anv. Roosmalen
Een gevaarlijke spoorreis.
rafelen
Wafels
tfels
lerij en
rt Koffie
No. 128.
Dinsdag 29 October 1907.
Derde Jaargang.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
BJNft ËftLJfiND.
Orgels
RG.
KEL
in 7
iouders.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Een ergerlijk stuk.
i.0 cent.
i.0 cent.
cent.
,rkt, Goes,
mmer 29.
i
IMUIl.IV.
A ARMS
EZEN
ROMERS
4
IATOEN
Amsterdam.
iUTS Lz. Co.
iBimc.
gunstig bekend ge-
k „Anker Succes"
e, en het „SUCCSS-
sn van varkens, geeft
i. Voederrantsoenen
franco toegezonden.
>rdeeliger voer voor
en der kalveren dan
el, staat onder voort-
tröle.
iger
lx., te Hansweerd,
in zijne Agenten.
an af
36, 42, 46.
it per pond.
markt, Goes,
nnummer 29.
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers k contant 0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonué's f0.371/,, voor niet-abonnè's „045
BureauLANGE VORSTSTRAAT, GOES.
Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. k contant.
Reclameberichten 2S Ct. p. r. Bij abonnement speciale prigs.
Wegens den feestdag van Aller
heiligen zal dit blad inplaats van Vrijdag
uitkomen Zaterdag a. s.
H. H. Correspondenten kunnen dien dag
na 3 uur geen berichten meer inzenden-
De vorige week is de man, die zich
noemt „dichter-zanger", de befaamde
Speenhof, te Goes, Middelburg en
Vlissingen geweest, waar hij met een
gezelschap een tendenz-stuk opvoerde,
waarvan de „M idde'lburgscheCr t."
zegt, dat dej „grappigheden", die er in
voorkomen, waren „vaak erg ge
waagd en soms wei wat al te
kras".
En als de „Midd. Crt." zoodanige
uitspraak doet, dan kan men er gerust
van overtuigd zijn, dat aan het bewuste
tooneeistufc een erg luchtje is.
Eu dan durfde de „Goesche Crt."
nog schrijven, dat er in dat stuk geen
kwaad zat, en er ook dames gerust
heen konden gaan
Natuurlijk trok dit stuk volle zalen:
want overal waar op de planken dubbel
zinnigheden worden gedebiteerd, „schuine
moppen" getapt, en tricot te zien is, daar
zit Jan Publiek likkebaardend te „genie
ten" achter het voetlicht.
De meer ontwikkelden, die niet graag
zouden mahkeeren, ze geven u o zoo
gaarne toe, dat 't eigenlijk toch wel 'n
beetje bar is; maar, ziet u, deze men-
schen gaan er heen enkel en alleen om
de kunst
De uitvlucht is prachtig, alleen ietwat
afgezaagd.
Anderen zijn slimmer, en beweren met
'tonnoozclste gezicht van de wereld: Tja,
hadden we geweten, dat 't zóó was,
dan waren we niet gegaan.
Zoomaar de heeren van dit argument
blijven tot het doek na de laatste akte
valt
Een redakteur geraakt hier in een las
tig parket: waarschuwt hij, dau zijn er,
die dan juist gaan zien, en zwijgt hij,
dan is 'took mis: dan wist men niet,
dat 't zoo erg was
Indien bedoeld stuk; hier gespeeld is,
zooals wij het in Den Haag in Scala heb
ben zien opvoeren en we twijfelen er
niet aan, of het is in Zeeland ongewijd
zigd gespeeld is het een tooneel-
werk, waarin de eene dubbelzinnige zet
do andere volgt, waarinmaar laten
we volstaan met te zeggen, dat het in
zedelijk opzicht zeer aanstootgevend Is.
Daar komt nog bij, dat het stuk grie-
„Zou ik niet een coupé kunnen krijgen,
waarin reeds een dame zit?" vroeg Lily
Freeston angstig aan den witkiel die haar
een geheel ledige coupé opende cn haar
bagage in het net wierp.
„Nu, ik zal eens voor u rondzien", was
het antwoord, „als ,,u er zoo op gesteld
is, maar stapt u hier in alle geval in;
misschien komt er nog een dame, die zal
ik dan hierheen geleiden.
De man bleef nog even wachten, kreeg
zijn extra kwartje en ging heen. De coupé
bleef verder ledig. Had Lily geweten, dat.
dit zoo blijven zou, dan had zij er niets
tegen gehad, maar de onzekerheid van
den aard van ihet gezelschap, dat ze wel
licht zou krijgen maakte haar angstig.
Vóór zij het hoekplaatsje, dat zij voor zich
uitgekozen had, bezette, keek zij' nog even
naar al het gescharrel en de druktte op
bet perron, tot dat dit langzamerhand zich
ledigde. ,Slechts een enkel aardig jong-
mensch, in een grijö zomerpak, bleef nog
riaan en keek nu eens op' zijp horloge,
dan weer op de stationsklok, alsof hijl
vend is voor de Katholieken, omdat de
Katholieke vereeniging „Voor Eer en
Deugd" er in wordt geridiculiseerd door
de bespottelijke rol, die in dat stuk aan
een voorzitter van die vereeniging is toe
bedeeld.
Hier was voor den burgemeester dus
gereede aanleiding ook volgens
minister Rink om overeenkom
stig artikel 188 der Gemeentewet dit stuk
te verbieden.
En dat de burgemeester van
G o e s dit tooneelwerk niet verboden heeft
is al zeer verwonderlijk.
Immers, hij was de man, die een paar
jaar geleden zich de sympathie der Ka
tholieken wist te verwerven door zijn kloek
verbod om „Allerzielen,, te Goes op
te voeren.
Maar dan is 't onbegrijpelijk, dat deze
burgemeester dit toojneelst.uk niet ver
bood.
De burgemeester staat hier voor een
minder aangenaam dilemma.
Want van tweeën èèn: öf hij heeft een
fout begaan door do opvoering van „Al
lerzielen" te verbieden, zoo niet, dan ligt
het in de rede, dat hij de opvoering van
dit stuk niet had mogen toelaten.
Daar is geen speld tusschen te steken.
In dit geval heeft de burgemeester i n-
consequent gehandeld.
We zijn nu alleen benieuwd, of in de
eerstkomende zitting van den gemeente
raad, die reeds morgenavond gehouden
wordt, de koei bij de horens zal gevat
worden.
Mr. Aalberse in eer hersteld.
Na al de verdachtmaking uit Ka
tholieken kring, waaraan den laatsten tijd
mr. Aalberse persoonlijk en met hem ons
instituut der Kath. Soc. Actie heeft bloot
gestaan, en vermoedelijk nóg geruimen tijd
het punt van aanval zijn zal, is het ons
een oprechte vreugde te kunnen mede-
deelen, wat we o. a. in het ons toegezon
den officieel verslag der jongste Cen
trale vergadering van de K. S. A. ver
meld vinden.
Naar aanleiding van het in de laatste
weken in verschillende bladen over den
ALgemeenen Secretaris en de K. S. A. ge
schrevene, ontspon zich daar een breede
gedachten wisseling, waarvan het slot was,
dat, nadat eenstemmig de Algemeene Ad
viseur en de vier aanwezige Diocesane
Adviseurs, hunne instemming ermee had
den betuigd, met algemeene stemmen (de
Algem. Secr. nam aan deze discussie en
stemming geen deel) de navolgende mo
tie werd aangenomen.
iemand wachtte.
„Neen jongetje", zoo sprak Lily hem
in gedachte schertsend aan, „zij1 zal nu
niet meer komen; zij is. te lang met haar
haar bezig geweest of zoo. iets; gij moet
alleen gaan of den volgenden trein
nemen".
Daarop werden de portierdeuren geslo
ten en Lily schikte zich er in alleen te
blijven. Zij zag daar nu niet meer tegen
op. Zij hield ervan de snel veranderende
vergezichten uit den trein te genieten; ze
had ook vrijvat aardige lectuur bij zich
en bovendien was ze reeds met een brief
aan haar tante begonnen. Wacht, die zou
ze maar dadelijk vervolgen, en haar schrijf
map en vulpen uit haar valiesje nemende,
zette ze zich gemakkelijk tot schrijven.
Daar weid hel portier opengerukt, een
reislasch vloog naar binnen, gevolgd door
een grooten, zwarlgebaarden man, met een
dikken sigaar in den mond. Hij1 struikelde
over de voelen van ihet jongs meisje, zon
der daarna een woord van verontschuldi
ging te zeggen, trok de deur met kracht
achter .zich dicht en wierpi zich in den
verst verwijderden hoek op de andere
bank.
Lily keek verbaasd en toornig. Dat was
nu het onaangenaamste, wat haar had kun
nen overkomen. Zij kon absoluut geen
„De Centrale Vergadering van de Ka
tholieke Sociale Actie in Nederland,
„bijeen te Utrecht op Maandag 21 Oc
tober 1907,
„gezien de artikelen van enkele ka-
„tholieke bladen in zake de beginselen
„van den Algemeenen Secretaris,
„overtuigd, dat de feiten aantoonen,
„dat de Algemeene Secretaris van de
„K. S. A. de richting door Paus en Bis
schoppen in de sociale beweging aan
gegeven, steeds volgt en verdedigt.
„spreekt haar leedwezen uit over de
„verdachtmaking waaraan hij heeft
„blootgestaan,
„en verklaart volkomen vertrouwen
„te stellen in, zijne beginselen".
Dit votum van vertrouwen, me
de uitgebracht door prof. Aengenent van
Warmond, den door het Doorluchtig Epis
copaat aangestelde algemeen adviseur
en de vier aanwezige Diocesane gees
telijke adviseurs der K. S. A. hoog
staande geestelijken zal ongetwijfeld
voor mr. Aalberse, wien een Kath. dag
blad klakkeloos heeft durven verwijten,
dat hij handelde tegen Pauselijke
voorschriften in, een troostrijke
voldoening zijn.
„De Maasbode" is over die motie
niet te spreken, wat overigens niet te
verwonderen is.
Zoo goed als wij ons hebben gespeend
van eenige repliek op de gezochte en ge
dwongen uitlegging, die het Itotterdamsch
orgaan ten beste gaf, toen het zijn uit
drukking de K. S. A. is een „bloedloos
ding" trachtte te verdedigen, zoo passen
wij ook nu voor repliek op hetgeen „de
Maasbode" zich verstout, in te brengen
tegen de bovenvernoemde motie van de
Centrale vergadering der K. S. A.
Door Katholieke bladen is verdedigd en
is opheldering gegeven over de verhou
ding, waarin mr. A. staat tot de „Voor
hoede", en tevens is duidelijk gemaakt,
dat de K. S. A. niet langs een omweg aan
politiek zal gaan doen.
Dat alles ontkent de „Maasbode", be
werend, dat do in debat zijnde quaesties
niet juist zijn gesteld, of er om heen is
gepraat, enz.
Intusschen heeft voor haar- beweringen
„de Maasbode" nog geen enkel deug
delijk bewijs aangevoerd.
Erger: met wat „do Maasbode" over
deze zaken meende te moeten schrijven
heeft het Wad indirect de Bisschop
pen in het geschil gemengd, toen het
schreef, dat mr. Aalberse tegen Pau
selijke voorschriften in, de K.
S. A. langs een omweg politiek laat voeren.
Voor dat blad valt hier iets te herstel
len tegenover het Doorluchtig Episcopaat.
Want de Bisschoppen zullen toch wel
tabaksrook verdragen; en dan een man
met zulk een sigaar'I Zou zij nog probee-
ren, een andere coupé te krijgen? Maar
met haar zwaar valies, haar dik opgevulde
plaid en al haar pakjes, neen dat kon zij
onmogelijk doen. Het best zou zijn den
heer vriendelijk te vragen, naar een andere
coupé te gaan. Hij kon nog gemakkelijk
even overstappen. En bovendien hij, moest,
want dit was toch een damescoupé. De
man had wel iets vreemds en schuws
in zijn gezicht, maar hij zag er toch netjes
gekleed uit. Hij had zich zeker hij het
instappen vergist; hij zou haar toch niet
met opzet lastig willen zijn.
„Pardon mijnheer", zoo begon zij met
zooveel moed, als ze bijéén kon brengen,
„pardon, ik geloof dat u een verkeerde,
coupé genomen hebt. Dit is geen rook
coupé".
Zij keek onderwijl den vreemdeling aan.
Hij was zeer donker van uiterlijk, zoodat
zij dacht, dat hij een Franschman of een
Italiaan kon wezen. M,aar zijn gelaat was
zeer bleek en toen hij1 nu opkeek en zijn
sigaar uit den mond nam, trok hij: zijn
bovenlip terug, als een hond, die hijten wil.
„Gij1 wilt mij het rooken verbieden?"
vroeg hij met een vreemd accent en een
harde, ruwe stem.
„Neen, ik verzocht u alleen het op een
niet handhaven een man als mr. Aalberse,
die, naar de „Msb." handelt tegen
Pauselijke voorschriften...
JE K W tv Kr.) IV.
Een Dreyfus-zaak, althans een geval
waarover veel rumoer is te maken, doet
zich in Frankrijk voor.
Voor omtrent drie maanden deed een
naamlooze brief uit Toulon aan den minis
ter van Marine weten, dat de schrijver in
't bezit was van fotografieën van zeer be
langrijke geheime documenten, en hij aan
bood, alvorens ze aan den vreemde te
verkoopen, ze aan Frankrijk terug te ge
ven, tegen eene som van 150.001» fr. Na
onderzoek bevond men dat het feit juist
moest zijn.
Men trad dan in onderhandelingen met
den schrijver en deze stelde ten slotte een
plaats van bijeenkomst voor, welke werd
aangenomen. Om nu geen vermoeden op
te wekken, zond men een boxer-professor
naar de bijeenkomst, terwijl agenten zich
in den omtrek verborgen hielden. Toen
Ulmo, de schuldige, een Fransch marine
officier, den professor zag aankomen,
richtte hij een revolver op hem. De pro
fessor hief zijne handen in de hoogte en
zegde: Gij ziet wel, dat ik niet gewapend
ben. Ik weiger echter uwe voorwaarden
te hespreken, zoo gij uwe revolver niet
wegwerpt. Ulmo, deed het en toen sprong
de professor op hem en bracht hem een
stoot toe, zoodat hij op den grond rolde
en machteloos bleef tot de agenten hem
vast hadden.
Ulmo bekende toen alles.
De Parijsche bladen geven allerlei bi-
zonderheden van het geval en noemen
den dader „den verrader van zijn land".
Echter is uit niets gebleken, dat hij de
gestolen stukken een seinboek, iets
over de taak van torpedojagers en onder-
zeesche booten in geval van oorlog enz.
aan een vreemden staat heeft willen
verkoopen of uitleveren. Hij wou er, naar
allen schijn, alleen het departement van
marine geld mee afpersen.
Priesters-soldaten. Verschillende
Fransche priesters zijn op 28 October op
geroepen om gedurende 8 dagen hun mi
litaire plichten te gaan vervullen.
„Ziedaar, zoo merkt de „Croix de la
Haute Marne" terecht op, een der gevol
gen van de, sectarische Scheidingswef.
Enkele priesters, sommigen zelfs heiast
met de zorg voor twee parochies, moeten
dus naar de kazerne, op den vooravond
van de hooge feesten van Allerheiligen
en Allerzielen!"
Wat haar weerhield. Eerst was
er een ander geweest, die in het Louvre
eeu kostbare schilderij „Le Déluge-' had
vernield en daardoor beroemd geworden
was, toen kwam zjj en wilde ook de aan
dacht trekken op haar werkloosheid en
armoede: danrom stak zjj met een schaar
aan een aantal personen op een groot
historisch schilderijstuk de oogeu uit.
Eu nu is zij voor de rechtbank geweest.
De president vroeg haar naar de reden,
andere plaats te doen", zeide Lily moe
dig. „Het rooken maakt mij. ziek en hier
vlak naast is een rookcoupé; als u zich
haast, heeft u nog juist den tijd om over
te stappen".
Maar de vreemdeling haastte zich niet.
Opnieuw vroeg hij„Gij wilt mij het roo
ken verbieden? Mij iets hevelen? Mij dwin
gen in oen andere coupé te gaan Ha, ha I
Kijk eens, wat ik hier heb".
Hij tastte met zijn hand in zijn zak
en haalde een kleine revolver te voor
schijn. „Ik sta niemand toe zich met mijn
zaken te bemoeien of mij iels te bevelen.
Daarom draag ik dit steeds hij mij" en
hiermede richtte hij het wapen op het
sidderende meisje „om een lesje te
geven aan allen, die mij niet met rust
laten".
Lily was over deze toespraak eerst rood
van verontwaardiging, toen bleek van
angst geworden. 0 mijn God, de man was
gek, bedacht ze plotseling. Zij' met een
krankzinnige alleen in de coupé 1
En op hetzelfde oogenblik, waarop zij
dezen vreeselij'ken toestand besefte, voelde
zij beweging en need de trein langzaam
langs het perron. Zij za,l als versteend van
.schrik, en misschien was dit haar behoud.
Want de krankzinnige, schuin tegenover
haar op de andere bank, hield het wapen
waarom zij haar daad had begaan, waarop
zij eenige socialistische beweringen die ze
wel eens gehoord had, napraatte, van de
onmogelijkheid voor de armen om van
kunstschatten te genietenverder sprak ze
over onvoldoend leun bij harden arbeid en
den zwaren druk der werkloosheid. Ze be
kende zelfs door deze ellende zoo diep
neergedrukt te zijn geweest dat zij aan
zelfmoord had gedacht.
Reeds was haat voornemen tot deze wan-
hoopszonde zeer stellig geworden en aar
zelde zij nog enkel of zij zich zou ver
drinken in de donkere golven der Seine,
dan wel zich zou laten verstikken in ko
lendamp, toen bij haar een gedachte op
kwam, die haar niet meer wilde verlaten
en haar van haar kwade plan weerhield.
De rechter geraakte in belangstelling,
welke dan die gedachte was?
„De vrees voor hiernamaals."
Een merkwaardig feit, zegt de „Univers"
terecht: Een arme werkster, die nooit
godsdienstonderricht ontving, reeds van
haar vroege jeugd moest werken en haar
geheele jonge leven lang was blootgesteld
aan slechte invloeden, zal wel geen heel
heldere voorstelling omtrent het hierna
maals hebben gehad.
Maar wat zij ervan vermoedt wanneer
ze ernstig nadenkt, is voldoende om haar
te weerhouden van een stap die haar in
eeuwige rampzaligheid zou kunnen storten.
Zoo was zelfs dit vonkje van waarheid
in staat een menschenloven te redden,
wellicht een ziel.
Centrale vergadering van de K. S, A.
Maandag 21 October 1.1. vergaderde te
Utrecht de Centrale Vergadering van de
K. S. A. Alle leden op twee na (Mgr. Ko-
nings en Mr. Regout) waren aanwezig.
Besloten werd een prijsvraag uit te
schrijven voor een, Katholiek Volkslied,
dat zou kunnen gelden als officieel lied,
vau de K. S. A.
Nadat eenige nieuwe vlugschriften en
vliegende blaadjes waren vastgesteld,
werd behandeld de vraag van een der Di
ocesane Besturen, dab de Centrale Ver
gadering van advies zou dienen omtrent
üe bekende questie, of ook onderaf deelin
gen tot de Plaatselijke Comité's van de
K. S. A. kunnen toetreden. Het uitvoerig
advies, waarin verschillende gevallen on
derscheiden worden, zal aan üe vijf Dioc.
Besturen worden medegedeeld, waarna hij
evenlueele instemming daarmee, de dio
cesane secretarissen aan de Plaatselijke
Comité's bericht zullen zenden. Het ad
vies der Centrale Vergadering komt hierop
neerdat zooveel mogelijk het status
quo zal worden gehandhaafd, doch dat,
om niet vooruit te loopen op de komende
Statuten-wijziging, voorloopig geen nieuwe
onderafdeelingen meer zullen worden toe
gelaten, tenzij de hoofdvereeniging ver-
klare, dat zij niet wenscht toe te treden.
Eveneens was de meening van de Cen
trale Vergadering gevraagd door een Di
ocesaan Comité omtrent de vraagwelke
moet de houding zijn van de IC. S. A. bij
werkstakingen
nog steeds in de hand, die hij' nu echter
had laten zakken, en hij' zag onophoude
lijk naar haar met scherpen blik. Zij be
greep, da,t als zij zich bewoog, of als zij
ging schreeuwen of aan de noodrem trok,
de revolver weer op haar gericht zou wor
den en dan misschien afgetrokken. In een
oogenblik doorzag ze al het vtreeselijke
van hier zoo jong te moeten sterven. Haar
tante, haar vriendinnen, haar mooie- ja
ponnen in deu koffer, alles trok haar in
dat angstig oogenblik voorbij.
Daar had ze een kostelijken inval, met
vaste stem zei ze„Nu, rookt u dan maar,
ik ga mijn brief vervolgen". Zij greep haar
vulpen opnieuw en krabbelde haastig op
een der voor haar liggende blaadjes eenige
woorden. Daarna, doende alsof ze zich
verschreven had, schrapte ze iels door en
met een goed gespeelde verontwaardiging
frommelde ze 't blad in eikaal' en wierp 't
propje papier uit 't raampje. Zo kon niet
nalaten 'tnog even na te zien ein zag' lot
haar vreugde, dat de jonge man in het
grijze zomerpak, die nu met den stations
chef stond te praten, haar projectiel be
merkte en opraapte.
(Slot volgt.)
