ES. in$ leren. :r' y-Magazijn iiming. lepareeren. No. 7. Dinsdag 15 Januari 1907. Derde Jaargang. lORTEN. Verschijnt glken MAANDAG-, WOEISBAG- en VRIlDAGAÏfiHO. FEUILLETON. SLAVENKETENEN. van :A AR. iri piedingen. GOES. te Zierikgee. GOES. KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN. Balk en Splinter. 47>- plen. an flOOO.—f500.—, itfen tot den koers van amsche beursnoteering staan van den Gedele- mede onderteekent. [econtroleerd door het mder Directie van Mr. jr aandeelhouders met ligt ten kantore der De 4 pCts Pand- igd door soliede eerste- Tmet ruime overwaarde «kapitaal en mogen op rige Circulaire d.d. 1 Ivan werken is mede- ede belegging worden t| verkrijgbaar bij JK'S BANK. De Directie t». VAN DKR VLIET trbaan 1/4 Cointre, Goes- NIEUWE ZEEM (MIMI Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes fO.75, daarbuiten f 0.95 Afzonderlijke nummers A contant0.05 GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor abonné's iO.311/^ voor niet-abonné's„045 BureauLANGE VORSTSTRAAT, GOES. Advertentiën van 15 regels f 0.50; iedere regel meer 10 Ct Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend. Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. k contant. Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prjjs. „Ja, onze socialisme-bestrijdende Katholieken staan niet op hoog niveau. Hunne bestrijding is gewoonlijk van meer dan laag allooi. En als ze een enkele maal zich wat hooger verheffen wil en stijgen tot wetenschappelijk peil, dan heeft ze hoogstens een lachsucces, zooals in de schoone Sociale ,Week-rede- Voeringen te Utrecht. Liegen lasteren en venijiLspuwien, tekstvcrdraaiing en ci- tatenvervatsching, dit zijn de gewijde wapens dezer allerchristelijkste tegen standers". Het is het soc.-dem. weekblad voor Zee land, dat zich deze liefelijke ontboezeming permitteert. ,\Viel zeker, niet waar, 't zijn de Katho lieken, dia bij de bestrijding der socdaal- demoki'aten zich bedienen van „lasteren, liegen, venijnspuwen, tekstverdraaiïng en citaten vervalsching" I Maar dan verwondert ons toch één ding, n.i. dit: dat de sociaal-democratie in ons goede Nederland niet veel ruimer veld wint en gewonnen heeft. Immers, feit is hiet, dat op den duur een richting, een partij, die geregeld en stel selmatig inderdaad be 1 o gen, belas terd en be ven ij nsp u wd wordt, ge stadig in bloei moet toenemen niet alleen, maar tevens, zich kolossaal moet ontwik kelen, omdat in elk menschenhart nog .wel zóó diep de drang naar waarheid is gegrift, dat op den duur leugen en laster daarin niet kunnen gedijen; omdat de waarheid de leugen wel achterhaalt. En toch zien wij niets van het ruime- veldwiimen der sociaal-democratie. Zeker, we weten wel, dat de hoeren der roode garde in aantal zijn toegenomen, sinds de sociaai-demokratische plant op onzen bodem is inbeemsch geworden; we weten, dat dit onkruid breeder© wortels beeft geschoten maar toch, indien het waar was, dat het verderfelijke stelsel der sociaal-demokratie werkelijk een voort durend doelwit wane van laster en leugen, welnu dan was half ons Nederland inge deeld in het leger dezer revolutionairen. De sociaal-demokralie wordt bestreden, zooals elke richting, elk stelsel bevochten wordt; de sociaal-demokralie wordt ver moedelijk met meer kracht van wapenen aangevallen, omdat verreweg de meerder heid des volks en heusch niet der „kapi- talist|en" alleen inziet, dat haar stel- „Neen, gij moogt niet verloren gaan hijgde haar verpleegster„Blijf hier, ik ga mijn vader halen". En wederom stormde zij naar de slaap kamer van Lodewijk Holm. Deze slak juist zijne spaarpenningen hij zich en haar ziende sprak hij eenvoudig „Nog mijn pistool, en ik ben gereed. Neem ook gij een wapen. Wij moeten onze gast redden". Door haar voorgegaan bereikte hij het. ziekenvertrek; maar een kreet ontsnapte beiden. Zij was verdwenen. „Zij zal door den angst op de vlucht zijn gedreven", mompelde de grijsaard „Kom mede, wij hebben geen oogenblik te verliezen". Anna wierp een smarteiijken blik op het ledige ledikant; zij wist beter dan iemand anders hoe zwak de arme nog was, en geloofde piet dat zij ooit in staat zou zijn geweest .zich de trappen af te slepen. Maa.r zij kon haar vader niet langer bloot stellen aan het gevaar, en hand aan hand schreed zij met hem naar beneden. „Wees .op uwe hoede", fluisterde de oude man, bij het betreden der gang: „de booswichten zullen ons waarschijnlijk op wachten. Kom mede naar het zijraam der bibliotheek; dat is veiliger dan de deu sel méér dan ©enig ander verderfelijk is. Maai" omdat het soc.-dem. stelsel meer dan een ander bloot staat aan bestrijding, beteekent dit geenszins, dat de bestrijders zich, zooals men doet voorkomen, zich zouden bedienen van giftige wapenen. Integendeel. De hanteerders van obscure strijdmid delen, 't zijn de socialisten zelf. En hierdoor is het te verklaren, dat zij deze duistere wapenen zoo spoedig in han den van anderen zien. Dat het „e van ge- li e" van Marx en Engels allengs meer aanhangers gevonden heeft, bewijst, dat tgeen kunst is 'tevangelie van ontevrei- debheid en haat te propageeren; en dat te veel onwetenden en onervarenen zich door de vooze voorspiegelingen van „den dag der dagen", die komen moet, en nooit komen zal, laten verlokken. Inderdaad, zoo het soc.-dem. partijbe stuur eenige weken zou willen fungeeren als examen-commissie over de kuikens, die onder haar" vleugelen zuiver-marxis- tiseh kakelen.anders gezegd over de door het roode licht verblinde heuschelijke ar beiders ochwe meene-n, dat het gros der zich noemende sociaal-demokra- ten zou blijken valsch in de leer te zijn; we zouden denken, dat het meerendeel der soc.-dem. arbeiders uitsluitend gevolgd hebben de lokkende stem, die hen roept, naar een dorado, een luilekkerland en daarom ook aan die stem gehoor schonken maar dat bewezen worden zou, dat de ploeteraars, in 't algemeen, noch van het economische, noch van het wijsgeerige stelsel een goed begrip hebben. In purperen gloed van morgenrood heeft men de stakkers voorgespiegeld blinkend gouden bergen; men heeft hun een lust oord, een paradijs o-p aarde beloofd. Maar" niet heeft men hun gezegd, fiat voor den ingang dezer lusthof-poort gaapt een onoverbrugbare klove, waarin zij zelve zich zouden te pletter storten; men heeft hun niet bekend gemaakt met de voetangels en klemmen, waarin zij zich onuitkoombaar zouden verstrikken, op den weg die moet leiden naar het „ideiaal". En zelfs staat het zóó, dat, hoe menig maal reeds de dag der verlossing uit „het slavenjuk" van het „kapitalisme" met zekerheid is voorspeld, trots voor leggingen van .arbeidersleiders en volksmenners, aan de kimme nog geen schemering van licht heeft gegloord voor dezen „blijden dag"! Slechts om arbeiders te winnen gewaagt vmen er van in naaste toekomst: men moet de edele strijders toch op temperatuur honden 1 Laten we om op ons pnderwerp te rug te komen een klein© poging wagen om mogelijk sommiger verhitte gesteldheid eenigszins tot bet normale terug te bren gen, in verband met het liegen, lasteren, enz., wat de Katholieken doen ten opzichte der socialisten, en op welk aambeeld dezie heeren maar steeds blijven doorhameren. En dan beginnen we met te zeggen, dat zelfs al mocht he t z ijn, dat mis schien een of ander Katholiek orgaantje ten opzichte der socialisten min juiste jiit- drukkingen zou hebben gebezigd wat wij voorshands niet believen aan te nemeji dat dan toch nog de boeren sociaal- demokraten zéér en nogmaals zéér wijs zouden doen met den mond te houden, omdat hun groote kerfstok vieel te klein is, om al hun leugen en laster er op te kunnen noteerenl Zij, die leven, bij d© gratie van deze twee hebbelijkheden, durvien er anderen verwijt van maken! Denk om balk en splinter mijneheeren! Wat we u vragen mogen, weest, zoo goed u te herinneren de „citatenvervalsching en tekstverdraaiïng" van uw Loop uit en Tak. Herinnert ge u ale vel „pa, ter Pas sie" nog? Hebt ge soms nog 'n zeker Reichensper- ger citaat in uw memorie? Is het u onbekend, dat het Kath. Soc. W.eekbl. een snoeperige rubriek voor u alleen heeft opengesteld getiteld„1 e u- gens uit het Volk", uw hoofdorgaan? Die uw hoofdorgaan negeert, omdat, ze niet te weerleggen zijn. Zie hieromtrent om geen oude koeien uit de sloot te halen even het laatste nummer van het „K. S. Wj." (pag. 23), waar in tien regels schrift uw „h e t Volk" op drie grove onwaarheden wordt geattrapeerd. Mannen socialisten, gij waarh idslie- veinden, durft gij daar afdoend antwoord uwer hoofd-redacti© op Ivergen, ook al komt de beschuldiging van „Aalberse den leuge naar" Gij toch zijt waarheidlievend. Gij, die voortsjokt onder het liefelijke, lichte, zachte juk van Troelstra en andere ren. Maar houd uw revolver vast, en schiet gerust af op al wie u verdacht voorkomt". Het zijraam waarvan de grijsaard sprak, viel bijzonder weinig in het oog. Het was bijna geheel door de klimopranken ver borgen die het huis omgordden, en werd alleen des zomers bij drukkende hitte ge opend. De moordenaars hadden het niet opgemerkt, en ofschoon de struiken daar omheen reeds begonnen te vlammen, kon den vader en dochter, zonder al te veel gevaar, daarlangs ontkomen; doch niet zoodra .bevonden zij zich op veiligen bo dem, ,of ©ene donkere schaduw verrees achter jien. Zij hadden in de opgewonden heid van het oogenblik niets van die slui pende gedaante bemerkt, en reeds hief de jirm van den booswicht zich op, om den genadeslag aan zijne slachtoffers toe te brengen ,toen er een schot weergalm de, e© hij doodelijk verwond ter aarde stortte. „Raak"! prevelde hij: „en in het hart; dat kan niemand anders wezen dan zij". En zijn stervende blik zocht in alle rich tingen, tot hij aan ©en der bovenvensters een wonderschoon vrouwengelaat aan schouwde, dat door den gloed van het vuur beschenen, een bijna duivelachtigen aanschijn verkregen had. Zij lachtehaar lach was die van den waanzin, maar van de zegepraat tevens, en terwijl hij daar in zijn bloed lag te wentelen, vermocht hij den blik niet van haar af te keeren, gelijk de visschefrs- knapen, door Loreley in den afgrond ge slingerd, tot het laatst toe de brekende oogen naar de toovenares ophieven. Ook Lodewijk Holm en zijne dochter hadden het losbranden van het vuurwapen gehoord en zich omkeerende, de sombere schaduw zien neerstorten. „Men komt ons te hulp", fluisterde Anna: „laat ons geen moed verliezen. Daarheen, in dit hoschje zal 't veilig zijn". Werktuigelijk volgde haar vader haar. Zijne oude hersenen begonnen te dwar relen onder al de aandoeningen die zijn eertijds zoo vreedzaam leven bestormden. Op datzelfde oogenblik trachtte de oude dienstbode langs den gewonen weg te ont komen. Zij had geen begrip dat de ramp aan boos opzet toe te schrijven was, en aangezien het. Anna aan tijd had ontbro ken haar tot voorzichtigheid aan te spo ren, ijlde zij op de voordeur toe. Nau welijks echter had zij deze opengerukt of zij zonk achterover met doorboorde borst. De aanvoerder der schelmen had niet voor niet de wacht gehouden, ook al ontsnapte hem een uitroep van teleurstelling toen hij zag dat zijn slachtoffer slechts eene oude verwelkte vrouw, en dus geenszins een der hoofdpersonen van den huize was. Met minachtend gebaar bukte hij zicli voorover om haar te beletten den weg te versperren voor degenen die naar hij hoopte, nog volgen zouden, toen het hem onmogelijk werd zich weder o-p te heffen. 1 Een forsche knie drukte hem ter aarde „heeren", zegt ons, wilt ons verduide lijken vooral de schijnheilige rol, door u gespeeld bij de jongste herstemmingen voor de Tweede Kamer. Vraagt om in de buurt te blijven - hoe „het jonge veulen", uw Mid del- burgsche San nes die rol qualifi- ceerde I Hij zal u zeggen, dat hij er van gruwde. En dan, gij frissohe, anti-domperige zo nen van waarheid en oprechtheid, waar bevondt gij u, in welke sferen vertoefdet ge, toen uw Kamerleden-afgevaardigden zich om wille der vieel-verfoeide taktiek, om zieltjes te winnen, of liever om ze niet te verliezen, zich onsterfelijk belachelijk maakten bij de behandeling van Arbeidscontract en Oorlogsbegrooting Achund dennoch, en toch liegt en lastertde tegenpartij i Daarom dan ook staan de socialisten pp „hoog niveau". *s.* Openbaarheid. Het soc.-dem. weekblad voor Zeeland maakt er den Katholieken een grief van, dat de vergaderingen, waarin de heer Smits zal spreken slechts toegankelijk zijn voor onze geloofsgenooten. Dit soort openbaarheid noemt hel blad „een droeve, duffe dompersactie". Openbaarheid voor alles, nietwaar? En dan debat!... na afloop .waarvan ieder z'n eigen overtuiging houdt, alleen wat meer tegenover den tegenstander ge prikkeld wordt, en wielk debat speciaal de heeren sociaaWemokraten gaarne als gelegenheid aangrijpen om herrie te ma ken: we hebben dat gezien, toen de beer- Lobman hier eens een redevoering hie|d Maar om op die „openbaarheid terüg te kotnen laten de soc.-demokraten ml niet zoo aanstellerig doen, en minder den schijn aannemen of zij openbaarheid in alles huldigeh- Nog slechts enkele maanden geleden werden er te Amsterdam, in 't Nutsgebouw, eenige debatavonden gegevien over een zeer interessant onderwerp, het brand- en twistpunt in de soc.-dem. partijmarxisme en revisionisme. Spreekster en spreker waren mevr. Ro land Holst en dhr. Vliegen. En nu wil het geval, dat deze debat- vergaderingen. uitsluitend toegan kelijk waren voor heeren s o - ciaal-demokrateji! en ofschoon hij vloekend naar zijne wa penen greep, zij dienden hem tot niets, want zijne onzichtbare vijand dwongTfem in het stof, en hij was biimeiNenkele seconden aan handen en voetenges kneveld. Schuimbekkend van woede zag hij zich ontwapenen en op een afstand van tjot huis sleuren. Daarna, weerklonk er- een heldere, luide mannenstem, die het ge knetter der vlammen overstemde en -uit- riep'f „Inwoners van het huis, vertoont u, waar gij ook zijn moogt, uwe vijanden zijn weerloos; ik hen een vriend; om Gods wil laat u redden!" Een vreugdekreet beantwoordde deze taal, en Anna bracht haar vader, die ge heel versuft scheen, naar hem toe: „Gode zij dank dat gij ons te hulp zijt gekomen 1" mompelde zij, den wakkeren stastionschef de handen drukkende„help, o! help mij thans mij de beide ongeluk- kigen redden die in het huis gebleven zijn". „Wie bedoelt gij?" vroeg Ilendriksen snel. „De dienstbode en de zieke". „Eerstgenoemde behoeft, vrees ik, geen hulp meer; zij is hier, en jk laat haar aan uwe zorgen over, maar die andere jonge vrouw, waar is zij?" „Zij heeft uit een der bovenramen aan de linkerzijde den man neergeschoten, die ons dooden wilde, ol red haar, ik smeek er u om". Was dit nu óók „een droeve, duffe dom- persajetie" Droeveduffe dompers-actie. Elders in dit nummer kunnen de lezers het succes lezen, dat de K. S. A. heeft ge had op Ovezande. Deze actie is natuurlijk niet erg naar den zin van het socialistisch week blad van Zeeland. De „partij" herinnert zich |nog maar al te goed de hardhan dige wijze, waarop zij eens kennis piaakte op Ovezande met het „gezonde verstand Van de Zeeuwen". Dat zal ook wel ver klaren, waarom zij de actie van het Goe- sche comité een „droeve, duffe dompers actie" noemt. Die partij vindt, het vreeselijk, dat daar enkel Katholieken bij mogen zijn. En toch, die droeve, duffe dompershetie, hebben de Katholieken met de socialisten gemeen. Want deze schreeuwen wel over openhaar heid, maar als het in hun kraam te pas komt, doen zij juist, zooals die „domptórs". Bv. er stond den 20 October in „Het Volk" deze advertentie: Utrecht, F. v. d. Goes spreekt Zondag (21 October) om tien uur 's morgens in Voorwaarts, uitsluitend vooï partij- genooten. Het woord „uitsluitend" staat in „Het Vplk'^vet gedrukt. •Precies dus dezelfde „duffe dompersac tie". 'Wees^ïfus zoo goed dierbare partij- genooten om voortaan hierover 'je mond te houden. Anders zullen wij onze lezers nog meer miededeelen over die hoogge- rqfénde openbaarheid in de partij Gij kunt nu alvast daarover informaties "inwinnen bij partijgenoot de Miranda, die- op het 12e Congres van He S. 'D. A. P. zeide: „Afgekeurd moet worden, wat ver leden jaar achter de schermen is gebeurd". Het socialistisch weekblad heeft blijk baar een roomschen catechismus aange schaft. Nu, dat is mooi: en het ware te wenschen, dat onze tegenstanders in groote getale zich de uitgave van dat dub beltje getroosten. Maar nu moet het niet gaan meenien, dat het nu ook maar iu eens uit kan maken, wat ons geoorloofd is of niet. Zoo gauw als het ons pp theologische gronden kan aantoonen, dat het houden van zulk eene vergadering ongeoorloofd is „op den dag des Heeren", dan zal het Goesche comité daarvoor wel een anderen dag uitkiezen. if: „Waar is een ladder?" „Hier in de schuur, volg mij". En in haar angst haar vader met zich medevoerende, bereikte zij spoedig het af dak, waaronder allerlei gereedschap en ook de ladder geborgen was. „Toon mij het venstier", klqnk het weder om kortaf, want het huis vertoonde nog slechts eene enkele vuurkolom. •De jonge vrouw aarzelde. Hoe groot ook*haar verlangen was de kranke te red den-, zij huiverde bij de gedachte aan het gevaar dat hun edelmoedige vriend zou loopen. „Ik vrees dat uw leven bedreigd zal worden", stotterde zij. „Men kan maar eenmaal sterven", ant woordde hij snel„Zieg mij waar- gij haar gezien hebt". Sprakeloos wees zij hem het venster aan. Zij vond geen kracht meer tot spreken. Zwijgend ook' dtukt-e de héld haar de hand, en plaatste toen zijn ladder. Op dat oogenblik stortte onder donderend ge raas een. deel van den voorgevel in, en riep zij hem nog vertwijfelend toe dat hij terug moest keeren. De zieke was trou wens zeker reeds gestikt, want men zag haar niet meer; doch met een glimlach spoedde hij zich verder omhoog, tot. hij in de donkere opening verdween. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1907 | | pagina 1