No. 129.
Donderdag 1 November 1906.
Tweede Jaargang
FEUILLETON,
SLAVENKETENEN.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WDENSDAG- tn VRIIDAGAVOHD.
UIT DE Pi Rb,
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes f0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers a contant0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's f 0.371/2) voor niet-abonné's045
Bureau LANGE VORSTSTRAAT, GOES.
Advertentiën van 15 regels f 0.50; iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. a contant.
Reel ameberich ten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Ouderdom- en invaliditeitverzekerirtg.
De eerste Troonrede, door dit ministerie
opgesteld zegde toe ouderdom- en inva-
liditeitverzekering.
De plannen en gegevens daarvoor lagen
gereed: ze waren klaar gemaakt door het
ministerie-Kuyper.
Als gevolg van de liberale verkiezingsleu
zen, die o. a. zich uitten in Roodhuijzen's
vraag: „Wat heeft 'n dooie aan een pen
sioen?", zou eenige omwerking noodza
kelijk zijn, omdat men toch piet grond
mocht veronderstellen, dat het nieuwe vrij
zinnige ministerie niet alleen meer zou
beloven, maar ook meer zou geven dan
minister Kuyper.
Toen kwam de tweede Troonrede.
En wel zonder invaliditeitverzeke-
ring!
Aanstonds spraken wij onze verwonde
ring daarover uit, aan een vergissing den
kend; totdat de minister verklaarde, dat
het werkelijk in zijn bedoeling lag de in-
validiteitverzekering van die van ouder
dom te scheiden.
Als men nu weet, dat ook liberale eco
nomen (zelfs 't liberale Unie-rapport sprak
in dezen zin) de onafscheidelijkheid van
beide verzekeringen bepleiten, dan vraagt
men zich met verbazing af, wat minister
Veegens toch mag bewogen hebben, met
verlreding der liberale leuzen alleen ouder
domspensioen aan de orde te stellen.
En onwillekeurig komt dan de gedachte
op, dat de vrijzinnigen om in 1905 de
overwinning te behalen, sehoon-klinkende
beloften noodig hadden om den werkman
te paaien, en zoo het .gehate ministeriel
Kuyper ten val te brengen.
Het kunstje was in Frankrijk afgezien;
waarom zou men het niet pok hier be
proeven.
Met dat al blijft de werkman toch maar
het kind van de rekening, de dupe der
liberale voorspiegelingen.
Van Kuyper zouden alle werklieden,
die niet meer werken konden,
een wekelijksche uitkeering krijgen, ter
wijl ieder werkman, die den, 70-jarigen leef
tijd had bereikt, een uitkeering zou krijgen,
ook al was hij niet invaJied.
Kon dus een werkman op 30- of 40-
jarigen leeftijd geen werk meer verrichten
dan kreeg hij pensioen.
Voor elk geval was dus de werkman
geborgen.
Waaruit blijkt hoe eerlijk de politiek van
Roodhuijzen en consorten was!
De liberalen zouden meer geven dan
32).
„Wat wilt gij, mijnheer?" sprak de koet
sier op bitteren toon: „Hij had ook even
goed niets voor mij kunnen doen gelijk
hij later zeide, toen ik hem om eene kléine
hulp kwam vragen voor mijn ou'dsle kind,
eene dochter,'die versterkend voedsel noo
dig had. Ik was immers niets meer in
zijne oogen dan een versleten werktuig."
„En hebt 'gij er nooit aan gedacht u
daarover te wreken
De 'oude man haalde de schouders op.
„Waartoe dat?" zeide hij: „m'ijne'kinde
ren waren daardoor niet in het leven ge
bleven, en de moeder zou het er niet
beter om hebben gebald. De rijken hebben
geen hart voor ons arme menschen; wij
weten dat immiers van het oogenblik af
dat wij iets kunnen begrijpen. Ik had het
moeten bedenken toen hij mij opdroeg mijn
leven voor hem te gaan wagen; maar
als men jong is spot men met alle gevaar."
„Gij zeidet daareven nog altijd veel van
uwe vrouw te houden. Zoudt gij het aan
nemen indien ik u de middelen verschafte
hate levensdagen nog van ©enige weelde
te omringen?"
"Beide mannen zagen elkander een oog
wenk doordringend aan.
„Vat moet 'ik daarvoor doen?" vroeg
Kuyper: in werkelijkheid géven ze minder,
alleen de ouderdomsverzekering.
Deze oneerlijke politiek js dan ook te
doorzichtig, dan dat ze lang onopgemerkt
kon blijven; de oogen gaan dan ook open:
men heeft het te Leiden reeds gezien!
Vragen naar den bekenden weg.
De „Middelburgsche Courant" heeft on
langs aan een paar Katholieke organen
een vraag gesteld, betreffende de toe
standen in Frankrijk en Spanje, katho
lieke landen, waar men zich, zooals het
blad zegt, meer en meer vrij maakt van
de tyrannie der op het Vaticaan heer-
schende parlij.
En het Middelburgsche vrijzinnige or
gaan vroeg om verklaring van 'ver
schijnsel; een verklaring, waarop men
haar, zooals de redactie schrijft, liet
wachten.
Vermoedelijk zal mien de Middelburgsche
redactie wel hebben laten wachten om die
onnoozelheid harer vraag.
Overigens zouden wij haar vraag willen
beantwoorden met de vraag wat zij toch
wel verstaat onder „de tyrannie dei-
op het Vaticaan h©erschende
partij".
Mocht echter de „Middelburgsche Crt."
met hare- vraag bedoelen, hoe 'tkomt dat
in Frankrijk en Spanje „men" zich meer
en meer wil losmaken van de Katholieke
Kelk, zoo ka,n kort het antwoord luiden,
dat ten spijt van den zegenbrengen
den invloed der Kerk, die rechten gevend,
ook plichten, en soms zware oplegt,
„m e n", verblind door de materialistische
opvattingen dezer verlichte(eeuw, van
die plichten, van die „dwangbuizen" niets
meer wil weten; dat die „men" een teu-
gelloozen hartstocht naar aardsche genoe
gens em lusten wil botvieren, waarhij zij
de Kerk vindt tegenover hen; dat die
„men" grootendeels bestaat uit leden der
vrijmetselarij en ongeloovigen, die menig-
werf verraders van het Geloof, dat hun
eenvoudige moeder hun heeft geleerd, en
in hun waanwijsheid en hoogmoed sma
lend op de getuigenis, dat |d© Rots van
Petrus zal blijven staan, niets liever wen-
schen dan de Kerk van Christus ten
gronde te richten; dat in de wilde horden
van die „men" zich bevinden trawan
ten, die even zwak als Judas, maai'
zelfs zonder zijn wroeging, hun geloof
voor zilverlingen en baantjes hebben ver
kocht aan de grootmees tors-vervolgers va:n
de Katholieke Kerk.
de 'koetsier op gesmoorden toon.
„01 eene kleinigheid slechis; gij moet
mij eenen dienst bewijzen, die niets voor
u beduiden zal."
j,En gij zoudt daarvoor gold geven!"
vroeg de grijsaard ongeloovig.
„Zeker, want het zou mij alles waard
zijn om den man dien gij in uw rijtuig
hebt, eenige oogeiiblikken later onder vier
oogën te spreken; hij houdt mijne eer in
handen; van hem hangt het leven af van
lieden die mij dierbaar zijn; ik wil hem
overhalen mij zijne wapenen af te staan:
maar nooit, verstaat gij mij, zou hij er in
toestemmen mij aan te liooren, zoo ik hem
daartoe niet dwong. Welnu, gij behoeft
slechts van den bok te- klimmen en mij
voor twee uur uw rijtuig en paard af te
staan; klokslag 'tien uur zal ik u beiden
terugbrengen aan den ingang van de Al-
bert-poort in het Hyde-park. Ik heb dan
tijd genoeg'hem naar mijne eigene woning
te brengen en met hem te spreken."
„Hum!" luidde het antwoord van den
wezen stalknecht, die den spreker scherp
in het gelaat had gezien: „In de gegeven
omstandigheden zou ik heel wat geven
voor wat zilver; maar ik heb geen lust
voor mijne ziel te verkoopen en mee te
werken aan een© misdaad".
„Een misdaad", herhaalde de ander met
een spottend lachje„Gelooft gij dan waar
lijk nog aan de mogelijkheid dat een jong
en krachtig gebouwd man zich op klaar
lichten dag, in het hartje van de stad zou
Wat wil de „Middelburgsche Courant"
nog meer?
Onderkruiperij.
Volgens de socialisten zijn d© toestanden
en verhoudingen in de „kapitalistische"
maatschappij zoo „rot", dat onmogelijk
conflicten kunnen achterwege blijven.
Daarom: .geen staking kan er .uitbre
ken, of zij begroeten deze als een gelukkig
middel om propaganda te maken voor
hunne beginselen.
En hoezeer zij steeds schimpen op de
mannen van de „direkte aktie", gaan de
roode heeren gaarne uit op anarchistisch
avontuur, en steunen, zooals men in 1903
gezien heeft, anarchistische stakingen.
Staking gemotiveerd of niet is
voor hen hot „heilig" middel om de hoof
den der arbeiders te revolutioneeren.
Vandaar dat de socialisten onderkrui
pers beschouwen als zeer gevaarlijke hac-
cillen voor het socialistische lichaam.
„Gij zult niet onderkruipen"
kan men bijna dagelijks in de soc. or
ganen als afschrikwekkende waarschu
wing lezen.
En wat gebeurt nu?
Aan het sociaal-democratisch hoofdor
gaan „het Volk" breekt een staking uit.
De loopers van dat blad beweren, dat
zij te weinig verdienen, en leggen heit
bijltje er bijl neer.
Een staking dus in optima forma in
socialistischen boezem, waarin men toch
met zekerheid zou meenen zelfs de kie
men van onderkreiperij niet te kunnen
ontdekken. Jawel!
Bij gebrek aan ander» loopers, laat de
directie van „het Volk" d© Post voor de
bezorging van haai- blad zorg dragen.
Zij laat alzoo voorloopig nog wel de
„Koninklijke" dienst der Posterijen
fungeerem als onderkruiper!
Waar blijf! hier de logica enhet
beginsel
Tegenstelling.
Merkwaardig is in de beschouwing der
liberale pers het gemis aan verwondering
over den uitslag der Leidsche verkiezing.
Vrij algemeen schijnt men het erover
eens te zijn, da,t het zoo en niet andere
gaan moest.
„Leiden is opnieuw verloren, doordat
de bizondere redenen, die het vorig jaar
den doorslag gaven, thans niet meer be
staan", zegt hel „Handelsblad".
„De- uitslag is zooals wij dien verwacht
ten", getuigt de „Nieuwe Arnhemsche
Courant".
laten dooden of bestelen?"
„Neen, maar evenmin dat hij u zou vol
gen, (als dit tegen zijn verlangen is".
„Op het gegeven oogenblik zal ik hem
wel daartoe weten te bewegen. Neeml. gij
de zaak aan, ja of neen?"
„Maar wie zegt mij dat gij paard en rij
tuig terug zult brengen?"
„Ik zaïl u vooraf de waarde daarvoor
geven; en gij kunt dat geld als uw loon
behouden zoodra gij beiden terug hebt".
„Nu, dan", sprak de koetsier nog ©enigs
zins aarzelend; „maar gij moet eerst zwe
ren dat ik daardoor geen moeielijkheden
met het gerecht kan krijgen. Dat heb ik
voor niets ter wereld over".
„Geen nood, vriend. Geen haan die er
naar kraaien zal".
„Het zij zoo. Ik moet dan alleen nog
maai- zien dat ik van den bok kom, en
gij weet dat valt mij lang niet gemakkelijk
met dat vermaledijde houten been. Wat zal
mijn passagier wel zeggen?"
„O! dat is niets. Gij rijdt eenvoudig naar
de eerste de beste fontein voor paarden,
en zegt hem daar dat gij uw beest even
te drinken moet geven. Op die manier is
alles verklaard. Het vriest te hard dan
dat hij door de raampjes kan kijken of gij
wel weder opstijgt".
De grijsaard prevelde iets tusschen de
tanden. Het gansche voorstel stuitte hem
tegen de borst, en hij herhaalde telkens
bij zichzelven, da,t hij het geweigerd zou
hebben, ©Js het niet geweest was om de
„Sedert de handgreep der kerkdijken
om in dit district een Chr. Historischen
candidaat te stellen, was deze uitslag te
vreezen", schrijft de „Zulphensche".
„Den uitslag betreuren wij zeer, al was
hij te verwachten", kantteekent de „Mid-
delbui-gsche".
En de,,Nieuwe Rottend. Courant" geeft
op de vraag: of het bericht van dr. de
Visser's verkiezing voor haar onver
wacht komt, het onomwonden bescheid:
„Zeker niet".
De liberalen erkennen dus, dat Leiden
een rechtsch district is ©n dat prof. Van
der V 1 u g t het slechts bij toeval repre
senteerde.
Wanneer morgen Kampen, Gorinchem,
Gouda en andere districten hun liberale
vertegenwoordigers los laten, zullen zij in
denzelfden trant moeten redeneeren, een
zelfde gelatenheid aan den dag moeten
leggen.
Immers, verschil met Leiden is er niet,
althans geen verschil ten vooïdeele der
vrijzinnigen.
Zonderling
Hoe dikwerf is vam de overzijde na de
Juni-vfrkiozingen van verleden jaar hoog
uitgebazuind, dat het „clerical»" regime
„verpletterd" was.
Niets meer en niets minder.
Verpletterd was h e t
En ziedaar, nu in een teekenachtig ge
val blijkt, dat de „clericalen" op weg zijn,
de geleden verliezen te herstellen en de
hun toekomende zetels te hernemen, is
men in 't geheel niet verbaasd, had men
het zóó en niet andere verwacht!
Zou men voortaan niet wat minder luid
spreken over de „verplettering" der chris
telijke partijen in 1905? (Cientr.)
Spelen met 't landsbelang.
Volgens de verslagen in de dagbladen
heeft de liberale opponent tegen Dr. de
Visser op de Leidsche» meeting o.a. de
kiezers bezworen, om toch op den libe
raal te stemmen, daar dit 't beste middel
was, om Px-of. van der Vlugt weer geheel
te doen herstellen.
Is diL nu met de kiezers gegekt, of is 't
dat niet
Omdat een meevallertje een zenuwlijder
licht wat opvroolijkt, daarom zullen de
kiezers bij een politieke stembus zijn
vriendje moeten steunen!
Spelen alzoo met 't landsbelang.
En dit schrijven we nu niet op rekening
van den heer Roodhuizen, maar op reke
ning van de liberale partij, want het was
in de quailiteit van haar woordvoerder, dat
hij optrad.
De liberalen hadden zich van zulk een
slau-aak-maar opponent moeten onthou
den.
Ze wisten van 1905, wat vleesch ze met
hem in de kuip kregen, en toch vertrouw
den ze aan hem hun zaak in het debat
toe. (Stand.)
oude, die eenmaal vrijwillig zijne ai'moede
gedeeld had en au kinderloos en een
zaam gebrek moest lijden om zijnentwil.
Hijzelf zou geen mug hebben kunnen
kwaad doen en wie weet, wat men met zijn
passagier ging verrichten. Mocht hij daar
dan wel de hand in hebben Maar he t was
immers, gelijk de onbekende zeide, te gek
om van te spreken dat een forsch gebouwd
en gezond jongmensch zich geweld zou
laten aandoen in eene stad waar het we
melt van voox-hijgangers. Neen, hij kon
volkomen gerust zijn, het zou op niets
anders uitloopen dan op een© minder aan
gename ontmoeting, eene hevige woorden
wisseling en daarmede uit.
Eenige minuten later reed hij op eene
dier fonteinen toe, welke Lady Burdett-
Couts, dxi haar groote barmhartigheid, het
eerst qp de openbar© wegen der wereldstad
liet plaatsen voor de dorstige trekdieren.
Het stilhouden der cab deed Maurits
ontwaken ©n het portiertje openende vroeg
hij op vroolijfcen toon:
„Zijn wij reeds aangekomen?"
„Nog niet, mijnheer", antwooidde de
koetsier, die met inspanning afsteeg. „Wij
zijn pas aan de Kensiington-treinenmaar
de zwarte moet drinken en zoo dadelijk
gaan wij weer op weg".
De Kensington-treinenDus naderen zij
toch hunne bestemming; en voldaan sloeg
de jonge man het deurtje weer toe, nadat
hij gezien had dat zijln voerman hem niet
misleidde.
FRANKRIJK.
Volgens loopende gerechten zou de
Fransche Regeering voornemens zijn, der
Kamer het voorstel te doen om aan de
bisschoppen en priesters die „gehoorza
mende aan een gezag uit den vreemde,
weigeren een wet te erkennen, die in
Frankrijk den algemeenen ©eredienst re
gelt",, het Fransche burgerschap te ont
nemen. Zulk een draconische maatregel
tegenover de „ambtenaren van buitenland,
zooals Clemenceau de hoogw. bisschoppen
onlangs genoemd heeft, kan men van
dezen verwoeden secfaris zeer goed ver
wachten. En nog veel meex-.
Kardinaal Lecot waarschuwt in de
„Aquitaine", het orgaan van zijn aarts
bisdom, tegen de „associations cultuelles",
dio men ©en paar in zijn bisdom heeft
opgericht. De- kardinaal noemt ze onwettig
en schismatiek. Hij zegt vervolgens
Als een vereeniging van. deze soort
wordt opgericht, kan dat niet anders ge
schieden dan met behulp van een slecht
priester, die verloren heeft of ipso facto
verliest en dat verklaren wij voor
ons bisdom in het bizonder alle
macht om te prediken, biecht te hooren
en de Sacramenten toe te dienen.
Alle kerkgoederen die gekocht, ge
huurd of in erfpacht gegeven worden,
zijn in de handen hunner bezitters on
rechtmatig verkregen goederen. Men is
verplicht ze terug te geven op straffe
van in zonde te sterven; en deze ver
plichting rust niet alleen op de bedrij
vers van het onrecht jegens de Kerk,
maar ook op hun erfgenamen, zoolang
alls de gedachtenis aan den diefstal on
der hen zal voortduren.
De regeering is, zooals men weet, van
plan om de wederspannige geestelijken het
burgerschap te ontnemen. Ook moet het
plan bestaan om GOOO a 7000 priesters
onder de wapenen te roepen, om alsnog
hun dienstplicht te vervullen.
ITALIË.
Z. H. de Paus heeft Vrijdag in bijizonder
gehoor ontvangen, de heer James J. Hicks,
fabrikant van metereologische instrumen
ten te Londen. Deze, vergezeld van eenige
zijner familieleden, Engelsche katholieke
geestelijken en twee Italiaansche profes
soren, bood Z. H. een vijftiental prachtige
instrumenten aan voor de sterrenwacht
van het Vaticaan. De II. Vader schonk
dein heer Hicks als bewijs zijner erkente
lijkheid een schoon© medaille met 's Pau
sen beeltenis.
RUSLAND.
Michailof, de chef van de politieke politie
te Sewastopol, is daar Zondag vermoord.
De dader werd gegrepen, dadelijk volgens
het standpunt ter dood veroordeeld en
terechtgesteld.
In het district Stawropol hebben met ge
weren gewapende» movers een ontvanger,
zijn begeleider ©n een postbeambte gedood
en zijn daarop met de kas van den ont-
Bijna onmiddellijk daarna begaven zij
zich op weg. Het paard scheen waarlijk
nieuwe krachten opgedaan te hebben want
de cab rolde nu veel sneller voort, en
nogmaals dommelde de vermoeide reizigdr
in, niet twijfelende ojf binnen een half
uur zou hij te huis zijn.
Toen hij ten laatst© ontwaakte, door
dien het rijtuig voor eene woning stil
hield, greep hij zijn valies en zijn stok in
de hand om daarmede uit te stijgen; maar
op hetzelfde oogenblik werd het portier
van binten geopend en meende hij ten
prooi te wezen aan een boozen droom.
Tegenover hem stond de vreemdeling
die hem op zijne heenreis gewaarschuwd
had zich niet met Nieuwenheim's zaken
te bemoeien.
De overtuiging dat hij in een valstrik
geloopen was maakte zich aanstonds van
hem meester, en reeds greep hij naar het
tegenovergestelde portier, om daaruit te
springen; maar de deurtjes van een En
gelsche cab zijn niet gemakkelijk te openen
en op het oogenblik dat hij met beide
handen daartoe alle moeite inspande,
strekte de vreemdeling den arm uit en
hield hem een bevochtigden doek onder
den neus.
Maurits wendde zich pijlsnel om, maar
de doek bleef tegen zijn mond geklemd,
en op eenmaal was het alsof zijne lede
maten alle krachten verloren, als geraak
ten zijne gedachten verward en zonk hij
onmachtig achterover. (Wordt vervolgd.)
