GEMENGD NIEUWS.
Welk weder zullen wij hebben?
Laatste Berichten.
400ste Staatsloterij.
Rechtszaken.
-ai-
St- Jansteen. Pij Wet onweder, dat Don
derdagnamiddag boven deze streek woed
de, sloeg de bliksem in enkele stuiken
graan van den landbouwer A. Wuyback,
waardoor deze in rook opgingen. Ook
enkele hoornen werden door den bliksem
in splinters geslagen. Alles liep geluk
kig zonder groote onheilen af.
Hulst Gedurende de onweers- en regen
buien van Donderdag namiddag ontstond
fusschen de kooplieden F. S, en J. de
G. nabij het station twist, welke ein
digde in een paar druipende oostuums
en een paar bebloede koppen.
F. S. diende wegens mishandeling bij
de politie een |a>anftlaoht in.
IJzendijke. Naar men ons meldt zul
len aan. het te bowlen festival op 18
Augustus deelnemen de volgende korpsen
der plaatsenEecloo ('2), Sas van Gent.,
(iadzand, Bassovelde, St. Marguérite, Oost
burg, Waterlandkerkje, Breskens, Sluis,
Philippine, [St. Laureijns, Hoofdplaat,
Watervliet, Zuidzande, Groeide, Biervliet
en Schoonidijke.
Dat belooft heel watl
Cadzand Dinsdag bracht het muziek
korps een serenade aan den nieuwen
burgemeester Erasmus bij gelegenheid van
zijne benoeming. Veel inwoners getuigden
van hunne belangstelling.
Eede. Naar we vernemen zal op de
plaats der oude kerk alhier een© niieuwie
kruiskerk verrijzen met fraaien toren, doch
zonder pilaren. Architecten zijn dhm.
Gebrs. Oomen te Oosterhout.
Verdeden Dinsdag was 't publieke
verknoping in Schoonclijke der hofstede
bewoond door den heer Louis Blond eel.
Hoe die publieke verknoping definitief
is afgeloopeu weet niemand. Een feit is,
dat allerlei berichten de ronde doen en
.dat men spreekt over een enorme scheur
in den broek.
Pyrrhus, die een veldslag won, maar
daarin enorm veel volk verloor, riep uit:
„nog twee zulke stegen en ik ben ver
loren".
Daarop doelde zeker 't zeggen van een
pienter boertje: „nog twee zulk© slagen
en de automobiel is verloren".
Goddank, 't werd meer dan tijd ook I
(Zie verder Tweede Blad.)
Achter de schermen. De dichter
van „La Fille de Roland" is geen on
bekende in Nederland. Hij was persoonlijk
tegenwoordig bij de opvoering der Ne-
derlandsche vertaling van zijn beroemd
stuk, dat Prof. Jos. Alberdingck Thijm
in Hollandsche verzen had overgebracht.
Van dezen rijk begaafden dichter deed
eenigen tijd geleden de volgende anec
dote de ronde in de Fransche pers.
Hemd |d'e Bornier hield ervan, 0111! op
het Champ de Mars te gaan kijken ach
ter de schermen der poppen-theaters. Hij
liet zich dan alle geheimen uitleggen, en
de poppenkastbazen gaven hem die al
tijd met de meeste bereidwilligheid. Eens
gaf hij aan zloo'n baas zijn verwondering
te kennen, dat deze zijne stom zoo ge
makkelijk veranderde, naar gelang de ©ene
pop moest spreken of de andere.
Heel eenvoudig, zei de baas. Ik
neem in mijn mond een metalen schijfje
met een gaatje er in, en door middel,
van dat schijfje is die stemverandering
zeer gemakkelijk. Probeer het maar eens.
Henri de Bornier nam het schijfje, dat
de baas hem gaf, in den mond, en wer
kelijk, hij kon de meest verschillende ge
luiden voortbrengen. Toen hij het terug
gaf, meende de Bonder toch te moetien
zeggen
'tls wonderlijk; maar ik zou al
leen maar bang zijn, dat ik' het schijfje
al sprekend zou inslikken.
0, dat beteekent niets, zei d© man,
dat k'onit wel teilecht. Wat u daar in
den mond gehad heeft, heb ik al 'zoo
dikwijls ingeslikt!
Henri de Bornier weid zoo bleek' als
een doek, sloop stilletjes weg en is nooit
meer achter de schennen gaan kijken.
Vermoedelijke vergiftiging
De beide deskundigen inzake de vermoede
lijke vergiftiging van mej. N. te Breda, de
heeren van Wageningh en Wetzelaar, heb
ben hun rapport uitgebracht aan de justitie.
Het deskundig onderzoek heeft de aanwezig
heid aangetoond van vergif in het lichaam
van mej. N. Haar man, die zich nog steeds
in voorarrest bevindt, blijft ontkennen zijn
vrouw vergiftigd te hebben. Er zijn echter
aanwijzingen die den verdachte ernstig
bezwaren. Enkele dagen vooi den dood van
de vrouw achtte de behandelende genees
heer het niet uitgesloten met een vergifti-
gingsgeval te doen te hebben. Hij gaf
daarom order het braaksel van de vrouw
te onderzoeben, wat gebeurde. Er werd
echter geen vergit in het braaksel gevonden.
Blijkbaar is de verdachte er toen in geslaagd
in plaats van het braaksel zijner vrouw,
ander braaksel den deskundige in handen
te spelen. Vandaar dat de dokter na den
dood vergunning gaf tot begraven. Eerst
later hebben praatjes van buren en ken
nissen van de overleden vrouw nieuwe
verdenking opgewekt.
Het daarop gevolgde onderzoek heeft nu
aangetoond, dat er werkelijk vergiftiging
in het spel is.
Geweldpleging. Gisteren zijn op
klaarlichten dag twee ais heeren gekleede
mannen een bovenhuis op den Goudschen
weg te Botterdam binnengegaan, hebben
de dienstbode en de vrouw des huizes, die
ziek te bed lag, gekneveld en getracht zich
van geld en kostbaarheden meester te maken.
De vrouw des huizes wist vrij te komen.
Zij schoof het raam op en riep om hulp.
Toen kozen de indringers het hazenpad.
Men heeft hen niet kunnen opsporen.
Een scherpe neus. Een heer, die
in de nabijheid van de „elf huisjes" aan
den boeren burger weg bjj Noord wijk zijn
fiets had laten staan, kwam tot de onaan
gename ervaring, dat zyn rijwiel verdwenen
was. Hij deed aangifte bij den inspecteur,
die zijn hond lucht gaf aan een paar over
blijfselen van voetsporen, die ter plaatse
in het mulle zand nog zwakjes stonden
afgedrukt. De hond volgde het spoor door
de velden tot boven op den reuzenzandhoop
van den heer O. J. L. v, d. M. Men dacht
dat het dier van de wijs was, doch plotse
ling ging „Caesar" naar beneden, en gaf
door teekenen te kennen, dat hy wat
gevonden hadonder een hoop riet en
ruigte lag de gestolen fiets verborgen. Het
succes is te grooter, wijl het zeer warm
was, en de warmte altijd ongunstig werkt
op den neus der honden.
Donderdagmorgen omstreeks half vijf
heeft in de Lievenheersteeg te Zutphen
een moordaanslag plaats gehad, gepleegd
door den venter A. Sch. op zijne vroegere
bijzit, de 56-jarige weduwe A., geboren
J. B., en bare dochter H. A., oud 83jaar,
beiden koopvrouw, wonende in de Lieven
heersteeg aldaar. Sch. verschafte zich he
denmorgen door inklimming tot de woning
van de vrouwen toegang. Hij heeft beiden
ernstig, hoewel niet levensgevaarlijk, aan
hoofd en hals met een tafelmes verwond.
De vrouwen zijn naar het Ziekenhuis
vervoerd. De dader is aangehouden. Hij
heeft bekend.
Geen ongeluk maar misdaad?
Men schrijft ons
Verleden jaar werd melding gemaakt
van een circa 60-jarigeu boer uit een dorp
bij Kleef, die zich in een clownspak had
gestoken om nog eens vroolyk het carna
valsfeest mede te vieren en toen den vol
genden morgen in de stad dood op straat
werd gevonden. De kleeren waren hem van
het lichaam verbrand, zijn baren waren
verschroeid en hij was overdekt met brand
wonden. Men nam toen aan, dat de man
in benevelden toestand was neergevallen
en de kleeding door zijn sigaar was in
brand geraakt. Naar wij uit vertrouwbare
bron vernemen, heeft zich nu gisteren in
een café te Goch, terwijl over dit geval
werd gesproken, iemand laten ontvallen,
dat de ongelukkige niet in brand geraakt,
maar in brand gestoken was. Hij had het
zelf gezien en kende de daders, doch had
uit vrees voor de woestelingen niets durven
zeggen Een spoorbeambte, die dit gesprek
mede aanhoorde, gaf de politie kennis,
welke nu een ernstig onderzoek naar de
juistheid van 's mans verhaal instelt (Tel.)
Geen a r s e n i c u m - v e r g i f t gi ng'
Dr. E. van Dieren te Amsterdam schrijft
aan de „Standaard"
Er moet een fout hersteld worden waar
van twee menschen dupe zijn geweest. De
chef-kok van het Palais Boyal werd Dinsdag
voor veertien dagen ziek, (braken, diarrhee,
pijn in don buik), riep Vrijdag een dokter,
nadat hij inmiddels hoe langer hoe zieker
was gewordenhet ziektebeeld stemde geheel
overeen met dat van iemand, die aan een
of andere vergiftigiug lijdter werd gedacht
aan de mogelijkheid, dat hij een stukje
bedorven vleesch, visch of zooiets gegeten
kon hebben, wat in den zomer lichts
gebeuren kan.
Toen de man zélf het vermoeden opperde,
dat een wraakzuchtige wellicht iets in zijn
eten kon gedaan hebben, bijv. arsenicum,
riep de behandelende geneesheer (dr. Ru-
dersderff) een ander in consult, die deze
mogelijkheid evenmin kon uitsluiten, zoodat
besloten werd de uitwerpselen door een
bekend beoefenaar in de gerechtelijke
geneeskunde te doen onderzoeken.
's Maandags stond in alle kranten te lezen,
dat er zich een geval van moedwillige
arsenicumvergiftiging had voorgedaan
En thans blykt zulks niet het geval te
zijn geweest. De stoffen, die gebruikt wor
den om arsenicum aan te toonen, bevatten
nl. zelf weieens een geringe hoeveelheid
van dit vergiften zoo is dan ook nu
gebleken, dat de gevonden arsenicum zich
niet in de geloosde urine bevond, maar
wél in de gebruikte reagentia
De gerechtelijke geneeskunde is een
uiterst moeilijk vak zelfs de bekwaamsten
kunnen daar fouten maken reden genoeg
om de onderzoekingen steeds op te dragen
aan mannen, die er in doorkneed zijn (wat
ik reeds in 1888 in vergaderingen en
krantenartikelen betoogd heb) en die, zoo
als in dit geval zélf, in staat zyn hun
eigen uitkomsten terdege te controleeren.
Ook voor de ten onrechte verdachten
zou het verkieslijk zijn geweest als er van
politie of justitiewege niet zulk een buiten
gewone haast gemaakt was om het publiek
in kennis te stellen met wat onjuist
gebleken is.
Haastige spoed is zelden goed, maar
thans is dat wel het geval. Iedereen moet
vanavond weten, dat twee menschen on
schuldig verdacht zijn geworden. Zeg het
voort 1
De A m e r i k a a n s c h e oplichters.
Men meldt uit Amsterdam:
Naar wij vernemen zijn de beide Ameri-
kaanscge oplichters, die een Amerikaan
een som gelds afhandig maakten en deswege
door de politie gearresteerd werden, ter
beschikking van de justitie gesteld.
Men weet dat het geld door den bestolen
Amerikaan ontvangen was op het reisbureau
Cook alhier, waar hij een zijner chèques
had verzilverd. De beide vreemdelingen
verklaarden op het politiebureau St. Pieters-
hal onschuldig aan het hun ten laste gelegde
misdrijf te zijn, hoewel in het bezit van
een hunner de portefeuille werd bevonden,
welke den betolen Amerikaan toebehoorde.
De portefeuille bevatte slechts een gedeelte
van het geld dat ten nadeele van den
Amerikaan werd ontvreemd. Een der
beide aangehoudenen gaf bij zijn verhoor
te kennen Ier te zijn.
Of de beide aangehoudenen tot een be
paalde internationale oplichtersbende be-
hooren, is niet gebleken, doch de politie
vermoedt sterk dat zulks het geval is.
Van den derden Amerikaan die zich in
gezelschap van de beide persoeen bevond,
en tijdig de wijk wist te nemeD, heeft de
politie niets naders kunnen vernemen.
De SpaanscheMantilla of sluier.
Een Spaansch blad „El Pueblo Catolico"
drukt er zijn levendige voldoening over
uit, dat de katholieke dames in Londen
zich ten zeerste beyveren om in Londen
voor de Kerkelijke plechtigheden, als Pro
cessies enz., in te voeren het gebruik der
Spaansche mantilla, die bij wyze van sluier
op het hoofd gedragen wordt, dikwijls van
zeer kostbare zwarte kant is en eene bij
uitstek zedige dracht. In Spanje is die
mantilla eeuwen oudzij verhoogt de
schoonheid vaa het gelaat, dat veel beter
uitkomt in de omlijsting der mantilla. En
waarlijk, ook een beetje zedigheid in tegen
woordigheid van Jesus Christus in het H.
Sacrament, by de H. Communie en in de
H. Mis, mag toch niet overbodig heeten.
Wat men thaDS soms ziet, is werkelijk
ergerlyk en kan alleen door de meest
verregaande goede trouw worden veront
schuldigd of misschien ook is zulks het
gevolg van verstomping of afslijting van
het gevoel voor zedigheid, waarop onze
voorouders zoo hoogen prys stelden.
Tegenwoordigheid van geest
Een kras staaltje van tegenwoordigheid
van geest bij eene dame brengt ons een
New-Yorksehe courant.
Er was ergens in de straat een electrische
draad gebroken, welke zich om vier werk
lieden geslingerd had. Een dichte kring
van menschen verzamelde zich om de on-
gelukkigeD, maar daar niemand een gummi
handschoen had, werd er geen hand uitge
stoken om de hulpeloozen uit hun beDarde
positie te bevrijden.
Een jonge dame, die den toestand over
zag, bood hare gummi wandelschoenen aan,
maar niemand der omstaanders had den
moed hiermede te opereeren.
Toen stak de dame zelf hare handen in
de gummischoenen hielp de draden losma
ken en redde het leven der vier mannen.
Zij nam den draad, wikkelde hem om
een telegraafpaal en wandelde toen bedaard
verder.
Tegenwoordigheid van geest, maar hel
denmoed tevens.
Moderne mannenkleeding. De
oude klacht over de leelijkheid der moderne
mannenkleeding wordt tegenwoordig vooral
in Engeland geuit en het heeft er alle
scijhn van of er een nieuwe opstand tegen
de tiranie der mode zal uitbreken, aldus
de „Manufacturier". De zwarte gekleede
jas werd reeds grootendeels in den ban
gedaan; de zwarte hooge hoed heeft een
zwaren concurrent gekregen doordat de
koning bij voorkeur een grijzen hoogen
hoed draagt en sokken werden in de meest
schreeuwende kleuren gedragen. Niemand
moest eigenlyk beter geschikt zijn, een
oordeel te vellen over moderne mannen
kleeding, zoowel van uit een aesthetisch
als een artistiek oogpunt, dan een kunst
schilder. Daarom werden onlangs door een
vertegenwoordiger van de pers verschillende
bekende Engelsche artisten over deze
kwestie naar hun meening gevraagd. De
eene was Marcus Stone, het bekende lid
der Koninklijke Academie, die op zijn
prachtige schilderijen de mannen en vrouwen
steeds uitsluitend in de kleederdrachten
der 19e eeuw voorstelten de andere
Alfred Praga, een voornaam portretschilder
en president van den bond der miniatuur
schilders. De meeningen over de bewuste
kwestie loopen ver uiteen. Volgens Marcus
Stone ontbreekt het de moderne mannen
kleeding in al haar hoofd- en onderdeelen
totaal aan schilderachtigheid. Zij heeft
echter op het oogenblik het toppunt van
leelykheid bereikt en de grootste zondaars
zijn in dit opzicht natuurlijk de z g. elegant
gekleede heeren. Verstandig en schilder
achtig kleedden de mannen zich slechts
tot in de 15de eeuw, toen hun kleederen
in den regel los waren en niet hinderlijk
voor vrije lichaamsbewegingen. Daarna
echter begonnen de belachelijke plooisels,
jabots, kanten, lubben, ruches, enz. iu de
mode te komendoch in het begin der
vorige eeuw kwam er weder een meer
verstandige wending in de mode, die circa
20 jaar duarde. De era vatte, de los hangende
jas en de pantalons werden nogmaals
modern, doch ongelukkigerwijze kwam in
haar plaats al heel spoedig de belachelijke
kleeding, een mode, die we ons tot nu toe
gedwongen zien, te volgen. Reeds by het
begin mijner loopbaan zag ik in zei Marcus
Stone, hoe absurd het is, figuren in der
gelijke kleeding te schilderen, en zoo
keerde ik dus terug tot de mode van het
begin der vorige eeuw. Als ik iets over
de mode te zeggen had, verbande ik
gewoonweg alle boorden en manchetten.
Wat is belachelijker dan een witte, styve
band om den hals, welke band veel
overeenkomst heeft met een porceleinen
ring. Hij belemmert de vrijheid van be
weging en geeft den drager een gevoel
van groote onbehagelijkheid. In plaats van
het boord zou ik een groote cravatte willen
zien, die er goed uitziet en gemakkelyk
zit.
Alfred Praga stelde zich weder op een
geheel ander standpunt. De moderne hee-
renkleeding vindt zijn algeheelen bijval.
Hij beweerde, dat zij bij den tegenwoordigen
tijd past en ik behoor niet tot hen, die
jammeren over het verdwjjnen der oude
z.g. schilderachtige mode. De meening, dat
de mannen in de dagen der korte wijde
broeken er schilderachtiger uitzagen dan
tegenwoordig, is alleen die van kunste
naars, die een overdreven geïdealiseerde
voorstelling hebben van de drachten van
vroegere eeuwen. De meeste mannen moeten
er destijds belachelijk, zoo niet vulgair
hebben uitgezien. Het is een bewezen feit,
dat het menschenras heden ten dagegroater
en beter gebouwd is dan onze voorvaderen
maar het zou zelfs onzen grootsten mannen
moeilijk vallen, er b.v. in, de costuums van
de 17e eeuw niet belachelijk uit te zien. Men
stelle zich maar eens een kleinen kantoor
bediende in de City voor in een gekleurde,
korte wijde broek of in het costuum van
een ridder met een geplooide kraag om
en een sabel op zij, boven op een omnibus,
of in een overvollen waggon van den
onderaardschen spoor. In het costuum van
ded ouden tyd heerschte juist een slechte
smaak. Er werden veel te veel schelle
kleuren gecombineerd en het resultaat
moet in hooge mate vulgair geweest zijn.
Overdadige versiersels, aanhangsels van
kwasten en franjes, verdraaiingen op alle
mogelijke manieren, waren aan de orde
van den dag, en juist die elegante eenvoud,
Wt lke een zoo duidelyk uitkomend kenmerk
van de moderne kleeding vormt, was ten
eenemale onbekend. Hij is een beslist feit,
dat de tegenwoordige mode zich voor den
gewonen man beter leent en dat zij smaak
voller is dan die van den aanvang der 19e
eeuw of van nog vroegere tyden. Hoe be
lachelijk de oude kleeding was, ziet men
het duidelijkst daar, waar een historische
optocht gehouden wordt Daar wandelt na
afloop van den ommegang b.v. een Julius
Caesar met een pijp in den mond rond,
of een fat uit den tijd van Koningin Eli
sabeth in een automobiel. In den optocht
zelf mogen zij allen een goed figuur maken,
doch in de moderne omgeving zien zij er
gewoonweg belachelijk uit. Onder alle
omstandigheden staan rustige kleuren schil
derachtiger dan opzichtige en het elegantst
zal die man er uitzien die de stille har
monieën van zwart en grijs kiest. Bijna
alle kunstenaars geven aan deze de voorkeur.
Van uit een streng artistiek oogpunt
beschouwd zijn enkel de kleedingstukken
die men reeds eenigen tijd gedragen heeft
schilderachtig te noemen. Als een man,
wiens portret geschilderd moet worden bij
den kunstenaar komt poseeren met een
nieuw costuum aan, zal hij steeds worden
weggezonden met het verzoek een oud of
reeds lang gedragen costuum te gaan aan
trekken, dat eenigermate den stempel
draagt van zyn eigen persoonlijkheid en
karakter. Het dragen van een kleedingstuk
geeft daaraan een gewijzigden vorm, het
voegt zich naar den drager, het krijgt in
zijn plooien en vouwen iets individueels,
iets van het karakter van den drager, en
twee personen, die precies hetzelfde costuum
aan hebben, zullen na eenigen tijd in hun
figuur er toch iets anders uitzien. De
kleeding heeft zich gevormd naar den drager.
Het portret van een man in een nieuw
costuum is gedeeltelijk dat van zyn kleer
maker.
De Blauwe diamant. Onder de
sahatten, welke de Franscha wereldreiziger
Jean Baptist Tarvenier (1605 1689) van
een zyner zeven reizen uit het verre oosten
medebractp, bevond zich ook een blauwe
diamant. Deze steen werd tegelijk met
andere edelgesteenten gekocht door Lode
wijk XIV voor 3 millioen francs, De blanwe
diamant was toen nog ruw, en werd in
Antwerpen kunstig geslepen. Het was de
beroemdste der Fransche kroonjuweelen
wegens zijn heerlijke blauwe kleur en zjjn
schitterenden glans kon men hem niet met
een safier verwarren.
Nadat hij geslepen was, woog hij nog
67 karaathij was driehoekig van vorm
en werd in den inventaris van den Fran-
scben kroonschat op drie millioen francs
getaxeerd. Deze inventaris werd in de jaren
17911792 opgemaakt op bevel der Gon-
stitueerende Vergadering en in Augustus
1792 voltooid.
Men had toen de gewoonte, om aan de
bevolking de bezichtiging der kroonjuweelen
toe te staan op den eersten Dinsdag der
maand tussehen Beloken Paschen en het
feest van den H. Martinus.
Op den lOen Augustus 1792 werden de
Tuillerieën bestormd en op den 2en Septem
ber begon het bekend bloedbad onder de
aristokraten.
Dit was de oorzaak dat de kroonjuweelen
op den eersten Dinsdag vaD September
niet voor het volk tentoongesteld werden.
In den morgen van zeventien September
Verwachting tot aan den avond van 27 Juli '12:
Zwakke tot matigen, zuidelijke tot ooste
lijken wind Licht tot halfbewolkte lucht.
Droog weer behoudens kans op onweer!
Aanvankelijk warmer.
bemerkten de bewakers van den kroonschat
dat men had ingebroken en het grootste
deel der kroonjuweelen, waaronder ook de
„Régent", de groote diamant van Karei
den Stoute, en de blanwe diamant, ver
dwenen waren.
Ondanks het heerschende oproer spaarde
men geen moeite om de daders in handen
te krygen. Men arresteerde een groot aantal
personen, die allen echter weer vrijgeaproben
moesten worden. De juweelen waren weg
en bleven weg verscheidene jaren lang.
Nadat op den 21en Januari 1793 koning
Lodeweb XVI, en op 16 October van het
zelfde jaar Maria Antoinette onthoofd waren
werd de Fransche republiek uitgeroepen.
Op zekeren dag ontving de prefect der
Parijsche politie een anoniemen brief,
waarin medegedeeld werd dat de „Régent"
en eenige andere kroonjuweelen in een
laan in den grond begraven waren. De
plaats was in het schrijven nauwkeurig
bepaald.
Toen men op de aangeduide plaats groef
vond men werkelijk den „Regent" en eenigo
voor de inbrekers waardelooze voorwerpen
o.a. een antieken beker.
De „Sancy" en de blauwe diamant
werden er echter niet by gevonden. De
„Sancy" kwam eerst in 1835 in Parijs te
voorschijn en werd door vorst Demido#
gekocht.
Reeds vy'f jaren te voren, in 1830,
bij een Engelschen juwelier, Daniel Eliason,
een blauwe diamant gevonden, die wat
kleur en glans betrof, precies op den
blauwen diamant van den Franachen kroon-
schat geleek, doch een anderen vorm had
en iets minder woog, hjj was vierhoekig,
terwijl zijn gewicht karaat bedroeg.
Doer alle deskundigen werd met zekerheid
aangenomen, dat deze nieuwe diamant uit
den ouden geslepen was.
De nieuwe blauwe diamant werd m
gekocht door den Londenschen bankier
Henry Thomas Hope, lid van het Lagerhuis,
ten gevolge waarvan men hem voortaan
kortweg den Hope-diamant noemde.
Hope's dochter, Henriette Adèle, huwde
in het jaar 1861 met den hertog Henrv
Pelham Alexander van Newcastle en ontving
den steen als huwelijksgift.
Van deze dame, die nog als weduwe ia
leven is, ging de steen over aan haar
tweeden zoon, Henry Francis Hope, die
sedert 7 April 1887 den titel voert vaa
Lord Pelham Clinton-Hope.
Deze huwde in het jaar 1894 met
Amerikaanscbe tooneelspeelster Mru Marj'
Yohe, die den Hope-diamant gedurende
haar huwelijk in een diadeem droeg. Nadat
zij in 1901 gescheiden waren, verkoelt
lord Hope den steen aan den New-Yorkscto
bankier Simon Frankel, die voorden diamant
ongeveer 600.000 gulden betaalde.
Op de finantieele catastrophe die om
streeks vijf jaren geleden de Amerikaan-
sche geldmark schokte, was ook het huk
Frankel betrokken. Deze firma verkoelt
ten gevolge daarvan den steen. Hij geraakte
in handen van den Tnrk Habib, een te
Parijs wonenden juwelier; men beweerde
dat deze den blauwen diamant gekocht
had voor rekening van Sultan Abdoel-
Hamid.
Den 24en Juni 1909 kwamen echter
in het bekende Hotel Droust te Pari8
eenige verzamelingen edelsteenen v"
Habib onder den hamer. Voor den Hope
diamant werd toen slechts 400.000 franc»
geboden. Men zeide dat een Franse»
groot-industrieel hem gekocht had. Daarm
vergiste men zich echter. Habib zelf, hs
l'/s millioen voor den steen hoopte te
ontvangen, was de kooper.
In dien herfst van 1909 scheepte Habm
zich met den beroemden steen en Ml
andere kostbare edelsteenen in naar In®
een café op Montmartre zijn 2
Ltionairen en anarchisten een verg
sL van honapartisten bmnengwlnl1
Tl,.,, hevige kloppartij ontstond. D.
■de agenten, die daar oen eind© a
zijn ernstig gewond.
ihjlippine. Ieder kent het aard
letie tussehen een .heer en een dan
'i„e geheeten, en dat daarin
dat een heer die hij het amant
,,i 'twee nootjes in een schaail vild
■daarvan zijn tafeldame aanbiedt.
Wie' van de twee bij een eerstvolger
looting bet 'eerst „Philippine" ze
I van den ander een klein gesehei
fezeer hst spel pok een F ransel
ink heeft, toch is de oorzaak erv
slisl, Duitsch.
Vfent oorspronkelijk zeide men n|
jonjour Philippine!" maar „bonjour v
bchen!"
Jon heet in het Duitsch ook nu
Iele amandel een Vielliebehen.
toor klankgelijkheid is het woord d
gillen dooi' de Franse,hen en natu]
ook door ons omgezet in „Plii
Oudenbosch. Het hevig onweer n|
slag, dat gisteren deze gemee
side, heeft dien huitenstaandian oc
den omfxek vernield.
elft. De boerenknecht J. II. S., I
oud, gehuwd en vader van 5 kin|
is Ie water geraakt en verdronk
jleed aan toevallen.
Dlnxperlo. De landbouwer L. W
g [met rogge laden, in zoowel als
aid door den bliksem getroffen en
ïg gedood.
Salonikf. Dynarnietbamlmen heb
njspoorwogbrug vernield, de dienst
ójrdt ii voortgezet door overladen.
tijdens het hevig onweder van gis
piddag sloeg te Beek, gemeente lil
bliksem in de kapitale boerderij i|
(v. B. De vlammen greepen zoo
zich heen, dat B. v. B., die de
ns wilde redden, brandwonden oplj
Te Ven]© lieeft een rangeermachine i
irwegwachter Timmerman doodg|
tg.
k ---■
ki, 4e lijst. Trekking 25
10013807
3: 6081 6102 6105 9403
overstaande trekking heeft
ver het de prijzen beneden fiool
Jt alleen betrekking op de numrl
ie in Zeeland zijn geplaatst.
e rechtbank te Middelburg hoeft
p veroordeeld wegens
esohuhligd van misdrijf vallende
art- 247 van het Wetboek' van Si]
lclil ■I. G., 29 jaar, arbeider te
iartsdyk, gedetineerd te Middelburg!
P jaar gevangenisstraf met aftrek I
!t voorarrest;
liefstal: J. p. de R„ 28 jaar e
k., ,30 jaar, schippers te Grauw
lagen gevangenisstraf, G. de B„ 44
''Overman te IJzendijke, f 10 boete
.0 dagen hechtenis;
's,handeling: A. A. V., 23 jaar, v,
te /uiddorpe, f 10 boete subs
en hechtenis;
popery met behnlp van
B., 25
F1-"1, grondwerker te
(Belgie) en Th. A. Th., 25
Oldster aldaar, ieder f3 boete
SP.agen hechtenis;
'tiooperij in vereeniging met bel
om zijn schatten, voornamelijk den blauwe» «p een wagenE. M. S? 35 Vaar af
piamant, aan een der Engelsche nabobs te »ker, A. II., 35 jaar, huisvroè
verkoopen. lij
Hij bereikte echter zijn doel niet; M |L --
schip, waarop hij zich bevond, leed schip'1. 48
breuk in de Straat van Malakka;
verdronk en zijn schatten zonken
naar de diepte.
Een neef van den Turk slaagde er m,
een groot deel van den schat door duik®1'
boven te laten brengen. De flope dia"1®
werd nu te Londen verkocht aan 0
Amerikaan Maclean voer 663.000 g™ J
die hem aan zijn echtgenoote ten
gaf. Gedurende twee jaren heeft
in het bezit van het kostbare
mogen verheugen.
Volgens sommige lezingen zou uso
diamant nu bij de ramp van de ..L
verloren zijn gegaan, terwijl dit door atj u
wordt tegengesproken. Zekere inlicn WS
zijn hieromtrent niet verkregen kun
worden.
deze
klein»*
Bij Parijs hebben vijf kwajongens,
25 groote s'teenen op de rails »eg(;n K
gen, getracht een trein te laten om1-M gjlburg en
De machinist stopte bijtijds. De ]™B
zijn opgebracht. Ze verklaarden
anarchisten waren.
jaar, huisvrouw
62 jaar, veldarbeider"
jaar, huisvrouw va.n P. I)'. v(
jaar, huisvrouw van A. Ph
F bh on >aar' arbeidster cn M.
iét trim ■Wa?x' arbeider, allen te
J hechtenis rdei* f3 b°ete SUl>S' 1
feden' i<l.rec!"bank '6 Middelburg
I. s VLn 28-jarigen koopma
N gemeS wederspannigheid
tegen p wac D. Groeif
helpen V^Slt''-- <lie ?oroiePm
Bekl
zeide
een maand geëlschfj
dronken te zijn geui
W
Wa,
12
van 5000
v van den wink©,.™
i VJissingen, werd tenen
koopman A. A. A. W uit
hé,, '"'.'.fr, wonend© te Middel
25 jaar, arbeider te
u - '22 jaar, werk ma
l leun-» i;i
Reant ,icV belo®JiSing va
16 Ji,n; F. J. Bla
Acht vermomde roevers bebben,
men uit Madrid meldt, bij Torres j,
eeu trein tot stilstand gebracht
post willen moven. Gendarmes, n
trein aanwezig, verijdelden dat en
drie van de bandieten gevangen.
1R i ""rtuieri©
N&'lfSp*0"8
ïï'fwgeant
stond.
Blad
met den
destijds nos
voor de kazerne op
ph iuiddètwrt0Aig,d hebbel
- voor beiden f io of 10 dl
