goederen.
RG.
sderen.
No. L. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zondag 1 Januari 1911
genoteerd.
!ts.
jent.
FEUILLETON.
jes enz.
rden tegen
Een goedkoop wijntje
Langs verborgen paden
R. K, Kiesvereenigin g in l -Vlaanderen
GEMEND &SEUWS.
en
86
86
rduursel 84
29
f 1.25
|ing
irduursel,
Felix en Anna hadden getwist; voor
'teerst sedert hun huwelijk. Weliswaar
was de blonde Anna pas vier maanden
geleden van juffrouw Liedke mevrouw
Homoman geworden, en dus kan men
het wel niet als een record op het ge
bied van echtelijke verdraagzaamheid
beschouwen.
In elk geval hij was er nu, de twist,
de akelige, vrceselijke twist. Annie zat
op do sofa en had haar zakdoek tot
'n heel klein knoedeltje gedraaid, dat ze
beurtelings tegen het linker- en rechter
oog drukte, en Felix liep in de kamer
rond als een leeuw, die op voor wacht.
Ten slotte bleef hij vlak voor Anna staan
en bromde iets onverstaanbaars. Toen
zei hij vastbesloten
Dus Anna, hot gaat niet anders!
Woes toch verstandig. Bij de Jansens
hebben we wijn gehad en bij1 de Pie-
tersens ook en ik wil bij mijn col
lega niet voor zoo'n armoedzaaier door
gaan, dat we alleen maar lagerbier geven
Anna zuchtte en wreef met de zakdoek
langs haar neus.
Ach, Felix wat mij betreft kuu
je natuurlijk, best wijn bestellen maar
vader zie je! Die zegt immers al altijd,
dat we boven onze inkomsten leven, en
dat je een verkwister bent en "in zijn
jeugd
- Ja, ja, in zijn jeugd die
geschiedenis ken ik wel, Annie. Maar je
oude heer vergeet, dat we een dertig
jaar verder zijn dat de behoeften
grooter zjjn geworden, dat kortom
op ons avondje geven we wijn. Basta
En als het den heer Liedke niet aan
staat, dan moet hij maar thuis blijven.
Annie was een verstandig vrouwtje.
Ze zag wel in, dat er op het oogenblik
niets te winnen was, en daarom zei ze
schijnbaar berustend„Nu, zooals je wilt,
Felix"
Maar toen de wijn aangekomen was
Felix had nu juist zoó'n heel goed-
koope soort besteld ging ze met de
rekening naar hem toe, legde teeder de
armen om zijn hals en zeido:
Felix, mag ik je wat verzoeken?
Felix zag haar wantrouwend aan.
Nu, liever niet, antwoordde hij ge
voelloos zooals alle mannen. Maar als
het wezen moet toe dan maar!
- Zie eens, Felix, begon Annie, wat
den wijn betreft en ook wat vader be
treft neen, je hoeft heelemaal niet
zulke gezichten te trekken ik ik
wou je al Leen maar vragen, of ik vader
niet vertellen mag, dat do wijn goedkoo-
per is, heel goedkoop is, heel bijzonder
goedkoop dat hij maar vijf-en-veertig
cent de flesch kost, dan kan hij ons
toch piet verwjjten, dat we lichtzinnig
zijn
Felix beet op zijn lippen en zag een
paar seconden lang stijf het raam uit.
Toen draaide hij zich langzaam om.
1 Maar, Anna, dat is iminers zwen
del! zei hij streng en deed moeite
zijn lachen in te houden.
Zwendel
Annie was verontwaardigd. Dat noemt
men toch geen zwendel dat is op
zijn hoogst een leugentje. En is 'tniet,
Felix ik mag toch?
Ze had nog altijd de armen om zijn
hals en dat ontnam Felix de noodige
vrjjheid van beweging ook innerlijk.
Nu, toe dan maar ga je gang!
Maar ik wil er je nog even. opmerkzaam
op maken, dat ik zulk een verduistering
van de waarheid, als je haar tegen
over mij mocht aanwenden, zonder meer
als zwendel betitel 1
Anna haalde de schouders op, gaf hiem
een kus en ging zielsvergenoegd heen.
De groote dag, of liever de groote
avond kwam aan, de gasten traden bin
nen onder hen ook Anna's vader,
de heer Liedke en alles liep voor
treffelijk van stapel.
Anna nam haar vader, die in 't mid
den der tafel troonde, scherp op met
bezorgde blikken en beduidde Felix hem
„Arbeiders met godsdienstige meening
zip volstrekt niet gering te achten",
meende George, „vooral niet in den tegen-
woordigen tijd, nu de socialistische geest
al meer pn meer in de arbeidersklasse bin
nendringt".
„Van femelaars houdt vader nu een
maal niet", zoo behield Johan het laatste
woord; dan vraagde hij nog: „Ga je met
mg mee? Niet? Dan zult gij' mij toch
wel permitteeren, dat ifc na het souper
nog even bij u aankom. Wij moeten toch
biet duo voor vaders verjaardag instu-
deeren".
„Gij weet, dat gij bij ons altijd welkom
zj)t", daarmede scheidden de vrienden.
TWEEDE HOOFDSTUK.
Het huis van den fabrikant Kersten
lag een weinig van de uitgestrekte gebou-
wlen der lakenfabriek verwijderd in ©en
sierlijk aangelegden tuin. Voor de veranda
maar vast in te schenken, opdat, hij goed
in de stemming zou komen.
Maar het hielp niet, want nauwelijks
was men van tafel opgestaan of hij baan
de zich een weg naar zijn dochter.
Nu, Anna, die wijn
Maar Anna legde hem den hand op
den mond.
Zeg eens vader, heeft bij gesmaakt?
Gesmaakt? Hij was uitstekend, maar
duur?
-Duur, dat dacht u maar. Vijftig
cent de flesch!
Wel heb ik ooit. Weet je wat,
Anna, dan moet ik me daar ook eens
een dozijn flesschen van bestellen.
Anna bleef van schrik stokstijf staan.
U, vader maar en dat twaalf
flesschen voor u alleen?
Waarom niet?
Ach, ach, stamelde Anna, weet u
wat, is het niet beter, dat wij ze voor
u bestellen?
Dat is best. klaar van dezelfde
soort, hoor! Eitelsbacher Karthiiuzer Hof-
berger, ik heb den naam genoteerd.
En zoo gebeurde het dat Anna twaalf
flesschen er van bestelde en hot tekort
van haar huishoudgeld bijpaste. Vader
Liedke smulde heerlijk aan den wijn,
maai' Felix en Anna aten oen poos lang
twee. keer in de week havermouth in
plaats van een gewoon middagmaal. Een
paar maanden gingen voorbij. Toen kroeg
op een goeden dag de oude lieer Liedke
bezoek van een jongmensch. Het was
de hoofdagent der firma, die den wijn
geleverd had en hij beval den heet
Liedke ©enige nieuwe merken aan.
Ze waren wel duur, maar enfin, iemand,
die Karthiiuzer drinkt van f 1.80 de
flesch, die zal ze, ook wel van f 2 kun
nen gebruiken.
Van hoevéél vroeg de heer Lied
ke met de hand aan het oor_
Een gulden ejr tachtig cent, her
haalde de hoofdagent bereidwillig en
wees het aan op de prijscourant.
Zoo, zoo, ja maar de Karthiiuzer
van 50 ct. de flesch, is die, al uitver
kocht
Toen barstte de agent in een schater
lach uit: vijftig cent
Nauwelijks was de reiziger het huis
uit, of de oude heer Liedke nam zijn
hoed en stok om zijn dochter met een
bezoek te vereeren.
Eerst praatte hij met Anna over koetjes
en kalftjes, toen begon hij over zijn ge
zondheidstoestand te klagen. O, ja, de
dokter is gisteren bij me geweest ©n
schreef me voor Veel wijn te gebruiken.
Die moezelwijn bevalt me goed en ze
is goedkoop. Ik dacht zoo, nu moet je
er maar meteen een okshoofd van voor
me bestellen.
Anna werd zoo bleek als was.
Arme Anna I
Haar vader het geval op te 'helde
ren durfde ze niet. Ook Felix wilde ze
er niets van vertellen, en geld om bij
te passen, als haar vader een heel oks
hoofd wijn kocht, bad ze allerminst.
Twee dagen lang liet haar vader haar
in de ongerustheid, toen kwam er een
briefje van vader Liedke, dat eindigde
met de woorden: „Zelfs de goedkoopste
moezelwijn kan iemand soms nog buiten
gewoon duur komen te staan".
(Ingezonden.)
In 't vierde district van Zeeuwsch-
Vlaanderen wordt de R. K. Kiesvereeni-
ging Weer eens wakker geschud, gere
organiseerd.
Prachtig I
En bij die reorganisatie komt ook het
reglement in herziening.
Prachtig
En men is van plain natuurlijk uit
reglementen van andere districten over
te nemen, wat daarin beter is dan in
't onze.
Prachtig 1
die den voorkant van het huis .sierde,
lag een rond grasperk, waarop een bed
mlet de zeldzaamste rozen, die in vollen
fleur bloeiden. Verderop zond een fon
tein hare heldere stralen hoog in de lucht.
Om de veranda zelf slingerde zich efen
wilde wingerd, wiens lichtgekleurde bla
deren reeds den naderenden herfst aan
kondigden, terwijl de mooie clematis nog
leenige late bloemen daa.rtusschen geopend
had.
Het is zeven uur in den avond en op
de veranda is een dienstmeisje bezig, de
tafiel te dekken. Spoedig verschijnt ook
mie vrouw Kersten, een© slanke dame van
ruim vteertig jaar, met hare beide doch
ters, de .twintigjarige Elisabeth en Hed-
wigis, Veertien jaar oud.
lie eerste, het evenbeeld der moeder,
is een opgeschoten meisje met ernstige
glezichtstrekken, de jongste heeft een vroo-
lijklen glimlach op het frissehe, rozige
glelaat. Juist springt Hedwigis van de trc-
dlen van de veranda, om hare moeder
een bijzondere roos aan te wijzen, toen
mijnhleer Kersten van het kantoor kwam
en haar naderde. Aanstonds ijlt het jonge
mteisje op hem toe en leidt hem in triomf
die rieden der veranda op.
Fabrikant Kérsten is een man van voor-
En nu heb ik onlangs 'n reglement
thuis gekregen voor lokale en centrale
kiesvereeniging beide, dat allerprach
tigst is.
Enkele brokstukken ervan wil ik hier
voorzetten, 't is om te watertanden.
LEIDEND BEGINSEL. Art. 2.
„Deze vereeniging gaa,t uit van het be
ginsel, dat het de plicht is van ieder
Katholiek Staatsburger, om mede te wer
ken tot het welzijn van Gemeente, Pro
vincie en Staat, en neemt, (als voort
vloeiende uit (dat beginsel), de volgende
grondstellingen als leiddraad voor haar
werken aan
lo. Ieder Katholiek staatsburger is
verplicht, in de eerste plaats zelf trouw
en goed zijn kiesrecht uit te oefenen en
ten tweede ook anderen daarbij naar ver
mogen behulpzaam te zijn.
2o. Die uitoefening van het kiesrecht
strekt niet alleen tot welzijn van Ge
meente, Provincie en Staat, wanneer men
kiest en de keuze bevordert van per
sonen
a. van erkende bekwaamheid voor den
aangewezen werkkring,
b. van edel en onbaatzuchtig karakter,
c. van Christelijke gezindheid, dat wil
zeggen, dat zij het openbare leven ge
regeld en doordrongen willen zien door
de Christelijke beginselen.
3o. Slechts dan is er waarborg dat
personen als sub 2o. bedoeld, worden
verkozen, wanneer <er een gezonde po
litieke organisatie bestaat, waarbij ©ener
zijds het kiesrecht van den éénling zich
volkomen vrij kan laten gelden en an
derzijds, door krachtig onderling verband,
de wenscben der minderheid onderge
schikt worden aan de beslissing der meer
derheid.
DOEL. Art. 3.
De vereeniging stelt zich ten doei:
lo. Do Katholieke kiezers te doordrin
gen van de in Art. 2 vooropgezette be
ginselen en de waarheid der daar op
genoemde grondstellingen
2o. hun die kennis van ons staatkun
dig leven hij te brengen, zonder welke
men niet zelfbewust naar behooren aan
dat leven kan deelnomen en
3o. de verkiezing te bewerken of te
helpen bewerken van personen, die aan
do in Art. 2 sub 2o. gestelde eisehen
voldoen.
MIDDELEN, Art. 4.
Dit tweeledig doel de ontwikkeling
der Katholieke kiezers en het bevorde
ren van goede keuzen trac.ht da ver
eeniging te bereiken door de volgende
middelen
1. De ontwikkeling der Ka
tholieke kiezers idoor
a. het houden va;n ledenvergaderingen,
b. hot verspreiden van vlugschriften,
c. hot bevorderen van Katholieke pers
producten, die het beginsel en do grond-
stolling in Art. 2 omschreven voor
staan,
d. het doen optreden van Katholieke
sprekers.
2. Het bevorderen van goede
kou zen door:
a. Katholieken, die geen kiezer zijn,
maar hot onder zekere voorwaarden kun
nen worden, behulpzaam te zijn bij de
vervulling dier voorwaarden,
b. bij de nadering eener verkiezing tij
dig to beraadslagen over den te stel
len candidaat en ernstig te onderzoeken,
of, en in hoeverre de in aanmerking ko
mende candidaten aan de in Art. 2 sub
2o. gestelde vereischten voldoen, opdat
de belangen van Gemeente, Provincie of
Staat inderdaad aan den meest waar
dige worden toevertrouwd,
c. maatregelen te nemen, opdat noch
door omkooping, noch door eenige an
dore onedele handelwijze op den uitslag
van verkiezing of stemming worde inge-
inerkt,
d. aanwending van alle wettige en ge
oorloofde middelen om pile Katholieke
kiezers, die het kiesrecht bezitten, tot
vervulling van hun kiesplicht te be
wegen.
aan in de vjjftig, wiens haren en haard
reeds verscheidene zilverdraden viertoo-
ricn. Mijnheer Kersten is, gelijk men het
no'emt, geene sympathieke verschijning,
daar er uit zijne grauwe oogen, die met
een .zeer sterken bril gewapend zijn, een
zieker trotsch overwicht over anderen, een
deer sterk ontwikkeld zelfbewustzijn
spiéekt.
Overigens i s hij geen zclf-made-man. Hij
had de lakenfabriek, waarvan hij nu de
heer is, van zijn vader geërfd; hijl had
eenvoudig, zooals zijn bekenden zeggen,
bezit te nemen van de goudmijn, welke
zijn vader, 'dfë- voor ongeveer 60 jaar
als een arme lakenwever in G. was komen
wonen, voor hem had klaargemaakt. De
fabriek heelt een hoogere, modern© vlucht
genomen, nadat de zoon in den vreemde
alles heeft, afgezien; doch do roep der
soliditeit, die do firma Johan Korsten en
Zoon geniet, heeft zijn grondslag nog in
de vervlogen jarenpersoonlijk is Kersten
niet zoo algemeen gezien. Lieden met
volkoomen zelfbewustzijn vinden niet al te
veel vrienden.
Als mijnheer Kersten de treden van de
veranda opstijgt, monstert hij' alle aan
wezigen.
„Waar is Johan?" vraagt hij dan kortaf,
VAN 1>E LEDEN. Art. 5.
Leden der vereeniging kunnen zijnalle
R. K. mannelijke personen, behoorende
tot de parochie.die den leef
tijd van .18 jaren bereikt hebben.
Art. 5 is misschien wat ongewoon,
maar daarom niet minder schoon. Een
kiesvereeniging behoeft volstrekt niet eenie
vereeniging van kiezers te zijn, zie Art.
3 maar eens goed aan; en met de jonge
krachten van Art. 5 zullen we het heel
wat verder brengen om de middelen van
Art. 4 goed te gebruiken, terwijl gevaar
voor overheerscliing der jongeren voor
komen is.
Genoeg van de lokale kiesvereeniging;
't reglement bevat 28 Art.; alles krijgt
goed zijn beurt.
Nu nog iets over de centrale. Dit re
glement is ook al even flink, maar
ik mag heel de courant niet in beslag
nemen en daarom hieruit slechts 2 Art.
„CENTRAAL BESTUUR. Art.-6...
„Het Centraal Bestuur bestaat uit af
gevaardigden door en uit de leden der
lokale kiesvereenigingen gekozen. Voor
50 leden en daarbeneden heeft een kies
vereeniging recht ,op één afgevaardigde;
voor 51 tot en met 100 op 2 afgevaar
digden; en zoo vervolgens voor elk 50-
tal leden telkeris één afgevaardigde meer.
CONTRIBUTIE. Art. 12.
De jaarlijksche contributie bedraagt
voor elke Vereeniging zooveel giildsn als
zij krachtens Art. 6 gerechtigd is afge
vaardigden te zenden."
Hebt ge nog geen lust beide reglemen
ten in hun geheel eens te zien? Wel
licht dat ge ze op aanvraag krijgen kunt
van de It. K. Centrale Kiesvereeniging
voor Zutphen en ook voor Doesburg.
Iemand die 't weten kon vertelde me,
dat deze beide reglementen reeds in zeer
veel districten zijn ingevoerd.
En als wij deden wat die „zeer veel"
districten hebben gedaan, dan hadden wij
ineens een flink stuk werk.
Het zij zool X.
Blauwe mazelen. Men schrijft uit
Varseveld aan de „Zutph. Courant":
Bedroevend groot is in deze gemeente
het cijfer der kindersterfte. De ziekte,
die vooral onder de kinderen van plm,
3 maanden tot plm. 5 jaar hoerscht, en
hier en daar „blauwe mazelen" genoemd
wordt,, eindigt bijna altijd met den dood.
Vooral in de streken Silvolde, Ulft, pn,
Elten eischt ze vele slachtoffers. Naar
we vernemen, heeft in de afgeloopen
week de klompenmaker te 11., te Sil
volde, zijn derde (laatste) kind moeten
missen. In een ander huisgezin zijn van
de 6 kinderen reeds 4 gestorven, terwijl
de beide anderen pok ziek zijn.
Spreeuwen. In een der bladen vin
den wij als voorteeken van een vroeg
voorjaar vermeld, dat te Winschoten reeds
een dertigtal spreeuwen gezien waren.
Het verschijnsel is volstrekt niets bijl
zonders en wijst ook in geenen de©'©
op een vroeg voorjaar. Hier in Den Haag
zijn de spreeuwen in het geheel niet weg
geweest. Zij vliegen nog altijd in zwer
men, nu eens grooter, dan weer klei
ner rond, en zoeken hun voedsel in de
weide, waar zij het, dank zij' het zachte
weder, ook inderdaad vinden. Want de
hooge wintertemporatuur heeft ook ten
gevolge, dat de aardwormen en insec
tenlarven, die het hij vorst dadelijk jn
de diepte gaan zoeken, zich nu nog in
de bovenste aardlagen bewegen, waar hun
voedsel het ruimst voorhanden is. Het
dieper wegschuilen van deze dieren bij
vorst is ook de voornaamste reden, waar
om de zwerfvogels zooals de spreeu
wen dan verdwijnen. Zij: begeven zich
tijdelijk naar streken waar het zachter
is. Dezen winter echter hebben zij dit
nog niet behoeven te doen.
Uit het bovenstaande volgt ook, dat men
het blijven of gaan der spreeuwen nog
„Met George van Bergen op de Neisse
gondelen", haastten «zich moeder en doch
ters te antwoorden.
„Dat de jongen zich toch niet aan orde
kan gewennen", hernam mijnheer Kersten
op gemelijken toon en onwillekeurig
kwam er een trek van misnoegen op zijn
gezicht. Ja, deze zoon paste volstrekt
niet in het toekomstprogram, dat de man
ontworpen had. Natuurlijk had hij niet
anders gehoopt, dan dat Johan eenmaal
zijn opvolger zou worden en de fabriek
tot,den hoogsten bloei zou opvoeren. Doch
reeds sinds jaren moest de vader erken
nen, dat zijn zoon ook niet den minsten
aanleg tot koopman of tot man van zaken
bezat. Ja, nog meer: ook in het leeren
vond hij geen genoegen; met veel moeite
had hij het tot de 5de klas van het gym
nasium gebracht en nu verklaard,© hij
ronduit, dat hij er vanaf zag het gymna
sium verder te bezoeken en officier
wenschte te worden. Deze verklaring was
volstrekt niet naar den zin van den man
van zaken. Niet da.t hij daartoe, de mid
delen niet bezat, maar het streed hem
tegen zijn natuur, zijn eigendom, het werk
zijns vaders, in andere handen te zien
overgaan. Daarbij kende hij' ook den of
ficie rsstand, wist welke gevaren deze voor
volstrekt niet als vooruitloop.gr dp eenige
toekomstige weersgesteldheid (én dus als
voorspellingen) heeft te beschouwen, maar
dat dit voldoende verklaard wordt, indien
men het beschouwt als het rechtstreeksch
gevolg van de weersgesteldheid van het
oogenblik.
Vre-emd. Te Heusden kregen dezer
dagen verschillende personen bezoek van
een heer, naar hij voorgaf Duitscher,
om besprekingen te houden over het op
richten van een stoomhoutzagerij'. Na een
paar dagen in een hotel te zijn geweest,
ontpopte hij zich ook als sigarenhande
laar en wist verschillende inwoners een
of meer kistjes sigaren te verkoopen voor
f 3 per kistje, die later bleken niet met
het monster overeen te komen en het
rooken niet waard waren, om dan
plotseling te verdwijnen.
Ongelukken. Men meldt, uit IJmui-
den:
De schippersknecht Jl. Mos, aan boord
van den lichter „Maria II", had Dins
dagmiddag het. ongeluk hij het water
scheppen in het Noordzeekanaal over
boord te vallen. Vermoedelijk door de
zware waterlaarzen naar de diepte ge
trokken, kon hij eerst na 10 minuten
opgehaald wórden. Toen bleken de le
vensgeesten echter geweken. De onge
lukkige wUjS 30 jaar oud en ongehuwd.
Aa,n de Lijm- en Gelatinefabriek te
Delft is Dinsdagavond de werkman J.
V. door de machine gegrepen en op slag
gedood.
Diefstal te Hoorn. Het is de po
litie te Hoorn gelukt een belangrijken
diefstal van Banka-tin, gepleegd aan de
fabriek van den heer Joh. A. Beek al
daar; aan het licht te brengen. Het blijkt,
dat deze diefstallen reeds gedurende de
laatste vier jaren zijn gepleegd door 2
personen, die reeds in het, huis van be
waring fce Alkmaar zijn opgesloten en
daar een volledige bekentenis hebben af
gelegd. Het ontvreemde tin vertegenwoor
digt een waarde van duizenden guldens.
In verband met deze diefstallen zijn als
verdacht van heling drie kooplieden naar
Alkmaar overgebracht. (N. R. Ct.)
Bloedvergiftiging. Na een smar
telijk lijden is te Bolsward al weer een
nog jeugdig werkman overleden, tenge
volge van bloedvergiftiging. Werkzaam
aan de boterfabriek aldaar, kreeg hij een
klein wondje aan de hand, waarop eerst
geen acht geslagen werd. Toen echter
weldra de hand en de arm opzwollen,
werd al spoedig het ergste gevreesd, «en
niettegenstaande in allerijl geneeskun
dige hulp werd i ngeroepen, volgde weldra
de dood. Dit is in zeer. korten tijd het
derde geval in genoemde gemeente.
(Ned.)
Moord. Den eersten Kerstdag werd
de 47-jarige waard Johann Neukirchen
in de Baudelsfrasse te Dusseldorf wo
nend, door den 21-jarigen Hollander Theo-
door Goldschmitz, door een messteek in
den hals gedood.
Noodlottige vergissing. Uit
Barcelona wordt gemeld, dat hij de ge
vangenis van Figueras twee patrouilles,
meenende met vluchtelingen te doen te
hebben, op elkander schoten. Een kor
poraal is gedood. Een kapitein en een
soldaat zijn gekwetst. Op 't «ogenblik dat
zulks gebeurde, waren de lichten door
den wind uitgeblazen en dat heeft de
misgreep veroorzaakt.
ALLERLEI.
Verwaand jongmensch. Ik wou wel
eens weten waarom die dame daar zoo
voortdurend naar mij kijkt?
Scherpe jonge dame. Ze heeft zwak
ke oogen, en de dokter heeft haar aan
bevolen, bij voorkeur naar iets groens
te kijken.
een jeugdig, onbezonnen man in zich ver
bergt in één woord, mijnheer Kersten
verzette zich uit alle macht tegen den
wensch van zijn zoon. Er ontstond, een
formeele strijd, waarin Johan ten laatste
overwinnaar bleef. Dat hij zijn© opname
oinfer de troepen anders had voorgesteld
en reeds veel af te keuren vond, hebben
wij reeds uit zijnen mond gehoord.
„Komaan, maak wat voort!" riep fabri
kant Kersten, toen hij de poort van den
tuin zag opengaan en Johan langs de
goedverzorgde bloembedden zag .naderen.
„Heeft de gondelpartij zoo lang geduurd,
dat men zijn avondeten daarvoor ver
zuimt? Tucht, mijn zoonl Gewen u asje
blieft aan orde en stiptheid".
„Ik zou al lang hier geweest zijn, als
George onderweg zijn menschlievende ku
ren weer niet gevolgd en van Frits Mor
tens hartelijk afscheid genomen had",
meende Johan luchthartig, terwijl hij' zijn
plaats aan tafel innam.
„Is Frits Mortens weg?" vraagde Hed
wigis verbaasd, „daar weet ik niets van!"
„Ik zou wel willen weten, waarom dat
ook noodig is", merkte, mijnheer Kersten
scherp op„als een werkman mijn fa
briek verlaat, da.n heeft dat volstrekt niets
te heteekenen". (Wordt vervolgd.)