dijke.
C 31.
onibel.
es is
:rt-varie
lenuitRotterdam
feuilleton.
slavenketenen.
buitenland.
No. 108.
Zaterdag 1 September 1906.
Tweede Jaargang.
erking.
chting.
Vmhijit eiken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIIDAGAVOHO.
Bü flit miner behoort een Bijvoegsel.
I. SCHOUWENBURG.
fRAAT - GOES.
>TE MARKT,
GOES,=
magazijn
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Korte inhoud Zondagsblad.
genshroeken en Blouses,
ficot-Ondergoederen.
iet
lel nieuwe coupletten en
_0UIS DE HAAN met zijn
IMATEN.
1TSPEL.
I's avonds 8 uur.
NIH ZEEUMSCHE COURRKT
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes £0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers k contant„0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's f voor niet-abonné's«045
Bureau: LANGE VORSTSTRAAT, GOES.
Advertentiën van 15 regels £0.50; iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. a contant.
Reclameberiohten 25 Gt. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
Platende Bloemenkloklandbouwfees-
ten te Diepenveen; neerdaling van een
luchtballoneigenaardig vervoermiddel op
bergspoorbanenmuiterij op een Russi-
schen kruiser; Valparaiso in vogelvlucht;
hoofdplein van Santiagoeen vorstelijke
groep; het vergaan der Sirio, met. tekst.
Feuilleton: De twee Parelvisschers.
31 Augustus.
Klokgelui en vlaggepraal verkonden al
om het Nederlandsche volk, dat heden
de jonge geliefde Souvereine, die den scep
ter voert over de lage landen aan de zee,
Haren 26en geboortedag herdenkt.
Niet minder dan in het leven der ge
wone stervelingen, der minder hoog ge
plaatsten, grauwen elk jaar de dagen van
leed en smart ook voor hen, die den niet
zelden zwaren last van hermelijn en pur
per te dragen hebben.
En zoo is ook dit jaar voor onze hooge
Landsvrouwe de beker van s mar be niet
gespaard gebleven.
De liefste wensch, die Haar hart ver
vulde, en om welker vervulling het Neder
landsche volk had, de blijde hope op een
spruit van den alouden stam mocht niet
in verwezenlijking gaan.
Maar ookde bittere teleurstelling,
die de jeugdige vorstin moest ondervinden,
vond weerklank in de harten Harer trouwe
onderdanen, die medegevoelen en medelij
den met hunne zwaar-beproefde Koningin.
En dit zal Haar ten troost zijn geweest.
In tijden van lijden en strijd was im
mers Nederland het innigst met zijn vor
stenhuis verbonden.
Vooral in de tegenwoordige tijden, waar
in allengs meer getracht wordt het Gezag
ie ondermijnen; waarin de geest van op
roer en bloedige revolutie zich meer en
meer baan breekt, hebben wij reden tot
dank, dat onder het bestuur onzer Ko
ningin deze rampen tot dusver ons ge
spaard hieven; maar tevens den plicht
het volk de liefde tot het Vorstenhuis
diep in te prenten.
Moge Hare Majesteit dan nog vele ge
lukkige jaren regeeren over Haar trouw,
ordelievend volk, en moge in den loop
van Haar 27ste levensjaar Haar al dat
gene geschonken worden, wat Zij zelve
innig verlangt, en geheel het volk Haar
toewenscht.
24).
Een lichtstraal van vreugde verhelderde
Demiroff's gelaat. Hij had zich nog nooit
zoo blij gevoeld met welke loftuiting dan
ook, en hij haastte zich aan haar ver
zoek te voldoen.
Olga deed der tooneelspeelster met een
blik verstaan dat het wijzer zou zijn met
hare moeder in de eetzaal achter be blij
ven; de deuren stonden trouwens open,
zoodat zij toch van de muziek genieten
konden, en terwijl Sergius de eerste ak
koorden eener romance aansloeg, boog 01-
ga, die hem naar de piano gevolgd was,
zich tot hein over en fluisterde zij:
„Gij hebt daareven „neen" gezegdmaar
zult gij mij' het genoegen weigeren Ermin-
garde be zien?"
In zijne verrassing hield hij op met spe
len en zij vervolgde nog haastiger:
„Neen, ga voort, zij het ook met iets
anders. Het is onnoodig dat de anderen
van mijn verzoek afweten".
Hij gehoorzaamde haar aanstonds, of
schoon meer en meer verbaasd. Hoe was
tiet mogelijk dat zij die hem heel den
avond zoo onverbiddelijk koel had toege
schenen, op eenmaal zulk eene belangj-
stelüng in zijn werk aan den dag legde?
I 'J ''Pjx-'S dan. ook niet zonder eenige bit
Onthullingen
Kortelings maakten we reeds gewag van
de pogingen der vrijmetselaarsbende in
Frankrijk die tracht de meening ingang
te doen vinden, dat Z. H. de Paus in
de jongste encycliek onwaarheden zou heb
ben neergelegd, ten opzichte van de mee
ning der Fransche Bisschoppen.
Het liberale blad de „Temps" begon
met de onthullingen, die koran op den
molen zijn der socialisten en bloccards.
Liberale en socialistische bladen hier
te lande namen het piquante nieuws gretig
over, het met dezelfde scherpe saus als
de Fransche bladen overgietend.
„Het Vol k" betitelde den Paus als
„Kus de Leugenaar" en elders schreef
dit blad„de heer Sarto heeft gelogen".
Zulke groote woorden bezigen de def
tige liberale bladen wel niet, maar ze
geven er toch niet minder om te kennen,
dat er in de encycliek een scheeve voor
stelling is gegeven.
Ook de liberale bladen hier en in den
omtrek hebben zich niet ongaarne met de
zaak bezig gehouden, een valsche voor
stelling wekkend, waarom het zijn nut kan
hebben het scheeve even recht te zetten
door de weerlegging mede te deelen van
de „Osservatore Romano" het officieuse
Vaticaansch orgaan.
In de Pauselijke encycliek staat, dat
de vereenigingen van eereclienst, zooals
de wet die voorschrijft, onaannemelijk zijn,
en dat de Bisschoppen het bijna allen hier
over eens zijn.
Nu komt de „Temps" met onthullingen
uit de vergadering der bisschoppen en
beweert, dat deze wel degelijk een plan
hebben besproken en in meerderheid .aan
genomen om vereenigingen te stichten.
En de geheele anti-clericale pers in
Frankrijk en daarbuiten wrijft zich in de
handen van christelijk genoegen, dat de
Paus op een leugen is betrapt.
En niemand denkt er aan eens even
kalm in de encycliek den volgenden zin
te lezen
Waar Wij alzoo deze vereenigingen ter
zijde stellen, die Ons geweten en Onze
plicht Ons verbieden goed te keuien,
zou het toch nuttig kunnen schijnen te
onderzoeken, of het geoorloofd is in
plaats van deze vereenigingen een ander
soort van organisatie te beproeven, die
tegelijkertijd met de Fransche wet en
met het canoniek recht vereenigbaar
zoude zijn en aldus de Fransche ka
tholieken te sparen voor de ernstige
„Ik meende dat gij eene vrouw als haar
niet verstojndt".
„Misschien zoudt gij mij leeren haar te
begrijpen. Ik sprak u daar straks van eene
gedachte die alle andere denkbeelden in
een geest kan verdringen; welnu bij mij-
is dat het brandend verlangen op het too-
neel te gaan, en ik zal u een groot geheim
toevertrouwen dat zelfs de 'directeur niet
mag weten. Ik heb een proef willen nemen,
misschien schrikt reeds de eerste poging
de beste mij voor goed af, want ik hen
evenals gij, in een stad geboren waar ac
teurs nog onder een soort banvloek ver-
keeren en wie kan vooraf zeggen of ik hij
den aanblik van al die op mij gerichte
oogen niet het vooroordeel mijner kaste
zal voelen herleven. Indien ik voor eenigen
tijd in deze woning vertoef, dan is het al
leen omdat Maiie Roval mij met hare
lessen wil bijstaan, en mijl in stilte heeft
beloofd den avond der eerste opvoering
plotseling ziek te zullen worden en zich
dooi' mij te laten vervangen".
„Gij?" riep Sergius vol verrukking uit:
„gij zoudt Ermingarde zijn?"
„Schrikt dat denkbeeld u af?" vroeg zij
glimlachend.
„Ogij weet slechts al te goed het tegen
deel. Uw gansche uiterlijk, uwe houding,
uwe -stem, alles maakt u tot Ermingarde
die ik mij voorstelde; zoo gij: in die rol
optreedt is mijn succes verzekerd".
„Maar gij wilt niet dat het stuk opge
voerd izai worden en Kaar raadsel
achtige blik rustte smeekend op hem".
verwikkelingen, waarmede zij worden
bedreigd.
Dus nadat op advies der bisschoppen
zeiven de wettelijke vereenigingen zijn
verworpen, gaat de Paus na of er nog
een ander soort vereenigingen mogelijk
zou zijn.
En ook deze kan de Paus niet aan
vaarden
Maar wijl Ons, zoolang de wet blijft
gelijk zij is, deze hoop ontbreekt, ver
klaren Wij, dat het met geoorloofd is„
deze andere soort van organisatie toe
te passen, zoolang het niet geheel vast
staat enz.
Hier wordt volstrekt niet gezegd
dat ook deze beslissing des Pausen in
overeenstemming zou wezen met het oor
deel der bisschoppen: integendeel, pien
kan zeer goed tusschen de regels lezen,
dat deze tweede soort vereenigingen door
het Episcopaat als een uitweg zijn voor
gesteld.
De „associations cultueiles", zooals de
wet deze voorschrijft, werden dus ook wel
degelijk door de bisschoppen verworpen.
De eerste vraag was, zegt de „Osserva
tore" of de cultueele vereenigingen, zooals
de wet ze instelt, mogelijk waren, zonder
dat do heilige rechten der Kerk geschon
den worden".
Het antwoord der bisschoppen was
nauwkeurig, duidelijk en met bijna alge-
meene stemmen ontkennend.
Men ziet hieruit, wat er van al de
schimp- en lasterpraatjes overblijft.
Intusschen zal ongelukkigerwijs hij velen
de laster zijn doel niet hebben gemist.
FRANKRIJK.
De z. g. n. onthullingen van de „Temps"
betreffende de oneenigheid tusschen het
Vatieaan en het Fransche Episcopaat vin
den .thans officieel tegenspraak.
De Osservatore. Romano" protesteert
tegen ,de beschuldiging, dat Z. H. de Paus
de waarheid zou verdraaid hebben in de
Encycliek .„Gravissimo Officii" en wijst
er juiet nadruk op, dat de bisschoppen een
parig de „associations cultueiles" heb
ben verworpen. Zooals de lezer zich her
innert, yvordt hiermede bedoeld, dat de
godsdienstige vereenigingen, zooals de wet
ze .thans wil, door het Episcopaat zijn
veroordeeld.
De „Osservatore" oppert de meening,
dat integendeel de Fransche regeering
schuldig staat aan verdraaiing der waar
heid, jlaar rij in een officieel© publicatie
„En ik.ik zou Arthur moeten zijn..."
stamelde hij, ten prooi aan den hoogsten
tweestrijd: „Het is waar dat ik niet zou
dulden dat een ander als iku voor
het publiek omhelsde. Ik zelf zou het nau
welijks eerbiedig genoeg kannen doen, en
ieder (anderneen liever dan nog ver
nietig ik mijn arbeid!"
„Dus moet ik mijn droom vaarwel zeg
gen?" vroeg zij, zich weder opheffende,
als meende zij reeds dat hij! weigeren ging.
„Zou ik ooit anders dan „ja" kunnen
antwoorden op een verzoek van u?"
„Zij slak hem sprakeloos de smalle,
doorschijnende vingers toe, waar hij een
vurigen kus pp drukte.
„Maar zoo ik u het offer breng den
mijnen verdriet te veroorzaken", ging hij
voort, zoodra zij hare hand wederom
teruggetrokken had„dan moet gij mij
daarvoor ook een vergoeding schenken:
beloof mij dat ik hier eejlige malen met
u mag komen repeteeren. Niemand zal
daarvan iets vernemen als onze gast
vrouw, die toch in het geheim is".
„Het zij zoo. 'Ik wil u toonen dat ik
dankbaar weet te zijn."
„Wanneer mag ik dan komen?"
„Heden over eene week, liefst des na
middags".
En zoo hadden zij elkander herhaaldelijk
weergezien en was de toovermacht welke
zij op den jongen schrijver uitoefende,
steeds geklommen. Wat er in hare eigene
ziel omging, niemand wist het; alleen
werd zij zoo mogelijk nog somberder en
van diplomatieke stukken een nota ach
terhield, .welke. ,haar minder aangenaam
was .en ,haiie positie misschien afbreuk
h,ad kunnen doen.
De Fransche „Éclair" bevat de volgende
o-fficieiele mededeeling:
„De „Temps" en dei „Matin" hebben
dezer d&gcn verscheidene artikelen gepu
bliceerd, welke, naai' zij beweerden, een
vertrouwbaar verslag, bevatten van het
verhandelde in de volledige bisschoppen
vergadering van 30 en 31 Mei en don
len Juni en den schrijver der Encycliek
in tegenspraak brachten met de bisschop
pen.
Graaf De Mun, die daarin persoonlijk
betrokken werd, heeft aan de „Temps"
reeds een formeele logenstraffing doen
toekomen. Wij zijn in staat met de. meest
stellige zekerheid te verklaren, dat de ver
halen, waarop de maponnieke pers een go-
heel stelsel opbouwt van lasterlijke aan
tijgingen, onjuist zijn. Onjuist het verslag
der zittingen, wat betreft de stemmingen;
onjuist, om het niet anders te noemen de
woorden toegeschreven aan den Paus be
treffende een stemming over de „vereeni
gingen van den eeredienst".
Wij 'kunnen beslist verklaren en ver
nemen het uit zeer goede bron dat de
openbare meening aan de stukken, welke
men haar voorlegt, geen stellige waarde
kan hechten.
Men 'heeft dus een onjuist verslag ge
geven, 'hetgeen aan heel deze mededeeling
alle 'betrouwbaarheid ontneemt.
Men zal begrijpen, dat wij in een zaak
van zoo delicaten aard, niet meer kunnen
zwijgenmaai' wijl zijn gemachtigd en zelfs
aangezocht om te spreken, zooals wij hier
mede doen".
Deze verklaring laat, dunkt ons, aan
duidelijkheid niets te wenschen over.
Terwijl zich boven Frankrijk donkere
wolken samenpakken en een kerkvervol
ging met al haar verschrikkingen dreigt
voor de Kerk van Frankrijk, schijnt de 11.
Maagd hare gunsten aan hare geloovige
beschermelingen te verdubbelen.
De Laatste nationale bedevaart naar Ma
ria,s heiligdom te Lom-des mag zich be
roemen, door Hare voorspraak een groote
menigte wonderbare genezingen te hebben
verkregen. Men telt er 47, de minder goed
bewezen feiten niet mede gerekend.
Kanunnik Gerbier heeft, bij de thuis
komst der pelgrims, in de Notie-Dame des
Victories te Parijs eenige der meest treffen
de gevallen verhaald. Aan een verslag van
die plechtigheid, dat wij in de „LTnivers"
vonden, is het volgende ontleend
Bij de Sakrament-preeessie, zoo zeide
de redenaar, hoorde ik, hoe een jonge
borstkwaallijderes haar leven ten offer
bood voor een zieke, welke op een bran
card naast haar lag en waarin nauwelijks
meer eenig toeken van leven was te be
speuren.
H. Maagd Maria, zeide de jonge borst-
meer in zichzelf gekeerd, (behalve wan
neer zij zich .oefende ,om zich haar rol
volkomen eigen te maken. Dan kwam er
een koortsachtig blosje op haai' gelaat,
verkregen hare oogen een nieuwen gloed,
en werd zij een geheel ander wezen."
„Zij had gelijk, alleen de kunst is haar
leven", zeide Marie Roval tot haar
moeder.
Thans was eindelijk de groote avond
daar, en terwijl eeu ieder zich om den
directeur verdrong, om nog zijne laatste,
bevelen te ontvangen, werd hem een
briefje overhandigd dat hem deed stamp
voeten van woede. Het behelsde deze
woorden
„Beste vriend.
„Stel u mijn wanhoop voor. Gisteren
reeds had ik een zware koude gevat,
maar wilde u niet noodeloos verontrus
ten, zooda,t ik haar door allerlei midde
len poogde te verjagen, wat mij echter
niet mocht gelukken en nog slechts zie
ker maakte, ik kan thans niet eens op
staan, zoodat er niet aan valt te den
ken voor het publiek op te treden; maar
tegelijk met deze regelen zend ik u mijh
voortreffelijke leerling, Olga Liliënstern,
zij kent de rol van Ermingarde vair
huiten. Gij kunt op mijne volle verant
woordelijkheid, deze plaatsvervangster
aannemen. Het publiek zal er niet. bij
verliezen; wel uwe bedroefde
Marie Roval".
WaL moest hij beginnen; het was te
laai om terug Ie treden, maar wie weet
kwaallijderes, ik ben hier gekomen om
van U mijne genezing te verkrijgenmaal
ais God niet toestaat dal wij beiden
geniezen, genees mij dan niet maar mijn
totgenootie.
En terwijl het Allerheiligste voorbijge
dragen weid, stond het. meisje, dat naast
de pensionaire van Villipinte lag, plotse-
seling op en begon te loopen.
De kleine borstkwaallijderes lag nog
steeds aan hare brancard gekluisterd. Zij
bedankte de- H. Maagd niettemin.
Dank, dank, zeide zijik heb Uwe goed
heid gezien, gij hebt mijn gebed verhoord,
gij moogt mij nu van deze wereld weg
nemen.
Ook andere jonge meisjes offerden haar
leven op voor het heil van Frankrijk.
De pastoor van de Notre-Dame des Vic
tories, nam het woord na kanunnik Ger
bier, om de geloovigen te vragen een ver
zoekschrift te onderteekenen, om Z. H. den
Paus te verzoeken de godsvrucht ter eere
van de 11. Maagd uit te breiden, door ge
heel het menschelijk geslacht aan het H.
Hart van Maria toe te wijden.
Bij de benedictie aan het einde van Je
plechtigheid had er een nieuwe genezing
plaats. Een jong meisje van 16 jaar Mej.
Adda Caudij, wonende rue Blomet 66 aan
getast door heupbeenziekte en reeds drie
maal geopereerd, die zich sedert vijf jaar
niet meer kon bewegen, zelfs niet met
behulp van krukken, kreeg bet gebruik van
hare ledematen terug gedurende het zingen
van het „Ave Maria". Zij begaf zich te
voet huiswaarts.
Een droevig ongeluk is mgr. Turinaz
den bekenden bisschop van Nancy, te
Lourdes overkomen. De bisschop droeg 'het
H. Sacrament en schreed langs de rijen
zieken en kreupelen. De bisschop legde de
remonstrans op het hoofd van een zieke,
toen deze een plotselinge beweging maakte
als om zich op te heffen. Door den schok
kreeg de bisschop een der ijzeren stralen,
die de remonstrans versierden, in het
gelaat en werd de ader der rechterslaap
doorboord.
Bedekt met bloed werd mgr. Turinaz
naar het bureau der grot geleid, waai' zich
vele geneesheeren bevonden. Deze verbon
den den prelaat, die veel bloed verloren
heeft.
RUSLAND.
Te Riga is in een huis van vijf verdie
pingen in een der voorsteden een bommen-
fabriek ontdekt. Des morgens verschenen
soldaten en politie agentenzij werden met
revolverkogels ontvangen, waarna zij het
huis omsingelden en beschoten. Daarop
werd uit het huis een bom geworpen, en
gedreigd dat er nog meer zouden volgen.
Daarop voerden de belegeraars machine
geweren aan, en na hiermede tien uur lang
aan 'twerk te zijn geweest konden de
troepen eerst naar binnen dringen en vuur
geven door de deuren van de verdiepingen
waar de weerstand geboden werd. De ove-
welk een monster zij hem zond voor de
gelegenheid? En al die onkosten voor-
niéts gemaakt, en de heeren der pers voor
goed tegen het stuk gestemd omdat men
hun een© eerste opvoering beloofd had
en hun iets uit het oude repertoire voor-
dischte! Het was om zich de haren uit
het hoofd te rukken.
Een zachte stem ontrukte hem aan zijn
somber gepeins.
„Mijnheer", klonk het: „ik beloof u mijn
best te zullen doen".
Koning sloeg de oogen op, en zag haar
voor zich slaan, het beeldschoon© wezen
dat Marie's plaats kwam innemen. Zij
droeg reeds hef witte, sleependo gewaad
van Ermigarde en daarover een bijhal tot
aan den grond reikenden mantel van gra
naat fluweel, omzet met blauw vossen
bont.
In een oogwenk overzag hij het drama
tisch effect dat eene dergelijke' verschij
ning op de menigte te weeg zou brengen.
Was hij zelf, die toch niet spoedig meer
bewogen raakte, niet reeds geheel en al
onder dien indruk? Ook al mocht zij
slechts over middelmatige gaven te bes-
schikken hebben, zulk een (uiterlijk zou
alles redden, en hij antwoordde vol vrien
delijkheid
„Gij bewijst ons een onwaardéierbareu
dienst. Ik neem uw .aanbod vol dankbaar
heid aan".
(TVordt vervolgd.)
