■persoons Britt ,j de Markt, ÏHAPPIJ „PIËTA Horloges in Goi mdules in Mam [eering Barometj No. 47. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 20 April 1912. 4 TILBURÏ'8] BUITEHLANP/ publiciteit der beleg jde strenge wetenschap! ■ing, Lijfrenten, Pensij Zelandia Antiqua. Een belangrijk werk. Kanter Hordijk's Ba) GOES, eposifo-renl Vergoeding thans 3° OVEZAND. v. FEUILLETON. IN EERE HERSTELD! De schipbreuk van de „Titanic". iicht. J. M. H. THIER. |oor Amsterdam: Heerengrt jllioen Gulden. Millioen. Gulden. (IARIE KEIJZER, Tandart Middelburg, Dam N. Z. 12 telken Dinsdag te GOES te t teeren ten huize van W. ö.l VRTESVELD, Lange Kerkski van 104% uur. ERBEEM, Kreukèlmarkt, I |opt Blokjeamatten, gekleurdel] uatten, afgepaste Matten, i niereu behooren tot de gewickl .en van het lichaam. Zij zorgen! [zeer belangrijk werk, namelijk iltreeren van het bloed, waaraa onzuiverheden onttrekken, ere drie minuten van ons leven! het bloed door de nieren oii| erd en gezuiverd te worden, i :n zijn de eenige organen in| am, die er alle afgewerkte stoiia iverhoden aan kunnen onttxekbf 'anneer het bloed de nieren i |et donker van kleiu- en vol i afgewerkte stoffen. Wanneer 1 n verlaat, is 't zuiverste bioed| lichaam. Allo onzuiverheden onttrokken evenals door een i de onzuiverheden aan |rokken worden, jjn de nieren echter zwak ot t kunnen zij hun gewichtig wcrkl irengen. De schadelijke stoffen I met het bloed door het lichaa»! d en gij gaa.t dof en ellendigl en, gij zijt altijd vermoeid en spêa gij rugpijn opmerken en iü'me4| en, of rheumatische pijnen, tige zwellingen, pijn in do 1 lendenen en het hoofd, eeft uw kwaal geen gelegenheill i verder te ontwikkelen, doch* [het eerste teeken, dat uw nierwl d werken, onmiddellijk met lull [ik van Foster's Rugpijn Nieren BI goed doorgezette kuur geeft ia* en zachtjes hun gezondheid en laf g. En wanneer de nieren weer! ld zijn, worden de schadelijke stor uw kwaden veroorzaken, geregeU lichaam afgevoerd. De oorzaak! ■- of blaasaandoening wordt wegf i en daardoor is uw genezing I venden aard. J oster's Rugpijn Nieren Pillen (le'1 »p de juiste spelling van den naam! s) zijn te Goes verkrijgbaar bjj dei dian Emanuël; en te 'MiddelMW heer Joh. de Roos, Vlasnifflf Toezending geschiedt franco Ml ïgst van postwissel k fl.75 voot| f10.voor zes doozen. Voor een jaar vast 4 PRACHTIGE KEUR UIT VIER. aronder echt Delftsch model, nieuw. Verder nieuwe en 8^ ÜTRECHTSCHE en zonder portieren. .11e soorten rijtuigen worden 1 S J. M. CLARIJ8, Ovew^ Waar koopt men de beste icao, Suiker, Rijst, Vermicelli, tikelen, enz.??? Wel bg VERBEEM, Kreukelmarkt, Was de winter met zijn stormvlagen lea slijkerige wegen, maar ook met zijn gezelligheid rond hel groote houtvuur onder den breedeu schouw, voorbij eu liet landbouwwerk weer aangevangen, dan schreef de secretaris, met sierlijke letter, op een nieuw blad: „Vernieuwen van de wethouders als n.l. baljuw, sche penen met den secretaris, mitsgaders kerk mis en armmrs. met hun boekhouders van de parochie en ambachtsheerlijkheid van Ovesant, door de Ed, hoeren, do Lemeene amhachtsheeren of hun Ed. ge committeerde rentmeesters dier parochie eendrachtelijk uitgekozen, benoemd en ge volmachtigd, elk in zjn respective kwa liteit, binnen de parochie van (Heynken- sant)geilaan Donderdag (den 3 Meye 1628) en dat voor dit loopende jaar (1(128) gedurende voorts tot den eersten Donder dag in Meye (1629), met dien verstande, dat alsdan de oude wethouders zullen ontslagen zijn". Aan nauwkeurigheid ont brak het den secretaris Jacob Janse jlaecht niet. Dan schreef hij nog, zor gend de noodige plaatsruimte te laten voor het invullen van de namen der wet houders, enz.baljuw van Ovezandt, sche penen van Ovesandt, secretaris, kerkmrs., armmrs., en het boek lag gereed, om naar die parochieherberg gebracht te worden, waar de heeren zouden vergaderen. De eerste vergadering, waarvan het ver- nieubouck de heugenis bewaard heeft, is, 3 Mei 1628, gehouden te Heinkenszand, terwijl de heeren het volgende jaar afstap ten aan de parochieherberg te Ovezand bij Joannes van de Velde. Zoo ging het beurt om beurt, ook met 's-Heerarends- kerke, dat in 1630 het hooge bezoek ontving. Met het eindigen dezer eeuw kwam Ovezand als vergaderplaats te ver vallen, misschien als minder goed be reikbaar van uit de stad en hadden onze dorpsmannen zich ten gestelden tijde te begeven naa.r „de Swaen" te 's-Heer- arendskerke of nu eens naar „den Toe last", dan weer nam „den Koning van Engeland" te Heinkenszand. Het is reeds genoegzaam gebleken, dat Ovezand niet één ambachtsheer bezat, als b.v. Drie wegen en Ellewoutsdijk, maar dat ver schillende, uitwonende heeren aanspraak konden maken op een meer of minder groot aandeel in de heerlijkheid en die zelfde heeren waren tevens betrokken in andere ambachten, wier belangen dan ten zeilden dage behartigd weixlen. Al blijkt er niets van uit ons boek, een flinke maaltijd zal wel, naar het gebruik dier dagen, op het program gestaan hebben. Vrij dikwijls lieten de gerechtigden in het ambacht het wet-vermaken over aan hun rentmeesters, die immers toch in stad of land hun woonplaats hadden. Maar deze rentmeesters hadden in het voorjaar de ontvangen pachtpenningen over te brengen, waarmee so-ms vele da gen gemoeid waren, als zij naar België of Holland moesten. Misschien was dit wel de reden, dat men in Mei 1641 be sloot, voortaan op den eersten Donder dag in Juni bijeen te komen. Wanneer de namen der functionarissen ingevuld waren, schree fmen er onder: „Aldus gedaan door de Heeren Amhachts heeren volgens oude costiunen en loffe lijke usanlie, ten dage en plaatse als boven, binnen de parochie vanTen oirconde van dezen geteekend". En d,an ging de bode met het boek T)ij de hoe ren rond, opdat zjj hun namen zouden plaatsen onder de akte. Do eerste wetvermaking. in het vcr- nieubouck werd geteekend door D. van der Nisse, J. Baerland, M. van de Weer- c®. Willem Jacops en M. Van der Straeten. w illem Jacops of Jacobs vertegenwoordig de Jhr. Francois de la Torre uit den Haag, wiens vader Filips de la Torre aan de Noordzijde van het Westeinde, niet verre van de Vleersteeg, een uitgestrekt en ruim Een natte nevel hing over Londen en vormde aan daken, kozijnen, en waar el ders slechts eene gelegenheid, 'daartoe was, dikke droppels, welke voortdurend parelend naar beneden vielen, als stort te de ontzaggelijke stald kwalijk verbor gen lianen, bij het gezicht harer uitge ziekte ellende. In ide geelachtige lucht bespeurde men nu en dan eene poging der zon om door te breken, maait de zwarte rookwolken, uit tallooze schoor- steenen opgestuwd, schenen, gelijk meer IKschiedt, het veld te behouden. Toch |was het niet onaangenaam in de lucht; I£Pn^oe'> de warmte, welke anders te i n z?d heerschen, werd nu op wen- I ri i w')ze getemperd. ITr TC'e schepen, welke op den tt ,,s lagen, bevond zich de „Ocean I .P11?6 waaraan men het kon zien, dat 4? l i geleden uit zee was gekomen. et achterdek was vrij vochtig en daar- I 00r eenigszins glibberig; desniettemin .wandelden twee personen er heen en we- huis bewoonde. Hier hield de Apost. Vi caris voor de Vereenigde Nederlanden Sasboiul Vosmeer zich schuil en ver zamelde er in alle stilte de van hun Her der beroofde Katholieken. Een andere zoon uit deze aanzienlijke en trouwge- bleven familie, Jacobus, ontving zijn gods dienstige opleiding van en werd gevormd door den Apost. Vicaris, dien hij een maal in zijn verheven waardigheid zou opvolgen. Meermalen verscheen Francois de la Torre, die een statig gebouw in het. Noord- einde bij de Vleeschsteeg bewoonde, dat hij „Valckenisse" genoemd had, zelf ter vergadering van de drie ambachten, wier belangen op denzelfden dag behartigd werden. Daar deze adellijke familie nauw verwant was aan die van Kuilenburg, kan het zijn, dat langs dozen weg hem hdt aandeel in onze ambachten is toe gekomen. Onder meer andere goederen erfde Frank van Borssele in 1436 van zijn gemalin Jaeoba van Beieren 187 ge meten ambacht, in 'sHeerarendskerke, Heinkenszand en Ovezand en na hem kwam een en ander aan zijn eenige zuster Eleonora, die zich in tweeden echt ver bond met Jan van Buren. De erfdoch ter uit dit huwelijk Elizabeth schonk haar hand aan Gerard van Oulemborg of Kui lenburg. Na Franpois, en eveneens steeds voluit, bekrachtigde zijn neef Charles de la Torre meer dan eens de akte van wetvermaking met zijn naamteekening. Zij hadden niet alleen hier, maar ook in het Oosteinde belangen te behartigen, die hee ren de la Torre; zij voerden den titel van heer van Valkenisse (onder Krab- bendijke en Waarde). De familie van Baarland, te Goes op de Groote Markt wonende, was vooral een groote steun voor de Katholieken. Heer Jacob van Baarland was in 1634 reeds langer dan een kwarteeuw gehuwd met een dochter uit een niet minder voor name familie van het eiland, Maria van Schuilen, toen hij van zijn oom Jan een aandeel in verschillende heerlijkheden vooral Baarland, waar de familie in het schoone getijde dikwijls op het Huis ver toefde, kocht. Toch was hij het, dat wijst het schrift duidelijk uit, die reeds in 1628 in het Ovezandsche Ver- nieubouck teekende. Een jaar daarna kon hij zich ook heer van Dirksland (Flakkee) noemen. Ofschoon hij tot 1657 zelf zijn zaken op het eiland bijna geregeld kwam behartigen, ging hij alras metterwoon naar Antwerpen, waar hij met zijn gezin on gestoord het aloude geloof kon belijden. Maar niet enkel om des geloofs wille vertrok hij naar den vreemde. Er was nog iets, dat hem geweldig moet gehin derd hebben. Zooals de predikant Te Wa ter in zijn geschiedenis van het „Verbond der Edelen" meedeelt, getuigde in 1660 een geestelijk schrijver van Jacob van Baarland, dat deze edelman tot een fami lie behoorde, die nooit met ketterij is besmet geweest. Toch hebben niet. alle leden van dit geslacht het voorbeeld van het edele echtpaar gevolgd. Van 1610 tot 1629 bekleedde mr. Michiel van Baarland Jacob's neef, de hoogste rechterlijke be trekking op het eiland: hij was baljuw van het Goesche Land. Het was van hem, dat Piastoor Claus aanteekende: De baljuw „zag scherp toe"! Èn dan volgt een lijstje v.an beboetingen ten bewijze: 1619, Kerstnacht, de H. Mis gestoord, boete 400 gulden; 1620, ten huize van den baron va,n Golsteyn, heer van Rhijn- gauwe (in liet Utrechtsohe), idem, 300 gulden; 1621, op St. Andreas, ten huize van Pieter Cz. Blaubeen, idem, 300 gul den; 1623, ten huize van Denijs van Dae- len, idem, 100 gulden. Zijn zoon mr. Jan van Baarland, die in 1655 overleed, en alleen dochters naliet, volgde hem op in zijn waardigheden. Ook deze omstan digheid zal er wel toe bijgedragen heb ben, dat de heer van Dirksland zijn woon plaats naar elders overgebracht heeft. De vader en grootvader dezer baljuws schijnt in minder goeden doen geraakt te zijn, want het was van hem, dat het aandeel in de heerlijkheid Baarland door aankoop der. De jonge dame was voor haren twin tigjarigen leeftijd zeer ontwikkeld, hare slanke gestalte verhief zich vol waar- digheid en haar tred had het eigenaardige, dat eene deftige bevalligheid aan de gan- sche houding mededeelt. Over eene licht blauwe japon droeg zij een zeer fraaien mantel van dezelfde kleur, welke met keurig 'koordwerk en kwasten afgezet was. Een stroohoed was met blauw lint onder de kin vastgestrikt en deed een levendig gelaat uitkamen, dat door de wandeling in ide vrije lucht met een don keren blos overdekt was. Er lag iets krachtigs in hare trekkeneene uitdruk king van vastberadenheid, welke deed ont waren, dat zij in staat was iets te dur ven, en zich langer, dan in den regel van de gewone vrouwelijke wispelturig heid te wachten valt, aan een plan vast te houden. Haar oog was donker, werd snel opgeslagen en rondgeworpen, en be zat de macht, zich njet door eene bij zondere uitidrukMng te verraden. Haar effen voorhoofd werld door donker haai' omgeven. Zij was volstrekt niet wat men gemeenlijk eene schoonheid noemt, maar had het aantrekkelijke, van een flink karakter te doen opmerken. Schoonheid is veelal van zoo luttele waarde, dat zij bijna niet meer opgemerkt wordt, zoodra overging aan den zeer gegoeden Jacob van Baarland, die op St. Caecilia 1662 in de Schelidestad het tijdelijke met het eeuwige verwisselde, in den ouderdom van 84 jaar. Het volgende jaar kwam de Goesche rentmeester J. Schelstede na mens de erven liet Vernieuboeck teeke- nen. Die erven waren twee dochters Mag- dalena en Catharina. Jacob van Baar- land's gemalin, Jonkvr. Maria van Schuy- len, rustte bij: zijn verscheiden reeds meer dan 10 jaar in het graf (Juni 1652) en de eenige zoon uit dit huwelijk was in Mei 1659 ten grave gedaald. Ten jare 1693 treffen we onder de hand- teekeningen aan„Le comte de Groes- beek" en „La comtesse de Rupelmonde", de graaf van Groesbeek en de gravin van Rupelmonde. Hoe nu kwamen zulke idef- tige personages deelnemen aan het ver maken der weth van Ovezand Zij' waren do erven van den hëer Jacob1 van Baar land. Magdalena was n.l. gehuwd met den graaf v,an Rupelmonide, N. de Re- court de Lens et de Ligues, baron va,n Wissekerke (land van Waas) en Catha rina had haai' hand geschonken aan Ja cob graaf van Groesbeek, vrijheer van Saeftinge, heer van Gestel en Berlare en baljuw van de streek tusschen de Sanrbre en de Maas. Zij, die hij hooge uitzondering zelf ter vergadering van de amhachtshee ren verschenen, waren kleinkinderen van heer Jacob. Misschien hadden zij van hun grootvader, die (1650) in de Goesche St. Magdalena. een graftombe had laten ma ken, om daar eenmaal te rusten, een zekere genegenheid voor Stad en Land geërfd, die hen herwaarts dreef uit hooger beweegreden dan enkel stoffelijk belang. Hadden zij van hun rentmeester verno men den gunstigen ommekeer in het lot der landelijke Katholieken en kwamen zij daarom zelf eens een kijkje nemen? Dan zal het hoioge gezelschap ook Ovezand met een bezoek vereerd hebben. Verschillends bijzonderheden. Vrijdag 12 April is het. Fransche stoom schip „Touraine", op weg van New-York naar Havre, in den loop van den dag in draaidlooze verbinding gekomen met de „Titanic" en is dat gebleven tot 9 urn 's avonds. Men had bet Engelsche schip de aanwezigheid van de ijsvelden aange geven en de „Titanic" had nog geant woord en bedankt voor de verstrakte in lichtingen. Kapitein Smith was dus ge waarschuwd. Volgens zeer onvolledige draadlooze te legrammen, door New-Yorksche bladen gepubliceerd, moet het op de zinkende „Titanic" tot een verschrikkelijke paniek onder de passagiers gekomen zijn. liet reusachtige schip stoomde blijkbaar met volle kracht, niettegenstaande- het den ka pitein bekend was, dat hij door ©en gebied1 ging, waar het wemelde van ijsbergen van kolossale grootte, zoodat ook de „Carpathia" zeer voorzichtig naar New- York moet opstoomen te midden der vel den van zware ijsschotsen. Volgens de "Times" was de lading van het reusachtige vergane schip van buiten gewoon groote waarde. Het had ongeveer 60,000 zakken koffie en 45.000 kisten thee aan boord. De effecten in persoonlijk bezit der reizigers vertegenwoordigen eveneens een waarde van 25 millioen dollar. Een Amerikaansehe dame onder de passagiers had b,ij het betreden van het schip, een kistje waarin zioh voor meer dan 750,000 dollar paarlen en diaman ten bevonden. Al deze schatten rusten thans, voor het meerendeel met d© be zitters ervan, op den bodem van den Atlantischen Oceaan. De ramp der „Titanic" overtreft in om vang al de scheepsrampen van de laatste jaren. Of inderdaad niets vermag hel gevaar der ijsbergen en ijsvelden aanmerkelijk te doen verminderen? Ziedaar de vraag, men eene poos met eene vrouw bekend is daarbij verdwijnt zij altijd spoedjig. Wie echter overwegende geestvermogens bezit zal, hij nadere kennis, in waarde stijgen, en elk gemis aan uiterlijke be valligheid dubbel vergoeden. Zij wandelde aan den arm van een man, wiens hooge gestalte fier en ern stig was. Een zwarte baard omgaf zijn indrukwekkend gelaat, waarin oogen glansden, welke van veel verstand getuig den. Zijne fijne lippen schenen vaak on willekeurig in de hoeken lichtelijk te wor den samengetrokken, en dan verscheen de zweem van een lach' op zijn gelaat doch zoo gering, als de vluchtige trilling, welke tie oppervlakte van het meer ondervindt, wanneer het door de vleugelen van de zwaluw wordt aange raakt. Zijn jas was tot hoven aa,n den hals dichtgeknoopt en liet onder den fij nen fluweelen kraag slechts even het sneeuwwitte hemdsboord en de zwart zij den das bespeuren. De kleeding gaf hem eenigszins hst uitzicht van een krijgs man toch was hij dit niet, noch ooit geweest, maar alleen zijn smaak be paalde hem tot het dichtgeslotene gewaad en daarom zou de stelling niet onge waagd zijn, dat hij niet ligt voor den vreemdeling toegankelijk was. Er zijn per die zich onwillekeurig opdringt eu die den Parijschen „Matin" het denkbeeld doet opwerpen ©ener Oceaan-politie, ©en dienst van drie of vier varende vuursche pen met electriscih licht, die voortdurend de grens tusschen de open zee en het gevaarlijkte gebied aangeven. Ook in de „Times" wordt een dergelijk denkbeeld geopend door Lord Montagu, doch de redactie meent, dat zulke groote zoeklich ten wel de hoog© bergen zouden aan wijzen, maar niet de gevaarlijke „grow lers", de gevaarlijkste vijanden der sche pelingen. Bovendien zouden zij ©en ernstig bezwaar kunnen zijn voor andere sche pen, want een sterke lichtstraal te midden van de duisternis werkt verlammend. In- tusschen erkent ook de „Times", dat hiet gewenscht is, dat men de quaestie over weegt. i Van den omgekomen John Astor wordt medegedeeld, dat hij die kleinzoon is van den bekenden stichter van het million- nairsgesliacht. In den oorlog met Spanje had hij een artillerie-afdeeling aange voerd. In het vorige- jaar heeft hij zich als 48-jarige in het huwelijk begeven met een jong, nauwelijks 20-jarig meisje. Het paar had de huwelijksreis naar Egypte gemaakt en op de terugreis is nu voor den man dit rampspoedig einde gekomen. Men schrijft uit New-York dato 17 April De opgewondenheid door die ramp ver oorzaakt blijft aanhouden. Het plein, waarop de White Star Company haar ge- houw heeft, is met een groote menigte angstig wachtende personen bezet. Ver scheidene deftig gekleed© diames, die op het bureau inlichtingen kwamen vragen, vielen in onmacht toen ze de namen van haar verwanten niet op de lijst der ge redden vonden. Andere weer waren als waanzinnig van blijdschap over de redding harer familie leden. De -vrouw van Benjamin Guggen heim, die waarschijnlijk is omgekomen, stelde tot een onbeperkt bedrag gelden beschikbaar voor het zenden van stoom- booten om de zee af te zoeken. Ze kon eerst tot kalmte gebracht worden, toen men haar verzekerd had, dat ieder stoom schip, dat zich in de nabijheid van de plaats der ramp bevond, daarheen onder weg was om nog booten met schipbreu kelingen te zoeken. Ook in het bureau van de White Star Company zelf kan men akelige toonieelen aanschouwen. Vrouwen en kinderen zitten stom en onbewegelijk op de banken, tot plotseling luid gesnik weer de stilte ver stoort. In de geheel© stad staan de zaken stil. Alleen de telegraafkantoren hebben het bovenmatig druk. Het afzenden van kabel telegrammen levert de grootste moeielijk- heden op, daar de lijnen voortdurend bezet zijn. Verschillende bladen oefenen nog 'kri tiek uit op de onverantwoordelijke wijze, waarop de geruststellende berichten om trent het lot van de passagiers der „Ti tanic" de wereld in werden gezonden. De „Daily Mail" was het, die het eerste aaneengesloten verhaal gaf van de toe dracht der ramp, volgens hetwelk sche pen onmiddellijk hulp aan de „Titanic" verleenden, deze vervolgens op sleep touw werd genomen en eerst na vier uren, nadat een vergeefsche poging was gedaan ze aan den grond te zetten, zonk. De „Times" dringt met klem! aan op het instellen van een onderzoek naai de herkomst van deze leugenachtige be richten en kwalificeert ze als wreedaar dige verzinsels. De „Evening Standard" geeft een lijstje van de millionnairs, die zich aan boord van de „Titanic" bevonden. Onder dezen wordt ook genoemd jhr. Reuchlin, de directeur der HoIland-Amerika-lijn, wiens vermogen echter niet wordt opgegeven. Van de andere millionnairs en hun ver mogen geeft het Eng'eisch© blad deze op gave: Kolonel John Jacob Astor f 360.000.000, de heer Isidor Strauss f 120.000.000, de heer George D. Wi- sonen, die gaarne met het gansche men- schelijke geslacht zouden omgaan, er zijn anderen geringer in tal die hieraan niet de minste behoefte gevoelen. En hoe lang zou het nog aanloo- pen? vroeg zij, op het oogenblik, dat wij hen ontmoeten. Hoogstens drie dagen. Als mijnheer Van Storen alles in orde heeft, zijn wij ook klaar. Door den toon, waarop deze woorden zijn gewisseld, wordt de laatste twijfel weggenomen, die nog mocht bestaan om trent de vraag, of men. hier met vadeii en dochter te doen heeft. Reeds hunne trekken hadjden eene opmerkelijke over eenstemming van karakter aangeduid. Er heersclite eene korte poos stilte, welke ten laatste door den vader afge broken werd. Wees er zeker van, Louise, dat niets mij aangenamer zal kijn, dan dit schip vaarwel te zeggen. Ik meende op te merken, dat Lon den u niet beviel; luidde haar toegevend antwoord. Indien haar vader minder meester van zich zeiven ware geweest, zou zij ont dekt hebben, dat hare opmerking hem schokte. Inderdaad: het was niet zoozeer het. vaartuig als wel de hoofdstad, die dener f 20.000.000, de heer Benjamin Guggenheim f230.000.000, kolonel Was hington Roebling f 60.000.000, de heer J. B. Thayer f25.000,000. De gevolgen, die de dood van bezitters van dergelijke kapitalen na zich sleept, 'zijn natuurlijk voor de financiëele wereld zeer omvangrijk. Hoe is de ramp ontsta an? Het stoomschip „Bruoe", op weg naar Sydney, bericht uit St. Johns (New-I'ound- land), dat het op grond van draad looze telegrammen, die het giekregen heeft van stoomschepen, welke, onmiddellijk voor het vergaan van de „Titanic" miet deze in nvarconigrafische verbinding heb ben gestaan, over de ramp het vol gende kan meedeelen: „Beide dekken werden terstond ver nield, het schip werd aan de zijdie met waterdichte schotten en al opengescheurd, de reddingbooten op het bovenste ddc aan splinters geslagen, in énkele oogen blikken was de gebede voorsteven een onherkenbare staalmassa. Bij het „stran den" op den ijsberg zijn aan aantal sta len platen afgescheurd van den voorsteven af tot midscheeps, zoodat het water dade lijk naar binnen stroomde en do pompen niets meer konden uitrichten. Bovendien werden duizenden kilogrammen ijs op het dek geslingerd. De schok was 'zoo hevig, dat alles bijna wat aan boord beweegbaar' was, stuk sloeg. Bij de reddingspogingen heeft men groote tucht betracht. Eerst heeft men beproefd het gevaar voor de passa giers verborgen te houden, maar het schip helde al spoedig naai' eene zijde over en daardoor werd een snel afschcidm-men noodzakelijk. De meeste vrouwen zijn, ofschoon het koud was, slechts met enkele na<chtklee- deren aan in de booten moeten gaan en men moest zoo spoedig mogeljjk van het groote schip afhouden, om niet mede verzwolgen te worden. Een uur na. de botsing liep de machine kamer vol water, waardoor alle lichten Iegelijk uitgingen, omdat de dynamo's niet meer werkten, hetgeen natuurlijk de red ding zeer bemoeilijkte". De „Bruce" meldt verder, dat de andere stoomschepen allen op grooten afstand van de „Titanic" waren, toen deze zonk, enkele op 30 mijl. De reddingbooten bleven in het groot» ijsveld en zijn ver uit elkaar geraakt: Het feit, dat niet eerder berichten in kwamen, meldende ho*e alles zich toege dragen heeft, is te wijten aan de om standigheid, dat alle stations voor draad looze telegrafie in de buurt door elkaar heenvroegen, waardoor de mededeelinglen voor andere schepen soms volkomen on verstaanbaar werden. Van andere zijde wordt echter beweerd, dat bovenstaand verhaal een puur ver zinsel is, wijl de „Bruce" niet in telegra fische verbinding is geweest met de „Ti tanic". Eerst als de „Carpathia" is aan gekomen, kan men een getrouw relaas van liet gebeurde verwachten. De regee- ring der Vereenigde Staten zal verschil lende geredden naar Washington doen komen, om uit hun mond het gebeurde te vernemen en de zaak onpartijdig te on derzoeken. Hulp. Door de White Star Line is het kabel schip „Maokay Bennett" gehuurd om van Halifax uit ten spoedigste naar de plaats van de ramp te stoomen en daar te trachten mogelijk nog drijvende lijken of andere voorwerpen op te pikken. De „Olympic" moet reeds op de plek der ramp geweest zijn, maar daar niets ge vonden hebben. Het wrak van de „Tita nic" zelf rust natuurlijk onbereikbaar op den bodem der zee, niet minder dan ruim 3000 M. diep. Daar intusschen de „Macikay Bennett" hoopt nog lijken te zullen vinden, zijn er verschillend© doodkisten mee aan boord genomen en miiddelen om de lijken te balsemen. Ook groote voorraden ijs zijn mede aan boord genomen. hem hinderde. Maar hoe wist zjj dit, daar hij het nimmer met woorden had te kennen gegeven? En dewjjl die ©ogen schijnlijk onbeduidende omstandigheid van hare onderscheiding tusschen Lon den en de „Ocean Home" een diepen indruk op dezen forschen geest maakte, is het hoogst waarschijnlijk, dat hierin een groot geheim verborgen lag. Zal deze moeilijk genaakbare, weinig sprekende man dit eenmaal openbaren? Denkt u, dat de zon nog zal door komen vroeg zij, na wederom eene korte stilte en alleen om iets te zeggen. .Tegen tien uur; antwoordde hij en staarde in de lucht en daarna op het water, waar veel beweging was. Maar plotseling wendde hij met iets gramsto rigs het hoofd weder af en staarde voor zich. Want zijn oog was op een der boo ten gevallen, welke naast het schip lag en had daar den blik van een man ont moet, die hem met eene onafgebrokene belangstelling aanstaarde. Loiuise, wie niets ontging van hetgene waarneembaar was, zeide Zie, papa, zoolang wij hier zijn, ligt daar (die zelfde schuitenvoerder en al tijd kijkt hij ons aan. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1912 | | pagina 5