No. 60. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zaterdag 20 Mei 1911. FEUILLETON. EEN LIED PER WEEK. Hoe de Encycliek „Rerum Novarum" lol stand kwam. De geheimzinnige Cassette Huishoudens zonder Dienstboden. BUIT O N D. No. 43 uit ,,De Leeuwerk". LIED VAN SOBRIËTAS. Woorden van Muziek van Gerard Brom. L v. d. Laaken. Ons blauwe vaandel draagt het Kruis Van overwinning in ons huis, Om ieders kruis te dragen. Dat maakt ons offer tot een feest En geeft ons hart den goeden geest, Om dezen strijd te wagen. Komt, broeders, zusters in de rij De kruistocht maakt ons allen vrij Van zorgen en gevaren. Bevrijd de heele wereld dan, De drank is zoo'n geducht tiran, Laat ons geen krachten sparen. Wat ons van dezen duivel redt, Dat is onthouding en gebed, Zoo leert de Heer der Heeren, Volhardt toch heilig in den strijd En denkt en spreekt en leeft altijd Sobriëtas ter eere! De naaste aanleiding voor den Paus, om zjjne Encycliek over den toestand der werklieden uit te vaardigen, gaven de werk lieden bedevaarten naar Rome, welke in Frankrijk zjjn opgezet door het .Oeuvre des Cercle8 Catholiques d'ouvriers" van Graaf de Mun. Den 25en Februari 1885 had zich onder geleide van Mgr. Langenienx den Aarts bisschop van Reims, een bedevaart naar Rome begeven van uitsluitend patroons en werkgevers, waaraan er meer dan honderd deelnamen. Bjj den Paus toegelaten las een van hen uit aller naam een adres voor, dat geteekend was dour ongeveer duizend Fransche industriëelen. De patroon Leon Harmei, een zeer goede bekende in de katholieke arbeidersbeweging, stelde na afloop voor om een andermaal ook werk lieden naar Rome mede te nemen. Men maakte veel bedenkingen, men opperde vele moeilijkbeden en bezwaren. Maar Harmei zette zjjn plan door. Den 16 Octo ber 1887 begaf zich de eerste werklieden- bedevaart naar Rome. Oogeveer duizend arbeiders uit alle vakken en ambachten, uit alle deelen van Frankrijk, gingen naar de Eeuwige Stad, onder geleide van vier honderd priesters, meest allen verbonden aan katholieke werkliedenvereenigingen, met Kardinaal Langenieux aan het hoofd. Zij waren tevens vergezeld van ongeveer vierhonderd industriëelen, hunne patroons, en van ongeveer tweehonderd andere be langstellende personen. Te zamen waren er dus ongeveer twee duizend menschen. Dat Graaf de Mun niet ontbrak, behcefik wel niet te zeggen. Laat mjj met zijne gloedvolle woorden melden, welke ontvangst dezen pelgrims ten deel viel aan het Va- ticaan, het paleis van den Paus. „Den Zondag na hunne aankomst in de Eeuwige Stad bevonden zich deze duizend werklieden in hunne eenvoudige kleeding op uitdrukkelijk verlangen van den Paus in de voorste rjjen der pelgrims. De Paus ontving hen in de zaai van het Vaticaan, die den naam draagt van de Hertogszaal. Groot8cbe tooneelen uit de geschiedenis van Rome hebben daar plaats gevonden; daar geschiedt de plechtige ontvangst van vorsten, koningen en keizers. En thans zjjn daar eenvoudige, bescheidens hands werklieden eensklaps het middelpunt van alles geworden, het voorwerp van aller aanblik, ik mag zeggen van aller eerbied. Begrjjpt gij de grootheid van zulk een schouwspel, de gewichtigheid van zulk eene gebeurtenis? De Paus verscheen, omgeven van zijn hofstoet, in zijn witte toga, een weinig voorover gebogen, maar weldra zich op richtend met majesteit, eene bleeke gestalte, bijna doorschijnend. Er ontstond een diepe stilte.... en een oogenblik daarna, zoo verhaalt de Mun, hoorde ik slechts het (Uit de nagelaten papieren van graaf von C.j 30 „Hoe komt Mylady op de gedachte dat deze clausule voer haar beleedigend zou zijn?'4 antwoordde ik zoo kalm mogelijk, ofschoon de blik, die de Italiaansche op mij wierp, mij huiveren deed. „Omdat U daarmede zooveel wilt zeggen alsdat U mjj niet vertrouwt", hernam zij heftig. „In het geheel niet44, antwoordde ik. „De clausule heeft geen andere beteekenis, dan dat Uw echtgenoot als plichtgetrouwe zoon den weDsch zijns vaders nakomt, die ver langde, dat ingeval de mannelijke erfge namen van St. Bride's Hall uitstierven, dit goed met de daarbijbehoorende bezit tingen aan den staat zou overgaan. Ik veronderstel, dat U bereid zijt den wil van uwen schoonvader te eerbiedigen. Maar men weet nooit, wat de toekomst brengt en zooals het testament van uwen gemaal thans luidt, wordt U feitelijk St. Bride's Hall in onvervreemdbaar eigendom afge geluid van mijn eigen stem, als ik met ontroering het adres voorlas, waarin wij aan den Paus deze deputatie van Fransche werklieden voorstelden, met de vraag, dat hij hun zaak en de verdediging hunner belangen in handen zou nemen. Toen stond Leo XIII op en staande op de treden van zijn Pauselijken troon, ter wijl zijn oog schitterde, zijn gelaat als begeesterd was en zijne handgebarsn ver wonderlijke kracht bijzetten aan zijne woor den, hield hij tot ons een rede in de Fransche taal, waarin hij voor de Katholieke Kerk den heerlijken titel opeischte van bescherm ster der werklieden, de taak en den plicht ontvouwde der Staatsbesturen, van meesters en arbeiders, in den grooten strijd, waar door de arbeiderswereld in beweging wordt gebracht. Het was een oogenblik van ont zettende ontroering! Dóór stond de Paus vóór de werklieden, hen ontvangend als de vorsten des volka, tot en voor hen sprekend, hen behandelende als zijne gun'- stelingen en bescheimelingen, en onbe schroomd vaststellend voor de geschokte volkeren en de weifelende regeeringen het sosiale vraagstuk en aeszelfs vreedzame oplosaiDg door het Christendom44. Men was opgetogen over den ontvangst bij den Paus en over de woorden door hem gesproken. Maar men wilde meer. Men wilde aan den Paus den wensch der werklieden openbaren, dat hjj eene Pause lijke Constitutie zou uitvaardigen, waarin de sociale plichten en rechten werden vastgesteld, als een onschendbare grond slag voor alle rechtmatige eisohen der werklieden, als het internationale handvest van de vrijmaking der arbeiderswereld. In de maanden October en November 1889 had een tweede werklieden-bedevaart plaats. Ongeveer tien duizend Katholieke werk lieden kwamen naar Rome. Zij vroegen den Paus, dat bij voor geheel de Christen wereld zou bevestigen, wat hjj daar in het Vaticaan tot hen had gesproken, dat hij in de ooren der rijken zou doen weerklinken de vaderlijke goedkeuring, welke hjj hechtte aan de klachten en de wenschen van zjjne arme kinderen. Kardinaal Langenieux sprak namens de werklieden tot den Paus: „Deze werklieden doen een beroep op de rechtvaardigheid der openbare machten, wier taak het is de belangen der burgers te verzekeren, in het bijzonder van de kleinen en de zwakken, die het meest bescherming noodig hebben. Nog verder evenwel en hooger gaat hun blik, naar den Stoel van Petrus, vanwaar alle waarheid uitgaat, waarvan alle be schaving is voortgekomen, Zjj verheffen vol eerbied hun stem en hunne handen tot U, H. Vader, in wien zjj het gezag en het vaderschap van God eerbiedigen, en zij herhalen dezen smeekenden kreet van de Apostelen tut hunnen Goddeljjken Meester Domine salva nos, perimusHeer, red ons, wjj vergaan Wjj durven Uwe Heiligheid smeeken, om onophoudelijk de wereld in herinnering te brengen den eerbied voor de gerechtig heid en het recht, opdat den werkman, wiens arbeidskracht zjja eenige rijkdom is, gewaarborgd zjj een bestendiger huiselijk lev- n, een ruimer onderhoud van zijn gezin, een meer Christelijke opvoeding zijner kinderen, de mogelijkheid ook om voor kwade dagen te sparen Wjj weten het, Üwe Heiligheid zelf gaat gebukt onder de ongerechtigheid der men schen. Maar toch gewaardig U, ook onzen treurigen toestand ter harte te nemen44. De Paus heeft gehoor gegeven aan den wensch der werklieden. Het daadzakelijk antwoord op hunne smeekbede was zijne Encycliek Rerum Novarum over het Arbeidersvraagstuk den 17 Mei 1891. Door de uitvaardiging dezer Encycliek bekroonde de Paus de sociale werkzaam heid der Katholieke Kerk, in de verschil lende landen door geestelijken en leeken beoefend, daardoor stelde de Paus zichzelven aan het hoofd van geheel de sociale be weging over geheel de Katholieke wereld. Oude verhalen melden ons, dat in de middeleeuwen, toen de kruisvaarders op trokken naar Jerusalem, de stad Gods, die in de handen der ongeloovigen was, te staan en zou niemand Uw eigendomsrecht kunnen betwisten44. „Eu als dat nu zoo eens was, master Campian, wat gaat U dat dan aan ?-4 ant woordde lady Verde op schamperen toon. Ik keek naar sir Hordaunt, doch deze schudde het hoofd en zweeg. Deze laffe houding van den graaf tegenover zjjn vrouw maakte mjj korzelig en driftig ant woordde ik „Neen Mylady, het gaat mjj volstrekt niet wat er met St. Bride's Hall gebeurt. Wat ik gezegd heb, zeide ik uit plichtsgevoel, maar of gjj of de duivel het kasteel krjjgt, is mij volkomen hetzelfde.,, Hierop nam ik de pen, zette in forsche letters mjjn naam onder 's graven testament en verliet zonder een woord te spreken de kamer, wier deur door Romeo met een diepe buiging werd geopend. De sluwe Italiaan had het geheele tooneel in een hoek van het vertrek bijgewoond. Den volgenden dag hield de graaf mjj staande. „Beste rector44, zoo zeide hjj, „beoordeel mjj niet te hard over mjjn houding van gisteren. Gjj kent Verde niet, gij weet niet welk een demon in haar huist en welk een macht zjj op mjj uitoefent. Na uw vertrek heeft zij mij bezworen dat zjj mjjn vadera wensch zal gestand doen, bjjaldien veroveren, eensklaps St Joris, van hemelsch licht omstraald, op de bergen verscheen en hen voorging in den strijd. Dit oude feit heeft zich hernieuwd. Geloovige strjjders trokken op in groote scharen, omdat de maatschappij gevallen was in de handen der ongeloovigen der vijanden van het Christendom. En weer verscheen een Licht aan den hemel Leo XIII ging vóór in den strijd. Dit is de hooge beteekenis van de Encycliek Rerum Novarum (Uit het boekje van kapelaan J. Rujjter.) Zouden die bestaan? Menige huismoeder slaakt de verzuchtingik wou dat het waar was, want o, dis meiden Daar nu het dienstbodenvraagstuk nog steeds een „question bruiante44 is, is het niet onaardig mede te deelen, wat onlangs door een dame over hare ondervindingen in dienstbodenlooze huishoudens in Amerika aan de „N. Rotterd. Crt.44 werd medege deeld. Ik logeerde daar, aldus bedoelde dame, bij families uit den middenstand, van wie sommige „flats44 of verdiepingen bewoonden, anderen een eigen, ruim, comfortabel huis bezaten, maar die het allen zonder dienst boden stelden. Al die huizen waren voor zien van de gemakben van de tegenwoor dige groote steden: gas, electrisch licht, waterleiding, centrale verwarming, tele foon enz. Ik begon met te logeeren in een van de groote steden. Mijn gastvrouw was een Amerikaansche, mjjn gastheer een gewezen Hollander: de kinderen, geboren en opgevoed in Amerika, waren geheel „veramerikaanschtWat een Hollandsche heel sterk opvalt in Amerikaansche huis houdingen, is het vanzelf sprekende, dat de echtgenooten en de zoons des huizes even goed ,,'t huishouden doen44 als de vrouweljjke leden van de familie. Want eerlijk gezegd, de beste Hollandsche echt genooten, zoons en broers niet te na gesproken, in Holland is het nu toch eenmaal gewoonte, dat de vrouwen bedie nen en de mannen bediend worden En Amerikaansche vrouwen verstaan uitstekend de kunst, om zich te laten bedienen. 's Morgens was ieder lid van 't gezin betrebkeljjk vroeg bjj de hand. Terwjjl de vrouw des huizes voor 't ontbijt zorgde, dat uitvoeriger is dan een Hollandsch ontbjjt, nam de heer des huizes 't brood, de melk, het u's voor de ijskast (die de plaats van een kelder innam), de vruchten, de post enz. in ontvangst. De zoon des huizes poetste met gummiehandschoenen aan, de schoenen van de dames. De heeren laten hun schoenen op straat poetsen door schoenpoetsers of in automatische schoen- poetserijen. Het ontbjjt bestond uit vruchten, room en melk met allerlei havermout, zóó ge prepareerd, dat het niet eerst gekookt behoefde te wordenverder geroosterd broodjam. Wie wilde, kon gebakken spek, eieren of ham krjjgen. Er werd thee bjj gedronken. Het ontbjjt werd rustig en gezellig gebruikt. Bjj de meeste families, bij wie ik logeerde, werd uit den Bjjbel of uit Mrs Eddy's „Science and Health44 (Christian Sciëntisme) voorgelezen. Na afloop verdwenen de heeren naar hun zaken en deden wjj dames het huishouden ontbjjt opruimen, slaapkamers doen, stof afnemen enz Op de vlaeren lagen zeilen met karpetten Amerikaansche vegers zorgden er voor, dat je niet op je knieën behoefde te kruipen, als je veegde. Om te dweilen had je ook toestellen, waardoor je met je handen geen vuile dwijl behoefde aan te raken. Die voor werpen zjjn natuurlijk even goed hier in Holland bekend. Evenwel of je er zoo goed mee „in de hoekjes'4 kunt komen als met de klassieke Hollandsche manier van vegen en dweilen, betwjjftl ik. Na afloop van die werkjes gingen we er op uit om inkoopen voor het diner te doen, dat zoowat tusschen 12 en 2 uur viel. Het gewone menu was soep, vleesch, groente, aardappelen en dessert, De slagers winkels waren groot en ruim voorzien. Je zjj alleen overbljjft. Zeker, ik had flinker moeten zjjn en op de inlasscbing van de clausule moeten aandringen, maar per slot van rekening geloof ik nog niet eens, dat er zooveel gewicht aan moet worden gehecht.44 De gedachte dat deze man zich als een willoos werktuig liet gebruiken door lady Verde en haren vertrouweling maakte mg wrevelig en op scherpen toon scherper dan eigenljjk pas gaf antwoordde ik „No, ais U er dan niet veel gewicht aan hecht, moet U dat zelf weten. Maar als ik U was, zou ik er niet erg gerust op zijn, maar bevreesd dat lady Verde zieh nog denzelfden dag tot universeel erfgenaam maakte van St. Bride's Hall. Of heeft de „blauwe dood'4, die hier voor de komst van Uw vrouw onbekend was, U nog niet genoeg gewaarschuwd!44 De graaf zag mij met angstigen blik aan, drukte mij de hand en beduidde mij dat ik heen zou gaan Blijkbaar was zijn gemoed te vol om mij op mijne, voor zijne gemalin niet zeer eervolle opmerking van bescheid te dienen. En zoo naderden wij den onheilvollen 17en September 1557, dien ik nimmer zal vergeten, zoo oud als ik word. Zeventien September was de geboortedag van Sir Mordaunten, thans was het de eerste maal, dat hij dien als graaf van St. Bride zou zocht uit en wees aan en werd vlug bediend. Dan om aardappelen en groenten. Behalve versche groenten en groenten in flesschen of blikken, kon je ook klaarge maakte groente koopen, die je maar even had op te stoven. Ik heb me er nooit aan gewaagd. Met gummihandschoenen aan schilde ik aardappelen, maakte de groente schoon enz In 't begin bevorderen die handschoenen de handigheid niet, maar dat went heel gauw. Er werd op het gasfornuis gekookt, waarop naar verkiezing een oven kan bevestigd worden. Zulke gasfornuizen namen heel weinig plaats in. Ter eere van mijn gastheer kookten mjjn gastvrouw en ik om de beurt. De Hollandsche diners vielen zeer in den smaak, maar het bleek toen ook, hoeveel bewerkeljjker de Hollandsche manier van koken is dan de Ameri kaansche. Over Amerikaansche kostjes alleen zou ik wel een feuilleton kunnen schrijven. Bepaald lekker vond ik ze al heel zelden. Het diner was niet de gezelligste maaltjjd; de heeren waren nog te veel met hun gedachten bjj hun zaken en alles geschiedde met eenige haast. Wat me in al die gezinnen trof, was, dat de heer des huizes iedereen bediende van vleesch, groente enz. Na afloop gingen de dames „vaten wasschen44, met gummi handschoenen aan, natuurlijk. Ik vond vettige pannetjes schoonmaken in Amerika even vervelend als ik 't in Holland vind Dan gingen we ons kleeden om uit te gaan. Van het toilet wordt veel werk gemaakt en ik keek altijd met bewondering naar mijn verschillende gastvrouwen, in 'baar onberispeljjk zittende costuums, met haar eenvoudige, smaakvol opgemaakte hoeden. En als je dan weet, dat die hoeden door haar eigenhandig zjjn opgemaakt, die kreuklooze blouses door haar zelf worden gewasschen en gestreken Want handig en vlug dat Amerikaansche vrouwen zjjn OewoonlijK gingen we 's middags win kelen en mijn prettigste uitgang bij zoo'n gelegenheid was een reusachtige winkel, een soort warenhuis, waar minder de waren dan wel 't publiek me aantrok. In de „tearoom" of „ice cream44 afdeeling van zoo'n reuzengebouw rustig te zitten en dan dien stroom van blanke, pikzwarte, koperkleurige menschen langs je heen te zien gaan, was voor mjj de meest belang wekkende bioscoop. Aangezien de dienst bodenlooze moeders haar zeer jonge babies niet alleen thuis kunnen laten, zjjn er in die magazijnen ook „bewaarplaatsen44 voor babies en ik zag een groote, frissche zaal, op de 3de of 4de verdieping van 't waren huis, waar onder toezicht van daartoe aangesteld winkelpersoneel, de kinderen in zandhoopen, met hobbelpaarden enz. speelden, terwjjl de moeders in de ver schillende afdeelingen van 't reusachtige gebouw haar inkoopen deden. Tegen zes uur waren wij gewoonlijk thuis, waar we voor het avondeten gingen zorgen. Dat vond ik de prettigste en gezelligste maaltjjd. Er werd met meer zorg gedekt, met bloemen op tafel enz. Het menu was gewoonljjk thee of limo nade, brood, vleesch, vruchten en iets van gebak. De zaken waren voor dien dag klaar iedereen rustte uitdikwijls kwam er op dien tijd eens een gast aanloopen en rustig en toch vrooljjk. want Ameri kanen zjjn over 't algemeen gevat, verliep die maaltijd. Na afloop daarvan hielpen de heeren vlug mee om alles opgeruimd te krjjgen. Den eersten keer keek ik ver baasd toe, hoe de heer cf de zoon des huizes vlug en handig de omwasleil vulde, zeepsop maakte en vrooljjk fluitend de glazen en 't zilver begon om te wasschen. „Bljjf jjj nu zitten44 zei ik. „Jjj hebt den heelen dag gewerkt.44 „En Jullie dan ?-4 was 't antwoord. Ik wende er gauw aan, vooral omdat het hun zoo gewoon en handig afgaat. Ik heb dikwjjls met mjjn verschillende gastheeren de vaten gewasschen, soms duetten zingend, soms onder de zwaarste filosofische gesprekken! vieren. Volgens overoud gebruik was 's gra. ven geboortedag een huiselijk feest in den meeest uitgebreiden zin des woords. Als echte landsvader noodigde de graaf dien dag de voornaamste ingezetenen van het kerspel, den rector, de pachters der grave- lijke hofsteden, benevens den rentmeester en de opzichters op het kasteel, waar allen deelnamen aan het groote feestmaal. Na afloop daarvan had een landeljjk feest plaats op het voorplein waarbjj ook de vrouwelijke familieleden der genoodigden mochten tegenwoordig zjjn en onder spel en dans de dag werd gesleten, terwijl voortdurend ververschingen in kwistigen overvloed ter beschikking der gasten ston den. Het landeljjk bal werd zoo wilde het aloud gebruik door den graaf en de gravi» geopend. Op den 17en September waar ik nu van spreek had lady Verde een buitengewonen luister bjjgezet aan het geboortefeest van haren gemaal. Dagen van tevoren waren reeds de toebereidselen be gonnen en Romeo was voljjverig bezig met de groote galerjjzaal te versieren waar het statiediner zou worden gegeven. In keuken en kelder heerschte koortsachtige bedrij vigheid en toen eindeljjk de dag daar was en de genoodigden bjj tientallen kwamen opdagen, stonden allen verbaasd over de Het overige doel van den avond brachten we gewoon huiselijk doorsoms gingen we uit. En wie de onberispelijk gekleede Amerikaansche heeren ziet loopen, kan zich haast niet voorstellen, dat die dandies allerlei huiselijk werk verrichten, vegen, desnoods glazen en ruiten wasschen. Bij een andere familie, die zelf twee heel jonge kinderen had, logeerde ik met nog vijf andere Lgees, die babies bij zich hadden. En dat heele huishouden ging perfect zonder meid, maar de logees hielpen en de vaders brachten 's avonds handig de kleintjes naar bed. Mijn gastheer daar voorzag alle slaapkamers 's avonds van frisch, ijskoud drink- en warchwater. Op een middag met een van mijn gast vrouwen thuiskomende vonden we de woonkamer buitengewoon keurig in orde de tafel gedekt, bloemen in vazen en alles glimmmend en blinkend De veertienjarige zoon des huizes lag in een schommelstoel uit te blazen van zijn werkhij had om zijn moeder te verrassen de kamer dien middag eens „een beurt44 gegeven! Het beleefde tegenover vrouwen is iets heel aantrekkelijk in Amerikanen. Geen man of jongen zal blijven zitten, als in een volle tram een vrouw nog binnen een plaats zoektgeen man of jongen zal een vrouw met pakjes laten sjouwen of den heelen tijd achter een kinderwagen laten duwen. Bij de families, bij wie ik logeerde, kwam nu en dan een vrouw voor het heel ruwe werk. Zij kwam van 's morgens 9 tot 's avonds vijfbleef zij langer, dan werden die uren extra betaald. Zij kreeg als dagloon 3 dollars (f 7 50) en den vollen kost. Diezelfde vrouw kwam eens in de 14 dagen ook „wasschen". De overige behandeling d( r wasch deed de vrouw des huizes. Ik vond het leven in Amerika opwekkend en vrij, maar als ik eerlijk ben, moet ik toch toegeven, dat ik onze dienstboden miste. Ik was misschien te veel al verwend door 't Hollandsche leven om me nog volkomen bij Amerikaansche toestanden aan te passen. Bij een familie, bij wie ik kwam, hadden zij een Indiaansche tot dienstbode, maar de „squaw,, had nog al veel eischen: een bepaald uur voor piano studies en vrij gebruik van de telefoon. Toen ik bij die familie een bezoek bracht en nieuwsgierig was om de squaw te zien, die ik me min of meer als een heldin uit Aimards romau voorstelde, was de ont nuchtering grootin een witte geborduurde blouse studeerde zij vingeroefeningen 1 Zouden nu „Amerikaansche44 huishoudens in Holland ingang kunnen vinden? Ik geloof het niet. Niet, omdat Holland sche echtgenooten en zoons niet willen, maar omdat in ons land nog te veel gehecht wordt aan de begrippen „rang en stand" en wat men daaraan verschuldigd is. Een Amerikaansche heer mag en kan alles doen zonder in 't minst zijn prestige te verliezen. Een Holiandsche heer compromitteert zich al door allerlei nietigheden. ITALIË De dagtaak van den Paus. Een Fransch blad geeft nog eens een overzicht van de verdeeling van den werkdag van don Paus. Daar deze bij zonderheden altijd een groot deel onzer lezers veel belang inboezemen, nemen wij er enkele uit over. Ei- is geen kloosterregel, zegt het blad, die strenger en geregelder wordt nage leefd dan de dagorde, die de Paus zich gesteld heeft. Pius X heeft altijd behoord tot die genen, die 's zomers eiken dag de zon zien opgaan en die haar 's winters af wachten hij het licht der lamp", d.w-.z. dat hij alle tijden van het jaar, zeer vroeg opstaat. Hij kleedt zich zelf, zon der kamerdienaar: dit is een gewoonte, waaraan hij sedert het verlaten van het seminarie altijd is trouw gebleven. Nadat hij opgestaan is, gaat hij, ter- pracht en praal die aan de versieriBg van het kasteel was ten koste gelegd. Des morgens had lord, Mordaunt in mjjn kerk de heilige mis van dankzegging bjjgewoond en was ik daarna met hem naar het slot gegaan om het verdere gedeelte van den dag bjj hem door te brenger. Wel is waar, ware ik liever thuis gebleven bjj mjjne boeken en manuscripten, maar ik wilde mjjn gravelijken meester, die mij zoo dringend had uitgenoodigd, niet teleur stellen. Bij onze aankomst op het slot, begaf zich sir Mordaunt naar zjjne vertrekken om zich te kleeden voor het middagmaal, terwjjl ik op het voorplein de genoodigden be groette, onder wie ik veel kennissen en vrienden had. Niet lang duurde het of het geluid van de bel noodigde ons naar de galerjjzaal, waar de disch was aangericht. De tafel was prachtig gedekt en met keur van bloemen opgesierd, die het zilveren vaatwerk des te heerljjker deden uitkomen. Aan bet hoofd des tafels duiden twee prachtige zetels de plaatsen aan van het grafeljjk paar; die van sir Mordaunt, den jarigen, was met bloemslingers omwonden. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1911 | | pagina 5