
Vier dagen later ontving ik' een brief
van Emma, waajin zij mij Ide beste be
richten gaf: hoe zij dagelijks met u in
de zon wandelde; hoe gij needs begon te
lachen en de oogen opsloegt, als mama
haar toeriep„waar is Louise waar is
mijn 'klein engeltje? waar is papa's groote
dochtertje?" en meer van 'die moeder
lijke uitdrukkingen. Aan het slot echter
herinnerde zij mij, dat het reeds den vijf
tienden was. Den zesden placht ik geld
te zenden I Die voorzichtige woorden wa
ren scherp© dolksteken. Ik gaf mijn© moe
der den brief. Toen zij hem gelezen had,
peikte zij mij kien sleutel der secretaire.
Schoorvoetend opende ik die. Er lag ze
ventig gulden in! Ik' vroeg, wanneer er
geld ontvangen werd. Op het einde der
maand. .Vruchteloos poogde ik den ont
snapten zucht te verbergen. Mijne moeder
knikte even, zonder mij aan te zien, bij
de vraag, of ik vijftig gulden aan Emma
mocht .zenden. Nieuwe kwelling I Mij
bleek, jd'at het onderhoud der familie te
der oppositie is geweest als die van een
kwajongen, die naar het strafhok wordt
gebracht, terwijl hij te vergeefs door ge
stamp en geschreeuw de uitvoering van
het vonnis tracht te beletten. Zij kan ook
vergeleken worden met den kaartspeler,
die verliest, en weigert te betalen.
De mannen der linkerzijde meendien
zich al te zeker van hun overwinning.
Zij hadden die overwinning een half jaar
Vooruit, op alle toneu bezongen, moge
lijk wel uit tactiek, maar ten slotte ge
loofden zij er zelf aan. De ontgoocheling
was wreed, ai te wreed, vooral voor
sommige leiders, die op een portefeuille
hadden geaasd, en voor wie nu die kans
misschien voor altijd verkeken is. 't Is
tusschen de 40 en 60 jaar, dat de mensch
gewoonlijk zijne rol speelt in het politieke
leven. Boven de zestig kan men zeker
als minister nog aanblijven, doch op dien
leeftijd is men te oud om nog uit te
gaan op ministerieel avontuur. De hoofd
mannen der oppositie, als de socialst
Vandervelde en de liberale Hijmans, die
al sedert bijna twintig jaar in de Kamer
zijn, waren nu juist rijp om minister
te worden. Zij meenden de portefeuille
maar voor 't grijpen te hebben, en ziet!
op 't oogenblik, dat zij er him hand naar
uitstrekten, ontsnapt ze hun. De peer,
waarvan Vandervelde zei, dat zij rijp was
en goed om te plukken, bleek nog gras
groen te zijn. Voor mannen, die pRes
van de aarde verwachten, moet het een
harde beproeving zijn, hun jaren te zien
klimmen, terwijl hun verwachtingen op
gaan in rook. Dat verklaart den staat van
razernij, waarin zij thans verkeeren. Er
zijn geen scheidwoorden, 'die zij niet in
de afgeloO'pen Kamerzitting den katho
lieken ministers naar 't hoofd hebben ge
worpen, als moordenaars, jakhalzen, spits
boeven, enz.
Zij weigerden te gelooven aan hun ne
derlaag, en eischten daarom de overleg
ging der stembriefjes, ten einde dien uit
slag nog eens na te tellen. Tot hun straf,
willigde de rechterzijde dien eisoh in.
En dan bleek het, dat de katholieken zich
geen enkele stem te veel hadden toege
rekend. Alleen in het arrondissement
Turnhout was er een kleine vergissing
geweest; daar hadden de katholieken zich
drie stemmen te weinig toegerekend.
Zoo is htet debat, waarvan die oppo
sitie zooveel verwachtte, op niets uitge
draaid; al de uitslagen zijn goedgekeurd
en de gekozenen hebben hun eed afge
legd.
Twee socialisten uitgezet. De
Belgische justitie heeft een bevel tot uit
zetting uitgevaardigd tegen de twee- Fran
sche socialisten, Jochaux en Dejandre,
die naar' Gent gekomen waren om pro
paganda te maken onder de arbeiders
aan de Gentsche tentoonstelling.
I' li A X K It IJ K.
Haat tegen priesters Aan het
„Hbl. v. Antw." wordt door een leizer
van dat blad liet volgend© geschreven
uit P'arijs
„Op mijnen tocht door Parijs heb ik
een geval bijgewoond dat eens te meer
toont, hoe diep de haat geworteld, is
tegen onze priesters, in het land van
vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid.
„Ik had het genoegen gisteren, tusschen
7 en 8 ure, een katholiek negarpriester
te ontmoeten; daar het doel mijner wan
deling, zooals bij hem, de kerk Saoré-
Coeur was, vergezelde ik den eerwaarde.
Het verheugde hem zeer, lieden te ont
moeten, die hem in zijne taal, want hij
sprak slechts Engelsch, inlichtingen kon
den geven over Parijs.
„De tocht hield aan en bracht mij
langs het beruchte kwartier van Mont-
martre. De priester was steeds in ons
gezelschap. Eenige lieden, wier priester
haat zich beleefdheid noemt, wilden
onze vrouwelijke gezellen last veroorza
ken en heel beleefd wees de priester
hen af. Die beweging volstond om het
smeulend vuur in hun binnenst© uit te
Lonlden de spaarpenningen mijner goede
moeder geroofd had. In plaats dus, dat
ik haai' een steun zou zijn, bleek ik haar
tot last ite strekken en een nutteloos,
geLdverterend lediglooper te zijn.
De brief gaf nieuwe stof 'tot gepeins.
In de volgende dagen rees mij leven
dig voor den geest, welk© afschuwelijke
dagen ik in Engeland had doorgebracht.
Het scheen mij toe, dat, ofschoon ik Em
ma trouw beminde, eene scheiding toch
te dragen zou zijn. Was ik' nu niet reeds
lang vau haar verwijderd? Ja, ik' had
wel steeds meeï naar h.aar verlangd, maar
was toch niet gestorven, dewijl die be
geerte onvervuld bleef. Moesten zee- en
krijgslieden en aanzienlijke ambtenaren
zelfs niet vaak' jjaren lang van vrouw
en kinderen gescheiden leven? Gij
bespeurt, lieve dochter, dat ik begon te
reldeneenen, ©n nu weet gij, wat het ge
volg moest zijn: toen de acht dagen ver
streken waren, zeide ik mijner moeder,
haaü voorstel aan Emma's oordeel te zul
len onderwerpen.
Ik schreef mijner vrouw, dat mijne
liefde jegens haar onverzwakt was 'en
ik op haar eersten wenk terstond naar
Londen zou komen om haar niet meer
te verlaten. Echter gevoeld© ik mij ver
spuwen en de priester werd het mikpunt
hunner beleedigingen en bedreigingen, tot
zooverre dat ze hem te lijf wilden.
„Koelbloedig als we waren, was het
besluit haastig genomen. Een paar aan
rollende rijtuigen werden bezet, om alzoo
aan de mishandelingen der apachen te
ontkomen. Dioch er was zonder den waard
gerekend. Op een wenk, werd het eerste
rijtuig langs achter aangevallen, om de
vlucht te beletten. De koetsier kon er
in gelukken met eenige zweepslagen het
schuim te verwijd emen.
„Een geheim politie-agent was intus*
schen aangekomen en deze kon miet be
hulp van een andere, het indringen der
apachen beletten, in het tweede rijtuig,
alwaar de priester miet ons had plaats
genomen. In volle vaart staven wij voor
uit naar het midden van Parijsde wildien
en het toegestroomd© volk aan hun lot
overlatende.
„Aan de Louvre namen wij van elkan
der afscheid. De eerwaarde bedankte om
onze tusschenkoaust en heette de Belgen
„a kindly people". Fier ovier onze daad
en aangedaan door het afscheid vervolg
den wij onzen weg."
De Grande Chartreuse. De ver
eeniging van Architecten van Dauphiné
heeft zich per aidres tot de regeering
gewend, om den ondergang der Grande
Chartreuse te voorkomen.
'Overwegend©, dat het klooster der
Grande Chartreuse een voorbeeld is van
schoonen kloosterbouw, waaivan het ka
rakter in overeenstemming is met d© heer
lijke natuur, die het omgeeft;
0. dat dit klooster de wereld door be
roemd is als bouwkundig meesterstuk,
om de herinneringen, die er aan verbon
den zijn en gerekend mag worden onder
de merkwaardigste bouwwerken van
Frankrijk en Dauphiné
0. dat de staat van verval en verlaten
heid van die gebouwen met recht de pu
blieke opinie verontrust;
Verklaart de viereeniging van architec
ten van Dauphiné zich aan te sluiten
bij de wettige campagne voor bet behoud
der Chartreuse en dringt er met nadruk
op aan, dat de gehouwen zoowel van
het klooster als van de kapellen zoo spoe
dig mogelijk worden gebracht op de lijst
der historische monumenten, met het doel
ze in goeden staat te "houden, en pro
testeert tegen elke verandering in sana
torium, gevangenis, hotel of welke andere
aanpassing ook, die het karakter van het
oude kloostergebouw zouden veranderen.
OVITÜCHiAND.
Hot tramoingeluk te Bochlum.
Het Dinsdag door Reuter geseinde trein
ongeluk te Bochum is, naar uit nader©
berichten blijkt, inderdaad daaraan te
wijten, dat ide bewuste tramwagen te dicht
bezet was. Dit was een gevolg van dia
drukte, die in de stad heerschte, in ver
band met de begrafenis van de slacht
offers der mijnramp1.
Doordat de rem ran den motorwagen
bij het afrijden der steik! bellende Ca-
slioperstrasse, weigerde, begon de tram
geweldig te slingeren, zoodat reeds een
dame vanuit de tram met kracht tegen
de straat werd geworpen. Met 'een vanea-
selijke vaart reed de motorwagen kort
daarop tegen een restaurant aan. De bot
sing was zoo hevig, dat ze ©enige hon
derden meters van de p'laats van hief
ongeluk te hooren was. Het voor- en ach
terbalkon van den motorwagen werden
vernield. De bijwagen reed een eind veï-
der en kwam tegen een sigarenwinkel
terecht.
Volgens de jongste berichten, werd één
persoon gedood, veertien personen zwaar
en een aantal personen licht gewond.
Vool' korten tijd heeft op dezelfde lijn
precies eenzelfde ongeluk plaats gehad.
Reeds 'dikwijls was om hlet gevaar, dat
de hellende straat voor het tramverkeer
opleverde, op verlegging der lijn. aange
drongen. v
plicht (zoo voer ik voort) haar te vragen,
wat zij Icbacht over de hernieuwde opi-
richting der firma Van Heek Co.
met de daaraan voor ons verbonden©
gevolgen. Ik voegde er bij, dat ik hoopt©
zijne bezadigdheid. Het maakt© den in-
te vergoeden, wat zij voor mij had ge
leden.
Het antwoord bleef langer uit, dan ik
verwacht had. Toten het kwam, trof mjj
zijne bezadigdheid. Het maakte den in
druk eener ziel, welke met heldenkracht
weerstrevende neigingen overwonnen
heeft, en zich thans bereid vindt tot af
sterving van al hetgene zij vroeger minde
en aanbad. Zij vond het voorstel ver
standig, verklaarde, dat d© toekomst van
ons kind door de aanvaarding kon ver
zekerd worden, en betoogde, dat wij moe
der dankbaar moesten zijn, dewijl zij zoo
goed voor Louise en ons waakte en zorg
de. Ik gaf mijn moeder dien brief; on
der het lezen verdween de strenge trek!
uit (haar gelaat, iets vochtigs kwam in
haar oog en op den toon van diep zelf
verwijt, riep zij uit:
Ach! waarom heb ik (die ©dele ziel
niet veel vroeger gekend I Waarom stem
de ik niet in dat huwelijk toe!
(Wordt vervolgd).