1880 - 31 Augustus - 1909
Leve de Koningin!
No. 102
Dinsdag 31 Augustus 1909
Vijfde Jaargang.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
BUITENLAND
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers A contant-0.05
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
half drie en Vrijdag vóór een uur "a namiddags.
Kanfoor v. d. Administratie: Ganzepoorfstraaf C 209, GOES.
Reclameberiehten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct.
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 x neretend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct A contant.
Er is een dag in liet jaar, waarop het hart van den
rechtgeaarden Nederlander klopt met sneller slagen,
de dag der verjaring van Koningin Wiliiklmina
De driekleur, die uitwaait van torens en masten,
het dierbaar oranje, waarmede arm en rijk, groot en
klein zich tooit, het geschal der feestmuziek, maar
vooral de geestdrift, die oplaait in eigen gemoed, ver
kondigen ons opnieuw, hoe Nederland groot en gelukkig
is door zijn nauive vereeniging met het Huis van Oranje.
De zegebede, ons Katholieken welbekend, die iedere
week in onze tempels ten hemel stijgt om zegen en
genade over het jonge hoofd, dat de koningskrone
draagt, zij thans herhaald met intenser kracht en
vuriger aandrang
„Domine, salvani fac reginam nostramHeer, behoed
onze Koningin! Schenk Haar Uw licht en Uw kracht
om het land ten goede te geleiden! Spaar haar vor
stelijke telg, Prinses Juliana, haar Gemaal, haar
Koninklijke MoederWorde, alle pogingen van verwaten
demagogen ten spijt, de hand tusschen Oranje en het
Nederlandsche volk steeds hechter!
SGw,
Wat men Liberaal noemt.
Als men de Liberalen wil gelooven is
niemand zeo royaal, zoo verdraagzaam zoo
onpartijdig als zij. Enghartigheid. bekrom
penheid zijn woorden, die in hun vocabulaire
niet worden gevonden, zoo iets moet men
bij de „Clericalen" zoeken.
Van dergelijke breede opvattingen hebben
de liberale commissieleden der Zeister Land
bouwtentoonstelling blijk gegeven, toen zij
voor de reclame voor die tentoonstelling
alle rechtsche bladen zonder eenige uit
zondering hebben genegeerd.
Tegen een dergeljk begrip van onpar
tijdigheid inzake eene onderneming, die met
richting of godsdienst niets heeft te maken
FEUILLETON
DE JAGUAR.
44.
„Maar hot is vrijwilSige slavernij",
bracht ik in het midden.
„Toegegeven", antwoordde liij. „Maar
daarom niet minder erg. Ziehier oen ster
ker gevalde vrijheid, die uw hoogge
roemde vrijheid aan de eene klasse van
menschen geeft, de andere tot slaven te
maken; aan de sterken, om do zwakken,
aan de rijken, om de armen uit te mer
gelen. U glimlacht? U zult mij dit toch
niet betwisten?"
Mijn glimlach was te voorschijn geroe
pen bij de gedachte aan een macht door
de sterkeren tegen de zwakkeren gebruikt
onder een zekere despotisch» regeering!
waardoor de ergste misdaden der pluto
cratie in de schaduw werden gesteld. Maar-
het kwam mij voor het oogenblik niet dien.
lig voor, dit voorbeeld te geven.
„In ieder geval staat het den zwak
ken en armen dan toch vrij, de slavernij
te weigeren", antwoordde ik, om, iets te
zeggen. „In een autocratisch geregieerdj
land heet het slavernij of dood en
mag men nog niets eens altijd de slavernij
hebben de directeuren der gr aote rechtsche
bladen, „T ij d", „Standaar d*', „N e-
derlander enz. ten krachtigste gepro
testeerd en hun protest der liberale Zeister
Tentoonstellings commissie in den vorm van
een gemeenschappelijk schrijven doen toe
komen.
Wij weten niet of dit zal helpen, meenden
nogtans onze lezers omtrent de handelingen
dier commissie te moeten inlichten, opdat
zij voortaan weten, wat men „Liberaal"
noemt.
Een verjaardag.
„Het Volk" schrijft in opgetogenheid:
Heden vijftien jaar geleden werd een
kiezen".
De Graaf gaf mij mijn glimlach met
woeker terug.
„Een heel goede beschrijving van. uw
„zweetholen" te Londen".
Nu was het, dat heer Bleisst sprak
om aan het argument van zijn heer nog
meer kracht hij' te zetten.
„Waartoe", sprak hij, „leidt de vrijheid
om de slavernij1 te weigeren? Tot het
werkhuis, tot onvermomde slavernij, dus,
waaruit slechts de dood den slaat' kan
vrij koopen".
De verwondering, waarmee ik den secre
taris aankeek, werd niet zoozeer veroor
zaakt door de nieuwheid der opmerking
van zijn lippen, als door den indruk, dat
ik zijn stem vroeger gehoord had. Ja,,
bij was mij zonder twijfel bekend, en ik
werd zoozeer bezig gehouden door deze
ontdekking, dat ik vrees, mijn gastheer
te hebben laten strijken met de eer van
het argument tegen mijn land.
Ik zat nog te denken, wie Ai» heier
Dleisst wezen kon en hem zoo nauwkeu
rig op te nemen als goede manieren ver
oorloofden, toen ik tot den oogenblikke-
lijfcen toestand werd teruggeroepen door
mijh gastheer, die mij uitnoodigde eens
te proeven van den schotel met, zoetjes
voor mij.
„Ik Iaat ze iedere week uit Buyda ko-
kindje geboren, dat alleen bij zijn voor
letters pleegt te worden genoemd
S. D A. P. Het is veel over de tong
gegaan sommigen zouden alleen de tucht
school of het Rijksopvoedingsgesticht, dr.
Van Dieren zelfs het krankzinnigenge
sticht de eenige plaats achten, waar de
bengel thuis hoort; maar het is drommels
lastig, hem te pakken te krijgen. Hij
vindt een toevlucht en een schuilplaats
in zoo menige nederige woning, dat de
vervolging een onbegonnen werk is.
Hij kan van heel wat lotswisseling
vertellen, de jarige, Zijn eerste levens
jaren waren hard als het arbeidsleven
zelf. Van de kinderziekten heeft bij
rijkelijk zijn portie gehad. Wij mogen
vertrouwen, dat hij d air doorheen is
En nu hij een stevige knaap blijkt, met
spieren in zijn armen, en zijn opstoppers
flink plegen aan te komen, hebben zijn
vijanden wel geprobeerd, hem te vangen
met vleierij. Maar hij bewaart in zijn
geheugen de geschiedenis van het lijden
en de wreede, stelselmatige onderdruk
king der arbeidersklasse, hij is wantrou
wend, en prat op zijn vrijheid. Onder de
vervolging is hij sterk geweest, geen
schjjn-gunst zal hem zwak maken. En
zoo als hij is, is hij de hoop, het ver
trouwen, de levensvreugde van tien
duizenden en nogmaals tienduizenden.
Al dadelijk treft ons in dat mooie toostje
de nederigheid van dengene, die het uit
spreekt.
„De S. D, A. P. vindt een toevlucht in
menige Dederige woning", zoo lezen wij.
Dat zal wel waar zijn, maar toch ook in
menige woning, die niet nederig is. De
meeste op den voorgrond tredende leiders
dezer partij, met name haar Kamerlelen
en haar candidaten, hebben 't nog al goed
in de wereld.
Zoo klinkt het ook vrij eenvoudig, dat
men „vertrouwt", dat het wicht nu door
de kinderziekte heen is. Vooreen vleezelijk
kind van vijftien jaar zou het wel heel erg
wezen, als het anders was, en dan van een
partjjEn nog maar „vertrouwen"
Zekerheid, dat de mazelen, die bjj uit
zondering zelfs volwassenen aantasten, de
S. D. A. P. steeds vrij van smetten zullen
laton, bestaat er niet. De jaarlijksche
Congressen blijken telkens kweekplaatsen
voor ziektekiemen te zijn. Dat gaat zóó
geregeld, dat er temet geen uitzondering
voorkomt. Vertrouwen is alfijd een goei
werk, maar het kan tegenvallen en dan is
zoo:n bravour steeds wel wat gek.
Als een vergissing, een gevolg van de
feestige stemming, zal zeker wel moeten
gelden, dat de speech spreekt van het „in
het geheugen bewaren" van de ..gescbie
denis" van lijden en onderdrukking der
arbeidersklasseDagelijks lezen wij in „Het
Volk", dat dat lijden en die onderdrukking
nog niet tot de geschiedenis bohooren. Doch
bij een feestspeech moet men zoo nauw
keurig niet toeluisteren.
In het eind wordt de tooster, vervoerd
door het enthousiasme van zijn stem, zelfs
al te troapetterig.
Tienduizenden en nogmaals tienduizenden
vervult de S. D. A. P. van hoop. Waarom
men", sprak hij'. „U weet, dat onze hoofd
stad er trotsch op is, deze aantrekkelijke
dingetjes beter te kunnen maken; dan zelfs
Weencn of Parijs.
Mijn' gastvrouw voegde er een woord
van aanbeveling aan toe en school' het
het schoteltje naar mij toe. Begrijpend,
waarom zij deed, of zij mij opdrong, nam
ik eenige der bonbons op' mijn hord en
wendde van lijd tot tijd voor, er een op
te eten, terwijl ik hun uitstekenden smaak
tegelijkertijd hoogelijk roemde. Een
kunstje, dat ik als schooljongen geleerd
had, om munten en kurken in de hand te
verbergen, kwam mij nu goed te stade
eu in korten tijd waren de bonbons van
mijn bord in mijn zak terecht gekomen..
De secretaris, Bleisst, begon thans meer
aan het gesprek deel te nemiein en iedere
nieuwe opmerking van hem versterkte' mij
in de overtuiging, dat ik vroeger al eens
met hem gepraat had, maar zeker niet in
zijn tegenwoordige kwaliteit.
Toen zijn zuster opstond om ons te
verlaten, kwam de Graaf naar mij' toe
en zijn hand vertrouwelijk op mijn schou
der leggend zeide hij mij, dat hij' mij niet
kon toestaan, dien. avond te vertrekken
en den geheel en weg naar de herberg te
loapen.
„IJ kunt hier slapen", drong hij aan.
„Ik behoef voor een man van uw gestel
zoo vragen wjj, telt zij dan maar een zes
duizend ledeD en waarom werd in den laat-
sten tijd verzwakking van het ledental
waargenomen
Heusch, deze humbug zou mooi geweest
zijn in een besloten vergadering, maar in de
krant!(„Tijd".)
PEAEMAKKFA'.
Een katholiek Eerste-minister.
De nieuwe eerste minister van Dene
marken, graaf Holstein-Ledreborg, is een
katholiek.
Hij werd in 1839 geboren, en vestigde
zich, na schitterende studies aan de univer
siteit van Kopenhagen gemaakt te hebben,
in het buitenland, waar hij verbleef tot in
1872, en waar hij ook in den schoot der
Katholieke Kerk werd opgenomen. Dat
deze bekeeriug wel voor een goed deel,
maar niet uitsluitend het gevolg was van
den invloed zijner katholieke moeder, is
duidelijk voor iedereen, die de degelijk
doorwrochte brochures leest, welke graaf
Holstein-Ledreborg in en na het jaar 1872
in het licht gaf. Hierin deed hij zich n.l.
kennen als een zeer slagvaardig en scherp
zinnig polemist, tegenover den proost
Schepelen en de bisschoppen Markensen en
Grundwig, welke de Luthersche Kerk in
Denemarken onder hare bedienaren heeft
gesteld. Na zijn bekeering heeft de graaf
zich steeds onderscheiden als een ijverig
katholiek. (Geld.)
ENOEIiANU.
Een sclioonheidswedstrijd
voor mannen! In de Engelsche bad
plaats Folkestone is dezer degen een
schoonheidswedstrijd voor mannen gehou
den, waaraan een jonge „vroolijke weduwe"
een bijzondere belangwekkend verleende
door hare hand, met een inkomen van
f 1000, uit te loven voor den winner van
den len prijs.
De jury, die uit jonge dames bestond,
had groote pret en het toeschouwend pu
bliek eveneens. Het was dan ook 'n pot
sierlijk gezicht, al die mannen te zien op
komen, die meenden aanspraak te kunnen
maken op „schoonheid".
De mededingers staken hun hoofd door
een gordijnwant de Engelsche jonge
dames mochten alleen naar de gelaatstrek
ken oordeelen.
Een Oostenrijksche graaf werd algemeen
bewonderd. Maar hij kreeg toch niet den
eersten prijs. Die gewerd aan een Engelsch-
mau, Bert Harris, uit Londen. Den 2en
prjjs i reeg de Oostenrijksche graaf enden
3en een ander jonkman uit Londen.
Tot groote teleurstelling van de „lustige
Wittwe" weigerde de prijswinner echter
die dame te trouwen, omdat hij reeds ver
loofd was. Hij nam daarom liever een rij
wiel een bicycle made for two.
Er waren echter onder het heerenpubliek
genoeg, die niets liever wenschten dan den
versmaden prijs over te nemen.
liet sombere onzer kamers niet goed to
praten. Wij1 beiden 'hebben ongetwijfeld;
wel eens slechter nachtkwartier gehad len
ik kan u van alles voorzien, wat u heb
ben wilt om het u gemakkelijk te maken.
Zeg dus niet neen".
ik had die uitnoadiging reeds ilen ge-
heeten tijd verwacht en was vast beslo
ten het avontuur door te zetten, aan
het toeval de regeling overlatend! van. een
lein Von Winterstein's gevangenis te ont
dekken. Ik bedankte hem dus en nam het
aan.
„Dat is goed van u", sprak hij'. „Bleisst,
je zu.lt wel toezien, dat alle maatregelen
genomen worden ten gerieve va.ni Mr. Tyr
rell. Ik denk, dat do kamer van den abt
het aangenaamst zal zijn".
De secretaris was naar ons toegekomen
en draaide zich nu met ©en lichte hui-
ging om, ten einde zijn last, te volbren
gen. Terwijl hij dit deed, gaf ©en uitdruk
king van zijn gelaat, die ik tevoren nog
niet opgemerkt had, mij eensklaps don.
sleutel om zijn persoonlijkheid thuis te
brengen. Nu wist ik, wie hij was. Zijn
gelaat was merkwaardig, onverklaarbaar
veranderd, het was vijftien of twintig jaar
jonger, 's mans uitdrukking en spreek
wijze waren anders. Niettemin had, hij
zichzelf verraden en herkend© ik, al was
zijn vermomming nog zoo volmaakt ge-
Het mijnongeluk te Cardiff.
De lift bevatte 24 man vijf werden er
gedood, 15 gekwetst.
RESEAAi».
Schandalen.
Zoodra er in Rusland een commissie
wordt benoemd om een onderzoek in te
stellen naar handelingen van ambtenaren,
kan men met zekerheid voorspellen, dat er
weder allerlei schandalen aan het licht
zullen komen. De feiten echter, die gebleken
zijn uit het jongste onderzoek door kolonel
Sjerebkof te Warschau ingesteld naar ver
duisteringen, aldaar gepleegd door stedelijke
ambtenaren, overtreffen vrijwel alles, wat
men tot dusverre zelfs in Rusland heeft
beleefd. Groote hinderpalen waren aan die
comaiissie in den weg gelegd, zelfs hoog
geplaatste personen lieten niets onbeproefd
om hare ontbinding te bewerken. Toch
heeft zij haren arbeid ten einde gebracht
on het resultaat wekt zelfs verbazing in
het Tsarenrjjk, waar men toch in dit op
zicht wel het een en ander gewend is.
Behalve verduisteringen op groote schaal,
waarin ook de president van het stedeljjk
bestuur was betrokken, constateerde de
commissie, dat door de ambtenaren in hunne
functie een reeks van misdrijven waren
gepleegd. Sedert jaar en dag hadden zjj
geiden van de stad verduisterd, de boeken
vervalscht. en zich laten omkoopen tot het
toestaan van geheele of gedeeltelijke vrij
stelling van belastingen. Het merkwaar
digste echter is, dat zjj een rooversbende
op de been hielden, die ten bate van de
ambtenaren „expropriaties" bij rijke burgers
der stad ondernam, en politieke moorden
bedreef. Bovendien ontdekte de commissie,
dat op de betaÜEgslijsten ambtenaren voor
kwamen, die reeds lang overleden waren,
wier traktement echter nog 20 jaren na
hunnen dood geregeld werd uitbetaald.
De justitie heeft deze zaak in handen ge
nomen en men kan Jus weder rekenen op
een sensatie proces, waarbjj waarschijnlijk
weder heelwat geheimen van de Russische
ambtenaarswereld zullen worden ontsluierd.
„Hbld".
AMERIKA.
Te Panama heeft Woensdag een generaal
Herbert Jefferois, een bekend Panameesch
revolutionair, den hoofdredacteur van de
„Panama Press", met name William
Chandler, in een verwoede vechtpartjj met
de kolf van een revolver doodgeslagen.
Jefteries was den journalist te lijf gegaan,
omdat deze in zijn blad had geschreven,
dat de vrouw van den waarnemenden
Amerikaanschen consul-generaal de 18-
jarige schoonzuster van Jeft'eries dronken
was geweest.
Bij het vergaan van de Columbia" zijn
volgens de thans bekend gemaakte cjjfers
42 personen verdronken, 116 gered. De
Uruguayscke overheid doet een onderzoek
naar de kwestie, wie schuld heeft. De ka
pitein van de „Seblcsien" heeft alles gedaan
weest, in den nelten, gladgeschoren lieer
Bleisst, niemand anders dan den zooge-
naamirlen Professor Seemarsh.
XXVIII.
De kamer van d e n A b t.
Die Graaf en. ik gingen terug naar de
andere kamer, waar wij zijn zuster von
den, die speelde met een grooten hond
van eigenaardig ras, ongeveer tusschen
wolfshond en bloedhond. Er weid koffie
gediend en de gastvrouw verzocht ons
te roaken. De hond kwa.ni naar mij toe,
doch toen ik hem wilde aanhalen, week
hij achterdochtig terug. Ik 'brak een koek
en wierp hem de stukjes toe, die hij ver
slond
Toen kreeg ik ineens het. denkbeeld op
hem eens de proef to wemiem van da bon
bons in mijn zak. Een gelegenheid aan
grijpend, dat, mijn waardige gastheer mij
voor een oogenblik niet met zijn aan
dacht vereerde, wierp ik het beiest er een
toe, die hij, evenals de stukjes kciek, op
ving en opat. Dit was, zooals dit latei-
bleek, zoo kwaad niet van mij bedacht,
(Wordt vervolgd.)
