Nieuwe Zeeuwscbe Courant
Het geheimzinnige teeken.
FEUILLETON
GEMENQÖ NIEÜWS.
B IJ VOEGSEL
SUITEHLftND
behoorende bij de
vaü
Dinsdag 16 November 1909.
FH/IA KKIJ 14.
Raak! Door Mgr. Foucault, bisschop
van St. Dié, is tot minis tor-president Bri-
and een open brief gericht, waarin hij
den minister verwijt den strijdkreet: „De
leekenschool in gevaar!" aan het ver
keerde adres te hebben gericht, daar de
leekenschool slechts door haar vrienden
en begunstigers en niet door haar tegen
standers in gevaar wordt gebracht. Do
eersten hebben n.l. hun neutraliteit open
lijk en met cynische boosheid geschon
den. Overigens, zegt ide bisschop, is de
neutraliteit een leugen, daar ieder on
derwijs geeft, Ziooals hij gezind is. Van
daar dat de biss|ih|oppon niet pas van
daag of gisteren begonnen zijn tegen de
leekenschool op te treden. Hun gemeen
schappelijk herderlijk schrijven moet men
niet beschouwen als een oorlogsmanoeu
vre tegen ide republiek, want de repu
bliek gaat slechts ten gronde aan haar
eigen gebreken; het ;is ook niet een v-er-
kiezdngsïuaiioeuvre, daar de bisschoppen
veel hoogere belangen voor oogen heb
ben.
De bisschoppen zijn geen revolutionai
ren, integendeel. Zij zijn zóó ordelie
vend gezind, dat zij zelfs den minister
president hebben kunnen s-ommeoreti om
zijn eigen wetten te eerbiedigen. Ook door
de bedreiging met het intrekken der vrij^
heid voor het bijzonder onderwijs laat
het episcopaat zich niet verschrikken.
Dat de minister zich vergrijpc aan de
vrijheid van onderwijs; |het zou zijn laat
ste aanslag daarop zijn. Met al zijn aan
vallen op liet Vatiicaan richt Briand niets
meer uit. Hoe Ik'omt het toclh, vraagt de
kerkvoogd, dat de OuJers-vereenigingen
van boven af met een boos oog wor
den aangezien, 'terwijl imen den Onder
wijzersbond in het strijdperk roept. Is
dat „vrijheid" en „gelijkheid"? Waartoe
nog te spreken over kalmeering der ge
moederen? Op ten strijde, wijl gij ons
(in den Onderwijzersbond Red.) daartoe
het toeken hebt gegeven
De zaak Steinheil. Zooals de
lezer weet, werd sinds eenige dagen voor
de Parijsche rechtbank Je zaak behaiv
deld van Mevrouw Steinheil, beschuldigd
ten haren huize hare moeder en haren
man vermoord te hebben. Deze dame
schijnt iemand te zijn geweest van alles
behalve onberispelijk levensgedrag. Na de
gewone ondervragingen en het getuigetif-
verhoor, werd de Vrijdag besteed aan het
requisitoir van den advocaati-generaal Mr.
TrouaidRiolle. Deze liet de beschuldi
ging van moedermoord valien, maar
edschte voor de rest de schuldigverklaring
der beklaagde. Op het einde van zijn re
quisitoir richtte hij zich tot de gezworenen
en zeide: Ik ben begonnen met aan de
schuld van de beklaagde te twijfelen, daar
de afschuwelijke aard van het misdrijf ver
denking ter zijde stelde. Door nadenken
heb ik langzamerhand de beklaagde beter
leeren kennen en de aaneenschakeling
van haar laaghartigheden was mij van
dienst bij het doen herleven van het
drarnaJ van 30 Mei. Ik verzoek dus den
heeren gezworenen een bevestigend ver
dict uit te spreken. Gij zult de verant
woordelijkheid eener verooirdeeling aan
vaarden, zooals ik de verantwoordelijk)
heid aanvaard van haar te eischen.
Zaterdag hield de verdediger, Mr. Aubin,
zijn pleidooi. Het wordt weinig pakkend,
weinig treffend en langdradig genoemid.
Om half elf was het pleidooi geëindigd
en ging de jury in de Raadkamer. Zij
bleef Idaar tot over twaalven, dus tot
na >mi|ddemacht.
Daarna in de gerechtzaal teruggekeerd
luidde haar vonnis: VRIJGESPROKEN.
Om twee uur Zaterdagnacht werd mei-
wouw Steinheil in vrijheid gesteld.
10.
Carlotta's oogen vulden zich met tra
nen, terwijl zij deze treurige herinnering
tuit haar jo-nge leven vertelde.
„Ik wil de wetten en de handelwij
zen Ider geheime genootschappen niet ver
dedigen," ging het jonge meisje voort,
„ik wïljde u slechts de beweegredenen
zeggen, |die mijn vader dee;l besluiten
zich tot het geheime genootschap tewen-
don. Na eenigen tijd werd hij verdacht;
lüj vluchtte uit Napels om een gevan
genneming te ontgaan en in Parijs werd
hij vervolgens een Ider leiders van den
hond. Hij reisde heel Europa af, oogen-
schijnlijk -om beelden te koopen en te
verkoopen, waar in werkelijkheid om pro
paganda te maken len te o.rganiseeren.
„Meer weet ik er niet van; doch ik
trok er zelf mijn gevolgtrekkingen uit."
Deze gevolgtrekkingen moeten ech
ter toch oj> feiten berusten?" Vroeg Ha
milton, haar in de rode vallend.
Ja wel, gedeeltelijk ook uit gesprek-
(Het bericht der vrijspraak telegrafisch
aaln ons medegedeeld, weid onmiddellijk
Zondagmorgen aan ons bureau en voor
den sigarenwinkel van den heer Sooner
gepubliceerd).
Overval in een trein. De s-neli-
trein van Vintimiglia naar Nice wend
Woensdagavond midden op den weg tot
stilstand' gebracht door middel van den
noodrem.
0p| den weg lag een zwaar gekneusde
reiziger, terwijl het portier van een coupé
open stond en op de kussens iemand lag
uitg.estrekt, bloedend uit een hoofdwonde.
Reide personen beschuldigen elkander
bij het binnenrijden van den tunnel, den
.anderen aangevallen te hebben.
Do man, die op den weg gevonden werd
en opgaf Carassous te heeten, vertelde
aan de politie., dat hij sinds September
herhaaldelijk naa.r Nice en Monte Carlo
reisde om te spelen. Had hij verlogen, dan
keerde hij weer terug naar zijn woon
plaats St. Gervais om opnieuw geld te
halen. Ook dien dag ging hij naar- Nice,
toen te Monte Carlo een hem ombekend
persoon in den trein kwam en tegenover
hem plaats- nam. Bij' den ingang van den
tunnel had deze man (die bleek een Rus
to zijn, Malakoff geheeten) hem bij de
kc-el gegrepen; Carassous had zijn revol
ver getrokken en zijn aanvaller gewondj,
doch toen deze hem het wapen ontrukte,
was hij uit den trein gesprongen.
Wie de trein tot staan heeft gebracht,
is nog onopgehelderd. Malakoff beweert,
dat juist hij werd aangevallen.
Die politie zet het onderzoek in de-ze
duistere zaak ijverig voort.
1 T A lil
Een loslippig generaal ont
slagen. Bij ide ov-erreiking van het
vaandel aan -een .nieuw regiment lichte
cavalerie te Brescia hield ide luitenant-
generaal Asiinari idj Be'rneccio, een rede,
waarin hiji in krasse bewoordingen uiting
gaf laan 'zijn anti-Oostenrijfcsehe gevoelens,
welke hij '0O,k bij den troep trachtte op
te wékken. Dientengevolge heeft ide Ita-
liaansche regeering |den generaal onver
wijld op pensioen gesteld en van dezen
maatregel aan 'de iregeering te Weenen
'kennis gegeven.
OOSTENRIJK.
Sto-rm te Weenen. Te Ween-en
heeft Zaterdag -een ware orkaan gewoed,
die -gro-ote schade (aanrichtte en waarbij
tal van personen 'ydn ide been raakten
of 'dakpannen op het hoofd kregen, aldus
kneuzingen -en wornden oploopen.de. In
meer idain 100 gevallen moest de red
dingsbrigade hulp v-erleenen.
Droelrig abuis. In één van de
nieuwe buurten van Rottendam, al-dus
verhaalt het R. ,N. 't Westen, 't Noor
den, 't Oosten, wat Idoet het er toe, het
geval wondt -er niet minder droevig om
waren zij- krimlen wonen, de jongge
huwden, de gelukkigen, de verliefden.
Ze beminden -elkaar, zie hadden een
vroolijk bovenhuisje, ze wilden slechts
eikaars -geluk, 'ze hadden een badkamer
en gaslicht, zij was knap in het huis
houden, hij- had -een goede betrekking
en was -een handig knutselaar, ze aan
baden elkaar en waren tevreden.
Toen gebeurde ihet, op een avond, dat
hij- thuiskomend, haar in tranen vond
en -in de -keuken.
Het was lal laat, zieer laat.
En 't w;as juist gebeurd. Zij had te
hard aan de kraan van de waterleiding
gedraaid en zie, Ide -kraan, -o-, die
kranen in 'de nieuwe bovenhuisjes!
h-ad „knap" gedaan en was afgebroken.
Nu gutste het water er uit, en de goot
steen was- vo-lgeloopien .en stroomen kos
telijk leidingwater gutsten over den vloer.
- Goddank dat je er hen, snikte zij'.
O, draai toch gauw de hoofdkraan dicht.
Hij vergat haar -een kus op het voor
hoofd te drukken, 'zoozeer was hij ont
steld.
ken met mijn vader. Hij sprak dikwijls
met mij over de groote beteekenis der
vereeniging en liet zich menigmaal in
het vuur van het gesprek' mees-leepen,
waardoor ik dingen te hooren kreeg,
die hij miss-chien niet voor mij had wil
len weten: hij1 zei 'dan meer dan hij,
-denk ik, voornemens was te zeggen. Zoo
zei hij mij, bij voorbeeld, eens op een
dag, (dat zelfs onder de schijhbaar trouw
ste leden van het genootschap altijd een
verrader was, on -uaarom was het beslist
noodzakelijk, -dat de leden elkaar onder
ling volkomen vreemd waren, lie -een
mocht van iden ander zijn naam iniet
weten; niemand ook mocht weten welke
positie de leden innamen in de Maat
schappij. Niemand mocht in de mogelijk
heid zijn in het openbare leven door
een ander lid van het genootschap als
zijn medelid te worden herkend."
En wat wilt u nu met detee din
gen zeggen
Ik vroeg namelijk eens op een keer
mijn vader, hoe het dan mogelijk was,
'dat' id.-e leden 'elkaar hier of daar ont
moetten en beraadslaagden. Daarop ant
woordde hij' mijHet is mogelijk, en Gode
zij Idank' dat het mogelijk is
„Ziet lu, doctor, hij schreef mij, dat
Dat kan jniejt, kreet hijl, de hoofd
kraan is in 't benedenhuis en daar wo
nen nog geen 'nlenschen,
Oooo, wat (dan? snikte zij, we loo-
pen -over!
To-en naimi hij -een kort besluit: er is
m|aar één middel, jilk' kl.o-p de buis plat.
De haimer.
Hij vloog ide kast in, nam' den hamer
en vloog verder, naar omlaag, naar den
kelder.
Met wo-edend beleid :en met beleidvolle
woelde klopte hij |daar op een buis. Dat
was ide- eenige redding.
In twee s-eoonden was de buis plat.
Toen kwam van boven de teeder be
minde stem van Izijn jong wijfke, drin
gend, angstig, .ontzet:
Arde, nu gaat het gas uit...
E-eu a,vontuur van Prins Ileal-
dl"ik. M-en schrijft ons:
Donderdag, 11 dezer, kwam Z.K.H. de
Prins der Nederlanden per automobiel
-door d-e gem. Co-then om op 't goed van
Baron d'Aumale van Hardenb-roek te jai-
gen. Op den provincialen weg verzakte
de auto bij het uitwijken voor een paar
iwagens, die langs den weg stonden, zoo
danig, dat vrijkomen onmogelijk scheen.
Haastig steeg de Prins uit om te voet
zijn weg naar 't kasteel Hardenbroek voort
tq zetten. Nu zijn de wegen in dit jaarg^
tijde vaak ellendig slecht; zoo ook de
provinciale-. Een wandeling vaal een groot
kwartier door dik en dun was vo-or Z. K. II.
oen alles behalve prettig uitstapje. Geluk
kig bracht een kruidenierswagen,'die voor
een nabij-zijnd huisje stond, uitkomst. On
middellijk stapte de Prins op- den venter
af en vroeg den man of deze hem ni-et
even naai' Hardenbroek kon brengen. De
voerman werd bereidwillig gevonden en
aanstonds klom dó hem onbekende heer
in 't eenvoudige voertuig en nam plaats
op 't bankj-a onder de bruingele huif. Zon
der verdere incidenten weird nu. de weg
tot aan -de kasteel laan afgelegd, 't Oprijden
dezer laan ging echter met eenige moei
lijkheden gepaard.
D-e op post zijnde politie achtte het
ongeoorloofd met zon'n kocpmanswagen
-die allée te berijden eu dat te meer nu.
Z. K. H. de Prins der Nederlanden elk
O-ogenblik kon verwacht worden. Hij ver
bood dan ook den kruidenier ten strengste
het verdergaan en gelastte o-nzen koop
man onmiddellijk om te keeren. Toen de
politieman echter zag, dat een deftig heer
in jachtcostuum van onder d-e huif de
leidsels uit de handen van den voerman
nam, en het p-aard tot voortgaan noopte,
week hij eerbiedig ter zijde, alsof hij
voelde het hooger gezag van den onbe
kende. En zoo kwant Z. K. H. de Prins
der Nederlanden in plaats van per auto
mobiel, met een zwaren venterswagën,
gedekt door een bruingele huif en be
spannen m-et een mager paard,, in sukkel
draf voor 't kasteel van zijn gastheer Baron'
d'Aumale van Hardenbroek tot Harden
broek.
Vooi' den Prinsielijhen auto- daagde spoe
dig hulp op. Hulpvaardige- lieden kwamien
met planken, balken, dommekrachten, enz.
aansnellen. De paarden der bijstaande wa
gens werden er voorgespannen en na een
arbei-cl van ongeveer een uur slaagde men
er in het rijtuig- op den wel niet harden
maai' toch berijdbaren Utrechtsehen Pro
vincialen weg te brengen, z-o-odat de
chauffeur zijn tocht kon voortzetten.
Verbrand. Donderdagavond ver-
brandda de wed M., te Yenray. To-en haar
zoon thuis kwam, vond hij het verkoolde
lijk op den grond liggen. Vermoedelijk
heeft de stokoude vrouw te dicht bij de
kachel gezeten, en hebben hare kl-e-eren
vlam gevat.
In het theater doodgebleven.
In het Rembrandt-theater te Amsterdam
had Vrijdagavond tijdeus de voorstelling
van „De Gescheiden Vrouw" een treffend
voorval plaats. Mejuffrouw Bruggeman,
wonende Kinkerstraat 73, zat met hare
dochter in de zaal. Tijdens het eerste
bedrijf werd de 68-jarige vro-uw onwel.
Zij werd van hare plaats in het balkon
weggedragen en op een canapé gelegd;
waar zij eenige oogenblikken later over
leed. Een dokter werd opgescheld, maar
hij niet bij machte was liet lot van zich
af t-e wenden dat hij' nu onderging. Waar
om was hij- zoo machteloos? Was het
niet, omdat hij' niet wist, wie der le
den hem vijandig gezind was? Hij was
valschelijk aangeklaagdmaar hij wis-t
niet door wien. Men verdacht hemmaar
hij wist niet wie hem ver-dacht. Hij werd
bedreigd, maar hij wist niet door wien!..."
Maar idat is vreeselijk!" merkte
Hamilton op.
J,a, vreeselijk is- het," zei Carlo-tta.
„Gruwelijk en vreeselijk; en to-ch is al
les met een scherpzinnigheid o-p touw
gezet, die verbazingwekkend is. Als gij
wist, welke ver-gaande maatregelen van
voorzichtigheid mij'n vader nam, als hij
naar een geheime vergadering wend op
geroepen!"
Hamilton zat in koortige zenuwachtig
heid te luisteren. Hij1 hield zijn adem in.
Hij1 dacht reeds hij voorbaat te weten,
wat Carlotta nu verder zou vertellen.
En welke waren deze maatrege
len?" vroeg hij1 in spanning.
„Mijn vader bleef op zekere avon
den in de \veek geregeld thuis, wachtende
op Je -geheime boodschap. Als deze kwam,
hoorden wij- vooraf een slag op het ven
ster van onze woning; wij woonden na-
deze meende -dat de politie erbij g-ehaald
moest worden. Dit geschiedde en van Uen
geneeskundigen dienst verscheen weldra
dr. Leda, die den dood door hartverlam)
ming constateerde.
Daarop is het lijk naar beneden gebracht
en in de gewone drenkelingen-mand door
de politie naar de woning gebracht, over
welk feit zij-, -die daarvan in de steeg
naast het theater getuigen waren, zich
danig geërgerd hebben. Do dochter was
per rijtuig naar hare woning gegaan om
da familie te waarschuwen. Noch in de
zaal, noch op h-et tooneel heeft iemand
iets van het treurige feit gemerkt.
O p 1 i c ht-e r.' Te -De Bilt heeft een net
gekleed heer, een zoogenaamd reizigér
eener buitenlandsche aardappelmeelfa
briek zijn „hospita" voo-r .een som- gel-ds
en een pak kl-eeren opgelicht. De politie
speurt hem, evenals de Haarlemsche, die
hem voor een soortgelijk feit zoekt.
V erdronkon. Men seint uit Hengelo
Bij Delden is een zwerver, genaamd
Dorus, en afkomstig uit Hengelo, in een
sloot geraakt en verdronken.
Plotseling overl ed-en. Men seint
uit Heerenveen
Terwijl hij op weg was naar de gasfa
briek van Lommer is Zaterdag plotseling
overleden de heer Hendrik Luiking, sedert
1886 burgemeester van Lemsterland en
;884 lid er Prov. Staten van Friesland.
D-a overledene bereikte don ouderdom van
78 jaar.
Bedreiging togen een iiurge-
meeste r. De burgemeester d-er gemeen
te Meerle ontving bijgaand schrijven:
„Wij willen U eens waarschuwen en
niet z-oo onvrij laten; de champicter, die
is te streng met zijn dienst en dat zal
veel aan U te danken zijn. Overal zit de
veldwachter achter jedie m-o-est oo-k maar
niet zo-o streng zijn; van Neerveru (de
vorige veldwachter) was niet zoo streng
en toch leefden de boeren; als (lat zoo
blijft dan zullen wij U en ook de chaml
pieter eens flink duolp slaan en eens flink
trakteeren, dat gij alle beide naar bed kan
gaan voor een tijd, vooral U burgemeester,
gij stookt hem op. Wees gewaarschuwd
gij'...."
Dan volgt nog een minder lieve bena
ming aan 't adres van den burgemeester.
Wij hebben van dit schrijven melding
willen maken, opdat men zien kan, hoe
zelfs in overigens rustige boerendorpjes
een geest van verzet tegen overheid en
gezag hier en daar begint door te dringen.
Burg-omeester en veldwachter zuilen
zich door dergelijk schrijven natuurlijk niet
van de wijs laten brengen, maar voort
gaan in d-e trouwe vervulling van den
plicht, die als politiemannen op hen rust.
(L. K.)
E -c o f 1 uit o r k e s t. Het Friesche dorp-
Kol I u.mi heeft de primeur ia dezen! Daar
is een uitvoering gegeven door een fluit-
orkest van jongens uit dat dorp. Zoo'n
orkest is voor zoover wij weten
't eerste in 'Nederland. Voor eenigen tijd
word het o-pgericht onder den naami „Oefe
ning kweekt kennis". En geoefend is er,
op straat en in huis; overal was het re
petitie. En de offici-eele repetities w-eirdem
geregeld bezocht. De kunst werd verkre
gen; do uitvoering werd meerstemmig ge
floten. Ter afwisseling gaven de jongens
voordrachten, en het publiek, bestaande
uit ouders -en kennissen amuseerde zich
best. 't Eerste fluitorkest in Nederland had
succes.
G o -e d e vangst. In het begin dezer
maand werd de -offerbus, staande in de
R. K. kerk te Bemelen van haren inhoud
ontdaan, zond-er dat men de(n) dader(s)
kon aanhouden.
Vrijdagmorgen wandelde een vreemde
ling -met zekeren R., een 'bekende d-er
politie, door de straten van het naburige
Arnhy, zij waren goede maatjes geworden
on de vreemdeling een Belgisch deser
teur met name Schadts, vertelde aan R.,
-dat hij de klerk te Bemelen bestolen had,
in gezelschap van zekeren Kusters, lei
dekker uit Meerssen. R. deed nu net of
m'elijk in een benedenhuis. Mijn vader
ging jd.an snel naar buiten, wachtte een
wijle, waarop een man, met haastigen
tred, voorbij kwam en hem één enkel
woord toeriep. De man stond nooit één
oogenbldk stil. Dat weet ik, omdat ik
mij' eens een paar malen vers-topt had
achter mij'n vader, als deze de deur had
open gedaan, om te luisteren. Ik zag
nooit iemand; ik kon nooit verstaan wat
het woord was dat de man riep; al
léén ho-oride i'k, -da,t het één woord was,
dat hij steeds -op zeer scherpen toon
uitsprak. Dadelijk daarop ging mijn va
der dan heen en het gebeurde dan dik
wijls, dat hij -dan een heelen nacht niet
thuiskwam."
Ofschoon Hamilton vooruit had ge
voeld wat Carlotta zou vertellen, luis
terde hij met do meeste aandacht en
in -de grootste spanning naar de be
schrijving van wat er steeds gebeurde.
Dat alles gold 'natuurlijk voor Parijs; maar
het kwam zoo precies overeen, tot in
kleinigheden, rn-et wat hijl zelf dn Lon
don had z-ien gebeuren, dat het hem
moeite kóstte zich dji te houden en niet
uit te roepen, !dat hij dat alles óók' reeds
had bijgewoond.
Terwijl hij zich zoo kalm' mogelijk
hij wel zin had ü-e goedgevulde offerbussen
Ider kerk te Amby te ledigen, zoodat zij-
afspraken dit werk samen te do-en. R.
kon ©en meisje een briefje in handen
spelen, met verzoek! dit aan den wacht
meester -der marechaussee te bre-ng-em,
zoo-dat deze spoedig versoheen ami den
kerkdief in te rekenen.
R. nog niet tevreden met het sucoes,
wilde K. uit Meerssen ook in, de gevange
nis zien, ging naar Meerssen en vertelde
dezen, dat hij met Schadts afgesprpfcen
had, om de kerk van Amby 'te bes,telen,
zoo-dat deze medekwam naar Amby, al
waar hij, toen beiden achter de kerk aan
't snuffelen waren, werd gearresteerd.
Een slacht-o-ffer -der weten,
schaj). D:e heldenmoed ,v,an doktere is
iets haast -heel gewoons geworden. Dr.
Rabbeth gaf zij-n I-even voor een kind,
dat aan Idiphtheritis leed; Dr. Hall Ed
wards, uit Birmingham, -en Dr. Blacker
van het St. Thonaias Hospital en nog een
tiental anderen, Idi-e |den d-ood vonden,
of verminking o-pliepen bij het proefne-
men met Röntgen.stralenDr. Bazy, uit
Parijs, die uitstelde eene verwonding te
ontsmetten, teneinde 'eene operatie van
een pleuris-patiënt niet te -onderbreken,
en dientengevolge na oen hevig lijden
een oog verloor 't zijin allen mannen,
voor wier zelfopoffering men slechts- den
grootsten eerbied kan gevoelen.
Aan deze roemvolle inamen moet thans
wor-den toegevoegd, die van Dr. Wells,
van het St. Mary's Hospital te Londen,
die bij ide (genezing eener klierziekte bij
een Ipatiënt zelf |die ziekte -opliep -en thans
na -een lij'den ivan achttien maanden is
overleden. Zij-n dood wordt nog te droe
viger, als men in aanmerking neemt, dat
hij pas een leeftij-cl van dertig jaren heeft
bereikt -en -een jonge vrouw met twee
kin-deren geheel -o-nverzórg-d nalaat. Een
zeer prijzenswaardig denkbeeld is het
dus, 'dat twee voorname Engelsehen, Bal
four, ide Earl of Dalhousie, en Lord Jus
tice Fletcher eene -commissie hebben g-e-
vormid ten ein-de 4e weduwe en de kin
deren van dezen mjartelaar der welen-
schap te helpen. Ongetwijfeld zullen zeer
vele -edelmoedige menschen blijik geven,
hoezeer zij' zulke groote -en edele man
nen w,aardeeren -en jhunin-e milde giften
zenden aan Mr. J. G. Lausada, 16, Old
Broaid-street, London E. C'.
De garderobe vin keizer Wil
helm. Het is voor een gewoon mensch
zeer moeilijk, zich een denkbeeld te vor
men van de uitgebreidheid -der garderobe
van 'keizer Wilhelm van D-uitschland. On
langs is -een lijst opgemaakt van -de kei
zerlijke bezittingen -op |di! gebied. Om te
beginnen heeft -Zijne Majesteit een uni
form van ieder (regiment in het Prui
sische leger, toet helmen, mutsen, epau
letten, zwaarden enz. Daar -de keizer bo
vendien ide -chef ,Ss van een groot aan
tal regimenten in Beieren, Wuirtemburg,
Salksen, 'Ba-den en Hessen, bevat z'ij'n
'kleerenkast -ook -een compleet uniform van
ieder kiezer.
Maar dat is nog niet alles. In het pa
leis te Berlijn zijn twee kamers opge
vuld met uniformen van regimenten in
Oostenrijk, Rusland, Zweden, Engeland,
Italië en andere landen. Hier moeten nog
bijgevoegd worden de uniformen van ad
miraal der Engelsche en Zweedsche
vloten.
Wat de kleeren betreft, die de keizier
draagt als hij- |in politiek is, -daarvan is
het .aantal ook 'zerbazingwekkend. Men
vindt er pakken icmd-er voor 's mórgens
'smiid-dags en 's avonds, voor het warme
en het koude jaargetijde, de jachtcostu-
mes en uniformen, |die de keizer voor
zich en zijn thovelingen heeft ingevoerd,
de uniformen van de Engelsche en Duit-
sche jachtclub, lawntennis.pakken, enz.
Bij' ieder oostuum behooren andere hand
schoenen, hoeden, dassen en stokken.
Maar ofschoon Ide keizer zulk een uit
gebreide garderobe heeft, is hij er al
tijd bijzon-der zuinig op, en worden vooral
de uniformen niet de meeste zorg be
handeld. Drie- of viermaal warden op
een uniform een nieuwe kraag en nieuwe
manchetten gemaakt eer het wordt af
gedankt.
trachtte te houden .en zij'n stem' tot vast
heid dwong, vroeg hijl:
„Z-ei u niet, dat uw vader regel
matig -op bepaalde avonden thuisbleef om
te wachten tot de geheimzinnige bood
schapper kwam?"
Ja, toen wij nog in Parijs waren
was dat eiken Vrijdagavond."
Dus elke Vrijdag? En gaf hij zelf
ook, van uit het venster bijvoorbeeld,
niet een bepaald teeken dat hij er was?"
Ja", antwoordde het meisje, terwijl
zij den dokter verwonderd aanzag. „Nu
ge mij1 -dit vraagt,, herinner ik mij zeer
goed, -dat hij op zulke avonden iets aan
de jaloezie verschoof."
Uw vader verschoof dan een latje
van de jaloezie, waardoor er een licht
streep o-p straat viel," riep Hamilton
haastig. Carlotta sprong plotseling op;
haar groote oogen werden nóg grooter van
verwondering.
Maar waar weet gij' dat van?" Vroeg
zij', terwijl zij haai" ademl inhield.
Gij hebt mij in uw vertrouwen geno
men," antwoordde Hamilton met warmte,
„nu is het 'mijn beurt o-m met u hetzelfde)
te id-oen."
(Wordt vervolgd.)
