mim.
IE DUIF
lNTELS
mim.
No. U. TWEEDE BLAD.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zaterdag 25 Juni 1010.
SEME;HSD NIEUWS
Magazijii „Bitter"
Lange Vorststraat C 237-238, Goes.
T WEL.
FEUILLETON.
j. piazier.
A. L. van Melle.
J. Jj. HÜIJSSEN.
KEIJZER, Tandarts,
infelmagazijn
bal C 32. MIDDELBURG.
pecialiteit in
I o u s e n
>ctoire Rokken
ostuum- en
Inderrokken
He Costuums
o rsette n.
iale afdeeling voor
IAATWERK.
Oude Jenever.
LIJDER Ie Goes.
Schapenhouders
geroepen
ïfsche Wagens,
P. MEIJLER,
ELSA.
Vertrouwd en voordeelig
adres voor
Uitsluitend soliede kwaliteiten.
Voortdurend in alle artikelen
groote voorraad en keuze.
de Herstemming op
I beveelt de Chr. Hist,
jiging ten zeerste aan
en
|iet merk
r»
Dinsdag te GOES te con.
1 ten huize van W. Gr. v.
SVELD, Lange Kerkstraat
10—41/,, uur.
gesorteerd en meest
nmeerd Manfelmagazijn.
Dames en Kinderen.
ite coupe, fijne afwerking.
leefd aanbevelend,
Jen bij den Heer
s. DINSDAG 28 JUNI
[ir iu Café Centraal t« Goes,
aogelijkheid te bespreken om
jenwol coöperatief
ige Schapenhouders.
biste, de fijnste en de
Zeeuwsch model,
verd door P. MEIJLER, op
lantie.
fikaat vanaf f325.
Koi>ing Eduard VII Katholiek
Wij ontieeneu aan de Rappel van Char
leroi het volgende
„Wij zijta in sta :.t om zonder vrees voor
tegenspraak, vjike niet zal uitblijven, het
volgende nieuws te bevestigen, waarvan
de belangrijkheid voor een ieder in 't oog
springt: Eduard Vil heeft op den dag
van zijn overlijden een onderhoud onder
vier oogen gehad met een katholiek pre
laat.
„Wij vernamen het van een onzer vrien
den, die reeds verscheidene jaren in Lon
den woonj.
„Den dag na den dood des kanings
zeide hem een aanzienlijk protestant, die
op het paleis was ontboden uit hoofde
van zijn ambt, in vertrouwen: „Weet gij,
dat uw bisschop tot den koning is door
gedrongen en dat hij alleen met hem ge
bleven is?'
„Deze woorden doelden op mgr. Vau-
ghan, een broeder van den betreurden
kardinaal.
„Het is zeker, dat deze ijverige Pre
laat geen gunstige gelegenheid om te han
delen zal hebben laten ontsnappen en
iedereen herinnert zich, dat Mgr. Vaughan,
tijdens de ziekte des konings in den aan
vang zijner regeering, gedurende de ope
ratie, die de zieke moest ondergaan, het
paleis niet verlaten heeft.
Eduard VII katholiek? Is het de ge
nade, die hij ontving te Lourdes, een
maand voor zijn dood, toen hij eerbiedig
het hoofd ontblootte bij het voorbijtrek
ken der processie van het H. Sacrament?
Of wel, zou het waar zijn wat men-
schen gelooven, die wel ingelicht schij
nen dat hij sedert verscheidene jaren
reeds katholiek was en dat hij dit moest
verhelen uit eerbied voor den „godsdienst
van den Staat"?
„Dit is een punt in de geschiedenis, in
teressant om op te helderen".
Wij kunnen hier nog aan toevoegen, dat
Mgr. Vaughan in de Etudes een zeer waar-
decrend artikel aan de nagedachtenis van
koning Eduard wijdt en hem vooral roemt
om zijn charitatieve eigenschappen.
Volgens Mgr. Vaughan moet de koning
millioenen aan liefdadige instellingen heb
ben weggeschonken.
Uit Russisch Polen. Sinds gerui-
men tijd was men in Polen benieuwd
naar de gevolgen, die het onderzoek van
Neidhart omtrent de handelingen van ver
schillende ambtenaren, bij .hetwelk zoo
vele schandalen aan het licht zijn gekot-
men, zou hebben en tal van hoog- en
zelfs minder hooggeplaatste ambtenaren,
wier geweten niet zuiver was, hebben
sedert het begin van het onderzoek een
hangen tijd doorleefd. Thans is eindelijk
de bom gebarsten; drie hooge ambtenaren
van de intendance, luitenant-generaal Loe-
ba, kapitein Lyskaud en hofraad Boutsch-
Bogdanowski, zijn Zondag in hechtenis
genomen, en deze arrestaties zijn Maan
dag gevolgd door die van den hoofdinge
nieur Marsjefki, die den bouw van de
derde Weichselbrug heeft geleid, en van
den onderchef van het post- en telegraaf-
wezen te Warschau Lielenski, allen we
gens atpersing Te verwachten is, dat spoe
dig nog een aantal anderen achter slot
en grendel zullen worden gezet.
Dat echter de toestanden ook maar in
het geringst zullen verbeteren, gelooft
niemand in Polen, zegt de berichtgever
van het „Berl. Tageblatt". Maar toch is
de revisie een groot voordeel voor een
aantal openbare aangelegenheden, bijv.
voor den bouw van de derde Weichsel
brug, die wegens „geldgebrek" de v.oor
handen geldmiddelen werden met buiten
gewonen spoed gestolen niet kon wor
den voortgezet, voor de opera, wier voort
bestaan weder verzekerd is, daar zij
thans aan den Staat overgaat, en voor
andere.
En toch is er ontevredenheid gewekt,
want tal van kooplieden lijden' groote
schade, nu zij zullen moeten leveren op
voorwaarden, die hij de aannem'ng wel
6.)
Ruggiero en Louisa vernamen de zaak
eerst-, toen ze afgedaan was, en spraken,
wel niet rechtstreeks afkeurend, maar toch
verwonderd, over het zelfbewust optreden
der huidige jeugd.
De professor was ontevreden. Elsa was
eene leerlinge, waarmede hij schitteren kon,
en ze gaf hem geen afdoende reden, waarom
ze het aanbod afsloeg.
Het waarom kwam niemand te weten, het
bleef een geheim tusschen haar en Carlo,
Hij was nu achttien jaren en zijn levens
plan was gevormd. Het machinewezen had
hem altijd aangetrokken: in oudheden
stelde hij, tot droefheid van zijn vader en
Elsa, geen belang.
Wat er in Génève tot zijne ontwikkeling
kon gedaan worden, was gedaan. De tijd
naderde, dat hij, hetzij in Zurich, Duitsch-
land of Frankrijk, eene werktuigkundige
school moest bezoeken.
Het kostte strijd voor Elsa het inzag
„Hoor eens, Carlo", weerstreefde ze, „hoe
verstandig en beerljjk zou het zijn, als we
gesteld waren, maar waaraan men zich
van geen van beide zijden dacht te hou
den. Want het zwendelsyst-eem van 'de
intendance had het geheele zakenleven
vergiftigd.
Het spoorwegongeluk b ij V i 1-
1 e p r e u x. Het ministerie van publieke
werken heeft een lijst van achttien
slachtoffers gepubliceerd. Acht lijken
verkeeren in zulk een toestand, dat zij
onkenbaar zijn. De herkenning zal zoo
niet onmogelijk, toch uiterst moeilijk zijn.
Te Villepreux komen nog voortdurend
familie en vrienden aan van personen,
die naar men vermoedt zich in den trein
hebben bevonden, om inlichtingen omtrent
hen in te winnen. Ongelukkig zijn de over
blijfselen van vele lijken beslist onken
baar geworden, en moet men uit een of
ander voorwerp of kleedingstuk de iden
titeit trachten vast te .stellen. Zoo werd
het lijk van den heer Hellard uit Saint-
Remysur-Ave herkend aan 'n ring, dien
men in de puinhoopen vond. Vrienden
van dr. Baumany hebben hem meenen
te herkennen aan zijn hoed.
Alle voorwerpen, die op 'de plaats van
het ongeluk worden gevonden, zijn in een
afzonderlijke zaal neergelegd. Al de lijken
en de overblijfselen der lijken zijn Zon
dagavond gekist. De kisten zijn in een
loods geplaatst, die in een rouwkapel is
veranderd. Zij worden door gendarmen
bewaakt.
Een meisje van 14 jaar, dat bij'na ge
heel verkoold was, werd herkend aan
haar schoenen, die onbeschadigd waren
gebleven en aan een ring, die ijlen op de
overblijfselen terugvond. Een ander her
kende zijn vrouw slechts aan een sleu
telbos, die op een verschrikkelijke massa
van gebroken houtwerk werd terugge
vonden.
Ontzettende tooneelen spelen zie-h voort
durend af op het station en in de zalen
waar de verschillende overblijfselen be
waard worden. Een jonge vrouw, die wel
dra moeder zou worden, is plotseling
krankzinnig geworden.
Maandagmorgen om vijf uur heeft men
nog twee lijken gevonden, die eveneens
verkoold onder de machine van den ex
press lagen.
Een ooggetuige van het spoorwegon
geluk te Villepreux, de spoorweg
ambtenaar Paty, heeft daarvan de vol
gende schildering gegeven: „Ik ben een
der eersten geweest, die 15 jaar geleden
in den brandenden weldadigheidsbazaar
in de rue St. Goujon te Parijs binnen
drongen om hulp te verleenen, maar
welken afgrijselijken indruk het gebeur
de van destijds ook bij mij heeft achter
gelaten, wat ik gisteren heb gezien, was
oneindig akeliger en veel sterker dan
de stoutste fantasie zou kunnen verzin
nen. Ik heb zeven personen, die vree-
selijk .verminkt waren, onder de stuk
ken van de wagens vandaan gehaald,
een kind van vier jaren is in mijn ar
men overleden. Alle gewonden smacht
ten naar water. Er was echter te wei
nig water aan het station."
Daarna vertelde hij nog eenige bijzon
derheden omtrent den toestand van de
gevonden slachtoffers, die echter zoo
griezelig zijn, dat we ze onzen lezers
liever besparen.
D-evorstderhoteldievenvoor
't gerecht.
Dezer dagen is voor het hof van gezwo
renen te Bozen het hoofdproces tegen de
grootste van alle tot dusverre bestaan
hebbende internationale hoteldievenben
den begonnen, n.l. tegen het Hornschuh-
genootschap, dat sedert 10 jaren bestond
en zoo uitnemend georganiseerd was, dat
gewikste leden der benden op elk gege
ven oogenblik juist daar konden optre
den, waar een „goede slag" te slaan viel.
Aan het hoofd der bende stond de thans
34-jarige, uit Bathal in 't hertogdom
Gotha geboortige ex-schoorsteenveger Al-
bert Hornschuh. Geen hotelkamer was
voor hem veilig. Hij klom aan bliksem
afleiders, regenpijpen en dakgooten op en
hier alle samen konden blijven, en dat gij
in oudheden handeldet gelijk onze vader
en onze grootvader. Daartoe behoort studie,
het is gewis een belangrijk vak. De machines
zijn dom, wat hebt ge er aan?"
Ze schreide, toen Carlo standvastig bleef.
Ze maakte zich evenwel niet boos op hem,
maar gaf den tijd de schuld, die alles inspan
de om kalme en tevredene menscheu, gelijk
vader, tante Louise en zij zelve waren, te
verontrusten.
„Eskalada, eskalada(Beklimming),
jubelde een fantastisch gekleede, kleine
persoon, die zich met welgevallen in den
tot den vloer-reikenden rococospiegel, welke
zich in de gezellige, groote huiskamer bevond
beschouwde In verschillende stijlen gemeu.
bileerd, met bloemen versierd en aangenaam
warm had dit vertrek een recht huiselijk
aanzien.
Wie was toch die sierlijke verschijning?
„Egyptische", zou Elsa aanstonds geant
woord hebben, en 't was ook inderdaad zoo.
De roode, korte rok met gouden hierolyphen
bezaaid, het zwart fluweelen lijfje over de
witte zijden blouse, de keten van kostbare
oude munten onderscheidden haar als een
Zigeuner-prinses I maar de gouden tiaar met
afhangenden sluier, die zoo sierlijk op het
neer, als waren het de mooiste ladders.
Gedurende de laatste jaren had de bende
zeer veel nut van een nichtje van Horn
schuh genaamd. Deze had iu opdracht,
als bevallige en „interessante" jonge
dame do hotelgasten in de eetzaal om
zich heen le verzamelen en aan de praat
te houden, terwijl het mannelijk deel der
bende ondertusschen in de kamers „werk
te". Zij en andere vrouwelijke leden loer
den ook de goede gelegenheid af. De bende
had, deftig, een secretaris in een zekeren
Willi Starte, die meestentijds te Parijs
woonde, en vandaar door een drukke cor
respondentie, 't verband tusschen de af
zonderlijke deelen van het dievengenoot-
schap bevorderde. De bende, die ongeveer
220 leden telde heeft ongeveer, voor zoo
ver althans te bewijzen is, voor 3 millioen
mark buitgemaakt aan geld, juweelen enz.
Zij bezocht alle groote steden, vooral ook
badplaatsen. De dieven en hunne dames
reisden steeds zeer voornaam en benut
ten reeds hun reis, pan. achter „goede
zaken" te komen. Het arresteeren der
bende, is voor een groot deel te danken
aan de Berlijnsche recherche. Eenige le
den, die reeds lang in voorarrest zaten,
zijn al veroordeeld. Het hoofdproces te
Bozen, waarvoor voorloopig 4 dagen zijn
bestemd, heeft alleen betrekking op de
inbraken en diefstallen, die in Oosten
rijk en Zwitserland zijn gepleegd.
Gevecht met meis j e s r o o ve rp.
Eén neergeschoten. In liet bosch
van Reckem hielden zich drie kerels, die
door de politie opgezocht werden, ver
scholen. Een meisje uit de gemeente werd
door hen aangevallen en in een koren
veld gesleept.
Het kind kon echter om hulp roepen
en dadelijk kwam het volk van alle kan
ten toegesneld, waarop de schelmen de
vlucht namen in een ander korenveld,
van waar zij op hunne achtervolgers scho
ten, zoodat niemand het eerst durfde wa
gen in het korenveld te gaan.
Een jongeling, gewapend met een revol
ver, vuurde nu in de richting van waar
de revolverschoten schenen voort te ko
men en een der schelmen werd neergeveld.
Daarop sprong het volk in het koren
veld en hield er een tweeden schurk aan,
die aan een boom gebonden werd, in af
wachting der aankomst van do gendarme-
die hem, later naar de gevangenis van
Moescron overbracht.
Een tocht met hindernissen.
De 620-kilometer wedstrijd per auto van
Bazel naar Kleef werd Zondag to Kleef
beëindigd.
Twee en zestig renners hadden er aan
deelgenomen en, zooals gewoonlijk, liep
ook deze tocht niet zonder ongelukken
af. Bjj Bonn viel een der racers met zoo'n
smak van zijn auto, dat hij bewusteloos
bleet liggen. Weer bijgekomen, zette hij
den tocht voort, viel opnieuw en brak
zijn arm.
Voor Keulen en Bonn waren op den
weg nagels gestrooid, waardoor vele
automobielen averij opliepen en wegens
delect der rijtuigen achterbleven.
Een uur voor .den verwachten tijd re
den de eerste aankomers Kleef reeds bin
nen en zaten zoo dicht opeen, dat men
meende, dat den eersten in de rij een
ongeluk zou overkomen. Gelukkig l ep al
les met een lichte verwonding af.
Een aanvaring. Volgens een be
richt uit Holyhead heeft nabij Holyhead
een aanvaring plaats gehad tusschen de
stoomboot „La Roebelle van Bayonne,
komende van Bilbao en de Iersche stoom
boot „Zews".
De „La Rochelle" is gezonken met 10
man, waaronder de kapitein. Negen an
deren konden zich in een bootje redden
en werden te Holyhead door de stoom
boot „Panmure", die ze in zee oppikte,
aan wal gezet.
Een der passagiers van de „La Ro
chelle' 'werd zoo erg gekwetst, dat hij'
stierf in het bootje dat hem vervoerde.
De botsing gebeurde in een zoo dichten
aardige hoofdje stond en het blonde haar,
dat er onder glinsterde, getuigen tegen de
Egyptische. Dit costuum beviel Elsa bijzon
der de anderen vonden het verrukkend
na zich in den spiegel bewonderd te hebben
danste ze met haar sierlijke laarsjes de
kamer op en neer, zacht zingend en kleppend
met castagnetten (kleppers).
Een zilverreine bel klonk van uit de deur
er tusschen. De schoonste roover, in zwart
en rood en goud, met al den smaak gekleed,
zooals het tooneel of de maskerade dien
eerbiedwaardigen stand te zien geeft, stond
tegen den deurstijl. Het was dien avond
maskerade in Genève. Geen alledaagsche,
zooals men die ook elders ziet; neen, de
historische, die alleen deze stad bezitde
geliefkoosde en beroemde Eskalade!
Voor driehonderd jaar ongeveer in den
nacht van den 12en December voeren de
Savoyaarden in alle stilte de Rhóne op,
ontscheepten zich, plaatsten ladders tegen
de oude stadsmuren om ze te beklimmen
Maar de burgers waren op hun hoede. Overal
werd 't levendig op de pleinen en in de
straten't geschut verpletterde de stormen
den, de ladders werden omvergeworpen en
de overval mislukte deerlijk. In den loop
der jaren werd deze eskalade (beklimming)
niet vergetenbewaard bleef ook het
mist, dat men onmogelijk van 'teene eind
van 't schip naar 't andere kon zien.
De Kroningseed en deEcht-
soheiding in Engeland. De
„English church Union", vertegenwoor
digend het meest intelligent gedeelte der
Aoglikaansche Kerk, houdt thans hier
ïtregeld zittingen, em alle voorname
vraagstukken, betrekking hebbende op
godsdienst en moraal, te bespreken.
Lord Halifax als president, gaf Vrijdag
zijn opinie over den Kroningseed en over
de wet, die de echtscheidingen regelt. Het
is de moeite waard om te lezen, wat deze
protestantsche edelman denkt over deze
twee vraagstukken, die hier thans erg en
drufc worden besproken.
Wat den kroningseed betreft, zoo heeft
AEquith beloofd, dien te zullen veranderen,
en dit heeft natuurlijk de ultraprotestant-
sche partij aangevuurd, om meetingen te
houden eu te protesteeren tegen eenige
verandering in de beleefigende woorden,
door den vorst te gabruiken bij de eerste
gelegenheil, dat hij zijn parlement begroet.
Wat de echtscheidingsivet betreft, zoo is
hier al sedert geruimen tijd een commissie
bezig, om die zoo te veranderen, dat het
gemakkelijker zal worden gemaakt, om
eene echtscheiding te verkrijgen en dat de
gerechtskosten lager zullen worden gesteld
voor het publiek.
Wat den kroningseed aanging, zoo zei
lord Halifax
„De inhoud en de bewoordingen van
den kroningseed zijn niet te verdedigen,
en om logisch te zijn, zijn wjj verplicht
deze in den tegenwoordigen vorm geheel
af te schaffen
„Den Koning te dwingen, de woorden
thans vervat in den Kroningseed, uit te
spreken, is een beleediging, noodeloos
aangedaan aan millioenen loyale onder
danen van den sonverein, ia eene belee
diging aaQ het gezond verstand der natie,
om nog niet te spreken van den theolo-
gischen onzin, vervat in de bewoordingen.
De eed is verder een skbaDdvlek op de
christelijke liefde, ja, een schandvlek op
den Koning zelf, zoodra de woorden over
zjjn lippen waren.
„Waarom zou de koning niet kunnen
wordon behandeld als een „gentleman"
voor wien het gegeven woord voldoende
was
„Indien ik zou staan in de plaats van
den koning, zou ik weigeren de woorden
uit te spreken, en dan wilde ik wel eens
zien of het land mij zou ondersteunen, of
zoude meegaan met een kleine groep van
onwetende fanatieken, wier godsdienst
bestaat uit onwetend vooroordeel, en gemis
aan christelijke liefde". Lord Halifax
eindigde met den wensch uit te spreken,
dat de kroningseed, in welken vorm ook,
geheel zou worden afgeschaft.
Naar aanleiding der nieuwe seheidings
wetten zei dezellde spreker het volgende:
„Wij zjjn van meening, dat de echt
scheiding tusschen wettig getrouwde per
sonen niet mag bestaan. Als Christenen,
zinden wij het leven met een anderen man
of met eene andere vrouw, door een per
soon, die nog een andere vrouw of een
andere man bezit, onzedelijk.
„Het gerechtshof, waar scheidingspro
cessen werden uitgesproken, was het wel
bekende middelpunt van vnlsche eeden en
geheime afspraken.
„Als een bewijs van de gevolgen van
het gemakkelijker en goedkooper maken
van echtscheidingen, wil ik Roosevelt aan
halen, toen hij over dit punt sprak met
betrekking tot Amerika. De oud-president
was de overtuiging toegedaan, dat de
echt.cheiding een ernstig gevaar werd
voor de beschaafde samenleving."
Het is heel opvallend om een dergelijke
opinie te hooren over de wetten, die de
ontbinding van het huwelijk tot doel hebben,
en het is zeker eene groote voldoening
voor de Katholieke Kerk, die altijd heeft
gepredikt, dat het huwelijk onontbindbaar
is. Nu beginnen andersdenkenden reeds
naar haar toe te komen, en geven Haar ook
op dit punt gelijk, en bewonderen Haar
in stilte, want het is een genot in deze
aandenken aan Mère Royaume, die vader
landslievende burgeres, die den voor het
wasehfeest gekookten reuzenketel soep den
vijanden kokend heet op den kop goot.
Sedert dien nacht van 'tjaar 1603 werd
het gebruikelijk den llen en 12en December
's avonds maskerades in de straten te houden
en zag men voor de ramen der banket
bakkers nabootsingen van den soepketel en
der krijgswerktuigen uitgestald.
In den ouden tijd wandelden de burgers
slechts met gekeerde pelsen en mutsen rond
en vertoonden zich alleen zeer eenvoudige
maskersmaar met de jaren steeg de weelde
Alle standen en iedere leeftijd namens
allengs aan de pret deel. In de Rues Basses
en de breede Corratie bewoog zich de
menschenzee in het electrisohe lichtuit-
gelezene costumes en volksdrachten ver
toonden zich naast komisch uitgedosten en
gestalten met dierenkoppen.
De trams stoptenrijen van kinderen, als
vlinders gekleed, versperden de straten
mannelijke en vrouwelijke hansworsten
dansten rondkuchende, oude boeren-paart-
jes; burgers en burgereasen uit het verleden
drentelden achter den trotsch stappenden
globe trotter (iemand, die de wereld door
reist) of den nagebootsten Engelschman;
hier en daar zag men een ridder, landsknecht
tijden van geloofs- en zedenverslapping
naar een rechter te kunnen gaan, die altijd
consequent bljjft, en die in staat is, en ge
rechtigd is, de H. Schrift aan het volk
uit te leggen. (Centrum)
Een Dwergvolk. Onlangs is mee
gedeeld, dat de door de „Britsch Ornitbo-
gist's Union" uitgezonden expeditie tot
onderzoek van het sneeuwgebergte op
Nederlandsch Nieuw-Guinea een zeer be
langwekkende ontdekking heelt gedaan. Op
een hoogte van ongeveer 600 M. trof zij
een dwergvolk aan, waarvan de grootte
1.27 M. bedroeg en dat waarschijnlijk tot
de Negritas gerekend moet worden. Volgens
de tot dusver gehuldigde opvatting bewoon
den de Negritas drie ver van elkander
gelegen streken: de Adammanen-eilanden
in de goif van Bengalen, het Noordelijk
deel van het Schiereiland Mallakka, waar
zij Semangs genoemd worden en enkele
deelen van de Philippijnen, in het bijzonder
Luzon. In alle deze streken zijn de karak
teristieke eigenschappen van het ras op
vallend gelijk: er wordt bijna geen man
aangetroffen, die grooter is dan 1.50 M.,
terwijl de vrouwen zelden grooter dan 120 M.
worden. Teekenend zijn de zeer donkere
huidkleur, die het meest gelijkt op een pas
gepotloode kachel, de platte neus, die
ongeveer even lang als breed is, en het
uiterst fijne kroeshaar. De mensohen zijn
wel klein, maar in geenen deele misvormd.
De armen zijn naar verhouding langer dan
bij de Europeanen, maar het onderscheid is
niet zoo groot als tusschen Europeanen en
de dwergvolken in midden-Afrika.
De negritas zijn nomaden en leven uit
sluitend van jacht en visscherij. Hun voor
naamste wapen is pijl en boogde pijlen
zijn doorgaans gedrenkt in vergiftige stoffen.
Ook gebruiken zij een hoogst eigenaardige
inrichting voor „automatisch schieten", een
bamboespeer wordt aan een achteroverge
bogen jongen boomstam zóo bevestigd, dat
die het wild treft, wanneer dit een over
het pad gespannen, moeilijk zichtbare draad
vernielt. Opdat niet onvoorzichtige jagers
daardoor getroffen worden, zijn waarschu
wingsteekenen aangebracht op de plaats,
waar die toestellen zijn. In tjjden van oorlog
worden die waarsehuwingsteekens wegge
nomen. De negritas zijn geestelijk weinig
ontwikkeld; geen enkele stam kan verder
dan tot drie tellen, maar alle berichtgevers
zijn het er over eens, dat zij een opgewekt
volkje zjjn, dat de vriendelijkste gastvrijheid
betoont, wanneer men eenmaal hun ver
trouwen gewonnen heeft. Zij leggen geen
kannibalistische neigingen aan den dag en
doen niet aan veelwijverij. VandePapoeas
onderscheiden zij zich, doordat zij brachy-
cephal (korthoofdig) zijn, terwijl de Papoeas
dolichocephal (langhoofdig) zijn. Zij wonen
op den grond met een boven hun hoofden
gespannen windscherm, terwijl de Papoeas
in hutten wonen, die op palen rusten.
Veeren- en Kapokbedden, Kapok-,
Zeegras- en Stroomatrassen,
Ledikanten, Wollen-, Sitsen en Molton
dekens, Kinderdekens vanaf 25 cent.
Karpetten, Gemaakte en Gebreide
Goederen, enorm groote keuze in
Sporthemden.
Kapok, Veeren en Zeegras bij het ge
wicht aan de laagst mogelijke prijzen.
ot page; de paarskleurige mantel der ge
leerden verscheen naast de koddigsto fan-
tasiekleeding.
Alles Bchertste, lachte, w andelde of danste
dooreen; alles kenmerkte zich door de
bevalligheid en wellevendheid, den bewoner
van het zuiden zoo eigen, wanneer de
hartstocht hem niet overmeestert.
Hier en daar werd een korte toespraak
gehoudenmen riep elkaar op schertsenden
toon toe, gejubel weerklonk, kleine troepen
jongens marcheerden op de maat van trom
of 11 uit door de straten; een lange vlas
baard streek zachtkens over het gelaat van
den rustig daarheen wandelendealles was
lust, leven en vroolijkheid.
De loover en de Egyptische werden
opgemerkt. Carlo en Elsa droegen bun
maskers, die hen onkenbaar maakten zonder
het geheele gezicht te bedekken. „Een
schoon paar! Wie het toch welzijn?" werd
achter haar gefluisterd.
De Egyptische drukte den arm baars
begeleiders en sprak in het Duitsch hare
bewondering uit over dit vroolijke leven
ei die bonte menigte.
(VV.ordt vbrvolgd.)
I Li
