Zaterdag 9 April 1910
Zesde Jaargang.
TWEEDE BLAD
No. 42
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
IfE IL L E T Q N.
Harde plichten.
raga;.is»
BUITENLAND.
jl N N E N L AND^
IM ffilKHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten 10 0.'
Afzanderii|ke nummers k contant -0.05
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
lm It drie en Vrijdag vóór een uur 's namiddags.
Kantoor v. d. Administratie: Gangepoortstraat C 209, GOES.
Reclanieberiehten 25 Ct. p. r. Bjj abonnement speciale prjjs.
Advertentiën van 15 regels f 0.50; iedere regel meer 10 Cl
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 x nereiend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct, él contant.
Gelijk men weet, zetten de liberalen
gaarne een hooge borst over hun liberali
teit. Niemand is zoo royaal als zij., nie
mand weet zoo. goed wat een ander toe
komt als zij en van de bekrompenheid
en kleinzieligheid, die - altijd volgens
hen de „clencalen" kenmerken, is bij
de geestverwanten van Cappejj'ne geen
Spli3iK6.
Nu, van die hooggeprezen liberaliteit
heeft dezer dagen de hoofdstad van Gei-
clerlanid kunmen g-emitöfceii.
Daar wonen ongeveer 64000 menschan.
waarvan ruim ub'OQU den Katholieken
godsdienst belijden, 'l ot voor eenige dagen
telde de raaid jdiar stad vier wethouders,
alle liberaal. Hoe liberaal! Diozh de wet
houder van financiën ,nam, .ontslag en de
vacature moest worden aangevuld Nu re
deneerden vele Arnhemmers: „Kijk, als er
bij ons 2bb0ü Koomschen zijn, ongeacht de
vele duizenden, die tat eene geloiovig Pro--
testantsche lichting hehoaren, dan zullen
e due nog zetelende liberale wethouders
mitsgaders hunne liberalis.eeren.de mede
raadsleden gaarne den eenen vacant.n
wethouderszetel aan ;een voorstander der
positief-christelijke beginsjeiien inruimen.
En t treft goed, want er is een uitstekende
candiidaat, n.l. de heer Baumann, oud-
du ecteur van financiën in Neitóriandsch-
lndie en smds eenige maanden Ld van
den raad
Doch wie zoo redeneerde, had buiten
den waard, d.w.z. buiten de liberale libe-
i si r.er üb<5rale wethouders c, s. gere-
v6"»!. Vanf'" de heer Baumann is
katholiek en dat is iets verschrikke
lijks, voos al voor een liberaal, die ontzag
gelijk liberaal is 1 Toen daarom de dag der
wethoudeisverkiezing daar was, werd de
heer Baumann niet gekozen. Gekozen
weid een liberaal 1 De v.er wethouders wa
len liberaal, de vier wethouders blijven
liberaal. „Nul n'aura de i'esprit, hors
nons et nos amis", ij, zooals het in de
iabel heet.
Ze mogen in Arnhem nu gerust met
hoffL 8T!SP°ri8e ^lijntje was slecht»
Honderd kilometer lang, het had drie
smch^rtet eD die moesteD zich met een
schraal mkomen tevreden stellen, want
de 1 fDgeQ lan« niet voordeelig voor
maatschappu de directeur zelf liep met
een jas, die glom van den ouderdom, en
z«n vrouw verkocht Malmoër handschoe-
mod &p provisie
een>'kle,Vrri aan. het midden der ljjn ligt
reveld f plaatsJe' waar het roodvonk ge-
dofh dJ7e0o 8al 'BJaarH zö'nen intocht hield,
nen IT, meUo® modes pas versche-
0,.j' at, t6 Stockholm al een jaar
end geworden waren. J
inAeTn 6enen j'?h"ek vandit stadje woonde
waar blnVr-leUi B gee' geVertd huisJe.
Stenden ae g!raHium8 ver d° ramen
eehe een r dne machinisten, Lindahl
geheeten. Achter de b oemen zag men
vrouw e'' ll6Ve ^eeko gelaat zÜner jonge
uw over eindeloos naaiwerk heengebo-
8 ,.om de naaimachine heen die
dnefanv iu8 gekooht was «peelde hun
moeder W0?glg zoontje Gustaaf. Als
de hand Da 6en 6me pauze het rad met
£on te f ln Dewe8mg bracht en flink be
gon te trappen, dan zette het kereltje zich
kleine dik Ir T r°°d vlaggetJ° in de
he«r d„ handen net zooals mijn-
Trein6af f'1011804164' 6n commandeerde
PaDaeteraMnU vier Jaar geleden, sedert
3d u Mamo.te zamen „trein af!" ge-
2H ke ,hadden la het onbekende leven,
vooruit" "chtIDg 60 de reisroute niet
tien als j tot-nog-toe liet het zich aan-
en als zouden zjj slechts weinig vracht
goederen mee te voeren hebben en als
zeer d® afstand tusschen de waterstations
groot zjjn. Maar toch ging het vroolhk
avoo' want de Uef« «aa tjjroolpk
te mlP re'S' ®n wakkerde het vuur met
e meer gver aan, naarmate de geldeliike
Lindabl's familie beschouwde hem al
„ontopoord-', nadat hjj bjj de kleine zjjljjn
zelfvoldoening zeggen: Wiel, wei, wat zijfa
wjj liberaal!
t) Niemand hebbe verstand behalve wij
FiiAA kltlJH.
De moordaanslag te Nizza.
Naar aanleiding van een onzer laatste
berichten in no. 39 onzer courant mel
den wij nog het volgende:
Na de bekentenis van het dienstmeisje
der familie Brengues, heeft een confron
tatie piaats gehad, tusschen haar en me
vrouw Brengues. De laatste hie.d perti
nent vol, dat baar man wel degelijk den
16en Maart thuis gegeten en geslapen
had. Echter toonde zij niet den minsten
wrok tegen de meid, hoewel deze haar
getuigenis had te niet gedaan.
Twee nieuwe geruchten hebben de ge
heimzinnige zaak nog meer verward.
De rechter van instructie heeft het
chemisch onderzoek gelast van een doos
bonbons, welke op aanwijzing van me
vrouw Charlois gevonden is in het bu
reau van haar echtgenoot. Volgens haar
verklaring had de natuurkundige deze
twee jaar geleden kort vóór zjfl.i huwe
lijk ontvangen, volgens het etiquet van
een confiseur te Toulon, die echter, bij
nader onderzoek, bleek geen bonbons ftin
zijn adres te hebben afgezonden. Hij had
de zoetigheden, die hem verdacht voor
gekomen waren door verschillende er op
aanwezige spikkels, willen doen onder
zoeken, maar was hiertoe nooit gekomen.
Hjj) had slechts zijn vrouw gewaarschuwd,
er nooit van te eten.
Het Journal verneemt, dat men zich
thans te Nimes den plotselingen dood
herinnert van den vriend van Dr. Bren
gues, den heer Grabit, wiens nalaten
schap de dokter geregeld heelt en wiens
eigendom de bij den moordenaar gevon
den revolver geweest blijkt te zijn. Vol
gens denzellden berichtgever overweegt
de justitie de wenscheiijkheid, het lijk
van den heer Grabit te doen opgraven.
dienst genomen had I Denk eens aan
Hjj had de zes klassen van een school
doorloopen, en zou stellig na een vjjf-
en-twintig jaar een mooie, voordeelige
betrekking hebben kunnen krjjgeD, als hjj
maar voort was bljjven studeeren. Maar...
Lindahl had de vroolijke Marie Blomwall
te diep in de mooie oogen gekeken, eD
hield sterk en stjjf vol dat hjj een be
trekking noodig had, waarmee hg dadeljjk
zjjn brood verdienen kon, al was dat dan
ook maar een mager stukje. En zoo was
het gekomen, dat zjj met hun beidjes, en
later met den kleinen Gustaaf erbjj, in het
vriendeljjke huisje woonden, waar de
geraniums voor de heldere glazen stonden.
Klein en laag was hunne woning, dat is
zeker, en doodeenvoudig hunne levenswjjze;
maar als Lindahl in storm en sneeuw up
do locomotief gestaan hvd en hjj, huiverend
van kou en zwart van het roet, zjjn warme
huisje binnentrad, dan ontdooide hjj als
in de warme Meizon, bestraald door de
schitterende oogen zijner Maria en met
het blonde kopje van zjj nen zoon tegen
zich aangedrukt.
lederen dag moest Lindahl den trein
tot het zuideljjke eindstation rjjden en des
avonds weer terug. Dan was hjj vrjj tot
den volgenden morgen, en het vooruitzicht
op deze heerljjke thuiskomst bezielde hem
den geheelen dag bjj zjjn werk, dat hjj
altijd, met even groote opgewektheid ver
richtte.
Daarom verwonderde het den stations
chef zuo, toen hjj den machinist op zeke
ren morgen met een sombei gelaat en
donkere kringen onder de oogen, naar
zjjnen post zag gaan.
Iets niet in orde op de ljjn, Lindahl
Onze kleine Gustaaf ligt op sterven,
mjjDheer de chef 1
En de trein vertrok.
Het was een week lang ongunstig weder
geweest. Ook nu bruiBte de stormwind
en vlogen dikke sneeuwvlokken door de
lucht. De trein kwam te laat aan het eerste
station, veel te laat aan het eindstation.
Op den terugweg scheen het zelfs onzeker,
of men het stadje nog wel dien avond zou
bereiken. Het gelukte echter tochtwee
uur later dan gewoonljjk hield de kleine
trein voor het station stil, en met een
De staking te Marseille. On
danks het krachtdadig optreden van Chè-
i;an, den ander-minister van Marine, waar
door Dinsdag, :de Liamone van Compagnie
Fraissinet en de Russie, die reizigers en
600 postzakken voor Oran aan boord had,
de haven van Marseille verlieten, mocht
het hem evenwel 's avonds niet gelukken
de bemanning van de Moïse, van de Com
pagnie fiansatlantiqne, er toe te bewegen,
hun taak op te vatten.
De poging door Chéron in 'twe'rk ge
steld, om de mailboot „Moïse" met nieuw
aangeworven bemanning te doen vertrek
ken, heeft tot een onrustbarend incident
aanleiding gegeven. Om de bemanning en
de passagiers voor de stokers te bescher
men had Chéron 't bevel gegeven dat alle
beschikbaie politie-agenten .op de haven
zouden geposteeid worden. Toen men om
1 uur in den nacht de ankers wilde lichten,
verklaarden de manschappen, dat zij zich
bij de stakers aansloten. Daar men Vreesde
dat de vuien zouden gedoofd worden en
de passagiers beangst waren, gaf Chéron
het bevel dat de „Moïse" voor anker zou
blijven, en liet hij de bemanning arrestee
ren.
In de handelswereld heerscht groote
bezorgdheid, dat de saking langen tijd
zal duren. Op de haven liggen reeds
heele stapels goederen, welke door de
aanhoudende regenbuien met bederf be
dreigd worden. In het hoofdpostkantoor
zijln alle vertrekken met postzasken ge
vuld, die niet konden vervoerd worden.
Ook in Algiers heeft de staking der
ingeschrevenen groote opschudding on
der de handelslui veroorzaakt. Daar lig
gen groote voorraden fruit en veldvruch
ten opgestapeld, die niet kunnen vervoerd
worden, daar hij de wet bepaald is, flat
deze artikelen aileen door Fransche sche
pen naar Frankrijk overgebracht mogen
worden. Evenals het vorige jaar worden
de Algerijlnsche handelaars weer met scha
de van -eenige m.L,oenen bedreigd en het
is derhalve niet te verwonderen, da; alle
Algerijnsche maats, liapt ijen der regeermg
dringend verzocht h. bben om de staking
met kracht te bes.rijden en alles in het
werk te stellen om de gevolgen van deze
„Goddank" op de lippen sprong Lindahl
van de loeomotie om zich naar huis te
Lindahl!
Mjjnheer de chef.
Wjj zija in groote verlegenheid; de
middagtrein naar het noorden is moeten
terugkeeren om den sneeuwstorm, l1/l bi-
lometer van hiervijftig man hebben nu
de rails in zoover afgeschept, dat de trein
er misschien door kan. Wij moeten dus
onmiddelljjk de poging wagen, maar Jons
son ligt met jjlende koorts te bed, en de
dokter meent dat hjj zich met dit honde-
weer de typhus op den hals heeft gehaald.
Gjj moet dus den noordelijken trein voeren.
Wat? Nu... in den nacüt ..Mijn
heer de chef, ik ben verkleumd, doodmoe
de mjjn krachten zjjn uitgeput.
Het is hard, dat beprijp ik maar, in
de reglementen staat niets van overver-
moeieDis. Zjjt gjj zoo ziek, dat de passa
giers en het materieel onder uwe leiding
gevaar loopen
Dat durf ik niet zeggen Maar,
mjjnheer de chef, mjjn kleine Gustaaf sterft
misschien van nacht, als hjj niet reeds
Het doet mjj werkeljjk innig leed,
Lindahl; maar over zieke kinderen staat
in het geheel niets in het reglement.
Kunt gjj uw werk doen?
Hoe Iaat moet de trein afrjjden, mjjn
heer?
Om zeven uur vjjftien.
Stook op, Oarlsson 1 In tien minuten
ben ik weer bier!
Thuis was hst erg gesteld. Het voor
hoofdje van den kleinen Gustaaf zweette
zoo, dat de blonde krullen er op vast
gekleefd waren. In zijne keel giDg bet als
een ratelje en de kleine handen waren
kampachtig gebald. Hjj haalde met moeite
adem en in zjjne oogen was eene ver
schrikte uitdrukking als bjj een gewond
vogeltje.
De moeder weende niet meer. Bleek,
met stjjfgesloten lippen, zat zjj naast het
bed en droogde haren lieveling nu en dan
het zweet van het gezichtje.
Maar toen de vader in de kamer trad,
zocht hare smart opnieuw eenen uitweg:
bevend en snikkend sloeg zjj de armen om
zijnen hals en riepHij sterft 1 hij sterft 1
noodlottige beweging zoo klein mogelijk
te maken.
UIHTDCTiliAA l>.
Brand in het raadhuis te Des
sau. Een der prachtigste Duitsche raad
huizen in renaissance-stijl, een meester
stuk va.n Duitsche bouwkunst, het be
roemde stadhuis te Dessau (hertogdom
Anhalt) is in den nacht van Zaterdag
op Zondag een prooi der vlammen gewor
den. Omstreeks l1/4 uur werd Zaterdag
avond de brand ontdekt; snel waren de
politie en de brandweer te hulp geroe
pen, uit 16 slangen werd water gege
ven; maar het was vergeefs. De prach
tige renaissance-gevel s.orttc neer op het
brandende gebouw, en vernielde in zjjln
val de drie verdiepingen, ook de raad
zaal, die indertijd op last der eerebur
geres van Dessau, do barones Yon Cohn
Oppenheim, door den Beriijhschen pro
fessor Skarbina geschilderd wast die met
kunstig houtsnjjvverz en met geschilderde
ramen was versierd, en die nu geheel
vernield is. Ook een groot deel van de
rest van het gebouw is verwoest of be
schadigd. Bovendien zijn ontzaggelijke
massa's hoogst merkwaardige handschrif
ten, stapels akten en geiiieenie.ijlice re
gisters vernield. Hot raadhuis werd in
1899lü.jl door de Benijnsche architec
ten Reiehard en Süssenguth gebouwd.
ESGF.1ASI).
Te Keulen zijn twee inbrekers gearres
teerd, die een juwe.ierswinkel in de rue
Neuve te Brussel leegplunderden en voor
100000 francs juweelen stalen.
Gevecht in eene kerk. 'Volgens
een bericht in de Ostdeutsche Grenzboien
zou eene bloedige botsing ontstaan zijn in
de kerk Duliupönen tusschen Lithawers
en 'Polen.
Russische grenssoldaten zouden geroe
pen zijn en ten slotte vaji hunn'e wapens
gebruik gemaakt hebben.
Men spreekt van een groot aantal ge
wonden. Er zouden verscheidene dooden
zjjn.
De dokter heeft gezegd, dat er geene hoop
meer is! Maar hij kan niet sterven, bjj
mag niet 1 Gustaaf, ventje, vader is thuis
vader bljjl't den heelen nacht bjj ons. Je
herkent vader wel, niet waar lieveling
Met moeite opende het kind de oogen,
het ratelende geluid in de keel hield even
op, de schaduw van eenen glimlach vloog
over het verhitte gezichtje, en de lippen
stamelden
Vader moet bjj Gustaaf's bedje zitten...
En weder stond hjj op de dreunende
machine, weer ging het voorwaarts door
storm en sneeuw. Hij wist niet, hoe hjj
zich uit Maria's armen had losgerukt, hoe hjj
op de locomotief gekomen washij stond
er nu echter, den blik stijf op de met sneeuw
bedekte rails gevestigd.
De sneeuwploeg doorsneed de witte heu
velen en wierp de zilveren massa's aan
beide zjjden van den weg neer. Zoo, juist
zoo, even scherp en onverbiddeljjk, sneed
de smart door zijn ziel. Hoe koud, hoe koud
moest het daar wezen onder de diepe sneeuw
in de harde aarde 1En daar zou Weldra
de rustplaats zjjn van zjjnen kleinen Gus
taaf!... Nooit meer zou hij „trein af!"
spelen, nooit meer zou hij zjjnen vader te
gemoet komen trippelen. Nooit, nooit meer
zou het vriendeljjke stemmetje hem toeroe
pen „Dag lieve papa!"
Ach 1
Wat is er Lindahl
Het leek mjj net, alsof gij zoo pjjn-
ljjk zuohttet, en mjj riept
Je droomt man 1 Ik heb geen woord
gezegd. Stook maar eens flink op.
Aan het volgende station steeg een
welgedaan heer uit, de eenige passagier in
den trein, die in een beverpels gedoken in
de eerste klasse gezeten had. Zjjn koetsier
stond op het perron om hem te ontvangen.
De machinist kon hun gesprek woordeljjk
verstaan.
Hoe gaat het thuis. Persson vroeg
de welgedane heer.
Alles wel, mijnheer 1
Mjjne vrouw en de kinderen gezond
Ja zeker, allen gezond.
De machinist voelde een steek in het
hart. Die gelukkige reed nu in zjjne slede
vrooljjk en wel naar de warme woning,
De gezondheidstoestand Van
koning Edu&rd. jn tegenstelling met
de gunstige berichten, die de Engelsche
pers over den gezondheidstoestand van
den in Biarritz vertoevenden koning ver
spreidt, publiceert de „Daily News" thans
een telegram, waarin gemeld wordt dat
koning Eduard kort na, zjjfi aankomst te
Biarritz een ernstigen aanval van influ
enza gehad heeft, waarvan hiji op het
oogenblik nog niet geheel hersteld is.
Men vraagt zich thans af of door
een verblijf aan de Atlantische kusten,
waar doorgaans scherpe winden waaien,
niet juist het tegendeel bersikt wordt van
hetgeen er de geneesheenen van verwach
ten.
Dr. Kuyper.
Wij lezen in de „Standaard"
Dr. Kuyper, va.n een kart verblijf in het
Buitenland teruggekeerd, nam door de bla
den kennis van het vriendelijk voorne
men van den Getefarmeen-den Jongelings.-
bond, am hem een bewijs van sympathie
aan te bieden. Hij heeft terstond daarop
aan den Voorzitter van den Bond bericht,
dat hij, ander a"e waardeering voor die
goede bedoeling, zulk een bewijs van sym
pathie op dit oogenblik niet zou kunnen
aanvaarden. Dit zou in strijd zijn met de
achting en eerbied, verschuldigd aan de
heeren, die bereidwillig bleken om als
Commissie va.n beoiordeeling over de tegen
hem opgeworpen beschuldiging hun oor
deel uit te spreken.
Minister Nelissen.
Naar ,,de Tijd" verneemt, zal het ver
lof van minister Nelissen, dat die volgen
de week eindigt, waarschijnlijk neg met
een maand verlengd worden, wijl zijn ges
ZQndhëidstoestancl, hoewel gelukkig wel
beter, nog niet van d en aard is, dat hij
z ch weder volop aan zjjii ministerieele
functie zou mogen wijden.
waar zjjue vrouw en kinderen hem met
gejubel zouden ontvangen. Maar hjj de arme
machinist, wat zou hjj vinden, alg hjj mor
gen thuis kwam Eene door smart gebogen
moeder bjj het ljjkje van haar kind.
Voort ging het weer door storm en noor
denwind! Het laatste stition 1 Meerkolen!
Pas den volgenden dag moest de trein
terug, om, zooals het toegezonden telegram
meldde ,als trein no. 3 weer geregeld te
loopen, na het einde van den sneeuwstorm".
De natuur was bedaard en vierde Sab
bath, met een stralende zon aan den hemel
en een schitterend wit kleed over de aarde
gespreid, als over een onmeteljjk altaar.
Sneeuwdiamanten glinsterden op de donker
groene onder het gewicht gebogen dennen,
en in de huizen, waar de trein voorbjj
stoomde, zaten tevreden menschen, die het
heugeljjk schenen te vinden, dat de ljjn
weer in orde was.
Plotseling wendde de machinist zich af.
Twee dikke tranen rolden hem over de
wangen. Was de wiDd zoo seherp? O neen 1
Hjj had een vrouw in het oog gekregen,
die voor een venster zat en het jongetje
op haren schoot naar de lommotief liet
kjjken.
Eihdelijk zij waren erHij wilde
aan geen zjjner kameraden aan het station:
vragen hoe het thuis stond hjj wilde
zjjn vonnis hoeren van de lippen, diealleen
op de geheele aarde de macht hadden om
om de bitterheid der tijding eenigszins te
verzachten en dus jjlde hjj naar huis zonder
een woord te zeggen.
In het gele huisje hingen de gordjjneD
nog zooals anders, en ook de geraniums
stonden er als altijd. Het was hem echter
net alsof zjj hem toewenktenkleine Gus
taaf is doodkleine Gustaaf is dood.
Hjj opende de deur. Daar vloog Maria
hem snikkend, maar jubelend in de armen,
en in het mandewagentje zat zijn jongen,
bleek en zwak maar buiten, gevaar. Hij
speelde met een kleine roode vlag, en co-
mandeerde, met een heel zacht stemmetje.
„Trein afl Trein af! Lieve Papa!"
(„Prov. 'sH. Crt.;')
