ke Kiezers HULST. ELEMAN. De gevangenen van den Czaai. No. 45. TWEEDE BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT. Zaterdag 16 April 1910. Ham leesch A, OOSENDAALSCHE sch- en Amerikaansche Strijkinrichting wed. F. N. Corthals. e bijtende middelen. VERBEEM. lelpen, om aan de bondgenooten, den n? in stemmen op Ham /leesch A, UIT DE PERS. FEUTLLETÖIL BUITENLAND. Ingezonden Stukken. Landbouw m Veeteelt i en verpakt. Korte Delft, DDELBURG. ingericht naar de laatste eischen met de nieuwste machines op ivoordeelige conditiën, zoowel 6 als opgemaakte wasschen. VGENT VOOR GOES ATHOLIEKE KIEZERS. ;n en verpakt. Korte Delft, IDDELBURG. De Socialisten onderling. Het (anti-rev.) Friesch Dagblad maakt naar aanleiding van het zoogenaamd „de- hatteeren" door sociaal-democraten op hunne vergaderingen do volgende opmer kingen: Dat is een eigenaardige vorm van de bat. Daarbiji is het er heelemaal niet om te doen den tegenstander te overtuigen; ach neen! Zelts is het er niet om te doen, in ridderlijk tournooi de lans met hem te kruisen; ook dat niel. Het socia listisch debat heeft enkel ten doel den tegenstander in 't ziand te doen buite len en daartoe is alle handgreep goed. De socialistische debater bestrijdt den spreker niet, maar richt zich tot het pu bliek en gebruikt de gelegenheid tot de bat om propaganda te maken voor zijn eigen beginselen en dat met alle mid delen, die hij bij de hand heeft. Of hij fatsoenlijk debatteert, dan wel scheidt; netjes-Blijft of de bourgeoisie uit vloekt; zich aan de rede van den spre ker houdt, dan wel verre daarvan af wijkt 't is hem al hetzelfde: ials hij maar propaganda maken kan! Als z'n eigen partij maar zijde spint. De mee ting, de zaal, den tijtl en 't publiek van zijii tegenstander exploiteert de socialis tische debater ten eigen bate. En wee 1 wie daar wat van zegt Dan wordt de debater brutaal. Dan kan 't hem niet schelen, wat hij1 er uitgooit. Dan heeten de tegenstanders dompers en duisterlingen, wier daden 't licht, niet velen kunnen van het vrije debat. En hebben ze dan maar een „klompie" geestverwanten in de zaal, dan trachten ze in elk geval den goeden in druk der rede te bederven, door de ver gadering te doen verloopen, al moeten ze daarvoor het gebed zelfs storen. Zóó debatteert de socialist. En precies diezelfde methode nu, pas sen sedert eenige maanden de mannen van de S. D. P. op hun vroegere par- tijgenooten toe. Met meer giftigheid nog. Op elke meeting eischen ze debat. Dit verkregen hebbende pakken ze uit. Schel den de anderen uit voor al wat leelijk is. Prikken, grieven, porren, treiteren, ju dassen. Komen op elke motie, met amen dementen, oi ze bij de el afgeknipt zijn. Willen die verdedigen. Eischen dupliek. Stemming over de amendementen. Tot. do vergadering gaal verloopen. 01' een hevige twist uitbreekt. Zoodat iu elk geval de kracht van de meeting gebroken is. De methode zélf verfoeien we. Maar ze is van zuiver socialistischen aard, daar gaat niets af! Wijl zelf heb ben door die methode menigmaal onze beste vergaderingen zien bederven En wat doet nu de S. D. A. P.? Het is merkwaardig. Nu zij zelf last krijgt van haar eigen streken, wordt ze als dol. Als Wijnkoop of een der zijnen 't woord maar vraagt, dan beginnen de an deren al te grommen, te fluiten, te brul len. En zoodra er iets gezegd wordt, flat hen prikkelt, dan wordt de debater door de groote herrie feitelijk het voortspre ken onmogelijk gemaakt. Ja, men gaat nog verder. Aan de S. D. P. werd al herhaaldelijk debat geweigerd. Precies hetzelfde mid del van verweer, dat wij tegen het so cialistische pseudo-debat toepassen! Of, als een debater niet naar den zin der heeren spreekt, dan wordt de ver gadering, zoogenaamd „spontaan", rumoe rig, steekt de vuist op, wil den man te lijf of jouwt hem uit. Of ook - van de bestuurstafel zélf wordt geadviseerd, om er den „vent" maar uit te gooien 't Is een merkwaardig verschijnsel. Noodelooze onrust. Er schijnt bij enkele liberale bladen nog altijd zekere onrust aanwezig te zijn, naar aanleiding van het verschrikkelijke feit, Historische Novelle van ARMINIUS AROHIER. 18.) „Mijne heeren" zeide Raphael opeens, „onze vereenigde krachten vormen een leger van drieduizend man te voet en zeshonderd ruiters." „Bravo", riep de graaf verheugd, „dat is genoeg om Grodno in te nemen zonder slag of stoot; daar voegen zich nog andere goedgeoefende strijders bij ons, terwijl de geheele bevolking ons steunen zal. Dus mijne heeren, binnen drie dagen op het kasteel Bialewski! Totwederziens! Spoedig zullen wij de eer hebben voor Polen te strijden en te sterven'. Op het oogenblik dat de vergadering uiteen wilde gaaD, verscheen Stanislaus. Zjjn vriesden bemerkten zeer goed, dat hij buitengewoon opgewonden was zij verdron gen zich om hem en vroegen naar de oorzaak ervan. „Het is niets", antwoordde Stanislaus, dat de heer Lehman het aangedurfd heeft, tegen den zin van 'n paar sociaal-democra ten in, zich te verzetten tegen de her opening van een gesloten, nulteloos debat. Wat zou zoo'n geweldenaar van rechts zich nu weer in het hoofd halen Hij1 heeft zich reeds gewend tot den griffier der Belgische Kamer, met verzoek om in lichtingen over het Belgische Kamerregle ment. Daar moet wat achter zitten. Waar schijnlijk wordt eene wijziging van het Reglement van Orde beoogd. Het wondt noodig te waarschuwen. Wellicht een scherpe resolutie? Versterking van het gezag? Maar daar houdt de „linkerzijde" niet aan. Gezag is slechts te dulden als noodzakelijk kwaad. Aldus de hoefijzer- correspondent van het Handelsblad. 'tls voor 'n minnaar der vrijheid waar lijk een droeve tijd. Om medelijden mee te hebben. Doch laat ons ditmaal den man geruststellen. Van geheel het verhaal is niets aan, en de heer Lohman zelf heeft steeds het invoeren van meerdere machts middelen tot handhaving der orde afge keurd. De „linkerzijde" en de hoefijzer-corres pondent kunnen dus gerust zijd. 'Do Ned. IT .1 1, I K. Een uitvinding. Door den beken den IUiliaanschen priester en eleetrotech- nicus Mgr. Cerebotani is een instrument uitgevonden niet grooter dan een horloge, waarmede het mogelijk is tijdingen' op te vangen, welke van een station voor draad- looze telegrafie binnen een radius van 20 a 30 mijl zijn afgezonden. Behalve de zak- opvanger zijn noodig een klos met draad en oen stok in een metalen koker. 1> U ITS (III LA A O. Een nieuw ongeluk voorko- m e n. De hoofdconducteur van den trein met soldaten, die bijl het spoorwegonge luk te Mühlheim ook zwaar gewond is jen in het ziekenhuis ligt, heeft nu medege deeld, dat hij spoedig nadat hij was bij gekomen, al zijne krachten verzameld had en van de plaats van het ongeluk een sneltrein tegemoet gcloopen was, die, van Opladen komende, reeds van het slation te Miihlhcim zichtbaar was. Het lukte hem, den trein kort voor de plaats van het. ongeluk tot staan te brengen. Daal de weg vol soldaten was, die den trein pas verlaten hadden, zou cr een nieuw ongeluk gebeurd zijn, indien hij den an deren trein niet tegemoet gegaan was. De beambte is kort daarna bewusteloos neergevallen. De bier boycot in Beieren wordt door de op liet brouwsel verzotte inwoners van dat land met heldenmoed volgehou den. Te Hengelsbach heeft men, op den marktdag nog wel, boeren met bierkrui ken en roode neuzen naar de pomp zien loopen om hun dorst te lesschen. Zoo iets was nog nooit vertoond! In hel doip Landshut heelt de boycot volbracht, dat de herbergiers de maat bier twee pen ningen hebben afgeslagen, maar de ver bruikers vinden dat lang niet genoeg. ESGELIXn. In het Lagerhuis is Donderdagmiddag der vorige week, onder algemeene toejui ching, een wetsvoorstel ingediend, dat tot doel heeft, de wreedheden bij den uit voer van vilderspaarden te verminderen. Het voorstel bepaalt, dat de minister van landbouw in alle havens een veeart- sonijkundig inspecteur zal benoemen en dat geen paard zal verscheept worden zonder schriftelijke verklaring van den inspecteur, dat het vervoerd en ontscheept kan worden zonder een wreede behande ling te óndergaan. De eigenaar van het paard moet alle kosten van het onder zoek betalen. Alle dieren, die aan boord zijD best doende kalm te blijven „mijn paard is er vandoor gegaan en ik had groote moeite om mij door het bosch een weg te banen. Dat is alles" Daarop deelde men hem mede wat er besproken was geworden, en op de vraag hoeveel manschappen hij voor den komen den strijd in het veld kon brengen, gaf hij het getal der zijnen aan op driehonderd. De graaf deed alsof hjj de koelheid en terughouding van Stanislaus niet bemerkte hjj ontving hem met dezelfde hoffeljjkheid en openhartigheid als vroeger, en onderhield zich met hem alsof er niets gebeurd was. Dit maakte een diepen indruk op het hart van den trotschen Stanislaus, die toch altijd nog toegankeljjk was voor net eerge voel. Indien hjj de ware eer slechts daarin gezocht had, dat hjj zjjn grillen en harts tochten had beheerscht en de uitbarsting daarvan met zijn sterken wil had verhin derd. Doch de ongelukkige begreep niets van een dergeljjken innigen strijd, waarin de mensch door zelfbeheersching en zelfver, loochening grootere overwinningen behalen kan dan op het bloedig oorlogsveld Bjj hem was het besluit reeds tot rjjpheid geko men om wraakte nemen en geprikkeld door dezen somberen hartstocht zon hij op d ui- een poot breken of anderszins ernstig gewond worden, zullen da^r door middel van een geschikt toestel afgemaakt wor den. De tweede lezing van het wetsvoorstel is voorloopig op 19 dezer bepaald. AMERIKA. Philander Knox junior, tweede zoon van den Amerikaanschen minister Knox, die voor «enigen tijd tegen den wil zijner ouders met een bevallig winkel- juffertje uit Providence is getrouwd en dientengevolge in onmin leelde met zijn familie, is thans met zijn ouders verzoend en met zijn jonge vrouw te Washington teruggekeerd om alsnog den ouderlijken zegen op zijn huwelijk te 'ontvangen. De verzoening is bewerkt door 's-minis- ters oudsten zoon, Reed Knox, die ook een lief, braaf meisje beneden zijn stand tot vrouw nam en deswege drie jaren in on genade was. Zware beschuldigingen. In de Vereenigde Staten is groot opzien gewekt door beschuldigingen van de Amerikaan sche Anti-vivisectie-vereeniging te Phila delphia tegen een aantal jonge phvsio- logen yan de universiteit aldaar. Dio jonge mannen der wetenschap, zoo beweert de vereeniging op grond van een voorloopig onderzoek, zouden op 160 weeskinderen in 't openbaar ziekenhuis te Philadelphia en het St. Vincenliusgesticht proeven hebben genomen met inspuitin gen van Koch's tuberouline, tengevolge waarvan 95 percent der kinderen stierven. Het denkbeeld, dat er zoo iets gebeurd zou zijn, heeft, naar te begrijpen is, alge meen groote verontwaardiging gewekt en er is een commissie van voorname burgers gevormd, die er op aandringt, dat er on verwijld een grondig officieel onderzoek wordt ingesteld omtrent do waarheid der zware beschuldigingen. OOSTEN RIJ li. Lawine. Uit Czernowitz wordt ge meld, dat in het dorp Tantry 31) personen getroffen zijn door van de hergen vallende rotsblokken. Zeven zijn gedood, negen ernstig gewond en acht licht gewond. ItlJ.QIË. Do zoek van E x-P resident Roo sevelt. Met meldt uil Brussel: Ilet is nu vastgesteld, dat ex-president Roosevelt, vergezeld door Mevrouw Roose velt, miss Ethel, zijne dochter, en zijn jzoon' Kermit Donderdag 28 April om kwart over twaalven hier zal arriveeren. Hij zal ont vangen worden door den Amerikaanschen gezapt, Charles Bryan, en de leden der legatie en vervolgens in 't legatiegebouw dejeuneeren, waarna van half drie tot half vier receptie wordt gehouden. Om 4 uur zal Roosevelt zich naar de Wereldtentoonstelling begeven en daar in de Amerikaansche afdeeling eene lezing houden, 's Avonds zal Roosevelt waar schijnlijk hij den Koning in het paleis te Laekcn dineeren. In den morgen van den volgenden dag zal hij via Antwerpen naar Den Haag vertrekken, terwijl hij 'n bezoek zal bren gen aan Koningin Wilhclmina vóór naar Berlijn door te reizen. Wellicht zal hij gedurende hel korte oponthoud te Ant werpen daar eene receptie houden. Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.) Zierikzeesche Brieven. I Zierikzee is toch' een aardig plaatsje, een wereldje op zich, met, zou ik zeggen, den Sint Lievens-toren als middelpunt, als uitstekende spil, en omdat men daar nu en dan voor een paar centen op mag, zullen w e van dien toren af eens een paar velsche wraakzucht, keek hij naar Raphael en juist toen deze zijn paard wilde bestjjgen trad Stanislaus op hem toe en vroeg met hem gedurende eenige oogenblikken een onderhoud onder vier oogen. Nauwelijks hadden zij zich van het gezelschap verwij derd of Stanislaus sprong van het paard Raphael moest hetzelfde doen en Stanislaus liet thans den vrijen loop aan zjjn tot nog toe onderdrukte woede en riep zijn ver meenden vijand woedend toe: „Mijnheer, ik eisch van u een verklaring of liever voldoening, volkomen voldoe ning. „Zoudt gij dan zoo goed willen zjjn mij te zeggen", antwoordde Raphael zoo kalm mogeljjk, waarvoor ik u voldoening schul dig ben „Hoe? Begrijpt gij dat niet? Nn ik zeg u dan al vast maar vooruit, dat ik mij niet tevreden stel met ellendige uitvluchten ik verlang bloed „Kalm, kalm 1" beste Stanislaus" ant woordde Raphael bedaard, den vriendschap- peljjken toon wederom aanslaande; ik ben mjj niet bewust u ooit tebebben beleedigd het kan dus mijn bedoeling niet zjjn uit vluchten te zoeki n." „Hoe? riep Stanislaus wederom, door de kalmte van zijn tegenstander geheel kiekjes gaan nemen van oas eigenaardig Zeeuwsch stadje. Want eigenaardig dat is het. Neem alleen maar eens dat ze naast zulk een schoon-gothischen toren een imitatie- Diana-tempel hebben gezetgelukkig niet er aan vastgebouwd, zeker om de afschei ding tusschen den Paus en Luther te versymboliseeren, maar dan ziet de Paus er toch heel wat beter uit! Als men zoo van boven op die kerk kjjkt, is het net een groote stoof, zonder vuur, en als je beneden staat, lijkt ze meer op de oude beurs van Amsterdam zonder menschen, en krijg je een ansicht ervan, dan kijk je naar den postzegel of ze niet uit Grieke land komt. Zoo is dan die oude Sint Lie- vens - Munster in dit leelijke monster veranderd dat had Albert van Beieren, onze graaf, de bouwheer eens moeten weten! Ach, zoo is alles veranderd in de handen der Protestanten van de levende leer tot de doode gebouwen, zeer volgens hun naam om te „protesteeren" tegen al wat Roomsch was. Wj) staan dan op onzen goeden ouden Sint Lievens-toren, zoo vast als op de rots van Petrus, want die oude gebouwen zjjn heel wat steviger daD de rsvolutie-muren van tegenwoordig niet dat ik er hier zooveel zie, maar elders hoort men toch nog al van invallende huizen. Dat komt, zeggen ze, van die muren van een halven steen maar als ik goed zie, staan die huizen op den Dam ook leelijk scheef, net oude kerels die op elkander leunen, ik wei als men er één uithaalt, dat er dan ook niet veel bljjft staan Zou 't geen gevaar kun nen 'tLjjkt wel van niet, want „op de Oude Haven" zei 's ?en vreemdeling, „staat er ook geen enkele recht." Behalve dan natuurljjk die piepjonge dingen van V. d. Valk. Nu, die doet z'n naam eer aan, want als dat een „Uil" was, had hjj nooit zulke verbeteringen gebracht in Zierikzee en in z'n portemonnaie. Want verbeteringen zjjn het, al zou het alleen maar zjjn, dat er nu ook huizen zjjn, die heelemaal goed onderhouden zjjn, ten minste als ik die achtergevels bezie, dan is 't soms treurig. Zoo loop ik de vorige week met een vreemde ons keurig stadhuis te bewonderen, toen hij me vroeg den achterkant te zien ik zei maar dat er niets aan te bekijken valt, 't geen ook waar is, maar als hij hem gezien had, zou hij zeker gezegd hebben dat er niet veel aan te bekjjken maar wel veel aan te doen valt, want daar steken nu toch de binten vies en vuil door den muur, als do zwarte ellebogen van een straatjongen door zjjn kapotte blouse. Enfin gelukkig zien alle vreemdelingen die achterkanten niet, anders hadden die 70 studenten verleden week niet zoo in be wondering onze stad verlaten. Want be wonderd hebben ze onzen kranigen ingenieur van Schouwen, die ons intusschen in zjjn bevattelijke redevoering over zjjn uitvinding heel wat sympathieker voorkwam dan in die voor de verkiezingen. Zoo ziet men weer ieder is 't best in zijn eigen vak. Maar je mset al wat doen als je in de Kamer wil komen, ten minste anders snap ik er niets van, want Mr Patjjn zelf moet gezegd hebbeD, niets met dat hatelijk gedoe op te hebben. Wij moeten naar beneden, 't slaat elf uurmaar hoe laat zou 't nu wezen Even denkenwelke klok slaat, van 't stadhuis, van den kleinen toren of van de poort En hoeveel gaat die van de poort ook weer voor Dus„Zeker grindweg- tijd" zei de boer en dachtDie goeie ouwe tijd, hé! Kjjker. Koolrapen of Rutabaga. Als men in 't voorjaar grond aanpakt, welke erg vuil is, dan blijkt het wel eens noodig te zijn in de lente te braken, en vele boeren weten niet meer, wat ze dan nog op zulk een .veld moeten telen. Het zelfde .is het geval, wanneer in de lente buiten zich zeiven gebracht van woede, „gij zoudt niet weten welke smaad de graaf mij aangodsan, en welk een teleurstelling en vernedering gijzelf mij bereid hebt?" „Ik herinner u aan ons gesprek van gistereneen man van eer beschouwt het als zjjn plicht voor zijn bevoorrechten mededinger en voor den gelukkigen over winnaar de plaats in te ruimen. „Wat bespot gjj mij ook nog schreew- de Stanislaus woedend heb ik u niet mjjn rechten opgenoemd Hebt gij mijn open hartigheid niet schandeljjk misbruikt Hebt gij niet op arglistige wijze miju weg ge kruist en mijn rechtmatige hoop vernietigd? Ik heb wraak over u gezworen Ik eisch voldoening 1" „Merkwaardig 1" hernam Raphael zich zelf steeds meester blijvendeomdat gjj voor een jong meisje genegenheid hebt opgevat, meent gjj een recht op haar te bezitten. En omdat ik zoo gelukkig was haar niet te mishagen, dorst gjj naar mjjn bloed. O Stanislaus, ik beklsag ude hartstocht verblindt u en leidt u op den verkeerden weg. Mjjn gezond verstand, mijn eer en vooral mjjn godsdienst verbieden mij een duel met u aan te gaan." „Gij wilt dus niet met mjj duelleeren schreeuwde Stanislaus met steeds grootere door .ongunstig weder een gewas wotrilt vernield. Vroeger, ja, zaaide men daar gaarne boekweit, maar dit wisselvallig ge was wordt tegenwoordig nog slechts wei nig geteeld. Aangezien een boer noioit of te nimmer voeder te veel heelt voor zijn vee, achten wij zulke terreinen uitmun tend geschikt voor de teelt van Kool rapen of rutabaga. Deze plant vraagt, wel is waar een tamelijk goeden grond, maar wil toch ook op redelijken zandgrond nog wel gedijen, als de bodem, maar niet te los en doorlatend is, en dan flink en krachtig wordt bemest. Een .diepe grond bewerking is altijd noodzakelijk, want de koolraap verbruikt in haar groeitijdperk heel wat water, en om dat in voldoende mate in de bouwlaag te krijgen en te honden, vooral ook in een drogen zomer, dat gaat niet zonder den bodem, flink en diep los te maken. Evenals bieten en mangelwoirtels, zijn koolrapen hoogst dank baar voor een kalkbem.est.ing, daardoor wordt niet alleen de hoeveelheid maar tevens de hoedanigheid der knollen ver hoogd; 1000 tot 1500 K.G. kalk per II.A. kunnen in den herfst of Vroeg in het voorjaar warden ondergebracht tegelijk niel 1500 tot 2000 K.G. Kaïniet en 1000 K.G. Slakkenmeel. Neemt men de hoeveel heden niet te karig, dan kan gerust op zulk een veld eerst nog rogge worden gezaaid, welke dan in 't voorjaar als snij'rogge vervoederd kan worden aan 't vee. Daarna heeft men nog tijd volop <jm den grond verder voor .de koolrapen in orde te maken, en ,de mest is dan uit muntend in den bodem verspreid. Laat in 't voorjaar kan men ook 600 K.G. super- phosphaat uitstrooien in plaats van slak kenmeel. Heeft men veel stalmest disponi bel, dan kan men wel met de helft van den stalmest volstaan. Moet men in den zomer zaaien, dan gebeurt het nog al eens, dat door droogte en vreterij een gewas niet goed vooit. wil, onregelmat'g opkomt en soms geheel te gronde gaat. Óm dit te voorkomen, worden de koolrapen ge woonlijk op een welvoorzien zaaibed ge teeld, dat evenwel vrij moet zijn van knol voet, een ziekte, waardoor tal van kool- raapplanten verloren' kunnen gaan, en waardoor een heel veld besmet, kan wor den. Dit uitzaaien geschiede in geen geval vóór Mei, en dan nog mag men gerust een paar dagen wachten, men zaait ge woonlijk eer te vroeg dan te laat. Het verplanten geschied! dan in de maand Juni, doch hiermee kan men gerust door gaan tot in Augustus, als men slechts grond vrij en de noojdige planten ter be schikking heeft.. Meer dan eens zagen we nog koolrapen uitplanten op akkers, waar de rogge al was geoogst, en da,n nog pen goede opbrengst leveren. Zoo kunnen der halve in den lanldbouw in één jaar tijds van één veld twee volledige oogsten wor den gehaalid. Om uitputting te voorkomen is dan natuurlijk een krachtige bemesting heslist noodzakelijk. Dikwijls mag men met koolrapen niet op hetzelfde perceel terug komen, men moet, altijd wel toezien, of er geen gevaar is het veld met knolvoet te besmetten. Waar deze ziekte niet heersciht, zal de qibrengst niet tegenval len, en de voejdartwaarde is groot, zoo wel van den knol als van het loof. Toen in het najaar van,1909 in Oostelijk Zeeuwsch-Vlaanidercn de aardappelen i'3 lot f 3.25 per 100 K.G. golden, wilden vele landbouwers niet tegen dien prijis verkoopen, en kuilden hun voorraaid, mee- nende in het voorjaar f4 tot f4.50 te kunnen bedingen. Ze zijn echter in die verwachting te leur gesteld, want de aardappelen zijn goedkooper dn plaats van duurder gewor den, en zullen waarschijnlijk nog in prijs dalen, want de voorraad is zeer gróót, terwijl, in vergelijking met andere jaren, er van Belgische zijde zeel" weinig vraag is en er vooir Duitscbe rekening in het geheel niet wordt gekocht. De prijs is tegenwoordig gemiddeld f2.50 per 100 K.G. woede, daar hij alweer meende dat de ander den spot met hem dreef; „nu dan zal ik u ertoe dwingen En meteen greep hij zijn pistool en hield dit dreigend zijn tegen stander voor. „Drijf mjj niet tot het uiter ste!" riep hij alsof hjj wilde schieten. „Als gij een moordenaar wilt worden" antwoordde Raphael met bewonderenswaar dige kalmte, „hier ben ik; ik kan het niet verhinderen." Stanislaus aarzelde tegenover den onver schrokken blik van den vriend zjjner jeugd, en in dit eeno oogenblik van nadenken zag hij den afgrond waarvoor hij stond. Hij wierp het moordwapen weg en nam beschaamd de vlucht. „Nauweljjks had Stanislaus eenige minu ten in het bosch rondgezworven of hjj zag Firley zjjn rentmeester, die met zjjn paard naar hem toekwam. „O, boe big ben ik, dat ik u hier vind!" riep deze reeds uit de verte. Ik dacht dat er een ongeluk gebeurd was. Stel u mjjn onge rustheid voor, toen ik alleen uw rjjpaard hier in het bosch vond. Ik zal u weer helpen opstjjgen." Stanislaus sprak geen woord; mismoedig en mokkend liet hjj zich in den zalel heffen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1910 | | pagina 5