isblad f No. 13. Donderdag 30 Januari 1908. Vierde Jaargang. BUITENLAND. an nacht! van s. in. leid van Effecten. IENDRIKSE. Vetwaren. Utrecht, ut op het cent i aan Eetlust! ROOS, Middelburg. KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN. Vetscltijnt tb MAANDAG-, W&ENSBAG- en VMIDMHD. Voor het Volk. FEUILLETON, Het Geheim van het Paleis. CS PT DE RERb- 95 cent. Frog, er ons 10 cent. Druivenborst- roos, Ut, Middelburg. ngemeester van bijzijn van den liasee bleek, dat tONDEN staat onaten aling. Ihoven. luist. an verzekering op gevens, berekende pitaal. mks of maandelijks, recht op vrije uit- it gewenschte open aar aan het kantoor aarden. N. rgtocht. It hotel de Kinderen Macht. Kilo tile |7.per bus. 'h Bosch 1907. Kilo f58. nils franco voor het I rembours. 1-5 el nieuws en illu 1EDKOOP is. DE DIRECTIE. iEN, per flac. 75 cent. HE ZEEUMSCHE CMKT Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes (0.75, daarbuiten f 0.96 Afzonderlijke nummers k contant „0.05 GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor abonné's f 0.37l/j, voor niet-abonné's„045 Bureau LANGE VORSTSTRAAT, GOES. Advertentiën van 15 rogels f 0.50iedere regel meer 10 Ct Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend. Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. A lontant. Reclamebericbten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs. In „Het Vaderiandt Ghetrouwe", Chris- lijk weekblad voor het district Ridderkerk, lezen wij het volgend artikeltje: Wanneer ge tegenwoordig opgang wilt maken, dan moet ge zeggen, dat ge v o o r het volk werkt. Daar moet ge dan flin- ken nadruk op leggen. Ge moet zeggen, dat ge met bet arme en verdrukte volk medelijden hebt, dat gs arbeiden wilt om het op te heffen uit den jammer en el lende, waarin het verkeert. En dan natuurlijk volk niet genomen in de befceekenis van ons geheeld v o 1 k, in al zijn rangen en standen, maar in den zin van alleen de lagere standen, het meer behoeftige deel des volks, en inzonderheid het werkvolk. Wie maar hard meezingt in het grootc lied, dat de werkman veel meer moet gaan verdienen en veel meer rechten moet ont vangen, en veel meer mee moet spreken in zijn bedrijf en in het lands-bestuur is verzekerd van een goeden opgang en een gul onthaal. En wie daartegenover den moed bezit, om niet alleen voor den werkman op te komen, maar ook voor die belangen van den patroon, om niet eenzijdig altoos maar op de inhaligheid en hardheid en onrecht vaardigheid van de patroons te schelden, maar ook te wijzen op die gebreken van de arbeiders die telt niet mee en wordt achteraf gezet als conservatief Voor het volk arbeiden en werken, mag alleen, indien ge daarmede uitsluitend bedoeltvoor het werkvolk Vooral de socialisten gaan in die richting Ze bazuinen bet uit dat zij eigen lijk de e e n i g e mienschen zijn, die voor het volk alles gevoelen en alles will®, doen Alle andere partijen zoo zeggen ze staan op ,een conservatief of half slachtig standpunt Alle andere partijen gevoelen niet genoeg den druk .en de el lende van de arbeiders, en zien nog te veel de rijken en jde grooten der aarde naar de oogen. En die behooren immers niet tot het volk? Die hangen er maar zoowat aan. Die moeten als 'tgoed zal zijn ge regeerd worden door de arbeiders, door het eigenlijke volk. Door dat volk zal in de toekomst beslist worden over hen en over hunne .belangen. Dat volk heeft nu al reeds veel macht, en zal eens de volle heerschappij bezitten. Voor de verwezenlijking van dat ideaal strijdt de socialist. En dat noemt hij dan voor het volk strijden, van het volk uitsluitende alles wat niet arm en niet laag van stand is. En waren het nu alleen maar de socia listen, die zoo 'dwaas spraken en deden, men zou hen hun gang kunnen laten gaan, zonder er veel notitie yan te nemen. Maar die leuze en dat roepen vindt hoe langer hoe meer ingang onder alle p ar ty e n. Altoos hebben ze den mond vol van wat er gedaan moet worden voor het volk; voor de nooden, de schreeu wende nooden van het volk. En ze krijgen daarmede allicht een goeden kans om vooruit te komen, om op een keer nog eens candidaat te worden 19 „Dat doet tot het eerste gedeelte van den zin niets ai", beweerde ik. „Indien ik in uwe plaats was zou ik allereerst den wensch van deze dwalende geesten trachten uit te vorschen. Is hij niet. te vervullen, wat ik geloof, dan hindert bet immers nog niets, wanneer gij beproeft een aanneembare plaatsvervanging te vin den". „En wilt gij daarbij werkelijk helpen"? „Met alle kracht die mij gegeven is. Liever van daag dan morgen I" „Vandaag is het te laat. Wilt gij hier blijven en nog lezen of musioeeren, voor gij naar bed gaat, ,dah laat ik u dit ver trek, want ik ruim het veld, wijl Formosa aanstalten schijnt te maken met de thee tafel te verdwijnen. Morgen vroeg zal ik u afhalen om een paar uur in het archief te arbeiden, waar Signora Danieli zich verwaardigen zal voor onze duemia te spe len. Dusfelicissima notte, zooals wij hier zeggen, mejuffrouw!" Hij kuste mijne hand die ik hem reikte, voor den raad of de Statin of zelfs voor de Kamer. Ze worden daarbij voorgetrok ken boven hen die veel meer waard zijn en veel flinker beginsel hebban, maar niet zoo hard meeroepen voor het arme volk. Dat is dus de weg om goeden opgang te maken. Let wel, ge behoeft daartoe niet veel voor het volk te doen; noodig is alleen maar dat ge zegt dat er veel gedaan moet worden; dat ge veel aan het volk belooft; da,t ge het vleit en naar den mond praat. De socialisten hebben met hun al len nog niet zooveel voor den arbeider gedaan als d r. Kuyper alleen; en toch maken ze bij verkiezingen door hun geschreeuw den indruk alsof zij, en z ij alleen de ware volksvrienden zijn. En ze winnen er allicht vele stemmen door. Laat onze mannen, en inzonderheid onze propagandisten, oppassen dat ze niet in dien stroom mee afglijden. Die leuze „voor het volk" is door en door leugenachtig. Vooreerst weten degenen die haar aan heffen en altoos op de lippen nemen, zeer wel dat van al wat ze beloven, slechts weinig in vervulling kan komen. We ho pen dat ons land nooit een socialis- listisch ministerie zal krijgen. Maar toch zouden we wel eens getuige er van willen zijn hoe ©en socialistisch kabinet de arbeiders teleurstelde. Wat zou zulk een kabinet ©sn ontgooche ling zijn voor hen, die alle socialistische beloften aan het volk voor goede munt hadden aangenomen. Dat roepen voor het volk is echter vooral hierom leugenachtig, omdat het uitgaat van een gansch verkeerde voorstel ling van wat het volk is. Het volk is niet alleen of voorna me 1 ij k de werkende stand, maar omvat alle standen en kringen. Dit weten natuurlijk ook dat slag van propagandisten wel, maar ze geven toch altoos weer den s c h ij n alsof de arbei ders toch het eigenlijke volk zijn; alsof de overheid bijna alleen geroepen is voor ben te zorgen. En zie, dat is een gansch verkeerde ge dachte. De arbeidersstand heeft zijn nooden, die verholpen moeten worden, en waar aan met alle kracht moet worden gearbeid. Maar niet minder hebben de andere kringen en standen van ons volk hunne nooden. En ook daarvan moet studie gemaakt worden. Ook daarover moet de everheid waken. Ook daarin moet voor zien worden. De leuze van het volk, zooals die over het algemeen bedoeld wordt, brengt te weeg, dat te veel en uitsluitend gezorgd wordt voor één lid van het lichaam, ter wijl het geheel© lichaam krank is en verzorging noodig heeft. De stoffelijke nood bestaat niet alleen voor de arbeiders, maar ook voor den middenstand. En de geestelijke krankheid is in alle deefen van het lichaam. Voor het volk arbeiden; voor het volk roepen om verbetering, uitnemend. boog met volmaakte gratie en verliet bet salon. Neen, ik had nog ,geen lust om te gaan slapen, maar ook niet bijzonder om te le zen. Alleen gebleven maakte ik allereerst een© rondreis door het salon, bekeek de schilderijen aan den wand, bewonderde de overal in het rond staand, vaak zeer mooie snuisterijen en opende ten slotte den prachtigen vleugel, die een gedeelte van het vertrek bijna heelemaa 1 vulde. Ik had het aJs pianiste niet zeer ver hoven het middelmatige gebracht, maar ik las van het blad, en het zwaartepunt mijner talenten lag in mijne stem, die bijzonder goed was en waarmede ik mij reeds vele vrienden gemaakt had; alleen de angst voor het optreden in het publiek had mij weerhouden er mijn brood mee te verdie nen, in mijn laatste betrekking had ik even wel 'mijn zieke meesteres telkens en tel kens weer met mijn gezang verkwikt en opgewekt, zooals David koning tiaul, al leen werd ik beloond met dankbare blik ken in plaats van met speer worpen Eein paar accoorden op het heerlijke in strument aangeslagen wekten spoedig het verlangen naar een lied in mij op en ik begon te zingen eerst zacht, toen met vollere stem, de muziek sleept© mij meer Mits ge dan maar onder het volk heel het volk verstaat. En niet ons volk in twee deelen splitst, waarvan het eene deel verzorgd moet wor den en het andere deel verwaarloosd. Over tactiek. In de Maasbode komt ©en artikel voor, waarin gewezen wordt op het ge vaar, dat het altoos vragen naar tactiek met zich brengt. Dat dringt het princi- pieele naar den achtergrond, maakt weak© menschen, ontzenuwt de karakters, bluscht de geestdrift. Het blad heeft de sporen van dat kwaad in de rechtsche pers reeds gezien: Ook in onze kringen is hier en daar de besmetting niet uitgebleven. Zoo zijn daar b.v. enkele rechtsche bla den, die, in stee van een krachtige chris telijke politiek te voeren, nu al sinds jaar en dag bijzonder o,p het terrain der staat kunde een gedragslijn volgen en naai' die lijn artikelen schrijven, welke men, zoo als ze daar liggen, zou kunnen overdruk ken in „Land en Volk" of liever nog in „De Telegraaf". Het is tl© taktiek, die in hen en in hunne lezers verflauwt of uitdooft het christelijk élan, ©en taktiek, die nog wel niet het christelijk beginsel zal op zijde zetten, maar dat beginsel alleen maar hij tijd en wijle gebruikt als ©an prachtig ras paard, waarmee men alleen hij hoogfees- telijke gelegenheden uitrijdt om den toe schouwer te verblinden. En dat in dezen tijd, nu krachtiger dan ooit over onze kringen gekomen is als het ware een opwekking van geestdrift en her leving. Het is tijd om op die gevaren te letten, vooral nu men links allerminst ge neigd blijkt zijn anticlericaa.1 beginsel door tactiek te verwateren. Resultaat. De „Walchersche C t." rekende dezer dagen eens uit wat het resultaat is geweest der droeve stembus-campagne van 1905. Als maar eerst „Kuyper weg." was, zou vrijheid en blijheid in ons land wonen. De klompen goedkoop, de petten niet duur, 'de middenstand weinig belast en de handel vrij. Zoo netjes was dat uitgerekend. Met 'keurige staatjes werd dit den kie zers voorgerekend. Het militairisme zou den kop ingedrukt. Betere verdediging des lands ('tsnel- vuurgeschut was toch al besteld) weinig persoonlijke 'lasten, en vooral bezuini ging bp oorlo.gsuitgaven. En 'de werkman I Geien 'dooien wat hebben die aan pen sioen! maar levenden zouden gepen sioneerd 'worden. Wie 65 was, kreeg 't rentenierslevon en wie 'invalide was eveneens. Kuyper 'met zijn 70 was nu toch weg. 't Heerlijk land was nu geopend. Ziekte-verzekering, 'ongevallen voor den landbouw en wat niet al. Veegens was immers Minister op soci aal gebied 1 en meer mee Ik zong uit volle borst Men delsohn's Frühlingslied„Durch den Wald den dunklen, geht holde Frühlingsmorgen- stunde" met hetzelfde gevoel van groot geluk, dat zich dien middag op het water reeds zoo raadselachtig van mij had mees ter gemaakt. Toen ik daarna, mij over mij zelf isohamend opsprong, den vleugel sloot en naar mijne kamer wilde gaan, vond ik in den verlaten corridor doctor Marino. Ik wilde hem met ©en „nogmaals goeden nacht" passearen, maar hij bleef staan en zedde zacht: „Mag ik u dank zeggen voor uwe heerlijke liederen, waarmede gij zelfs het hart van de geesten van het pa- lazo Spada veroverd moet hebben?!" „Hoe hebt gij geluisterd?" vroeg ik ongeloovig, maar toch vroolijk verrast. „Natuuriijk!" zeide hij lachend. In de kamer daar naast. Ik heb zelfs de deur op een kier gezet. Was dat onbescheiden?" „Zeer", antwoordde ik ernstig, „want ik mesnu© alleen be zijn en en „En zong dus, zooals mijn hart het mij ingaf'eindigde hij. „Juist daarom moest het een anuer hart zoo treffen". „Het doet mij genoegen, dat het u be vallen is", mompelde ik, blozend als ©en schoolmeisje. „Goeden nacht". Ik vloog den gang door en mijne kamer En 'wat is nu 'tresultaat? De 'verzekering van den tot werken on geschikt geworden arbeider schrapt deze sociale 'Minister voorloopig van de lijst. De 'ziekte-verzekering in ontwerp ges- reed nog niet eens in behandeling. De pensioneering van den arbeider vooreerst geen kijk op. En 't militarisme Van de bondgenooten stemmen er zelf meermalen tegen de ooriogsbegrooting, maar in stee van bezuiniging enz., worden de 'uitgaven voor leger en vloot sinds 1905 weer 'honger. Op 'belastinggebied dan? Is men daar aan het werk geweest Hoewel 'de Meester zijn belastingplan nen reeds kant en klaar had, weigerde tot nog 'toe de vrijzinnige meerderheid bet volk die verlichting te geven welke in 1905 zoo dringend beloofd was. Brave jongens, die vrijzinnigen, mom pelt 'de „Walchersche" terecht; 'tzijn de heeren van „veel beloven ©n weinig geven". FfilAKKiJH. Een telegram deelt mede, dat kardinaal Richard, aartsbisschop van Parijs lijdende is aan longontsteking. De toestand zou hopeloos zijn. Kardinaal Richard is 87 jaar oud. Ben later bericht meldt, dat mgr. Ri chard overleden is. Hoe 'men de armen in de „ver leekte" hospitalen behandelt. Een radicaal blad van Belfort, de „Reveil Belfortain", verhaalt het volgende monsterachtige feit, dat in het verleekt© hospitaal 'dier stad plaats vond. Een verpleegde vrouw was in het hos pitaal 'overleden. Eenige uren voor de begrafenis vroegen twee zonen der overleden© hun moeder nog eens te mogen zien. Een hospitaal-beambte geleidde hen naar de dooden-kamer en lichtte het dek sel der kist op. Men kan zich de smart en de wanhoop der jongelieden voorstellen, toen zij het lijk hunner moeder ongekleed aanschouw den. Geen kleedingstukken, geen lijkwade om hulden het stoffelijk overschot, der onge lukkige, dat in zaagmeel lag. Tegenover 'zulk ©en der verbeelding te bovengaand 'feit vraagt men zich af, of de hospitalen nu bestuurd worden door een bende wilden, of door beschaafde menschen. Zoover is men gekomen met den eerbied voor de dooden 'tls wel waar: niet zij, die de hospi talen verleekt hebben, maken van de hos pitalen gebruik, maar de armen. Maar 'toch was 't wenschclijfc, dat het stoffelijk overschot van deze anders be handeld 'werd dan ©en gestorven heest. Combes als censor der repu bliek. Combes is tot voorzitter benoemd van 'de commissie, die de liquidatie van de goederen der congregaties moet onderzoe ken. 'Combes heeft onlangs in 't openbaar in, allerlei wijzen neuriënd aan den zonderlingen edelman geen gedachte. De Stanza della Dogaressa kwam mij van avond veel vriendelijker voor; haar sta tige pracht, die mij tot nu toe met ©er- bied vervuld had scheen mij doorweven met ©en vriendelijk licht. En mijn slaap kamer maakte dien indruk nog veel ster ker op mij. Ik lag heel spoedig in bet ge beeldhouwde, vergulde bed van Donna Yolanta, en terwijl ik in de vlammen van het haardvuur staarde, en er over nadacht, waarom de wereld mij eensklaps zoo wonderschoon voorkwam, sliep ik in. 's Nachts werd ik wakker door zware hartkloppingen. Ik was dadelijk klaar wak ker, en hoewel ik met mijn gezicht naar het venster lag, wist ik, dat Donna Yolanta aan de andere zijde van mijn bed zat. Ik lag muisstil, langzamerhand kalmeerde mijn hart, en half gedwongen, lialf ©ene plotselinge opwelling van afgrijzen onder drukkend, keerde ik mij om. Ja, zij zat daar als in den vorigen nacht, maar zoo roerend aanvallig, zoo aantrek kelijk en bekoorlijk, dat iedere spoor van angst dadelijk verdween. „Kan ik u helpen, Donna Yolanta?" vroeg ik na verloop van eenige oogen- blikken. zijn verontwaardiging uitgesproken over de onregelmatigheden, die zijn voorgeko men 'bij de liquidatie der kloostergoederen. Zou 'die verontwaardiging wel echt zijn? Als hij werkelijk den vinger op de wonde legt, doet hij het in ieder geval niet omdat hij door een sterk rechtsgevoel bezield is, maar alleen om persoonlijke doeleinden, om daardoor zijn verloren invloed terug te krijgen. Het "Journal des Débats" schrijft naar aanleiding van die benoe ming „Emile Combes, oud-ministerpresident, heeft zich candidaat gesteld voor de com missie van onderzoek naar de liquidatie der kloostergoederen en hij is het laatst gekozen. 'Maar de senaat beeft hem onge twijfeld om hem voor den gek te houden, tot 'president benoemd van de commissie, waarin hij. met moeite had zitting geno men. 'Emile Combes heeft van deze om standigheden gebruik gemaakt een rede voering te houden, waarbij hij tranen schreide uit medelijden met de arme kloos terlingen en waarin hij verklaarde te bran den van liefde voor ©en eerlijke politiek. Ongelukkig zeggen de verslagen niet hoe de houding was der toehoorders bij deze schijnheilige toespraak. Ze herinnerden zich ongetwijfeld, dat. mijnheer Combes zelf de kamer gedwongen had alle aan zoeken der kloosters om te mogen blijven, te verwerpen. De 'oud-ministerpresident veinst nu zich te verwonderen over de onregelmatighe den, 'die hebben plaats gehad en hij wil doen gelooven, dat hij de orde zal her stellen. Maar hij zelf heeft het heel© regime ingesteld, waarin de zaak der liquidateurs maar een bijzonder geval ishij is de uit vinder van een geheel systeem van om- kooperij en demoralisatie. Ondank-s de achttien maanden van zijn dictatuur 'heeft Combes de Franschen niet kunnen misleiden. Iedereen is van m©e- ning, 'dat Emile Combes in die commissie van onderzoek alleen kuiperijen zoekt ©n het ministerie tracht tegen te werken. Ze bevat misschien voor hem en voor zijn vrienden ©en zeker aantal verrassingen./ Combes heeft zijn oude streken nog niet verloren. Zijn nieuwe houding doet alleen zijn kunst in het veinzen uitkomen. De F ranse he priesters in dien strijd om het bestaan. De tegen woordig in Frankrijk heerschende Kultur- kampf heeft voor veel priesters, die geen andere middelen dan de staatsinkomsten ter beschikking hadden, het bestaan moei lijk gemaakt. Voor de pijnlijke vraag ge steld, hoe ze zich ©en bescheiden bestaan zouden verwerven, dat in overeenstem ming was met de waardigheid van hun ambt, begonnen enkele priesters heimelijk bijna met vrees als eenvoudige werklui en landbouwers den strijd om ©en be scheiden bestaan. Vervuld met do gedach te, dat eerlijke arbeid nooit ©en schande is, schroef abbé Louis Ballu ©en boekje, waarin hij de verschillende beroepen op noemt, die een priester waardig zijn en uitlegt hoe een priester ka.n en moet wer ken om den kleinen handwerksman geen concurrentie aan te doen. Voor ©en pries ter, die geen familie te onderhouden beeft, zijn weinige werkuren per dag voldoende Zij stond op en ging, mij wenkend, naar dezelfde plaats rechts van den haard, als den vorigen nacht en zonder mij een oogenblik verder te bedenken sprong ik uit bed ©n ging haar na. Zij stond stil, alsof zij op mij gewacht had, woes met den wijsvinger harer slanke witte hand op de met perl© d'amour ingelegde ver siering van het paneel, legde den vinger op de lippen en was verdwenen. Buiten sloeg de torenüdok van San Polo twee uur, het haardvuur was 'reeds lang uit ©n de koude van den marmeren vloer drong door het tapijt tot mijne bloot© voe ten doorHuiverend ging ik weer naar bed en sliep dadelijk daarop in, zoodat ik, toen ik vroeg wakker werd, mij zelf vroeg of alles niet een droom geweest was. Nadat ik was opgestaan ging ik naar het paneel rechts van den haard, hekeek het nauwkeurig, maar het leek sprekend op alle andere paneelen, waarin de betim mering der kamer, die onderbroken werd door gebeeldhouwde zuilen verdeeld was. De paneelen zelf waren zeer mooi met perle d'amour ingelegd en stelden afwis selend ,hloem- en vruchtenstukken voor. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1908 | | pagina 1