He Klomp".
1NSCHEDE.
LIJN
No. 90
Dinsdag 3 Augustus 1909
Vijfde Jaargang.
SCHAPPIJ
VERF- EH GUSHANDE1.
FEUILLETON.
BUITENLAND,
hotel
PARIJS.
Klas Familie peasion,
RIJNSTEENEN bouwt I
goedkoop en solide.
ndarts Regensburg
net vruchtgebruik of
aste waarden,
Iburg,
J. VAN VIJVEN Gz.,
ITEL DU LAC.
iersten rang,
Verschijnt ellen MAANDAG-, WOENSDAG- en VBI1DAGAV0ND.
Tentoonstelling voor
Huisindustrie.
DE JAGUAR.
99
ouds bekende Ie Rang Hotel
jnfortable ingericht.
hdienst Vlissingen-Middelburg v.v.
I i s s i n g e n4.40f ö.öOf 7.55*
ll.öOf 12.30* 1.15§ 2.—*
1.30* 4.15§ 5.—* 5.50§ 0.55*
1.0* 9.40§ 10.25§
I rekken van de Remise.
Lekten van de Zeilmarkt.
«rekken van het Badhuis,
lid del burg: 5.15f 6.25f 8.40*
1.45* 12.30§ 1.15* 2.—2.45*
|l5* 5.—5.50* 6.55§ 7.50*
10.25* ll.lOf
niet verder dan lot de Remise.
In naar de Zeil markt.
In naar het Badhuis,
tie treinen vertrekken tot nader
|n het Badhuis.
Af E W-T O It 14.
str. 136. Op 2 minuten afstand
iet Station: Friedrichstrasse,
over de „Komischen Opkr".
i het water gelegen Hotel van
heel Berlijn.
van at Rm. 2.50. Alle Comfort.
RIEDR. WILH. SCHULZE, Rrop.
e Lentonnet (Rue Maubeuge)
Noord- en Ooststation. Moderne
Baden, verwarming, Electrisch
zaal met afzonderlijke tafels,
a 12 francs. Kamers 3 a 8 francs-
eenfabrikant - WOERDEN.
ren Dinsdag van 124 uur te
ren of te ontbieden voor alle
SKTEN, KUNSTTANDEN enz., bij
Schneider. St. Jacobstraat,
sran f ÏOOO, f500 en flOO,
imede bij H. H. Effecten-
De Directie.
E VEER Gz. en H. WORST Jr
aangemaakte Verf in bussen voor
binnen- en buitenwerk,
leer voor Oliejassen, Ledersmeer
matuur, Machine- en Centrituge-
ïn, Carbolineum, Carbolzuur, Carbol-
en Creolin voor ontsmetting en
in ongedierte
GOES.
/lissingsche Havendienst.
Gissingenvm. 6.6.20, 6.45,
8.50, 9.30, 10.—, 10.20, 10.40,
130. Nm. 12.—, 12 30, 1—, 1.30*,
-*, 3.25, 3.55, 4.30, 4.50, 5.20,
7.—, 7.20, 7.40, 8.20.
Buibensluis: vm. 6.10, 6.30,
8.30, 9.15, 9.50, 10.10, 10.30,
jl.10, 11.50. Nm. 12.10, 12.45,
I* 2.50*, 3.10* 3.40, 4.10, 4.40,
6.25, 6.50, 7.10, 7.30, 8—, 8.30.
afvaarten vallen des Zondags uit.
aan het MEER en 't SPOOR,
gericht. 300 Bedden. Bad-
uitzicht. Grooten tuin,
lichtingen en alle soorten Baden.
ISPILLMANN SICKERT.
Abonnementsprijs p. 3 maanden voor Göes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderljjke nummers h contant-0.05
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
half drie en Vrgdag vóór een uur 's namiddags.
Kanfoor v. d. Administratie: Ganzepoorfsfraaf C 209, GOES.
Reclameberiehten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X nerefcend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct, contant.
In dezo maand is te. Amsterdam de
tentoonstelling voor Huisindustrie ge
opend.
Door deze tentoonstelling is in breed©,
kringen de aandacht gevestigd, op de mis
standen, ja zelfs de ellenden, die in de
huisindustrie haar oorzaak vinden.
Men dient een goed onderscheid te ma
ken tusschen huisindustrie en huisvlijt.
Huisvlijt spreekt ons van het gezellig©
weiken in den hujselijken kring, van ver
edelenden of ontspannenden arbeid; maar
kuisindustrie voert ons in die gezinnen der
werklieden, die in een moeizamen en soms
ongezonden arbeid van den vroegen och
tend tot den laten avond met vrouw en
kinderen arbeiden, gewoonlijk in hetzelfde
vertrek, waarin gewoond en gegeten wordt
en die aldus nog slechts een karig stuk
brood verdienen.
iedereen kent in zijne omgeving het
een of ander geval van zulke voor grooten
en vooral voor kleinen afmattenden ar
beid, maar den geheeien omvang van het
kwaad kan slecnts gekend worden, wan
neer men, zooals thans te Amsterdam, ©an
overzicht krijgt van hetgeen op dit gebied,
nog voorvalt in de verschillende streken
van ons land.
De groote beteekenis van deze tentoon
stelling ligt dan ook niet zoozeer in het
geen er tentoongesteld wordt, als in het
openbaar maken van dei soms zeer erger
lijke omstandigheden, waaronder moet ge
werkt worden. Verbetering in dez© toestan
den te brengen, is, het hoofddoel van deze
tentoonstelling.
Dit wordt dan ook duidelijk, als men
op de tentoonstelling tusschen de zolder
binten op geiegeldon afstand van elkander
de uitspraken leest;
Huisindustrie Verwaarloozing.
Huisindustrie Ongezondheid.
Huisindustrie Besmetting.
Huisindustrie Onzedelijkheid.
Huisindustrie Drankmisbruik.
Huisindustrie Armoede.
Huisindustrie Ontaarding.
Aan de keerzijde dezer opschriften wor
den, ais geneesmiddelen der kwalen aan-
gegéyen: sociale wetgeving goede fa
brieken kinderbescherming vak
organisatie vakonderwijs beperking
arbeidsduur ouderdomsrust.
Bij de opening dezer tentoonstelling kon
dan ook de voorzitter, de heer 1\. G.
Brouwer, zeggen:
Deze expositie geeft leen beeld van
den arbeid van het onschuldig kind
tot den aan den rand van het graf
staanden grijsaard.
En als men het oog wendt naar
buiten, zich begeeft tusschen de met
riet bedekte landelijke woningen, bin
nentreedt in de stulp van den stoel
matter, Brabantschen schoenmaker en
32.
Daarna keerde hij zich om en maakte
een deftige buiging voor mij, hij had mij
waarschijnlijk zeer goed opgemerkt, ot
schoon hij nog niet in mijne richting ge
keken had.
„Bent u nog in Buy da, Mr. Tyrrell. Wij
dachten, dat n ons al verlaten had",
„Voor eenigen tijd", antwoordde ik
luchtig. „Zooals het gaat met een zwer
veling, die veel aan sport doet".
„Sport! En hebt u daarom Engeland
verlaten?"
„Voor verandering".
„01 zooals zoovelen van uw landslie
den zjjt ge niet gau w tevreden. U gaat
liever heinde en ver dan thuis te blijven.
Nu, ondernemingszucht, ook al gaat die
niet met ontberingen gepaard, is bewond©
renswaardig. Mag men hieruit de gevolg
trekking maken, dat onze stad u huiten-
gewoon bevalt?"
Ik keek hem onderzoekend aan, niet
wetende .of zijn taal beleefdheidsphrasen
waren, of dat hij den spot met mij dreef.
Niet dat ik er om gaf, uitgezonderd zoo
ver het me interesseerde, die verschillende
Drentschen boendermaker of in de
vele interieurs der huisarbeiders,
trouw van de werkelijkheid gecopi-
eerd, dan leeft men hier, in hiet cen
trum van het land, in de oude koop
mansstad, waar handel en nijverheid,
vooral de moderne nijverheid naast
den hier geëxposeerden huisarbeid,
bloeit, waar het woelig leven zelden
den mensch een blik gunt in het levien
der steeds zwoegende huisarbeiders,
te midden van dat gedeelte van heel
het Nederlandsche volk, wier leven
vaak aaneenschakeling is vol hittere
teleurstelling, ondanks noesten ar
beid. Dan denkt men zich zoowel in
Brabant als in Drente, in Zeeland als
in Overijsel; men ziet eerst, wat door
menige pen zoo roerend werd be
schreven, men leert het volksleven
kennen naar werkelijkheid.
De Minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel, de heer Talma, die die ten
toonstelling opende, trok er de aandacht
op, dat wegens het ingewikkeld karakter
van de huisindustrie het zoo moeilijk is,
afdoende maatregelen te nemen.
De vakorganisatie immers is hierbij bui
tengewoon moeilijk. De wettelijk© bescher
ming van arbeiders, door te voeren ©n te
controleeren in fabrieken en werkplaat
sen, bereikt zoo moeilijk de huisindustrie,
die als de vrijplaats geldt, waarheen zich
terugtrekt alles wat zich aan den wette-
lijken regel wil onttrekken.
Iedereen is het er over eens, dat het
euvel m|oet gekeerd worden, maar zoodra
men er zich toe zette, moest mian wel
erkennen, dat het verschijnsel allesbehalve
eenvoudig was.
Wie waarnam, wat huisindustrie was,
zag arbeid, die de leden van het gezin
in staat stelde in uren en dagen, waarop
de gewone arbeid hunne kracht niet vroeg,
hunne arbeidskracht vruchtbaar te maken
en daarnaast arbeid, uitputtend voor de
zwakke krachten, waarvan hij geëischt
werd, en die toch piet beperkt wierd, om
dat Iret karige loon dwong tot al-door
verlengen van den duur.
Verder zeide de minister, dat telkens
nu hier, dan daar, door geheel beschaafd
Europa er mannen en vrouwen zijn opge
staan, die verteld hebben van hetgeen zij'
hadden waargenomen op het terrein der
huisindustrie en, die moesten spraken van
ellende, van ontbering, niet het minst van
krenking van het jong© leven onder dien
druk van den arbeid daar, en kenmerkend
was de naam, die een toeschouwer gaf
aan de Berlijnscthe tentoonstelling voor
huisindistrie, toen hij haar noemde Elend-
ausstellung.
Op dit oogenblik is deze zaak in bijina
alle landen van Europa aan de orde.
Het is overal nog een tasten en pogen.
En hier in Nederland zijn wij vooralsnog
tot niet veel meer in staat, al is, wat de
vrouwen en kinderen betreft, die huisin
dustrie voor een goed deel reeds sinds
20 jaren onder de wettelijke regeling be
zijden van 's mans karakter te bestudee-
ren. Uit de bijzondere uitdrukking van
zijn gelaat kon men nog minder wijs war
den, dan nit Rallenstedn's ongevoelige
trekken. Daar speelde misschien een spot
achtig lachje in zijn oogen, maar ik was r
niet zeker van en antwoordde eenvoudig
„Ja, tijdens mijn kort verblijf to Buyda
heb ik mij' buitengewoon vermaakt; maar
de twee laatste weken heb ik buiten bij
een vriend doorgebracht".
Graaf Furello boog bij wijze van ant
woord, alsof deze mededeeling hem niet
genoeg belang inboezemde, om woorden
te gebruiken.
„Zijt ge dan niet uit het Geierthal ge
komen, Graaf?' 'vroeg de barones.
„Neen, ik heb gereisd. Morgen hoop
ik weer thuis te zijn".
Gereisd! In dienst van den duivel, ja!
De Barones keerde zich naar mij toe.
„Graaf Furello heeft een heel schilderach
tig tehuis, een oud klooster op een eiland
in een vriendelijke landstreek".
De tanden blonken. „Niet geheel op een
eiland, genadig© Barones", bracht hij er
eerbiedig tusschen in, ofschoon het er wel
naar lijkt. De gracht om het Klooster heen
is overstroomd en is zoo breed geworden,
dat het gebouw op een eiland in het mid
den van een meer schijnt te staan".
„Een heel lieve plaats", merkt/e de
grepen.
Deze tentoonstelling, zeide dia minister,
is als een oproep aan het volk.
De huisarbeiders leven in de stilte en
in de schaduw.
Anderen kunnen de aandacht vragen
door de manifestatie van hun getal, van
hun kunnen, van hunj streven. Zij1 zijn de
afgezonderden en voor een goed deel in
hun ellende gebonden. Deze tentoonstel
ling zal maken, dat zij niet vergeten wor
den. Anderen zijn gekomen en hebben
het leven dezer arbeiders gezien, hun
arbeid waargenomen, hun strijd meege-
voeld en zullen hier nu aan het Neder
landsche volk toonen, wat de huisindustrie
in ons bedrijfsleven beteekent.
Het kan niet te vergeefs zijn, wanneer
de menigte zich eens bewust wordt van
de wijze, waarop voortgebracht wordt, het
geen hun leven draagt, verlicht en ver
siert. Er is een gedachteloos leven in
de maatschappij, dat een zondige ver
loochening is van de banden, die God
gelegd heeft tusschen de leden dier maat
schappij, een verloochening, die gewroken
wordt door lijden, niet minder bitter dan
het lijden, dat werd voorbijgezien.
Het gevoel van verantwoordelijkheid
moet door deze tentoonstelling worden
verscherpt of gewekt, waar het sliep.
Dat moet ook zijn de prikkel tot han
delen, bij allen, die tot handelen geroepen
zijn, ook bij de Regeering, en het is goed,
dat waar tot handelen geprikkeld wordt,
het onderzoek en de overweging alle aan
dacht ontvangt.
Fraaie beginselen.
In het Marxistisch bijblad van „Het Volk"
beantwoordt mevrouw Roland Holst de
klacht van het „Hand" over een staking
van melkboeren in de buurt van Parijs,
waardoor zieken van hun eenige voedings
middel verstoken bleven.
Het 11 a n d. vroeg: „Zullen de syndica
listen zoover hun strijdwijze -loorvoeren,
dat zelfs zieken en stervenden hun niet
heilig zijn?"
Hierop antwoordt nu mevrouw Roland
Holst onder meer:
„Neen, heilig is ons alleen het
doel van de bevrijding der arbeiders
klasse, die samenvalt met de bevrijding
der menschheid. Ter bereiking van dit
grootsche doel kan somtijds noodig
zjjn onverbiddelijke hardvochtighaid,
gelijk somtjjds leugen en veinzerjj.
Welnuomdat wjj weten, dat ons
doel het beil der menschheid is, heiligt
hat ook de aanwending van slechte
middelen, middelen die gelijk werk
staking in sommige bedrijven dit doet,
over een grooter of kleiner aantal
menschelijke wezens ongerief en leed
brengen."
De meest cynische verkondiging dus van
den stelregel: „het doel heiligt de middelen
Leugen, veinzerij, het opofferen van
zieken en stervenden, alles is oirbaar, mits
het dient om zjjn slag te slaan in den
dame op.
„Is het hier ver vandaan?" vroeg ik,
minder belangstelling toonende, dan ik
werkelijk bezat.
„Ongeveer veertig mijlen".
Ik stond op om te vertrekken. De Ba
rones gaf mijn hand een veelbefeekeneinld
drukje, dat ik begreep en beantwoordde.
„Het zou mij aangenaam zijn, als heer
Tyrrell van de gastvrijheid van Geierthal
gebruik wilde maken, om een paar dagen
te jagen", sprak de Graaf, een weinig
stijf en met eenigen tegenzin, naar het
scheen, voor een man van zijn overdreven
beleefdheid. „Er zal heel wat te schie
ten vallen, maar ongelukkigerwijze ga ik
nu slechts voor zaken naar huis. Als
heer Tyrrell mij over een maand of twiee
de eer wilde aandoen, zou ik niets liever
wenschen.
„Ik vrees, dat ik dan al wteer verder
gereisd zal zijn", antwoordde ik. „Als
ik er op gerekend had, langer in uw
land te blijven, zou ik het met veel ge
noegen aangenomen hebben".
„Ik betreur het", sprak hij opnieuw hui
gend, „dat mijn gedwongen afwezigheid
yan huis mij van dit groote pleizier be
rooft".
Zijn manier van doen werd hinderlijk:
ik was werkelijk blij, toen ik de deur tus
schen ons gesloten had. Er was niets
ITALIË.
De verjaardag van 's Pausen kroning.
Maandag 9 Augustus zal op plechtige
wijze in de St. Pieter de verjaardag ge
vierd worden van de kroning van den Paus.
Een plechtige H. Mis zal worden opge
dragen in de Sixtjjnsche kapel door kardi
naal Merry del Val. waarbij ook de Paus
tegenwoordig wezen zal. Verder zullen alle
te Rome aanwezige kardinalen, patriarchen,
bisschoppen, de leden van het corps-diplj-
matique enz. de plechtigheid bjjwonen.
SPANJE en MAROKKO.
Het oproer.
Het bloedige treurspel te Barcelona zal
nu spoedig ten einde zijn.
„Bevredigend" noemde de regeering de
tijdingen uit de stad, waar, tusschen regee-
ringstroepen en opstandelingen eenvoudig
slag geleverd werd op hooge barricaden,
en waar kanonnen de bolwerken van
vrijheidszin in puin schoten. In de laatst?
dagen was onafgebroken in de straten ge
vuurd en met uiterste verbittering gevochten.
Vooral 's nachts was de toestand verschrik
kelijk daar het electrische licht en het gas
afgesneden waren in de hoofdstad van Cata-
lonië met zijn half millioen inwoners den
geheelen nacht in duister was gehuld.
In het duister wordt gestreden, in veler
lei beteekenis. Betrouwbare berichten ont
breken nog steeds. De regeeringstelegrammen
berichten van gevechten, van dooden en
gewonden, en verwoestingen van allerlei
aard Men verneemt echter niets over de
strijdkrachten, waarover de revolutionairen
beschikken, over hun doel, over hun aan
voerders. Vast staat alleen, dat de arbeiders
als protest tegen den oorlog in Marokko
de algemeene staking afkondigden en dat
bij de uitvoering van dat plan, het tusschen
de gewapende macht en de stakers tot bot
singen kwam. Het aantal dooden en ge
wonden loopt in de honderden, en tot voor
een paar dagen waren de regeeringstroepen
niet tegen de revolutionairen opgewassen.
Nu zijn tien regimenten cavalerie, vijf artil
lerie en vijftien bataljons infanterie in de
oproerige stad geworpen.
Na de aankomst der versterkingen en nu
de forten beginnen mee te schieten, is de
kans gekeerdeen telegram van den kapitein-
generaal van Catalonië te San Sebastiaan
ontvangen, meldt, dat de leiders van de
opstand zich hebben overgegeven.
Deze depêche zegt verder, dat het aantal
slachtoffers zeer groot is en dat de kanonnen
drie-en-twintig huizen te Barcelona hebben
stukgeschoten. Thans zijn tien krijgsraden
aan het werk, en hun vonnissen worden
terstond uitgevoerd.
Tot zoover gaat het nieuw3. Sedert be
waarde de telegraaf een zwijgen, dat mis
schien welsprekend is.
Men verwacht de aankomst van Alexan
der Lerroux, het hoofd der republikeineche
partij in Spanjede regeering vreest, dat
anders voorgevallen tusschen do Barones
en mij; het was duidelijk, dat zij1 in den
Graaf een voorwerp van vrees zag. En
dat kon ook niet wel anders...
De tijd was ongemerkt omgegaan en
de avond was reeds gevallen, toen ik
naar mijn hotel terugkeerde. Daar het
een mooie zomernacht beloofde te worden
met lichte maan, besloot ik na eenige
aarzeling, terstond te dineeren en daarna
naar Schünval te rijden. Terwijl ik op
het eten wachtte geraakte ik in gesprek
met mijn waard, een drukke, praatgrage
man. Ik was in geen stemming, om het
gepraat van den eerste den beste aan
te hooren, maar het was mij toch een
verlichting, na het gevaarlijk gescherm
van dien middag.
Ik vroeg hem al spoedig daar deze
zaak mijn geest het meest© bezig hield,
of hij iets wist van het verdrinken van
Fraulein von Winterstein, en of het lijk
gevonden was.
„Neen", zeide hij, „ofschoon' de rivier
mijlen ver afgezocht is. Maar dat is zoo'n
gemakkelijke zaak niet, mijnheer. Er moe
ten daar groote rotsen op den bodem
der rivier zijn het land is er ook
rotsig en wat is waarschijnlijker, dan
dat de jonge dame, van zoo'n hoogte val
lende, in 't geheel niet meer boven is
hij de leiding der revolutionaire beweging
zal nemen.
Bevestigd wordt, dat het Karmelieten
klooster te Amer (prov. Gerona) in brand
gestoken is. Hevig gist het in de geheele
provincie.
De koninklijke familie. Koning
Alfcnsus zal, zoolang de toestand niet ver
beterd, te La Granja bij Madrid blijven.
Ook de Koningin on de kinderen breken
hun verblijf te San Sebastiaan af en zullen
zich naar La Granja begeven.
Ook in Biscaje wordt voor oproer gevreest.
De kapitein-generaal Aguilar is naar Bilbao
vertrokken.
Uit San Sebastian wordt gemeld, dat het
getal der reservisten, die naar Frankrijk
vluchten in de laatste dagen sterk toeneemt.
Vrijdagochtend bedroeg hun getal reeds
ongeveer vierduizend. De bijzondere bericht
gever van „Daily Telegraph" te Barcelona
seinde Woensdag aan zijn blad de volgende
vreeselijke bijzonderheden, die herinneren
aan de tooneelen uit de groote Fransche
Revolutie
Een twaalftal priesters en kloosterzusters
zijn wreedaardig vermoord, sommige aan
het altaar dat zij met het kruis in de hand
vol moed tegen de revolutionairen trachtten
te verdedigen. De menigte belette dat aan
de gewonden hulp werd gebracht, zoodat
deze gruwelijk verbrandden toen in het
klooster brand was gesticht. Toen de zusters
zich voor de ramen van het brandende
g6bouw vertoonden, werden zij met steenen
geworpen. Niemand stak een hand uit om
de ongelukkigen te helpen, die aan haar
lot werden overgelaten. Van de hoogte
van Montjuich gezien geleek geheel Barce
lona een vreugdevuur. Het aantal gedooden
bedraagt meer dan 120, het aantal gewonden
meer dan 300. Er is een reddingsdienst
ingericht om de slachtoffers te verzorgen.
Eenmaal kwam een troep van wel 10.000
revolutionairen door de straten, de ver
koolde overblijfselen van hun slachtoffers
op pieken en staken meevoerende, juichende
en de Marseillaise zingende. Zij trokken
zelfs langs den kapitein-generaal aan het
hoofd van zijn troepen, die echter geen
vuur durfde te doan geven
Uit Genua verneemt hetzelfde blad, dat
volgens Signora Maria Gorti, operazangeres
te Genue, juist van Barcelona teruggekeerd,
tot Dinsdag aan beide zijden meer dan
1000 dooden waren gevallen. De tooneelen
in de straten waren vreeselijkdooden en
gewonden lagen Dinsdagavond overal ver
spreid in de open lucht.
De Spaansche minister van binnenland-
scbe zaken heeft, volgens de „Figaro" het
volgende gezegd
Het oproer in Barcelona, nu door ons
onderdrukt, was verschrikkelijk. Ik weet
niet of er na de Commune wel iets zoo
ontzettends is geweest. Straatgevechten,
waarbij het kanon moest spelen, branden,
plundering van kloosters, dynamiet-sntplof-
tingen, vernielde spoorwegen, niets heeft
er aan ontbroken.
De gevaarlijke anarchisten, die van Bar
celona hun woonplaats heboen gemaakt,
gekomen, maar door den sterken stroom
onder een van die rotsen is gedreven,
waar zij misschien liggen zal tot den dag
des oordeels. Och, het is een geheim, dat
wij niet kunnen doorgronden, de kansen
van leven en dood. Een algemeen bewon
derd dametje, mijnheer, jong, mooi, met
een lang en gelukkig leven vóór zich naar
'alle gedachten en een oogenblik later de
eeuwigheid in zonder een spoor na te
laten, om het zoo eens te zeggen, dat
zij bestaan had. Het is een groot raadsel,
mijnheer en uw eten is klaar".
De oplossing van het raadsel, dat ik
meende te kennen, was pr niet op foare-
kend, het aangename van het diner- te
verhoogen. Ik deed een slecht maal, de
drukte iu de kamer droeg er slechts toe
bij, om de tegenstelling te verhoogen tus
schen het dagelijksch leven en zijn sombe
ren achtergrond. Ik stak pen sigaar op
en gelastte, dat mijn paard over tien mi
nuten voorgebracht incest worden. Toen
eerst, zoo geheel hadden andere gedach
ten mij in beslag genomen, herinnerde ik
mij den brief, dien ik bij den consul
had achtergelaten.
(Wordt vervolgd.',
