voor Zeeinvscli-Vlaaiiilmii.
[en familiegeschiedenis.
FEUILLETON.
Ao. 565.
KATERDA6 9 FEBRUARI 1901.
10e Jaargang.
HET IIEUWSBLAD
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden 50 cents franco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.625 en voor Amerika ƒ0.325.
Abonnementen worden aangenomen bij dc Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Bresken s.
Advertentieprijs:
Van 1 tot en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit bind verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMAX te llreskens.
Al dn dagen dezer week vooraf
gaande aan dien van het Huwelijk
is eene rij van feestelijk- en plech
tigheden.
Het eerste nummer van het pro
gramma, de huldebelooning van de
Harmonie- en Faiifarenvereeuigin-
gen, onder leiding van den heer
M. J. H. Kessels uit Tilburg, slaag
den u'tnemend. Deze echt nationale
hulde waaraan werd deelgenomen
ran uit elke provincie, werd met
bijzondere belangstelling gevolgd.
Toen het Bruidspaar op het bal
van het paleis verscheen orn de
manifestanten van nabij voor deze
huldebetooging Ie kannen bedanken,
barstte het publiek, dat in grooten
getale aanwezig was, benevens de
750 spelers en 200 banierdragers
in een daverend juichen, in een
driewerf Leve de Komi:
Leve
de Hertog Leve het Bruidspaar
uit
Docli niet enkel van uit de ver
te betuigden H. M. en Z. H. bun
dank.
Bij die gelegenheid bood de heer
Bressers, voorzitter der commissie,
H. M. een prachlalbura aan met
het programma en de namen van
al de deelnemende vereenigingen,
met grooten smaak en kunst be
werkt. Hij sprak H. M. daarbij
toe, om dank te betuigen, voor de
eer, aan de vereenigingen bewezen
door de aanvaardiging van de hulde
10.
Meen je van Lexton, van dien
lafaard
Ik wist toen niet, dat hij zoo
slecht was. Ik bad medelijden met
zijn ongeluk en hield hem vooreen
nobel mensch. En zij dacht weer
aan het verledene en lachte over
wat haar thans dwaasheid scheen
want er was een tijd geweest, dat
zelfs de naam van dien kapitein
Lexlon op h iar een zekere bet no
tering had uitgeoefend.
Zij had hem het eerst gezien,
toen zij zat te teekenen aan den
kant van een landweg terwijl zijn
paard, schrikkend van haar leeken-
bord en ezel, hem een gelegenheid
verschafte om kennis te maken.
Voorgevende den naam van het
jonge meisje te kennen, dien
der dilettanten, die bij elke gele
genheid zich beijveren de nationale
geestdrilt door hun muziek te ver
hoogd). Hij wees er op hoe geen
maatschappelijke stand in dezen
kring van musici ontbrak, hoe pa
troons en werklieden hier, viu har
monie" samenwerkten bij n.ocht
dan ook getuigen dat uit den zang
van deze korpsen het hart des volks
trilde.
iu naain van allen, die aan de
huldebetooging deelnamen veroor
loofde hij zich H. M. geluk te
wenschen met de voorgenomen echt
verbintenis en de hoop uit te spre
ken dat 's Heeren zegen op haar
huwelijk rusten mocht ter wille van
haar eigen geluk, het heil van haar
huis en voor het haar altijd met
trouw en hartelijke liefde verknoch
te vaderland.
II. M. dankte den spreker recht
hartelijk voor zijn wenschen en
voor de haar en haar toekomstige»
gemaal gebrachte hulde Vooral ook
het teit dat deze gezelschappen pa
troons en werklieden nauwer tot
elkander brachten verheugde haar
en maakte voor haar dit huldebe
toon nog aantrekkelijker. Zij ver
zocht, dankbaar 't album aanvarend,
haar gevoelens van erkentelijkheid
aan al de deelnemers te willen over
brengen.
Ook de Hertog drukte den voor
zitter der commissie de hand en
dankte in het Hollandsch
voor de ook hem zoo aangename
ovatie, terwijl de Koningin-Moeder
haar ingenomenheid in niet minder
hij echter van haar potlooden
doos, die naast haar op 't gras
stond, gelezen had, deed hij oogen-
blikkelijk een beroep op bekend
heid, steunende op den naam van
een wederzijdschen vriend, een
mede-officier, een goed vriend van
Clara Baring's vader, over wien zij
hein dikwijls had hooren spreken
en van wien Frank Lexton veel
gehoord had van Clara's schoon
heid. Hij gevoelde destijds zelfs een
soort vau belangstelling voor haar,
want gehoord hebbende van den
rijkdom en het aanzien van Mat
thew Baring en diens dochter be
schouwend als jong, schoon en
vatbaar voor indrukken, besloot hij,
met zijn gewone berekening, bij
haar eene kennismaking te zoeken,
weinig denkend dat die gelegenheid
zich zoo spoedig en onder zoo ro
maneske omstandigheden zou aan
bieden. Hij betwijfelde echter of
zijn mede-officier hein wel zou willen
introduceeren, want hij stond be
kend als een fhommc blasé."
ondubbelzinnige woorden uitte.
Met elk der leden van de com
missie wisselden IIll. MM. eu Z.
H. eenige woorden van waardeering,
vooral ook met den secretaris, die
zich zooveel moeite heeft getroost
voor liet organiseeren van de ^nati—
onule demonstratie. En voor den
bekwamen dirigent waren de Vor
stinnen en Hertog niet minder vol
van lof.
Na de huldebetooging verlieten
de musici in geregelden oplucht 't
voorplein van het paleis, nadat voor
het vertrek der Vorstinnen en den
Hertog van de vensters nog eens
een luid hoera had geklonken.
Des avonds brachten de Konink
lijke zangverenigingen van Den
Haag, Haarlem en Rotterdam Onder
leiding van den heer Richard Hoi
eveneens eene serenade, die niet
uiirider getuigde van eene warme
ovatie en door het Bruidspaar en
de Koningin-Moeder op hoogen prijs
wordt g stild.
Het volk kent de melodie, zingt
mee, juicht toe en in een climax
gaat het gejuich over als eindelijk
het Volkslied wordt aangeheven.
Dan rijzen de Vorstelijke perso
nen op, ontbloot de menigte het
hoofd, salueeren de huzaren mei
den sabel.
Maar de zangers brengen 't lied
nauwelijks lot een tweede couplet.
Als het bruidspaar op het balcon
verschijnt, Zij blootshoofds, de Her-
log met den wapperenden witten
vederbos op den helm, vergeten al
len hun taak, de zangers hun zang
Hij oordeelde het dus voor ver
standig niets van zijn ontmoeting
met Miss Baring te zeggen en de
kennis in stille aan tu houden, een
besluit dat hij op elke wijze, die
hein ten dienste stond, uitvoerde,
en hoewel hij reeds lang zijn eerste
jeugd gepasseerd was zag Clara, of
ten minste meende te zien, in hein
een man van beminnelijk karakter
en was zeer gevleid door zijne at
tentie».
Wantrouwen boezemde hij ook
geenszins in, hij was goed opgevoed,
van goede geboorte, voornaam ui
terlijk en zijn blikken zoo vrij en
aangenaam dat zij eer het wantrou
wen hadden ontwapend dan gaande
gemaakt.
Toen Clara aan 't verledene dacht,
herinnerde zij zich ook, thans la-
ohende over haar gebrek aan door
zicht, dat zijne kleedij altijd was
opgeluisterd door zoogenaamde chic,
dat hij «au zijn vingers, twee of
drie ringen met valsche steenen
droeg en in zijn das een hoefijzeitje
en de muzikanten de begeleiding,
de toortsdragers het opheffen der
flikkerende fakkels. Hef is évn
geestdriftig gezwaai uiet hoeden en
petten het is een wondermooi mo
ment als in den kouden, helderen
avond al die warme geestdrift ou-
stijgt naar omboog Een knikje nog
van de vorstelijke bruid, een saluut
van den bruidegom en zij gaan
terug in de Witte Zaal.
De Serenade is afgeloopen
driewerf bravo voor die haar brach
ten
Na afluop bogavea zich de drie
directeuren en de presidenten bin
nen 't Paleis2ij werden aan 't
Hooge Paar voorgesteld door de le
den van het Comité van Volkshui-
de.
Zeer hartelijk betuigde Koningin
Wilhelmina haar dank aan de hee
ren voor de gebrachte ovatie eu
H. M. liet niet na den samenzang
hoogelijk te prijzen.
H. M. verklaarde er zeer mee
ingenomen tc zijn en verzocht aan
de Uden der Vcreeuigingen haren
bijzonderen dank over te brengen.
Bijzonderheden te vermelden van
de verschillende festiviteiten, die
deze leestweek plaats hadden, zou
onze ruimte niet toelaten. Sta ons
dus toe, dat we ous bepalen tot de
korte mededeeling van een en an
der.
Zoo werden Dinsdag en Woens
dag bezoeken gebracht aan Rijswijk
en Voorburg alsmede aan Loosdui-
nen en Scheveningen, alwaar de
begroeting onbeschrijfelijk geest
met diamanten
Hij had zich voorgesteld als de
jongste zoon van een zekeren graaf
Frank Lexton, (wat misschien waar
was), beklaagde zich nu en dan
over den meerderen rijkdom van zijn
broeder en verweusclile dan zijn
slecht gesternte.
Niettegenstaande dat alles had
Clara hem eene oprechte liefde toe
gedragen, zich voorstellende, dat de
toelage van den graaf, van drie
honderd pond per jaar, vorstelijk
genoeg was, voor hun huwelijks
geluk.
Zij had natuurlijk niet het miuste
vermotden, dat Frank Lexton (hij
liet Frank bij haar altijd weg en
scheen een leeuw van dapperheid)
dobbelde om baar fortuin. Zij zou
aan baren vader geschreven hebben,
voor wien zij geen geheimen had,
en hein de gelieele waarheid hebben
gezegd, dat zij ten huwelijk gevraagd
was geworden, dat zij werkelijk be
mind werd door een soldaat en een
held, die spreken kou van onge-
