voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Overwonnen.
fo. 540.
WOEIIBAO 14 NOVEMBER 1900.
10e
Abonnementsprijs:
AdverteMtieprili:
DE POST.
FEUILLETON.
HET NIEUWSBLAD
Per S maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.626 en voor Amerika ƒ0.825.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administmtie te Bresken s.
Van 1 tot en met V regels 20 centselke geweae
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Qroote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit, blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den nitgever C. DIELEHAN te Breskens.
Posterijen en Telegraphic.
BEKENDMAKING.
De Directeur van het Post- en
Telegraafkantoor te Breskens
maakt bekend, dat, te rekenen van
den 15en dezer het kantoor op
werkdagen zal open zijn als volgt
Van 8—111/» 12—11/2,3-41/2
en 671/2 ure (spoortijd) en voorts
het telephoonkaitoor te Groede van
8—11, 12—U/2, Sl/2—4i/2 en
771/2 ure (spoortijd.)
Breskens, den 10 Nov. 1900.
De Directeur voornoemd,
EHRKNBURQ.
Alhoewel we met ingenomenheid
de verbetering in de openstelling
van de kantooruren vau het post
en telegraaikantoor alhier, verrat
}ft bovenstaande kennisgeving, ge
voelen we ons nogtaus gedrongen,
andermaal terug te komen op den
ingevoerden maatregel van de niet-
bezorging van ééns per week ver
schijnende nieuwsbladen en druk
werken op Zondag.
Vooraf constateeren we, dat men
van de zijde, waar men is begon
nen met de bedekte bestrijding vau
ons eerste schrijven van 10 Oct.,
om welke redenen dan ook, niet is
teruggekomen op onze nadere weer-
legginge» van den 17 October d. a.
v., en dat men ons mitsdien van
die zijde dus volstrekt niet over-
41.
O zoo verschrikkelijk lang
niet, viel graat Kronfeldt in. Het is
op zijn best twee jaar geleden, dat
ik u zamen op Riadersborg, waar
ik toen een bezoek bracht, zag rijden.
De tijdruimte is niet lang
maar de gebeurtenissen hebben de
toestanden zoo veranderd, dat er wel
tien jaren tusschen dien tijd en
heden schijnen te liggen, meende
Ivar met een aucht.
Ja, gij zijt sedert beiden ge
trouwd, zeide de graaf onverschillig
en beschouwde de knappe paardrij
ders, die zijne geheele oplettendheid
gaande bielden.
Gehuwd en gescheiden, fluis
terde Ivar.
Nu zijn wij niet goscheiden,
antwoordde Constance met een vro-
luigd beeft dat we de zaak verkeerd
in zagen.
Niet alleen in de pers maar ook
vau wrge verschillende handels
maatschappijen en der. elijke wordt
de maatregel veroordeeld.
Zoo lezen we, dal door het Be
stuur der Vereeniging tegen over
dreven beperking van Zondagsdienst
bij posterijen en telegrafie en door
dat van de Vereeniging foor Handel
en Nijverheid te 's Gravenhege, is
besloten den Directeur voor die
takken in kennis te stellen met de
bezwaren, die voor handel, industrie,
zaken en verkeer zullen ontstaan,
voornamelijk uil het op Zondag niet
bezorgen van volksbladen voor fa
brikanten, aanaemers, handelaren en
andere takken van bedrijf.
Mede wende het Bestuur van den
Journalisten-kring zich de vorige
week tot den Minister waarbij het,
toejuichende de pogingen tot ver
betering van het personeel der pos
terijen, echter als zijn gevoelen
uitsprak, dat hrt de termijnbepaling
van bet besluit der hoofdadministratie
tot uitsluiting van de Zondagsbe-
steliing van weekbladen volstrekt
onhoudbaar achtte.
Door den president van de terst-
bedoele vereeniging is boveudien in
de Midd. Crt. van den 5den dezer
een ingezonden stuk geplsatst,
waarin de schrijver opkomt tegen
de beweiingin van dat blad, en die
ook door ons gereleveerd en bestre
den zijn, en waarin hij tevens
gebruik maakt van enkele tirades
uit een hem toegezonden schrjjven
lijken blik, en dat behoeven wij
ook niet te zijn.
Wij kunnen immers vergeten,
dat wij ooit iets anders dan vrienden
zijn geweesten vrienden kunnen
wij toch altijd blijven, Ivar.
Niet anders dan vrienden. O,
Constance, hoe weinig is dit tegen...
Wat wij hadden kunnen, maar
niet meer voor elkander mogen zijn,
fluisterde Constance.
Gij rjjdt veel te langzaam,
zeide de graafgij zijt bet rijden
toch niet verleerd, Constance?
Ik geloot hot nietwilt gij
er het bewijs van zien? vroeg zij
vrooljjk.
Ja, gaarnewillsn wij eens
tegen elkander rijden
Met het grootste genoegen,
antwoordde de kleine rijdster. En
daarmede schoot zij in eens vooruit,
zoodat de graaf en Ivar hunnen
paarden de sporen moesten geven,
om haar niet te ver vooruit te la
ten koineu. De graaf, die bet beste
paard bereed, haalde haar het eerst
van een geacht ingezetene uit deze
provincie, waarbij deze zegt
„De door het bestuur der poste
rijen hier voorgestelde en door te
voeren maatregel gaat toch 111. i.
te ver.
Bet gevolg daarvan zal zijn, dat
wij onze weekbladen nu niet Zondags
morgens krijgen maar 's Miandags.
De Zondagen zijn voor het beschaafde
publiek ten plattelande het meest
geschikt, om kennis te nemen van
den inhoud der bedoelde bladen,
maar het bestuur der posterijen
schijnt het publiek te willen dwin
gen, om, in navolging vsn het brave
Engelscho volk, 's Zondags niets te
doen, zelfs geen couranten te lezen.
Er is bovendien iets zeer incon
sequents in de maatregelen, die het
bestuur nemen wil oin hel verzen
den van drukwerken op Zondag
tegen te gaan, en dat ia m. i. bet
verhoogen der porto's tot het tarief
voor brioven, wanneer de afzender
bezorging op Zondig verlangt. Het
bestuur der posterijen gaat uit van
het beginsel, dat èf het publiek, of
de postbsstellers Zondigs moeten
rutten, 't zij geestelijk of lichame
lijk, maar zij stelt bat publiek
tegelijkertijd in de gelegenheid, dat
beginsel krachteloos te maken door
geld. Wie er 5 cent voor over heeft,
om een vriend 's Zondags een vi
sitekaartje te doen toekomen, krijgt
het geitaan.
Het wordt dunkt mij, hoog tijd,
dat er ernstig en krachtig geprotes
teerd wordt tegen de ziekelijke
philantropie die zich op verschillend
in. Zij wendde zich nsar hem toe,
om hem een lehertsend woord toe
te voegen, maar gaf daarbij geen
acht, dat twee kleine kinderen langs
den weg gingen. Toen de kindereu
de ruiters gewaar werden, bleven
zij staan, uin te zien wat er gaande
was, en toen hat paard van Con
stance in snelle vaart voorwaarts
spoedde, liet het oudere kind het
jongste los, om in den schrik dwars
over den weg aan deu anderen
kant te komen. Het kleine zou het
grootere volgen, maar viel om, toen
Constaneea paard een aprong over
het kind dead, hetwelk daarop etn
doordringendan kreet gaf.
Constance en de graaf keken om
en de laatste sprak op onverschilli
gen toon
Het paard sprong er over
heen.
Zonder te onderzosken, wat er
gebeurd was, zetten Constance en
de graat den rit voort. Ivar daaren
tegen hield zijn paard iu en riep
het kleine kind toe, dat daar nog
gebied, maar vooral bij perst- en
telegrafie openbaart."
Op het bewuste schrijven leverde
de redactie van de M. C. |aeu on
derschrift, waarin ze o. m. zegt, den
gewraakteu maatregel niet aoo be
zwarend voor het publiek te vinden,
vooral niet, wanneer waar is, dat
men s Zondag» zijne briefen en
stukken kan of kan doen athalea.
Niets is minder waar, dan dat.
Op dien grond hebban we ook
gebouwd en toonden dat ïelfs nog
asn. Maar we hebben inisgerrkend.
Want men kan sinfs 4 November
des Zondags wèl brielkaai len en
brieven afhalen, maar geen gedrukte
stukken, noch eens per week ver
schijnende neuwsbladen.
Uit den tekst van de ministerieele
resolutie is zulks nooit te lezen
geweest.
Immers ze zegt, dat vzn afZon-
Jag 4 November des Zondags niet
meer worden besteldenz. enz.
En daarbij wenschen we nog even
stil te staau.
Ter plaatse waar in de postwet
sprake is van beetelling wordt daar-
mée uitdrukkelijk bedoeld het be
zorgen van stukken aan den ge
adresseerde in den gewonen zin
dus, aan zijn huis of atn een door
of namens hem opgegeven adres.
Als nu de tekst vsn het beslnit
luidt, dat dit en dat 's Zondags
niet meer zal worden bestelddoch
niettemin het afhalen van de post
op Zondag kosteloos geoorloofd
blijtt, dan vloeit daaruit voort, dat
alles op verlangen moet worden
lag, maar uu stil en onbewegelijk
was. iToen het niet antwooidde,
sprong hij van zijn paard, maar op
hetzelfde oogenblik stond Alma bij
het kind. Vóór Ivar zich had kun
nen nederbuigen, had Alma het
vuile kind reeds in hare armen en
luisterde met het oor aan de bleeke
lipjes om te hooren, ot het nog
ademde. De jonge gravin was even
bleek als het kind.
Zorg gij voor mijn paard,
zeide Alma snel, het kind is iu
zwijm. Daarop zette zij zich op het
gras neder, nam het kind op haar
schoot en wrsef het de slapzn met
eau de cologDe, die zij toevallig bg
zich had.
Hel overige gezelschap was in
middels genaderd en hield de paar
den in maar met dezelfde beraden
heid, die haar altijd onderscheidde,
verzocht Alms, dat allen den rit
zouden voortzetten. Zij deed dit op
eene wijze, wazrnit ieder opmaakte,
dat de gravin b*t kwalijk op zouds
nemen, wanneer meu aan haar ver-
