voor Zceuwsdi-Ylaanilcim
Kuur ji_Era*
Overwonnen.
FEUILLETON.
Ufo. 544.
WOENSDAG 28 NOV EU 12 EU 1900.
10c Jaarg-ang*.
NIEUWSBLAD
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.628 en voor Amerika ƒ0.825.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Bresken s.
Advertentieprijs:
Van 1 tot en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag céll ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELUMAX te Dreskens.
Omtrent het verblijf van Kruger
te Marseille wordt door „Reuter"
gemeld, dat de president die zeer
vermoeid was, Donderdagavond om
8 uur al naar bed ging, na een
dinar met rijn kleindochter mevrouw
jbllolf en mejuffrouw Gutteman.
Te half reven dion avond liet de
heer Kruger zijn achterkleinkinderen
Gerald en Annie roepen, die hij
sinds den morgen nog niet had
gezien. Hij omhelsde ze hartelijk,
zeggende dat hij zooveel kleinkinde
ren verloren bad, dat deze hem
dubbel dierbaar waren geworden.
De president stond Vrijdagmor
gen zeer vroegtijdig op, hoewel hij
nog vermoeid was door de aandoe
ningen van den vongen dag.
Omtrent de reis van Marseille
naar Parijs meldt men het volgen
de
Was de president te Avignon,
Tarascon en Valence sur Rhöne zeer
hartelijk ontvangen, te Lyon sloeg
de geestdrift, naar «Reuter" seint,
haast ovsr tot waauziu Kruger
verliet den trein en begaf zich naar
een platform, waar hij namens de
bevolking werd begroet. Het vaandel
der Lyotiïcho studentenvereniging
werd voor hem uitgedragen. De
eerste secretaris der prefectuur hield
tot Kruger een zeer hartelijke rede,
vol sympathie en hulde die Frankrijk
gevoelt voor den strijd der Boeren.
Ra afloop dier rede werd onder
daverende toejuichingen aan Kruger
45.
Alma 1 riep Alfred geroerd en
vatte hare handen, gij hebt dit
briefje niet geschreven. Ik had het
moeten begrijpen. De hand is echter
de uwe hoe moeten wij dit ver
klaren P
Wie heeft het u gegeven
Niemand. Ik vond het onver-
zegeld op mijne tafel in een boek,
waarin ik 's avonds pleeg te lezen.
Maar ik heb het niet geschre
ven noch hst daarin laten liggen.
Kunt gij werkelijk van mij iets
gelooven, dat zoo geheel in strijd
met inijn karakter is
Vergeet mij, Alma, wanneer
mijne dwaze genegenheid voor u
een oogenblik mijn verstand verblind
heeft, zoodat ik aan een geluk
geloofde, dat ik, bij nader inzien,
een gouden medaille overhandigd.
President Kruger bedankte in
eenige gevoelvolle woorden en be
tuigde zijn dank voor al de sym
pathie, die hij ondervond.
Na zijn redo ontstond er een
hevig gedrang, daar iedareen hem
wilde zienhij bereikte 9lechti mei
moeite zijn coupë.
Na Lyon hield de trein stil te
Macon, waar Kruger toegejuicht
werd door 2Ü00 persotien en hem
vanwege het gemeentebestuur een
groot bloemstuk werd overhandigd.
Om 5.17 u. des avonds kwam de
president te Dijon aan. Ook daar
stond een ontzaglijke menigte aan
het station en werd Kruger begroet
door den burgemeester eu zijn ad
juncten.
De Burgemeester hield weer een
rede en Kruger antwoorddo luide
en geestdriftig weerklonken telkens
opnieuw kreten van „Leve de Roe
ren 1" en „Leve Kruger 1"
Een banuoniekapel speelde het
Transvaalscbe Volkslied, en bet
kanon bulderde, toen Kruger het
statiën verliet om de stad in te
gaan. Ilet was een grootscli tooneel,
naar men seint, en toen de heer
Kruger, met professor Van Hamel,
den burgemeester en den heer Fi
scher in den eersten landauer plaats
nam, verdubbelden de toejuichingen.
De straat voor het station was
verlicht door een guirlande van
lampions. De menigte drong om 't
rijtuig van president Kruger op;
allen wilden naderen om den presi
dent de hand te drukken, de gen-
had moeten begrijpen, dat mij nim
mer kon worden toegestaan.
Alfred drukte Alma's band aan
zijne lippen.
Twee dagen verliepen, gedurende
welke Ivar en Alma geen woord
wisselden. Hij ontweek alle aanra
king met baar en wanneer zij in de
noodzakelijkheid kwamen, in bijzijn
van anderen elkander een woord te
zeggen, dan geschiedde het van
zijn kant met koele afgemetenheid.
Voor hare gaston bleet Alma zich
zelve volkomen gelijk, en niemand,
die zeer bijzonder acht op haar
sloeg, bemerkte de minste verande
ring in haar gedrag. De baron zag
echter, wat niemand zag, namelijk,
dat zij zorgvuldig wachtte, genood
zaakt te zijn, Constance gezelschap
te houdenmaar dit geschiedde op
zulk eeue fijn berekende wijze, [dat
niemand dan hy daarop lette.
Op zekeren dag na den middag
maaltijd zeide graaf Kroufeldt
Mij dunkt nu, dat het tijd
darmen die met de handhaving der
orde waren belast, konden den
landauer slechts met de grootste
moeite vrijmaken. Ten slotte kwam
echter de stoet in goede orde voor
hel Hotel de la Cloche aan, waar
do president afstapte.
Nauwelijks was de president het
hotel binnengetreden, ot de menigle
barstte in zulke overweldigende
juichkreten los, dat de president
tot driemaal op het balkon moest
Verschijnen.
Daarop ontving de heer Kruger
den burgemeester en zijn adjuncten
en verschillende autoriteitende
heer Kruger drukte allen bezoekers
de hand. De prelect had zijn kaartje
afgegeven.
Na de receptie werd de eerewijn
aangeboden. Voor deze laatste buide
bad de president zicll laten veront
schuldigen wegens vermoeidheid,
maar zijn hoofdambtenaren waren
allen aanwezig. In het geheel waren
daarbij 500 personen.
Nadat de „Marseillaise" was ge
speeld, hield de burgemeester, de
heer Fournier Fouchier, een toe
spraak, aan het eind waarvan hij
een dronk instelde op twee onge
lukkige Republieken, ter eere van
hun vertegenwoordiger.
Dr. Leyds beantwoordde de toe
spraak van deu burgemeester en
schetste de ontroering van Kruger
over zulk een ontvangst en zijn
groote dankbaarheid aan het Fran-
sche volk. Er volgden nog eenige
andere toosten.
Verscheidene straten in Dijon
wordt, aan vertrekken te denken,
en naar Vogelheim terug te keeren.
Ik ten minste zal nog dezen
namiddag Eikhof vaarwel zeggen.
Maar ik blijf, viel Constance
eensklaps in. Ik ben van plan tot
na Alma's verjaardag te blijven
Bovendien moet ik oom zeggen
dat het verschrikkelijk vervelend op
Vogelheim zal worden, wanneer ik
nu mede ga. Mijn man is voorne
mens naar de stad te gaan en
daarom blijf ik, waar ik ben, totdat
hij terugkomt.
Da baron zag, hoe Alma's wenk
brauwen zich lichtelijk fronsten,
ofschoon hare trekken geen veran
dering ondergingen.
Het is tussehen Altna en
Constance niet zooals het wezen
moet, dacht de baron en zijn voor
hoofd betrok. De schuld is onge
twijfeld niet bij Alma te zoeken.
Nu liet hij zijne oogen fop Ivar
gaan en de donkere schaduw op
zijn gelaat werd nog donkerder,
toen hij de teedere en dankbare
waren gcilllumineerder heerschte
een buitengewone levendigheid.
Zaterdagmorgen om kwart voor
7 vertrok president Kruger, zooals
„Reuter" seint, van Dijon naar
Parijs. Op de Place d'Arti en aan
het station stonden bij zijn vertrek
zeer vele belangstellenden.
Voordat president Kruger in den
trein steeg, zeide hij tot deu bur
gemeester, dat hij verrukt was over
de ontvangst. De (rein vertrok on
der het gejuich „Leve Kruger",
„leven de Boeren" der volksmenigte
Kruger groette herhaaldelijk.
Omtrent de aankomst van den
president te Parijs leest men het
volgende
President Kruger kwam om elf
uur aan het station Lyon te Parijs
aan een ontzaggelijke menschen-
menigte, waaronder verscheidene
vereenigingen met haar vaandels,
eenige houderden studenten met
allerlei emblemen stonden geschaard
langs deu trap die toegang geeft
tot het station. De republikeinsche
garde te paard en te voet was in
groot aantal tegenwoordig met een
massa politieagenten ter handhaving
der orde.
De vensters en zelfs de daken
zagen swart van de mcnschen. De
stoet trok door de Rue Rivoli naar
het hotel Scribe bij de Opera.
Overal weerklonken buitengewoon
geestdriftige toejuichingen. De ont
vangst van Kruger te Parijs, of
schoon niet officieel, was schitterend,
en kon van de zijde der bevolking
blikken opving, die Ivar en Con
stance wisselden.
Ik zal nog eindigen met
Constance te haten, dacht de baron.
Om aan zijn wrevel lucht te
gi ven en wellicht ook om jzieh op
Constance te wreken, zeide hij
Zeg eens, Constance, hoe is
het toch met |het kind, dat gij
eenige dagen geleden overreden
hebt Ik hoop, dat gjj zult onder
zocht hebben, wien het toebehoorde
en dat gij door eene milde gift
uwe lichtzinnigheid hebt trachten
goed te maken?
Constance werd donkerrood en
wierp op baar man een blik, die
alles behalve vriendschappelijke ge
voelens uitdrukte.
Al de aanwezigen richtten hunne
oogen op de kleine barones.
Nu, mijn beste, antwoordt gij
niet Gij zult toch uwen plicht
omtrent een arm kind niet vergeten
hebben
Een plieht, die op Constance
niet rustte, aangezien het kiud aan
