;en.
No. 121.
Zaterdag 13 October 1906.
Tweede Jaargang.
[mal
FEUILLETON.
BUITENLAND,
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Blad.
Korte Inhoud Zondagsblad.
DE ROZENKRANS.
SLAVENKETENEN.
UIT DE P E Rb*
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes f0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers a contant„0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's £0.371/2, voor niet-abonné's„045
Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 régels voor 25 Ct. a contant.
Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
fl. f 1.50
d'or f 2.
- 2.
- 1.75
- 1.40
- 1.20
- I.—
la 20 ets.
Arnhem
[tot 1 uur,
eken, van
I week en
Iper week
Iper week
liging, ge-
|lve in de
per jaar
(dagavond
voor de
geopend
cent per
verkrijg-
na Ves-
jchool, da-
|21/2 uur.
■er week.
Pastorie,
cent per
ms.
Platen: Gymnastiekvereeniging „Medio-
burgum" te Middelburg; de Piet Hein zin
kende; in de Rotterdamsche zweminrich
ting; de 3 October-viering te Leiden; Bil-
derdijk-herdenkingde nieuwe universiteit
van Aberdeen; een wedstrijd met luchtbal
lons; Louis Bouwmeester; een ijsberen-
congreseen nieuwe vliegmachinena de
aardbeving in Chili met tekst. Feuille
ton de twee parelvisschers,
We zijn nu in de maand, gewijd aan de
bijzondere vereering van den rozenkrans.
De invoerder van deze devotie was de
H. Dominicus, die het rozenkransgebed
als geliefd wapen gebruikte in den strijd
tegen die. ketterijen der Albigenzen.
Van dien tijd af, dat is sedert zeven hon
derd jaren hebben de Katholieken onop
houdelijk met godsvrucht de kralen door
hun vingers laten glijden.
Een heele wereld van gedachten en ge
voelens ligt daarin opgesloten; een ver
korting van het evangeliede korte inhoud
van het leven van JezusZijn Mensch-
wording, Zijn Verlossing, Zijn Verheer
lijking.
En het leven van Jezus vereenigt zich
in het rozenkransgebed diep met het leven
Zijner Moeder, wier gelaat ons onder de
Wees-gegroeten aanblikt of ingetogen, of
door smart verduisterd, of van blijdschap
schitterend.
Want tusschen de mysteriën door ziet
men Maria, die den groet des engels ont
vangt; Maria, die zich haast naar het
bergenland om Elisabeth te bezoeken; Ma
ria bij de kribbe in het kleine stadje Beth
lehem, waarheen zij van verre gekomen is,
opdat de voorspellingen zouden vervuld
worden; Maria, haar zoon in den tempel
wedervindend.
En ook is Zij het nog, die haar deel
neemt in de martelingen van Christus in
Zijn heilig Lijden. Zij is het, die met Hem
den Calvarieberg beklimt en staat aan
den voet van het Kruis.
Zij is het nog, die met de apostelen en
de heilige vrouwen getuige is van de Ver
rijzenis en zich in het cenakel bevindt
bij de nederdaling des heiligen Geestes.
Zij is het ten slotte, wier lichaam in
een zalig© hemelvaart door engelenhanden
wordt gedragen ter kroning in den hemel.
Even zoovel© voorstellingen van diepen
zin en onvergelijkelijke grootheid, die zich
bij het bidden van den rozenkrans aan
den geest voordoen.
30.
Goes.
29).
„Ik ben geheel te uwer beschikking, hee-
ren; maar ik hoop toch niet, dat gij Olga
Liliënstern zult verdenken, een dergelijke
daad ,met opzet te hebben gepleegd?"
„Wij verdenken nimmer iemand, voordat
zijne gehuld bewezen is", verklaarde de
commissaris ,op plechtigen toon„maar
daarom blijft het toch onze plicht alles
nauwkeurig na te gaan. Mag ik u vragen,
of .Olga Liliënstern haar slachtoffer reeds
lang kende?"
„Ik ben in staat u hierop met den
meesten nadruk te antwoorden: njeen. Ik
zelve heb hen aan elkander voorgesteld".
„We'es zoo goed dit op te teiekenen",
zeide de officier van politie tot zijn metge
zel, en zich weder tot Marie Roval wen
dende, ging hij voort: „Weet gijl nog,
wanneer deze eerste ontmoeting plaats
had
„Ongeveer acht wieken geleden."
„En hoe was hunne verstandhouding
daarna
„Sergius Demiroff geraakte spoedig on
der hare betoovering en ofschoon zij het
mij nooit gezegd heeft, geloof ik dat mijne
vriendin zijne gevoelens deelde en vroeg
of laat. zijne vrouw zou zjjn geworden."
De eenvormigheid der woorden maakt
de gebedsopzegging vreedzaam en kalm, en
breekt, niet de bekoring, "die de overweging
der mysteriën over ons brengt.
En vruchtbaar zijn ze ook, die woorden
wat er van uitgaat zijn de wondere vruch
ten der mysteriën; 'tis een volle en over
vloedige oogst van nederigheid en ver
sterving, van gehoorzaamheid en ijver, van
onderwerping en volharding.
De rozenkranshij is het boek van
hen, die lezen noch schrijven kunnen, hij
is de geest dergenen, die de meest ver
borgen schuilhoeken der wetenschap heb
ben doorgrond!
De rozenkrans is een gedicht.
Een gedicht van rozen, die zich aan el
kander reien in een bloeiende guirlande:
witte rozen van onschuld, roode rozen
van liefde of smart, gele rozen van zege
praal en glorie!
Geeft ons heel het leven der Kerk geen
aanblik van poëzie? Zie de legenden, die
om het leven der heiligen geweven zijn
en zooveel andere verhalen die ons heb
ben bekoord; zie de feesten, die den loop
van het jaar aangevenzie de kathedralen
met hare bogen en hooge vensters, hare
fresco's en mozaieken, hare torens, die
hun spits boren in de lucht; hoor de
stem van het orgel die door hare ruim
ten galmt!
En dan de schoonheid der liturgie, der
kerkgebruiken i
Jiust deze liturgie deelt het kwistigst
haar rijkdom van beelden en symbolen nit
bij de officies, gewijd aan Maria. Te ver
wonderen valt dit niet, want is Maria
niet de groote: en zachte poëzie van het
Katholicisme, zij de stengel en de bloem
uit den stam van Jesse.?
Gij herinnert u de Meimaand met zijn
bloemen en geuren, met het tooisel, dat
in die dagen de aarde siert en waarmede
zij de Koningin des hemels eer schijnt te
willen bewijzen. October beantwoordt aan
die lentemaand. Het droefgeestige der din
gen doet ons in ons zelf keeren en de
lengte en stilte der avonden noodigt ons
tot overweging.
Rondom ons, in onze tuinen, die. hun
bladeren verliezen, bloeien nog schaarsche
rozen.
Maar altijd kunnen er rozen bloeien in
onze zielen en zelfs onder onze vingers
door de kralen van den rozenkrans.
Laat ons trachten te begrijpen, dat de
rozenkrans met de drie mysteriën een
„Gij spreekt steeds van uwe vriendin,
maar kendet gijzelve haar sinds lang?"
„Sedert bijna drie maanden."
„Waar hebt gij haar het eerst ontmoet?"
Marie R-oval vreesde ©en oogenblik hare
.tegenwoordigheid van geest te verliezen,
,doch zij werd zichzelve spoedig weder
meester en antwoordde schijnbaar lucht
hartig.
„jEi-gens, op een soirée bij vrienden,
ik weet niet 'goed meer waar; zij zelve
zal het zich nog beter herinneren."
„En.waar kwam zij vandaan Wie
waren hare ouders?"
Ditmaal wendde de kleine actrice een
ware driftbui voor:
„Mijn Hemel, hee'nen!" riep zij uit: „Als
gij meent da,t wij ia onze wereld den tijd
nemen ons met dergelijke dwaasheden op
te houden, dan vergist gij u. Dat is alles
goed en wel voor het faubourg Saint-
Germain waar men van A. tot Z. wil
weten met 'wie men omgaat; maai- iemand
als ik die uit de lagere volksklasse is op
geklommen tot den rang van eerste too-
neelspeelstier aan ©en der groote Parijsche
schouwburgen, vraag niet anders dan hart
en geest dn mijne vrienden, en Olga Li-
tiënstern bezit beide".
„Heeft zij echter geen invloed uitge
oefend op uw plotseling besluit, gisteren,
avond niet te spelen?"
„Ik zal u toonen hoezeer ik wensch u
oprecht te antwoorden: welnu ja, sedert
jaren had zij zich verhinderd gezien hare
beeld is van ons leven: want wij begin
nen met de blijdschap, en door de droef
heid moeten wij komen tot de glorie, die
ons wacht.
De heliogravure van het
Aanschijn v. O.H. Jezus Christus.
Onder dit opschrift namen wij onlangs
uit „de Maasbode" over een stuk van dr.
Nuyens uit Westwoud.
Ook in ,,d'e Tijd" schreef de Romeinsche
^correspondente over bovengeliteld onder-
iverp.
Dienaangaande wordt ons nu van ge
achte zijde medegedeeld
„Men diende te weten zoowel de
eigenaardige correspondente van „de Tijd"
!als dokter Nuyens dat sinds
eenige jaren geen enkel weten
schappelijk man meer aan de
echtheid van de H. Lijkwade
van Tur ij n (beter gezegd Lircy, want bij
of door de kanunniken van Lircy is het
zgn. H. Aanschijn vervaardigd, gelijik Che-
vallier een geschiedschrijver van den eer
sten rang heeft aangetoond) eenige
beduidende waarde he-chl".
Ofschoon dit aan ons gericht schrijven
geen rectificatie bedoelde, nemen wij er
bovenstaand gedeelte uit over, om dit meer
bijzonder onder de aandacht te brengen
va.n „Tijd" en „Maasbode", daarbij dezen
bladen, zoo zij het wenschelijk achten,
gelegenheid gevend, in hun kolommen, die
daarvoor een meer geschikte plaats bieden
dan de onze, over deze zaak nog ©etn
woordje te zeggen.
Waarom niet fatsoenlijk ge-
b 1 even?
De stembus van 1905 toonde, hoe ver
het gaat, als men eenmaal den laster-
ho-nd van de ketting laat.
Om maar zijn doel te bereiken, heeft
men toen slijk met bei zijn handen op
geraapt; tenslotte alle fatsoen weggewor
pen; en getoond wellust te vinden in echt
vuil werk.
Prof. Hojwerda was de eenige, die den
moed had daartegen op te komen. De
anderen, ook de deftigsten en meest goied-
hartigen ónder hen, zwegen. Ze vonden
het wel vuil en vies; z© gingen er met
den rag naar toe staan; en deden of ze
'tniet zagen; maai- ze leden niet aan de
heldennatuur en hielden zich daarom stil.
Het doel werd dan ook bereikt. De hee-
ren vrienden kwamen weer in de mach,t.
En sinds keerden fatsoenlijker manieren
terug.
Maar zie, nauwelijks komt er weer een
geliefkoosde loopbaan, het tooneel te vol
gen; en zij erkende terecht niet jong ge
noeg meer te wezen om van meet af al
de kleine achtereen volgende rollen te door
kropen, waaraan men ons anders steeds
onderwerpt. Zij verzocht mij dus haar voor
één avond de rol van Ermingaxde af te
staan, opdat het Parijsche publiek, de pers
en de verschillende toonpeldirccteuren
over hare groote gaven zouden kunnen
oordeelen. Ziedaar wat ik den moed niet
had haai- te weigeren, nadat ik mij eenmaal
v.a.n haar dramatisch talent had overtuigd".
„Gij hebt. hier niets meer bij te voegen?"
„In het. geheel niets, en ik ben bereid
hetzelfde, woord voor woord, tegenover
den rechter van instructie te herhalen".
„Da,n blijft ons nog slechts over u te
danken, en u te verzoeken uw© vriendin
te willen laten roepien".
„Kunt gij haar heden dat verhoor niet
sparen?" vroeg zij goedhartig: zij! was de
zen nacht reeds zoo diep geschokt".
„Het spijt mij", antwoordde de commis
saris beleefd: „maar onze instructies lui
den daartoe te beslist".
„Dan zal ik zelf haar gaan wekken,
zoo gij het mij vergunt; ondergeschikten
zijn dikwijls zoo ruw".
Hiertegen werd niet het minste bezwaar
gemaakt en zij trad zachtkens op Olga's
kamer toe. Deze was, als gewoonlijk, op
slot en zij klopte, terwijl zij riep
„Wordt wakker, schoone slaapster, ik
ben het, Marieen ik kom u tijding
partieel© stembus in 't zicht, of 't begint
weer.
Eerst nog matig. Dat spreekt vanzelf.
Opwinding gaat met tempo's. Maar toch
is men reeds weer zoover, dat Dr. De
Visser openlijk aan de kaak wordt gesteld
als een man, in wien „de ijdelheid zich
presenteert met gemaakte .nederigheid".
Hij wordt gezegd zijn toga te hebben uit
getrokken en zich, „in 'tnarrenpak" te
hebben gestoken; „middelen aan te grijpen
een ernstig man onwaardig"; op het „ap
plaus van het schellinkje" te speculeeren;
en in poiiticis op te treden „als een too-
neelspeler die den draak vertolkt".
In Go'i-kum hadden we. pas nog dit „gooi
en met vuile eieren" beleefd van het li
berale blad in die stad; maar daar is
toen tenminste van achtbare liberale zijd©
nog protest tegen gehooid.
De „Opr. Haarlemmer Cour." maakte
zich nog pas aan de krenkende laaghartig
heid schuldig, om, zonder zweem van be
wijs, een rede van Dr. Kuyper te quali-
ficeeren als van „niet onverdacht© eer
lijkheid", en dat zonder dat ze zelve die
rede, met de noten, nog gelezen had. Maar
dit is een locaal blad, en deze gemeenheid
had geen politieke strekking.
Maar de aanval op Dr. de Visser is
politiek, is een poging om hem voor
de Leidsche kiezers te brandmerken. En
komt voor in een Haagsch blad van rijks
strekking. In het „Vaderland".
Is dit kwaad nu niet te stuiten?
Noch de Christelijk-historische, noch de
Antirevolutionaire pers, noch die der
Roomsch-katholieken, voorzoover ze een
algemeen karakter draagt, maakt zich aan
dergelijk persoonlijk aantasten
va,n een tegenstander schuldig.
Van die zij blijft men tegenover de per
sonen zijner tegenstanders bij'na altoos
hoog f a t s o e n 1 ij k.
Is het nu voor de liberale pers zoo on
doenlijk, om desgelijks te doen, en ook
harerzijds de goede manieren in onzen
politieken strijd weer in eere te brengen?
Het verhoogt, het karakter van den strijd.
Het is de traditioneel Engelsche usantte.
Hel is eisch van het Constitutioneel© stel
sel. Het is de adel van een parlementaire
worsteling.
Betoog tegenover betoog, redenen tegen
over redenen, beginsel tegenover beginsel,
program tegenover program, maar van
de personen der candidaten af
blijven.
Onder de kiezers woelt vaak booze
hartstocht. In strooibiljetten wordt reeds
genoeg gezondigd. Op meetings wordt
soms schandelijk gelogen.
Maar laat de Nederlandscbe pers dan
voor 't minst onze pene ophouden, en af'-
latdn van zoo .onfatsoenlijke practijk.
(Stand.)
FRANKRIJK.
Wolven i n s chaa p s k ie e re n. De
brengen".
Er volgde geen antwoord.
Na afloop van een minuut herhaalde
zij haar geroep; ditmaal luid op de deur
kloppende, maar alles bleef doodelijk stil.
Aangegrepen door een onbesehrijfelijken
angst schudde izij aan den knop en bonsde
op den muur, en toen ook dit te vergeefs
Meek, snelde zij naar de mannen van
het gerecht terug.
„Hoeren", riep zij ademloos: „Ik vrees
dat hier een tweede ongeluk heeft plaats
gegrepen, en dn dat geval is het mijne
schuld; ik had die mogelijkheid moeten
voorzien en haar van nacht niet alleen
laten; zij was veel te wanhopig over het
gebeurde. Thans geeft zij geen antwoord;
hare deur is afgesloten en ik vraag mij
af, of zij niet heeft toegegeven aan een
oogenblik van radeloosheid over het voor
gevallene om zichzelve van het leven te
berooven. Ik bid u, vergezelt mij, en helpt
mij de deur openbreken".
De beide mannen volgden haar op den
voet. Zij trachtten beurtelings hiet slot te
doen springen, maar dit was hun onmo
gelijk.
„Haal terstond den eersten smid den
besten", gebood de commissaris zijn met
gezel „wellicht zijn de levensgeesten nog
op te wekken".
Zij die voor Olga's deur de wacht ble
ven houden, wisselden ternauwernood een
woord met elkander. Marie Roval weende
in stilte en beiden telden de minuten die
„Semaine Religieuse" van het diocees
Évreux, waarschuwt de geloovigen tegen
een aantal rondreizende vreemdelingen,
die, als geestelijken gekleed, in meerdere
parochies vereenigingen van ©eredienst
trachten te stichten, en met dit doel aller
lei misleidende middelen aanwenden.
In Frankrijk is geen belangrijke verande
ring in den toestand waar te nemen.
In de „Univers" schrijft Francois Veuil-
lot een artikel, waarin hij de katholieken
aanspoort om, nu de scheidingswet ver
eenigingen voor den eeredienst in het le
ven riep, waaraan een Katholiek geen deel
'kan nemen, en nu de regeering tracht, het.
'stichten van parochiale vereenigingen te
bemoeilijken, over te gaan tot het oprich
ten van allerhande vereenigingen strikt
volgens de wet van 1901, in elke parochie,
die zich ten doel stellen het geven van
christelijk onderwijs, het kinderpatronaat
en de armenzorg. Vereenigingen, die allen
te zamen kunnen brengen om den herder
der parochie, en een macht zullen vormen
iegenover het sectarisme, dat. zulke booze
aanslagen tegen den godsdienst in den
zin heeft.
En daartoe moeten de Franschen nu,
in 1906, vijftien jaren na de verschijning
der encycliek „Rerum Novarum" nog wor
den aangespoord
in aen „Gauioïs"" hëelt g-raaf de Mun
minister Clémenoeau van antwoord ge
diend op zijne redevoering.
Heel het staatkundig beleid dezer regee
ring, zegt de Mun, ligt in het feit, dat
zij niet met den Paus onderhandelen wil.
Dat de Paus, het hoofd van de wereld
kerk, voor geen enkel volk een vreem
deling is, dat weet iedereen. Dat weet
men omdat men er eiken dag bij alle vol
ken der aarde het bewijs van ziet, zelfs
bij de volken, die zich van Rome hebben
afgescheiden. Overal waar katholieken zijn,
onderhandelen de regeeringen met den
Paus over zaken die den katholieken gods
dienst betreffen, de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika, de sultan van Turkije.
Uit Rouaan wordt gemeld, dat de pre
fect de burgemeesters van Le Houlme en
Le Héron van hun post ontzet heeft, om
dat zij kruisbeelden, die de leeraars uit
de schoollokalen hadden verwijderd, weer
daarin hebben laten plaatsen.
RUSLAND.
In Riga lieten twee jonge vrouwen in
een tramwagen een pakje liggen, dat bij
nader onderzoek een met dynamiet gela
den helsche machine bleek te zijn. Door
stoppen van den wagen werd een ont
ploffing voorkomen.
De politie te Wilna arresteerde aldaar
alle leden van een bond voor revolution-
naire propaganda in he.t leger. Onder de
23 gearresteerden bevinden zich een offi
cier en twee soldaten.
Een telegram uit Tiflis meldt, dat prins
Jason Pavlenof Dinsdag is vermoord in
een dorp daar in de buurt. De moorde
naars ontsnapten en de boeren lieten het
er verloopen moesten, aleer er hulp kwam
opdagen.
Eindelijk verscheen er een slotenmaker
in zijn zwart, glimmend pak voorzien van
de noodige breekijzers. Hij' bekeek het slot
aandachtig en schudde toen het hoofd:
„Het is zonderling", sprak hij„dit slot
is afgedraaid, maar er steekt geen sleu
tel in".
„Gij vergist u. Wij' hebben te vergeefs
getracht door het sleutelgat te kijken".
„Dat koint, wijl er aan den binnenkant
een prop papier voor zit. De deur moet
van deze zijde afgesloten zijn en de sleutel
werd er daarna afgetrokken".
„Maak in elk geval open".
De werkman gehoorzaamde ©n vijf mi
nuten later bevonden allen zich in het
in duister gehulde vertrek. De blinden wa
ren gesloten evenals de overgordijnen en
de diepste stilte heerschte daarbinnen.
Onwillekeurig greep Marie Roval den
arm van den commissaris. Zij doorleefde
sedert eenige uren zulke sombere gebeur
tenissen, dat zij bang werd tot zelfs in
haar eigen huis.
„Maak terstond licht", gebood hij kortaf.
Zijn metgezel gehoorzaamde, en weldra
scheen de heldere winterzon ongehinderd
naar binnen.
Op datzelfde oogenblik ontsnapte een
kreet va,n de lippen der actrice.
Het bed w.a,s niet alleen ledig; het was
zelfs niet aangeroerd geworden.
"(Wordt vervolgd.)
