en Goederen
S
fmppo,
No. 89. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 29 Juli 1911.
BEESTENMARKT. GOES.
LIISÏ" n „mm!
e Oproeping.
OfD
Seenwsche
Iborg-Maatsehappij
an 1824,
Hordijk'» Bank
jaren vanaf 2 cents.
ien en huidziekten.
Smidsknecht
longen gevraagd
aineerbuizen,
EEN LIED PER WEEK.
De moeder van bisschop Wilhelm
Emanuel von Ketteler.
De verdwenen bankjes.
BUITENLAND.
IV.
lortrcltd f 1.-
(portretten f 1.—
ortretten onveranderlijk.
oor het overtrekken of
iude Portretten, hoe ver
inbevelend W. MINK,
TER en WETHOUDERS
Ipen op sollicitanten voor
In
Iigere School aldaar.
omvat de vakken a tot
It 2 der wet.
Igens het wettel gk mini-
vrye woning met tuin.
9 Augustus a.s. aan den
te zenden.
»d te Zierikzee,
illlijke voorwaarden
ping als tegen eene
itingen worden gaarne ver-
jfee GOES,
Jligers voor Zuid öeveland,
ILTHUySE,
Irikant Amsterdam.
erkoopers gezocht.
luie prikkeling en jeukende
Tl beien, eczema, roos, dauw-
ptslag, winterhanden en-voe-
i andere jeukende huidaan-
onmiddellijk verzacht reeds
Ite aanwending van Foster's
Is hardnekkige gevallen, die
feersitand boden aan andere
moeten spoedig zwichten
Ilelende zalf.
alf is bizonder verzachtend,
Intisoptisch. Niet alleen geeft
Ier geval, waarhij de gebruiks-
lorgvuldig wordt opgevolgd,
n de genezingen bbgvend.
alf is te Goes verkrijgbaar
a Nathan Emannël; en te
bij den heer Joh. de Roos,
[i 157. Toezending geschiedt
ontvangst van postwissel a
én-, of f 10.voor zes doo-
(35)
Èi goed een paard kan beslaan.
Loon naar bekwaamheid,
en onder letter A, bureau
kfabriek van A. S. J. DEKKER
tSWOUDE bij Leidöü.
tegen concurreerende prijzen
wjjdten en lengten.
teBt voor Zuid-Beveland e#
laanderen P. ELENBAAS J>
laarland.
en:
ESSEL, Ovezand.
ENS, 's Heerenhoek.
DORP, Ovezaad.
No. 24 uit ,,De Leeuwerk".
HET LIED.
Woorden van
V. A. de la Montanoe.
Muziek van
Jan Blockx.
In reinen eenvoud klinkt
Het uit aller hart en mond
In alle talen zingt
Het de gansehe wereld rond,
De gansehe wereld rond.
't Galmt van den bergtoppen
In groene dalen voort,
Alom waar harten, kloppen,
Het frissche volkenwoord
Alom waar harten kloppen,
Het frissche volkenwoord.
't Vindt kinderlijke klanken
Voor heiige moedertrouw;
't Vindt woorden als gezangen
Voor de aangebeden vrouw,
Voor de aangebeden vrouw.
Het brengt waar tranen vloeieD,
En in oen zonn'gen woon,
Waar liefde en vreugde bloeien,
Den eenen rechten toon
Waar liefde en vreugde bloeien,
Den eenen rechten toon.
't Strooit op de levenspaden,
Een groen bekranste fee,
De milde, bigde zaden:
Van hooger rust en vree,
Van hooger rust en vree.
Het brengt met licht en klaarheid
Het lgdend hart zgn groet;
Eenvoudig als de waarheid,
Rein als het volksgemoed;
Eenvoudig als de waarheid,
Rein als het volksgemoed.
Nu wij dit jaar het eeuwfeest vieren v,m
den groeten bisschop van Mainz, zat het
niet ondienstig zijn eenige woorden van
waardeering te wijden aan zijne waarlijk
christelijke ouders, aan wie hij zijne uit
stekende opvoeding en de grondslagen van
zgn later verdienstelijken arbeid te dan
ken had. Zijn vader, vrijheer Friedrich
von Ketteler-Harkotten, was een waar
edelman zoowel in Uiterlijke verschijning
als in innerlijke karaktereigenschappen.
Met scherpen en verstandigen blik waakte
hij over de opvoeding van zijne kinderen.
Na zijnen dood werd nog dikwijls van
hem gesproken als een streng man ten
opzichte van de opvoeding zijner zonen.
Nog grooteren invloed op de lichame
lijke en geestelijke ontwikkeling had de
moeder, Clementine von Kettelei', gebo
ren vrijvrouw Von und zu WengeBeek,
dochter van den gouverneur-generaal van
Munster. Zij werd geboren in 1779 on
huwde 10 Maart 1801. Gedurende 31 ja-
reu leefden de «chtgenooten in innige
liefde en waren ©en mooi voorbeeld in
het christelijk familie-leven. In hot testa
ment der beide echtgenooten vinden wij
de volgende sohoone woorden: „Zoo als
wij reeds langer dan 30 jaar .111 liefde
en eendracht gelukkig hebben geleefd, zoo
wenschen wij ook eens naast elkander in
het graf te rusten en wij smeeken God
ons in het .toekomstige leven in eeuwige
zaligheid weer te vereenigen". En na den
dood van haar echtgenoot schreef vrij
vrouw Von Ketteler aan een van hare.
zonen: „Zoo gelukkig als ik mot uw lie
ven vader was, is er geen vrouw meer
op de wereld. Ik geloof wel dat 'mijn
geluk te groot was, en daarom eischte
God dit offer van mij."
Ofschoon uit voorname familie voort
gekomen, vertroetelde mevrouw Von Ket
teler haar kinderen geenszins. Hare zo
nen gewende zij van jongsaf aan harde
maatregelen. Zoowel des zomers als des
winters droegen zij naar landsgebruik
eenvoudige lijnwaad-kleeren. Een muts
droegen zij niet en oen overjas mochten
zij pas van af hun 18e jaar dragen. Lang-
Zoo je blijft ontkennen?
Ja, meneer, zoo waar as
Nou, houd je eeden maar voor je -
jg bent niet in dat kamertje geweest,
hebt dus niet 'n zak-portefeuille zien lig
gen en daar je niet daar bént geweest
en de portefeuille niet gezien hebt, Ifün jij
ook de vierhonderd gulden niet hebben
er uitgenomen en de loege portefeuille
weer op tafel hebben gelegd.
Meneer ach, meneer o
Natuurlijk is 't precies andersom. Dat
kennen wel En 'tmakkelijkst is; ontken
nen. Dat zal je je advocaat later ook
wel aanraden, dat
Mar.
Hou je mond. Waar heb je 't geld
verstopt? Denk je.
M.
Stil! zeg ik je, denk je dat je dat
wat zal baten: die oude heer kent de
nummers en nog van daag \veet heel het
land, klle menschen, versta je dat, vrouw
slaperij duldde do moeder niet, evenmin
als .weekhartig klagen Lij onwelzijn of
smarten. Gaarne zag zij, dat de kinderen
plezier hadden in de landelijke sport en
vooral spoorde zij ze aan bij schaatsen
rijden en sleed je varen. Streng waakte
zij er voor, dat geen tijd nutteloos ver
loren guig en de dagelijksche uren voor
het onderr.cht moesten ook heek-maal aan
onderwijs besteed wouten.
Bij al hare gestrengheid was zij de lief
devolste en de meest opofferende moeder
die men zich denken kan. „Ik heb u
mijne lieve kinderen, allen onbesohrijlf-
J'J zegt zijl in een harer brieven.
Daarbij voel ik evenwel dat het niet is
met zulk een buitensporige toegeeflijk
heid zooals gij het gaarne zoudt zien ©n
gaarne geloott. Uw geluk heeft mij altoos
na aan het hart gelegen en groote offers
neb ik daarvoor gebracht."
Hare zorg betrot vooral een godsdiensti
ge opvoeding. De ouders gaven dan ook
zelf het mooiste voorbeeld in betrekking
met de yreeze des Hoeren. Gezamenlijk
bezocht de familie Zondags den II Dienst
en gezamenlijk werden de dagelijksche
gebeden verricht in de huiskapel. De brie
yen der moeder aan do afwezige zonen
behelsden roerende beden en vermanin
gen om toch aan den godsdienst vast
te houden. Zoo schrijft zij in het na
jaar 1826 aan haren zoon Wilderich:
„Houdt God steeds voor oog en, votg Zijne
geboden en laat u door niets van uw
vast besluit afbrengen, mijn beste, lieve
Y\ ïlderioh. Altoos hebt gij getoond een
oprecht Christen te zijn en slechts kan
men goed verwachten van een monsch
die godsdienst heeft, den leiddraad voor
alles wat men onderneemt." Als een pa
relsnoer zijn deze moederlijke vermanin
gen geregen door haar schoonen brief;
zoo munt ook de volgende uit, welken zij
schreef bij het begin der school na de
herfstvakantie: „Ik hoop, mijn innigge-
hefde kinderen, dat gij nu uwe studiën
zult beginnen met nieuwe kracht ©n ijver,
femeek God om kracht en sterkte, want
zonder Zijn machtige hulphelpt al uw
streven niets."
Niet alleen door woorden, maar ook
door daden leerde mevrouw Clementine
von Ketteler hare kinderen christelijk le
ven en denken. Voor alles gaf zij hen een
schoon voorbeeld in de naastenliefde,
hetgeen haar groote zoon Wilhelm zoo
keurig heeft nagevolgd. Vooral sedert den
dood van haar echtgenoot logde zij zich
bijzonder er op toe overal waar gebrek
en ellende was, te helpen. Hare goedheid
yverd dan ook geprezen. Zoo zegt een
harer dienstboden: „voor ieder heeft zij
een vriendelijk woord en troost, en waar
het zgn moest ook hulp. Hare zieke dienst
boden bracht zij zelf de medicijnen en het
etenHare vrijgevigheid tegenover
armen kende geen grenzen. Niemand ring
ongetroost .heen ,en door ieder werd zn
bemind. Nooit heb ik iemand een afkeu
rend woord over haar Jrooren spreken."
Zooals .vanzelf spreekt, waren de kin
deren zulk een moeder ten zeerste ge
negen. Zoo schreef Wilhelm Emanuel aan
zijne zuster: „Ik kan niet zeggen, hoe
weldadig immer een brief van onze ge
liefde moeder mij aandoet. Een liefdevol
ler moederhart als het hare is gewis op
aarde met te vinden. Ik voel het in mijn
hart, dat het hare groote liefde is, waar
mede zij ons allen doordringt en waardoor
zijnmm® m<i'- elkander verbonden
De her.nnenng aan zijne moeder heeft
<ie gioote bisschop steeds trouw bewaard,
zooals duidelijk blijkt uit vele zijner rede
voeringen en geschriften. Dij de heerlijke
schildering der groote waardigheid dei-
moeder, welke hij den 19 December 1848
in zijne vijfde predikatie gaf over de
groote sociale vraag van den tegemvó'or-
digen tijd in den Dom to Mainz, heeft
hem duidelijk het beeld van zijne eigen
moeder voor den geest gezweefd.
»>De giootste weldaad - zoo zeide hij
voor een gehoor van vele duizenden
welke God den menschen kan schenken
is zonder twijfel het geschenk van een
ware christelijke moeder. Ik zeg niet ©ene
teedere, lietdevolle moeder, want waar de
Lokkerts, begrijp je dat, vrouw, precies de
letters, de nummers van iou bankpapier
en dat wordt overat genoteerd en al kom
je over tien jaar om het in te wisselen
dan komt het nog uit door de nom-
mers. Dus zeg nou liever de waarheid, je
hebt toch niks aan dat papieren-geld, dat
eerst geld wordt als je het kunt ingewis
seld krijgen. Dan zullen we zien, als hier
meneer Odin en zijn schoonvader, van
wien het geld is, hot goedvinden, dat we je
uit het spinhuis houwen
De heer Odin knikte, ook het jonge
mevrouwtje Odin, die bij het verhoor was-,
knikte.
Vrouw Lokkers keek met haar eenige
ééne oog en dat was nog maar half
open, liet door 't onwillig ophuivende oog
lid 'n smal ovaaltje wit zien met 'n
stukje groenige katten-pupil keek met
dat éénige streepje-oog het jeugdige me
vrouwtje aan, dat pas, drie weken te
voren, van haar huwelijksreis was terug
gekeerd, en nog geen oen-en-twintig jaar,
aan het begin van het volle leven stond
Kunt uwes hét geleuve, mevrouw,
dè ik dè zou hebb-o kiunne doen?
Mevrouwtje schrok. Zij was maar meer
uit nieuwsgierigheid «r bijl gekomen, toen
moeder z.elf van den geest der wereld
vervuld is, is hare liefde voor het kind
niet nuttig, maar verderfelijk. Maar eene
christelijke moeder is van allen gaven
de grootsteWanneer zoo'n moeder
reeds lang in hot graf ligt en de zoon
door de stormen des levens wordt aan
gegrepen, zoodat hij heen en weer wordt
geslingerd en 't gevaar hem dreigt van
geloof en zeden te verliezen, zoo zal de
vrome edele gestalte zijner moeder voor
hem verschijnen en hem met wonderbaar
geweld terugvoeren op den weg van ge
loof en deugd."
Met moederlijke Zorg eu deelname
volgde mevrouw Clementine de innerlijke
ontwikkeling van haren begaafden zoon,
die, ofschoon langzaam en langs groote
omwegen, hem van een glanzende, we
reldlijke loophaan voerde tot het altaar
des Heeren. God heeft haar de vreugde
geschonken zijne wijding tot sub-diaken
bij te wonen. Een paar dagen daarna
werd zij ernstig ziek en stierf 13 Maart
1844. Zwaar trof het den trouwen zoon,
dat hij hij zijn priesterwijding zijne in
nig geliefde moeder onder de deelnemers
missen moest.
Een zijner vrienden vertelt daarom
trent: „Zijn hart was bewogen van hei
lige vreugde. Hij toondq mij het beeld
zijner moeder en het misgewaad, 'twelk
vervaardigd was van het zwart zijden
kleed der vrome vrouw, en een geschenk
was van zijne zusters en hij gedacht haar
met een liefdevol en* trouw kinderhart.
Maar de godsdienst gaf hem den waron
troost en zoo kon hij, treurend als allen,
die hopen, aan zijne schoonzuster schrijf
ven: „Ik mag waarlijk onze moeder den
hoogsten schat, den dood der rechtvaardi
gen, niet roovcn. Geloofd zij Jezus
Christus I"
Tot welk een hoogt© Wilhelm Emanuel
nog eens klimmen zou en welk ©en zegen
zijn werken zouden verspreiden, dat heeft
zijne moeder bijl haren dood niet kun
nen vermoeden.
Het bezoek van H. M de Koningin aan België.
Zoodra Koningin Wilhelmina uitgerust
was van de vermoeienissen van. de reis,
vroeg zij de. koninklijke kinderen te zien.
De beide prinsen en de prinses kwamen,
haar bloemen aanbieden. Moederlijk
kuste en streelde Koningin Wilhejmina de
kleinen en sprak hiiln van Ju Liana,, die
in Holland was achtergebleven.
Zij schonk de kleinen speelgoed en lek
kernijen eu onderhield zich nog ©enigen
lijd met hen.
Door Hare Majesteit de Koningin werd
om hall vijf in particuliere, audiëntie ont
vangen het Belgische bureau der Neder-
landsch-Belgische commissie. De heeren
Beernaert en Du pont, ministers van staat,
de heer Eugene Baier, algemeen secre
taris en de. heer, Léon Hennebicq, boden
Hare Majesteit in naam der Belgische)
afdee-ling, een prachtig garnituur in Bel
gische kant a.an.
Bij de particuliere audiëntie, die aan
het bureau der Belgische afdeeling van
de Hollandsch-Belgische commissie werd
verleend, bood staatsminister Beernaert
aan Hare Majesteit een ruiker orchideeën
aan.
Het menu van Jen feestmaaltijd ten
paleizo luidt als volgt: Consommé Chate
laine, Potage a, la Marigny, Petites cor-
beilles Magenta, Saumon Victoria, Filet
de boeuf ii la Porfugaise, Cotelettes
d'agneau chasseur, Suprêmes d© Roueti-
naises a 1'inla.nte, Marquise aux fraises,
Haricots verts paysanne, Poularde rotie
cresson, Homard a la Parisienne, Gou-
honne a, Tanana.s glac)és javanaises, Fruits
desserts.
Te 6 uur werd ten paleize het gala
banket, ter eere van de hooge Gast, op
gediend.
Rechts van den Koning zat Koningin
Wilhelmina. Het banket werd ook bijge
woond door de minister,s in aetieven
dienst en de Staatsministers,- waaronder
M. Beernaert.
Twee heildronken in het Fransch wer-
de inspecteur op het telefonisch verzoek
van haar Lambert dadelijk was gekiomen
om den diefstal in loco te onderzoeken.
Zij schrok van dat leelijke, vreemde
inensch, dat plotseling tegen haar sprak
en haar aankeek uit die oogspleet met
dat groen glinsterend© balletje.
Odin stoof dan ook op
Nou, je ziet er nog al niot naar
uit om zoo'n gemeen© streek te doen.
Gemeen, meneer! zei de vrouw
wier Tolbrugstraatshart begon te jagen,
gemeen, weet, uwes wé gemeen is, om
mar dadelijk do pelicie hier te hale en
'n doodonschuldig mensch as ik ben zwart
te make en dèt
En ik zeg je, riep d© hëer Odin,
dat ik do handelwijze laag, gemeen, meer
dan gemeen vind, om hier in het bene
denhuis, achter, waar je niet thuis hoort,
in de kamer te komen neuzen, waar je
heelemaal niks te maken hebt en dan
zoo'n enorme diefstal
De leelijke vrouw krijschte:
Ik heb nié gestólel Ik zweer het
oe allemaal hier, ik zeg 'toe veur Onzen
Lieven Heer, veur Maria, veur alle Hei
lige, 'ik heb ni© gestole, ik heb nóg nóóit
gestoleII
den uitgesproken; een door Koning Al-
bert, een tweede door Koningin Wilhel
mina.
De „Soir" bevatte een artikel naar aan
leiding van het bezoek van H. M. de
Koningin, waaraan het volgende is ont
leend.
De Koningin van Holland zal gedurende
drie dagen de gast zijn van koning Al-
hert. Gedurende deze drie dagen en overal
waai' zij zich zal vertoonen .zal de Ko
ningin der Nederlanden met blijken van
sympathie worden ontvangen; ze zal ge
vierd worden door de Belgen, zooals het
hoofd van den Belgischen staat door de
Hollanders gevierd is. Men moet in het
bezoek der souvereinen van beid© lan
den meer zien dan eenvoudige bezoeken
yolgens protocol en uit internationale be
leefdheid. De manifestaties die hier plaats
hebben geven uitdrukking aan den weder
keerden wensch van de twee volkeren
om tot een vriendschappelijke vereenjging
te komen die men izoo langen tiitl als
een utopie beschouwde.
Doch laten wij' de zaken niet vooruit
loopen.
De moreele eu materieele belangen die
heden ten gunste van een zoodanig sa
mengaan spreken, zijn niet te vergelij
ken met de argumenten die men. nog
ten gunste van een isolement zou kun'nen
aanvoeren.
Wij leven niet meer jn den tijd, dat het
welzijn des volks een weinig van don
luim der souvereinen afhankelijk was;
doch de houding van de staatshoofden
is geen te veronachtzamen factor in de
betrekkingen tusschen de naburige lan-
En zelfs toegevende, dat men de) be-
teekems van zekere feiten kan oVerdrijl-
ven moet toch niet. vergeten worden, dat
de bedoeling waaruit zij ontstaan bijna
even belangrijk zijn als de feiten zelf.
iel, zoowel als aan de andere zijlde van
den Moerdijk gelooft men, dat de vrien
delijke ontvangst te Amsterdam en te
Brussel niet anders dan voor een entente
tusschen Holland en België bevorderlijk
kan zijn. Deze overtuiging zal niet na
laten bij te dragen tot bet welslagen van
de wederkeerig gewenschte en wenschedij-
ke overeenkomst. En de toejuichingen
die Hollanders en Belgen voortdurend
hun souvereinen brengen verkrijgen daar
door een zeer symbolische beteekenis.
s Avonds had in de „Taverne Royal"
een grootsch banket plaats, aangeboden
door de Belgische journalisten, aan hun
Nederlandsche confraters. Verschillende
heildronken werden uitgebracht, onder
velo andere dan door de heeren Neut
Julius Hoste en den heer Henri Dekking'.
Leeïschte een alleraangenaamste en
geestdriftige stemming, ondanks de on-
heersehte! °r d" zaal
De Koningin verleemde het grootkruis
van den Nederlandschen Leeuw aan den
eersten minister de BroqueviUe, en aan
Davignon, minister van buitenlandsche za
ken; het grootkruis van Oranje Nassau-
orde aan de ministers Carton de Wiart
1 oullet en Levie. De burgemeester van
Brussel is benoemd itot grootofficier in
de orde Oranje Nassau.
Het corps diplomatique is om vier uur
ten paleize aan Koningin Wilhelmina
voorgesteld. Tegenwoordig waren alle
hooiden van de gezantschappen met den
nuntius aan het hoofd. De Nederlandsche
gezant te Brussel, jhr. Staal v. Piershil
stelde de verschillende personen voor De
Koningin onderhield zich welwillend met
<111011.
De Koningin ontving in een pa.rticu-
here audiëntie de leden van liet bureau
ef HC !f fhe aMeeling van de Hol-
lanusch-Belgische commissie, onder Iei-
a Va? JB*fnaert- Ue Prins, het gevolg
f'" ,d.e Nederlandsche gezant woonden de
ciuuientje bij.
n/n di'" u0,?p, van de ontvangst van do
ilollandsc-h-Belgische commissie zeide
Beernaert, dat de commissie als haar
program beschouwde de banden van sym
pathie tusschen beide naties aan te halen
Zooveel als mogelijk was, zou men moe
ten vermijden de hinderpalen, die zich
En even was haar stem gedaald, had
gebeefd, ais hingen tranen aan haar ver-
ontwaardige ontkenning maar plotse
ling gilde ze uit met de ruwheid van
vTouw-uit-'n-achterbuurt
Ik heb nooit, nooit gestole, ik heb
wel ooit gevloekt, wel ooit gedronk©, wel
ooit gevochte, mar gestole heb ik nooit,
nooit!
De deur ging open en de helm van
'n jxditieagent glinsterde in den hier.
Vermeer, zei de inspecteur, ga. jnet
do vrouw in de voorkamer tot ik je roep.
Vrouw Lokkers frommelde zenuwachtig
haar voorschoot tot een dot en bedekte
haar gelaat.
Snikkend volgde ze den agent naar de
voorkamer.
Wat 'n vreeselijk monsch, zei me
vrouwtje, toen de deur dicht was.
Afschuwelijk! riep haar man ja,
je hebt wat tuig in de krotten der achter
buurten. Maar hoe komt toch mevrouw
Vleugels er aan, oin zulk 'n schepsel in
huis te halen!
De inspecteur vroeg om ook dien heer
eens te hooien.
Zonder boord, in 'n dun gestreept-ver-
schoten jasje, gauw aangeschoten, kwam
voordoen aan de grens of in administra
tieve regelen. Onze pogingen en strevingen
konden geen vollediger wijding erlangen
dan door de tegenwoordigheid te Brussel
van uwe majesteit.
De koningin acht zich, zoo luidt haar
antwoord, gelukkig met de hartelijke east-
zrgheid van Brussel en zijn bevolking en
drukte den wensch, uit voor het herstel der
Belgische koningin.
a-diaer ter eere van Koningin
v\ ïlhehiuna, den prins, en gevolg had
plaats in de grooite zaal van hét paleis
te Brussel. Er waren 200 couverts. Be-
halye de Belgische souvfeinen en het ko
ninklijk Nederlandsch echtpaar waren te
genwoordig de leden der Nederlandsche
legatie, de voorzitters der kamers, de mi
nisters, waardigheidsbekteeders van bet
hof, de Belgische gezant te Den Haag enz.
Bij den toast, die koning Albert uitsprak
aan het gala-banket, zeide hij-, dat het voor
hem een waarlijk geluk was. Hare Majes
teit een oprecht welkom toe te wenschen
en Haai' te verzekeren de vreugde, hem
door Hare Majesteit bereid, zoodat hij
Haar kan^ begroeten in zijn hoofdstad,
Haar, de Souvereine, zoo bemind bij onze
noordelijke huren. De zoo zeer verbeide
tegenwoordigheid van Uwe Majesteit te
Brussel, zal een nieuw en kostbaar on
derpand zijn van de gevoelens va,ni we-
derkeerige vriendschap en broederschap,
die onze betrekkingen met de bevolking
der Nederlanden kenmerken. De Belgen
zijn bij het toejuichen Uwer Majesteit
bijzonder gelukkig de gelegenheid te heb
ben, haar getuigenis af te leggen van
hun eerbied en te itoonen de hechte sym
pathie voor de Nederlandsche natie Ik
wensch oprechtelijk, dat onze beide vol-
ken, zoo krachitig en zoo arbeidzaam,
meei" en meer zich bewust mogen worden
van hunne gemeenschappelijke strevin
gen en van de solidariteit, die er is ge
schapen door de menigvuldige belangen
blndhen °P natu,llrl^k<! wiïze wederkeerig
De Koning voegt er aan toe, wij moe
ten ons ook met dankbaarheid herinne
ren de beminnelijke ontvangst, die wij
van Lwe Majesteit ondervonden, even-
als van de bevolking van Amsterdam.
Wij durven hopen, dat onze hooge'Gas
ten een goede herinnering mogen mee
dragen van hun al te kort verblijf onder
ons en, als ;t|olk van al mijne lajndge-
nooten, druk ik de warme wenschen uit
voor het geluk van Uwe Majesteit, voor
de grootheid van Uw volk, en zij ver-
guune mij in deze wenschen mede te
gedenken de Koningin-Moeder, den Prins
der Nederlanden en Prinses Juliana, op
wie zoovele dierbare verwachtingen zijn
gebouwd. Ik hef mijn glas ter; eere van
de Koningin der Nederlanden, Hare hooge
familie en de welvaart van «Holland
D© Koningin antwoordde: IF*ben zeer
gevoelig voor de beminnelijke woorden
die Lwe Majesteit zoo juist tot AJij heeft
gericht en zeer dankbaar voor de ont
vangst, die ons werd bereid door Uwe
Majesteiten en het Belgische volk. Ik ge
voel mij in het bijzonder gelukkig, dat
de gezondheidstoestand van de Koningin
Uwe Majesteiten heeft in staat gesteld
ons te ontvangen en, Mij en den Prins
mogelijk maakte hen ite bezoeken in ant-
woowl op het bezoek, dat zij! ons on
langs wel hebben willen brengen en waar
van wij de kostbare herinnering bewa-
ren. De uitnemende betrekkingen, die zoo
gelukkig tusschen onze heide landen be
staan de gevoelens van wederkeerigo
vriendschap en vertrouwen, gaan Mij' te
zeer ter harte, dan dat niet alle mid-
cleien, die strekken om ze te versterken
Mijn warme instemming hebben. De
schoone eigenschappen van het Belgi
sche volk, zijn ijver in den arbeid, zijn
vernuft en beschaving, wekken bij Mij
en Mijn landgenoolen de levendige W
.wondermg en wij staan er op, onze zui-
dehjke buren als goede vrienden te groeten
De Koningin drukte Hare levendige voldoe
ning er over uit zich te bevinden in de
schoone en bloeiende sfad Brussel, en
vol dankbaarheid voor de zoo aangena
me ontvangst, kan Ik Uwe Majesteiten
de verzekering geven, dat de Prins en
de gepensioneerde ontvanger Vleugels da
delijk naar heneden. Z'n kort dik lijfje
wiebelde op twee beweeglijke beentjes of-
ie er de koorts in had, toen-ie vertelde
hoe zijn vrouw, d:e momenteel naar haar
zuster was, aan een vroegere meid van
haar gevraagd had of ze ook een werkster
voor r wist en toen had ze dat potstuk
hun op t dak gestuurd. Hij had dadelijk
al wel gedacht dat er iets met die ma
dame met in den haak was, 'n neus als
n champagnekurk, 'n vies-vettig© mond
net een hplap, en dan kon ze niet zien'
ook, ze had bijna z'n tabakspot, waarde,
-oo enorm aan hechtte, van een, tafeltje
gestooten, en nou hadden ze ze pas twee
keer te werken gehad - nou schrobt
dee ze goed den zolder had ze in 'n
wip gedweild en hun meid was te zwak
om het zonder werkster 'te doen maar
toch zou ze bij hen geen zak zout ge
geten hebben; hij was er half bang vin
en vies, bah en had ze van hier dat
geM gegapt? gut gut da.t had
ze bij hem eens motten lappen dan
was ik geruïneerd, meneer de inspecteur
Dus u hebt ze maar twee keer te
werken gehad te
Ja, meneer, iedere weak een dag.