Bijvoegsel, behoorende bij het nummer van Zaterdag 12 October 1907 van de
Het
Spook in
het Keizersslot
FEUILLEK
)N.
BINNENLAND
him mm. mp
SOCIALISTISCH VERGIF.
Op welke wijze, het socialistisch ver
gif wordt toegediend, is ook thans weer
Ie zien uit enkele artikelen in hei socia
listisch orgaan Voorwaarts".
In gesprek zijn een arbeider en een
sociaal-democraat
„De socialist: Wie heeft de fabriek ge
bouwd
Arbeider: Metselaars en anderen.
SocialistWie heeft, de machines ge
maakt)
ArbeiderMachinebouwers.
Socialist: Wie heeft het katoen laten
groeien, dat jij weeft; wie heeft, do wol
geschoren, die je vrouw spint; wie heeft
het. ijkererts, dat je zoon smeedt, nil den
grond gehaald?
Arbeider: Wel, landarbeiders, schaap
scheerders, mijnwerkers, denk ik; ar
beiders net als ik.
Socialist.: Bijgevolg jij en je vrouw en
je zoon, jullie kunt allemaal werken, om
dat die verschillende arbeiders je de fa
briek, de machines en de grondstof hebben
verschaf I
Arbeider: Dat is klaar; ik kan geen
katoentjes weven zonder katoen en zon
der gelouw.
SocialistDus niet de patroon geeft, jou
werk ,maar de metselaar, de machinebou
wer en de landman".
Resultaat van bet gesprek is dan, dat
de patroon rijk wordt door „niks uit te
voeren" en du.s. een „dief" is van de vruch
ten van den arbeid der .werklieden, wijl
eigendom alleen door arbeid verkregen
wordt en de patroon niet werkt.
Nader wordt dit aldus uiteengezet
Socialist Je patroon verkoopt, de 30
meter katoen, die jij op een dag weeft,
voor f7.50. Hij heeft uitgegeven aan gaten
f'2.50, aan gas, beweegkracht, slijtage van
de machines, onkosten f 1. en hij heeft,
jou f 1.50 gegeven, alles bij elkaar maakt
fö. Er blijft, dus een winst va,n f2.50.
Aan wie zou die moeten komenaan jou
of aan je patroon?
Arbeider: Aan mij1 voor den duivel!
want ik heb het katoen geweven en niet
mijn patroon, die, terwijl ik werkte, foe
terde tegen de socialisten of champagne
dronk onr de oesters te 3a,ten zwemmen, Hie
hij had opgeslokt.
Socialist: Hij heeft jou dus f2.50 ont
stolen.
Ais dan de arbeider de „dieverij" van
den patroon „begrijpt", dan zal de socialist
hem ook eens aantoonen, dat de „kapita
list", die geen fabriek heeft, ook „steelt".
Socialist: „De ondernemer, de patroon
behoudt datgene, wat hij' van zijn loon
arbeiders heeft gestolen, niet alteen voor
zichzelf, hij is genoodzaakt die te deplen
met andere bourgeois, die nooit in aan
raking komen met. de arbeiders. Hij is
verplicht er een deel van af te staan,
als huur voor het gebouw of den grond
(Slot.)
George von Walden, uit wiens gelaat
iedere trek van jeugdige blijmoedigheid
verdwenen was, begreep het zwijgende
verzoek van de Keizerin. Onhoorbaar
schreed hij over het zachte tapijt, tot aan
dien verwijderden hoek en hief de hand
°I> even alsof hij het spook der witte
vrouw van deze plaats wilde verbannen.
voor hem in de eeuwenoude kast ont
stond een gekraak en alhoewel George
niets vermocht te ontwaren, pakte hij toch
zonder zich lang te bedenken de metalen
kruk en trok de kastdeur open. In het
donker van de binnenruimte hing een
lang, witzijden kleed. Iets levends was
echter niet te bemerken. De Keizerin was
George met de blikken gevolgd en ook zij
ontwaarde nu dat witte gewaad, waarvan
zij vroeger geen vermoeden had.
Hoe kwam het bier in de slaapkamer
des Keizers?
George von Walden nam zonder zich
Ie bedenken het kleed van den haak, waar
het ophing en verscheurde het van hoven
ot onder, terwijl hij de stukken zijde op
uen grond wierp. Daarop sloot hij ge-
uischloos de deur en keerde langzaam
naar de sponde des Keizers terug, bij
plaat tVoetene"1^e hÜ zich zwijgend
1Je Keizer richtte nog eenmaal zijne
aagere gestalte op en strekte de armen
even alsof hij iets trachtte, af te
w entten.
Maria Theresia sloeg hare armen om
CT11 heen en riep vol angst den lijfarts
van zijn fabriek, een ander deel als in
terest voor degenen, die hein golden heb
ben voorgeschoten of voor tie bankiers,
die zijn geldzaken behandelen, nog teen
deel als belasting aan den Staat, die zich
daarvan weer bedient, om de renteniers
der Openbare Schuld 1c betalen. Al die
luidjes, grondeigenaars, bankiers en ren
teniers, Verstaan zich ondier elkaar |als
dieven op eon jaarmarkt om met de onder
nemers van de industrie en den landbouw
te doelen, datgene, wat dezen lederen dag
islolen van dc loonarbeiders van stad en
land.
Arbeider: Wat je me daar uitlegt, her
innert me aan dc geschiedenis van een
bende struikroovers, die ik in een oud,
gescheurd hoek heb gelezen. Als die de
reizigers hadden uitgeschud, verdeelden ze
den buit in zooveel parten, als er mannen
waren, opdat ieder zijn deel kreeg, zelfs die
afwezig waren, terwijl' die slag geslagen
word".
Ziedaar nu zegt de a.r. „Rotterdam
mer" een staaltje, op welke wijze van
socialistisch© zijde, de gemoederen van den
arbeidenden stand vergiftigd worden
De patroon „werkt" niet. naar deze so
cialistische opvatting.
Of de patroon zijn hoofd dag aan dag
moe peinst over den gang van zaken in
z'ijl.i bedrijf, alles regelt en bestuurt, en
van alles wat er gebeurt de verantwoorde
lijkheid draagt, dat is „geen werken". Al
les wat de palroon dus meer onlvangt
dan hij uitgeeft, is „gestolen" yan den
arbeider.
Alle geld in zaken gestoken, dat rente
vordert, is kapitaal dat die rente „steelt,"
van den arbeider.
Alle belastingen, die Slaat en gemeente
opleggen, zijn penningen die „gestolen,"
worden van den arbeider.
Welk een leer!
De hoele wereld is dus een verzameling
van dieven, uitgezonderdde arbeiders.
Maar als een arbeider dan een spaar
penning op de spaarbank brengt, en de
spaarbank dat geld in een bedrijf steekt
en voor den arbeider rente trekt, is dan
niet die arbeider ook een „dief"?
Laat ons geen verdere vragen doen,
maar door de consequent,iën te trekken,
aanwijzen, dat de kern van deze redenee
ring een dwaasheid is.
De redeneering is immers deze: dat. de
arbeider werkt en de patroon geen recht
heeft f2.50 van liet loon van zijn arbei
der te stelen, wijl de vrucht van den ar
beid des arbeiders volledig a,a.n den ar
beider toebehoort.
Wij laten hierbij rusten de socialistische
leer, dat, de patroon niet. werkt.
Als rechtmatig bezit alleen het gevolg
kan zijn van arbeid, dan mag de arbeider
wel oppassen niet eiken dag van zijn kin
deren „dieven" te maken.
De arbeider komt thuis, zijn vrouw
toe, da.t hij den naar lucht snakkenden
zieke zoude helpen. Wel maakte deze zoo
spoedig het kon, toebereidselen om eene
aderlating te doen, doch reeds kwam er
een zwaar gerochel uit de keel, van
Franz 1.
Op dit oogeablik gingen als op com
mando de weinige lichten in de kamer
uit en er ontstond een diepe duisternis.
Duidelijk zag men eene witte gestalte door
de kamer zweven en in de richting van
het voorvertrek verdwijnen. Het was het
laatste afscheid der witte vrouw I Geen
der aanwezigen waagde het gedurende
eenige seconden om zich te verroeren.
Het was allen alsof er lood op de leden
lag en een ijskoude adem scheen er dooi
de kamer te gaan. Wellicht duurde deze
vreeselijke toestand slechts eene minuut
en toen ontstond er in de voorkamer een
dof gedruisch. De deur vloog open niet
tegenstaande zij vroeger toch van binnen
gesloten werden en op den drempel stond
Franz Jozef, de Kroonprins, slechts half
gekleed, want. op bevel van zijne energieke
moeder had hij zich reeds ter ruste bege
ven en men bad den dreigenden toestand
van zijn vader nog voor hem verzwegen
gehouden, want Maria Theresia wilde niet
aan den dood van haren zoo zeer gelief
den gemaal denken. Hoe kwam het, dat
de toenmalige Kroonprins Franz Jozef in
zulk een zonderlingen toestand hier ver
scheen?
Een aantal bedienden stonden achter
den Kroonprins. Een helder lichtschijnsel
stroomde de sterfkamer binnen, waarin
men nog alleen maar het doodsgerochel
van den Keizer vernam.
George von Walden maakte eene bewe
ging even alsof hij den doodsbleeken
Kroonprins wilde tegenhouden.
Wat is er met mijn vader, den Kei-
koopt brood van zijn weekgeld en geeft
den kinderen te eten.
Hebben die kinderen voor dal brood
gewerkt.
Neen.
Welnu, dan zijn ook die kinderen van
den arbeider, naar socialistische leer,
„dieven".
Wat meer is: trek deze socialistische,
leer door, en men moet toegeven, dat dan
de arbeiders zelf ook „dieven" zijn.
De arbeider werkt een week en krijgt
bijv. 12 gulden, die hij nu als socialist
vordert als vrucht van „eigen arbeid".
Eilievede onderwijzer, die hem op
school zijn kundigheden heeft, geleerd,
moet die niets hebben van deze 12
gulden?
Immers, de arbeider werkt met wijs
heid, die hij van den mees Ier op school
geleerd heef 11
Hoeveel arbeid is er bovendien niet,
die men alleen verrichten kan, wanneer
men daarbij gebruik maakt van wat. an
deren hebben uitgedacht.
Naar socialistische leer moet dan ook
een arbeider stelen, die zijn volle week
loon als vrucht van eigen arbeid opeischt.
Als een arbeider werkt, van wien ont
vangt hij dan eiken dag het leven, het
verstand, de gezondheid, de, kracht, om
zijn werk te verrichten?
Van hemzelven?
Volstrekt niet, het is God, die alle schep
selen en ook hem iederen dag sterkt tot.
zijn levenstaak.
De arbeider werkt dus niet met eigen
kracht, maar met Gods ln-acht en met. al
les wat God 'hem iederen dag geeft.
Heeft soms ook de arbeider, over wien
„Voorwaarts" spreekt, zelf 'het katoen la
ten groeien, zelf de wol o,p het schaap
doen komen, zelf liet erts in den grond
gebracht?
Als 'een arbeider dus zijn weekloon wil
innen als naar socialistische leer, louter
vrucht van eigen werk, dan mag hij daar
bij wel bedenken, dat hij op die wijze zelf
een dief wordt, wijl hij tot zich neemt,
de vrucht van arbeid, die God door hem
heeft willen verrichten.
Trek dus de consequenties van de socia
listische dwaalleer, en niet. het minst de
arbeiders zijn altegader dieven.
Als alle menseden even wijs wanen, een
gelijke positie innamen en gelijkelijk alle
goederen verdeelden, zouden ze allen even
weinig hebben en de ellende onder al tie
gelijken weldra, niiet te overzien zijn.
Behalve een bezoek van het Duitsche
Keizerpaar, is er thans ook sprake van
dat H. M. de Koningin binnenkort een
bezoek zal ontvangen van koning Alphons
en koningin Ena, van Spanje.
Dit vorstenpaar gaat verschillende ha
vens bezoeken. Van Madrid gaat de reis
zer? zeide Franz Josef geheel vei-ward
en zijne 'blikken verrieden grooten schrik.
Zijne Majesteit Franz I ligt op ster
ven, antwoordde George zachtjes.
De Kroonprdqs wankelde hem voorhij
en wierp zich naast Maria Theresia voor
het bed des Keizers op de knieën. Lang
zaam, schuw slopen de trouwe bedien
den naderbij en dikke tranen biggelden er
langs hunne wangen. Even onhoorbaar
had George von Walden zich uit) het
slaapvertrek verwijderd. Niemand hield
hem tegen, want de Keizerin toch wist,
da.t zijn persoon ook niet meer in staat
was om het vreeselijke af te wenden.
Werktuigelijk, als ware hij afgestompt
tegen alle verschrikkingen en smart de
zer wereld, ging George de breede trap
pen van den Keizerlijken Hofbui'g af en
verliet het portaal.
Op hetzelfde oogenblik blies daarboven
in de vertrekken des Keizers, Franz I
den laatsfen adem uit.
Nog een half uur en toen ging de mare
als een loopend vuur door het uit. den
slaap wakker geschudde Weenen.
De Keizer was gestorven en in scha
ren trok het getrouwe volk bleek en ont
steld naar den Hofbui-g, waar de officie
ren de onverwachte en verplelterende ge
beurtenis bevestigden.
De Kroonprins moest mei geweld van
het sterfbed zijns vaders gescheiden
worden.
Franjzl, I was nog eenmaal, zij liet dan
ook maar voor enkele minuten tot bewust
zijn gekomen en had zegenend zijn hand
op het hoofd van zijn zoon gelegd. Spre-
kqn kon hij niet meer. Zonderling genoeg
echter was het, dat zijn laatste, brekende
blik naar dien hoek ging, waar hij in zijne
koortsphantasie de witte vrouw meende
te zien. Hij knikte even en een glimlach
eerst naar den keizer van Oostenrijk, dan
naar België, en vervolgens over Nederland
naar Engeland.
Hoog Bezoek. H. M. Marie Christine,
Koningin-Moeder va,n Spanje, is Woensdag
avond te 's Gravenhage aangekomen, van
welke stad zij haar bezoek' aan Nederland
zal beginnen.
De Koningin, die het strikste incognito
in acht neemt, en dan ook niet officieel
ontvangen is, Werd aan de N-ederlandsclie
grens Ie Roosendaal opgewacht, door den
Spaanschen gezant bij ons Hof, in wiens
gezelschap zij haar leis voortzette.
Biji de stemming voor de Tweede Kamm
in het district Schiedam werden uit
gebracht 6137 geldige stemmen. De vol
strekte meerderheid was dus 3069. Hiervan
kregen d.brn. jhr. mr. 11. J. de Geer (c-hr.-
hisl.) 2914, H. J. Versteeg (lib.) 1.820, dr. J.
van Leeuwen (soc.-dem.) 844, A. W. F.
Idenburg (anti-rev.) 421 en A. P. Staalman
(chr.-dem.) 138. Herstemming dus
tusschen De Geer en Versteeg.
(Bij de algeineene verkiezingen op 16
Juni 1905 werden 6512 geldige stemmen
uitgebracht. Toen werd bij eerste stemming
gekozen mr. O. J. II. graaf Van Limburg
Stirum (chr.-hist.) met 3953 stemmen. De
heer De Groot (vrijte.-dem.) kreeg 1642, dr.
J. van Leeuwen (soc.-dem.) 917 stemmen).
De Katholieke Pers.
Jean Limosin, redacteur der „Croix de
Limoges" heeft een audiëntie gehad bij
den H. Vader. Toen de Paus hoorde, dat
zijn bezoeker aan de pers werkte, riep
Hij uit:
„Ah, de pers, hoe weinigen ziez het be
lang ervan in. Ouden van dagen of van
begrippen voelen niets voor dit nieuwe
werk. Vroeger, zeggen ze, lazen de men
sehen ook niet, en ze kwamen er toch
wel. Vroeger, riep de Paus uit, vroeger,
wij leven niet in vroegeren, maar in den
tegenwoordigen tijd. En tegenwoordig vreet
het gif der slechte pers overal door, en is
het tegengif dus zeer noodzakelijk. Ons
christelijk volk loopt gevaar door de god-
delooze pers bedrogen en vergiftigd te
worden. Tevergeefs zult gij kerken bou
wen, missies doen prediken, schoien bou
wen, al uwe goede werken zullen weer
vallen, indien ge niet weet te handhaven
een ernstige en loyale katholieke pers".
De Paus sprak met bizondere levendig
heid. Hij haalde de schouders op, toen hij
sprak van de menschen, die 't altijd heb
ben over „vroeger, vroeger"- En met innige
overtuiging zeide Hij vervolgens, dat er
offers moesten worden gebracht voor de
pers. „Ik zou, sprak de H. Vader, als
patriarch van Venetië eerder mijn bis-
schopskruis hebben verkocht, dan mijn
katholieke krant ten onder laten gaan".
Het centraal bureau. Van goed
ingelichte zijde ontvangt „de Tijd" het
volgende belangrijke artikeltje;
Pater Ildefonsus van Babberich heeft
een geheim verraden I Op 't Nijmeegsch
congres van den Boerenbond heeft hij eene
zaak medegedeeld, die tot nog toe een
geheim was, al is achteraf gebleken, dat deze
zaak in sommige streken, zoo zachtjes aan
een publiek geheim geworden was. Bij het
slot van 't congres heeft de geachte pater
namelijk verklaard, dat er binnenkoit po
gingen zullen aangewend worden, om een
centraal bureau op te richten voor die
genen, die van ons land naar Duitschland,
gaan arbeiden. Vooral de plaatselijke af-
deelingen van den Boerenbond kunnen de
pogingen van zoo'n centraal bureau ten
krachtigste ondersteunen.
Deze mededeeling van den capucijner
pater moet inderdaad voor velen eene ver
rassing geweest zijn, en wij zagen dan
ook, dat zelfs bladen, die overigens niets
van het boerencongres geschreven hadden
toch de mededeeling van pater Ildefonsus
als bewijs van volkomen instemming in
hunne kolommen overnamen.
Wij zijn den pater dankbaar, dat hij op
een zoo belangrijk congres en voor
eene zoo machtige organisatie als den boe
renbond, van de gelegenheid heeft weten
gebruik te maken om van de plannen,
reeds verschillende maanden geleden ge
maakt zijn, melding te maken.
Wanneer alles goed gaat (en de voor
teekenen zijn tot heden zeer gunstig) zal
binnen enkele weken onder hooge kerke
lijke goedkeuring „een Katholiek Centraal
Bureau tot bescherming van Nederlandsehe
arbeiders in het buitenland" tot stand
komen.
Onder Bondgenooten.
Indien eens in een of ander heel gewoon
krantje der Rechterzijde een minder vrien
delijke uitlating voorkomt over Katholieken,
Antirevolutionairen of Christelijk-histori-
sehen, dan gaat dit onmiddellijk door
heel de liberale en socialistische pers, onder
sarrend hoongeroep: ziet ze elkander eens
liefhebben
De Hoeren deden wijzer, met wat voor
zichtiger te zijn. Hoeveel vuil valt er voor
hun eigen deur niet te schuieren!
Zoo onlangs in het groote orgaan der
Vrijzinnig-democraten, Land en Volk,
een hoofdartikel tegen DeVaderlander,
waarvan de secretaris der Liberale Unie
de hoofdredacteur is.
Dat hoofdartikel vangt aldus aan:
„Dat de Liberale Unie er rare politieke
kostgangers op na houdt, is aan niemand
onbekend. Als men maar niet „christelijk"
is, kan men daar terecht met vrijwel
elke meening over staatkundige en maat
schappelijke vraagstukken Of men voor
of tegen algemeen kiesrecht, voor of
tegen verplichte sociale verzekering, voor
gleed als een spelende zonnestraal om
zijne lippen.
Zij zal niet meer komen! Ik ben haar
laatste offer, scheen hij- te willen zeggen.
De Kroonprins zoude be laat gekomen
zijn, om den zegen van zijn stervenden
vader te ontvangen, als niet eene hand
he-rn uit den slaap wakker had geschud.
Toen hij verschrikt zich oprichtte en om
zich heen staarde, zag hij: deze in de ope
ning van de persoonlijk door hem gesloten
deur verdwijnen. Het was eene. kleine,
smalle vrouwenhand.
In het verre- -Westen va.n het. destijds nog
geheel onbeschaafde Amerika voerden de
Engelschen een verbitterden strijd om
hunne rechten.
Zoo menig' eerlijk soldaat eindigde daar
zijn leven onder de strijdbijl van een wilde.
George von Walden werd met open ar
men opgenomen, toen Jiij zich aan den
Engelschen werfofficier aanbood.
Al zeer spoedig klom hij- op tot aanvoer
der van eene grootere afdeeling. en waar
het 't heetst loieging, daar gevoelde hij' zic-h
het prettigst. Lang bleef hel; soldateng-e-
luk hem trouw, maar op zekeren dag werd
zijne afdeeling in pen woest ravijn door
een tienvoudige overmacht van de verbon
den Indianenstammen omsingeld pn bij-na
geheel vernield. Hij' .zelf vocht, als een
leeuw. Een goed gemikte speerworp ech
ter wierp hem Ier aarde. Toen de nog over
gebleven soldaten hun aanvoerder zagen
vallen, schaarden zij' zich als een muur
om hem heen Jen einde zijn lichaam ten
minste aan dc wreede verminking door dc
wilden te onttrekken.
Een hevig geweervuur werd door hen
geopend en juist op het oogenblik dat o.ok
zij het onderspit schenen 1e moeten delven,
rende de Engelsche juiterij het ravijn bin
nen, waarop de Indianen de vlucht namen.
Terstond w-erd tot de vervolging overge
gaan, die tot laa.t in den nacht duurde
en eindigde met het verbranden van onder
scheidene dorpen.
Over het wildromantische landschap
steeg de schijf der maan op en wierp
haar zilveren licht op de met bloed ge-
gedrenkte kampplaats. Nog Jagen dooden
en zwaargewonden in het dunne gras en
menige diepe zucht steeg naar den nach-
lelijken hemel op. De verplegingstoes-tan-
den van de Engelsche soldaten waren
hoogst gebrekkig en izoo- kwam het dat
waarschijnlijk voor den volgenden morgen,
de dooden en nog levenden niet geborgen
konden worden.
Met. het hoofd tegen een verweerd rots
blok gesteund, lag een officier geheel al
leen in het berggras. De uniform stond
wijd open en met de rechterhand trachtte
de zwaarrorwonde het uits-troomende
bloed te stelpen, 't.geen hem maar wei
nig gelukte. Reeds zonk het doodsbleekst
hoofd op zijde. Het liep ten einde met Ge
orge von Walden, doch op zijn gelaat was
niets van pijn Ie bemerken. Niemand kniel
de naast hem en sprak nog een laatste
woord. Zijne half gesloten oogpn 'zagen
slechts een uitgestrektheid van dooden en
gewonden, over 'twelk ,bet maanlicht zijn
vele stralen uitstortte. ,Een naam kwam
van George's lippen, toen hij op zijde viel
en de oogen sloot-
Op dit oogenblik boog zich eene vrou
welijke gestalte over den stervende heen
en nog eenmaal opende hij de oogen.
Do witte vrouw stond vóór hem en
George knikte tevreden.
Hij1 had in haar zijn doode bruid Anna,
herkend en met een glimlach op de lippen
'ging hij over in de velden der gelukzaligen.
Eind ei.
