ke Kiezers
HULST.
ELEMAN.
De gevangenen van den Czaai.
No. 45. TWEEDE
BLAD. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT. Zaterdag 16 April 1910.
Ham
leesch
A,
OOSENDAALSCHE
sch- en
Amerikaansche Strijkinrichting
wed. F. N. Corthals.
e bijtende middelen.
VERBEEM.
lelpen, om aan de
bondgenooten, den
n?
in stemmen op
Ham
/leesch
A,
UIT DE PERS.
FEUTLLETÖIL
BUITENLAND.
Ingezonden Stukken.
Landbouw m Veeteelt
i en verpakt.
Korte Delft,
DDELBURG.
ingericht naar de laatste eischen
met de nieuwste machines op
ivoordeelige conditiën, zoowel
6 als opgemaakte wasschen.
VGENT VOOR GOES
ATHOLIEKE KIEZERS.
;n en verpakt.
Korte Delft,
IDDELBURG.
De Socialisten onderling.
Het (anti-rev.) Friesch Dagblad maakt
naar aanleiding van het zoogenaamd „de-
hatteeren" door sociaal-democraten op
hunne vergaderingen do volgende opmer
kingen:
Dat is een eigenaardige vorm van de
bat.
Daarbiji is het er heelemaal niet om
te doen den tegenstander te overtuigen;
ach neen! Zelts is het er niet om te
doen, in ridderlijk tournooi de lans met
hem te kruisen; ook dat niel. Het socia
listisch debat heeft enkel ten doel den
tegenstander in 't ziand te doen buite
len en daartoe is alle handgreep goed.
De socialistische debater bestrijdt den
spreker niet, maar richt zich tot het pu
bliek en gebruikt de gelegenheid tot de
bat om propaganda te maken voor zijn
eigen beginselen en dat met alle mid
delen, die hij bij de hand heeft.
Of hij fatsoenlijk debatteert, dan wel
scheidt; netjes-Blijft of de bourgeoisie uit
vloekt; zich aan de rede van den spre
ker houdt, dan wel verre daarvan af
wijkt 't is hem al hetzelfde: ials
hij maar propaganda maken kan! Als z'n
eigen partij maar zijde spint. De mee
ting, de zaal, den tijtl en 't publiek van
zijii tegenstander exploiteert de socialis
tische debater ten eigen bate.
En wee 1 wie daar wat van zegt
Dan wordt de debater brutaal.
Dan kan 't hem niet schelen, wat hij1
er uitgooit. Dan heeten de tegenstanders
dompers en duisterlingen, wier daden 't
licht, niet velen kunnen van het vrije
debat. En hebben ze dan maar een
„klompie" geestverwanten in de zaal, dan
trachten ze in elk geval den goeden in
druk der rede te bederven, door de ver
gadering te doen verloopen, al moeten
ze daarvoor het gebed zelfs storen.
Zóó debatteert de socialist.
En precies diezelfde methode nu, pas
sen sedert eenige maanden de mannen
van de S. D. P. op hun vroegere par-
tijgenooten toe.
Met meer giftigheid nog.
Op elke meeting eischen ze debat. Dit
verkregen hebbende pakken ze uit. Schel
den de anderen uit voor al wat leelijk
is. Prikken, grieven, porren, treiteren, ju
dassen. Komen op elke motie, met amen
dementen, oi ze bij de el afgeknipt zijn.
Willen die verdedigen. Eischen dupliek.
Stemming over de amendementen.
Tot. do vergadering gaal verloopen.
01' een hevige twist uitbreekt.
Zoodat iu elk geval de kracht van de
meeting gebroken is.
De methode zélf verfoeien we.
Maar ze is van zuiver socialistischen
aard, daar gaat niets af! Wijl zelf heb
ben door die methode menigmaal onze
beste vergaderingen zien bederven
En wat doet nu de S. D. A. P.? Het
is merkwaardig. Nu zij zelf last krijgt
van haar eigen streken, wordt ze als
dol. Als Wijnkoop of een der zijnen 't
woord maar vraagt, dan beginnen de an
deren al te grommen, te fluiten, te brul
len. En zoodra er iets gezegd wordt, flat
hen prikkelt, dan wordt de debater door
de groote herrie feitelijk het voortspre
ken onmogelijk gemaakt.
Ja, men gaat nog verder.
Aan de S. D. P. werd al herhaaldelijk
debat geweigerd. Precies hetzelfde mid
del van verweer, dat wij tegen het so
cialistische pseudo-debat toepassen!
Of, als een debater niet naar den zin
der heeren spreekt, dan wordt de ver
gadering, zoogenaamd „spontaan", rumoe
rig, steekt de vuist op, wil den man
te lijf of jouwt hem uit.
Of ook - van de bestuurstafel zélf
wordt geadviseerd, om er den „vent" maar
uit te gooien
't Is een merkwaardig verschijnsel.
Noodelooze onrust.
Er schijnt bij enkele liberale bladen nog
altijd zekere onrust aanwezig te zijn, naar
aanleiding van het verschrikkelijke feit,
Historische Novelle van
ARMINIUS AROHIER.
18.)
„Mijne heeren" zeide Raphael opeens,
„onze vereenigde krachten vormen een leger
van drieduizend man te voet en zeshonderd
ruiters."
„Bravo", riep de graaf verheugd, „dat is
genoeg om Grodno in te nemen zonder
slag of stoot; daar voegen zich nog andere
goedgeoefende strijders bij ons, terwijl de
geheele bevolking ons steunen zal. Dus
mijne heeren, binnen drie dagen op het
kasteel Bialewski! Totwederziens! Spoedig
zullen wij de eer hebben voor Polen te
strijden en te sterven'.
Op het oogenblik dat de vergadering
uiteen wilde gaaD, verscheen Stanislaus.
Zjjn vriesden bemerkten zeer goed, dat hij
buitengewoon opgewonden was zij verdron
gen zich om hem en vroegen naar de
oorzaak ervan.
„Het is niets", antwoordde Stanislaus,
dat de heer Lehman het aangedurfd heeft,
tegen den zin van 'n paar sociaal-democra
ten in, zich te verzetten tegen de her
opening van een gesloten, nulteloos debat.
Wat zou zoo'n geweldenaar van rechts
zich nu weer in het hoofd halen Hij1
heeft zich reeds gewend tot den griffier
der Belgische Kamer, met verzoek om in
lichtingen over het Belgische Kamerregle
ment. Daar moet wat achter zitten. Waar
schijnlijk wordt eene wijziging van het
Reglement van Orde beoogd. Het wondt
noodig te waarschuwen. Wellicht een
scherpe resolutie? Versterking van het
gezag? Maar daar houdt de „linkerzijde"
niet aan. Gezag is slechts te dulden als
noodzakelijk kwaad. Aldus de hoefijzer-
correspondent van het Handelsblad.
'tls voor 'n minnaar der vrijheid waar
lijk een droeve tijd. Om medelijden mee
te hebben. Doch laat ons ditmaal den man
geruststellen. Van geheel het verhaal is
niets aan, en de heer Lohman zelf heeft
steeds het invoeren van meerdere machts
middelen tot handhaving der orde afge
keurd.
De „linkerzijde" en de hoefijzer-corres
pondent kunnen dus gerust zijd.
'Do Ned.
IT .1 1, I K.
Een uitvinding. Door den beken
den IUiliaanschen priester en eleetrotech-
nicus Mgr. Cerebotani is een instrument
uitgevonden niet grooter dan een horloge,
waarmede het mogelijk is tijdingen' op te
vangen, welke van een station voor draad-
looze telegrafie binnen een radius van 20
a 30 mijl zijn afgezonden. Behalve de zak-
opvanger zijn noodig een klos met draad
en oen stok in een metalen koker.
1> U ITS (III LA A O.
Een nieuw ongeluk voorko-
m e n. De hoofdconducteur van den trein
met soldaten, die bijl het spoorwegonge
luk te Mühlheim ook zwaar gewond is jen
in het ziekenhuis ligt, heeft nu medege
deeld, dat hij spoedig nadat hij was bij
gekomen, al zijne krachten verzameld had
en van de plaats van het ongeluk een
sneltrein tegemoet gcloopen was, die, van
Opladen komende, reeds van het slation
te Miihlhcim zichtbaar was. Het lukte
hem, den trein kort voor de plaats van
het. ongeluk tot staan te brengen. Daal
de weg vol soldaten was, die den trein
pas verlaten hadden, zou cr een nieuw
ongeluk gebeurd zijn, indien hij den an
deren trein niet tegemoet gegaan was.
De beambte is kort daarna bewusteloos
neergevallen.
De bier boycot in Beieren wordt
door de op liet brouwsel verzotte inwoners
van dat land met heldenmoed volgehou
den. Te Hengelsbach heeft men, op den
marktdag nog wel, boeren met bierkrui
ken en roode neuzen naar de pomp zien
loopen om hun dorst te lesschen. Zoo
iets was nog nooit vertoond! In hel doip
Landshut heelt de boycot volbracht, dat
de herbergiers de maat bier twee pen
ningen hebben afgeslagen, maar de ver
bruikers vinden dat lang niet genoeg.
ESGELIXn.
In het Lagerhuis is Donderdagmiddag
der vorige week, onder algemeene toejui
ching, een wetsvoorstel ingediend, dat tot
doel heeft, de wreedheden bij den uit
voer van vilderspaarden te verminderen.
Het voorstel bepaalt, dat de minister
van landbouw in alle havens een veeart-
sonijkundig inspecteur zal benoemen en
dat geen paard zal verscheept worden
zonder schriftelijke verklaring van den
inspecteur, dat het vervoerd en ontscheept
kan worden zonder een wreede behande
ling te óndergaan. De eigenaar van het
paard moet alle kosten van het onder
zoek betalen. Alle dieren, die aan boord
zijD best doende kalm te blijven „mijn
paard is er vandoor gegaan en ik had groote
moeite om mij door het bosch een weg te
banen. Dat is alles"
Daarop deelde men hem mede wat er
besproken was geworden, en op de vraag
hoeveel manschappen hij voor den komen
den strijd in het veld kon brengen, gaf hij
het getal der zijnen aan op driehonderd.
De graaf deed alsof hjj de koelheid en
terughouding van Stanislaus niet bemerkte
hjj ontving hem met dezelfde hoffeljjkheid
en openhartigheid als vroeger, en onderhield
zich met hem alsof er niets gebeurd was.
Dit maakte een diepen indruk op het hart
van den trotschen Stanislaus, die toch
altijd nog toegankeljjk was voor net eerge
voel. Indien hjj de ware eer slechts daarin
gezocht had, dat hjj zjjn grillen en harts
tochten had beheerscht en de uitbarsting
daarvan met zijn sterken wil had verhin
derd.
Doch de ongelukkige begreep niets van
een dergeljjken innigen strijd, waarin de
mensch door zelfbeheersching en zelfver,
loochening grootere overwinningen behalen
kan dan op het bloedig oorlogsveld Bjj
hem was het besluit reeds tot rjjpheid geko
men om wraakte nemen en geprikkeld door
dezen somberen hartstocht zon hij op d ui-
een poot breken of anderszins ernstig
gewond worden, zullen da^r door middel
van een geschikt toestel afgemaakt wor
den.
De tweede lezing van het wetsvoorstel
is voorloopig op 19 dezer bepaald.
AMERIKA.
Philander Knox junior, tweede
zoon van den Amerikaanschen minister
Knox, die voor «enigen tijd tegen den wil
zijner ouders met een bevallig winkel-
juffertje uit Providence is getrouwd en
dientengevolge in onmin leelde met zijn
familie, is thans met zijn ouders verzoend
en met zijn jonge vrouw te Washington
teruggekeerd om alsnog den ouderlijken
zegen op zijn huwelijk te 'ontvangen.
De verzoening is bewerkt door 's-minis-
ters oudsten zoon, Reed Knox, die ook een
lief, braaf meisje beneden zijn stand tot
vrouw nam en deswege drie jaren in on
genade was.
Zware beschuldigingen. In de
Vereenigde Staten is groot opzien gewekt
door beschuldigingen van de Amerikaan
sche Anti-vivisectie-vereeniging te Phila
delphia tegen een aantal jonge phvsio-
logen yan de universiteit aldaar.
Dio jonge mannen der wetenschap, zoo
beweert de vereeniging op grond van een
voorloopig onderzoek, zouden op 160
weeskinderen in 't openbaar ziekenhuis te
Philadelphia en het St. Vincenliusgesticht
proeven hebben genomen met inspuitin
gen van Koch's tuberouline, tengevolge
waarvan 95 percent der kinderen stierven.
Het denkbeeld, dat er zoo iets gebeurd
zou zijn, heeft, naar te begrijpen is, alge
meen groote verontwaardiging gewekt en
er is een commissie van voorname burgers
gevormd, die er op aandringt, dat er on
verwijld een grondig officieel onderzoek
wordt ingesteld omtrent do waarheid der
zware beschuldigingen.
OOSTEN RIJ li.
Lawine. Uit Czernowitz wordt ge
meld, dat in het dorp Tantry 31) personen
getroffen zijn door van de hergen vallende
rotsblokken. Zeven zijn gedood, negen
ernstig gewond en acht licht gewond.
ItlJ.QIË.
Do zoek van E x-P resident Roo
sevelt. Met meldt uil Brussel:
Ilet is nu vastgesteld, dat ex-president
Roosevelt, vergezeld door Mevrouw Roose
velt, miss Ethel, zijne dochter, en zijn jzoon'
Kermit Donderdag 28 April om kwart over
twaalven hier zal arriveeren. Hij zal ont
vangen worden door den Amerikaanschen
gezapt, Charles Bryan, en de leden der
legatie en vervolgens in 't legatiegebouw
dejeuneeren, waarna van half drie tot half
vier receptie wordt gehouden.
Om 4 uur zal Roosevelt zich naar de
Wereldtentoonstelling begeven en daar in
de Amerikaansche afdeeling eene lezing
houden, 's Avonds zal Roosevelt waar
schijnlijk hij den Koning in het paleis
te Laekcn dineeren.
In den morgen van den volgenden dag
zal hij via Antwerpen naar Den Haag
vertrekken, terwijl hij 'n bezoek zal bren
gen aan Koningin Wilhclmina vóór naar
Berlijn door te reizen. Wellicht zal hij
gedurende hel korte oponthoud te Ant
werpen daar eene receptie houden.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)
Zierikzeesche Brieven.
I
Zierikzee is toch' een aardig plaatsje, een
wereldje op zich, met, zou ik zeggen, den
Sint Lievens-toren als middelpunt, als
uitstekende spil, en omdat men daar nu
en dan voor een paar centen op mag,
zullen w e van dien toren af eens een paar
velsche wraakzucht, keek hij naar Raphael
en juist toen deze zijn paard wilde bestjjgen
trad Stanislaus op hem toe en vroeg met
hem gedurende eenige oogenblikken een
onderhoud onder vier oogen. Nauwelijks
hadden zij zich van het gezelschap verwij
derd of Stanislaus sprong van het paard
Raphael moest hetzelfde doen en Stanislaus
liet thans den vrijen loop aan zjjn tot nog
toe onderdrukte woede en riep zijn ver
meenden vijand woedend toe:
„Mijnheer, ik eisch van u een verklaring
of liever voldoening, volkomen voldoe
ning.
„Zoudt gij dan zoo goed willen zjjn mij
te zeggen", antwoordde Raphael zoo kalm
mogeljjk, waarvoor ik u voldoening schul
dig ben
„Hoe? Begrijpt gij dat niet? Nn ik zeg
u dan al vast maar vooruit, dat ik mij niet
tevreden stel met ellendige uitvluchten
ik verlang bloed
„Kalm, kalm 1" beste Stanislaus" ant
woordde Raphael bedaard, den vriendschap-
peljjken toon wederom aanslaande; ik ben
mjj niet bewust u ooit tebebben beleedigd
het kan dus mijn bedoeling niet zjjn uit
vluchten te zoeki n."
„Hoe? riep Stanislaus wederom, door de
kalmte van zijn tegenstander geheel
kiekjes gaan nemen van oas eigenaardig
Zeeuwsch stadje. Want eigenaardig dat is
het. Neem alleen maar eens dat ze naast
zulk een schoon-gothischen toren een imitatie-
Diana-tempel hebben gezetgelukkig niet
er aan vastgebouwd, zeker om de afschei
ding tusschen den Paus en Luther te
versymboliseeren, maar dan ziet de Paus
er toch heel wat beter uit! Als men zoo
van boven op die kerk kjjkt, is het net
een groote stoof, zonder vuur, en als je
beneden staat, lijkt ze meer op de oude
beurs van Amsterdam zonder menschen,
en krijg je een ansicht ervan, dan kijk
je naar den postzegel of ze niet uit Grieke
land komt. Zoo is dan die oude Sint Lie-
vens - Munster in dit leelijke monster
veranderd dat had Albert van Beieren,
onze graaf, de bouwheer eens moeten weten!
Ach, zoo is alles veranderd in de handen
der Protestanten van de levende leer tot
de doode gebouwen, zeer volgens hun naam
om te „protesteeren" tegen al wat Roomsch
was.
Wj) staan dan op onzen goeden ouden
Sint Lievens-toren, zoo vast als op de rots
van Petrus, want die oude gebouwen zjjn
heel wat steviger daD de rsvolutie-muren
van tegenwoordig niet dat ik er hier zooveel
zie, maar elders hoort men toch nog al
van invallende huizen. Dat komt, zeggen
ze, van die muren van een halven steen
maar als ik goed zie, staan die huizen op
den Dam ook leelijk scheef, net oude
kerels die op elkander leunen, ik wei als
men er één uithaalt, dat er dan ook niet
veel bljjft staan Zou 't geen gevaar kun
nen 'tLjjkt wel van niet, want „op de
Oude Haven" zei 's ?en vreemdeling, „staat
er ook geen enkele recht." Behalve dan
natuurljjk die piepjonge dingen van V. d.
Valk. Nu, die doet z'n naam eer aan, want
als dat een „Uil" was, had hjj nooit zulke
verbeteringen gebracht in Zierikzee en in
z'n portemonnaie. Want verbeteringen zjjn
het, al zou het alleen maar zjjn, dat er
nu ook huizen zjjn, die heelemaal goed
onderhouden zjjn, ten minste als ik die
achtergevels bezie, dan is 't soms treurig.
Zoo loop ik de vorige week met een vreemde
ons keurig stadhuis te bewonderen, toen
hij me vroeg den achterkant te zien ik
zei maar dat er niets aan te bekijken valt,
't geen ook waar is, maar als hij hem
gezien had, zou hij zeker gezegd hebben
dat er niet veel aan te bekjjken maar wel
veel aan te doen valt, want daar steken
nu toch de binten vies en vuil door den
muur, als do zwarte ellebogen van een
straatjongen door zjjn kapotte blouse. Enfin
gelukkig zien alle vreemdelingen die
achterkanten niet, anders hadden die 70
studenten verleden week niet zoo in be
wondering onze stad verlaten. Want be
wonderd hebben ze onzen kranigen ingenieur
van Schouwen, die ons intusschen in zjjn
bevattelijke redevoering over zjjn uitvinding
heel wat sympathieker voorkwam dan in
die voor de verkiezingen. Zoo ziet men
weer ieder is 't best in zijn eigen vak.
Maar je mset al wat doen als je in de
Kamer wil komen, ten minste anders snap
ik er niets van, want Mr Patjjn zelf moet
gezegd hebbeD, niets met dat hatelijk gedoe
op te hebben.
Wij moeten naar beneden, 't slaat elf
uurmaar hoe laat zou 't nu wezen
Even denkenwelke klok slaat, van 't
stadhuis, van den kleinen toren of van de
poort En hoeveel gaat die van de poort
ook weer voor Dus„Zeker grindweg-
tijd" zei de boer en dachtDie goeie
ouwe tijd, hé!
Kjjker.
Koolrapen of Rutabaga.
Als men in 't voorjaar grond aanpakt,
welke erg vuil is, dan blijkt het wel eens
noodig te zijn in de lente te braken, en
vele boeren weten niet meer, wat ze dan
nog op zulk een .veld moeten telen. Het
zelfde .is het geval, wanneer in de lente
buiten zich zeiven gebracht van woede,
„gij zoudt niet weten welke smaad de graaf
mij aangodsan, en welk een teleurstelling
en vernedering gijzelf mij bereid hebt?"
„Ik herinner u aan ons gesprek van
gistereneen man van eer beschouwt het
als zjjn plicht voor zijn bevoorrechten
mededinger en voor den gelukkigen over
winnaar de plaats in te ruimen.
„Wat bespot gjj mij ook nog schreew-
de Stanislaus woedend heb ik u niet mjjn
rechten opgenoemd Hebt gij mijn open
hartigheid niet schandeljjk misbruikt Hebt
gij niet op arglistige wijze miju weg ge
kruist en mijn rechtmatige hoop vernietigd?
Ik heb wraak over u gezworen Ik eisch
voldoening 1"
„Merkwaardig 1" hernam Raphael zich
zelf steeds meester blijvendeomdat gjj
voor een jong meisje genegenheid hebt
opgevat, meent gjj een recht op haar te
bezitten. En omdat ik zoo gelukkig was
haar niet te mishagen, dorst gjj naar mjjn
bloed. O Stanislaus, ik beklsag ude
hartstocht verblindt u en leidt u op den
verkeerden weg. Mjjn gezond verstand, mijn
eer en vooral mjjn godsdienst verbieden mij
een duel met u aan te gaan."
„Gij wilt dus niet met mjj duelleeren
schreeuwde Stanislaus met steeds grootere
door .ongunstig weder een gewas wotrilt
vernield. Vroeger, ja, zaaide men daar
gaarne boekweit, maar dit wisselvallig ge
was wordt tegenwoordig nog slechts wei
nig geteeld. Aangezien een boer noioit of
te nimmer voeder te veel heelt voor zijn
vee, achten wij zulke terreinen uitmun
tend geschikt voor de teelt van Kool
rapen of rutabaga. Deze plant vraagt, wel
is waar een tamelijk goeden grond, maar
wil toch ook op redelijken zandgrond nog
wel gedijen, als de bodem, maar niet te
los en doorlatend is, en dan flink en
krachtig wordt bemest. Een .diepe grond
bewerking is altijd noodzakelijk, want de
koolraap verbruikt in haar groeitijdperk
heel wat water, en om dat in voldoende
mate in de bouwlaag te krijgen en te
honden, vooral ook in een drogen zomer,
dat gaat niet zonder den bodem, flink
en diep los te maken. Evenals bieten en
mangelwoirtels, zijn koolrapen hoogst dank
baar voor een kalkbem.est.ing, daardoor
wordt niet alleen de hoeveelheid maar
tevens de hoedanigheid der knollen ver
hoogd; 1000 tot 1500 K.G. kalk per II.A.
kunnen in den herfst of Vroeg in het
voorjaar warden ondergebracht tegelijk
niel 1500 tot 2000 K.G. Kaïniet en 1000
K.G. Slakkenmeel. Neemt men de hoeveel
heden niet te karig, dan kan gerust op
zulk een veld eerst nog rogge worden
gezaaid, welke dan in 't voorjaar als
snij'rogge vervoederd kan worden aan 't
vee. Daarna heeft men nog tijd volop <jm
den grond verder voor .de koolrapen in
orde te maken, en ,de mest is dan uit
muntend in den bodem verspreid. Laat in
't voorjaar kan men ook 600 K.G. super-
phosphaat uitstrooien in plaats van slak
kenmeel. Heeft men veel stalmest disponi
bel, dan kan men wel met de helft van
den stalmest volstaan. Moet men in den
zomer zaaien, dan gebeurt het nog al eens,
dat door droogte en vreterij een gewas
niet goed vooit. wil, onregelmat'g opkomt
en soms geheel te gronde gaat. Óm dit
te voorkomen, worden de koolrapen ge
woonlijk op een welvoorzien zaaibed ge
teeld, dat evenwel vrij moet zijn van knol
voet, een ziekte, waardoor tal van kool-
raapplanten verloren' kunnen gaan, en
waardoor een heel veld besmet, kan wor
den. Dit uitzaaien geschiede in geen geval
vóór Mei, en dan nog mag men gerust
een paar dagen wachten, men zaait ge
woonlijk eer te vroeg dan te laat. Het
verplanten geschied! dan in de maand
Juni, doch hiermee kan men gerust door
gaan tot in Augustus, als men slechts
grond vrij en de noojdige planten ter be
schikking heeft.. Meer dan eens zagen we
nog koolrapen uitplanten op akkers, waar
de rogge al was geoogst, en da,n nog pen
goede opbrengst leveren. Zoo kunnen der
halve in den lanldbouw in één jaar tijds
van één veld twee volledige oogsten wor
den gehaalid. Om uitputting te voorkomen
is dan natuurlijk een krachtige bemesting
heslist noodzakelijk. Dikwijls mag men met
koolrapen niet op hetzelfde perceel terug
komen, men moet, altijd wel toezien, of
er geen gevaar is het veld met knolvoet
te besmetten. Waar deze ziekte niet
heersciht, zal de qibrengst niet tegenval
len, en de voejdartwaarde is groot, zoo
wel van den knol als van het loof.
Toen in het najaar van,1909 in Oostelijk
Zeeuwsch-Vlaanidercn de aardappelen i'3
lot f 3.25 per 100 K.G. golden, wilden
vele landbouwers niet tegen dien prijis
verkoopen, en kuilden hun voorraaid, mee-
nende in het voorjaar f4 tot f4.50 te
kunnen bedingen.
Ze zijn echter in die verwachting te
leur gesteld, want de aardappelen zijn
goedkooper dn plaats van duurder gewor
den, en zullen waarschijnlijk nog in prijs
dalen, want de voorraad is zeer gróót,
terwijl, in vergelijking met andere jaren,
er van Belgische zijde zeel" weinig vraag
is en er vooir Duitscbe rekening in het
geheel niet wordt gekocht.
De prijs is tegenwoordig gemiddeld
f2.50 per 100 K.G.
woede, daar hij alweer meende dat de ander
den spot met hem dreef; „nu dan zal ik
u ertoe dwingen En meteen greep hij zijn
pistool en hield dit dreigend zijn tegen
stander voor. „Drijf mjj niet tot het uiter
ste!" riep hij alsof hjj wilde schieten.
„Als gij een moordenaar wilt worden"
antwoordde Raphael met bewonderenswaar
dige kalmte, „hier ben ik; ik kan het niet
verhinderen."
Stanislaus aarzelde tegenover den onver
schrokken blik van den vriend zjjner jeugd,
en in dit eeno oogenblik van nadenken
zag hij den afgrond waarvoor hij stond.
Hij wierp het moordwapen weg en nam
beschaamd de vlucht.
„Nauweljjks had Stanislaus eenige minu
ten in het bosch rondgezworven of hjj zag
Firley zjjn rentmeester, die met zjjn paard
naar hem toekwam.
„O, boe big ben ik, dat ik u hier vind!"
riep deze reeds uit de verte. Ik dacht dat er
een ongeluk gebeurd was. Stel u mjjn onge
rustheid voor, toen ik alleen uw rjjpaard hier
in het bosch vond. Ik zal u weer helpen
opstjjgen." Stanislaus sprak geen woord;
mismoedig en mokkend liet hjj zich in den
zalel heffen.
(Wordt vervolgd.)