No. 60. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zaterdag 20 Mei 1911.
FEUILLETON.
EEN LIED PER WEEK.
Hoe de Encycliek „Rerum
Novarum" lol stand kwam.
De geheimzinnige Cassette
Huishoudens zonder Dienstboden.
BUIT
O
N
D.
No. 43 uit ,,De Leeuwerk".
LIED VAN SOBRIËTAS.
Woorden van Muziek van
Gerard Brom. L v. d. Laaken.
Ons blauwe vaandel draagt het Kruis
Van overwinning in ons huis,
Om ieders kruis te dragen.
Dat maakt ons offer tot een feest
En geeft ons hart den goeden geest,
Om dezen strijd te wagen.
Komt, broeders, zusters in de rij
De kruistocht maakt ons allen vrij
Van zorgen en gevaren.
Bevrijd de heele wereld dan,
De drank is zoo'n geducht tiran,
Laat ons geen krachten sparen.
Wat ons van dezen duivel redt,
Dat is onthouding en gebed,
Zoo leert de Heer der Heeren,
Volhardt toch heilig in den strijd
En denkt en spreekt en leeft altijd
Sobriëtas ter eere!
De naaste aanleiding voor den Paus, om
zjjne Encycliek over den toestand der
werklieden uit te vaardigen, gaven de werk
lieden bedevaarten naar Rome, welke in
Frankrijk zjjn opgezet door het .Oeuvre
des Cercle8 Catholiques d'ouvriers" van
Graaf de Mun.
Den 25en Februari 1885 had zich onder
geleide van Mgr. Langenienx den Aarts
bisschop van Reims, een bedevaart naar
Rome begeven van uitsluitend patroons en
werkgevers, waaraan er meer dan honderd
deelnamen. Bjj den Paus toegelaten las
een van hen uit aller naam een adres voor,
dat geteekend was dour ongeveer duizend
Fransche industriëelen. De patroon Leon
Harmei, een zeer goede bekende in de
katholieke arbeidersbeweging, stelde na
afloop voor om een andermaal ook werk
lieden naar Rome mede te nemen. Men
maakte veel bedenkingen, men opperde
vele moeilijkbeden en bezwaren. Maar
Harmei zette zjjn plan door. Den 16 Octo
ber 1887 begaf zich de eerste werklieden-
bedevaart naar Rome. Oogeveer duizend
arbeiders uit alle vakken en ambachten,
uit alle deelen van Frankrijk, gingen naar
de Eeuwige Stad, onder geleide van vier
honderd priesters, meest allen verbonden
aan katholieke werkliedenvereenigingen,
met Kardinaal Langenieux aan het hoofd.
Zij waren tevens vergezeld van ongeveer
vierhonderd industriëelen, hunne patroons,
en van ongeveer tweehonderd andere be
langstellende personen. Te zamen waren
er dus ongeveer twee duizend menschen.
Dat Graaf de Mun niet ontbrak, behcefik
wel niet te zeggen. Laat mjj met zijne
gloedvolle woorden melden, welke ontvangst
dezen pelgrims ten deel viel aan het Va-
ticaan, het paleis van den Paus.
„Den Zondag na hunne aankomst in de
Eeuwige Stad bevonden zich deze duizend
werklieden in hunne eenvoudige kleeding
op uitdrukkelijk verlangen van den Paus
in de voorste rjjen der pelgrims. De Paus
ontving hen in de zaai van het Vaticaan,
die den naam draagt van de Hertogszaal.
Groot8cbe tooneelen uit de geschiedenis
van Rome hebben daar plaats gevonden;
daar geschiedt de plechtige ontvangst van
vorsten, koningen en keizers. En thans
zjjn daar eenvoudige, bescheidens hands
werklieden eensklaps het middelpunt van
alles geworden, het voorwerp van aller
aanblik, ik mag zeggen van aller eerbied.
Begrjjpt gij de grootheid van zulk een
schouwspel, de gewichtigheid van zulk eene
gebeurtenis?
De Paus verscheen, omgeven van zijn
hofstoet, in zijn witte toga, een weinig
voorover gebogen, maar weldra zich op
richtend met majesteit, eene bleeke gestalte,
bijna doorschijnend. Er ontstond een diepe
stilte.... en een oogenblik daarna, zoo
verhaalt de Mun, hoorde ik slechts het
(Uit de nagelaten papieren van graaf von C.j
30
„Hoe komt Mylady op de gedachte dat
deze clausule voer haar beleedigend zou
zijn?'4 antwoordde ik zoo kalm mogelijk,
ofschoon de blik, die de Italiaansche op
mij wierp, mij huiveren deed.
„Omdat U daarmede zooveel wilt zeggen
alsdat U mjj niet vertrouwt", hernam zij
heftig.
„In het geheel niet44, antwoordde ik. „De
clausule heeft geen andere beteekenis, dan
dat Uw echtgenoot als plichtgetrouwe zoon
den weDsch zijns vaders nakomt, die ver
langde, dat ingeval de mannelijke erfge
namen van St. Bride's Hall uitstierven,
dit goed met de daarbijbehoorende bezit
tingen aan den staat zou overgaan. Ik
veronderstel, dat U bereid zijt den wil van
uwen schoonvader te eerbiedigen. Maar
men weet nooit, wat de toekomst brengt
en zooals het testament van uwen gemaal
thans luidt, wordt U feitelijk St. Bride's
Hall in onvervreemdbaar eigendom afge
geluid van mijn eigen stem, als ik met
ontroering het adres voorlas, waarin wij
aan den Paus deze deputatie van Fransche
werklieden voorstelden, met de vraag, dat
hij hun zaak en de verdediging hunner
belangen in handen zou nemen.
Toen stond Leo XIII op en staande op
de treden van zijn Pauselijken troon, ter
wijl zijn oog schitterde, zijn gelaat als
begeesterd was en zijne handgebarsn ver
wonderlijke kracht bijzetten aan zijne woor
den, hield hij tot ons een rede in de Fransche
taal, waarin hij voor de Katholieke Kerk
den heerlijken titel opeischte van bescherm
ster der werklieden, de taak en den plicht
ontvouwde der Staatsbesturen, van meesters
en arbeiders, in den grooten strijd, waar
door de arbeiderswereld in beweging wordt
gebracht. Het was een oogenblik van ont
zettende ontroering! Dóór stond de Paus
vóór de werklieden, hen ontvangend als
de vorsten des volka, tot en voor hen
sprekend, hen behandelende als zijne gun'-
stelingen en bescheimelingen, en onbe
schroomd vaststellend voor de geschokte
volkeren en de weifelende regeeringen het
sosiale vraagstuk en aeszelfs vreedzame
oplosaiDg door het Christendom44.
Men was opgetogen over den ontvangst
bij den Paus en over de woorden door
hem gesproken. Maar men wilde meer.
Men wilde aan den Paus den wensch der
werklieden openbaren, dat hjj eene Pause
lijke Constitutie zou uitvaardigen, waarin
de sociale plichten en rechten werden
vastgesteld, als een onschendbare grond
slag voor alle rechtmatige eisohen der
werklieden, als het internationale handvest
van de vrijmaking der arbeiderswereld.
In de maanden October en November 1889
had een tweede werklieden-bedevaart plaats.
Ongeveer tien duizend Katholieke werk
lieden kwamen naar Rome. Zij vroegen
den Paus, dat bij voor geheel de Christen
wereld zou bevestigen, wat hjj daar in het
Vaticaan tot hen had gesproken, dat hij in
de ooren der rijken zou doen weerklinken
de vaderlijke goedkeuring, welke hjj hechtte
aan de klachten en de wenschen van zjjne
arme kinderen.
Kardinaal Langenieux sprak namens de
werklieden tot den Paus: „Deze werklieden
doen een beroep op de rechtvaardigheid
der openbare machten, wier taak het is de
belangen der burgers te verzekeren, in het
bijzonder van de kleinen en de zwakken,
die het meest bescherming noodig hebben.
Nog verder evenwel en hooger gaat hun
blik, naar den Stoel van Petrus, vanwaar
alle waarheid uitgaat, waarvan alle be
schaving is voortgekomen, Zjj verheffen
vol eerbied hun stem en hunne handen tot
U, H. Vader, in wien zjj het gezag en het
vaderschap van God eerbiedigen, en zij
herhalen dezen smeekenden kreet van de
Apostelen tut hunnen Goddeljjken Meester
Domine salva nos, perimusHeer, red ons,
wjj vergaan
Wjj durven Uwe Heiligheid smeeken,
om onophoudelijk de wereld in herinnering
te brengen den eerbied voor de gerechtig
heid en het recht, opdat den werkman,
wiens arbeidskracht zjja eenige rijkdom is,
gewaarborgd zjj een bestendiger huiselijk
lev- n, een ruimer onderhoud van zijn gezin,
een meer Christelijke opvoeding zijner
kinderen, de mogelijkheid ook om voor
kwade dagen te sparen
Wjj weten het, Üwe Heiligheid zelf gaat
gebukt onder de ongerechtigheid der men
schen. Maar toch gewaardig U, ook onzen
treurigen toestand ter harte te nemen44.
De Paus heeft gehoor gegeven aan den
wensch der werklieden. Het daadzakelijk
antwoord op hunne smeekbede was zijne
Encycliek Rerum Novarum over het
Arbeidersvraagstuk den 17 Mei 1891.
Door de uitvaardiging dezer Encycliek
bekroonde de Paus de sociale werkzaam
heid der Katholieke Kerk, in de verschil
lende landen door geestelijken en leeken
beoefend, daardoor stelde de Paus zichzelven
aan het hoofd van geheel de sociale be
weging over geheel de Katholieke wereld.
Oude verhalen melden ons, dat in de
middeleeuwen, toen de kruisvaarders op
trokken naar Jerusalem, de stad Gods, die
in de handen der ongeloovigen was, te
staan en zou niemand Uw eigendomsrecht
kunnen betwisten44.
„Eu als dat nu zoo eens was, master
Campian, wat gaat U dat dan aan ?-4 ant
woordde lady Verde op schamperen toon.
Ik keek naar sir Hordaunt, doch deze
schudde het hoofd en zweeg. Deze laffe
houding van den graaf tegenover zjjn
vrouw maakte mjj korzelig en driftig ant
woordde ik „Neen Mylady, het gaat mjj
volstrekt niet wat er met St. Bride's Hall
gebeurt. Wat ik gezegd heb, zeide ik uit
plichtsgevoel, maar of gjj of de duivel het
kasteel krjjgt, is mij volkomen hetzelfde.,,
Hierop nam ik de pen, zette in forsche
letters mjjn naam onder 's graven testament
en verliet zonder een woord te spreken de
kamer, wier deur door Romeo met een diepe
buiging werd geopend. De sluwe Italiaan
had het geheele tooneel in een hoek van
het vertrek bijgewoond.
Den volgenden dag hield de graaf mjj
staande.
„Beste rector44, zoo zeide hjj, „beoordeel
mjj niet te hard over mjjn houding van
gisteren. Gjj kent Verde niet, gij weet
niet welk een demon in haar huist en welk
een macht zjj op mjj uitoefent. Na uw
vertrek heeft zij mij bezworen dat zjj mjjn
vadera wensch zal gestand doen, bjjaldien
veroveren, eensklaps St Joris, van hemelsch
licht omstraald, op de bergen verscheen
en hen voorging in den strijd.
Dit oude feit heeft zich hernieuwd.
Geloovige strjjders trokken op in groote
scharen, omdat de maatschappij gevallen
was in de handen der ongeloovigen der
vijanden van het Christendom. En weer
verscheen een Licht aan den hemel
Leo XIII ging vóór in den strijd. Dit is
de hooge beteekenis van de Encycliek
Rerum Novarum
(Uit het boekje van kapelaan J. Rujjter.)
Zouden die bestaan? Menige huismoeder
slaakt de verzuchtingik wou dat het
waar was, want o, dis meiden
Daar nu het dienstbodenvraagstuk nog
steeds een „question bruiante44 is, is het
niet onaardig mede te deelen, wat onlangs
door een dame over hare ondervindingen
in dienstbodenlooze huishoudens in Amerika
aan de „N. Rotterd. Crt.44 werd medege
deeld.
Ik logeerde daar, aldus bedoelde dame,
bij families uit den middenstand, van wie
sommige „flats44 of verdiepingen bewoonden,
anderen een eigen, ruim, comfortabel huis
bezaten, maar die het allen zonder dienst
boden stelden. Al die huizen waren voor
zien van de gemakben van de tegenwoor
dige groote steden: gas, electrisch licht,
waterleiding, centrale verwarming, tele
foon enz. Ik begon met te logeeren in
een van de groote steden. Mijn gastvrouw
was een Amerikaansche, mjjn gastheer een
gewezen Hollander: de kinderen, geboren
en opgevoed in Amerika, waren geheel
„veramerikaanschtWat een Hollandsche
heel sterk opvalt in Amerikaansche huis
houdingen, is het vanzelf sprekende, dat
de echtgenooten en de zoons des huizes
even goed ,,'t huishouden doen44 als de
vrouweljjke leden van de familie. Want
eerlijk gezegd, de beste Hollandsche echt
genooten, zoons en broers niet te na
gesproken, in Holland is het nu toch
eenmaal gewoonte, dat de vrouwen bedie
nen en de mannen bediend worden En
Amerikaansche vrouwen verstaan uitstekend
de kunst, om zich te laten bedienen.
's Morgens was ieder lid van 't gezin
betrebkeljjk vroeg bjj de hand. Terwjjl de
vrouw des huizes voor 't ontbijt zorgde,
dat uitvoeriger is dan een Hollandsch ontbjjt,
nam de heer des huizes 't brood, de melk,
het u's voor de ijskast (die de plaats van
een kelder innam), de vruchten, de post
enz. in ontvangst. De zoon des huizes
poetste met gummiehandschoenen aan, de
schoenen van de dames. De heeren laten
hun schoenen op straat poetsen door
schoenpoetsers of in automatische schoen-
poetserijen.
Het ontbjjt bestond uit vruchten, room
en melk met allerlei havermout, zóó ge
prepareerd, dat het niet eerst gekookt
behoefde te wordenverder geroosterd
broodjam. Wie wilde, kon gebakken
spek, eieren of ham krjjgen. Er werd thee
bjj gedronken. Het ontbjjt werd rustig en
gezellig gebruikt. Bjj de meeste families,
bij wie ik logeerde, werd uit den Bjjbel
of uit Mrs Eddy's „Science and Health44
(Christian Sciëntisme) voorgelezen.
Na afloop verdwenen de heeren naar
hun zaken en deden wjj dames het
huishouden ontbjjt opruimen, slaapkamers
doen, stof afnemen enz Op de vlaeren
lagen zeilen met karpetten Amerikaansche
vegers zorgden er voor, dat je niet op je
knieën behoefde te kruipen, als je veegde.
Om te dweilen had je ook toestellen,
waardoor je met je handen geen vuile
dwijl behoefde aan te raken. Die voor
werpen zjjn natuurlijk even goed hier in
Holland bekend. Evenwel of je er zoo
goed mee „in de hoekjes'4 kunt komen als
met de klassieke Hollandsche manier van
vegen en dweilen, betwjjftl ik.
Na afloop van die werkjes gingen we
er op uit om inkoopen voor het diner te
doen, dat zoowat tusschen 12 en 2 uur viel.
Het gewone menu was soep, vleesch,
groente, aardappelen en dessert, De slagers
winkels waren groot en ruim voorzien. Je
zjj alleen overbljjft. Zeker, ik had flinker
moeten zjjn en op de inlasscbing van de
clausule moeten aandringen, maar per slot
van rekening geloof ik nog niet eens, dat er
zooveel gewicht aan moet worden gehecht.44
De gedachte dat deze man zich als een
willoos werktuig liet gebruiken door lady
Verde en haren vertrouweling maakte mg
wrevelig en op scherpen toon scherper
dan eigenljjk pas gaf antwoordde ik
„No, ais U er dan niet veel gewicht aan
hecht, moet U dat zelf weten. Maar als ik
U was, zou ik er niet erg gerust op zijn,
maar bevreesd dat lady Verde zieh nog
denzelfden dag tot universeel erfgenaam
maakte van St. Bride's Hall. Of heeft de
„blauwe dood'4, die hier voor de komst
van Uw vrouw onbekend was, U nog niet
genoeg gewaarschuwd!44 De graaf zag mij
met angstigen blik aan, drukte mij de
hand en beduidde mij dat ik heen zou gaan
Blijkbaar was zijn gemoed te vol om mij
op mijne, voor zijne gemalin niet zeer
eervolle opmerking van bescheid te dienen.
En zoo naderden wij den onheilvollen
17en September 1557, dien ik nimmer zal
vergeten, zoo oud als ik word. Zeventien
September was de geboortedag van Sir
Mordaunten, thans was het de eerste maal,
dat hij dien als graaf van St. Bride zou
zocht uit en wees aan en werd vlug
bediend. Dan om aardappelen en groenten.
Behalve versche groenten en groenten in
flesschen of blikken, kon je ook klaarge
maakte groente koopen, die je maar even
had op te stoven. Ik heb me er nooit aan
gewaagd.
Met gummihandschoenen aan schilde ik
aardappelen, maakte de groente schoon enz
In 't begin bevorderen die handschoenen
de handigheid niet, maar dat went heel
gauw. Er werd op het gasfornuis gekookt,
waarop naar verkiezing een oven kan
bevestigd worden. Zulke gasfornuizen namen
heel weinig plaats in. Ter eere van mijn
gastheer kookten mjjn gastvrouw en ik
om de beurt. De Hollandsche diners vielen
zeer in den smaak, maar het bleek toen
ook, hoeveel bewerkeljjker de Hollandsche
manier van koken is dan de Ameri
kaansche.
Over Amerikaansche kostjes alleen zou
ik wel een feuilleton kunnen schrijven.
Bepaald lekker vond ik ze al heel zelden.
Het diner was niet de gezelligste
maaltjjd; de heeren waren nog te veel
met hun gedachten bjj hun zaken en alles
geschiedde met eenige haast. Wat me in
al die gezinnen trof, was, dat de heer des
huizes iedereen bediende van vleesch,
groente enz.
Na afloop gingen de dames „vaten
wasschen44, met gummi handschoenen aan,
natuurlijk. Ik vond vettige pannetjes
schoonmaken in Amerika even vervelend
als ik 't in Holland vind
Dan gingen we ons kleeden om uit te
gaan.
Van het toilet wordt veel werk gemaakt
en ik keek altijd met bewondering naar
mijn verschillende gastvrouwen, in 'baar
onberispeljjk zittende costuums, met haar
eenvoudige, smaakvol opgemaakte hoeden.
En als je dan weet, dat die hoeden door
haar eigenhandig zjjn opgemaakt, die
kreuklooze blouses door haar zelf worden
gewasschen en gestreken Want handig
en vlug dat Amerikaansche vrouwen zjjn
OewoonlijK gingen we 's middags win
kelen en mijn prettigste uitgang bij zoo'n
gelegenheid was een reusachtige winkel,
een soort warenhuis, waar minder de waren
dan wel 't publiek me aantrok. In de
„tearoom" of „ice cream44 afdeeling van
zoo'n reuzengebouw rustig te zitten en
dan dien stroom van blanke, pikzwarte,
koperkleurige menschen langs je heen te
zien gaan, was voor mjj de meest belang
wekkende bioscoop. Aangezien de dienst
bodenlooze moeders haar zeer jonge babies
niet alleen thuis kunnen laten, zjjn er in
die magazijnen ook „bewaarplaatsen44 voor
babies en ik zag een groote, frissche zaal,
op de 3de of 4de verdieping van 't waren
huis, waar onder toezicht van daartoe
aangesteld winkelpersoneel, de kinderen
in zandhoopen, met hobbelpaarden enz.
speelden, terwjjl de moeders in de ver
schillende afdeelingen van 't reusachtige
gebouw haar inkoopen deden.
Tegen zes uur waren wij gewoonlijk
thuis, waar we voor het avondeten gingen
zorgen. Dat vond ik de prettigste en
gezelligste maaltjjd. Er werd met meer
zorg gedekt, met bloemen op tafel enz.
Het menu was gewoonljjk thee of limo
nade, brood, vleesch, vruchten en iets van
gebak. De zaken waren voor dien dag
klaar iedereen rustte uitdikwijls kwam
er op dien tijd eens een gast aanloopen
en rustig en toch vrooljjk. want Ameri
kanen zjjn over 't algemeen gevat, verliep
die maaltijd. Na afloop daarvan hielpen de
heeren vlug mee om alles opgeruimd te
krjjgen. Den eersten keer keek ik ver
baasd toe, hoe de heer cf de zoon des
huizes vlug en handig de omwasleil vulde,
zeepsop maakte en vrooljjk fluitend de
glazen en 't zilver begon om te wasschen.
„Bljjf jjj nu zitten44 zei ik. „Jjj hebt
den heelen dag gewerkt.44 „En Jullie dan ?-4
was 't antwoord. Ik wende er gauw aan,
vooral omdat het hun zoo gewoon en handig
afgaat.
Ik heb dikwjjls met mjjn verschillende
gastheeren de vaten gewasschen, soms
duetten zingend, soms onder de zwaarste
filosofische gesprekken!
vieren. Volgens overoud gebruik was 's gra.
ven geboortedag een huiselijk feest in den
meeest uitgebreiden zin des woords. Als
echte landsvader noodigde de graaf dien
dag de voornaamste ingezetenen van het
kerspel, den rector, de pachters der grave-
lijke hofsteden, benevens den rentmeester
en de opzichters op het kasteel, waar allen
deelnamen aan het groote feestmaal.
Na afloop daarvan had een landeljjk feest
plaats op het voorplein waarbjj ook de
vrouwelijke familieleden der genoodigden
mochten tegenwoordig zjjn en onder spel
en dans de dag werd gesleten, terwijl
voortdurend ververschingen in kwistigen
overvloed ter beschikking der gasten ston
den. Het landeljjk bal werd zoo wilde
het aloud gebruik door den graaf en de
gravi» geopend. Op den 17en September
waar ik nu van spreek had lady Verde
een buitengewonen luister bjjgezet aan het
geboortefeest van haren gemaal. Dagen van
tevoren waren reeds de toebereidselen be
gonnen en Romeo was voljjverig bezig met
de groote galerjjzaal te versieren waar het
statiediner zou worden gegeven. In keuken
en kelder heerschte koortsachtige bedrij
vigheid en toen eindeljjk de dag daar was
en de genoodigden bjj tientallen kwamen
opdagen, stonden allen verbaasd over de
Het overige doel van den avond brachten
we gewoon huiselijk doorsoms gingen we
uit. En wie de onberispelijk gekleede
Amerikaansche heeren ziet loopen, kan zich
haast niet voorstellen, dat die dandies
allerlei huiselijk werk verrichten, vegen,
desnoods glazen en ruiten wasschen.
Bij een andere familie, die zelf twee heel
jonge kinderen had, logeerde ik met nog vijf
andere Lgees, die babies bij zich hadden.
En dat heele huishouden ging perfect zonder
meid, maar de logees hielpen en de vaders
brachten 's avonds handig de kleintjes naar
bed. Mijn gastheer daar voorzag alle
slaapkamers 's avonds van frisch, ijskoud
drink- en warchwater.
Op een middag met een van mijn gast
vrouwen thuiskomende vonden we de
woonkamer buitengewoon keurig in orde
de tafel gedekt, bloemen in vazen en alles
glimmmend en blinkend De veertienjarige
zoon des huizes lag in een schommelstoel
uit te blazen van zijn werkhij had om
zijn moeder te verrassen de kamer dien
middag eens „een beurt44 gegeven!
Het beleefde tegenover vrouwen is iets
heel aantrekkelijk in Amerikanen. Geen
man of jongen zal blijven zitten, als in een
volle tram een vrouw nog binnen een plaats
zoektgeen man of jongen zal een vrouw
met pakjes laten sjouwen of den heelen
tijd achter een kinderwagen laten duwen.
Bij de families, bij wie ik logeerde, kwam
nu en dan een vrouw voor het heel ruwe
werk. Zij kwam van 's morgens 9 tot
's avonds vijfbleef zij langer, dan werden
die uren extra betaald. Zij kreeg als
dagloon 3 dollars (f 7 50) en den vollen
kost. Diezelfde vrouw kwam eens in de
14 dagen ook „wasschen". De overige
behandeling d( r wasch deed de vrouw des
huizes.
Ik vond het leven in Amerika opwekkend
en vrij, maar als ik eerlijk ben, moet ik toch
toegeven, dat ik onze dienstboden miste. Ik
was misschien te veel al verwend door
't Hollandsche leven om me nog volkomen bij
Amerikaansche toestanden aan te passen. Bij
een familie, bij wie ik kwam, hadden zij een
Indiaansche tot dienstbode, maar de „squaw,,
had nog al veel eischen: een bepaald uur
voor piano studies en vrij gebruik van de
telefoon.
Toen ik bij die familie een bezoek bracht
en nieuwsgierig was om de squaw te zien,
die ik me min of meer als een heldin uit
Aimards romau voorstelde, was de ont
nuchtering grootin een witte geborduurde
blouse studeerde zij vingeroefeningen 1
Zouden nu „Amerikaansche44 huishoudens
in Holland ingang kunnen vinden?
Ik geloof het niet. Niet, omdat Holland
sche echtgenooten en zoons niet willen, maar
omdat in ons land nog te veel gehecht
wordt aan de begrippen „rang en stand"
en wat men daaraan verschuldigd is. Een
Amerikaansche heer mag en kan alles doen
zonder in 't minst zijn prestige te verliezen.
Een Holiandsche heer compromitteert zich
al door allerlei nietigheden.
ITALIË
De dagtaak van den Paus.
Een Fransch blad geeft nog eens een
overzicht van de verdeeling van den
werkdag van don Paus. Daar deze bij
zonderheden altijd een groot deel onzer
lezers veel belang inboezemen, nemen wij
er enkele uit over.
Ei- is geen kloosterregel, zegt het blad,
die strenger en geregelder wordt nage
leefd dan de dagorde, die de Paus zich
gesteld heeft.
Pius X heeft altijd behoord tot die
genen, die 's zomers eiken dag de zon
zien opgaan en die haar 's winters af
wachten hij het licht der lamp", d.w-.z.
dat hij alle tijden van het jaar, zeer
vroeg opstaat. Hij kleedt zich zelf, zon
der kamerdienaar: dit is een gewoonte,
waaraan hij sedert het verlaten van het
seminarie altijd is trouw gebleven.
Nadat hij opgestaan is, gaat hij, ter-
pracht en praal die aan de versieriBg van
het kasteel was ten koste gelegd. Des
morgens had lord, Mordaunt in mjjn kerk
de heilige mis van dankzegging bjjgewoond
en was ik daarna met hem naar het slot
gegaan om het verdere gedeelte van den
dag bjj hem door te brenger. Wel is waar,
ware ik liever thuis gebleven bjj mjjne
boeken en manuscripten, maar ik wilde
mjjn gravelijken meester, die mij zoo
dringend had uitgenoodigd, niet teleur
stellen.
Bij onze aankomst op het slot, begaf zich
sir Mordaunt naar zjjne vertrekken om zich
te kleeden voor het middagmaal, terwjjl
ik op het voorplein de genoodigden be
groette, onder wie ik veel kennissen en
vrienden had. Niet lang duurde het of het
geluid van de bel noodigde ons naar de
galerjjzaal, waar de disch was aangericht.
De tafel was prachtig gedekt en met keur
van bloemen opgesierd, die het zilveren
vaatwerk des te heerljjker deden uitkomen.
Aan bet hoofd des tafels duiden twee
prachtige zetels de plaatsen aan van het
grafeljjk paar; die van sir Mordaunt, den
jarigen, was met bloemslingers omwonden.
(Wordt vervolgd.)