ES.
in$
leren.
:r'
y-Magazijn
iiming.
lepareeren.
No. 7.
Dinsdag 15 Januari 1907.
Derde Jaargang.
lORTEN.
Verschijnt glken MAANDAG-, WOEISBAG- en VRIlDAGAÏfiHO.
FEUILLETON.
SLAVENKETENEN.
van
:A AR.
iri
piedingen.
GOES.
te Zierikgee.
GOES.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Balk en Splinter.
47>-
plen.
an flOOO.—f500.—,
itfen tot den koers van
amsche beursnoteering
staan van den Gedele-
mede onderteekent.
[econtroleerd door het
mder Directie van Mr.
jr aandeelhouders met
ligt ten kantore der
De 4 pCts Pand-
igd door soliede eerste-
Tmet ruime overwaarde
«kapitaal en mogen op
rige Circulaire d.d. 1
Ivan werken is mede-
ede belegging worden
t| verkrijgbaar bij
JK'S BANK.
De Directie
t». VAN DKR VLIET
trbaan 1/4 Cointre, Goes-
NIEUWE ZEEM (MIMI
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes fO.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers A contant0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's iO.311/^ voor niet-abonné's„045
BureauLANGE VORSTSTRAAT, GOES.
Advertentiën van 15 regels f 0.50; iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. k contant.
Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prjjs.
„Ja, onze socialisme-bestrijdende
Katholieken staan niet op hoog niveau.
Hunne bestrijding is gewoonlijk van
meer dan laag allooi. En als ze een
enkele maal zich wat hooger verheffen
wil en stijgen tot wetenschappelijk peil,
dan heeft ze hoogstens een lachsucces,
zooals in de schoone Sociale ,Week-rede-
Voeringen te Utrecht. Liegen lasteren
en venijiLspuwien, tekstvcrdraaiing en ci-
tatenvervatsching, dit zijn de gewijde
wapens dezer allerchristelijkste tegen
standers".
Het is het soc.-dem. weekblad voor Zee
land, dat zich deze liefelijke ontboezeming
permitteert.
,\Viel zeker, niet waar, 't zijn de Katho
lieken, dia bij de bestrijding der socdaal-
demoki'aten zich bedienen van „lasteren,
liegen, venijnspuwen, tekstverdraaiïng en
citaten vervalsching" I
Maar dan verwondert ons toch één ding,
n.i. dit: dat de sociaal-democratie in ons
goede Nederland niet veel ruimer veld
wint en gewonnen heeft.
Immers, feit is hiet, dat op den duur een
richting, een partij, die geregeld en stel
selmatig inderdaad be 1 o gen, belas
terd en be ven ij nsp u wd wordt, ge
stadig in bloei moet toenemen niet alleen,
maar tevens, zich kolossaal moet ontwik
kelen, omdat in elk menschenhart nog
.wel zóó diep de drang naar waarheid
is gegrift, dat op den duur leugen en laster
daarin niet kunnen gedijen; omdat de
waarheid de leugen wel achterhaalt.
En toch zien wij niets van het ruime-
veldwiimen der sociaal-democratie.
Zeker, we weten wel, dat de hoeren
der roode garde in aantal zijn toegenomen,
sinds de sociaai-demokratische plant op
onzen bodem is inbeemsch geworden; we
weten, dat dit onkruid breeder© wortels
beeft geschoten maar toch, indien het
waar was, dat het verderfelijke stelsel
der sociaal-demokratie werkelijk een voort
durend doelwit wane van laster en leugen,
welnu dan was half ons Nederland inge
deeld in het leger dezer revolutionairen.
De sociaal-demokralie wordt bestreden,
zooals elke richting, elk stelsel bevochten
wordt; de sociaal-demokralie wordt ver
moedelijk met meer kracht van wapenen
aangevallen, omdat verreweg de meerder
heid des volks en heusch niet der „kapi-
talist|en" alleen inziet, dat haar stel-
„Neen, gij moogt niet verloren gaan
hijgde haar verpleegster„Blijf hier, ik ga
mijn vader halen".
En wederom stormde zij naar de slaap
kamer van Lodewijk Holm.
Deze slak juist zijne spaarpenningen hij
zich en haar ziende sprak hij eenvoudig
„Nog mijn pistool, en ik ben gereed.
Neem ook gij een wapen. Wij moeten onze
gast redden".
Door haar voorgegaan bereikte hij het.
ziekenvertrek; maar een kreet ontsnapte
beiden. Zij was verdwenen.
„Zij zal door den angst op de vlucht
zijn gedreven", mompelde de grijsaard
„Kom mede, wij hebben geen oogenblik
te verliezen".
Anna wierp een smarteiijken blik op het
ledige ledikant; zij wist beter dan iemand
anders hoe zwak de arme nog was, en
geloofde piet dat zij ooit in staat zou zijn
geweest .zich de trappen af te slepen.
Maa.r zij kon haar vader niet langer bloot
stellen aan het gevaar, en hand aan hand
schreed zij met hem naar beneden.
„Wees .op uwe hoede", fluisterde de
oude man, bij het betreden der gang: „de
booswichten zullen ons waarschijnlijk op
wachten. Kom mede naar het zijraam der
bibliotheek; dat is veiliger dan de deu
sel méér dan ©enig ander verderfelijk is.
Maai" omdat het soc.-dem. stelsel meer
dan een ander bloot staat aan bestrijding,
beteekent dit geenszins, dat de bestrijders
zich, zooals men doet voorkomen, zich
zouden bedienen van giftige wapenen.
Integendeel.
De hanteerders van obscure strijdmid
delen, 't zijn de socialisten zelf.
En hierdoor is het te verklaren, dat zij
deze duistere wapenen zoo spoedig in han
den van anderen zien. Dat het „e van ge-
li e" van Marx en Engels allengs meer
aanhangers gevonden heeft, bewijst, dat
tgeen kunst is 'tevangelie van ontevrei-
debheid en haat te propageeren; en dat te
veel onwetenden en onervarenen zich door
de vooze voorspiegelingen van „den dag
der dagen", die komen moet, en nooit
komen zal, laten verlokken.
Inderdaad, zoo het soc.-dem. partijbe
stuur eenige weken zou willen fungeeren
als examen-commissie over de kuikens,
die onder haar" vleugelen zuiver-marxis-
tiseh kakelen.anders gezegd over de door
het roode licht verblinde heuschelijke ar
beiders ochwe meene-n, dat het
gros der zich noemende sociaal-demokra-
ten zou blijken valsch in de leer te zijn;
we zouden denken, dat het meerendeel der
soc.-dem. arbeiders uitsluitend gevolgd
hebben de lokkende stem, die hen roept,
naar een dorado, een luilekkerland en
daarom ook aan die stem gehoor schonken
maar dat bewezen worden zou, dat
de ploeteraars, in 't algemeen, noch van
het economische, noch van het wijsgeerige
stelsel een goed begrip hebben.
In purperen gloed van morgenrood heeft
men de stakkers voorgespiegeld blinkend
gouden bergen; men heeft hun een lust
oord, een paradijs o-p aarde beloofd.
Maar" niet heeft men hun gezegd, fiat
voor den ingang dezer lusthof-poort gaapt
een onoverbrugbare klove, waarin zij
zelve zich zouden te pletter storten; men
heeft hun niet bekend gemaakt met de
voetangels en klemmen, waarin zij zich
onuitkoombaar zouden verstrikken, op den
weg die moet leiden naar het „ideiaal".
En zelfs staat het zóó, dat, hoe menig
maal reeds de dag der verlossing uit „het
slavenjuk" van het „kapitalisme" met
zekerheid is voorspeld, trots voor
leggingen van .arbeidersleiders en
volksmenners, aan de kimme nog geen
schemering van licht heeft gegloord voor
dezen „blijden dag"!
Slechts om arbeiders te winnen gewaagt
vmen er van in naaste toekomst: men moet
de edele strijders toch op temperatuur
honden 1
Laten we om op ons pnderwerp te
rug te komen een klein© poging wagen
om mogelijk sommiger verhitte gesteldheid
eenigszins tot bet normale terug te bren
gen, in verband met het liegen, lasteren,
enz., wat de Katholieken doen ten opzichte
der socialisten, en op welk aambeeld dezie
heeren maar steeds blijven doorhameren.
En dan beginnen we met te zeggen, dat
zelfs al mocht he t z ijn, dat mis
schien een of ander Katholiek orgaantje
ten opzichte der socialisten min juiste jiit-
drukkingen zou hebben gebezigd wat
wij voorshands niet believen aan te nemeji
dat dan toch nog de boeren sociaal-
demokraten zéér en nogmaals zéér wijs
zouden doen met den mond te houden,
omdat hun groote kerfstok vieel te klein is,
om al hun leugen en laster er op te
kunnen noteerenl
Zij, die leven, bij d© gratie van deze
twee hebbelijkheden, durvien er anderen
verwijt van maken! Denk om balk en
splinter mijneheeren!
Wat we u vragen mogen, weest, zoo goed
u te herinneren de „citatenvervalsching en
tekstverdraaiïng" van uw Loop uit en
Tak.
Herinnert ge u ale vel „pa, ter Pas
sie" nog?
Hebt ge soms nog 'n zeker Reichensper-
ger citaat in uw memorie?
Is het u onbekend, dat het Kath. Soc.
W.eekbl. een snoeperige rubriek voor u
alleen heeft opengesteld getiteld„1 e u-
gens uit het Volk", uw hoofdorgaan?
Die uw hoofdorgaan negeert, omdat, ze
niet te weerleggen zijn.
Zie hieromtrent om geen oude koeien
uit de sloot te halen even het laatste
nummer van het „K. S. Wj." (pag. 23),
waar in tien regels schrift uw „h e t
Volk" op drie grove onwaarheden wordt
geattrapeerd.
Mannen socialisten, gij waarh idslie-
veinden, durft gij daar afdoend antwoord
uwer hoofd-redacti© op Ivergen, ook al komt
de beschuldiging van „Aalberse den leuge
naar"
Gij toch zijt waarheidlievend.
Gij, die voortsjokt onder het liefelijke,
lichte, zachte juk van Troelstra en andere
ren. Maar houd uw revolver vast, en
schiet gerust af op al wie u verdacht
voorkomt".
Het zijraam waarvan de grijsaard sprak,
viel bijzonder weinig in het oog. Het was
bijna geheel door de klimopranken ver
borgen die het huis omgordden, en werd
alleen des zomers bij drukkende hitte ge
opend. De moordenaars hadden het niet
opgemerkt, en ofschoon de struiken daar
omheen reeds begonnen te vlammen, kon
den vader en dochter, zonder al te veel
gevaar, daarlangs ontkomen; doch niet
zoodra .bevonden zij zich op veiligen bo
dem, ,of ©ene donkere schaduw verrees
achter jien. Zij hadden in de opgewonden
heid van het oogenblik niets van die slui
pende gedaante bemerkt, en reeds hief
de jirm van den booswicht zich op, om
den genadeslag aan zijne slachtoffers toe
te brengen ,toen er een schot weergalm
de, e© hij doodelijk verwond ter aarde
stortte.
„Raak"! prevelde hij: „en in het hart;
dat kan niemand anders wezen dan zij".
En zijn stervende blik zocht in alle rich
tingen, tot hij aan ©en der bovenvensters
een wonderschoon vrouwengelaat aan
schouwde, dat door den gloed van het
vuur beschenen, een bijna duivelachtigen
aanschijn verkregen had.
Zij lachtehaar lach was die van den
waanzin, maar van de zegepraat tevens,
en terwijl hij daar in zijn bloed lag te
wentelen, vermocht hij den blik niet van
haar af te keeren, gelijk de visschefrs-
knapen, door Loreley in den afgrond ge
slingerd, tot het laatst toe de brekende
oogen naar de toovenares ophieven.
Ook Lodewijk Holm en zijne dochter
hadden het losbranden van het vuurwapen
gehoord en zich omkeerende, de sombere
schaduw zien neerstorten.
„Men komt ons te hulp", fluisterde
Anna: „laat ons geen moed verliezen.
Daarheen, in dit hoschje zal 't veilig zijn".
Werktuigelijk volgde haar vader haar.
Zijne oude hersenen begonnen te dwar
relen onder al de aandoeningen die zijn
eertijds zoo vreedzaam leven bestormden.
Op datzelfde oogenblik trachtte de oude
dienstbode langs den gewonen weg te ont
komen. Zij had geen begrip dat de ramp
aan boos opzet toe te schrijven was, en
aangezien het. Anna aan tijd had ontbro
ken haar tot voorzichtigheid aan te spo
ren, ijlde zij op de voordeur toe. Nau
welijks echter had zij deze opengerukt of
zij zonk achterover met doorboorde borst.
De aanvoerder der schelmen had niet voor
niet de wacht gehouden, ook al ontsnapte
hem een uitroep van teleurstelling toen
hij zag dat zijn slachtoffer slechts eene
oude verwelkte vrouw, en dus geenszins
een der hoofdpersonen van den huize
was.
Met minachtend gebaar bukte hij zicli
voorover om haar te beletten den weg te
versperren voor degenen die naar hij
hoopte, nog volgen zouden, toen het hem
onmogelijk werd zich weder o-p te heffen.
1 Een forsche knie drukte hem ter aarde
„heeren", zegt ons, wilt ons verduide
lijken vooral de schijnheilige rol, door u
gespeeld bij de jongste herstemmingen
voor de Tweede Kamer.
Vraagt om in de buurt te blijven -
hoe „het jonge veulen", uw Mid del-
burgsche San nes die rol qualifi-
ceerde I
Hij zal u zeggen, dat hij er van gruwde.
En dan, gij frissohe, anti-domperige zo
nen van waarheid en oprechtheid, waar
bevondt gij u, in welke sferen vertoefdet
ge, toen uw Kamerleden-afgevaardigden
zich om wille der vieel-verfoeide taktiek,
om zieltjes te winnen, of liever om ze
niet te verliezen, zich onsterfelijk
belachelijk maakten bij de behandeling van
Arbeidscontract en Oorlogsbegrooting
Achund dennoch, en toch liegt en
lastertde tegenpartij i
Daarom dan ook staan de socialisten pp
„hoog niveau".
*s.* Openbaarheid.
Het soc.-dem. weekblad voor Zeeland
maakt er den Katholieken een grief van,
dat de vergaderingen, waarin de heer
Smits zal spreken slechts toegankelijk zijn
voor onze geloofsgenooten.
Dit soort openbaarheid noemt hel blad
„een droeve, duffe dompersactie".
Openbaarheid voor alles, nietwaar?
En dan debat!... na afloop .waarvan
ieder z'n eigen overtuiging houdt, alleen
wat meer tegenover den tegenstander ge
prikkeld wordt, en wielk debat speciaal
de heeren sociaaWemokraten gaarne als
gelegenheid aangrijpen om herrie te ma
ken: we hebben dat gezien, toen de beer-
Lobman hier eens een redevoering hie|d
Maar om op die „openbaarheid terüg
te kotnen laten de soc.-demokraten ml
niet zoo aanstellerig doen, en minder den
schijn aannemen of zij openbaarheid in
alles huldigeh-
Nog slechts enkele maanden geleden
werden er te Amsterdam, in 't Nutsgebouw,
eenige debatavonden gegevien over een
zeer interessant onderwerp, het brand- en
twistpunt in de soc.-dem. partijmarxisme
en revisionisme.
Spreekster en spreker waren mevr. Ro
land Holst en dhr. Vliegen.
En nu wil het geval, dat deze debat-
vergaderingen. uitsluitend toegan
kelijk waren voor heeren s o -
ciaal-demokrateji!
en ofschoon hij vloekend naar zijne wa
penen greep, zij dienden hem tot niets,
want zijne onzichtbare vijand dwongTfem
in het stof, en hij was biimeiNenkele
seconden aan handen en voetenges
kneveld.
Schuimbekkend van woede zag hij zich
ontwapenen en op een afstand van tjot
huis sleuren. Daarna, weerklonk er- een
heldere, luide mannenstem, die het ge
knetter der vlammen overstemde en -uit-
riep'f
„Inwoners van het huis, vertoont u,
waar gij ook zijn moogt, uwe vijanden zijn
weerloos; ik hen een vriend; om Gods
wil laat u redden!"
Een vreugdekreet beantwoordde deze
taal, en Anna bracht haar vader, die ge
heel versuft scheen, naar hem toe:
„Gode zij dank dat gij ons te hulp zijt
gekomen 1" mompelde zij, den wakkeren
stastionschef de handen drukkende„help,
o! help mij thans mij de beide ongeluk-
kigen redden die in het huis gebleven
zijn".
„Wie bedoelt gij?" vroeg Ilendriksen
snel.
„De dienstbode en de zieke".
„Eerstgenoemde behoeft, vrees ik, geen
hulp meer; zij is hier, en jk laat haar
aan uwe zorgen over, maar die andere
jonge vrouw, waar is zij?"
„Zij heeft uit een der bovenramen aan
de linkerzijde den man neergeschoten, die
ons dooden wilde, ol red haar, ik smeek
er u om".
Was dit nu óók „een droeve, duffe dom-
persajetie"
Droeveduffe dompers-actie.
Elders in dit nummer kunnen de lezers
het succes lezen, dat de K. S. A. heeft ge
had op Ovezande.
Deze actie is natuurlijk niet erg
naar den zin van het socialistisch week
blad van Zeeland. De „partij" herinnert
zich |nog maar al te goed de hardhan
dige wijze, waarop zij eens kennis piaakte
op Ovezande met het „gezonde verstand
Van de Zeeuwen". Dat zal ook wel ver
klaren, waarom zij de actie van het Goe-
sche comité een „droeve, duffe dompers
actie" noemt.
Die partij vindt, het vreeselijk, dat daar
enkel Katholieken bij mogen zijn. En toch,
die droeve, duffe dompershetie, hebben de
Katholieken met de socialisten gemeen.
Want deze schreeuwen wel over openhaar
heid, maar als het in hun kraam te pas
komt, doen zij juist, zooals die „domptórs".
Bv. er stond den 20 October in „Het
Volk" deze advertentie:
Utrecht, F. v. d. Goes spreekt Zondag
(21 October) om tien uur 's morgens in
Voorwaarts, uitsluitend vooï partij-
genooten.
Het woord „uitsluitend" staat in „Het
Vplk'^vet gedrukt.
•Precies dus dezelfde „duffe dompersac
tie". 'Wees^ïfus zoo goed dierbare partij-
genooten om voortaan hierover 'je mond
te houden. Anders zullen wij onze lezers
nog meer miededeelen over die hoogge-
rqfénde openbaarheid in de partij
Gij kunt nu alvast daarover informaties
"inwinnen bij partijgenoot de Miranda, die-
op het 12e Congres van He S. 'D. A. P.
zeide: „Afgekeurd moet worden, wat ver
leden jaar achter de schermen is gebeurd".
Het socialistisch weekblad heeft blijk
baar een roomschen catechismus aange
schaft. Nu, dat is mooi: en het ware te
wenschen, dat onze tegenstanders in
groote getale zich de uitgave van dat dub
beltje getroosten. Maar nu moet het niet
gaan meenien, dat het nu ook maar iu eens
uit kan maken, wat ons geoorloofd is of
niet. Zoo gauw als het ons pp theologische
gronden kan aantoonen, dat het houden
van zulk eene vergadering ongeoorloofd is
„op den dag des Heeren", dan zal het
Goesche comité daarvoor wel een anderen
dag uitkiezen.
if:
„Waar is een ladder?"
„Hier in de schuur, volg mij".
En in haar angst haar vader met zich
medevoerende, bereikte zij spoedig het af
dak, waaronder allerlei gereedschap en
ook de ladder geborgen was.
„Toon mij het venstier", klqnk het weder
om kortaf, want het huis vertoonde nog
slechts eene enkele vuurkolom.
•De jonge vrouw aarzelde. Hoe groot
ook*haar verlangen was de kranke te red
den-, zij huiverde bij de gedachte aan het
gevaar dat hun edelmoedige vriend zou
loopen.
„Ik vrees dat uw leven bedreigd zal
worden", stotterde zij.
„Men kan maar eenmaal sterven", ant
woordde hij snel„Zieg mij waar- gij haar
gezien hebt".
Sprakeloos wees zij hem het venster
aan. Zij vond geen kracht meer tot
spreken.
Zwijgend ook' dtukt-e de héld haar de
hand, en plaatste toen zijn ladder. Op
dat oogenblik stortte onder donderend ge
raas een. deel van den voorgevel in, en
riep zij hem nog vertwijfelend toe dat
hij terug moest keeren. De zieke was trou
wens zeker reeds gestikt, want men zag
haar niet meer; doch met een glimlach
spoedde hij zich verder omhoog, tot. hij in
de donkere opening verdween.
(Wordt vervolgd.)