URK,
F
Apneruimd. r
'lissingen,
Katholiek Orgaan voor de Zeeuwsche Eilanden.
^■r
kelen
voeder.
)laas. r
elzolen.
Dinsdag 5 December 1905.
Eerste Jaargang.
*aat. A
vaste prijzen.
No. m.
Verschijnt eiken ftAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND,
Drukkers-Uitgevers:
OOSTERBAAN LE COINTRE,
i G O E S. o—
Bijzonder Onderwijs.
4 Om een millioen.
UIT DE PERS,
BUITENLAND.
re
kt de
PLOUVIER.
ontvangst postwissel
id
het toedienen van
der, 's morgens als
kippen en andere
dering der eierpro-
bladen, in dag- en
tste jaren reeds zoo
appelijke en beval-
at die als algemeen
:n geacht.
is het dikwijls
om uit de velerlei
en, tegen zooveler-
:n aangeboden, eene
n. Want het moet
ids hooger opvoeren
hebben vele fabri-
loren, dat de andere
Ier te veel lijden, en
uding geheel uit het
toedienen van zulk
likwijls ziekten, als:
ee, vervetting
het leven geroepen,
lijks betoog, dat van
eieren dan geen
oei dus totaal ge-
een der oudste
utj merken in den
log al die jaren on-
e aan Eiwit en Vet
en minerale bestand-
daardoor nog steeds
een der beste, zoo
;uiverste die in den
voeder is waarlijk
hiermede gevoed,
derde meer dan met
g, terwijl de kosten
n dan met gewone
ppen hebben slechts
ig, terwijl de kosten
eder worden uitge-
benevens gebruiks-
attesten vindt men
,n 40 pag. die op
ratis en franco
kilo £0.90, 10 kilo
50 kilo 7.25 bij do
ilaatsen waar geen
en zakken van 10,
naaste station van
-Vlissingen zonder
mij direct van de
Proefzakjes van 5
rland franco p e
st van poslwis-
een Eversdljk,
Amsterdam.
262 medailles.
g, D. Alewijnse Sz.;
irikzee, M. J. Con-
du Burck; St. Anna-
uur; Kapelle, J. A.
Adr. Wabeke; Ter
ien de Koning.
alle plaatsen bij
itter of kruidenier
voorwaarden ge-
•Bil—"
Een en ander dit blad betreffende te zenden:
wat aangaat de Redactie a. d. Redacteur; al het overige a, d. Uitgevers.
Abonnementsprijs: per 3 maanden—.95
Voor het buitenland verhoogd met de meerdere porto's.
Afzonderlijke nommers (bij vooruitbetaling)—.05
Advertentiën: van 1—6 regels —.60; iedere regel meer 10 ets.
Orootere letters of cliché's worden naar plaatsruimte berekend.
Eenzelfde advertentie driemaal geplaatst, wordt tweemaal berekend.
Bij een groot aantal regels of bij abonnement speciale prijs.
Dienstaanbiedingen: 25 ets. per advertentie van hoogstens 5 regeis.
Reclame-berichten: 25 ets. per regel.
Lezers, die de courant te laat of ongere
geld ontvangen, worden verzocht daarvan on-
middelijk mededei livg te doen aan de directie
Do nieuwe schoolwet heeft zeker ons
bijzonder onderwijs een goede schrede
voorwaarts gebracht, maar zij heeit te
vens gedwongen tot te grooten spoed. Im
mers moeten vóór 1 Januari allerlei nieu
we zaken worden ingevoerd op straffe
van verlies der bijdrage, maar voor dt
behoorlijke voorbereiding daarvan ont
breekt de tijd.
Op 1 Januari moeten de onderwijzers
in het bezit zijn van eene acte van benoe
ming, waarbij allerlei punten zijn te rege
len. Elk jaar moet die op nieuw worden
overgelegd, maar in die aanstelling kan
niets meer gewijzigd worden zonder
toestemming van den onder w ij-
z o r. Het schoolbestuur, dat een verkeerde,
ondoelmatige bepaling maakt, zit daaraan
vast, totdat de onderwijzer heengaal. Men
zie dus wel toe.
In do eerste plaats regelt de acte het
salaris. Dit is in zoover eenvoudig, als
de wet zelve aanwijst welke de tracte-
menten en verhoogingen zijn moeten zon
der welke elke aanspraak op de bijdrage
vervalt. Daar het rjjk zelf het daarvoor
benoodigde betaalt, behoeven de schoolbe
sturen zich hiermee niet bet hoofd te
breken.
Nu schijnt bij velen de meening te heer--
schen, dat de verhoogde bijdrage eigenlijk
gegeven wordt ter verhooging van het sa
laris van onderwijzers, en daarvan uit
gaande, meenen zij dat een zeker deel
van die verhooging aan het schoolperso-
neel moet worden afgestaan.
Dit is niet juist. De bijdrage uit de
openbare kassen is nimmer gevraagd op
grond dat de bijzondere onderwijzers te
laag werden bezoldigd, dit ging het
rjjk feitelijk niet aan, -maar enkel en
alleen op grond dat het onrechtvaardig
is de openbare school te bekostigen uit
schoolgeld en de publieke kassen, terwijl
(Slot.)
Ik stond verslagen. Alle middelen om
het mij dreigend, maar onbekend gevaar
te ontkomen, ontbraken. Nu en dan voelde
ik den wensch bij mij opkomen, het mil
lioen maar kwjjt te zijn, om ten minste
mjjn rust terug te hebben, maar telkens
onderdrukte ik dit opkomend verlangen
weer, trachtte mijzelf gerust te stellen en
op urenlange wandelingen mijne vrees te
vergeten.
Langzaam gingen de dagen voorbij en
naarmate de 27 September naderde, werd
mijn opgewondenheid grooter. Eindelijk
bleven mij nog zeven dagen over, maar ik
vreesde krankzinnig te worden van angst
en spanning. Ik voelde, dat bot zoo niet
langer gaan kon en besloot, deze laatste
dagen een reis te doen door de Vereenigde
Staten, omdat ze sneller zouden vooruit
gaan. Drie dagen later bevond ik mij te St.
Louis, waar ik onder een valscben naam
in een der hotels mijn intrek nam. Onder
voorwendsel van ongesteldheid verliet ik
mijn kamers bijna niet, Alles echter
scheen mij verdacht de directeur scheen
mij toe een pruik te dragen en zijn stem
te veranderen, als Hij tot mij sprakbet
zrj, voor wie dat onderwijs niet bruikbaar
is, voor alles wat boven schoolgeld noodig
is venvezen worden naar de kas van
particulieren.
De bijdrage ontlast dus in de eerste
plaats de voorstanders der bijzondere
school van de noodzakelijkheid om die
school uit hun zak te bekostigen.
Iutusschen heeft ten bate van de onder
wijzers de wet zelve bepaald, wat o p
z ij n minst aan salaris behoort te wor
den uitbetaald, en daar zij' zelve aan de
Rijkskas de uitbetaling daarvan oplegt, kan
zij verlangen, dat de onderwijzers dit mi
nimum dan ook werkelijk ontvangen.
Wil dit nu zeggen, dat voortaan dit
minimum de maatstaf moet zijn, of geen
particuliere bijdragen meer behoeven te
worden gevraagd?
Noch het een, noch het ander.
Het minimum waarborgt alleen den on
derwijzer, dat hij niet op zeker oogenblik
het slachtoffer wordt van ongebrei
delde concurrentie. Maar, behoudens dit
voorbehoud, zal de vrije concurrentie haar
gewonen invloed moeten doen gevoelen.
„Over sociaal-democraten en
katholieke n".
Onder „Sprokkelingen" geeft de „Mid-
delburgsche Courant" o. m. het volgende
te lezen:
Wij schreven, over sociaal-democraten én
katholieken.
Eigenaardig dat in de bladen der laatst
genoemden zoozeer afgegeven wordt op
handelingen der eersten, o. a. in verband
met het ontslag der redacteuren van de
„Vorwarts".
Het gebeurde aan dat blad, het optreden
der sociaal-democraten onderling, met hun
geharrewar en hunne wederkeerige bestrij
ding, levert ook zeker een onverkwikkelijk
schouwspel op en doet ons nog alles
behalve verlangen naar den socialisüschen
heilstaat.
Maar dat juist van katholieke zijde zoo
zeer wordt afgegeven op de wijze, waarop
men bij de „Vorwarts" de redacteuren be
jegent, is 'toch ook wel opmerkelijk en
eigenaardig.
Als er van een drang- en een dwang
systeem sprake is, dan mag dit wel het
voorkomen van den kellner boezemde mij
de hoogste ongerustheid in en ik haastte
mij dan ook, ten spoedigste mijn hotel
te verlaten en naar San Francisco te ver
trekken.
Op weg daarheen bezocht ik het Rots
gebergte de frisscho, gezonde bosch- en
berglucht werkten weldadig op mijn ge
schokte zenuwen, en toen ik op den avond
van 26 September te San Francisco aan
kwam, dreef ik bijna den spot met mijzelf,
dat ik New-Orleans verlaten had.
Waar ben ik eigenlijk bang voor ge
weest? zeide ik tot. mezelf. Wie zou er ook
maar het geringste belang bij1 gehad heb
ben, mij leed te doen? Zelfs mijn dood
zou den moordenaar niet in het bezit
van mijn millioen hebben gesteld.
Het gezond verstand zeide mij dus, dat
ik niets meer te vreezen had, en dat de
ongeteekende waarschuwing niels anders
dan een grap van Clinton was geweest.
Ik besloot dus, mij te beheerschen en de
uren, die mij nog overbleven, als ver
standig mensch door te brengen, zonder
mij door iets te laten beangstigen.
Ik had altijd een afkeer van eten aan
een „table d'hote", en bestride dan ook
een afzonderlijk diner. Er werd in een
hoek van de zaal voor mij gedekt, waar ik
alles zien kon, wat er gebeurde, zonder
zelf gezien te worden. Ondanks mijn held
haftig besluit voelde ik mij na al de aan
doeningen der laatste wéken nog niet erg
op mijn gemak eri at zoo gauw mogelijk
geval hoeten bij de katholieken. Men heeft
zich daar slechts te onderwerp;». En an
ders wordt men gedwongen tot. heengaan
of onschadelijk gemaakt.
Dat is een niet t; loochenen feit.
Dat behoort bij het systeem der katho
lieke hiërarchie.
Wij zeggen niet dat het daar anders
Dan, dat het in die wereld niet zoo moet
geschieden.
Maar aan die zijde past dan allerminst
te groot verwijt, te veel aanmerking op
hetgeen in socialistische kringen voorvalt,
al kunnen wij ons zeer goed voorstellen
dat de katholieken zich in de handen
wrijven van pleizier over hetgeen daar
geschiedt, vooral omdat ook de sociaal
democraten meestal op anderen zooveel
afgeven.
Beiden hebben elkaar echter niets te
verwijten.
En dit verliezen de katholieke organen
uit het oog: hij hun partij, zoo goed georga
niseerd, komt niet alles aan het licht
al hoort men tegenwoordig meer dan voor
heen hoe het ook onder haar kookt en
gist; bij de sociaal-democraten be
spreekt men de zaken dn het openbaar.
Wij meenen er ook iets van te weten,
wat zooal „bij het systeem der katholieke
hiërarchie behoort".
Nu kunnen wij zonder gevaar voor ern
stige tegenspraak van deskundige zijde, de
„Middelburgsche Courant" verzekeren, dat
het „bij de Katholieken" heel anders toe
gaat. Van „een drang- en dwangsysteem"
k la de „Vorwarts" merkten wij nooit iets.
Volkomen staat het ons vrij om in quaes-
ties, waarin verschil van meening geoor
loofd is, openlijk eene zienswijze uit te
spreken, welke afwijkt van een meer alge
meen verspreide. De redacteuren van de
„Vorwarts" mochten dat niet; zij werden
aan den dijk gezet niet, omdat ze geen
goede socialisten waren, maar om een
geschil van tactiek, wijl zij namelijk te
zeer naar het revisionisme van Berstein,
een echten socialist meenen we, overhel
den en gelijk den heer Tak ten onzent
verweten is „te fatsoenlijk" waren in
den toon, wanneer zij' over kapitalisten
en kapitalisme hun oordeel uitspraken.
Er is nog een tweede, nog gewichtiger
onderscheid.
Wij', Katholieken, erkennen de noodzake
lijkheid van het gezag en aan zijne recht
matige beslissingen, hoe onaangenaam
ook, onderwerpen wij ons niet uit phy-
sieken „drang" of „dwang" maar om hoo-
gere, zedelijke motieven, om des gewetens
wille, in het bewustzijn, ,da.t. wij onzen
om spoedig vreer alleen op mijne kamer
te kunnen zijn.
Toen de kellner mij vroeg, welke likeur
ik bij de koffie wenschte, hief ik het hoofd
op om te kiezen uit de batterij flessehen,
die hij op zijn hord had staan. Plotseling
zag ik daar iets, dat mij met zulk een
schrik en ontzetting vervulde, dat ik maar
nauwelijks een schreeuw van angst kon
onderdrukken.
De kellner zag mij verbaasd aan en
vroeg, of ik ongesteld was. Ik wendde
duizeligheid voor en verzocht hem, mij
alleen te laten. Ik wilde mij overtuigen,
of datgene, wat ik gezien had, een droom
beeld dan wel werkelijkheid was.
Neon, het was waar: er was geen twij
fel meer mogelijkIn den achtergrond
der nis, door het licht der gaslamp maar
zwak verlicht, stond een man, die op mij
geleek als twee droppelen water. Begrijp
eens, heeren, welk een indruk het op mij
maken moest, iemand te zien, die juist
een gestalte, haren en oogen had als ik,
een dubbelganger in de letterlijke betee-
kenis.
Bliksemsnel schoot mij deze gedachte
door den geest: deze man, deze dubbelgan
ger van mij, is de eenige, die er belang
bij zou kunnen hebben, mijn kwitantie te
stelen. Er was geen twijfel meer: hot was
de gevreesde Guilliam, die daar voor mij
zat en thans he't oogenblik gekomen acht
te, zich niet langer verborgen te houden.
Hel was mij duidelijk, dal er nu gehandeld
wil onderwerpen niet aan een mensch als
zoodanig maar aan God, die door de wet
tige machthebbers gebiedt. Aan oen on-
teerend „drang- en dwangsysteem" denkt
de Katholiek, die g e h o o r z a a m t, niet.
Maar de sociaal-democraat? Het gezag
en daarmee den eervollen plicht der ge
hoorzaamheid loochenend, ziet hij in de
onderwerping aan wie boven hem staat
ten slotte niets dan een gedwongen bui
gen voor de overmacht, een smadelijke
vernedering, een zegepraal van den ster
kere over den zwakkere. (Tijd.)
RUSLAND.
In weerwil van alle tegenspraak blij
ven hardnekkige geruchten in omloop over
een aanslag op den Tsaar.
De correspondent van de Vossische Ztg.
te Petersburg meldt dat de geruchten over
het ten hove gebeurde een vasteren vorm
aannemen. Volgens de eene lezing zou
grootvorst Dmitri Konstantinowitsj den
Tsaar aan de hand, volgens een andere
een tweede grootvorst hem aan het hoofd
verwond hebben.
De minister van het keizerlijke hof wei
gert eenige inlichting te geven.
Naar de Times uit Petersburg verneemt,
is in den toestand aldaar oen onbeschrij
felijke wanorde gekomen. De post- en. tele
graafambtenaren staken allen; alleen een
Deensche maatschappij handhaaft de ver
binding. Men is voornemens, deze staking
te laten duren totdat de regeering de
eischen der werkstakers heeft ingewilligd,
maar men betwijfelt of de onbemiddelden
het. lang genoeg zullen uithouden. Ook
de typografen dreigen met staking. Er wor
den geen brieven ontvangen. Men ziet
overal troepen.
Te Tsarskoje Selo zijn aanwijzingen om
trent eene samenzwering van officieren
tegeii den Tsaar ontdekt.
De laatste berichten over de stemming
in het Russische leger luiden steeds on
rustbarender.
In do Nikolaj-academic van den gene
ral en staf hebben officieren, met goedkeu
ring van den directeur, vergaderd; in die
vergadering 'is instemming betuigd „met
do groote, heel Rusland beroerende vrij
heisbeweging."
Berichten uit Wladiwostok melden dat
daar een ernstig oproer heerschl.
De soldaten deelden den officieren me
de, dat zij de geheele plaats en alle vaar
tuigen in de haven zullen verwoesten en
moest worden. Voor alles kwam het er op
aan, nog eenige oogenblikken lijd te win
nen, om te overwegen, wat mij1 te doen
stond. Ik deed dus, of ik niets gemerkt
had en nam mijn voorgewende duizelig
heid te baat, om den directeur van het
hotel te verzoeken, mij1 voor den nacht een
ziekenoppasser te zenden. Zoo was ik ten
minste nog voor dezen nacht voor Guil
liam veilig.
Dat ik geen oog toedeed, laat zich be
grijpen. Ik doorzag nu, waarin Clinton's
wreede scherts bestond; hij had bij toeval
hetzelfde uiterlijk, en nu besloten den
een door den ander te doen ombrengen,
met het millioen als lokaas. Ik nam .alle
voorzorgsmaatregelen, die ik in dit geval
treffen kon. Ik schreef brieven aan den
heer Harvey en aan den commissaris van
politie, om hun de list van Clinton he
kend te maken, voor het geval dat men
mij dood zou vindon.
Te tien uur achttien minuten begaf ik
mij, naar de eetzaal, waar hot laatste be
drijf van het drama zou spelen, dat nu
bijna een kwartier geduurd had. Nog ne
gen minuten bleven mij over en ik hoopte
niet in de noodzakelijkheid te worden ge
bracht een medemeusch te dooden. Om
10 uur 23 minuten spande, ik den haan van
mijn revolver en besloot mij te overtuigen
omtrent hetgeen op den achtergrond van
de nis gebeurde.
Wat ik daar zag deed mijn ldoed in de
aderen verstijvenook mijn dubbelganger
alle officieren zullen ombrengen, tenzij zij
binnen vijf dagen met zekerheid zullen
weten wanneer en waarheen zij zullen
vertrekken.
De officieren zijn hulpeloos, daar do
soldaten do forten bezet, houden.
D UIT S C H L A NI).
De Duitsche Keizer is een zeer ontwik
keld man en heeft een merkwaardig talent
om zich op vakstudie toe. te leggen. Zijn
bemoeiingen op het gebied van kunst, lit
teratuur en muziek', zijn genoegzaam be
kend, maar van minder algemeene bekend
heid is wellicht de wijze waarop hij zijn
keizersambt vervuld:
Het werk van den Keizer beslaat uit drie
deelen
lo. Buitenlandsche Zaken.
2o. Binnenlandsche Zaken.
3o. Quaesties, die behandeld worden
door het ministerie van oorlog en marine.
Het grootste deel van het keizerlijke
werk wordt verschaft door het ministerie
van buitenlandsche zaken, dat den Keizer
een kolossaal groot aantal telegrammen,
rapporten, die onderteèkend moeten wor
den, enz., pleegt voor te leggen.
In 1904 werden 1376 .rapporten over
de binnenlandsche' politiek en 1391 tele
grammen aan de goedkeuring van Wilhelm
onderworpen; in 918 gevallen besliste hjj
zelf. De Keizer heeft in dat jaar 1142
benoemingen onderleekend.
Sedert het begin zijner regcering heeft
Wilhelm 31,000 handteekeningen gezet en
30,000 rapporten gelezen.
Wilhelm 11 maakt in rapporten veel
kantteekeningen met blauw potlood. Som
mige daarvan zijn beroemd geworden en
meer dan een heeft het werk van anderen
van verscheidene maanden of weken ver
nietigd.
De koortsachtige activiteit van den mo
narch, die alles wil zien, alles doen,
alles zelt beslissen, doet eer aan zijn werk-
geest, maar verklaart tegelijkertijd de
barschheid van sommige zijner besluiten I
"NOORWEGEN.
De koning en de koningin van Noorwe
gen hebben aan boord van de „Braun
schweig" bij prins Heinrich van Pruisen
den lunch gebruikt. Aan tafel hield prins
Heinrich, namens den Duitschen keizer,
een begroetingstoespraak. Hij wees er op,
dat de Keizer een warm vriend van' den
Noorschen* koning was, wiens' vrienden
hand hij steeds met vreugde zou aanne
men, indien koning Haakon hem deze
bood. De Koning antwoordde in het-Ep-
gclsch en bedankte voor het bezoek Van
zat daar, bleek en met verwrongen .ge-
laat en richtte op mij den loop van -zijn-Wé
revolver. Tóen aarzelde ik piet langer,
mikte een oogenblik en'^-.drukte los. Ik
hoorde een schreeuw, \*n"angsf, een vree-
selijk gekraak, -en Viel in onmacht.
Toen ik weer tot mijzelf kwam, bevond
ik mij in dezelfde hotelkamer, die ik een
uur geleden verlaten meende te hebben.
Maar ik vertrouwde mijn oogen niet, toen-
ik naast den mij bekenden ziekenoppasser
den heer Haiyéy-zag staan, die met een
vroolijk gelaat mij toeriep:
„Eindelijk, waarde" Hugh I Het werd tijd
ook. Zes weken hebt ge tusschen leven
en dood gezweefd, en de geneesheer had
al bijna den moed opgegeven uw zenuw
koorts te overwinnen. Als dat. nog lang
geduurd had, was mijn dochter bepaald
ook ziek geworden. Ge zijt ten minste niet
gemakkelijk aan uw millioen gekomen.
Overigens zullen mijn vrouw on Maggie,
die zich hier naast bevinden, u wel
dig"
„Maar hoe wist ge da^yïlfci'h' van mijn
ziekte?" onderbrak
„Wat, herinnert gc.^t <gm .den brief niet
meer, dien.-gé.ifcij geschreven hebt? Toen
ik dien las, zijn we terstond naar San
Francisco gekomen.
Op dal oogenblik stond liet tooneel van
den moord mij duidelijk voor oogen, en
naar mijn adem hijgend, vroeg ik
„En Guilliam? Is die dood?"
w'.V.
vW
