lakaarsen
f 1.40
's M Cacao.
5 Cents
rkade's
ïeelicht.
Meêrland's doodstrijd in 1918.
No. 125. TWEEDE BLAD NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 21 October 1911.
!0RFF Co-
KKERIJ,
SIJDER,Goe8
BINNENLAND.
FEUILLETON.
BIHTOLAND.
ichulte &Co.
iddelburg
voudige kwestie,
5 f 0.3772
e hand te koop
Schulte &Co.
Middelburg.
EEN LIED PER WEEK.
Letteren en KunsL
DE OORLOG
tusschen Italië en Turkije,
verkeerd begrepen wordt.
ehoorendD tot de belang-
van uw lichaam, houden
afgewerkte en schadelijke
bloed terug en voeren
overtollige water door de
ar de blaas.
ijze gevormde vloeistof is
vanneer de nieren gezond
taat zijn, geheel helder is.
idstoestand van de urine-
die niets anders te doen
urine af te voeren, hangt
te samen met den goeden
3n. Wanneer de urine te
in te kleine hoeveelheid
zij1 oen ongewone kleur
Biel bevat, nadat zij eenigen
>eft, is dit te wijten aan
sning.
gruisachtige, zanderige of
Blijkende neerslag wijfet op
rinezuur.
•ine wijst o!p ledwit in de
>p ontsteking. Verstopping
It graveel of steen aan.
ten wij kunnen voortgaan,
ten komen voort uit aan-
nieren en om dergelijke
met vrucht te bestrijden,
ir te zorgen, dat uw nieren
■k worden door onmiddellijk
met het gebruik van Fos-
Kieren Pillen, de standaard-
de nieren en blaas,
itnerk de man met zijn
lendenen komt voor op
os. Foster's Rugpijn Nieren
Goes verkrijgbaar bij de
Emanuël; en te Middelburg
foh'. de Roos, Vlasmarkt K
rg geschiedt franco na ont-
istwissel a f 1.75 voor één,
r zes doozen. (47)
per Kilo
ijn gedecoreerde bussen.
Titstekende kwaliteit,
legarandeerd zuiver,
prijs. Overal verkrijgbaar.
lilo. per lU Kilo.
per Ons-busje.
Cacaofabrikanten,
M S T E R D AM.
i goed beklante
Ins verbonden een zeer drukke
DENIERS WINKEL
pelvai endste dorpen van Zui
bij D. FUKKEN, Groote
ONE CHERRY
A EN PORTWIJNEN
No. 26 uit „De Leeuwerk".
DE KLEINSTE.
Woorden van Muziek van
j. P. Hf.t.te. Jos. Biltjkns.
In 't groene dal, in 't stille dal,
Waar kleine bloempjes bloeien,
Daar ruiseht een blanke waterval,
En druppels spatten overal,
Om ieder bloempje te besproeien,
Ook 't kleinste,
Om ieder bloempje te besproeien.
Ook 't kleinste 1
En baven op der heuv'Ien spifs,
Waar forsche boomen groeien,
Daar zweept de stormvlaag fel en bits,
Daar treft de rosse bliksemflits,
En splijt, bij 't daav'rend omweerloeien,
Den grootste,
En spljjt bij 't daav'rend onweerlaeien,
Den grootste!
Omhoog, omlaag, op berg en dal,
Ben 'kin de hand des Heeren!
Toch kies ik, als ik kiezen zal,
Mijn stille plek, mijn waterval;
Toch blijf ik steeds naar mijn begeeren,
De kleinste,
Toch blijf ik steeds naar mijn begeeren,
De kleinste!
Een goed getuigschrift.
Men weet, dat Minister Talma zich
niet in de gunst der liberale pers mag1
verheugen. Ite „N. R. Cf' vooral be
hoort niet tot de vrienden van den Mi
nister. Des te merkwaardiger is het te
hooren, hoe ©en liberaal afgevaardigde,
de heer Laan, die den Minister bestreed,
over hem oordeelt. In de Eerste Kamer
sprak dan de heer Laan aldus: (Hand.
Eerste Kamer, 5 Oct. 1911, p. 45).
„Nu wensch ik, met volle overtuiging,
te beweren: mijn betoog, gold niet den
persoon v.an den Minister, maar zijn sy
steem. Ik meen mij niet aan vleitaal schul
dig te maken, wanneer ik zeg, dat Minis
ter Talma een puik Minister van Land
bouw is. Hij onderzoekt de dingen, hij
geeft zich moeite; zijn groot verstand,
zijn inzicht, zijn zucht om die détails
te kennen geven ons waarborgen, dat
hij zijn maatregelen en voorstellen met
groote kunde en verstand uitvoert, maar
daarbij laat hij zich verder voeren, dan
hij oorspronkelijk zelf wilde zoo ook in
dit geval".
Hoe het „Volks" 7-petitionnement
tot stand kwam.
Wiji lez'en in de „N. Haarl. Crt.":
Uit betrouwbare bron vernemen wij de
volgende geschiedenisdie wiji zonder
commentaar weergevenze geeft een
staaltje,, hoe de „bandleekeningen" op
het socialistische petitionnement tot stand
kwamen, en we kunnen na dit en de
vele andere verhalen van misleiding enz.,
die van andere plaatsen, al vermeld zijn,
over de waarde van al die „handteekenin-
gen" nu duidelijk oordeelenl
Men verhaalt ons dan:
Eenige dagen voor het aanbieden van
het volks( ?)petitionnement kwamen een
paar socialistische handteekeningenverza-
melaars bij iemand in het Schoterkwar
tier, met het verzoek, „of hij asjeblieft
even zelf zijn handteekening wilde
plaatsen, want nlu, (Was de hand, waar
mede zijn naam em die zijner vrouw ge
schreven was, precies hetzelfde, en dat
mag niet, want dan zou men kunnen zeg
gen, dat het een valsche handteekening
zotu zijn!"
„Mag ik eens even zien waarop ikj die
valsche handteekening geplaatst liebl"
„Zeker, zieker, neemt u het maar even
mee!" ('tWas 'savonds.)
De man komt met de lijst binnen bij
het licht en bemerkt, dat zijn naam en
27.
DOOR TWEE PIOTTEN.
De commandant van het West-leger be
sloot om 1 uur met een tegenstoot tot
het offensief over te gaan. Terwijl Limmen
en Akersloot onder hevig artillerievuur
werden genomen, gingen afdeelingen van
de 6e divisie van uit Uitgeest een aanval
doen op Akersloot. Alvorens het tot een
hevig vuurgevecht kwam, ontruimden de
-ngelschen het dorp. Ons geheele artil
lerievuur in die strook concentreerde zich
nu op Limmen en na een hevig bombar
dment ontwikkelden sterk» infanterie-
ataeehngen van uit Uitgeest en, Castricum
in noorden tegen Limmen.
doorsneden terrein leden onze
sehiifsvnn !®6 verli©zen door het ge
700 M v„r'}och slaagden ze er in tot op
oointeJrr!l dorpsraad te komen. ToeJi
ten in de ecliter de groote tekor-
nu verdUl fter'e0plei^g- aanvaller,
vendig vnnfl 8eworden, opende een Ie-
onze troenen Pd-0UZe on8edektc liniën, en
Roepen, die evenmin als de vijand
die zijnor vrouw voorkomen op do lijst
met handteekeningen voor hot socialisti
sche volkspetitionnemant.
Hij neemt de pen en geeft door beide
namen een flinke streep, want noch hij
zelf, noch zijn vrouw, had de namen
erop geplaatst 1
Bij het teruggeven der lijst jbleken de
colporteurs niet erg 'tevreden met zulk
een aanwinst, 'en zij luchtten hunne on
tevredenheid door eenige oogenblikken
voor de deur te schelden op die roo.ni-
sche „kliek".
't Is prachtig 1
De legermanoeuvres.
De te 's Gravenhage verschijnende „Ga
zette de Holland©" zegt over! de in Sep
tember j.l. gehouden groote manoeuvres
O.a.
Zonder vermetelheid meenen wij te
kunnen constateeren, dat het Hollandscbe
leger dit jaar een geschiktheid heeft ge
toond, die alle waardeering verdient,
ofschoon er nog enorm veel te doen over
blijft, voordat men kan zeggen, dat er
geen verbetering meer mogelijk is.
Een goede verbetering is, dat onze
pers op een even snelle als leerrijke wijze
heeft gepubliceerd, wat onze militairen
doen en wat zij kunnen.
„Een goede pers" was vroeger niet
altijd de belooning der militairen. Men
critiseerde te veel, men deed te weinig
om het leger door het volk te doen waar-
deeren in zijn uitingen van vaderlands-
lievenden ijver.
Ditmaal was zulks geheel anders, en
de populariteit van ons leger is een groo-
stap vooruitgeschreden.
Gelijk wij reeds gezegd hebben, hebben
de twee divisies veel geleerd en in prac-
tische waarde gewonnen.
Een versterkende, verlevendigende
adem is over ons leger gegaan; vele oude
begrippen zijn over boord, geworpen als
nutteiooze ballast; men was er zich be
wust van, dat men zich moest voorberei
den op een dag, die de „werkelijkheid"
kon brengen.
Onze isjoldaten hebben begrepen, dat
een leger slechts aan zijne roeping kan
beantwoorden door een groote dosis
discipline, toewijding, opoffering en wils
kracht.
Een sterk leger met een krachtige ge
hechtheid aan zijn vaderland is en blijft
de beste waarborg voor 'een volk; en het
Ho'llandsche leger bezit die eigenschap
pen.
Onze schitterende en roemrijke geschie
denis bewijst het; het Heden wil de Toe
komst verzekeren.
De oogen uitsteken.
Het is op het oogenblik vanwege de
duurte ieen bange tijd, die dezen winter
nog banger dreigt te worden.
Men overweegt hoe in den nood te
voorzien, zonder, de belangen van ande
ren, die het óók niet breed hebben, te
schaden.
In hot algemeen kan men zeggen, dat
van de honderd menschen negentig zich
minder of meer zullen moeten bekrimpen.
Wie tien gulden heeft uil te geven
en nu voor wat anders tien gulden kost
twaalf hpeft .te betalen, komt twee gulden
te kort.
Terwijl voor de meeste menschen, zeker
in den arbeidersstand maar ook daarbui
ten, de toestand zorgelijk is, organiseert
„Het Volk", dat zelf zich een arbeiders-
orgaan noemt, ;een reis naar Berlijn.
Er zijn zeven dagen mee gemoeid en het
program is aanlokkelijk. Voor 75 gulden
is men d© man.
Dat er onder de Sociaal-Democratische
Arbeiderspartij 54 menschen zijn het
maximum aantal deelnemers dat „Het
Volk" kan gebruiken die dat bedrag
kunnen missen, weten we heel goed.
Maar wij vinden het rechtaf stuitend
dat „Het Volk" in deze dagen, nu zooveel
gezinnen in zorg zitten, nu toch ook onder
hun geestverwanten een groot aan lal niet
weten hoe het hoofd hoven water te hou-
in het polderland ooit het aanvallend ge
vecht hadden beoefend, geraakten zoo
danig in verwarring, dat commando's
niet meer werden opgevolgd, teefcens niet
meer werden gezien. Alen zag alleen het
gevaar, niet beseffende, dat „vooruit" de
redding bracht, teruggaan" mot vernieti
ging gelijkstond. Snel oprukkende verster-
sterkingen sleepten de aarzelende linie
weer vooruit en herstelden ©enigszins bet
verband. Onder eencn moordenden kogel
regen sprongen de sectiën van de ééne
natte sloot in de andere, doch voor de
diepe Schulpvaart was ook deze impuls
uitgeput !en toen de flankstoot uit Aker
sloot uitbleef, moesten allen terug. De
verlieslijsten van dien dag gaven voor
deze troepen de hoogste cijfers aan van
den geheelen oorlog. Vele compagniën
kwamen geheel opgelost in de stellingen
terug, de helft van de officieren was ge
sneuveld of gewond.
Toen de avond aanbrak, was de toestand
onveranderd gebleven. Akersloot was door
onze troepen weer ontruimd en de Engel-
schen lagen weer in de loopgraven, die
zij' dien morgen hadden gemaakt.
In do doodscho stilte van den nade
renden nacht lag de compagnie geheel
gevechtsvaardig achter de beschermende
den, pleizierreisjes organiseert en bru
taal in hare kolommen etaleert.
Moet dit de arme drommels, voor wie
een toelage van 75 gulden alle zorg voor
den winter zopi wegnemen, niet de oogen
uitsteken
We kunnen ons voorstellen, dat moer
dan één sociaal-democraat de vuisten balt,
als hij het reisprogram met al zijn ge
noegens en ontspanningen leest.
De opzet van „Het Volk" is tergend
en getuigt van weinig smaak, gevoel en
Jrart.
Als wij dit constateeren zijn we er
zeker van, een hoop sociaal-democraten
op onze hand te hebben. (Huisgezin.)
Het socialistische blad „Het Volk"
tracht zich te Verdedigen met de bewe
ring, dat het socialistisch pleizierreisje
bij de arbeiders geen afgunst maar strijd
lust zal opwekkjen, het verlangen namelijk
om hun vakorganisaties even sterk te
maken en hun levenspeil te verhoogen,
dat hen ook tot bet deelnomen aan der
gelijke snoepreisjes zal in staat stellen.
Een erg gelukkige verdediging lijkt dit
ons niet, meer een praatje voor de vaak.
Boom en Vrucht.
Het anti-rev. „Friesch. Dagblad" bevatte
onder dit opschrift het volgend© stukje:
„Maar het is spreekwoordelijk waar,
dat daar het modernisme het weligst
tiert
Hij won er 'thart des yolks.
Wat er Jezus Christus nog erkent in
zijn verzoenend lijden en sterven en ge
looft in zijn opstanding, d.i. in zijn li
chamelijke verrijzenis, het is of roomsch
of behoort tot de weinige Gereformeerde
kerken, die in deze streken gevonden
worden.
En nu is het merkwaardig, dat ook
hier wederom het modernisme toenemen
de verwildering betreuren en bestrijden
moet.
Niet lang geleden werd de alarmklok
geluid over het toenemend percentage
roomsch-katholieken, wijl de protestanten
op Fransche wijze bezig zijn hun ge
slacht langzaam maar zeker te doen ver
dwijnen.
En nu weer heeft de ring Zijpe beslo
ten met kracht in te gaan tegen de toe
nemende schennis der Zondagsrust.
Zóó berichten het de bladen.
Van heiliging wordt nog niet eens ge
sproken. Zelfs de rust gaat zoek. Waar
elders op het platteland, met name in
orthodoxe streken de Dag des Heeren
in eere gehouden wordt is hier vaak niet
te zien, dat het Zondag is.
En dit publieke kwaad werd zóó erg,
da;t bovengenoemde ring zich er over tot
de kerkeraden en de burgelijke ov(erhe^
den wenden wil.
Ach, dat het modernisme inzag, hoe
het zelf tegen zijn wil of bedoeling
in vete jaren lang de fondamenten
heeft ontwricht.
Door het gepredikte deugd-christendom.
Dat van geen „zonde" weten wil.
Dat den mensch op eigen zwakke boe
nen zet en hem in eigen kracht het pad
der deugd opstuurt.
Dat hem afleerde om hij genade te le
ven en zoo den 'eenigen vasten steun
ontnam in den strijd tegen de zonde".
Jan Toorop te Domburg.
(De St. Willibrorduskapel.)
In „Van Onzen Tijd" vertelt M. Viola
van een bezoek aan Jan Toorop te Dom
burg.
In het eertijds zoo stille Domburg,
thans als baddorp waar veel Duitschers
komen bekend en woelig geworden, woont,
al sinds jaren, iederen zomer Ja,n Toorop
„Domburg heeft gele klinkerstraatjes en
groene boomen, kleine hei-geverfde huis
jes en een stemmige kerk, wier massale
toren ,als een reu,s van hechte onverzet
telijkheid, op zijn stoere boenen staat.
Er tegenover midden op het dorpsplein,
borstweringen. Hier en daar dutte een
man met zijn geweer tusscben de knieën
en knikkebolde met steeds diepere hoofd
buigingen, om vervolgens met een schrik-
ruk eventjes zijn lodderoogen te openen,
wezenloos tegen een voorwand van de
ingraving te staren, om daarna opnieuw
de cijns te betalen aan de natuur. De
stakker was op, in den korten oefeningstijd
was geen plaats om aan vermoeienissen
te wennen, en inspannend© nachtelijke
oefeningen vorderden te veel van de toe-
wijdingstucht. D;i© nachtelijke expedities
waren leuk, als men ze op de leest
schoeide van de weerbaarheidscorpsen,
waarbij de steeds traditioneel-veel-vrucht-
dragend© oorlogjes eindigden met gloei
ende toasten aan den welvoorzienen disch
te De Bilt of in een andere „heimische"i
omgeving. Maar overdag de grootste ver
moeienissen doorstaan, 's nachts voortdu
rend in touw blijven, en den harden grotmd
als matras hebben met do kille nacht
lucht als dek, die training zou in oorlogs
tijd wel tot haar recht komen. Die arme
drommel op zijn aarden bed en zoden
hoofdkussen knikkebolde voortdurend ter
bevestiging.
Muisstil was het in de loopgraaf. Do
compagnies-commandant, op beide knieën
hurkend op d'en grachtsbodem knijpoogde
waar in de week de hamerslagen uit de
smidse klinken en 's Zondags uit de kerk
het plechtige psalm-gezang, daar staat
Toorop's woning: een ouderwetsch def
tig hoerenhuis, laag en eenvoudig van
bguw. Een breede gang leidt er midden
door naar een duisteren, romantische»
tuin, welks ruig-overgroedde paden uitloo-
pen op een laag, groengeverfd achter
poortje in den dikken stoenen muur.
Wordt ge in de werkkamers toegelaten,
wat niet zoo héél moeilijk valt wijl in
de woning van 'den Hollundsehen schilder
en zijn gade oen gastvrijheid wordt be
tracht, wier fijne gulheid meer „oudEn-
golsch" dan „rond-Zee,uwsch" is getint,
dan vindt ge daar den groote» ma.n
met de zelfbewuste houding en de zachte
oogen in ©en milieu, dat niets heeft van
het schilderachtig© bric a brac der tra
ditioneel© atelier-aankleeding met getem
perd licht, draperieën en antiek, in de
helder- en gelijkmatig verlichte ruimte
waar zijin ©zei staat, de wanden behan
gen zijn met teekeningen, krabbels en
fragmenten; beprikt mot kleurproeven,
met oude prentjes van heiligen en mo
derne portretten van priesters en voor
mannen uit het Roomsch© kamp; waar
de teekentafel is beladen met gereedschap,
slingerend tusscben allerlei corresponden
tie, visitekaartjes, catalogi en kranten;
waar een deel van Vondel ligt opgeslagen
naast de Imitatio en d© Confessiones
schuil gaan onder moderne Duitsche apo
logeten; waar tegen ieder steun-gevendj
meubel portefeuilles en spieramen leunen
en de rollen teekenpapier en ontwerpen
gestapeld liggen langs den wand, daar
is Toorop heel den dag bezig met zijn
werk ©n zijn boeken, wijdend' aan schoon
heid ©n meditatie de lange lichte dagen
van zijn Domburgschen zomer.
Zooals ik reeds zei gaan en komen er
de gasten, en vooral onder vacantielijd
is het in Toorop's woning druk: ©en War-
mondsch hooggeleerde laat zich portrettee-
ren, een Duitsch professor zit voor model
waar anders de Domburgsch© en Westka-
pelsche hoeren hun strenge trekken en
vierkante gebaren leenien voor ©en Sint
Pieter of een Sint Jan.
Schilders uit d© buurt of schilderende
gasten uit het baddorp willen Toorop
raadplegen over hun werkverre vrienden
komen op bezoek en vreemde geestelijken
vragen in hun landstaal naar den Hol-
landschen schilder, die te midden va,n zijn
kunstmakkers staat als een naar afkomst
en ontwikkeling cosmopolitisch© figuur.
Zij hebben een groet over te brengen;
zo kregen een aanbeveling mee; z© ko
men het uur van Mis-lezen bespreken
in de klein© houten Sint Willibrordskapel,
waarvan dn den zomertijd, als het bad
dorp Roomsch© gasten heeft, Toorop's
gade do zorgvuldige kosteresse is.
Want zóó weelderig is de Katholieke
Domburgscho vreemdelingengemeento niet
ingericht, dat ze voor het badseizoen
een koster of kerkeknecht op nahouden
kan in dit dorp, waar geen Roomschen
wonen. Vroeger stond er dan ook geen
bedehuis; eerst toen Domburg als ge
zondheidsoord in de mode kwam, beraam
den eenige vaste Roomsche gasten, on
der wie de families Van Pallandt, Van
Aremberg en Van Spee, de stichting van
een hulpkapel; en daar er geeu geld was
voor een steeneji gebouw werd ze van
hout opgetrokken, groot genoeg voor het
toenmalige zomerbezoek. Met den groei
van Domburg als badplaats werd ook het
kerkje te klein en besloot men aan het
oorspronkelijke plan een begin van uit
voering te geven door het bijbouwen van
een steenen priesterkoor. Op Zon- en feest
dagen celebreert er een der Middelburg-
schc kapelaans, maar in de week ge
beurt het vaak, dat, met toestemming
der geestelijke overheden, vreemd© pries
ters op vacantie er Mislezen aan het so
bere altaar, 'twelk Toorop er voor ont
worpen heeft en doen uitvoeren in den
eenvoudigen geest van het kerkje. Zoon
tjes van badgasten dienen er dan met
het primitieve gerij, door des schilders
Vrouw iederen morgen klaar gezet in de
over de borstwering in de niets doorla
tende duisternis, wijd-oors luisterende
naar bekend© en onbekende geluiden. In
tegenstelling met vele zijner kameraden
stond de grijzende kop nog op een vol-
krachtig lichaam. Van de compagnie leed
hij, de commandant, de grootste ontbe
ringen. Telkens, wanneer de nachtelijke
stilte verstoord Werd, rekte zijn lijf naar
voren alsof hij probeerde bij 11e oorzaak
te komen.
„Postma hier komen" fluisterde de ka
pitein rechts en links de loopgraaf in, en
even daarop dook de oudste sergeant
naast zijn chef omhoog. „Postma, die sa
tanische duisternis vertrouw ik al evenmin
als onze patrouilles. De geeljassen kunnen
ons overrompelen, dank zij onze amateur
soldaten. Jij moet het terrein in. Op 100
M. voor ons staat een post en bij de draad
versperring de andere. Passeer de ver
sperring waar de post staat, daar is de
doorgang en verken in 't voorterrein. De
patrouilles blijven te veel aan de com
pagnie hangen; het ongewone van hun
taak maakt hen angstig en ongeschikt,
't Woord is, zooals je weet: „Kroonprin
ses". Zoek een paar geschikte kerels uit."
Postma zakte naar den grachtbodem,
schoof langs den achterwand over de lig
gende mannen naar zijn eig'en sectie, en
schamele gerwekamor, die tevtens tot
biechtstoel dient, en waar men de zee
hoort meezingen met den biddenden pries
ter. Is er bij geval geen koorknaap hij
de hand dan kunt ge Toorop er dienen
zien, iterwijl zijn vrouw de gaven za
melt voor den afbouw van het kerkje,
welks ontwerp een liefdewerk is van ar
chitect Ludowig. In het priesterkoor laat
Toorop mettertijd naar eigen teekening
gebrande glazen aanbrengen en de drie
open vakken vooraan de altaartombe wor
den met schilderwerk van hem gevuld.
Zoo beijvert heel zomersch Domburg zich
om het kerkje mooier te maken, want ook
veel Protestantsche gasten toonden door
gaven hun sympathie voor het goede
doel, waaijnoe 'toch ook hot dorp, als
badplaats, wordt gebaat.
Het kapelletje staat op een hoogte, met
den ingang naar zee gekeerd. Kort hij
is ook het houten gebouwtje gezet da.t
dezen zomer voor de te Domburg en om
streken wonende of tijdelijk verblijfvende
schilders als expositiezaal heeft dienst
gedaan, en ook het volgend seizoen weer
daartoe zal worden gebruikt.
De stand van za,ken is thans deze, dat
Italië in ruil voor de inlijving van Tri
poli het volgende aan Turkije aanbiedt:
lo. betaling van een geldsom bij wijze
van onteigening van het kroondomein, het
kalifaatdomein en de artistieke en archeo
logische eigendommen2o. een verkla
ring, overeenkomstig aan die van Oos-
tenrijk-Hongarije, dat Italië afziet van de
capitulaties, a's do andepe mogendheden
dit óók doen; 3o. toestemming va:n Italië
in een verhooging van de Turksche dou
anerechten met 4 procent en in een be
lasting op vreemdelingen ,als de andere
mogendheden hier ook .in toestemmen;
4o. de vergunning aan de bevolking van
Tripoli en Barka om den Sultan als gees
telijk hoofd te blijven erkennen en de
vergunning ,van vestiging van een gods
dienstig plaatsvervanger van den Sultan
op denzelfden voet als een katholiek bis
schop, opperrabijn en Senoessisch hooge-
priester. Verder zou Italië bereid zijn in
het vervolg een loyale hulp aa.n Turkije
te verleenen hij de verdediging van de
onschendbaarheid van zijn grondgebied.
Indien Turkije niet bereid zou, zijn spoe
dig tot den vrede te besluiten ,zou Ita
lië genoodzaakt zijn, zijn vloot in de
Aegeischo Zee te zenden.
Dehoudiag der mogendheden.
Uit Weenen wordt aan de Vossische
Zeitung geseindAan do Italiaansche re
geering is met het oog op haar plan ,onr
het tooneel van den strijd uit te breiiden
naai1 de eilanden e» de kusten van de
Aegeïsche Zee, door de Oostenrijksche
regeering verzocht, om in elk geval be
toogingen aan de Europeesche kust te
vermijden, omdat anders de belangen van
de Oostenrijk-Hongaarsche monarchie op
den Balkan merkbaar zouden worden aan
getast. Men mag aannemen, dat de com
mandanten van de Italiaansche oorlogs
schepen in de Aegeïsche Zee overeen
komstige bevelen hebben gekregen.
De gebeurtenissen in de laatste acht
dagen laten zich aldus samenvatten:
12 October. De italiaansche troepen
doen een verkenning buiten Tripoli on
stuiten op een sterke Turksche leger
macht.
Gevechten tusschen Italiaansche oor
logsschepen en Turksche troepen aan den
wal te Derna, Bengazi en Bomba.
De Italiaansche torpedo-jager „Freccia."
strandt op een zandbank in de haven
van Tripoli.
13 October. De Turken doen in Jen
nacht van 13 op 14 October een aan
val op de voorposten te Tripoli en ver
liezen een mitrailleur.
koos daaruit een paar miliciens. Onhoor
baar slopen zij' naar de posten en deelden
mede; dat zij naar voren gingen. Daarna
kropen zij naar de versperring. De mili
cien-sergeant, met de bewaking belast,
hoorde niets van de vooruit schuifelend©
patrouille, totdat plotseling een gestalte
naast Jiem opdook. „Kroonprinses" fluis
terde, en zich weer liet vallen. „Niets
bijzonders in het voorterrein?" „Neen,
doch ©en half uur geleden meende ik
ginds beweging te hooren, en toen ©en
kwartier later het zoeklicht over het ter
rein speelde, weer dat zelfde onbestemde
geluid, doch ik zag absoluut niets. Eene
patrouille, die juist hier was, is gaan ver
kennen, maar kwam terug mot het be
richt, dat alles veilig was, en toch' ver
trouw ik het niet."
Postma en zijne mannen werkten zich
door de nauwe opening in de prikkeldraad
versperring en krombuigend schoven zij
een 100 M. verder met de speuroogen
recht vooruit. „Psst" en alle drie lagen
doodstil uitgestrekt op den grond te luiste
ren. Juist naderde de breede lichtseclor
van het zoeklicht.
(Wordt vervolgd.)
