■persoons Britt
,j de Markt,
ÏHAPPIJ „PIËTA
Horloges in Goi
mdules in Mam
[eering Barometj
No. 47. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 20 April 1912.
4 TILBURÏ'8]
BUITEHLANP/
publiciteit der beleg
jde strenge wetenschap!
■ing, Lijfrenten, Pensij
Zelandia Antiqua.
Een belangrijk werk.
Kanter Hordijk's Ba)
GOES,
eposifo-renl
Vergoeding thans 3°
OVEZAND.
v.
FEUILLETON.
IN EERE HERSTELD!
De schipbreuk van de „Titanic".
iicht.
J. M. H. THIER.
|oor Amsterdam: Heerengrt
jllioen Gulden.
Millioen. Gulden.
(IARIE KEIJZER, Tandart
Middelburg, Dam N. Z. 12
telken Dinsdag te GOES te t
teeren ten huize van W. ö.l
VRTESVELD, Lange Kerkski
van 104% uur.
ERBEEM, Kreukèlmarkt, I
|opt Blokjeamatten, gekleurdel]
uatten, afgepaste Matten, i
niereu behooren tot de gewickl
.en van het lichaam. Zij zorgen!
[zeer belangrijk werk, namelijk
iltreeren van het bloed, waaraa
onzuiverheden onttrekken,
ere drie minuten van ons leven!
het bloed door de nieren oii|
erd en gezuiverd te worden, i
:n zijn de eenige organen in|
am, die er alle afgewerkte stoiia
iverhoden aan kunnen onttxekbf
'anneer het bloed de nieren i
|et donker van kleiu- en vol i
afgewerkte stoffen. Wanneer 1
n verlaat, is 't zuiverste bioed|
lichaam. Allo onzuiverheden
onttrokken evenals door een i
de onzuiverheden aan
|rokken worden,
jjn de nieren echter zwak ot t
kunnen zij hun gewichtig wcrkl
irengen. De schadelijke stoffen I
met het bloed door het lichaa»!
d en gij gaa.t dof en ellendigl
en, gij zijt altijd vermoeid en spêa
gij rugpijn opmerken en iü'me4|
en, of rheumatische pijnen,
tige zwellingen, pijn in do 1
lendenen en het hoofd,
eeft uw kwaal geen gelegenheill
i verder te ontwikkelen, doch*
[het eerste teeken, dat uw nierwl
d werken, onmiddellijk met lull
[ik van Foster's Rugpijn Nieren BI
goed doorgezette kuur geeft ia*
en zachtjes hun gezondheid en laf
g. En wanneer de nieren weer!
ld zijn, worden de schadelijke stor
uw kwaden veroorzaken, geregeU
lichaam afgevoerd. De oorzaak!
■- of blaasaandoening wordt wegf
i en daardoor is uw genezing I
venden aard. J
oster's Rugpijn Nieren Pillen (le'1
»p de juiste spelling van den naam!
s) zijn te Goes verkrijgbaar bjj dei
dian Emanuël; en te 'MiddelMW
heer Joh. de Roos, Vlasnifflf
Toezending geschiedt franco Ml
ïgst van postwissel k fl.75 voot|
f10.voor zes doozen.
Voor een jaar vast 4
PRACHTIGE
KEUR UIT VIER.
aronder echt Delftsch model,
nieuw. Verder nieuwe en 8^
ÜTRECHTSCHE
en zonder portieren.
.11e soorten rijtuigen worden 1 S
J. M. CLARIJ8, Ovew^
Waar koopt men de beste
icao, Suiker, Rijst, Vermicelli,
tikelen, enz.??? Wel bg
VERBEEM, Kreukelmarkt,
Was de winter met zijn stormvlagen
lea slijkerige wegen, maar ook met zijn
gezelligheid rond hel groote houtvuur
onder den breedeu schouw, voorbij eu
liet landbouwwerk weer aangevangen,
dan schreef de secretaris, met sierlijke
letter, op een nieuw blad: „Vernieuwen
van de wethouders als n.l. baljuw, sche
penen met den secretaris, mitsgaders kerk
mis en armmrs. met hun boekhouders
van de parochie en ambachtsheerlijkheid
van Ovesant, door de Ed, hoeren, do
Lemeene amhachtsheeren of hun Ed. ge
committeerde rentmeesters dier parochie
eendrachtelijk uitgekozen, benoemd en ge
volmachtigd, elk in zjn respective kwa
liteit, binnen de parochie van (Heynken-
sant)geilaan Donderdag (den 3 Meye
1628) en dat voor dit loopende jaar (1(128)
gedurende voorts tot den eersten Donder
dag in Meye (1629), met dien verstande,
dat alsdan de oude wethouders zullen
ontslagen zijn". Aan nauwkeurigheid ont
brak het den secretaris Jacob Janse
jlaecht niet. Dan schreef hij nog, zor
gend de noodige plaatsruimte te laten
voor het invullen van de namen der wet
houders, enz.baljuw van Ovezandt, sche
penen van Ovesandt, secretaris, kerkmrs.,
armmrs., en het boek lag gereed, om naar
die parochieherberg gebracht te worden,
waar de heeren zouden vergaderen.
De eerste vergadering, waarvan het ver-
nieubouck de heugenis bewaard heeft, is,
3 Mei 1628, gehouden te Heinkenszand,
terwijl de heeren het volgende jaar afstap
ten aan de parochieherberg te Ovezand
bij Joannes van de Velde. Zoo ging het
beurt om beurt, ook met 's-Heerarends-
kerke, dat in 1630 het hooge bezoek
ontving. Met het eindigen dezer eeuw
kwam Ovezand als vergaderplaats te ver
vallen, misschien als minder goed be
reikbaar van uit de stad en hadden onze
dorpsmannen zich ten gestelden tijde te
begeven naa.r „de Swaen" te 's-Heer-
arendskerke of nu eens naar „den Toe
last", dan weer nam „den Koning van
Engeland" te Heinkenszand. Het is reeds
genoegzaam gebleken, dat Ovezand niet
één ambachtsheer bezat, als b.v. Drie
wegen en Ellewoutsdijk, maar dat ver
schillende, uitwonende heeren aanspraak
konden maken op een meer of minder
groot aandeel in de heerlijkheid en die
zelfde heeren waren tevens betrokken in
andere ambachten, wier belangen dan ten
zeilden dage behartigd weixlen. Al blijkt
er niets van uit ons boek, een flinke
maaltijd zal wel, naar het gebruik dier
dagen, op het program gestaan hebben.
Vrij dikwijls lieten de gerechtigden in
het ambacht het wet-vermaken over aan
hun rentmeesters, die immers toch in
stad of land hun woonplaats hadden.
Maar deze rentmeesters hadden in het
voorjaar de ontvangen pachtpenningen
over te brengen, waarmee so-ms vele da
gen gemoeid waren, als zij naar België
of Holland moesten. Misschien was dit
wel de reden, dat men in Mei 1641 be
sloot, voortaan op den eersten Donder
dag in Juni bijeen te komen.
Wanneer de namen der functionarissen
ingevuld waren, schree fmen er onder:
„Aldus gedaan door de Heeren Amhachts
heeren volgens oude costiunen en loffe
lijke usanlie, ten dage en plaatse als
boven, binnen de parochie vanTen
oirconde van dezen geteekend". En d,an
ging de bode met het boek T)ij de hoe
ren rond, opdat zjj hun namen zouden
plaatsen onder de akte.
Do eerste wetvermaking. in het vcr-
nieubouck werd geteekend door D. van
der Nisse, J. Baerland, M. van de Weer-
c®. Willem Jacops en M. Van der Straeten.
w illem Jacops of Jacobs vertegenwoordig
de Jhr. Francois de la Torre uit den Haag,
wiens vader Filips de la Torre aan de
Noordzijde van het Westeinde, niet verre
van de Vleersteeg, een uitgestrekt en ruim
Een natte nevel hing over Londen en
vormde aan daken, kozijnen, en waar el
ders slechts eene gelegenheid, 'daartoe
was, dikke droppels, welke voortdurend
parelend naar beneden vielen, als stort
te de ontzaggelijke stald kwalijk verbor
gen lianen, bij het gezicht harer uitge
ziekte ellende. In ide geelachtige lucht
bespeurde men nu en dan eene poging
der zon om door te breken, maait de
zwarte rookwolken, uit tallooze schoor-
steenen opgestuwd, schenen, gelijk meer
IKschiedt, het veld te behouden. Toch
|was het niet onaangenaam in de lucht;
I£Pn^oe'> de warmte, welke anders te
i n z?d heerschen, werd nu op wen-
I ri i w')ze getemperd.
ITr TC'e schepen, welke op den
tt ,,s lagen, bevond zich de „Ocean
I .P11?6 waaraan men het kon zien, dat
4? l i geleden uit zee was gekomen.
et achterdek was vrij vochtig en daar-
I 00r eenigszins glibberig; desniettemin
.wandelden twee personen er heen en we-
huis bewoonde. Hier hield de Apost. Vi
caris voor de Vereenigde Nederlanden
Sasboiul Vosmeer zich schuil en ver
zamelde er in alle stilte de van hun Her
der beroofde Katholieken. Een andere
zoon uit deze aanzienlijke en trouwge-
bleven familie, Jacobus, ontving zijn gods
dienstige opleiding van en werd gevormd
door den Apost. Vicaris, dien hij een
maal in zijn verheven waardigheid zou
opvolgen.
Meermalen verscheen Francois de la
Torre, die een statig gebouw in het. Noord-
einde bij de Vleeschsteeg bewoonde, dat
hij „Valckenisse" genoemd had, zelf ter
vergadering van de drie ambachten, wier
belangen op denzelfden dag behartigd
werden. Daar deze adellijke familie nauw
verwant was aan die van Kuilenburg,
kan het zijn, dat langs dozen weg hem
hdt aandeel in onze ambachten is toe
gekomen. Onder meer andere goederen
erfde Frank van Borssele in 1436 van
zijn gemalin Jaeoba van Beieren 187 ge
meten ambacht, in 'sHeerarendskerke,
Heinkenszand en Ovezand en na hem
kwam een en ander aan zijn eenige zuster
Eleonora, die zich in tweeden echt ver
bond met Jan van Buren. De erfdoch
ter uit dit huwelijk Elizabeth schonk haar
hand aan Gerard van Oulemborg of Kui
lenburg. Na Franpois, en eveneens steeds
voluit, bekrachtigde zijn neef Charles de
la Torre meer dan eens de akte van
wetvermaking met zijn naamteekening. Zij
hadden niet alleen hier, maar ook in het
Oosteinde belangen te behartigen, die hee
ren de la Torre; zij voerden den titel
van heer van Valkenisse (onder Krab-
bendijke en Waarde).
De familie van Baarland, te Goes op
de Groote Markt wonende, was vooral
een groote steun voor de Katholieken.
Heer Jacob van Baarland was in 1634
reeds langer dan een kwarteeuw gehuwd
met een dochter uit een niet minder voor
name familie van het eiland, Maria van
Schuilen, toen hij van zijn oom Jan een
aandeel in verschillende heerlijkheden
vooral Baarland, waar de familie in het
schoone getijde dikwijls op het Huis ver
toefde, kocht. Toch was hij het,
dat wijst het schrift duidelijk uit, die
reeds in 1628 in het Ovezandsche Ver-
nieubouck teekende. Een jaar daarna kon
hij zich ook heer van Dirksland (Flakkee)
noemen. Ofschoon hij tot 1657 zelf zijn
zaken op het eiland bijna geregeld kwam
behartigen, ging hij alras metterwoon naar
Antwerpen, waar hij met zijn gezin on
gestoord het aloude geloof kon belijden.
Maar niet enkel om des geloofs wille
vertrok hij naar den vreemde. Er was
nog iets, dat hem geweldig moet gehin
derd hebben. Zooals de predikant Te Wa
ter in zijn geschiedenis van het „Verbond
der Edelen" meedeelt, getuigde in 1660
een geestelijk schrijver van Jacob van
Baarland, dat deze edelman tot een fami
lie behoorde, die nooit met ketterij is
besmet geweest. Toch hebben niet. alle
leden van dit geslacht het voorbeeld van
het edele echtpaar gevolgd. Van 1610 tot
1629 bekleedde mr. Michiel van Baarland
Jacob's neef, de hoogste rechterlijke be
trekking op het eiland: hij was baljuw
van het Goesche Land. Het was van
hem, dat Piastoor Claus aanteekende: De
baljuw „zag scherp toe"! Èn dan volgt
een lijstje v.an beboetingen ten bewijze:
1619, Kerstnacht, de H. Mis gestoord,
boete 400 gulden; 1620, ten huize van
den baron va,n Golsteyn, heer van Rhijn-
gauwe (in liet Utrechtsohe), idem, 300
gulden; 1621, op St. Andreas, ten huize
van Pieter Cz. Blaubeen, idem, 300 gul
den; 1623, ten huize van Denijs van Dae-
len, idem, 100 gulden. Zijn zoon mr. Jan
van Baarland, die in 1655 overleed, en
alleen dochters naliet, volgde hem op
in zijn waardigheden. Ook deze omstan
digheid zal er wel toe bijgedragen heb
ben, dat de heer van Dirksland zijn woon
plaats naar elders overgebracht heeft. De
vader en grootvader dezer baljuws schijnt
in minder goeden doen geraakt te zijn,
want het was van hem, dat het aandeel
in de heerlijkheid Baarland door aankoop
der. De jonge dame was voor haren twin
tigjarigen leeftijd zeer ontwikkeld, hare
slanke gestalte verhief zich vol waar-
digheid en haar tred had het eigenaardige,
dat eene deftige bevalligheid aan de gan-
sche houding mededeelt. Over eene licht
blauwe japon droeg zij een zeer fraaien
mantel van dezelfde kleur, welke met
keurig 'koordwerk en kwasten afgezet
was. Een stroohoed was met blauw lint
onder de kin vastgestrikt en deed een
levendig gelaat uitkamen, dat door de
wandeling in ide vrije lucht met een don
keren blos overdekt was. Er lag iets
krachtigs in hare trekkeneene uitdruk
king van vastberadenheid, welke deed ont
waren, dat zij in staat was iets te dur
ven, en zich langer, dan in den regel
van de gewone vrouwelijke wispelturig
heid te wachten valt, aan een plan vast
te houden. Haar oog was donker, werd
snel opgeslagen en rondgeworpen, en be
zat de macht, zich njet door eene bij
zondere uitidrukMng te verraden. Haar
effen voorhoofd werld door donker haai'
omgeven. Zij was volstrekt niet wat men
gemeenlijk eene schoonheid noemt, maar
had het aantrekkelijke, van een flink
karakter te doen opmerken. Schoonheid
is veelal van zoo luttele waarde, dat zij
bijna niet meer opgemerkt wordt, zoodra
overging aan den zeer gegoeden Jacob
van Baarland, die op St. Caecilia 1662
in de Schelidestad het tijdelijke met het
eeuwige verwisselde, in den ouderdom
van 84 jaar. Het volgende jaar kwam de
Goesche rentmeester J. Schelstede na
mens de erven liet Vernieuboeck teeke-
nen. Die erven waren twee dochters Mag-
dalena en Catharina. Jacob van Baar-
land's gemalin, Jonkvr. Maria van Schuy-
len, rustte bij: zijn verscheiden reeds meer
dan 10 jaar in het graf (Juni 1652) en
de eenige zoon uit dit huwelijk was in
Mei 1659 ten grave gedaald.
Ten jare 1693 treffen we onder de hand-
teekeningen aan„Le comte de Groes-
beek" en „La comtesse de Rupelmonde",
de graaf van Groesbeek en de gravin van
Rupelmonde. Hoe nu kwamen zulke idef-
tige personages deelnemen aan het ver
maken der weth van Ovezand Zij' waren
do erven van den hëer Jacob1 van Baar
land. Magdalena was n.l. gehuwd met
den graaf v,an Rupelmonide, N. de Re-
court de Lens et de Ligues, baron va,n
Wissekerke (land van Waas) en Catha
rina had haai' hand geschonken aan Ja
cob graaf van Groesbeek, vrijheer van
Saeftinge, heer van Gestel en Berlare en
baljuw van de streek tusschen de Sanrbre
en de Maas. Zij, die hij hooge uitzondering
zelf ter vergadering van de amhachtshee
ren verschenen, waren kleinkinderen van
heer Jacob. Misschien hadden zij van hun
grootvader, die (1650) in de Goesche St.
Magdalena. een graftombe had laten ma
ken, om daar eenmaal te rusten, een
zekere genegenheid voor Stad en Land
geërfd, die hen herwaarts dreef uit hooger
beweegreden dan enkel stoffelijk belang.
Hadden zij van hun rentmeester verno
men den gunstigen ommekeer in het lot
der landelijke Katholieken en kwamen zij
daarom zelf eens een kijkje nemen? Dan
zal het hoioge gezelschap ook Ovezand
met een bezoek vereerd hebben.
Verschillends bijzonderheden.
Vrijdag 12 April is het. Fransche stoom
schip „Touraine", op weg van New-York
naar Havre, in den loop van den dag in
draaidlooze verbinding gekomen met de
„Titanic" en is dat gebleven tot 9 urn
's avonds. Men had bet Engelsche schip
de aanwezigheid van de ijsvelden aange
geven en de „Titanic" had nog geant
woord en bedankt voor de verstrakte in
lichtingen. Kapitein Smith was dus ge
waarschuwd.
Volgens zeer onvolledige draadlooze te
legrammen, door New-Yorksche bladen
gepubliceerd, moet het op de zinkende
„Titanic" tot een verschrikkelijke paniek
onder de passagiers gekomen zijn. liet
reusachtige schip stoomde blijkbaar met
volle kracht, niettegenstaande- het den ka
pitein bekend was, dat hij door ©en gebied1
ging, waar het wemelde van ijsbergen
van kolossale grootte, zoodat ook de
„Carpathia" zeer voorzichtig naar New-
York moet opstoomen te midden der vel
den van zware ijsschotsen.
Volgens de "Times" was de lading van
het reusachtige vergane schip van buiten
gewoon groote waarde. Het had ongeveer
60,000 zakken koffie en 45.000 kisten
thee aan boord. De effecten in persoonlijk
bezit der reizigers vertegenwoordigen
eveneens een waarde van 25 millioen
dollar. Een Amerikaansehe dame onder
de passagiers had b,ij het betreden van het
schip, een kistje waarin zioh voor meer
dan 750,000 dollar paarlen en diaman
ten bevonden. Al deze schatten rusten
thans, voor het meerendeel met d© be
zitters ervan, op den bodem van den
Atlantischen Oceaan.
De ramp der „Titanic" overtreft in om
vang al de scheepsrampen van de laatste
jaren.
Of inderdaad niets vermag hel gevaar
der ijsbergen en ijsvelden aanmerkelijk
te doen verminderen? Ziedaar de vraag,
men eene poos met eene vrouw bekend
is daarbij verdwijnt zij altijd spoedjig.
Wie echter overwegende geestvermogens
bezit zal, hij nadere kennis, in waarde
stijgen, en elk gemis aan uiterlijke be
valligheid dubbel vergoeden.
Zij wandelde aan den arm van een
man, wiens hooge gestalte fier en ern
stig was. Een zwarte baard omgaf zijn
indrukwekkend gelaat, waarin oogen
glansden, welke van veel verstand getuig
den. Zijne fijne lippen schenen vaak on
willekeurig in de hoeken lichtelijk te wor
den samengetrokken, en dan verscheen
de zweem van een lach' op zijn gelaat
doch zoo gering, als de vluchtige
trilling, welke tie oppervlakte van het
meer ondervindt, wanneer het door de
vleugelen van de zwaluw wordt aange
raakt. Zijn jas was tot hoven aa,n den
hals dichtgeknoopt en liet onder den fij
nen fluweelen kraag slechts even het
sneeuwwitte hemdsboord en de zwart zij
den das bespeuren. De kleeding gaf hem
eenigszins hst uitzicht van een krijgs
man toch was hij dit niet, noch ooit
geweest, maar alleen zijn smaak be
paalde hem tot het dichtgeslotene gewaad
en daarom zou de stelling niet onge
waagd zijn, dat hij niet ligt voor den
vreemdeling toegankelijk was. Er zijn per
die zich onwillekeurig opdringt eu die
den Parijschen „Matin" het denkbeeld
doet opwerpen ©ener Oceaan-politie, ©en
dienst van drie of vier varende vuursche
pen met electriscih licht, die voortdurend
de grens tusschen de open zee en het
gevaarlijkte gebied aangeven. Ook in de
„Times" wordt een dergelijk denkbeeld
geopend door Lord Montagu, doch de
redactie meent, dat zulke groote zoeklich
ten wel de hoog© bergen zouden aan
wijzen, maar niet de gevaarlijke „grow
lers", de gevaarlijkste vijanden der sche
pelingen. Bovendien zouden zij ©en ernstig
bezwaar kunnen zijn voor andere sche
pen, want een sterke lichtstraal te midden
van de duisternis werkt verlammend. In-
tusschen erkent ook de „Times", dat hiet
gewenscht is, dat men de quaestie over
weegt.
i Van den omgekomen John Astor wordt
medegedeeld, dat hij die kleinzoon is van
den bekenden stichter van het million-
nairsgesliacht. In den oorlog met Spanje
had hij een artillerie-afdeeling aange
voerd. In het vorige- jaar heeft hij zich
als 48-jarige in het huwelijk begeven met
een jong, nauwelijks 20-jarig meisje. Het
paar had de huwelijksreis naar Egypte
gemaakt en op de terugreis is nu voor
den man dit rampspoedig einde gekomen.
Men schrijft uit New-York dato 17
April
De opgewondenheid door die ramp ver
oorzaakt blijft aanhouden. Het plein,
waarop de White Star Company haar ge-
houw heeft, is met een groote menigte
angstig wachtende personen bezet. Ver
scheidene deftig gekleed© diames, die op
het bureau inlichtingen kwamen vragen,
vielen in onmacht toen ze de namen van
haar verwanten niet op de lijst der ge
redden vonden.
Andere weer waren als waanzinnig van
blijdschap over de redding harer familie
leden. De -vrouw van Benjamin Guggen
heim, die waarschijnlijk is omgekomen,
stelde tot een onbeperkt bedrag gelden
beschikbaar voor het zenden van stoom-
booten om de zee af te zoeken. Ze kon
eerst tot kalmte gebracht worden, toen
men haar verzekerd had, dat ieder stoom
schip, dat zich in de nabijheid van de
plaats der ramp bevond, daarheen onder
weg was om nog booten met schipbreu
kelingen te zoeken.
Ook in het bureau van de White Star
Company zelf kan men akelige toonieelen
aanschouwen. Vrouwen en kinderen zitten
stom en onbewegelijk op de banken, tot
plotseling luid gesnik weer de stilte ver
stoort.
In de geheel© stad staan de zaken stil.
Alleen de telegraafkantoren hebben het
bovenmatig druk. Het afzenden van kabel
telegrammen levert de grootste moeielijk-
heden op, daar de lijnen voortdurend
bezet zijn.
Verschillende bladen oefenen nog 'kri
tiek uit op de onverantwoordelijke wijze,
waarop de geruststellende berichten om
trent het lot van de passagiers der „Ti
tanic" de wereld in werden gezonden.
De „Daily Mail" was het, die het eerste
aaneengesloten verhaal gaf van de toe
dracht der ramp, volgens hetwelk sche
pen onmiddellijk hulp aan de „Titanic"
verleenden, deze vervolgens op sleep
touw werd genomen en eerst na vier
uren, nadat een vergeefsche poging was
gedaan ze aan den grond te zetten, zonk.
De „Times" dringt met klem! aan op
het instellen van een onderzoek naai
de herkomst van deze leugenachtige be
richten en kwalificeert ze als wreedaar
dige verzinsels.
De „Evening Standard" geeft een lijstje
van de millionnairs, die zich aan boord
van de „Titanic" bevonden. Onder dezen
wordt ook genoemd jhr. Reuchlin, de
directeur der HoIland-Amerika-lijn, wiens
vermogen echter niet wordt opgegeven.
Van de andere millionnairs en hun ver
mogen geeft het Eng'eisch© blad deze op
gave: Kolonel John Jacob Astor
f 360.000.000, de heer Isidor Strauss
f 120.000.000, de heer George D. Wi-
sonen, die gaarne met het gansche men-
schelijke geslacht zouden omgaan, er zijn
anderen geringer in tal die hieraan
niet de minste behoefte gevoelen.
En hoe lang zou het nog aanloo-
pen? vroeg zij, op het oogenblik, dat wij
hen ontmoeten.
Hoogstens drie dagen. Als mijnheer
Van Storen alles in orde heeft, zijn wij
ook klaar.
Door den toon, waarop deze woorden
zijn gewisseld, wordt de laatste twijfel
weggenomen, die nog mocht bestaan om
trent de vraag, of men. hier met vadeii
en dochter te doen heeft. Reeds hunne
trekken hadjden eene opmerkelijke over
eenstemming van karakter aangeduid.
Er heersclite eene korte poos stilte,
welke ten laatste door den vader afge
broken werd.
Wees er zeker van, Louise, dat niets
mij aangenamer zal kijn, dan dit schip
vaarwel te zeggen.
Ik meende op te merken, dat Lon
den u niet beviel; luidde haar toegevend
antwoord.
Indien haar vader minder meester van
zich zeiven ware geweest, zou zij ont
dekt hebben, dat hare opmerking hem
schokte. Inderdaad: het was niet zoozeer
het. vaartuig als wel de hoofdstad, die
dener f 20.000.000, de heer Benjamin
Guggenheim f230.000.000, kolonel Was
hington Roebling f 60.000.000, de heer
J. B. Thayer f25.000,000.
De gevolgen, die de dood van bezitters
van dergelijke kapitalen na zich sleept,
'zijn natuurlijk voor de financiëele wereld
zeer omvangrijk.
Hoe is de ramp ontsta an?
Het stoomschip „Bruoe", op weg naar
Sydney, bericht uit St. Johns (New-I'ound-
land), dat het op grond van draad
looze telegrammen, die het giekregen heeft
van stoomschepen, welke, onmiddellijk
voor het vergaan van de „Titanic" miet
deze in nvarconigrafische verbinding heb
ben gestaan, over de ramp het vol
gende kan meedeelen:
„Beide dekken werden terstond ver
nield, het schip werd aan de zijdie met
waterdichte schotten en al opengescheurd,
de reddingbooten op het bovenste ddc
aan splinters geslagen, in énkele oogen
blikken was de gebede voorsteven een
onherkenbare staalmassa. Bij het „stran
den" op den ijsberg zijn aan aantal sta
len platen afgescheurd van den voorsteven
af tot midscheeps, zoodat het water dade
lijk naar binnen stroomde en do pompen
niets meer konden uitrichten. Bovendien
werden duizenden kilogrammen ijs op het
dek geslingerd.
De schok was 'zoo hevig, dat alles
bijna wat aan boord beweegbaar' was,
stuk sloeg. Bij de reddingspogingen heeft
men groote tucht betracht. Eerst heeft
men beproefd het gevaar voor de passa
giers verborgen te houden, maar het schip
helde al spoedig naai' eene zijde over
en daardoor werd een snel afschcidm-men
noodzakelijk.
De meeste vrouwen zijn, ofschoon het
koud was, slechts met enkele na<chtklee-
deren aan in de booten moeten gaan en
men moest zoo spoedig mogeljjk van het
groote schip afhouden, om niet mede
verzwolgen te worden.
Een uur na. de botsing liep de machine
kamer vol water, waardoor alle lichten
Iegelijk uitgingen, omdat de dynamo's niet
meer werkten, hetgeen natuurlijk de red
ding zeer bemoeilijkte".
De „Bruce" meldt verder, dat de andere
stoomschepen allen op grooten afstand
van de „Titanic" waren, toen deze zonk,
enkele op 30 mijl.
De reddingbooten bleven in het groot»
ijsveld en zijn ver uit elkaar geraakt:
Het feit, dat niet eerder berichten in
kwamen, meldende ho*e alles zich toege
dragen heeft, is te wijten aan de om
standigheid, dat alle stations voor draad
looze telegrafie in de buurt door elkaar
heenvroegen, waardoor de mededeelinglen
voor andere schepen soms volkomen on
verstaanbaar werden.
Van andere zijde wordt echter beweerd,
dat bovenstaand verhaal een puur ver
zinsel is, wijl de „Bruce" niet in telegra
fische verbinding is geweest met de „Ti
tanic". Eerst als de „Carpathia" is aan
gekomen, kan men een getrouw relaas
van liet gebeurde verwachten. De regee-
ring der Vereenigde Staten zal verschil
lende geredden naar Washington doen
komen, om uit hun mond het gebeurde te
vernemen en de zaak onpartijdig te on
derzoeken.
Hulp.
Door de White Star Line is het kabel
schip „Maokay Bennett" gehuurd om van
Halifax uit ten spoedigste naar de plaats
van de ramp te stoomen en daar te
trachten mogelijk nog drijvende lijken of
andere voorwerpen op te pikken. De
„Olympic" moet reeds op de plek der
ramp geweest zijn, maar daar niets ge
vonden hebben. Het wrak van de „Tita
nic" zelf rust natuurlijk onbereikbaar op
den bodem der zee, niet minder dan
ruim 3000 M. diep.
Daar intusschen de „Macikay Bennett"
hoopt nog lijken te zullen vinden, zijn
er verschillend© doodkisten mee aan
boord genomen en miiddelen om de lijken
te balsemen. Ook groote voorraden ijs
zijn mede aan boord genomen.
hem hinderde. Maar hoe wist zjj dit,
daar hij het nimmer met woorden had
te kennen gegeven? En dewjjl die ©ogen
schijnlijk onbeduidende omstandigheid
van hare onderscheiding tusschen Lon
den en de „Ocean Home" een diepen
indruk op dezen forschen geest maakte,
is het hoogst waarschijnlijk, dat hierin
een groot geheim verborgen lag. Zal deze
moeilijk genaakbare, weinig sprekende
man dit eenmaal openbaren?
Denkt u, dat de zon nog zal door
komen vroeg zij, na wederom eene korte
stilte en alleen om iets te zeggen.
.Tegen tien uur; antwoordde hij en
staarde in de lucht en daarna op het
water, waar veel beweging was. Maar
plotseling wendde hij met iets gramsto
rigs het hoofd weder af en staarde voor
zich. Want zijn oog was op een der boo
ten gevallen, welke naast het schip lag
en had daar den blik van een man ont
moet, die hem met eene onafgebrokene
belangstelling aanstaarde. Loiuise, wie
niets ontging van hetgene waarneembaar
was, zeide
Zie, papa, zoolang wij hier zijn, ligt
daar (die zelfde schuitenvoerder en al
tijd kijkt hij ons aan.
(Wordt vervolgd.)