No. 16. Dinsdag 6 Februari 1906Tweede Jaargang. FEUILLETON. BUITENLAND, KATHOLIEK ORGAAN VOOR DE ZEEUWSCHE EILANDEN. In den vreemde. BINNENLAND, ISiffl CODRAHT Abonnementsprijs per 3 maandenf 0.95 VERSCHIJNT Advertentiën van 15 regels f 0.50iedere regel meer 10 Ct Afzonderlijke nummers a contant0.05 Eenzelfde advertentie 3 X geplaatst, wordt 2 X berekend. Geïllustreerd Zondagsblad, alléén voor de eiken Dienstaanbiedingen 5 regels voor 25 Ct. a contant, abonné's per 3 maanden0 377s MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND. Reclameberiokten 25 Ct. p. r. Bij abonnement speciale prjjs. Prosit! Sommige liberale bladen in onze om geving schijnen besloten om in na volging van grootere dito's in andere plaatsen er een chronique scandaleus© op na te gaan houden, besloten om nu en dan, en nog al dikwijls een of ander berichtje op te nemen, het komt er' niet op aan uit welk ver werelddeel dan ook waarin de Katholieke Kerk wordt verdacht gemaakt. Men mag daarbij in het geheel niet denken aan het „kweeken van geloofshaat". Zoo vonden wij dezer dagen nog zulk een bericht over verschillende duitschc geestelijken, van wie een de absolutie zou weigeren zooals het in een 93-jarig blad heette aan iemand als hij op een literalen c.andidaa,t stemde; een ander iemand wilde overhalen tot meineed, enz. Nu lezen wij in „De Tijd" uit Duitsch- land" 'tWas gisteren weer „Schwerinstag" in den Rijksdag, d. w. z., er moesten wetsvoorstellen uit den boezem van het Huis of zoogenaamde „Initiativ-Antra- ge" behandeld, worden. En natuurlijk weid nu op den vorigen Woensdag nog niet ten einde gebrachte eerste lezing van het Tolerantie-voorstel voortgezet. Als eerste spreker trad de vrijheer Von Herding op, die, met levendige instem ming van het Centrum, ernstig prote steerde tegen de onwaardige wijze waarop de a.fgev. Muller, va.n Meinigen, een zoo diep ernstige zaak als gods dienstvrijheid en ware verdraagzaam heid bestreden heeft met een reeks on controleerbare bakersprookjes en kwaad willige uitstrooisels van allerlei aard, zelfs met eenzijdige quasi-biechtverha- len, alles getuigende van veel vooroor deel tegen alles wat katholiek is. Zou die Muller oen goede vriend zijn van dat Goesche blad en het stilletjes van al het „bederf" in de Katholieke Kerk van Duitschland op de hoogte te houden Of zou het ook bij dat blad er om te doen zijn, evenals bij den lichtzinnigen vriend Muller, enghartige en angstige zielen beducht te maken voor de „slecht heid' 'der Roomschen, voor het gevaar, dat uit toekomstige onverdraagzaamheid van Katholieke zijde hen bedreigt? Die berichtjes moeten dan dienst doen om een einde te maken aan de samen werking van Protestanten en Katholieken op politiek gebied? om dat „monster verbond" onmogelijk te maken, dat den liberalen steeds dreigend boven het hoofd hangt, nu zij ons „gezegend" hebben met 17) Daar zag hij een courant op de tafel, waarin een artikel met rood potlood on derstreept was Hij las het haastig, begeerig als dorstte hij naar de woorden, die het bevatte Het was een in huichelachtigen toon gesteld artikel over den ongelukkigen toe. stand des konings; men beklaagde hem, maar ook zijn schuldeischers, die nooit er op rekenen konden hun vorderingen afgedaan te zien, men fluisterde van nog grooter ondernemingen, van nog kostbaar der bouwwerken, die hij zoude onder nemen Woedend scheurde de koning het papier in stukken, toen belde hij herhaaldelijk en woest: „Morgen zoodra het donker is vertrekken wij naar Herrenchiems-e", ge bood hij den binnenkomenden kamerdie naar, „breng mij nu een flesch zware Bourgogne.'" Adriaan was even naar Aloys geloopen, wien hij het aanvankelijke succes zijner- pogingen meedeelde. „Ik ben zoo blijde dat de koningin het weet!" zeide hij, „zij is zoo verstandig en zoo gewoon. De koning is veranderlijk en grillig als het weer, maar als 'pij oen een ministerie van de droeve figuur, waar van een gedeelte binnenkort wordt inge scheept met bestemming naar Chili, voor zien met de waarschuwing „breekbaar" en met het verzoek „niet kantelen" s. v. p.? Vriend Müller, die naar hot schijnt gaarne van apen wilde afstammen, welk voorrecht men hem niet wilde misgunnen, ook niet wilde betwisten, kon, zei Dr. Spahn, voor zijn standpunt om den staa.ts- procureur in te roepen tegen den weer- loozen priester in den biechtstoel, geen goedkeuring vinden van een enkel fat soenlijk man in heel Duitschlanddat was een manier van strijden waarvan ieder weldenkend mensch zich met wal ging afwendde. PrositI u 1 e s. Sparen. Dat de spaarzaamheid en zuinigheid bij onze vaderen in hoog. achting stonden, bewijzen de vele spreekwoorden, die daar op betrekking hebben, en die men nog da gelijks uit den mond van het volk hoort. Wie kent niet: Denk aan een appeltje voor den dorst. Zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kasteelen. Wie spaart in den tijd heeft in den nood. Wie jong spaart, lijdt oud geen ge brek. Als het hammetje gekloven is, is 't sparen te laat. Alle dagen een draadje, is een hemdsmouw in het jaar. Wie een cent niet acht, wordt geen guldens 'heer. En Tollens zegtZuinigheid houdt huis naar Hollands oude zédenGeen kruimel wordt verspild, geen spaander worTlt ver treden. Alom 'heeft men hét grootc nut. "der spaarzaamheid lee'ren inzien. Vandaar de oprichting der vele spaarbanken, als daar zijn, njksspaarbanken, gemeentelijke en particuliere spaarbanken en vooral niet te vergeten de schoolspaarboekjes, allo hoogst, nuttige inrichtingen, die de deugd der spaarzaamheid alom bevorderen. Te weinig begrijpt men, dat de spaar zaamheid en vlijt bij slot van rekening allen ten goede komt en evenals luiheid vernieling en verkwisting lillen tot schade strekken, want bij slot van rekening moe ten de luiaards, verkwisters en vernielers, als ze riiel meer in hun ouderhoud kunnen voorzien, door andéren gevoed, gekleed en gehuisvest worden. In ons land gaat de Rijkspostspaar bank sedert hare oprichting in 1880 steeds vooruit. Bedroeg op het einde van 1881 woord zegt, dan kan men er op rekenen als een rots". Aloys was ook vervuld van blijde hoop en in de aangenaamste stemming bleven de beide vrienden samen. Voor het eerst sprak Adriaan van zijn zoete hoop voor de toekomst, van zij'n gevoelens ten opzichte der lieve Gretel. Aloys hoorde hem blijde aan; dit was zijn geheimste wensch steeds geweest en hij- wist zeker dat ook zijn ouders geen bezwaren zouden hebben hem als hun zoon te begroeten. „Maar", riep Aloys eensklaps uil, „gij zijt van adel, een jonkheer! dat is bijna zooveel als een vrijheer! En mijn zuster is slechts een eenvoudige boerin". Adriaan lachte hartelijk. „Ook mijn moeder was een burger meisje, maar in deugd en ware beschaving stond zij. bij geen gravin ten achteren. Mijn adel echter heb ik sedert lang aan kant gedaan". Zoo bespraken zij nog langen tijd hun droomen voor de toekomst. Aloys hoopte nu op de bescherming van den koning, en liet zijn vriend de teekeningsn |zicn van een beeld, dat hij ontworpen had en den heiligen Lodewijk moest voor stellen. Adriaan vond het heerlijk, dat zou den koning zeker bevallen, hij moest Aloys elk woord herhalen dat de vorst gebruikt had om zijn Lohengrin te beoordeelen en het was voor Munchen reeds vrij Iaat, het saldo te goed f 858(122.2573. einde 1904 beliep dit f 120.434.591, terwijl het getal inleggers van 1903 tot 1904 van 1.035.527 tot 1.111.590 geklommen was. Dat is heel mooi, zult gij zeggen, en toch wordt in Denemarken zoo als de „Economist" over 1904 mededeelt, bijna vijfmaal zoo veel gespaard per hoofd der bevolking als in Nederland en België en driemaal zooveel als in Duitschland. Als het waar is, dat de beste maatstaf van het streven naar welvaart de spaar zaamheid is, dan valt er voor Nederland heel wat te doen, om met Duitschland en Denemarken op dezelfde lijn geplaatst te kunnen worden. Bedroeg het getal inleggers op 1000 zie len op ultimo December 1881 voor het heele rijk 5.7 op ultimo December 1904 was dit gestegen tot 201.7. FRANKRIJK. De k e r k-o n 1 u s t e n te P a r ij s. Vol gens een telegram uit Parijs aan do „Köln. Zeitung" spreekt de politie het bericht te gen, dat er in de kerk van St. Pierre revolverschoten zou'den zijn gelost Wol verklaarde, L'épine, de politie-prefect, go- durende zijn geheèle "diensttijd nog nimmer te zijn gestuit op een zoo verbitterden tegenstand In de kerk waadde men tot aan de enkels in het water, en (ie politie 'had een half uur werk eer zij tusschen 'de ban ken, stoelen en biechtstoelen, "die tot een barricaSe waren opeengestapeld voor de sacristie, 'deze kon binnendringen. In tip.JCa'mer wees do heer filbot er op, dat de aartsbisschop van Parijs aan de geestelijkheid en de geloovigen do meest loffelijke en vredelievende instructies had gegeven en dat at/e priesters van Parijs cte Beklagenswaardige incidenten betreur den. fle wet,'zeTde Ribot, moet natuurlijk worden toegepast, maar hij vroeg of de au toriteiten niet in overleg konden treden met de pastoors der stad, ten einde een herhaling der gebeurtenissen, al, die van de laatste dagen, te voorkomen. Dr. N o u w e n s b ij Z. H. P i u s X Men schrijft uit Rome aan „de Tijd" Sedert eenige dagen vertoeft onze be kende landgenoot dr. Nouwens to Rome. Zaterdag 1.1. had Z.E een langdurige au diëntie bij Z.Emin. kardinaal Merry del Val, waarbij over den politieken, maar vooral over den socialen toesland van ons vaderland werd gesproken. In hel bijzonder wenschte Z Emin. nader ingelicht te wor den over 3e Middens'tandsbèweging en ver langde zelfs eene schriftelijke over het werken en de inrichting der „Hanze", daar toen de beide vrienden van elkander (af scheid namen. Zoo druk hadden zij het gehad, dat Aloys geheel en al vergat Adriaan naar zijn onderhoud met den vreemden graaf te vragen. Adriaan dacht er ook in het geheel niet meer aan; toen hij vlak bij het ko ninklijke slot kwam, ging hem rakelings een in een zwarten mantel gehulden man voorbij, die hem snel een briefje in de hand stopte. Op zijn kamer gekomen maakte hij het open, en las er slechts deze enkele woorden „Nog is het tijdGij kunt u bodenken, doe onzen wil, wees onze vriend, anders zulten wij1 tooneu uw vijanden te zijn en het u bitter doen beklagen 1" Daaronder stond het Beiersche wapen; Adriaan lachte, verscheurde het briefje en daar de koning hem niet liet roepen, ver zonk hij weldra, in zijn gewonen, rustigen slaap. Kalm en indrukwekkend ligt het groote Beiersche meer de Chiemse© aan den voet der met sneeuw bedekte Alpen. Uren ver strekt het. tusschen vriendelijke lachende oevers zijn lichtblauwe kristalheldere wa teren uit. Als drie diamanten van verschillende grootte in kostbaar metaal gezet, liggen' over de oppervlakte van het meer (drie eilanden verspreid, die sinds eeuwen de liij den 'H. Vader, voordat dr. Nouwens in particuliere audiëntie werd ontvangen, hieromtrent grondige inlichtingen wilde verscnaden. Gisterenavond dan werd de algemeene adviseur der „Hanze" (bisdom,'s Bosch), door Pius X ontvangen in zijne particu liere werkkamer. Ruim een half uur on- hield Z. H. zich met Z. E. over de toe standen in Nederland. Uit een gesprek, hetwelk wij terstond na de audiëntie met onzen landgenoot had den, vernamen wij o. a. de volgende bij- derheden Met vriendelijk opgewekt gelaat vroeg Z. H. al aanstonds: „Che belle notizie ci portate dall' Olanila? Vi l'unitb fra i cattoliei?" „Welk goed nieuws brengl gij 'Ons uit Holland? Is er eensgezind heid onder de Katholieken?" Waarop Dr. Nouwens "de gelegenheid had om den po litieken toestand uiteen te zetten; vooral verheugde Z. H. zich 'over de goede samen werking met de ProtesTanfen en de een heid der Katholieke Staatspartij. Met Zeer veel belangstelling informeerde Pius X naar de sociale instellingen in Nederland. Do eerste vraag was, op welken grond slag de vereenigingen zijn gebaseerd. Z. H. verklaarde, dat de katholieke vereeni gingen zekér het ideaal zijn (zooals ook Z. Em. Merry del Val met nadruk ver klaard had), maar waar deze niet moge lijk zijn, dragen ook de 'christelijke ver- eeufgingen zijne bijzondere goedkeuring weg. "Doch steeds en "bovenal moeten <Te katholieken zich onderwerpen aan den wensch der bisschoppen, aan wie alleen in dezen 'de beslissing toekomt. Z. H. verklaarde uitdrukkelijk: „Doet in Holland niet wat elders gebeur!waar men de economische beweging wil ont trekken aan den invloed der Kerk. De Kerk oefent geen remmeiulen invloed uit. De invloed van den H. Stoel is, zooals Wij hebben verklaard, „una direzioné"', eene leiding. Hij is de teugel, waarmede wij het paard willen geleiden, maar niet te genhouden, hoe harder het paard loopt, hoe meer het vooruitgaat, hoe aangena mer het. Ons is." a De H. Vader ontving dan oo"k met inni ge voldoening de verklaring, dat in Ne derland de sociale actie krachtig voor uitgaat onder de leiding der bisschoppen. In bijzonderheid vroeg Z. H. naar de 'in stelling der „Katholieke sociale actie", on toen ij hoofde, 'dat Mr. Aalberse van dit groolscho werk de organisator en leider iv, sprak Z. H.„Fa'te a questo signore i miei rallegramenti e portategli la rhia benedizione tutto speciale". 'Bied hem mijne gelukwenschen aan en "breng hom mijn geheet bijzoiiTleren zegen over)* Natuurlijk maakte Dr. N. van deze mooie audiëntie gebruik om de aandacht van den H. Vader te vestigen op de Midden- standsbeweg'ing.'Na r en breedvoerige uit eenzetting der inrichting en werking der „Hanze" mocht de algemeeno adviseur de hulde en onderwerping d >zer vereniging, namens den President en alle leden den namen dragen van Herren-tnsel, Frauen- Insel en Kraut-Insel. Op het eerste verhief zich in vToegere jaren een monniken-, op het tweede oen nonnenklooster; het derde bevatte alleen de moestuinen van de kloosters. Thans schittert op het grootste der drie eilanden, Herren-Insel, dat drie uur in omtrek meet, reeds in de verte een sneeuwwit gebouw van reusachtige afme tingen; naar links en rechts strekt het zijn vleugels uil en nu de winternacht alles daarbuiten in duisternis hult, schijnt hot paleis als door oen feeenwoord plot seling bezield be worden. Stroomen van licht ontsnappen uit de ramen en hullen het geheele kasteel in een zonnegloed, die echter hier in den stikdonkeren nacht midden in het meer een somberen, onheilspeilenden indruk maakt. Alles wat des zomers liefelijk en vriendelijk schijnt, is nu doodsch, een zaam, koud; de sneeuw bedekt den grond met een dunne witte laag, maar de vorst is niet streng genoeg om het jmeer te doen bevriezen, het water kabbelt stil en onvermoeid tegen het oevergrint. De hooge boomen van het eiland, die waarschijnlijk eeuwen tellen, strekken hun ontbladerde takken spookachtig ten hemel, naar het sombere zwarte zwerk, als riepen zij1 om wraak overdo stoornis, welke menschen (of geesten hun rust aandeden. Van binnen in het paleis, was het helder ais de dag, maar toch stil en somber; H. Vader aanbieden, waarop Z. H. ant woordde „ik verheug mij over uwen ar beid en wensch u daarmede van harte geluk. Moge uwe vereeniging bloeien vooi het stoffelijk welzijn 'der leden, maar ver geet ook vooral niet hunne zettelijke 'be langen. De middenstanders zijn de dragers van de goe'de godsdienstige tradities on der ons volk. Het is Mij een "bijzonder genoegen den geestelijken adviseur dezer vereeniging te zegenen en met hem de ge heele vereeniging." Geen wonder, dat onze volijverige mid denstandsvriend met. blijde opgewektheid ons welwillend deze mededcelingen ver schafte. EERSTE KAMER. De algemeeue beschouwingen over de staatsbegrootiugwerden voortgezet. De beer Thooft handhaafde ten vul Ie zijn bedenkingen ten opzichte van bet verlof aaD minister Kraus, met een beroep op het afdeelings- veislag constateerde bij in zijn afkeuring niet alleen te staan. Wil de regeeriug zekerheid omtrent de meeuing der Kamer, zij lokke een motie uit, waartoe spreker de regeering liet middel aan de baud deed. Dit denkbeeld werd echter door minister De Meester die volhield dat aan het verlof van minister Krans hoogstens prnctis-che bezwaren verbonden zijn, van do band ge wezen. Wil de Kamer een motie dan is t baar zaak er een voor te stellen zeido bjj Dit geschiedde niet en na eenig debat werden de algemeene beschouwingen ge sloten en de hoofdstukken 1 en 2 goed gekeurd evenals de begrooting van buiten, landsche zaken waarbjj de minister beloofde ovorleg met minister Veegens te zullen plegen over de aanstelling van een rjjks- zuivel of landbouw consulent. Tot heden was het de gewoonte, dat wanneer een militair beneden den rang van officier een generaal tegenkwam, halt en front werd gemaakt, evenals dit ge schiedt voor H. M. de Koningin en tlo overige leden van bat Vorstelijk Huis. Thans is bij ministerieel© beschikking be sloten, dit saluut voor generaals af te schaffen, zoodat in den vervolge de mili tairen met het gewone ©eresaluut., den meerderen verschuldigd, zulten kunnen doorloopen. Havenbeweging. Gedurende tl-' maand Januari 190(1 werd de haven van Antwerpen bezocht door 539 schepen, me lende te zamen 937 956 ton, tegen 469 schepen, metende 766.931 ton in Januari 1905. Ziehier de vergelijkende tabel der be weging in Januari 1906 539 schepen 937.956 ton, 1905 469 schepen 766.931 ton. 1904 487 schepen 826.443 Ion. 1903 450 schepen 693.232 Ion. De vooruitgang tegen verleden jaar be draagt dus 70 schepen en 171.025 ton. Te Rotterdam kwamen in Januari 587 schepen, metende 584.288 ton, tegen 617 de wind huilde langs de tallooze ramen, de boomen zuchtten en knersten; in tl- holle gangen gierde de storm, het scheen of een leger Alpenreuzen daar ginds hun besneeuwde verblijven hadden verlaten, om hier met vereend geweld hun kracht te beproeven op het gewrocht van men- schenhanden, dat hun in hun majestueuze rust scheen te willen tarten. Slechts enkele bedienden gingen door de zalen, die in hun stille geheimzinnige pracht een schouwspel aanboden, waar van de weergade wellicht nergens ter we reld te vinden zou zijn. Geen vorstelijk paleis zeker kan bogen op een vertrek ails de spiegelzaal Van Ilerren-Chiemseein volle lengte schitte rend van marmer, goud en licht, strekt z.j zich uit en schijnt nog langer, nog bree der, nog dieper, nog hooger door de weer kaatsing der tallooze spiegels, 't Is een oneindige reeks van lustres en kronen, va,n vergtilde lijsten, schilderwerken on beelden, die de muren der zaal doen terug wijken, zoover het oog reikt, en daarnaast volgen elkander salons op, grootere en kleinere, prijkende in de fijnste tinten, in de liefelijkste harmonieën, of wel schel, schitterend van kleuren. Een verkwisting van goud en purper, boudoirs in Sak sisch porselein, slaapkamers trotsch en hoog als tempelsde eene zaa.l zoo schoon dat zij niet overtroffen kan worden, daar vlak naast weer iets anders, wat de stwot- ste droomen tot schande maakt.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1906 | | pagina 1