;man
coiicirerad.
stemmen.
ekker,Goes.
mij „DE ZOOM",
ïoteert heden:
No. 106
Dinsdag 8 September 1908.
Vierde Jaargang.
in
impen
sorteering
:N OP ZOOM,
OSMALEN.
S Czn., Bergen-op-Zoom.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Verschiint eiken MAANDAG-, WOENSUG- en VRIIDAGAVaND.
De derde Sociale Week.
8Ü STEMLA ND."
t vangst van eene
prangen
IUISHOUDJAM, oogst
oaken, eerste qualiteitin
a 25 cent per stuk.
•1
lidlelburg, Noordstraat
onzer clientèle dat
onze ZAAK in
ts, hebben over-
r het genoten ver-
Jlijven
Firma, uitgegeven
bedrag tot uiterlijk
;n alle plaatsen in
t voor het stemmen van
onnementen worden door-
en. Ook wordt per keer
zuivere stemming
randeerd.
cht in 1882.
ste familie's in Zeeland,
behandelingder goederen,
ngericht volgens jaren-
ervaring.
en inlichtingen gratis.
Goes en Omstreken
EL.
cent
per
pond.
99
99
99
99
cent
99
per
99
ons.
99
cent
99
per
99
pond.
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
99
cent
cent
99
per
per
99
ons.
liter.
99
cent
99
per
99
pond.
NIEUHE ZtEUWSCHE COURfUiï
Abonnementsprijs p. 3 (maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers contant- 0.05
Advertentiën worden ingewacht op Maandag en Woensdag vóór
balf drie en Vrijdag vóór een uur 's namiddags.
BureauLANGE VORSTSTRAAT, GOES.
Advertentiën van 1-^-6 regels f0.50; iedene regel meer 10 Ct.
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. a contant.
Reclameberichten 25 Gt. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
lend,
d.
De opening.
Deze derde Sociale Week werd gister
avond geopend in de ruime zaal der St.
Jozefsgezellenveiaen-ging ie Rotterdam.
De opkomst was niet zoo talrijk dan die
der vorige sociale weken; vooral merk
ten we veel minder eerw. heeren geeste
lijken op.
De voorzitter de K. S. A., Jhr. mr. O.
v. Nispen tot Sovenaer, die de openings
rede zou houden, was verhinderd. Jhr. mltj.
Ch. Ruys de Beerenbrouck opende nu in
diens plaats d© eerste avondsamenkomst.
Na de beteekenis der twee vorige Soc.
Weken te hebben uiteengezet, zegt spr.
dat daar werd geleeraard, hoe allen
moeten medewerken aan de K. S. A. indivi
duen, zoowel als vereenigingen. Het is
ide taak der overheid, tie zorgen voor het
algemeen welzijn door de rechten der in
dividuen te beschermen en het particulier
initiatief te steunen. Daarom neemt de
gemeente bij de oplossing der Sociale
Quaestie een voornam© plaats in.
Spr. verzekert, dat de sprekers al het
hunne zullen bijdragen om het peil der
S. W. te verhoogen. Hij richt een op
wekking tot gemeenteraadsleden en niet-
gemeenteraadsleden om hun kennis in
zake de gemeente in verband met de so
ciale quaestde te vergrooten en heeft bi
zonder nog het oog op de wiejthouders. Een
sociaal voelend wethouder kan veel in
de goede richting doen. De Raadsleden,
zegt spr,, moeten niet te veel met moties
aankomen, maar hetgeen ze bedoelen om
schrijven in uitgewerkte voorstellen, bij
wijze van het indienen van een ontwerp
verordening. Er zijn nog te weinig raads
leden, die over alle gemeentezaken zich
een voldoend oordeel kunnen vormieji.
„Plaatselijke omstandigheden" kunnen
nooit een rede zijn om niets te doen.
Na een woord van welkom en na de
hoop voor - het welslagen dezer Week te
hebben uitgesproken, richtte spr. zich nog
tot de aanwezige niet-Katholieke pers, die
zich met lof over de S. W. had uitgelaten;
en vroeg om gezonde, eerlijke openhartig
heid bij de kritiek.
Jhr. Ruys deelde mede, dat telegram
men van hulde en aanhankelijkheid zouden
gezonden worden naar Z. H. den Pans, d©
Koningin en Z. 'D. H. mgr. Callier, en
er op wijzende, dat in Italië nu, ook de
S. Wgehouden wordt, stelt hij onder ap
plaus voor aan de Italiaansche Katholieken
te zenden een groet nit Rotterdam.
Daarna verkreeg pater F. Hendrichs S. J.
het woo-rd om te spreken over „Katholi
cisme en Sociale Hervorming".
Niettegenstaande pater Hendrichs' den
laatsten tijd ongesteld was, droeg hij met
jeugdig vuur en kracht zijn heerlijk-boeiend
onderwerp voor, dat hem ongetwijfeld zeer
moet hebben afgemat.
Wanneer het Katholicisme in zijn wezen
ïs aldus ving spr. aan - wat het zich
denkt te zijn, wat het voor het verleden;
was, en voor de toekomst voorspelt, de
leer die de sappen zuiver houdt, welke
het leven moeten doordringen, dan is het
Katholicisme niet slechts de aandacht
waard, maar dan is er in dezen zwange-
ren tijd, waarop loodzwaar rusten de vra
gen waarheen en vanwaar, geen enkele
quaestie meer de aandacht waard dan de
verhouding van het Katholicisme tot de
sociale hervorming.
De felheid van den strijd tusschen ge
loof en ongeloof, tusschen Christendom;
en liberalisme, tusschen vrijdenkerij en on
derwerping aan Gods Openbaring ligt in
de onverzoenlijkheid der goddelooze en
geloovige ideeën.
Het sociale vraagstuk loopt over den
mensch, die richting geeft aan elk vraag
stuk. Het Christendom leert, dat de mensch
staat als in een huis, hem door God ge
geven, om te houwen aan zijn onsterflijk
levenslot. De anderen hebben een eeuwige
toekomst uitgesloten.
Het Katholicisme ais heginsel van So
ciale hervorming, uitgaande van' 's men-
schen eeuwige bestemming, herstelt wat
de revolutie en de kracht van het ongeloof
hebben vernield.
Tegenover de idee der revolutie stellen
wij de idee divine, de goddelijke idee.,
In die idee heeft Pius IX den kamp
aangebonden tegen het staats-liberalisme;
heeft Leo XIII het harbelooze Manchester-
dom bestreden; heeft onze Paus Pius X
zich aangegord tegen' het snbjiektivistisch
■modernisme). En' dit alles is slechts één
strijd: die van de revelatie tegen de revo
lutie, tegen de heillooze sofismen van heit
rationalisme, de strijd van den Christus flen;
eeuwen tegen de Wpreld.
Het Katholicisme als beginsel van so
ciale heivorming, dat zijt gij Pius IX, doe
mend het staats-liberalisme, dat zijt gij,
Leo XIII, doemend de harielooze Man
chester-theorie, dat zijt gij, Pins X, doe
mend het modernisme.
Spr. schildert het veldwinnend socia
lisme. Maar op den dag, dat deze modem©
Samson pp zou staan, om het Christendom,
dat woud van zuilen, omver te halen,
zon de tempel uiteen scheuren. Donoso
Cortes heeft het voorzien: de revolutie is
de bedreiging geweest, wat nadert zal zijn
de vergelding.
Om de idee der Pausen te 'begrijpen,
moeten we de idee der revolutie kennen.,
Spr. gaat daartoe uitvoerig den aard
van het rationalisme en het individualism©
na. Het individualisme, verklarend© 's men
schel natuur tot God, loochende de begrip
pen van goed en kwaad en verwoestte de
vaststaande zedelijke orde. Toen werden
Recht en Gezag verjaagd en werd de bru
tale macht in de plaats gesteld Dit
iatale individualistisch beginsel sleept
staatsleer, maatschappijleer pn
godsdienstleer in den afgrond;.
De staat wordt de bron van het recht
en de opperalmacht van den staat wordf
■aanvaard.
Ook het maatschappelijk leven wordt
aangetast door de individualistische idee.
Het zou in de sociale verhoudingen vrij-
Jieid zijn. De eigendom w©rd vrij verklaard,
het jus abutendi vierde hoogtij; men
wilde vrijheid van contract, de gilden wier-
den vermeld en hiet volk bleef van sociale
bescherming verstoken. Men had het laat-
maax-waaien-s telsel.
Het subjectivisme op godsdienstig ter
rein voerde mede tot betreurenswaardige
afdwalingen.
Maar aan den Tiber zaten mannen, die
.synthese tegenover synthese stelden en
de dwaling het masker afrukten.
Het Katholicisme is het eenig, beslissend
beginsel van sociale hervorming, daar het
tegenover de doodelijk individualistische
idee stelt zijn zedeleer, zijn maatschappij
leer en godsdienstleer. Goeth© ver
klaarde, dat er maar een vraag is, die
de wereldgeschiedenis beheerscht; de
vraag van geloof en ongeloof. En prof.
Paulsen: zonder geloof is ter wereld
niets grootsch tot stand gekomen.
De Kath. Staatsleer, afwerend de Staats-
tyranuie, aanvaardt een door God geves
tigd Staatsgezag, De Staat is den Katho
liek geen mechanisch wiezen, maar een
organisch; de Staat is geen doel maar
middel. De Staatsleer rust in de zedeleer
en de zedeleer in den godsdienst.
De Katholieke zede- en staatsleer laten
den mensch niet lijdelijk dulden, maar ge
ven troost. Onze troost is ons Recht,; onze
troost is„ dat op ons graf zal staan „In
pace"; onze troost is de duif met den]
lauwertak in den bek.
Onze leer is niet die van Clemenceau,
die tot de arbeiders durfde zeggen: Et
puis je vais te dire, si tu est trop fatigué,
va- 't- en I Ruk in, als ge te zeer vermoeid
zijt I
Tegenover de individualistische gods
dienstige leer stelt de Katholieke Kerk
de Openbaring in Christus, de belichaming
van die Openbaring in de stichting der
Kerk.
Spr. gaat nog de daden na der vier
laatste Pausen, van wie de ©euwen pa
.ons zullen getuigen, dat zij hooge manmenl
waren van beraad en moed, die het Katho
liek beginsel verpersoonlijkten.
Gregorius XVI, die in de Encycliek
„Mirari Vos" (1832) pal stond tegen den
.waanzin der moderne vrijheid. Die
jteugellooze vrijheid kon niet zijn de grondj-
slag der' piaatschappij. Toen sloeg de vrij-
.heidswaan over op de Staatsleer.
Daar stond Pius IX, die in verschil
lende encyclieken van 1846 tot 1864 dit
maatschappelijk godloochenend stelsel ver
oordeelde.
Verder sloeg het individualisme over
op de wilde wateren van maatschappelijk
gebied. En anderzijds rukte hiet socialisme
aan, de Attila der moderne tijden, de gee|-
,sel onzer dagen.
En Leo XIII gaf zijn „Rerum Nova-
ru m".
Indien de ramp van het socialisme wordt
afgewend, dan zal de wereld dit te danken
hebben aan den Roomschen Paus.
Spr. is echter vol hoop op de toekomst.
Omdat Rome's Pausen niet geroepen zijn
te verdwijnen, maar om te blijven, gelooft
hij in de heilsprofetie van de Maistre,
dat de Katholieke maatschappij zal her
leven.
Donderend applaus viel den veelbegaaf-
den spreker ten dieel.
Jhr. Ruysch dankte hem, den wensch
uitsprekende, dat het pater Hendrichs
mocht gegeven zijn, aan zijn studenten
en vele ander© vrienden te leeren: te gie-
looven, te weten en te arbeiden.
ITALIË.
Een weinig bekende, maar niet onaardige
bijzonderheid is het, dat de beide kardinalen
Vanutflli, de gebroeders Vincenzo en Sera
fino, van Nederlandscho afkomst zijn. Lang
geleden heeft een hunner voorvaderen, die
eigenlijk Van Oetel heette, zich te Genzano
bij Rome gevestigd, en daar een bloeiende
familie gev-stigd, die vooral met wijnbouw
tot hoogen welstand geraakte. De naam
Van Oetel werd veritalianiseerd totVanu-
teili. Maar de familie herinnert zich haar
Nederlandsche afkomst nog zeer goed en
gaat er zelfs groot op.
Hoe Pius X den dag doorbrengt.
Reeds van af zijn prille jeugd aan vroeg
cpstaan gewend, begint Z. H. Pius X den
dag in den zomer al om vier uur, in den
winter een half uur later. Iu twintig mi
nuten kleedt hij zich aan, zonder daarbij
de hulp van een kamerdienaar in te roepen
Die degelijke eenvoud, zonder alle praal,
waardoor zich reeds de huishouding van
Guiseppe Sarto in Treviso, in Mantua en
in Venetië onderscheidde, treedt ons ook
in de versiering der partikuliere vertrekken
van den Paus tegemoet.
In de op de derde verdieping gelegen
slaapkamer met een houten zoldering staat
tegenover een der beide vensters een een
voudig jjzeren door vier koperen zuilen
gedragen veldbedrechts en links daarvan
een klein kastje, op elk waarvan een kaars
en een electrische lamp zjjn geplaatst. Vier
stevige met leer overtrokken stoelen, een
op gedraaide pooten rustende kleine tafel,
en een voetenbankje vormen het geheele
mobilair. Een madonna-beeld met het kindje
Jezus, een klein marmer-rehef en een por-
celijnen wijwaterbekken dienen tot wand
versiering.
Juist om zes uur verlaat de H. Vader
zjjn slaapvertrek, nadat hij in dien tusschen-
tijd zjjn brevier heeft gebeden en eenige
oogenblikken aan vrome overdenkingen
heeft besteed. In de naburige, slechts door
de kamer van zijn geheimkapelaan Mgr.
Bresan van zijn eigen kamer gescheiden
partikuliere kapel draagt hij dan het H.
Misoffer op, waarbjj hij wordt geassisteerd
door bovengenoemden of' door den anderen
Venetiaanschen geheimkapelaan Mgr. Piscini
Na de mis van dankzegging, die de Paus
knielend hoort, begeeft hij zich naar de
eetkamer, waar hem door den Adjutaute
di Camera Albert Silli een kop zwarte
koffie wordt aangeboden. Sinds zijn jonge
lingstijd is Pius gewoon 's morgens niets
anders te gebruiken dan een kop zwarte
koffie en een paar glazen frisch water. Van
dezen regel wijkt hij ook nu niet af.
's Winters gaat de Paus na het ontbijt
onmiddellijk naar beneden naar de tweede
verdieping, waarbjj hij gebruik maakt van
een wenteltrap, die de beide étages met
elkander verbindt, en begeeft zich in zijn
partikuliere bibliotheek, waar ondertusschen
reeds de documenten en verzoekschriften
zijn opgestapeld, waarvan de afdoening de
Paus zichzelf heeft voorbehouden.
's Zomers pleegt de H. Vader, begeleid
door een zijner geheimkapelaans, of een
der dienstdoende geheimkamerheeren uit
den geestelijken stand, van zeven uur af,
één of anderhalf uur iu de Vaticaausche
tuinen te wandelen.
Precies om negen uur meldt zich eiken
dag de kardinaal-staatssecretaris Merry
del Val of iu diens afwezigheid de sub
stituut Mgr. Canali by den Paus in de
partikuliere bibliotheek tot het doen van
Om tien uur beginnen reeds de ambte
lijke audiënties van de prefecten of de se
cretarissen der verschillende kardinaalscon
gregaties, van den majordomus, den aal
moezenier, enz. Juist by deze audiënties
komt zoo duidelijk uit, met welk een ver
wonderlijke scherpzinnigheid, met welk een
verrassende helderheid eu diepe kennis de
Paus in den geest der stof weet door te
dringen en de moeilijkste vraagstukken
gelukkig op te lossen. Onmiddellijk op de
ambtelijke audiënties volgen de particuliere
audiënties, toegestaan aan op den voorgrond
tredende personen.
Na eenige oogenblikken met den Paus
tezamen te zijn geweest, meent men met
een ouden bekende te spreken, zoo onbe
schrijflijk gemoedelijk en vriendelijk is de
H. Vader, bij een toch steeds zichzelf gelijk
blijvend waardig optreden.
Ziju kort voor den middag de partiku
liere audiënties geëindigd, dan wachten
reeds met ongeduld in de troonzaal, in de
Sala degli Arazzi en in de aangrenzende
vertrekken honderden pelgrims, leden van
geestelijke en wereldlijke genootschappen,
eerste-communicanten, scholieren enz. op
het verschijnen van het opperhoofd der
Kerk. Bevindt de Paus zich juist bij zulk
een groep en luidt het Angelusklokje, dan
bidt hij tezamen met zijn kinderen het
Angelus.
Tegen één uur gaat hij weer naar zijn
partikuliere vertrekken, om met de beide
bovengenoemde geheimkapklaans het mid
dagmaal le gebruiken, dat de chef der
keukeD, die vroeger iu dezelfde hoedanigheid
in het seminarie te Venetië werkzaam was,
op zijn gewone eenvoudige manier heeft
toebereid. Een soep met groenten, met
stukjes aardappel en appel, of met risipisi
(rijst met groene erwten), een vleeschschotel
met toebehooren, vruchten en nu en dan
een stukje kaas daarmede is het menu
van de pauselijke tafel uit. Van de ver
schillende wijnsoorten vindt de Paus de
Bordeaux het beste voor zijn gezondheid.
Aan tafel is Pius X zeer spraakzaamdik
wijls vertelt hij van langgeleden gebeur
tenissen uit zjjn rijk aan daden zjjnd leven,
waarbij hem zijn goed geheugen, vooral
met betrekking tot de namen van personen
en het vaststellen van data, niet een enkel
oogenblik in den steek laat
Zijn den Paus in den loop van den
voormiddag bedroevende, onaangename me-
dedeelingeu ter oore gekomen, dan ver
zwijgt hij die voor zijn tafelgenootenhij
weet zich zoo te beheerschen, dat zijn
naaste omgeving uit ziju gebaren en woorden
niet in 't minst kan zien, wat zijn hart
bedroefde. Gewoonlijk hooren zijn getrouwen
eerst drie of vier dagen later langs anderen
weg, wat hem drukte.
Klokslag twee uur t egeeft hij zich naar
zijn kamer, waar hij ongeveer anderhalf uur
rust neemt, om daarna in zijn kapel voor
het heilig Sacrament den rozenkrans te
bidden. Kort na vieren maakt Pius X een
kleinen rondgang met een der dienstdoende
prelaten op de loggias van de derde ver
dieping, of neemt ook wel een kijkje in
de musea of do schilderijengalerij. In zijn
partikuliere bibliotheek teruggekeerd, bla
dert hij de hem voltallig voorgelegde bladen
van den dag door, of leest do voor hem
uitgeknipte, hem in 't bijzonder belang in-
boezemeude, gedeeltelijk ook uit buiten-
landsohe bladen vertaalde berichten.
Pius X is van oudsher een sterk kran
tenlezer geweest, zonder dat hem deze
bezigheid ook maar in 't minst nerveus
heeft gemaakt. Van deze moderne ziekte
is de Paus tot op ditoogenblik verschoond
gebleven.
Van half zes tot acht uur zit de Paus
weder aan zijn schrijftafel, onophoudelijk
werkend, als hij ten minste niet ontvangt.
Om negen uur gaat hij aan tafelten soep,
twee zachtgekookte eiereD, een enkel glas
roode wijn, vormen zijn bescheiden avond
maal. Daarna volgt nog een praatuurtje,
gedurende welken tijd de avo-.dbladen
worden doorgekeken en belangwekkende
gebeurtei issen van den dag besproken.
Om elf uur zoekt de Paus zijn slaapver
trek op.
I K 4NKRIJK.
Onze vrijziunigeu doen altijd net, of zij
de menschen ziju met de groote, breede
opvattingen Alle kleinzieligheid is hun ver.
Ziet echter eens hun geestverwanten in
Frankrijk.
De kruisbeelden zijn uit de gerechtzalen
verdwenen. Naar de „Univers" meedeelt,
heeft een ingezetene eens onderzocht, waar
die kruisbeelden toch gebleven waren. Op
zjjn vraag op de griffie deed men erg ver
legen. Wat bleek bij onderzoek Dat deze
verlichte, vrijzinnige heeren het beeld des
Gekruisten in de bestekamer gehangen
hadden.
Dat zjjn de verlichte mannen van de vrije
gedachte 1
Dood en Eeuwigheid. In Parijs
zijn in een kort tijdperk drie Fransche dag
bladschrijvers overleden, welke eenen zeke
ren naam hadden in de politieke kringen
en in de dagbladen-wereld.
Het zijn de heeren Ranc, Arêne en
Harduin.
Alle drie hebben hun leven lang hun
best gedaan om den godsdienst te bekam
pen, elk op zijne manier.
Ranc was een woeste, dweepzuchtige
godsdiensthater de twee anderen schreven
op meer vluchtigen toon, doch trachtten
daarom niet minder kwaad te doen aan de
Kerk.
Arêne heeft ook een rol gespeeld in de
politiekhij is Kamerlid en senator ge
weest, en behoorde tot de vrienden van
wjjlen Gambetta en Clemenceau, de huidige
Fransche kabinetsoverste.
Als senator, die de scheidingswet ge
stemd had, was Arêne in den kerkelijken
ban geslagen. Niettemin hielden zijne bloed
verwanten eraan dat hij eene kerkelijke
begrafenis zou hebben, en ze hebben dat
bekomen.
Eveneens heeft Harduin eene godsdien
stige begrafenis gehad.
Is het niet zonderling dat die mannen
welke zich in hun leven aanstellen als
vijanden der kerk er gewoonlijk toch aan
houden met al de kerkelijke ceremoniën
begraven te worden
ENGELAND.
De internationale Katholie
kendag. Het is de bisschop van South-
wark, die in zijn herderlijken brief ter
aankondiging van het Eucharistisch Con
gres, de gedachte ontwikkelt, in boven
staande woorden saamgevat, aangaande 't
Congres dat a.s. Woensdagavond in de
Kathedraal van Westminster plechtig wordt
geopend.
„De Eucharistische Congressen zijn ge
worden jaarlijksche bijeenkomsten van
katholieken De Kerk van Christus is
niet de Kerk der Engelschen alleen Zjj
omvat elk volk op aarde. Zij is een menigte
van alle natiën en stammen en volken en
tongen".
Engeland had reeds in de bijeenkomst
der Truth Society zjin jaarlijkschen katho
liekendag; maar nu zulien ook de Room
schen uit andere landen komen. Honderd
aartsbisschoppen, bisschoppen en abten uit
verschillende wereldstreken gaan zich
scharen om den legaat des Pausen en het
volk zal zien, „dat zij allen hebben het
zelfde offer en dezeltde Sacramenten, en
dat zij één zijn in de erkenning van St.
Petrus' opvolger, als den Bestuurder aan
gesteld door Christus Onzen Heer".
Het is ook op dit karakter van eerbe
tuiging aan den H. Vader die juist dit
jaar ziju zeldzaam jubilé mag vieren, dat
de Aartsbisschop van Westminster wijst
in zjjn herdei lijken brief. Hy wekt op tot
gebed, opdat God „doe nederdalen op onzen
Opperherder, dien Hij heeft doen opstaan
om te zijn de apostel der veelvutdiger en
vuriger Heilige Communie, alle genade en
zegening, die Hy behoeft."
„Godsvrucht tot het H. Sacrament en
gehoorzaamheid aan den Stedehouder van
Jesus Christus, zullen de grondtonen zijn
van het komend Eucharistisch Congres."
Het Cosgres moet wezen, zegt Z. D. H.
een groote openbare acte van geloof.
Het congres heeft een verdere strekking
door bijeen te brengen eenige duizenden
katholieken in de Metropolitane Kathedraal.
De openbare betuigingen van geloof zijn
slechts de buitenkant van de groote her
nieuwing in geloof en liefde, die het congres
zal doen ontwaken iu de geesten en harten
van alle geloovigen, wanneer zij hun gedach
ten richten naar datgene, waaraan het con
gres zijn ontstaan heeft te danken: 't Aan
biddelijk Sacrament onzer Altaren.
Daar is onze troost en onze kracht te
vinden.
Het is dit Allerheiligst Geheim, dat door
alle sprekers steeds weer zal worden be
schouwd.
„De H. Eucharistie in de tjjden vóór de
Hervorming."
„De Hervorming en de H. Mis."
„De Geschiedenis der Dagelijksche H.
Communie."
„De nieuwste Pauselijke Besluiten om
trent de Dagelijksche Communie."
„De leer van den H. Johannes Chryao-
stomus over de H. Eucharistie."
„De zegen met het allerheiligste."
We noemen slechts enkele der onder
werpen, die zullen worden behandeld en
