Jixer r.s. IOLMEIJER, Co Dinsdag 18 September 1906. Tweede Jaargang. FEUILLETON. SLAVENKETENEN. BUITENLAND. GE-KUIPERS k LITIEKE STUDIES ïomhouf ïchaverij. lage prijzen. jelburg. JNo. 110. KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN. KATHOLIEKEN, koopt n i e t in winkels, m waar zedekwetsende artikelen worden uitge- stald en voorhanden zijn. ONDERDAG en 1 21 Sept. V en KINDER- f i étalcêren, fkstraat, GOES, f |>yzonder geu- 3ii bitter. I bij JAC. BALJÉ der POLITIEKE o 1 i t i e k door frse, Lid van de Stiten-Generaal, fr. p. p. 97 Vs ct loor Mr. Dr. G. F, kenpoth tot Aerdt, I Raad van Beroep, p. p. 821/3 ct. een Christen jor P. H. J. Steen- It,, fr, p. p. 5U ct. |eve Recbt- Dr I). A. P. N. fweede Kamer Her bbrdz 60 ct.. fr. d e Sociale rg. Lehmkuhl, S J., p. p. 821/3 ct Sn Kiesrecht kuël- Lilly, met een J. M. Aalberse, p. p. 971/3 ct. Ivoor den daarachter 'onder! ij If ver stollen zijn met verkrijgbaar, de G 494 biz. in plaats lanco per post f3.'20. Directeur, Leiden. Zagerij rdienen, jaar, IMACHINE, sokken breit, dt. OnnoodiS das t anderen willen doen. Tilburg; r COMPANY Ltd LONDEN- krkoeht. 3 cent. en 30 15 85 57 25 55 25 55 25 75 40 55 50 55 i. 5. 7V> 51 10 7? 60 75 en 35 55 75 55 au 25 55 •9 Abonnementsprijs per 3 maanden, voor Goes f0.75, daarbuiten 0.95 Afzonderlijke nummers li contant0.05 GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor abonné's f 0.3778, voor niet-abonné's„045 Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend. Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Gt. a contant. Reclameberichten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs. Zij, die zich met I October a.s. op deze Courant abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende num mers gratis. i »i urn ii Uih ui fu iiii wiii Opening der Slaten-Generaal. Morgen, de derde Dinsdag in Septem ber, zal, zooals gebruikelijk, H. M. de Ko ningin plechtig de Staten-Generaal openen, waarbij de Troonrede wordt uitgesproken, die de lijnen aangeeft (o£ uitstippelt?) die door de regeering dit jaar zullen gevolgd worden. Reeds vroeger in een artikel „na een jaar" wezen we op de weinig vruchtbare werkzaamheid van het vrijzinnige kabinet, dat feitelijk alleen kan wijzen op de tot standbrenging der wet op het arbeidscon tract, waarvan zij het ontwerp van vorige regeeringen overnam, en wat trouwens nog moet worden goedgekeurd door de Eerste Kamer. Wij hebben dus reden om nieuwsgierig te zijn, wat deze Troonrede ons bren gen zal. Zoo zijn wij b.v zeer benieuwd er naar, ol zij ons licht zal geven in de finanüeele plannen der regeering. Want we zijn nu wel opgescheept met den „tienden penning", maar deze pp- centen-belasting zou maar t ij d e 1 ij k zijn en er moet toch geld zijn, om de sociale wetten van het vorig ministerie, die nu op behandeling wachten, te kunnen uit voeren. Ons dunkt, dat het Nederiandsche volk het recht heeft na een jaar te weten, waar Abraham de mosterd haalt of hoe De Mees ter aan de dubbeltjes denkt te komen. Intusschen meenen we, dat we ook dit 26). Na de deur afgesloten te hebben, wierp zij zich op een stoel, het hoofd voorover latende vallen op de voor haar staande tafel, en doortrilden zware snikken hare ranke gestalte. „Vergelding! Ja, dat is reeds de vergel ding!" kermde zij, „wie waren de leuge. naars die mij wilden doen gelooven dat er geen God leefde, dat wij allen het recht hadden ons van de wapens te bedienen welke ons ten dienste stonden O.l bedriegers die gij waart; nog voordat ik mij van mijne taak heb gekweten, ben ik gestraft. In de Grieksche fabelen vertelt men van een misdadiger die aan een rols geketend is, en aan wiens hart voortdurend een gier knaagt, zonder dat hij zich los kan worstelen om den roofvogel te ver- s™a' j_s mijne straf niet gelijk aan de zijne l Ben ook ik niet aan handen en voeten geketend, terwijl mijn hart voort- bloedt en ineenkrimpt van smart?" Zij poogde zich een weinig te herstellen van hare aandoening en zich opheffende p Z,T °P hare waschtafel toe ten einde alle sporen van tranen te doen verdwijnen; maai zij was zoo weinig bij' machte de gelaat te veranderen dTL™ Zfl e?mge, 00£enMikken later in de kamer van den slapenden ridder optrad, de verslaggever van „Le Temps" tot zijn jaar vergast zullen worden op een magere troonrede. De vrijzinnigheid kan uit het wetgevend vermogen van dit ministerie een wijze les putten. Toen het ministerie-Kuyper na het eerste jaar zijn balans afsloot, toen waren het de vrijzinnigen, die in koor jammerkreten slaakten over de weinig wetgevende kracht van het Christelijk kabinet. Neen, dat zouden de liberalen anders en beter doen! En nu dezelfde liberalen een jaar aan het roer gezeten hebben is de uitkomst nog poverder. Moge deze overweging de vrijzinnigen het geloof doen herwinnen in de capaci teiten ook van tegenstanders, en hen mil. der stemmen ten opzichte der werkzaam heid van het vorig ministerie. Verdachtmaking. Het socialistisch weekblaadje voor Zee land heeft zich tot taak gesteld het ver leden van ons Oranje-huis te gaan be. schrijven. Daarbij kan natuurlijk geen ander doel voorzitten, dan de geschiedenis van het Oranjehuis op zijn zwartst te schilderen, de juist donkere bladen van 't geschiedenis boek in het helle licht te plaatsen en verder de waarheid geweld aan te doen. De liefde voor het Oranjehuis moet er immers bij het volk uit. Zoo in het voorbijgaan krijgt de Katho lieke kerk ook nog een steek. Bij enkele opmerkingen aan het adres van Willem den Zwijger wordt, gezegd, dat Rome de hand zou hebben gehad in den moord door Bathazar Gerards op den „vader des vaderlands" gepleegd. Het is de bedoeling van het blad, door te wijzen op tekortkomingen in leden van het Oranje-huis de instelling der monar chie te ondermijnen. Maar- dat gaat niet opfouten van per sonen kunnen niets tegen 'een instel ling bewijzen. Wanneer dan ook b.v „Het Volk" uit al of niet betrouwbare statistieke gege vens opmaakt, dat in het „donkere Zui den" de misdadigheid weliger tiert |dan elders, en daaruit concludeert, dat de Roomsche kerk geen verheffenden zede lijken invloed uitoefent, dan is dat onz'.u. Want, indien er dan in de zich noe- buurman zeide: „Ik weet niet wat het is, maar die vrouw geeft mij eene huivering. Zij. komt mij voor als het beeld van het noodlot". „Ja", antwoordde de andere zachtjes: „het eenig; verwijt dat ik haai' zou kun nen doen is, dat zij het dramatisch effect te ver drijft. Zij geeft de werkelijkheid zoo volkomen weer, dat het een lijden voor het publiek wordt. Zij maakt ons: niet getuige van een kunststuk maar van een waar treurspel; ik ben o-vertuigd dat zij zelf zoodanig al de aandoeningen ge voelt die zij weergeeft, dat zij halfdood van uitputting moet zijn; en ik zou o(p dit oogenblik niet gaarne in de plaats wezen van den acteur, die voor Arthur speelt". „Waarom niet?" lachte zijn vriend: „het moet zoo onaangenaam niet wezen door haar omhelsd te worden". „Dat spreek ik zeker niet tegenmaar op den kus moet de moord volgen, de ver gelding; en .Olga Liliënstem schijnt zich zoo geheel <sn al met Ermingarde vereenigd te hebben, dat als zij den hartsvanger in handen zal houden om den meineedige te kastijden, ^ij' wel eens in haar vervoe ring wat .al te juist zou kunnen toeslaan". Maar reeds luisterde zijn buurman niet meer naar hem. Aller aandacht bepaalde zich tot het tooneel. De ontknooping zou thans volgen, pn men wilde geen woord, geen gebaar .zelfs missen. Althui- is .aanstonds nadat hij zich op het bed heeft nedergeworpen, in zwaren slaap verzonken; .Ermingarde die binnen geslopen is pn hem een oogenblik lang mende arbeiderspartij personen gevonden werden, wier handelingen laakbaar zou den zijn, dan zou het bewijs geleverd zijn dat het sociaal-demokraügchc stelsel niet deugt. En deze consequentie zullen de S. A. P ërs liever niet aanvaarden, omdat zij wel weten, dat zelfs onder hun broederen niet uitsluitend onfeilbaren wonen. Maai' laten zij dan ook dit stelsel van verdachtmaking laten varen. Voorlichting. Hoe goed men in het buitenland inge licht 'is over de toestanden in ons land, blijkt uit het volgendeDe „iVlsb." kreeg dezer dagen een schrijven uit Krakau (Po len), waarin de redacteur van een Poolsch- Katholieke courant om inlichtingen vroeg ■omtrent sociaje tosstanden in Nederland. Nederland zoo vertellen de socialis ten daar is een overwegend Christelijk land, meerendeels bestaande uit Katholie ken en streng-geloovige Protestanten, en verblijdend is het to zien hoe daar hot socialisme zijn overgang maakt. En dit is zoo sterk, dat er nu reeds 150 Katholieke priesters in Nederland zijn, die openlijk tot het socialisme zijn overgegaan, omdat zij het socialisms met het Christendom vereenigbaar achten. Hun voornaamste leider is priester Van den Brink, een doctor in de theologie. Voor ©en paar maanden is door licrr zelfs een groote vergadering belegd te Heeren- veerr, waar o. a. pastoor Bruins, van Knijpe, en pastoor Van Winkel, vatn Lirn- men, krachtige pleidooien voor het socia lisme hebben gehouden I En dan moet men weten, dat er kt Nederland slechts één priester, nl. de af vallige van den Brink, hij de sociaal- demokraten thuis isen dat al die zoogenaamde „pastoors" van de vergade ring le Heerenveen socialistische dominé's zijn! Wat 'n voorlichtingen wat 'n misleiding. 't Is woelig onder en op de aarde. Na de aardbeving, welke Valparaiso in Chili zoo teisterde, hoort men telkens weer van aardschokken, o. a. ook al in de Rijnpro vincie. En wat er in de lucht broeit, is niet beter; revolutie op Cuba en in Mexi co, opstand in Bengalen, Panama err Rus land; broederstrijd tusschen Griekenland stilzwijgend heeft gadegeslagen, fluistert op hartverscheurenden toon .„Gij moet hoeten voor uw daad, het moet; mijn hand wordt gedreven door een macht die sterker is dan ik; en toch vergeef het mij, in die wereld van waar men nog op deze rampzalige aarde neder- blikt, vergeef mij en herinner u slechts hoe ik ,u hebt bemind". Olga had fleze woorden met zooveel dramatisch gevoel .uitgesproken, de wan hoop die zij weergaf was zoo weinig ge kunsteld, dat men op verscheidene pun ten der zaal hoorde snikken en dat zelfs meer dan een man een Iraan wegpinkte. Ook Sergius Demiroff, hoe onbewegelijk hij daar ook uitgestrekt mocht liggen, werd door eene onbeschrijfelijke aandoening aangegrepen, welke trog klom toen zij, op het pogenblik dat Ermingarde, alvo rens haar wraak ten uitvoer te. brengen, Arthur nog een laatste maal omhelst, wel wetende dat de krijgsman te vermoeid is om door die zachte aanraking te ontwaken. Herhaaldelijk dien p-vond als onder de repetitie, had het stuk meegebracht dat hij haar in zijn armen moest nemen of eene dergelijke liefkoozing van haar moest ontvangenover jen weer hadden zij ech ter stilzwijgend aangenomen slechts in schijn elkanders voorhoofd of lokken met de lippen aan te raken. Demiroff had daaromtrent de grootste kieschheid, en Olga een onveranderlijke koelheid aan den dag gelegd. ,En thans voor het eerst, bij het ontvangen van Ermingarde's af scheidskus, had hij een luiden jubelkreet en Rumenië, Oostenrijk en Hongarije; in Duitsch-Polen hebben de catechismuskin deren gestaakt en willen niet meer in het Duitsch bidden of antwoorden. En Spanje, dat nauwelijks kan ademen, wil ook al een godsdienstoorlog beginnen. Hot burgerlijk huwelijk is een aanloopje tot neutraal niet- godsdienstig staatsonderwijs. En is men over den staart, dan komt men ook wel over den geheelen hond. Alleen China doet wijzer en de keizer, die. onder den pantof fel zit der keizerin-weduwe, doet bij keizer lijk decreet belofte eene volksvertegen woordiging te zullen invoeren. We wen- schen hem beter succes, dan Rusland had met de Doemal FRANKRIJK. De Parijsche „Semaine Religieuse" schrijft: De bisschoppen zijn het met den H. Vader volkomen eens, als zij wenschen dat zoowel aan Frankrijk als de Kerk de ramp eener godsdienstvervolging gespaard blijve; maar- de eenen zoo goed als de anderen zijn gereed deze vervolging te Jijden, liever dan aan den plicht tekort te schieten, welken hun ambt hun oplegt. Zal het land gedongen dat het katho liek geweten in dezen toestand gehouden worde, en zal het niet eischen, dat een middel van overeenkomst worde gevon den? Zulks moeten wij nog ondervinden. Ondertusschen hebben onze bisschoppen alles voorzien en rijpelijk overwogen. Indien 'tland weigert hun vredelievende begeerte in te willigen, zullen zij toch niet op het onverwachts getroffen worden en zullen al de geloovigen dezelfde hou ding tegen de vervolging die hen treft, aannemen. Th ér se Humbert in vrijheid. Zooals we voor een paar dagen hebben medegedeeld, is madame Humbert weer „vrije vrouw". Twee jaar heeft ze door gebracht. in de infirmerie van de gevan genis. En toen haar door den waarne- menden directeur do voorwaardelijke in vrijheidstelling werd medegedeeld, wist ze zich te beheerschen en sprak met de hand op 't waarschijnlijk heftig kloppend hart de voor 'n drama geknipte woor den „Ik ben bewogen, meer dan men zou vermoeden. Maar, wijl een te hevige aan doening me kan dooden en omdat ik wil leven ter wille van den triomf der waar heid, zal ik sterk zijn en trachtenV niet te sterven". Welk een verheven zelfbeheersching. Toen ontving ze haar spaarduitjes98 francs 71 centimes, at 'n licht soepje, waarin twee eierdooiers waren geklutst en kleedde zich. Natuurlijk 'n massa nieuwsgierigen voor de gevangenispoort. Doch hen te verschal ken was zoo bezwaarlijk niet. Twee lan dauers met twee paarden ieder, werden besteld. En fluks reden ze de poort in, de binnenplaats op. Van een rijtuig gingen van triomf en geluk willen slaken; want hare lippen hadden zijn voorhoofd ge zocht, en zich daarop geklemd met tee- derheid. Thans mocht hij niet langer twijfelen. Zij had hem lief gelijk hij zelf haar be minde. Lan,g moest zij met zichzelve ge worsteld hebben aleer hij zich gewonnen gal; er verrezen hem onbekende hinder palen tusschen hen; maai' ten laatste had haar gevoel haar overmeesterd, en hij meende haar genoegzaam te kennen om te durven hoped dat zij na een dergelijk blijk van teederheid, zich niet weder te rug zou trekken. Maar reeds hed Ermingarde zich weder opgericht. (Zij stond daar in haar volle lengte naast de gebeeldhouwde leger stede; het .gelaat naar het publiek gekeerd, met de uitdrukking van waanzin in de oogen. Geen woord ontsnapte haar meer, doch .dat verhoogde nog slechts het aan grijpende yan Jiet effect. Men had een speld kunnen hooren vallen. Daarop, langzaam, zeer langzaam, greep zij naar Arthur's hartsvanger, die op den grond was gevallen. Zij 'trok het lemmet uit de rijk bewerkte scheede; en bekeek een «ogenblik het staal. Toen was het als zag men haar over hare gansche gestalte rillen. Zij snakte naar adem; ,en als ware haar besluit op eens genomen, hief zij den arm op. Een blauwe (flikkering, als die van een bliksem straal verblindde ,de oogen der toeschou wers, en daarop stortte Ermingarde met een luiden gil ter aarde. de gordijntjes omlaag en één, twee, drie, ging 'tin flinken draf naar 'tstation. Jan Publiek er achter aart; loop je riiet, zoo heb je niet. Intusschen trok Thérèse in 't andere door een dienstpoort aan de ach terzijde van 't gebouw den weg naar G'ha- tillon op. Eene groote omweg bracht haar naar het kleine station Noyal-Acigne. Natuurlijk werd ze op dien rit gevolgd door journa listen en zat ze weldra met hen in een compartiment le klasse, op weg naar Parijs. Ellenlange verhalen van Parijsche bla den vertellen dan, dat ze ongeveer iedere vijf minuten beweert, aan een hartziekte te lijden; dat ze smeekt om niet te publicee- ren, dat ze oud en leelijk is; dat ze nog pas 'n heel enkel grijs haartje heeft, dat ze 'n beetje dikker is geworden en dat ze beweert, binnen tien dagen de millioe- nen van Crawford in haar bezit te hebben en de gansche Parijsche pers er bij zal halen, om dit te coristateeren. Honderd en elf millioen, mijneheeren BELGIË. Dinsdagmorgen bracht de pastoor van Watermael de II. Teerspijze naar een zieke Op de hoogte van de straat Ixelles kwam een escadron van de guiden aanzetten. De commandant liet zijn ruiters langs den rechterkant van den weg post vatten en terwijl de pastoor met de ciborie in de handen langs de troepen passeerde, pre senteerden de soldaten de wapenen en klonk de trompet. Dit signaal had vele bewoners naar bui ten gelokt, die zeer getroffen waren over dit eerbewijs van het leger aan den Koning der koningen. Het was een Indrukwekkend schouwspel. Anders dan in Frankrijk. RUSLAND. Het schrikbewind in War schau. Hel wordt daar in Warschau een voudig ontzettend. Nu weer hebben de po litic-agenten om zich tegen de voortduren de aanslagen te beschermen, hevel gekre gen om zonder voorafgaande waarschu wing op iedereen te schieten, die hen ook maar nadert. Zij kunnen onschuldigen dooden, zonder daarvoor in 'I minst ver antwoordelijk te worden gesteld. Dat. fraaie stelsel werkt nu zoo onge veer 48 uren en reeds zijn tusschen 20 en 30 personen gedood of gekwetst door de politie. Zij heeft voorbijgangers neerge schoten, wier eenige misdaad daarin be stond, da.t zij een revolver droegen. Met schriftelijke toestemming nog wel, maar die doelloos is daar de agenten niet kunnen lezen! Misschien wordt, bij wijze van proef, hetzelfde stelsel ook in Moskou en Odessa toegepast. 'Gemakkelijker middel om een revolutie te onderdrukken is er zeker niet: je schiet maar net zoo lang tot er niet anders dan Het gordijn viel wat bij'na eene verade ming ivoor het publiek was, want eene der gelijke spanning was te veel voor de ze nuwen van menschen, die alles wel be schouwd, toch enkel tot hun genoegen en verstrooiing hierheen gekomen waren. Trouwens, nu ging nog 't aangenaamste oogenblik van den avond aanbreken; men zou den schrijver van het stuk ten tooneelc roepen en hem een warme hulde toe brengen, >wat zulk een meesterwerk ten volle verdiende, en daarna zou men ook Olga Liliënstern, de onovertreffelijke Er mingarde toejuichen en haar op onmis kenbare wijze toonen hoezeer men haar talent bewonderde. Zij moest met zooveel geestdrift begroet worden, dat zij er niet aan denken zou zich elders dan te Parijs aan pen tooneel te verbinden. En iluide weergalmden door de zaal de jubelkreten. „De schrijver! Wijl willen den schrijver zien Gewoonlijk wordt deze wensch zoo spoe dig .mogelijk verhoord, dat het onverklaar baar' .scheen ditmaal het gordijn,.niet te, zien halen en, Sergius Demiroff aan het publiek te .verfcoonen. Liet de jonge man zich mis schien door eene al te groote nederigheid weerhouden? Dat zou men hem wel af- leeren. En luider dan ooit klonk het: „De schrijver, de schrijverI" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1906 | | pagina 1