t
IS'o. 1.
Woensdag 1 Januari 1908
Vierde Jaargang.
Bil M11» Mmil ta Bil'wpl.
NIEUW JAAR.
BUITENLAND.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
1907-1908.
bih¥enland0
Goes.
MEM ZEEUWSCHE UMT
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goos f0.76, daarbuiten f 0.96
Afzonderlijke nummers k contant „0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's f 0.371/,, voor niet-abonné's046
Advertentiën van 15 regels f 0.50; iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde adverlentio 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 26 Ct. ;ontant,
Reclameberiehteu 25, Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
We staan weer voor de wisseling des
jaars.
De dagen vlieden snel.
En 'hoe ouder men wordt, hoe beter men
Ovidius' woord beseft., dat onze dagen met
lossen teugel voorbij vliegen, en hoe die
per men overtuigd wordt van On no Zwier
van Haren's klacht:
„Helaas, helaas, hoe vlieden onze dagen,
„Hoe spoedt zich ieder uur met onzen
[luister heen".
Bij (hel rusteloos voort.re.nnen der dagen
en der jaren moet onze lijd «nel kostbaar
zijn.
De waarde van onzen tijd?
lioe weinigen beseffen die.
Is onze tijdgeest niet zoo materialistisch,
dat de cynische spreekwijze „time is
money", „tijd is geld" in alle rangen
en standen duchtig in practijk wordt ge-
bracht?
Van den vroegen morgen af slooft men
zich uit om het „slijk der aarde" te be
machtigen, om de voorraadschuren te vul
len, om eervolle en winstgevende betrek
kingen in te palmen, om tot eer en aan
zien en rijkdom te geraken.
En dat doet men van den vroegen mor
gen van het jonge leven tot den laten
avond der grijsheid.
Verzamelen, verzamelen
De waarde van den tijd?
Ze is tol k o o p w a a r verlaagd door
de breede massa's, die de knie buigend
voor den Mammon, slechts vervuld van
de rustelooze en rustdoodende Shylock-
gedac-hte: „gheld, gheld", en er door be
dwelmd, het oog meer houden gericht op
stoffelijk, lijdelijk heil, en hun zede
lijk, geestelijk, -eeuwig geluk geheel voor
bijzien.
Bedroevend waar is het, dat de men-
I sohen dezer eeuw hun geestelijke belan
gen maar al te veel verwaarloozen.
Ze hebben geen tijd om de hoogere be-
I langen te behartigen.
Zeker, door God is ons ook de tijd
f geschonken, om te woekeren voor stoffe
lijk welzijn; om ons een bestaan, een ze
keren welstand te verschaffen en ons te
vrijwaren tegen de beslommeringen van
den ouden dag, als we niet meer werken
kunnen.
Maar de lijd is ons niet gegeven, opdat
wij dezen h o o f d z a k e 1 ij k zouden aan-
I wenden tot verkrijging van stoffelijke
I goederen.
Ons geestelijk welzijn gaat voorop; het
I tijdelijke volgt.
Wie zóó de waarde van den Lijd weet.
L te begrijpen, zal zijn tijd inderdaad wèlbe-
I steed en niet „verdreven" hebben.
Want ook nog vele menschen zijn er,
die spreken van den tijd te „verdrij-
ven"....
Wier eenige „zorg" ongeveer is op de
4 voor hen meest gemakkelijke, meest, aan-
f gename, minst zorgbrengende, minst hun
jt kalme-rust-kwelsende wijze het leven door
I te gaan bij den pappot, zonder last, zon-
der lust, bij de rust van het plantenleven.
En vooral zonder strijd.
Kalm-aan, kalm-aandan breekt het
I lijntje niet....
Spreek tot dezulken niet alleen niet. van
I strijd, welke de leden der strijdende Kerk
I op aarde toch allen te voeren hebben,
I spreek tot hen ook niet van nietige on-
aangenaamheden, van kleingeestige opmer-
kingen, van een futiel wijzen met den
vinger naar hun persoon, indien ge dezen
I wilt aansporen, om iets, maar een ietsje,
I Ie doen: 'tis boter aan de gaig.
Want deze willen hun tijd „verdrij
ven", maar weten niet hem te „beste
den".
De waarde va.n den tijd?
Nergens anders is de hooge waarde van
den zoo, snel vervluchtigenden tijd gele
gen, dan in zijn wèl bes t eden.
Het is niet genoeg, dat men op Oude
jaarsavond bij 't.opmaken zijner levens
balans tot saldo krijgt: „een jaar levens
afgedaan 1"
Zoo'n saldo is groot verlies.
En winst óók in de lévens-balans
wordt, gevorderd.
Die slechts kan worden genoteerd door
een werkelijk w 1b e s t e ed jaar.
Hebben, wij, naast vele tekortkomingen,
die des menschen zijn, met Gods genade,
als kinderen van den Vader, met liefde
en opgewektheid volbracht, wat Hij als
plicht, en misschien zwaren plicht, ge
bood; hebben wij, naar de mate-onzer
krachten ons ingespannen om den goe
den weg te bewandelen; hebben wij in
tijden van beproeving ons oog en hart
gericht tot Hem, die de Trooster is; kort
om, hebben wij ernstig gepoogd het werk,
voor ieder onzer verschillend weggelegd,
te verrichten „ad majonem Dei gloriam",
tot Gods meerdere eer, daarbij het groote
gebod der Naastenliefde betrachtend,
dan zal onze balans naar winst overslaan;
mogelijk naar geen tijdelijke, maar naar
een winst, die ons door der recJiteren
Rechter zal worden aangerekend.
Begrijpen we wèl de waarde van den I ijd,
want de tijd is kort.
Lui Iele jaren nog, en voor ieder onzer
is het oogenblik aangebroken, niet van
een vaarwel aan ieen verdwijnend jaar-,
maar van een afscheid van het leven.
Want dagen en jaren rennen rusteloos
voort
En eenmaal slaat het uur
Het uur, dat ons, hopen we, na, een
Godegevallig en welbesteed leven, zal
voeren naar de Hemelsche sferen, waai
de belooning wachl na lijden, strijden,
smart en rouw.
Naar de regionen der Gelukzaligheid,
waarvan de dichter Van Haren zong:
„Daar 't Eeuwig Licht een zee ver-
[spreidt alle uren
Van heil en van geluk uit 's Aller-
[hoogsten schoot,
Daar kan geen rouw, geen droefheid
[duren,
Daar vlucht de Smart, daar sterft de
[Dood".
Het ruimtebestek van ons blad laat niet
toe alle gewichtige gebeurtenissen te roe
moreeren, welke in den loop dezes jaars
plaats vonden.
Slippen we enkele aan.
En dan om te beginnen met ons ge-
w e s t, moeten we melding maken van
het bezoek onzer Koningin -en den Prins
gemaal Aan Zeeland, welk bezoek ons al
len trof door de minzaamheid onzer
Souve'reine, door den hoogen eenvoud
van haar optreden, en door de allerhar
telijkste ontvangst Haar en den Prins dooi
de geheele Zeeuwsche bevolking bereid.
De Zeeuwen minnen hun Vórstinne.
Het herdenkingsfeest van onzen stoe
ien zeeheld De Ru ij t er werd dit jaar
door het heele land herdacht.
Speciaal Vlissingen, de geboorte
plaats van den grootsten onzer zeehel
den, liet zich niet onbetuigd.
Die feestdag zal daar nog lang in her
innering blijven.
Maai- Vlissingen kan ook trotsch
gaan op „moderne" zeehelden. Dat
bewees de visschersfamilie Schrot-
vers, die roet levensgevaar in het meest
ruwe weer en barnend getij, met een primi
tief vaartuigje vier verkleumde schipbreu
kelingen met heldenmoed en doodsver
achting aan de wilde zee wist te ontruk
ken.
Waardige nakomelingen van de stoere
Nederiandsehe zeehelden
4
Deze heldendaad werd verricht in liet
barre wintertij.
Maar Nederland zag nog andere roem
volle daden verrichten. 'tWas in het z o
mertij, dat... de Tweede Vredescon
ferentie het voorrecht had te 's Graven-
hage, onze vorstelijke Residentie, samen
to komen, omte confereeren.
Inderdaad, een prachtnaam: Vredes
conferentie". Daar werd dan ook
zwaar geconfereerd, daar werd gedineerd,
daar werd georeerd, daar werd vooral
verteerd, vertelegrafeerd en „geamu
seerd", ten koste van den Vrede,
De heeren wisten nog te veel van de
Romeinen, die, om des vredes wille, zich
ten oorlog bereidden.
Hoe 'took zij, die Vredesconferentie met
haar confereerenden heeft dit jaar de zoo
noodige dubbeltjes bankjes als men
wil in 'tland, speciaal in Den Haag,
gebracht.
De hotels waren niet goedkoop; restau
rants dito.
Waarom zouden ze 'twèl geweest zijn?
De lieauen afgevaardigden hadden „plen
ty money", waren ruim van geld voor
zien; de buitenlandsche belaslingbeta,-
lers konden wel de som van 5 00 0
francs per dag opbrengen voor af
gevaardigden van zeker rijk (historisch).
En voor den Vrede
't Is overal slechts een G e w a p e n d e
V re dé.
Niettegenstaande bij de.verschillende bij
eenkomsten van Keizers, Koningen en
Vorsten geregeld woorden van vrede,
enz. worden gewisseld, blijkt 'tmaar al
te duidelijk, dat 't ook slechts „w o o r-
den" zijn.
De bedoelingen in die woorden vervat
mogen goed zijn en hoogelijk te appreci-
eeren, de daden zeggen anders.
Die spreken van eene constante opvoe
ring van Oorlogsmateriaal; en die uitbrei
ding van Oorlogstuig dient als motief voor
bestendiging van den vrede
Zoo dwaalt men in een cirkelgang.
De oplossing voor den Vrede
lijkt ons dan ook nog ver af, zoo niet on
mogelijk.
(Wordt, vervolgd.)
In Z e 1 a. n d zijn in 1907 o. a. over
leden
W. Maas, lid der Prow. Staten en oud-
burgemeester van Seroosfcerke (W.);
Schippers, wethouder te Colijnsplaat; C.
Kouion, deurwaarder te Middelburg; C.
Risseeuw, oud-gemeenteontvanger van
Goes; P. Steuvoer, hoofd der school te
Driewegen: D. J. Laan, oud-hoofdcommis
saris aan het gouvernement van Zeeland;
J. van der Bilt, secret, van Kloetinge; P.
Nierse, hoofd eener o. 1. school, Middel
burg; D. J. Dronkers, bankier Middelburg;
jhr. mr. L. Schoner, burgemeester van
Middelburg; L. de Koeijer, lid van 'den
gemeenteraad, Ter Neuzen; Hendrikse,
oud-deurwaarder te Vlissingen; J. Ra-
mondt, oud-wethouder van Goes; C. Ha-
rison, oud-direct. Eng. polder Rilland-
BathM. Burger, oud-wethouder, Kloe
tinge; E. A. C. F. Mes, industrieel, lid der
Kamer v. Koophandel, Middelburg; mevr.
wed. J. v. d. Broecke-v. d. Broecke, Middel
burg; mi-. M. de Lange Boom, commies
ter prov. griffie, Middelburg; J. L. Gru-
ber, directeur waterleiding en consul van
Duilschland, Vlissingen; P. Smith Visser,
consul van verschillende rijken, Vlissin
gen de eerw. heer Timans, 's Iieerenhoek,
missionaris in den Congo.
FRANKRIJK.
We lezen in een Parijschen brief van
de „Rsb."
Men zag uit een klooster, waarin uit
Frankrijk verbannen zusters zich terug
hadden getrokken, zoo vaak doodkisten
wegdragen, dat de omwonende bevol-
king aan eene besmettelijke ziekte ge
loofde en een onderzoek door den ge
neesheer eischten. Men ontdekte, dat de
Zusters niets te eten hadden dan dage
lijks wat gezouten visch. De overlede
nen waren eenvoudig bezweken van
honger
Doch hier in Parijs vieren we vroolijk
een leeken-Kerslfeest.
Elders lezen we: Te Armentières moest
de kerk hersteld worden; een edelmoe
dige grondeigenaresse wilde de helft der
reparatiekosten dragen, indien de gemeen
te de andere helft voor haar rekening nam,
maar de gemeenteraad kon toch niet tot
een besluit komen. „Laten we ©en plebis
ciet uitschrijven", stelde een der leden
voor. „Dan moeten de vrouwen meestem
men", meende een ander. Aangenomen.
Het heele dorp toog ter stembus, en de
uitslag der stemopneming wasmeerder
heid voor het herstellen der kerk.
RF.SI.AM>.
Gedurende de laatste 3 weken heerscht
te Petersburg voortdurend ©en ontzettende
vorst. Meer dan honderd personen zijn
reeds bevroren. De treinen komen uren
te laat. Doordat er overmatig gestookt
wordt, ontstaan talrijke branden. In de
Fra.nsche ambassade werd o. a. een ge
deelte van 't archief op die manier ver
nield.
De Crisis.
„Het Centrum" zegt zeer juist.:
Sommige bladen schijnen te meenen,
dat, nu het Kabinet viel op de begrooting!
van Oorlog, het defensie-vraagstuk num
mer één moet zijn op 't program der toe-,
komstige regeering en de oplossing dei-
crisis daarmee in overeenstemming.
Ons lijkt dit minder juist.
Niet, dat wij de beteekenis van bet de
fensie-vraagstuk willlen ontkennen, noch
zijn actualiteit; maar ware het ministerie
enkel zwak geweest in zijn titularis van
Oorlog, het liad niet tot ontslag behoeven
te besluiten.
Voor den heer Van Rappard zou dan
wel een opvolger zijn te vinden geweest.
Maar het Kabinet gevoelde zich blijkbaar
niet meer in staat, den toestand te beheejr-
schen en zijn taak te vervujlten, en daarom
ging het heen.
Men heeft dus 'bij de oplossing der cri
sis niet in de eerste plaats te denken aan
de militaire quaestie, al was dan toeval
lig de Oorlogsbegrooting het struikelblok
maar aan den alge meenen staat
van zaken.
Het nieuwe ministerie zal tal van be
langrijke vraagstukken aan de orde vinden.
En al ondei-schatten wij! den ernst van
het defensie-vraagstuk niet, ons dunkt, dat
onder de tegenwoordige omstandigheden
de verdere afwerking der sociale wetge
ving en ook de regeling van het kiesrecht-
vraagstuk daarbij niet mogen worden
achter gesteld.
Voorts eischt het belastingstelsel met
zijn onbillijken druk op den middenstand
dringend herziening.
Er is arbeid, en urgente arbeid te over,
voor het Kabinet, dat straks de teugels
in handen neemt.
Maar de behoefte aan ©en andere Kamer
zal zich dan wel spoedig doen gevoelen.
In haar tegenwoordige samenstelling is
zij1 een beletsel voor een krachtige regee
ring en een krachtige politiek.
Speculatief.
V. D. hangt in de „Middelburg
se he Courant" een treurig beeld op
van den toestand der Rechterzijde.
Schrijvende over de crisis, discht hij zijn
lezers het volgende op
„Een Kabinet van Rechts Maar voelt
en tast men niet, hoe de onecnigheid
aan dien kant steeds toenemend© is?
Geeft hel ook niet te denken, dat een
leider als de heer Loliman blijkens de
stem door hem uitgebracht, het oogen
blik voor een Rechtsche Regesring
thans niet gekomen achtte?
Weet men niet, dat van katholieke
zijde een Kuyperregime niet begeerd
wordt, en dat van anti-revolutionaire
zijde het een kaakslag zou zijh aan den
„van God gegeven leider", die nog steeds
het „Christelijk volksdeel" in zijn hand
heeft en als hoofd van het Centra,al-
Comité, niet minder als driestar-schrij
ver in „de Standaard", de lakens uit
deelt, jndien men hem geen zetel gaf
in het Kabinet?"
De toeleg van dit stukje is duidelijk.
De indruk moet worden gewekt, dat de
Rechterzijde hopeloos verdeeld staat en
de oneenigheid aan dien kant „steeds toe
nemende" is.
Het. is niet de eerste maal dat men
aldus de Rechterzijde tracht te verdoelen
en hare groepen tegen elkander in 't ge
weer te jagen.
Het zal ook wel niet de laatste maal zijn.
Maar hoe ongelukkig het land er aan
toe zou wezen, indien wa,t gelukkig niet
waarschijnlijk is de Rechterzijde wer
kelijk uiteen viel, kan ook blijken uit het
artikel van V. D.
De Linkerzijde toch is met volkomen
machteloosheid geslagen.
Het jongste votum in de Tweede Kamer
maakte weer duidelijk, uit hoe heterogene
beslanddeelen zij' is geconstitueerd.
En dat zij hare „meerderheid" verster
ken zou door Kamer-ontbinding durft ook
V. D. niet gelooven.
„De kans, dat de (tegenwoordige) Re-
geeringsniieerderheid (bij een ontbinding)
versterkt wordt, (is) al heel gering",
schrijft hij,.
Maar moeten -wij in dit moeras dan
maar blijven voortsukkelen?
En blijkt niet steeds duidelijker, da,t in
1905 te kwader ure en tot nadeel van het
volk aan de regeering der Rechterzijde
een einde werd gemaakt? (C.)
Vuil hand el. Te Utrecht heeft de
substituut-officier van justitie mr. A. A.
baron Van der Feltz, vergezeld van den
hoofdinspecteur van politie, den heer Van
Leeuwen in den aldaar sedert eenigen
tijd bestaanden vuilhandel een inval ge
daan. Geruimen tijd verbleven de twee.
politieautoriteiten in den winkel, onder
zochten alles en namen ten slotte een
pakket boeken mede ter nader onderzoek.
Zalig Nieuwjaar.
Familie VAN ACKER.
Goes.
ARENTZ Co.,
Café „De Kroon".
Aannemers en Timmerlieden.
Goes.
Mijn beste wenschen aan familie,
vrienden en begunstigers in 1908.
M. ARNOLDI,
Horlogemaker.
Goes, 's Heer Hendrikskinderenstraat.
Heilwensch aan vrienden, bekenden
en begunstigers, zoo binnen als buit
ten deze stad.
Goes.
M. J. BAARENDS.
Voorspoedig en gelukkig Nieuwjaar
gewenscht door
J. C. DE BESTE Az.,
Beestenmarkt, Goes,
die zich voortdurend beleefd blijft aan
bevelen als timmerman, metselaar en
jaloeziemaker.
H. H. J. BINGEN,
Teekenaar v. h. Kadaster,
p. f. Goes,
Zalig Nieuwjaar.
W. J. M. BITTER.
Goes.
