goederen. RG. sderen. No. L. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zondag 1 Januari 1911 genoteerd. !ts. jent. FEUILLETON. jes enz. rden tegen Een goedkoop wijntje Langs verborgen paden R. K, Kiesvereenigin g in l -Vlaanderen GEMEND &SEUWS. en 86 86 rduursel 84 29 f 1.25 |ing irduursel, Felix en Anna hadden getwist; voor 'teerst sedert hun huwelijk. Weliswaar was de blonde Anna pas vier maanden geleden van juffrouw Liedke mevrouw Homoman geworden, en dus kan men het wel niet als een record op het ge bied van echtelijke verdraagzaamheid beschouwen. In elk geval hij was er nu, de twist, de akelige, vrceselijke twist. Annie zat op do sofa en had haar zakdoek tot 'n heel klein knoedeltje gedraaid, dat ze beurtelings tegen het linker- en rechter oog drukte, en Felix liep in de kamer rond als een leeuw, die op voor wacht. Ten slotte bleef hij vlak voor Anna staan en bromde iets onverstaanbaars. Toen zei hij vastbesloten Dus Anna, hot gaat niet anders! Woes toch verstandig. Bij de Jansens hebben we wijn gehad en bij1 de Pie- tersens ook en ik wil bij mijn col lega niet voor zoo'n armoedzaaier door gaan, dat we alleen maar lagerbier geven Anna zuchtte en wreef met de zakdoek langs haar neus. Ach, Felix wat mij betreft kuu je natuurlijk, best wijn bestellen maar vader zie je! Die zegt immers al altijd, dat we boven onze inkomsten leven, en dat je een verkwister bent en "in zijn jeugd - Ja, ja, in zijn jeugd die geschiedenis ken ik wel, Annie. Maar je oude heer vergeet, dat we een dertig jaar verder zijn dat de behoeften grooter zjjn geworden, dat kortom op ons avondje geven we wijn. Basta En als het den heer Liedke niet aan staat, dan moet hij maar thuis blijven. Annie was een verstandig vrouwtje. Ze zag wel in, dat er op het oogenblik niets te winnen was, en daarom zei ze schijnbaar berustend„Nu, zooals je wilt, Felix" Maar toen de wijn aangekomen was Felix had nu juist zoó'n heel goed- koope soort besteld ging ze met de rekening naar hem toe, legde teeder de armen om zijn hals en zeido: Felix, mag ik je wat verzoeken? Felix zag haar wantrouwend aan. Nu, liever niet, antwoordde hij ge voelloos zooals alle mannen. Maar als het wezen moet toe dan maar! - Zie eens, Felix, begon Annie, wat den wijn betreft en ook wat vader be treft neen, je hoeft heelemaal niet zulke gezichten te trekken ik ik wou je al Leen maar vragen, of ik vader niet vertellen mag, dat do wijn goedkoo- per is, heel goedkoop is, heel bijzonder goedkoop dat hij maar vijf-en-veertig cent de flesch kost, dan kan hij ons toch piet verwjjten, dat we lichtzinnig zijn Felix beet op zijn lippen en zag een paar seconden lang stijf het raam uit. Toen draaide hij zich langzaam om. 1 Maar, Anna, dat is iminers zwen del! zei hij streng en deed moeite zijn lachen in te houden. Zwendel Annie was verontwaardigd. Dat noemt men toch geen zwendel dat is op zijn hoogst een leugentje. En is 'tniet, Felix ik mag toch? Ze had nog altijd de armen om zijn hals en dat ontnam Felix de noodige vrjjheid van beweging ook innerlijk. Nu, toe dan maar ga je gang! Maar ik wil er je nog even. opmerkzaam op maken, dat ik zulk een verduistering van de waarheid, als je haar tegen over mij mocht aanwenden, zonder meer als zwendel betitel 1 Anna haalde de schouders op, gaf hiem een kus en ging zielsvergenoegd heen. De groote dag, of liever de groote avond kwam aan, de gasten traden bin nen onder hen ook Anna's vader, de heer Liedke en alles liep voor treffelijk van stapel. Anna nam haar vader, die in 't mid den der tafel troonde, scherp op met bezorgde blikken en beduidde Felix hem „Arbeiders met godsdienstige meening zip volstrekt niet gering te achten", meende George, „vooral niet in den tegen- woordigen tijd, nu de socialistische geest al meer pn meer in de arbeidersklasse bin nendringt". „Van femelaars houdt vader nu een maal niet", zoo behield Johan het laatste woord; dan vraagde hij nog: „Ga je met mg mee? Niet? Dan zult gij' mij toch wel permitteeren, dat ifc na het souper nog even bij u aankom. Wij moeten toch biet duo voor vaders verjaardag instu- deeren". „Gij weet, dat gij bij ons altijd welkom zj)t", daarmede scheidden de vrienden. TWEEDE HOOFDSTUK. Het huis van den fabrikant Kersten lag een weinig van de uitgestrekte gebou- wlen der lakenfabriek verwijderd in ©en sierlijk aangelegden tuin. Voor de veranda maar vast in te schenken, opdat, hij goed in de stemming zou komen. Maar het hielp niet, want nauwelijks was men van tafel opgestaan of hij baan de zich een weg naar zijn dochter. Nu, Anna, die wijn Maar Anna legde hem den hand op den mond. Zeg eens vader, heeft bij gesmaakt? Gesmaakt? Hij was uitstekend, maar duur? -Duur, dat dacht u maar. Vijftig cent de flesch! Wel heb ik ooit. Weet je wat, Anna, dan moet ik me daar ook eens een dozijn flesschen van bestellen. Anna bleef van schrik stokstijf staan. U, vader maar en dat twaalf flesschen voor u alleen? Waarom niet? Ach, ach, stamelde Anna, weet u wat, is het niet beter, dat wij ze voor u bestellen? Dat is best. klaar van dezelfde soort, hoor! Eitelsbacher Karthiiuzer Hof- berger, ik heb den naam genoteerd. En zoo gebeurde het dat Anna twaalf flesschen er van bestelde en hot tekort van haar huishoudgeld bijpaste. Vader Liedke smulde heerlijk aan den wijn, maai' Felix en Anna aten oen poos lang twee. keer in de week havermouth in plaats van een gewoon middagmaal. Een paar maanden gingen voorbij. Toen kroeg op een goeden dag de oude lieer Liedke bezoek van een jongmensch. Het was de hoofdagent der firma, die den wijn geleverd had en hij beval den heet Liedke ©enige nieuwe merken aan. Ze waren wel duur, maar enfin, iemand, die Karthiiuzer drinkt van f 1.80 de flesch, die zal ze, ook wel van f 2 kun nen gebruiken. Van hoevéél vroeg de heer Lied ke met de hand aan het oor_ Een gulden ejr tachtig cent, her haalde de hoofdagent bereidwillig en wees het aan op de prijscourant. Zoo, zoo, ja maar de Karthiiuzer van 50 ct. de flesch, is die, al uitver kocht Toen barstte de agent in een schater lach uit: vijftig cent Nauwelijks was de reiziger het huis uit, of de oude heer Liedke nam zijn hoed en stok om zijn dochter met een bezoek te vereeren. Eerst praatte hij met Anna over koetjes en kalftjes, toen begon hij over zijn ge zondheidstoestand te klagen. O, ja, de dokter is gisteren bij me geweest ©n schreef me voor Veel wijn te gebruiken. Die moezelwijn bevalt me goed en ze is goedkoop. Ik dacht zoo, nu moet je er maar meteen een okshoofd van voor me bestellen. Anna werd zoo bleek als was. Arme Anna I Haar vader het geval op te 'helde ren durfde ze niet. Ook Felix wilde ze er niets van vertellen, en geld om bij te passen, als haar vader een heel oks hoofd wijn kocht, bad ze allerminst. Twee dagen lang liet haar vader haar in de ongerustheid, toen kwam er een briefje van vader Liedke, dat eindigde met de woorden: „Zelfs de goedkoopste moezelwijn kan iemand soms nog buiten gewoon duur komen te staan". (Ingezonden.) In 't vierde district van Zeeuwsch- Vlaanderen wordt de R. K. Kiesvereeni- ging Weer eens wakker geschud, gere organiseerd. Prachtig I En bij die reorganisatie komt ook het reglement in herziening. Prachtig En men is van plain natuurlijk uit reglementen van andere districten over te nemen, wat daarin beter is dan in 't onze. Prachtig 1 die den voorkant van het huis .sierde, lag een rond grasperk, waarop een bed mlet de zeldzaamste rozen, die in vollen fleur bloeiden. Verderop zond een fon tein hare heldere stralen hoog in de lucht. Om de veranda zelf slingerde zich efen wilde wingerd, wiens lichtgekleurde bla deren reeds den naderenden herfst aan kondigden, terwijl de mooie clematis nog leenige late bloemen daa.rtusschen geopend had. Het is zeven uur in den avond en op de veranda is een dienstmeisje bezig, de tafiel te dekken. Spoedig verschijnt ook mie vrouw Kersten, een© slanke dame van ruim vteertig jaar, met hare beide doch ters, de .twintigjarige Elisabeth en Hed- wigis, Veertien jaar oud. lie eerste, het evenbeeld der moeder, is een opgeschoten meisje met ernstige glezichtstrekken, de jongste heeft een vroo- lijklen glimlach op het frissehe, rozige glelaat. Juist springt Hedwigis van de trc- dlen van de veranda, om hare moeder een bijzondere roos aan te wijzen, toen mijnhleer Kersten van het kantoor kwam en haar naderde. Aanstonds ijlt het jonge mteisje op hem toe en leidt hem in triomf die rieden der veranda op. Fabrikant Kérsten is een man van voor- En nu heb ik onlangs 'n reglement thuis gekregen voor lokale en centrale kiesvereeniging beide, dat allerprach tigst is. Enkele brokstukken ervan wil ik hier voorzetten, 't is om te watertanden. LEIDEND BEGINSEL. Art. 2. „Deze vereeniging gaa,t uit van het be ginsel, dat het de plicht is van ieder Katholiek Staatsburger, om mede te wer ken tot het welzijn van Gemeente, Pro vincie en Staat, en neemt, (als voort vloeiende uit (dat beginsel), de volgende grondstellingen als leiddraad voor haar werken aan lo. Ieder Katholiek staatsburger is verplicht, in de eerste plaats zelf trouw en goed zijn kiesrecht uit te oefenen en ten tweede ook anderen daarbij naar ver mogen behulpzaam te zijn. 2o. Die uitoefening van het kiesrecht strekt niet alleen tot welzijn van Ge meente, Provincie en Staat, wanneer men kiest en de keuze bevordert van per sonen a. van erkende bekwaamheid voor den aangewezen werkkring, b. van edel en onbaatzuchtig karakter, c. van Christelijke gezindheid, dat wil zeggen, dat zij het openbare leven ge regeld en doordrongen willen zien door de Christelijke beginselen. 3o. Slechts dan is er waarborg dat personen als sub 2o. bedoeld, worden verkozen, wanneer <er een gezonde po litieke organisatie bestaat, waarbij ©ener zijds het kiesrecht van den éénling zich volkomen vrij kan laten gelden en an derzijds, door krachtig onderling verband, de wenscben der minderheid onderge schikt worden aan de beslissing der meer derheid. DOEL. Art. 3. De vereeniging stelt zich ten doei: lo. Do Katholieke kiezers te doordrin gen van de in Art. 2 vooropgezette be ginselen en de waarheid der daar op genoemde grondstellingen 2o. hun die kennis van ons staatkun dig leven hij te brengen, zonder welke men niet zelfbewust naar behooren aan dat leven kan deelnomen en 3o. de verkiezing te bewerken of te helpen bewerken van personen, die aan do in Art. 2 sub 2o. gestelde eisehen voldoen. MIDDELEN, Art. 4. Dit tweeledig doel de ontwikkeling der Katholieke kiezers en het bevorde ren van goede keuzen trac.ht da ver eeniging te bereiken door de volgende middelen 1. De ontwikkeling der Ka tholieke kiezers idoor a. het houden va;n ledenvergaderingen, b. hot verspreiden van vlugschriften, c. hot bevorderen van Katholieke pers producten, die het beginsel en do grond- stolling in Art. 2 omschreven voor staan, d. het doen optreden van Katholieke sprekers. 2. Het bevorderen van goede kou zen door: a. Katholieken, die geen kiezer zijn, maar hot onder zekere voorwaarden kun nen worden, behulpzaam te zijn bij de vervulling dier voorwaarden, b. bij de nadering eener verkiezing tij dig to beraadslagen over den te stel len candidaat en ernstig te onderzoeken, of, en in hoeverre de in aanmerking ko mende candidaten aan de in Art. 2 sub 2o. gestelde vereischten voldoen, opdat de belangen van Gemeente, Provincie of Staat inderdaad aan den meest waar dige worden toevertrouwd, c. maatregelen te nemen, opdat noch door omkooping, noch door eenige an dore onedele handelwijze op den uitslag van verkiezing of stemming worde inge- inerkt, d. aanwending van alle wettige en ge oorloofde middelen om pile Katholieke kiezers, die het kiesrecht bezitten, tot vervulling van hun kiesplicht te be wegen. aan in de vjjftig, wiens haren en haard reeds verscheidene zilverdraden viertoo- ricn. Mijnheer Kersten is, gelijk men het no'emt, geene sympathieke verschijning, daar er uit zijne grauwe oogen, die met een .zeer sterken bril gewapend zijn, een zieker trotsch overwicht over anderen, een deer sterk ontwikkeld zelfbewustzijn spiéekt. Overigens i s hij geen zclf-made-man. Hij had de lakenfabriek, waarvan hij nu de heer is, van zijn vader geërfd; hijl had eenvoudig, zooals zijn bekenden zeggen, bezit te nemen van de goudmijn, welke zijn vader, 'dfë- voor ongeveer 60 jaar als een arme lakenwever in G. was komen wonen, voor hem had klaargemaakt. De fabriek heelt een hoogere, modern© vlucht genomen, nadat de zoon in den vreemde alles heeft, afgezien; doch do roep der soliditeit, die do firma Johan Korsten en Zoon geniet, heeft zijn grondslag nog in de vervlogen jarenpersoonlijk is Kersten niet zoo algemeen gezien. Lieden met volkoomen zelfbewustzijn vinden niet al te veel vrienden. Als mijnheer Kersten de treden van de veranda opstijgt, monstert hij' alle aan wezigen. „Waar is Johan?" vraagt hij dan kortaf, VAN 1>E LEDEN. Art. 5. Leden der vereeniging kunnen zijnalle R. K. mannelijke personen, behoorende tot de parochie.die den leef tijd van .18 jaren bereikt hebben. Art. 5 is misschien wat ongewoon, maar daarom niet minder schoon. Een kiesvereeniging behoeft volstrekt niet eenie vereeniging van kiezers te zijn, zie Art. 3 maar eens goed aan; en met de jonge krachten van Art. 5 zullen we het heel wat verder brengen om de middelen van Art. 4 goed te gebruiken, terwijl gevaar voor overheerscliing der jongeren voor komen is. Genoeg van de lokale kiesvereeniging; 't reglement bevat 28 Art.; alles krijgt goed zijn beurt. Nu nog iets over de centrale. Dit re glement is ook al even flink, maar ik mag heel de courant niet in beslag nemen en daarom hieruit slechts 2 Art. „CENTRAAL BESTUUR. Art.-6... „Het Centraal Bestuur bestaat uit af gevaardigden door en uit de leden der lokale kiesvereenigingen gekozen. Voor 50 leden en daarbeneden heeft een kies vereeniging recht ,op één afgevaardigde; voor 51 tot en met 100 op 2 afgevaar digden; en zoo vervolgens voor elk 50- tal leden telkeris één afgevaardigde meer. CONTRIBUTIE. Art. 12. De jaarlijksche contributie bedraagt voor elke Vereeniging zooveel giildsn als zij krachtens Art. 6 gerechtigd is afge vaardigden te zenden." Hebt ge nog geen lust beide reglemen ten in hun geheel eens te zien? Wel licht dat ge ze op aanvraag krijgen kunt van de It. K. Centrale Kiesvereeniging voor Zutphen en ook voor Doesburg. Iemand die 't weten kon vertelde me, dat deze beide reglementen reeds in zeer veel districten zijn ingevoerd. En als wij deden wat die „zeer veel" districten hebben gedaan, dan hadden wij ineens een flink stuk werk. Het zij zool X. Blauwe mazelen. Men schrijft uit Varseveld aan de „Zutph. Courant": Bedroevend groot is in deze gemeente het cijfer der kindersterfte. De ziekte, die vooral onder de kinderen van plm, 3 maanden tot plm. 5 jaar hoerscht, en hier en daar „blauwe mazelen" genoemd wordt,, eindigt bijna altijd met den dood. Vooral in de streken Silvolde, Ulft, pn, Elten eischt ze vele slachtoffers. Naar we vernemen, heeft in de afgeloopen week de klompenmaker te 11., te Sil volde, zijn derde (laatste) kind moeten missen. In een ander huisgezin zijn van de 6 kinderen reeds 4 gestorven, terwijl de beide anderen pok ziek zijn. Spreeuwen. In een der bladen vin den wij als voorteeken van een vroeg voorjaar vermeld, dat te Winschoten reeds een dertigtal spreeuwen gezien waren. Het verschijnsel is volstrekt niets bijl zonders en wijst ook in geenen de©'© op een vroeg voorjaar. Hier in Den Haag zijn de spreeuwen in het geheel niet weg geweest. Zij vliegen nog altijd in zwer men, nu eens grooter, dan weer klei ner rond, en zoeken hun voedsel in de weide, waar zij het, dank zij' het zachte weder, ook inderdaad vinden. Want de hooge wintertemporatuur heeft ook ten gevolge, dat de aardwormen en insec tenlarven, die het hij vorst dadelijk jn de diepte gaan zoeken, zich nu nog in de bovenste aardlagen bewegen, waar hun voedsel het ruimst voorhanden is. Het dieper wegschuilen van deze dieren bij vorst is ook de voornaamste reden, waar om de zwerfvogels zooals de spreeu wen dan verdwijnen. Zij: begeven zich tijdelijk naar streken waar het zachter is. Dezen winter echter hebben zij dit nog niet behoeven te doen. Uit het bovenstaande volgt ook, dat men het blijven of gaan der spreeuwen nog „Met George van Bergen op de Neisse gondelen", haastten «zich moeder en doch ters te antwoorden. „Dat de jongen zich toch niet aan orde kan gewennen", hernam mijnheer Kersten op gemelijken toon en onwillekeurig kwam er een trek van misnoegen op zijn gezicht. Ja, deze zoon paste volstrekt niet in het toekomstprogram, dat de man ontworpen had. Natuurlijk had hij niet anders gehoopt, dan dat Johan eenmaal zijn opvolger zou worden en de fabriek tot,den hoogsten bloei zou opvoeren. Doch reeds sinds jaren moest de vader erken nen, dat zijn zoon ook niet den minsten aanleg tot koopman of tot man van zaken bezat. Ja, nog meer: ook in het leeren vond hij geen genoegen; met veel moeite had hij het tot de 5de klas van het gym nasium gebracht en nu verklaard,© hij ronduit, dat hij er vanaf zag het gymna sium verder te bezoeken en officier wenschte te worden. Deze verklaring was volstrekt niet naar den zin van den man van zaken. Niet da.t hij daartoe, de mid delen niet bezat, maar het streed hem tegen zijn natuur, zijn eigendom, het werk zijns vaders, in andere handen te zien overgaan. Daarbij kende hij' ook den of ficie rsstand, wist welke gevaren deze voor volstrekt niet als vooruitloop.gr dp eenige toekomstige weersgesteldheid (én dus als voorspellingen) heeft te beschouwen, maar dat dit voldoende verklaard wordt, indien men het beschouwt als het rechtstreeksch gevolg van de weersgesteldheid van het oogenblik. Vre-emd. Te Heusden kregen dezer dagen verschillende personen bezoek van een heer, naar hij voorgaf Duitscher, om besprekingen te houden over het op richten van een stoomhoutzagerij'. Na een paar dagen in een hotel te zijn geweest, ontpopte hij zich ook als sigarenhande laar en wist verschillende inwoners een of meer kistjes sigaren te verkoopen voor f 3 per kistje, die later bleken niet met het monster overeen te komen en het rooken niet waard waren, om dan plotseling te verdwijnen. Ongelukken. Men meldt, uit IJmui- den: De schippersknecht Jl. Mos, aan boord van den lichter „Maria II", had Dins dagmiddag het. ongeluk hij het water scheppen in het Noordzeekanaal over boord te vallen. Vermoedelijk door de zware waterlaarzen naar de diepte ge trokken, kon hij eerst na 10 minuten opgehaald wórden. Toen bleken de le vensgeesten echter geweken. De onge lukkige wUjS 30 jaar oud en ongehuwd. Aa,n de Lijm- en Gelatinefabriek te Delft is Dinsdagavond de werkman J. V. door de machine gegrepen en op slag gedood. Diefstal te Hoorn. Het is de po litie te Hoorn gelukt een belangrijken diefstal van Banka-tin, gepleegd aan de fabriek van den heer Joh. A. Beek al daar; aan het licht te brengen. Het blijkt, dat deze diefstallen reeds gedurende de laatste vier jaren zijn gepleegd door 2 personen, die reeds in het, huis van be waring fce Alkmaar zijn opgesloten en daar een volledige bekentenis hebben af gelegd. Het ontvreemde tin vertegenwoor digt een waarde van duizenden guldens. In verband met deze diefstallen zijn als verdacht van heling drie kooplieden naar Alkmaar overgebracht. (N. R. Ct.) Bloedvergiftiging. Na een smar telijk lijden is te Bolsward al weer een nog jeugdig werkman overleden, tenge volge van bloedvergiftiging. Werkzaam aan de boterfabriek aldaar, kreeg hij een klein wondje aan de hand, waarop eerst geen acht geslagen werd. Toen echter weldra de hand en de arm opzwollen, werd al spoedig het ergste gevreesd, «en niettegenstaande in allerijl geneeskun dige hulp werd i ngeroepen, volgde weldra de dood. Dit is in zeer. korten tijd het derde geval in genoemde gemeente. (Ned.) Moord. Den eersten Kerstdag werd de 47-jarige waard Johann Neukirchen in de Baudelsfrasse te Dusseldorf wo nend, door den 21-jarigen Hollander Theo- door Goldschmitz, door een messteek in den hals gedood. Noodlottige vergissing. Uit Barcelona wordt gemeld, dat hij de ge vangenis van Figueras twee patrouilles, meenende met vluchtelingen te doen te hebben, op elkander schoten. Een kor poraal is gedood. Een kapitein en een soldaat zijn gekwetst. Op 't «ogenblik dat zulks gebeurde, waren de lichten door den wind uitgeblazen en dat heeft de misgreep veroorzaakt. ALLERLEI. Verwaand jongmensch. Ik wou wel eens weten waarom die dame daar zoo voortdurend naar mij kijkt? Scherpe jonge dame. Ze heeft zwak ke oogen, en de dokter heeft haar aan bevolen, bij voorkeur naar iets groens te kijken. een jeugdig, onbezonnen man in zich ver bergt in één woord, mijnheer Kersten verzette zich uit alle macht tegen den wensch van zijn zoon. Er ontstond, een formeele strijd, waarin Johan ten laatste overwinnaar bleef. Dat hij zijn© opname oinfer de troepen anders had voorgesteld en reeds veel af te keuren vond, hebben wij reeds uit zijnen mond gehoord. „Komaan, maak wat voort!" riep fabri kant Kersten, toen hij de poort van den tuin zag opengaan en Johan langs de goedverzorgde bloembedden zag .naderen. „Heeft de gondelpartij zoo lang geduurd, dat men zijn avondeten daarvoor ver zuimt? Tucht, mijn zoonl Gewen u asje blieft aan orde en stiptheid". „Ik zou al lang hier geweest zijn, als George onderweg zijn menschlievende ku ren weer niet gevolgd en van Frits Mor tens hartelijk afscheid genomen had", meende Johan luchthartig, terwijl hij' zijn plaats aan tafel innam. „Is Frits Mortens weg?" vraagde Hed wigis verbaasd, „daar weet ik niets van!" „Ik zou wel willen weten, waarom dat ook noodig is", merkte, mijnheer Kersten scherp op„als een werkman mijn fa briek verlaat, da.n heeft dat volstrekt niets te heteekenen". (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1911 | | pagina 5