voor Zeeuwseli-Vlamidemi.
teint Krnpr iiEnropi
Overwonnen.
Ufo. 543.
ZATERDAG 34 A'OVEHBKR 1900.
10e Jaargang?.
Abonnementsprijs:
Advertentieprijs:
FEUILLETON.
HET NIEUWSBLAD
Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.026 en voor Amerika ƒ0.826.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Breskens.
Van 1 tot en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den nitgever C. DIELEHAÜ te Breskens.
Gisterenmorgen te 9.10 uur is
oorlogsschip de „Gelderland" met
President Kruger, do haven van
Marseille binnengekomen.
Het schip vuurde het eerste der
21 saluutschoten af, waarmede het
de haïen begroette. De batterijen
•an den vuurtoren beantwoordden
schot na schot het salvo van den
Hollandschen kruiser. De leden van
het comité schaarden zich voor de
trappen van den aanlegsteiger.
Achter hen plaatsten zich de af
gevaardigden, leden der generale
raden en van den Gemeenteraad,
alsook de voornaamste genoodigden.
Een aantal sloepen staken van
wal, doorkruisten de haven en
haalden de vlaggen in top.
De menigte hief aan Leve Kru
ger I Leve de Roeren 1
Aan boord van de „Gelderland"
maakte men de staatsietrap gereed.
De President verliet het schip
de sloep werd gereed gehouden.
Prot. Van Hamel, die als Kru-
gers tolk lutigeerde, slapte er in,
kwam aan wal en zeide tot Thou-
rel
„Ik kom u namens dr. Leyd»
zeggen, dat de kominandant van
de „Gelderland", die onmiddellijk
weder zee moet kiezen na het aan
wal gaan van den President, het
voornemen heeft plechtig afscheid
te nemen van den President der
Z.-A. Rep. Die plechtigheid zal wel
twee uren duren en de President
43.
Fredcrik, keer om en rijd
naar huis, beval de gravin kortaf
en koel. Daarop wierp zjj zich ach
ter in het rijtuig en ble.f zwijgen.
Zij zag haar man een zijweg in
slaan, die naar huis geleidde en
welke hem een half uur op haar
vooruit gat.
Toen Alfred haar uit het rijtuig
hielp, zeide zij
Neef, ik heb eene verklaring
van u te eischen. Wees zoo goed
en wacht mij beneden in het talon.
Daarop begaf de gravin zich naar
hare vertrekken en nadat zij den
hoed had afgezet, trad zij op het
balkon, alwaar zij Constance en bij
deze Ivar vond.
Geen van beiden wist, dat Alma
teruggekeerd was, naardien het bal-
zou dus op zijn vroegst te 12 uur
aan wal komen."
Nadat Thourel zijn medeleden
had geraadpleegd, verzocht hij prof.
Van Hamel er bij den President er
op aan te dringen, dat deze aan
stonds zou aan wal komen. Hij
zeide, dat daarbij de hoogste be
langen betrokken waren. De Presi
dent zal de belerfdheid van de of
ficieren en equipage van de Gel
derland wel willen opofferen
zeide hij voor die van de Mar-
seillaansche bevolking. Na de gis
teren ondervonden teleurstelling,
zou deze nimmer kunnen aanvaarden
als een ernstige renen het opgege
ven motief voor het uitstellen van
len van het aan wal gaan van den
President, waarop zij met ongeduld
wacht.
De afgevaardigden van het co
mité gingen aan boord van de
„Gelderland" en de heeren Vroele
en Roels en de anderen gingen in
de sloep met den heer Van Hamel.
De sloep werd met krachtige
slagen naar de Gelderland geroeid.
Op den wal wachtte men met
ongeduld. De Gelderland stoomde
nog dichter bij tot op 800 M. Do
President, erkentelijk voor de be
langstelling hem door het comité
Letoond, stemde er in toe om over
een half uur aan land te gaan. Hij
verzocht alleen om hem nog gele
genheid te geven om van de offi
cieren van den kruiser afscheid te
nemen. Tien minuten later zag men
een sloep neerlaten met de khurtn
van de Ned. Marine. Het was de
kon aan den tegenovergcstelden
kant van het voorplein gelegen was.
Toen Alma met opgorichten hoof
de naar buiten kwam, trok Con
stance snel de hand terug, die Ivar
in de zijne gesloten hield maar
Ivar bleef onbewegelijk met de ar
men op den rug der sofa geleund,
waarop Constance rustte.
De gravin bleef staan en een
oogenblik vestigde zij hare heldere
oogen op belden daarna sprak zij
met eene stem, die onnatuurlijk
kalm was
Ik wensch u te spreken, Ivar.
Neem mij niet kwalijk, maar
ik gevoel mij niet gestemd tot een
afzonderlijk gesprek of scènes, ant
woordde Ivar, en ging tegen den
rug der sofa staan, terwjjl hij de
arrnsn over Je borst kruiste.
Wanneer gij daarom alleen reeds
nu terug zijt, dan hadt gij u die
moeite wel kunnen sparen want ik
wil niets van die verklaringen we
ten.
Ivar, zeide Constance op den
sloep van den President. Het pu
bliek barstte in gejuich uit.
De sloep kwam aan de aanleg
plaats aan en de toejuichingen ver
dubhelden toen men den President
iii het gezicht kreeg. De geest
driftvolle menigte rn p Leve de
Boeren, leve Kruger.
De President was vergezeld van
dr. Leyds rn de Z.-Afr. hoofd
ambtenaren. Leyds stapte het eerst
uit de boot en reikte do hand aan
den heer Kruger, die de eerste
schrede z.-tte op den Franschen
bodem.
Het was ongeveer elf uur.
Kruger, die men verzocht plaats
te nemen in een fauteuil, weigerde
dat, hij bleef staan met ontbloot
hoold Zijn hooge gestalte was ge
wikkeld in een grijze overjas en de
hoed door krip omgeven, hield hij
in de linkerhand.
De indruk, dien de persoon van
Kruger maakt is zoo sympathiek
mogelijk. De portretten van den
president, die sedert eenige weken
populair geworden zijn, geven slechts
een onvolkomen denkbeeld van zijn
persoon.
De heer Thourel, president van
het comité voor de onafhankelijk
heid der Boeren, hield de welkomst-
rede. Na hem nam de heer Pauillat,
president van het centraal comité,
het woord. Bij de belangrijkste
gedeelten van zijn rede barstten de
toejuichingen los. Nog 2 sprekers
volgden en daarna nam President
Kruger het woord en sprak met
bewogen, maar krachtige stem.
toon van bemiddeling, het kan uwe
bedoeling niet zijn, Alma's verzoek
af te slaan.
Hier vestigde zij een bijna over-
moedigen blik op Alma, er bijvoe
gende ik smeek u, doe, zooals ik
u verzoek.
Een donkere purpergloed bedekte
Alma's voorhoofd en toen Ivar op
stond, om aan Constance's verlangen
te voldoen, strekte Alma de hand
naar hem uit met zulk eene waar
dige en edele uitdrukking, dat zij
er waarlijk schoon uitzag en zeide:
Blijf, Ivar Ridderhjerta, ik
heb u niets te zeggen
Daarop wendde zij zich tot Con
stance met de woorden
Ik verzocht mjjn man niet
om een gesprek, ik sprak slechts
mijn wensch uit. Uwe bemiddeling,
Constance, heeft dezen wensch te
niet gedaan. Hiermede verliet Alma
het balkon, terwijl Constance op
treurigen toon sprak
Mijne bezte bedoelingen worden
miskendmen bejegent mij met
De President der Zuid-Af/ikaan-
sche Rrpubliek houdt in het EIol-
landsch de navolgende rede
„lk breng liarttdijken dank aan
den president van het centrale co
mité voor de onafhankelijkheid der
Boeren voor hun woord van welkom.
Ik dank u allen dia hier samen
gekomen zijn om mij te begroeten.
Hoewel ik rouw draag om mijn
land en hoewel ik niet gekomen
ben om feesten bij ts wonen, neem
ik toch van ganscher harte uwe
toejuichingen aan, want ik weet,
dat zij u zijn ingegeven door het
gevoel, d»t hetgeen wij gedaan
hebbeu bij u heeft opgewekt en
door de sympathie die voor u onze
zaak heeft, omdat zij is de zaak der
vrijheid.
Inderdaad ik ben trots en ge
lukkig, dat ik als haven van aan
komst een Franscho haven heb ge
kozen en ik mijn voet gezet heb
op vrijen grond en ontvangen wordt
door u als ecu vrij inan. Mijn eerste
plicht is uwe Regeering te bedan
ken voor al de bewijzen van aohting,
die op dit oogenblik nog te midden
van uw sympathiebetuiging mij zijn
gegeven. Ik geloof, dat Engeland,
als het goed ingelicht was geweest,
nooit dezen oorlog zou begonnen
zijn. Sedert den inval van Jameson,
die de beide Republieken had wil
len vermeesteren zonder een ge
weerschot te lossen, heb ik niet
opgehouden om te verzoeken een
arbritagehot in te stellen, dat mij
tot nu toe steeds geweigerd is ge
worden. De oorlog, dien men thans
vernedering en beleedigingen, omdat
ik ongelukkig genoeg geweest ben,
u te beminnen. Alles, alles komt
op mij nêer ik alleen moet lijden.
De teedere betuigingen, die nu
volgden, behoeven wij niet te her
halen.
Beneden in het salon wachtte
Alfred, geheel verbluft door hetgeen
er gebeurd was. Toen Alma bin
nentrad, spoedde hij zich tot haar
met de woorden
Maar hoe moet ik dit ver
klaren Hoe kon Ivar weten, dat
gij eene afspraak met mij hadt
En wat zal het einde zijn
Ik begin inderdaad te geloo-
ven. dat gij uw verstand verloren
hebt I riep Alma uit en zag hem
met trotschheid aan.
Ilcb ik afspraak met u ge
maakt Heb ik eeu briefje geschre
ven?
Ik heb geen ander antwoord
dan u dit over te reiken. Alfred
gaf Alma een briefje op rozekleurig
