HE
Eindhoven, Holland.
jNo. 100.
Zaterdag 25 Augustus 1906.
IHYeede Jaargang.
EKKBANK,
Bü ffi nummer behoort een Bijvoegsel.
OMERCONCERT
rt in dit Biad.
i's
Denkmal
enpudding.
INBRAAK
RG.
koers 100 pet.,
isch geld
s.
inkoop van Effecten
TH. HENDRIKSE.
Stoomhout
Zagerij
en Schaverij.
KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN.
Verschijnt eiken MAANDAG-, WOEiSDAG en HII0MND.
Koi 'to inhoud Zondagsblad.
FEUILLETON.
SLAVENKETENEN.
BUITENLAND.
'20
|E: „EUPH0NIA"
1KUNSTLIEVENDE LEDEH
24 AUGUSTUS 1906
ER SOCIËTEIT V.O.V.
de fijnste
wen winkelier a 20 ets.
per pakje.
h. Bröerken, Arnhem
van Comestibles.
11.000.—
r KIJK.
lede en goed geïntroduceerde
lledige inlichtingen verstrekt
oot
Baard te zijn
lil/er eld I
00.Coupon 1 Juni
K, Kleine Kade.
iliden borgtocht.
;hade.
ags in het hotel de Kinderen
Abonnementsprijs per 3 maanden voor Goes f 0.75, daarbuiten f 0.95
Afzonderlijke nummers a contant0.05
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD
voor abonné's f 0.371/», voor niet-abonné's045
Bureau: LANGE VOR5T5TRAAT, GOES.
Advertentiën van 1—-5 regels 10.50; iedere regel meer 10 Ct
Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend.
Dienstaanbiedingen 5 'regels voor 25 Gt. a contant.
Reclamebe riek ten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prijs.
PlatenDe koning van Engeland met
gasten bij de zeilwedstrijden te Cowes.
Samenkomst van keizer Wilhelm en ko-
nihjA EdWard." SportfeëSten in Ërïgêftthd.
De oudste ien de grootste vrouw der We
reld. Paardendressuur. Een nieuw redding-
pantser. Motorsport, Curiositeiten in de
dierenwereld, met tekst. Tekst: misbruik
van vertrouweneen succeslosse schet
sen uit Jhet landweerleven in vredestijd.
Feuilleton: de Bloedige Hand.
Proletarisch gedoe.
Al wat sociaal-democraat is brandt na
tuurlijk van haat tegen de bezittende
klasse, anders gezegd de kapitalisten.
En even natuurlijk is het, dat al de
eigenschappen van zoo'n kapitalist, als
daar zijn eerzucht, gemakzucht, en derge
lijke, gruwelijk verfoeid worden door de
socialisten.
Daar hebben de roode broeders een ko
lossalen hekel aan.
Ten duidelijkste is dit o. a. gebleken uit
den gouden uniformjas van Van Kol en
de villa van Polak 1
De socialisten willen nu eenmaal een
eenvoudig leven, waardoor ze in de tegen
woordige „rotte" maatschappij niet teren
op het zweet van den werkman-koeli.
Daarom was Van Kol de gelukkige be
zitter van mijnaandeelen, tot welker stij^
ging talrijke koelies het hunne bijbrachten
in het land, dat zich om den evenaar
slingert als een gordel van smaragd om
met dr. Schaepman te spreken of, in
meer socialistischen stijl, in het melkkoetje
van Nederland en deszelfs inwoners, het
sclioone Insulinde.
Hoe socialisten een eenvoudige levens
wijze verstaan kan men ook leeren uit vol
gend opmerkelijk staaltje.
In een zaal van het „entrepot" te Brus
sel, kwam dezer dagen een bediende een
koffer aangeven met zijden kledingstuk
ken, in China, vervaardigd.
De koffer moest met den bliksemtrein
mee naar Frankrijk.
Het aanwezige publiek stond in bewon
dering over die lichte, fijne, schitterende
weefsels, waarop, in kleuren vol gloed,
draken en vogels geborduurd waren.
De ambtenaar-verificateur was uit het
veld geslagen. Onder welke rubriek viel
deze „koopwaar"? Waren het kunstwer
ken? Of klcedingstukken? Neen klee-
loosterbaan Le Cointre, Goe
22).
„Gij zijlt waarlijk een en geil" verklaarde
de directeur, die in de wolken was met het
gansche plan„maai- hoe zult gij het aan
leggen om dat te bereiken".
Marie Roval glimlachte:
„Ik zal hem voor heden avond te sou-
peeren vragen, en hem dan wel aan het
verstand brengen dat, zoo hij weigert, alle
kans zijn werk opgevoerd te zien ook voor
goed verkeken is. Gij begrijpteen paste"
ginnende is eerzuchtig en ik zal niet veel
welsprekendheid behoeven om hem over
te halen".
De directeur beloofde in zijne dankbaar
heid het maandgeld der tooneelspeelster
te zullen verhoogen gedurende heel den
tijd dat „Ermingarde" opgevoerd zou wor
den, en zij vertrok met de belofte hem
terstond den uitslag harer pogingen mede
te deelen. Daarna, liet zij zich door haar
"jhbg naar een postkantoor brengen, en
stelde <er een telegram op va,n den vol
genden jnhoud.
„Sergius Jtemirolf, 74 rue Chateaudun,
kom hedenavond negen uur over opvoe
ring Ermingarde praten. Roval". Dit
berichtje verzonden zijnde, keerde zij1 naar
haar woning terug en spoedde zich een
dingstukken mogelijk in China, maar
toch niet in België.
Daarom vroeg hij den bediende voor
welk gébruik die kostbare zijden stoffen be
stemd waren.
Het, zijn antwoordt de livrei-zware
man - - huisjasjes, die mijn meester bij'
zijn ontwaken .aantrekt, totdat hij' toilet
gaat maken.
Het gelaat ,van den verificateur klaart
ophij weet nu onder welk tarief de kost
bare stoffen vallen.
Het publiek blijft de Chineesche zijde
bewonderen en brandt van verlangen om
den naam le kennen van den gelukkigen
sterveling, wien het voorrecht te beurt
valt zijn leden te omhullen met zulke
klcedingstukken: ongetwijfeld moet het een
mandarijn, de gezant van China zijn, of
de een of andere zonderlinge „kapita
list" I
Neen, beste menschende gelukkige
eigenaar- van deze zoo fijne, in weerschijn,
van kleuren schitterende weefsels is nie
mand anders dande socialist
Edmond Picard, senator te Brussel I
lil dezen proletariër met zijn Chineesch
zijden huisjasje ziet men de socialistische
praktijk in haar naaktheid.
En dan moet van der Goe s nog zeg
gen, da.t het geen „proletarisch ideaal"
is om „kapitalist" te worden!
't Blijkt toch maar steeds, dat een pro
letariër zich pok in kant en zijden weef
sels best thuis voelt, al kleven er aan
deze „kapitalistische" sloffen de tranen
van een door „uitbuiting" verkregen pro
duct 1
FRANKRIJK.
Briand heeft aan de „Lanterne" de
keus van het blad is teekenend nog iets
gezegd over de bestemming der kerkge
bouwen.
Wanneer een aantal katholieken huiten
den wil van Paus en bisschop een eere-
dienst-veïeeniging oprichten, kan ook aan
dezen 't kerkgebouw worden afgestaan,
wijl immers een andere katholieke associa
tion niet zal worden gevormd.
Een officieels uitnoodiging dus tot
scheuring.
Maar Briand vergeet dat katholieken
die een eeredienst inrichten tegen den wil
van Paus en bisschoppen, geen katholieken
meer zijn.
En al wat buiten de Kerk staat is iti
Frankrijk op een paar kleine groepjes
na geheel ongeloovig en onverschillig
voor eiken eeredienst.
rijk gemeubeld vertrek binnen, waar ecne
nog geer jonge vrouw in een armstoel
voor Jen open haard zat, met strakke blik
ken in het knappend© houtvuur turende.
De komst (der tooneelspeelster deed haar
het hoofd ppheffen, en men kon thans
opmerken hoe schoon zij-was. Haar lokken
waren goudkleurig en golvend, haar trek
ken fijn besneden als die eener camée,
haar gelaatskleur was zoo doorschijnend
en- zacht getint dat zij aan een lentebloe
sem. deed denken. Wat. echter het meest
in haar trof, het waren de ondoorgronde
lijke lichtgrijze oogen; die zoowel oen he
mel als pen hel konden weerspiegelen,
maar die men'niet, weder vergeten zou na
ze eenmaal te hebben aanschouwd.
Zij richtten zich thans met vragende uit
drukking op de actrice.
„Koning neemt het voorstel aan!" riep
deze, haar- rijken pelsmantel afwerpende,
en de kleine voetjes een voor een naar
het vuur- uitgestrekt houdende, ton einde
ze te verwarmen„ik heb Demiroff aan
stonds een ^telegram gezonden, om hem
uit te noodigen van avond hier te komen
ik zal voor een goed souper zorgen, wat
de mannen altijd toeschietelijker maakt, en
de rest gaat u aan".
„Wel te verstaan, gij zult beginnen met
hem te zeggen dat het stuk anders niet
opgevoerd kan worden. Indien hij aarzelt
zal ik hem bewijzen da.t hij integendeel blij
moest zijn met eene dergelijke schikking",
sprak de blonde vrouw, met eene stem, die
In verhand met wat sommige Fransohe
en Italiaansche en ook Nederlandsche
vrijzinnige bladen geliefden le zeggen over
de geheime bedoelingen der encycliek,
verdient de aandacht een verklaring van
den „Osservatore Romano", waarbij nog
eens elke mogelijkheid van verzoening met
deze wet, volstrekt wordt afgesneden.
Wij begrijpen niet, zegt de „Osserva
tore", wat. er voor dubbelzinnigs of on
duidelijks in de wooixlen des Pausen is.
Maar de heeren Combes, Briand en Co.,
zitten er leelijk mee in, dat ze nu met.
den Paus rekening moete n houden.
Ook Samen, de voorzitter van den mi
nisterraad, die zoolang stommetje ge
speeld heeft uit bangheid zeker voor den
grooten geest, die hel door hem gevormd
kabinet en zijn persoon overstraalt, of
uit de noodige bescheidenheid, heefl zich
toch eindelijk ook tot spreken laten ver
leiden. Hij heeft bij de opening van de con-
seils généraux zijn oordeel gezegd over
de encycliek„Alle burgers zonder on
der-scheid, hoe dan ook hun politieke over
tuigingen of hun godsdienstige meeningen
zijn, moeten gehoorzamen aan de wet en
aan het gouvernement, bekleed met het
vertrouwen van de natie, sterk door den
steun van het parlement. Het zal allen
tegenstand weten te hoven te komen, en de
uilvoering van alle wetten, ook van de
scheidingswet, weten te verzekeren."
Naar aanleiding der Pauselijke Encycliek
over de Scheidingswet hebben de Belgische
Bisschoppen een gezamenlijk schrijven ge
richt tot het Fransche 'Episcopaat, welker
eensgezinde onderwerping aan de uit
spraak des Pausen zij bewonderen, hun
gebeden en die hunner geloovigen voor
de kerk van Frankrijk toezeggend.
Te Lourdes hebben op den avond van
den 20sten Augustus en in den morgen
van den 21sten vijf gevallen van plotse
linge genezing plaats gehad, alle hij vrou
welijke personen uit Parijs afkomstig.
O. m. heeft een blinde dame, mevr. Cour-
cel, rue Damesne 28, het gezicht terug
gekregen.
ITALIË.
Paus Pius en de gift der we
it u w e. Toen indertijd pater Brandi, de
uitgever der „Civilta Catolica" den Paus
80.000 frs. bracht als opbrengst van de
5e lijst voor de slachtoffers van Calabrië,
sloeg Pius vol vreugde zijn oogen op de
gedrukte lijst en zeicte„Daar moeten wel
ruime giften onder zijn om zoo'n groots
som bijeen te krijgen,"
„Ja, H. Vader", antwoordde de redac
teur-, „maar- de grootste gift is toch van
een arme vrouw," en te gelijk wees hij
op een briefje van een pastoor aan den
voet der bladzijde, waarin deze mededeel
de, dat bij de vijf stuivers te laat ontving
om z© nog met de andere giften te ver
zenden. Die andere 25 centen waren van
een arme vrouw, welke de preek waarna
de collecte gehouden werd, had bijge-
een en al muziek zou zijn geweest zonder
de groote afmating die er uit sprak.
„Ja, ja, tdat was natuurlijk mijn plan;
maar als gij meent dat ik alleen hem over
zou kunnen halen, dan vergist gij u. Wan
neer ik jemaml voor het eerst ontmoet, dan
geef ik er mij aanstonds rekenschap van
of ik eenigen invloed op zijn leven zou
kunnen uitoefenen of niet, en ik heb zeer
goed ingezien dat Sergius Demiroff mij
nooit anders dan de grootste onverschil
ligheid zou toedragen. Gij zijit echter, dunkt
mij, juist de vrouw om zijn hoofd op hol,
te brengen, ,en zult van hem gedaan krij
gen wa,t gij maar wilt. Als men u ziet,
zou men meenen dat gij het zachtmoedig
ste, lijdzaamste wezen waart dat er op
aarde gevonden kan worden, en gij doet
met de menschen, ja tot zelfs met mij,
wat gij slechts verkiest. Ik zou heel wa,t
geven om het geheim daarvan te door
gronden".
„Herinner u dat gij gezworen hebt dat
nooit te beproeven", klonk het langzaam
en bijna plechtig.
„Ja, en nog wel op het hoofd mijner
moeder, de eenige ziel a,au wie ik hier be
neden waarlijk hecht", antwoordde Marie
Roval knorrig: „maar dat neemt niet weg
dat dit alles heel geheimzinnig is en mij
hij oogenblikken angst aanjaagt".
„Waarom? Gij wordt toch door niets
bedreigd I Integendeel, ik heb u uit moei
lijke omstandigheden geholpen".
„Dat is waar; doch reeds Jaar begint
woond, maar geen cent bezat.
Een paar dagen later echter had ze een
halve Lire verdiend en haastte zich daar
mede naar den pastoor hare bijdrage voor
de arme slachtoffers van Calabrië op te
zenden. En zoo kwamen hare vijf stuivers
op de lijst tusschen giften van duizenden
Liren te staan.
De Paus las het schrijven. „Ja, pater,"
antwoordde hij diep geroerd, „gij hebt ge
lijk; dat is de schoonste gift, die gij ge
kregen hebt, want. het. is een letterlijke
herhaling van het offer der weduwe."
Daarna opende de Paus een lade van
zij.n schrijftafel, nam er een groote zil
veren herinneringsmedaille aan het tweede
jaar van zijn Pausschap, zooals de kardi
nalen die plegen te ontvangen, uit en
overhandigde die aan pater Brandi met de
woorden
„Zend haar dit van mij; zeg haar, datl
de Paus haar dankt voor hare groote edel
moedigheid en haar van harte zijn zegen
geeft."
ZUID-AMERIKA.
Aan de Londensche Tribune wordt uit
New York gemeld, dal de Chileensche mil-
lionair Edwards bijna veertig millioen pe-
ros bij de aardbeving verloren heeft. Bijna
alle rijke families te Valparaiso zouden
hun fortuinen verloren hebben. Er zijn
in de baai van Valparaiso kleine eilandjes
uit zee verrezen en de kustlijn heeft ver
anderingen ondergaan.
In een gesprek over de aardbeving heeft
C. Willard Hayes, de leider van den geo-
logdschen dienst in de V. S., gezegd dat
het Westelijk halfrond een „ruggegraats-
aandoening" had. Hij zeide dat het Rots
gebergte en de keten der Andes tot de
nieuwste bergen in de wereld behoorden
en dat hij bang was voor nieuwe beroe
ringen in totnogtoe verschoonde landen
als Peru en Mexico.
De te Buenos-Aires verschijnende Na-
eion verneemt uit La Paz (Bolivia.) dat
ten gevolge van brand en aardbeving zijn
omgekomente Valparaiso '2000 men
schen, te Limache 190, te Quillota 40
(dus niet ongeveer 10.0001), te Conchallo
35, to Pestrarca 11, te La Plazella 9 en
te Callera 6.
DU1TSCHLAND.
Te Essen is de 53e Duitsche katho
liekendag geopend. Er waren 42.000 ka
tholieke arbeiders bijeen. Bij de opening
hield de burgemeester van Essen een toe
spraak. „Het is, zeide hij, van de aller
grootste beteekenis dat de christelijke ge
zindten in een edelen wedstrijd zich bin
nen de gematigde perken houden, welke
de eerste voorwaarden voor het behoud
van den godsdienstvrede zijn. Daartoe is
noodig achting voor hetgeen aan anderen
heilig is en aaneensluiting tegenover de
pogingen tot vernietiging van de grondsla
gen van den staat". Hierop antwoordde
dr. Laarmann„Wij beloven dat in onze
vergadering niets zal voorkomen, wat onze
christelijke broeders, die tot een ander-
het onverklaarbare. Wij hadden elkander
nooit gezien; hoe wist gij dat ik verslaafd
was aan dien ongelukkigen hartstocht voor
liet spel Noch mijn directeur, noch mijne
kameraden vermoedden daar- iets van, en
juist op dien avond dat jk in de geheime
speelzaal zulke sommen verloor, verroest,
gij achter mij en voelde jk uw hand op
mijn schouder. Nog hoor ik u zeggen
„Volg mij; gij zijt verloren, maar ik kan
u redden I" lk blikte u aan en meende een
engel voor mij te zien. Als in een droom
volgde ik u naar het voorvertrek waar
wij ons geheel alleen bevonden, want een
ieder verdrong zich nog om de groene
tafel. Uw eerste vraag was hoeveel ik
hebben moest om uit den nood geholpen te
wordenik noemde u het cijfer en gij ver
volgde!
„Gij zult die som ontvangen, mits gij
blindelings mijn wil opvolgt, 0! kijk mij
niet zoo verschrikt aan; ik ben niet van
plan u het onmogelijke te vragen. Indien
er moeielijkheden kunnen ontstaan uit de
zaak, dan zult gij daar de gevolgen niet
van dragen, dat zweer ik u. Wilt gij gered
worden, ja of neen? Bedenk wel wat gij
zegt; nooit mag iets van het tusschen
ons verhandelde uitlekken. Wat er ook
gebeure, gij zult zwijgen, ik verlang daarop
uw eed".
„Ofschoon meer en meer verwonderd,
zwoer ik u wat gij wildet. Reeds gevoelde
ik de uitwerking dier zonderlinge macht
welke gij op de lieden uitoefent, iets dat
geloof behooren, kan kwetsen. Het is in
onze vroegere vergaderingen nooit ge
beurd, en het zal ook nooit gebeuren dat
wij degenen kwetsen die door een anderen
band van ons gescheiden, maar toch met
ons verbnden zijn door den band van den
doop. Wij strijden gaarne schouder aan
schouder en hopen, binnenkort nog meer
gelegenheid te hebben, om met hen samen
te gaan."
Bij de opening was o. a. een telegram
van huldebetuiging gezonden aan den Kei
zer, die daarop terstond het volgende ant
woord zond: „lk heb den vriendelijken
gróet der'Veröénigde Duitsthe katholieken
gaarne aanvaard en mij 'ojrrecht verheugd
over" de verzekering, dat de katholieken
dag zich beijveren zal te werken in het
belang van de Verzoening der confessio-
neele en sociale' tegenstellingen. Voor deze
betuiging van trouwe gehechtheid betuig
ik aan den katholiekendag mijn warmsten
dank." Dit telegram werd met groote geest
drift ontvangen.
Op den Katholiekendag te Essen is een
besluit genomen, dat betrekking heeft op
de zorg die de geestelijken, de katholieke
jongelingsvelreenigingen en de ouders voor
liet zieleheil van Roomsch© rekruten moe
ten 'dragen. Devergadering verwees met
voldoening naar hetgeen in Nederland al
sedert 'een halve eeuw gedaan was door
oprichting van instellingen ten bate van
roomsche soldaten.
Te Berlijn zaleen geestelijke ten be
hoeve van de katholieke studenten aan
gesteld worden.
RUSLAND.
Een prachtige aanmoediging voor het
rooversgilde levert nu weer het fabelach
tige voorval van de ontvluchting van den
roovermatador Bjelentsof. Zooals men zich
zal herinneren was Bjelentsof, de leider-
van den vermaarden bankroof in Moskou,
waarbij meer dan 6001OOG Rbl. gestolen
werden, in Zwitserland toen hij in handen
der politie viel. De Zwitsersche overheid
hield den gevaarlijken dief eenige maanden
in verzekerde bewaring toen hij aan Rus
land werd uitgeleverd. In dien tijd heeft
Bjelentsof een paar malen tevergeefs ge
tracht-te ontshappen. Nu is hij uitgeleverd
eiF werd naar St. Petersburg getranspor
teerd oiider sterk militair geleide.
En ziedaar! op 228 "werst van hier,
terwijl de trein om een hoogte1 te nemen,
wat langzamer liep, is hij door het venster
van- den wagon gesprongen 'en in het een
25 vadem van de spoorlijn verwijderd
bosch ontkomen. Hoewel de trein dadelijk
stopte en men in alle richtingen naar
hem zoekt, heeft men hem niet kunnen
vinden. Zijn 'bewakers bleven met den
leegen wagon op 't naastbij gelegen station
achter, terwijl de trein zijn weg voortzette.
Een ooggetuige, die hem van den spoor-
dam zag afvallen en dan weer opstaan
om te ontvluchten, zegt dat hij sterk aan
't hoofd bloedde, gewond als hij was dooi
den vertwijfelden sprong uit het venster.
men niet kan verklaren, maar dat. onzen
wil als verlamt; en ik waande niets anders
of gij zoudt iets heel vreeselijks van mij
eischen, toen gij mij' zeidet dat het gold
te verkrijgen dat de schrijver van Ermin
garde zelf de heldenrol zou vervullen.
Lieve Hemelt Kon u dat zooveel' waard
zijn?"
„Gij vergeet welke bepaling ik er bij
voegde", sprak de onbekende zacht.
„Nu ja, ook zoo goed als niets, ik neem
de titelrol op mij, studeer alles goed en
wel in, zorg dat de directie tevreden over
mij is; heb nooit nog zoo weinig nukken
of kuren onder de repetities aan den dag
gelegd, een uur voor de eerste opvoering
laat 'ik aan den heer' Koning weten dat
ik 'met een dolle hoofdpijn te bed lig,
en tnij niet verroeren kan, maar dat ik hem
mijne logée, eene uitmuntende tooneel
speelster, toezend, die mij zoo dikwijls
de 'rol van Ermingarde heeft hooren op
zeggen 'dat zij haar van buiten kent en mij
zeer tot genoegen van het publiek zal
vervangen. Gij ziet ik hel) alles goed ont
houden; alleen vraag ik mij tevergeefs af
waarom ter wereld het u zooveel waard
kan 'zijn, hier voor het voetlicht te treden.
Als lk zoo rijk was als gij, zou ik gaarne
vaarwel zeggen aan het tooneel en aan
niets meer denken dan mij zoo goed moge-
gelijk 'te vermaken.
De 'jonge vrouw keek weer strak naai'
het grillige spel der roode en blauwe
vlammen.
